N ieuwe levensbron voor ingeslapen Vichy De spelzieke Hollander Vandaag De Dag Emmertje van de rommelmarkt H.H.Ros gevonden Is mijn vaas echt oud? Verliefd Huwelijkscadeau Leidse Courant donderdag 22 oktober 1992 ANTIEK U kunt over uw antiek of curiosa schriftelijk vragen insturen (één per keer!), met een goede foto erbij. Vermeldt vooral bijzonderheden, zoals formaat, merken, tekens, signatuur, materiaal, enz. Een waarde-oordeel kunnen wij helaas niet geven. De ingestuurde foto's houden wij voor de rubriek. U krijgt antwoord thuis. Daarvoor moeten wij ook uw POSTCODE weten. Stuur uw vraag naar: Antiekrubriek, postbus 16050,2500 AA Den Haag. Dekenkist met madonna Ik zou graag iets meer willen weten over deze dekenkist. De kleur is roodbruin. Hij is 70 cm hoog en 105 cm breed. De klep kan omhoog, en zit vast met ijzeren scharnieren. De voorzijde bestaat uit drie panelen, die niet goed vast zitten. Je kan ze een beetje bewegen. In het midden is een moeder met kind afgebeeld. Rechts en links zijn wapens uitgesneden. Dat de panelen een beetje los zitten is niet vreemd. De panelen worden los van de kist gesneden en er later in bevestigd. U zult begrijpen dat dat heel wat gemakkelijker is dan de kist uit één stuk vervaardigen. Uw kist.is vermoedelijk van eikehout gemaakt. De rode kleur is waarschijnlijk ontstaan doordat het meubel veelvuldig is de was is gezet. De kist is uitgevoerd in de zogenoemde neo gotische stijl, aan het einde van de negentiende eeuw. De religieuze voorstellingen, zoals de madonna met kind in het middenpaneel, goed bij deze stijl. Er blijkt toch een en ander bekend te zijn over de schilder H.H. Ros. In een vorige Antiekrubriek wilde iemand, die twee schilderijen van Ros bezit, meer weten. Maar Ros komt in de naslagwerken over schilders niet voor. Het Museum Rijswijk blykt twee schilderijen in bezit te hebben, meldde een lezer. Bij het museum weet men niet veel van hem af. Maar een museummedewerker vermoedt dat Ros een zeer geoefend amateurschilder was. Andere lezers meldden dat zij schilderijen van Ros hebben, of dat zij hem hebben gekend als een van hun buren aan de Westduinweg, en later in Den Haag in de Koninginnestraat. Hij betaalde soms aankopen in winkels met schilderijen, en zodoende bezit een vroegere buurvrouw wel vijf werkstukken van Ros. In 1 Scheveningen was hij in de jaren dertig een bekende verschijning. Een bohemienachtige figuur met een grote hoed en een baard, blote voeten in sandalen. We kregen echter ook een reactie van een kleindochter van de schilder, mevrouw Dobben-Ros. „H.H.Ros werd geboren in Friesland omstreeks 1870, heeft zijn verdere leven in Scheveningen gewoond, en is omstreeks 1954 in Rotterdam gestorven. De letters H.H. staan voor Hero Hette. Hij schilderde veel bosgezichten (Haagse Bos), schaapskudden, beelden uit Den Haag en stillevens zoals bloemen", schrijft zij. Mijn oma heeft dit vaasje indertijd geërfd. Via een tante is het nu in mijn bezit gekomen. Ik zou graag willen weten of het een oud vaasje is en of het waardevol is. Uw vaas is van porselein, in Japan gemaakt en wordt 'Imari' genoemd. De term Imari wordt gebruikt om een groep porselein aan te duiden, die voornamelijk in Arita in de 17de en 18de eeuw werd gemaakt. Typerend voor deze porseleinsoort is het gebruik van de kleuren blauw, rood en goud. Meestal is het blauw onder het glazuur aangebracht. Het Japanse Imari is veelvuldig gekopieerd in China, maar ook in Europa, bijvoorbeeld in Meissen, Chantilly, Delft, Chelsea of in Worchester. Uw vaas is niet zo heel oud, en aan het einde van de 19de eeuw in Japan "gemaakt. Over de waarde kan ik geen uitspraak doen. Een weekje bijkomen van alle stress a raison van 7000 gulden? Het ingeslapen Franse Vichy heeft weer toekomst, want de Perrier-groep investeert 350 miljoen in het oude kuuroord. Vooral de allerrijksten moeten straks de weg vinden naar de gezondheidszorg met behulp van bronwater. SPREEKUUR doorwllko Voordouw Als ergens in Frankrijk de tijd heeft stilgestaan dan is het wel in Vichy. Het leven in het Middenfranse pro vinciestadje (30.000 inwoners) gaat ongeveer even traag als de rivier de Allier stroomt. Maar langzaam maar zeker wordt duidelijk dat het ingeslapen stadje de nodige troeven voor de toekomst heeft. De 'douceur de vivre' is in Vi chy immers nog altijd springlevend. Sterker nog: alles is er op gericht om van die 'douceur de vivre' het motto van het herlevende Vichy te maken. In april volgend jaar krijgt het ther- malisme, de medische zorg met be hulp van bronwater, in het kuuroord een nieuwe injectie als het 'Centre Célestins' wordt geopend. De bouw werkzaamheden van het 'centrum van gezondheid, welbevinden en schoonheid', als ook van het aan grenzende luxe viersterrenhotel zijn in volle gang. De Société Fermière de Vichy, zoals het bedrijf heet dat sinds 1853 het kuuroord bestiert, beheert veertien bronnen en heeft straks drie gezond heidscentra in de stad. Het bedrijf, dat een onderdeel is van de groep Perrier, investeert ongeveer 350 miljoen gulden in de wederopstan ding van het kuren in Vichy. Thermalisme wordt in Vichy bedre ven in het hypermoderne centrum Callou, waar de ziekenfondszorg plaatsheeft, in Les Dömes voor de wat betere beurzen en binnenkort in Les Célestins voor de allerrijksten. Hoofdarts Yves Moissinnac „We spe len in op het feit dat de mensen te genwoordig veel bewuster met hun lichaam omgaan". Curiositeit Iedereen in Vichy is het over een zaak eens: het kuuroord krabbelt weer langzaam uit het diepe dal, waar het eens in is afgezakt. Het thermalisme was in Frankrijk afge daald tot de rang van curiositeiten uit een ander tijdperk. Alleen zie kenfondspatiënten lieten zich een drie weken durende kuur - die reu ma, ingewandsstoornissen en ande re ziekten aanpakt - voorschrijven. En dat, terwijl eind vorige eeuw Vi chy bloeide, en iemand pas echt mee telde wanneer die een bronwater- kuur volgde, in de heuvelachtige om geving van de stad wandelde en 's avonds speelde in het casino of naar een concert ging en zo 'relaxend' de winter voorbereidde. Voorbij zijn de dagen dat Markiezin 'Madame de Sévigné, naar wie een van de fraaiste hotels in de stad is ge noemd, schreef: „We drinken en we trekken er een lelijk gezicht bij, want stelt u zich voor dat het water kokend is en een onaangename smaak heeft van salpeter". Het werkte wel, gaf ze toe. De 17de- eeuwse dame had overigens niet de primeur van de goede werking van het water: de Romeinen kenden Vi chy reeds als Aquis Calidis (Warm Water). foto Wilko Voordouw De kuristen gaan 's morgens nog altijd in de 'buvette' hun bekertje water tappen uit een van de zes bronnen die voor een drinkkuur worden gebruikt. De kuristen gaan 's morgens nog al tijd hun bekertje water tappen uit een van de zes bronnen die voor een drinkkuur worden gebruikt. Dat doen ze in de 'buvette' bij de ingang van het Pare des Sources. Afhanke lijk van de te genezen kwaal nemen de patiënten hun glaasje Grande Grille (42 graden), het zure Chomel (41 graden), het naar rotte eieren ruikende en naar metaal smakende Höpital (34 graden), of uit de koude bronnen Lucas (net zo smerig als Höpital, 27 graden), Pare (23 gra den) en het wat zoute, maar zeker niet ondrinkbare Célestins (22 gra den). Die bronnen bevinden zich allemaal in de directe omgeving van de stad. Onlangs is een nieuwe bron aange boord op 500 meter diepte. Het wa ter is daar 76 graden warm. „Die is goed voor 30.000 liter water per uur. Al dat water wordt gebruikt voor het nieuwe Les Célestins. Het loopt via een pijpleiding naar Vichy. We tap pen ook de warmte af, zodat een deel van de energie-rekenirlg uit ons ei gen bronwater komt," legt laborato riumdirecteur Jean-Charles Perfetti uit. Vervuiling „We zoeken steeds naar nieuwe bronnen. Ons beleid is daarbij om al het omringende terrein te kopen, zo dat we ieder risico van vervuiling uitsluiten. Op zich zijn we daar niet zo bang voor. Het water dat we van daag drinken is pakweg vijftiendui zend jaar geleden als regendruppel in de bodem verdwenen". Woordvoerder Michel Grémillon ziet tevreden dat het percentage 'toeristen-kuristen' een stevige groei doormaakt. „In Frankrijk zijn er jaarlijks nu 600.000 kuristen die aan thermalisme doen, terwijl er 150.000 personen per jaar een kuur in een centrum voor thalassothera- pie (met behulp van zeewater) doen. Die laatste categorie is onze groei markt. Ter vergelijking: in Duits land nemen zo'n acht miljoen perso nen een jaarlijkse kuur. In Vichy wil len we met de Döntes, maar vooral ook met Les Célestins leider worden op het gebied van het kuren voor za kenmensen of personen die af en toe een week zich exclusief met hun li chaam bezighouden. Die personen komen voor een week, laten zich uit gebreid keuren en krijgen dan een programma van zorg en ontspan ning aangeboden. Daarbij kan de na druk worden gelegd op aspecten als anti-stress of anti-tabak. In Céles tins voeren we dit principe zo ver mogelijk door. Dat wil zeggen dan degene die zich inschrijft een com plete check-up krijgt. Voordat hij komt moet hij een vragenlijst over zijn eigen gezondheid invullen. Een maal aangekomen wordt bloed ge prikt en geanalyseerd, worden alle mogelijke hart- en andere foto's ge maakt, legt de kurist een inspan- ningsproef af. In Célestins komen 25 artsen full-time te werken, inclusief een cardioloog, een dermatoloog en een reumatoloog. Er worden zelfs verplicht foto's gemaakt van het ge bit. We houden qns met totale ge zondheid bezig". Eenmaal in het centrum krijgt iede re nieuwe 'klant' een gesprek met een arts. Daar wordt de algemene conditie doorgenomen, net als het programma dat men wil volgen. Dat wordt vervolgens vastgesteld, en ge durende een week volgt de patiënt eventuele medische workshops, kan hij werken aan schoonheidsproble men, zwemmen, naar de sportzaal en wat dies meer zij. „Célestins is er voor de meest veelei sende kurist, die graag een moment opname wil maken van zijn gezond heidstoestand en die daar op een prettige manier aan wil werken," verklaart Yves Moissinnac. „Het is waar dat we hier een beetje gezond heidszorg voor de rijken bedrijven. Een week Célestins kost gemiddeld 7000 gulden. Dat wil zeggen: als de klant volpension boekt in het vier sterrenhotel. Maar mensen met klei nere beurzen kunnen ook terecht en de Compagnie Fermière de Vichy zal nooit het sociale thermalisme ver waarlozen, getuige ons werk met Callou. Op dit moment komen eige naren van kuuroorden uit Duitsland naar Vichy toe om de hygiëne-maat- regelen te bestuderen. Callou geldt als voorbeeld. Dat is wel eens anders geweest". Modderbad Wie vol stress in Vichy aankomt, be ziet de wereld na een weekje kuren met andere ogen. Wat is zaliger dan uitzweten in een modderbad of het ontspannen van alle spieren tijdens een massage? Gymnastiek in het wa ter en het zich uitstrekken in" een bubbelbad behoren tot de wereld wonderen die in Vichy worden be dreven voor de rustzoekende 'pa tiënt'. „Het herontdekken van dat plezier en tegelijkertijd het leren doelbewust om te gaan met een van je grootste kapitalen, je gezondheid, zegt Moissinnac, „dat is het doel van het nieuwe thermalisme". Op de meeste Nederlandse eettafels wordt regelmatig een bordspel ontvouwd. Het gemiddelde gezin heeft liefst acht spelletjes in de kast. Maar niemand weet waarom de Nederlanders zoveel spelletjes spelen. De Nederlandse spelletjesmarkt groeit en groeit. Elk jaar komen er tussen de 120 en de 200 nieuwe spel len in de speelgoedwinkel. En de consument blijft maar kopen. Uit recent marktonderzoek is geble ken dat Nederlanders veel meer spelletjes spelen dan de andere Eu ropeanen. En dat niet alleen: de Hol lander koopt een spel voor eigen ge bruik en speelt het dan ook regelma tig. Dit in tegenstelling tot andere Europeanen. Fransen en Zwitsers bij voorbeeld kopen een spel om het vervolgens cadeau te doen. Diegene die dat spel dan krijgt laat het vaak in de kast liggen. Niemand weet het antwoord op de vraag waarom de Nederlanders zo veel spelletjes spelen. Er wordt ge speculeerd over het feit dat het kli maat in Nederland de vrijetijdsbe steding binnenshuis dwingt. Ook zou het calvinisme, met het gezin als de hoeksteen van de samenleving, het spel als familie-aangelegenheid bevorderen. Televisie De televisie heeft ook een grote in vloed op spelspelend Nederland. Er zijn bestaande spelletjes die tot tele visieprogramma worden 'omge bouwd'. En dan is er omgekeerd ook weer promotie: de verkoop van Tri- viant en Scrabble stijgt naarmate de televisieversie meer kijkcijfers scoort. Tenslotte zijn er ook televi siespelletjes die, dankzij hun grote populariteit, in de schappen van de speelgoedwinkel belanden; Lingo en Tien voor Taal zijn hier voorbeelden van. Het spel als vrijetijdsbesteding heeft een grote verandering ondergaan. Vanaf de jaren zestig, toen het spe- laanbod voornamelijk bestond uit Ganzenbord, Halma, Monopoly, Scrabble en Mens Erger Je Niet, is de spellenmarkt fors uitgebreid. Al spoedig bleek dat niet iedereen hetzelfde spelletje leuk vond. De spelfabrikanten zijn zich daarna be wust gaan richten op diverse doel groepen: kinderen, tieners, volwas senen en het gezin, ze kregen alle maal hun eigen spelletjes. Roel Steenvoorte verricht al jaren markt onderzoek voor de firma Ra- vensburger. Hij zegt: „Als wij een nieuw spel bedenken dat iedere Ne derlander leuk vindt, dan moet dat spel aan de bepaalde eisen voldoen. De spelregels moeten overzichtelijk en makkelijk zijn. Het spel mag niet langer dan een half uur duren en er moet veel plezier aan beleefd wor den". Maar niet iedereen zoekt zijn vertier in makkelijke spelletjes. Een grote doelgroep van Ravensburger zijn de tieners. En deze tieners, voorname lijk jongens van VWO-niveau, willen hun hersenen pijnigen over een spel letje. De spelregels moeten complex zijn en het spel mag probleemloos een uur duren. De jeugd van tegenwoordig vind het een uitdaging om spelenderwijs een complexe situatie op te lossen, ver telt Steenvoorte. „Voor iedereen be staat een spelletje. Er is echter een doelgroep waar de spelfabrikant nog op mikt en dat zijn de meisjes. Jon gens spelen veel meer dan meisjes en de meeste tienerspellen zijn dan ook voor jongens ontwikkeld. We hebben ooit eens een ponyspel gemaakt maar dat is niet aangeslagen. We zijn nog steeds op zoek". Feestdagen Spelletjes zijn al heel oud. Vroeger werden spelletjes gespeeld op reli gieuze feestdagen. Achter de kerk vermaakte kinderen en volwassenen zich met allerlei spellen die je de bui tenlucht kunt doen. In Zuideuropese landen gebeurt dat nu nog steeds. Al snel daarna belandden de spelle tjes in de kroeg. „Ganzenborden is een oud gok- en drinkspel dat pas veel later door kinderen werd ge speeld", vertelt Jaques Botermans, een 'spelletjes-freak' die daar al en kele boeken over dit onderwerp heeft geschreven. „Ook het kinder spelletje zakdoekje leggen heeft vroeger veel volwassenen vermaakt. Zakdoekje leggen werd in de acht tiende eeuw door verschillende echt paren gespeeld als een spelletje met erotische betekenis. Als de zakdoek achter iemands rug belandde, was dat een uitnodiging tot partnerruil". Wie weet raakt deze oude vorm van zakdoekje leggen wel weer in de mode. Er zijn tegenwoordig immers nieuwe erotische spellen op de markt voor echtparen die de 'rela- tiesleur' willen doorbreken. Een zakdoek is heel wat DOOR DRS. K. DE KORTE-Ml PSYCHOLOOG „Word nooit verliefd, want d j ben je verloren", galmde het bijna dagelijks uit de radio to i op de lagere school zat. e We begrepen dat niet, mijn d vriendinnen en ik. Als we on I' grote broers en zussen zagenD flirten en steels zoenen, zage er allesbehalve verloren uit. 1 Pas toen in onze tienertijd d( verliefdheid echt toesloeg kr we het door. Ja, je bent verlo als je verliefd wordt. r Smoorverliefd, wanhopig verliefd, betekent datje i volkomen in de ander opgaat 0 het ware samensmelt, je verlc in de ander. Er zijn veel onderzoeken ge< naar het verschijnsel verliefdheid. Hoe ontstaat h het een zegen of een ziekte? psycho-analyticus Freud L beschouwde het als een afwil die hem deed denken aan eef psychose. De meeste geleeim zijn het daarmee niet eens el' stellen dat het gaat om een P positieve emotie. En inderdr verliefdheid kan een enormi impuls geven. Het kan aanz tot grote prestaties. Topspo die in naam van hun geliefd record verbreken, artiesten prachtige kunstwerken ma gedichten schrijven met de geliefde als bron van inspin Verliefdheid kan echter ooi verlammend werken. Je be met de geliefde bezig, je gedachten- en gevoelswerel er zó door bezet dat er geen meer is voor iets anders. De eenvoudigste handelingen, het opruimen van een romi kamer, willen niet meer lui Het leven speelt zich vaak a een vierkante meter: rond d telefoon. „Doet-ie het of do< het niet?" is de cruciale vral Eén van de opmerkelijkste gedragingen bij verliefdhei< ik het je beter voordoen dar bent. Je kunt nóg zo'n stabi persoonlijkheid zijn die in h dagelijks leven een no-nons houding aanneemt en roept maar gewoon, dan doe je al| genoeg"; als de bliksem var verliefdheid inslaat word je onzeker. Hij is de droompri de droomprinses, dan kun j niet zomaar al je gebreken tekortkomingen tonen? Zij niet te zeggen dat ze dol is o chocola: „Welnee, ik snoep en dat ik een beetje molligb dat zit in de familie, dat heb geërfd". Hij verstopt zijn sigaretten schuurt zijn gele nicotinevi tot de vellen erbij hangen. 1 beweert uitsluitend klassie muziekfte waarderen en zij zogenaamd Vestdijk en Pro terwijl de Bouquet-reeks d< snel onder het bed worden geschopt. Onherroepelijk komt de da één van de twee door de ma valt. Betrapt... Rook jij? En wanneer lees jij die flutboe! Vluchten helpt niet. Meestal is het een veradem Het vernis van de opgefokt relatie is gebarsten. Het ka nu afgekrabd worden. Zod; langzamerhand zichtbaar' uit welk hout de partner gesneden is. Hij heeft eenb hier, zij een deukje daar. H hindert niet. Het is tenmin echt. Op dat moment word relatie de liefde geboren. Intimiteit, vertrouwen, bej maken plaats voor de kritit bewondering voor de vergi droomprins en prinses. Laat u niet wijsmaken dat verliefdheid nu onherroep voorbij is. Veel wetenschaj en semi-wetenschappelijki publicaties melden dat de verliefdheid van het begin meer terug komt. In mijn omgeving, zowel in kennissenkring als in mijn praktijk, ken ik echtparen een jarenlang huwelijk noj dolverliefd op elkaar kunn worden. Om de ogenschijnlijk onbenulligste en kleinste' Verliefdheid, hoeveel er oi geschreven en onderzocht blijft gelukkig ondoorgron door drs. W.J. Terlouw, kunsthistoricus Voor zover ik weet is dit pendule-stel een huwelijkscadeau voor mijn grootvader. Het is al een eeuw in bezit van mijn familie. Ik kan mijn familieleden er niets meer over vragen, want alle betrokkenen zijn overleden. Maar ik zou graag willen weten hoe oud het is, waar het vandaan komt en wat de waarde is. De klok is 45 cm hoog, en de olielampen 63 cm. De lampen zijn van koperkleurig materiaal, waarop een soort dik porselein is aangebracht. Het lijkt mij onwaarschijnlijk dat de klok en de olielampen bij elkaar horen, omdat de stijl waarin de olielampen zijn uitgevoerd totaal verschilt met die van de klok. De voorwerpen zijn ook in verschillende materialen uitgevoerd, wat voor een pendulestel ongebruikelijk is. De klok is van hout en de olielampen van porselein. De olielampen lijken mij niet in Nederland gemaakt, maar eerder in België. Op grond van de stijl kan ik ze dateren aan het begin van de twintigste eeuw. De klok lijkt mij van rond de eeuwwisseling, op grond van het inlegwerk, dat is uitgevoerd in de zogenoemde Jugendstil of Art Nouveau. Deze stijl betekent letterlijk 'nieuw stijl', is ontstaan rond 1880 en bereikte haar hoogtepunt rond 1900. Vorig jaar kochten wij dit emmertje op een rommelmarkt. Het is van rood koper, ongeveer 45 cm rond en 10 cm hoog. Het heeft twee tuiten met dierenkopjes, en een handvat dat via twee mannenkopjes scharniert. Het deksel heeft gaatjes. Volgens een boek zou het een lavabo zijn, maar daar hoort geen deksel op. Kan mijn emmertje een lavabo zijn? Een lavabo is een wasbekken, een schaal met water waarmee men zich waste. Het werd gebruikt in de tijd dat er nog geen stromend water was. U kunt zich voorstellen dat uw voorwerp voor dit doel erg onpraktisch zou zijn. De vorm en het deksel spreken het eveneens tegen. Eerder denk ik dat dit een wierookbrander is. Door de gaten in het deksel kan de wierookdamp zich verspreiden. Archieffoto Met de hele familie rond de tafel. Het Nederlandse gezin is dol op spelletjes.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1992 | | pagina 20