Rammelen
Zelfverzekerd
Casanova
Vraagteken
Vier piano's
Cultuur
Keramiek
voor binnen
Labyrint
Jongetjes
Machines
Hertjes
IZZY STRADLIN
'Izzy Stradlin and the Ju Ju Hounds'
- Geffen/BMG
Izzy Stradlin maakte naam voor
zichzelf als gitarist in Guns N'
Roses, de groep die werd geboren uit
een vriendschap met zanger Axl
Rose. Een jaar geleden hield Izzy het
daar voor gezien omdat hij ziek was
van de manier waarop de Gunners
platen maken (alleen al het
vastleggen van Rose's zang op de
'Use your illusion'-albums nam een
jaar in beslag). Bovendien zorgde
het grillige gedrag van Axl, die
tijdens concerten wegliep of veel te
laat kwam opdraven, voor té veel
problemen.
Stradlins nieuwe, solo-project heet
'Ju ju hounds', werd in drie
maanden opgenomen en ademt de
sfeer die echte rockplaten kenmerkt:
hij rammelt aan alle kanten. Het
album herinnert aan het werk van
The Black Crowes, maar is minder
op rhythm blues georiënteerd.
Wat dat betreft is een vergelijking
met Keith Richards solo-uitstapje
'Talk is cheap' meer op zijn plaats.
Ook Izzy heeft een stem die er maar
net mee door kan. Bovendien brengt
hij eenzelfde simpele, met soul
gevulde rock 'n' roll. Met de hulp
van wat oude rotten uit het vak zoals
Ron Wood (gitaar en Nicky Hopkins
(piano) weten Izzy en zijn Ju Ju
Hounds hoe ze de luisteraar moeten
laten genieten. Maar wie ook wat
ballades verwacht, zal worden
teleurgesteld. (HP)
THE BLACK SORROWS
Better Times - Columbia/Sony
Met het uitkomen van 'Hold on to
me' in 1988 vond The Black Sorrows
plotseling een geïnteresseerd
internationaal oor. Niet zó vreemd
natuurlijk, want de Australische
groep onder leiding van zanger,
gitarist en saxofonist Joe Camilleri,
weet hoe een kwaliteitsprodukt in
elkaar steekt. Het derde Europese,
maar feitelijk zevende album 'Better
times' js geen uitzondering.
Het verschil met voorganger 'Harley
and rose' is dat de negen musici
Uiterst zelfverzekerd tevoorschijn
komen. Meer nog dan in het
verleden wordt 'Better times'
gekenmerkt door zijn rijke sfeer.
Hiervoor heeft Camilleri, met zijn
nieuwe schrijverspartner Laurie
Polec, zonder schaamte zitten
grabbelen in de ton muziekstijlen.
Het resultaat doet denken aan de
betere Van Morrison-platen.
The Black Sorrows legt met een
grote hoeveelheid aan (soms
verrassend gebruikteinstrumenten
een stevige muzikale fundering,
waarop Joe Camilleri zijn
bitterzoete verhalen kwijt kan. Om
de teksten in te kleuren maakt hij
gebruik van country en gospel maar
ook van Amerikaanse blues en Ierse
folk. Door het inzetten van onder
meer de fluit ('Steps of time') en
saxofoon 'Better times') brengt hij
bovendien wat extra accenten aan.
Hoewel Richard Sega en Wayne
Burt plaats maakten voor bassist
Stephen Hadley en percussionist
Michael Barker, vond Camilleri voor
het eerst de tijd ook voor de zusjes en
(achtergrond)-zangeressen Linda en
Vika Buil te schrijven. Zij nemen die
solo-partijen met passie voor hun
rekening en voegen zo met
'Resurrection' en 'On a night like
this' een extra dimensie toe aan de
toch al rijk klinkende 'Better times'.
(HP)
MASSENET
'Chérubin'. Solisten, Chorder
Bayerischen Staatsoper en
Münchner Rundfunkorchester o.l.v
Pinchas Steinberg - RCA (2 cd's)
Wie Mozarts 'Le nozze di Figaro'
kent, heeft zich ongetwijfeld wel
eens afgevraagd wat er van
Cherubino is geworden. Hij gaat
halverwege de opera in militaire
dienst en we horen niets meer van
hem. Maar er bestaat een opera van
Massenet, 'Chérubin', die zijn
verdere lotgevallen beschrijft.
Wat we hadden verwacht gebeurt
ook: hij ontpopt zich als een ware
Casanova, zo leert ons het libretto
van Francis de Croisset en Henri
Cain. Daarop baseerde Massenet
een kostelijke partituur, geheel in de
traditie van de Franse 'opéra
comique' tegen het einde van de
vorige eeuw, met hier en daar een
snufje Offenbach- Het werk, dat ver
afstaat van de grote lyrische opera's
van Massenet, zoals 'Werther' en
'Manon', is bij mijn weten niet
eerder vastgelegd, althans niet op
cd.
RCA keek niet op een paar dollars
meer of minder en zorgde voor een
prachtige produktie, met de mezzo
Frederica von Stade als Chérubin
net zoals bij Mozart een
travestierol), de sopranen June
Anderson en Dawn Upshaw, de bas
Samuel Ramey en de geroutineerde
tenor Michel Sénéchal.
Verrassend is met name het aandeel
van Von Stade, die vroeger, mede
door haar gebrekkige uitspraak van
het Frans, in dit repertoire verre van
ideaal was, maar die nu in alle
opzichten, qua stijl, sonoriteit en
zelfs dictie, overtuigt. Pinchas
Steinberg dirigeert een levendige
uitvoering, met een opvallend alerte
inbreng van het radio-orkest van
München. (AvdV)
SIBELIUS
'Lemminkainen Legenden' - 'En
Saga'. Los Angeles Philharmonic
Orchestra o.l.v. Esa-Pekka Salonen
-Sony
Of Esa-Pekka Salonen werkelijk
zo'n geniale dirigent is als zijn
platenmaatschappij het doet
voorkomen, daar kan vooralsnog
een vraagteken bij worden gezet.
Zijn interpretaties van de
Symfonieën van Sibelius bij
voorbeeld, ook op Sony, worden
ontsierd door effectbejag. Maar wat
we hier horen is overtuigender dan
wat hij tot dusver heeft gepresteerd.
De uitvoering van 'En Saga' is
minstens zo beeldend en dramatisch
als de lezingen van Ashkenazy
(Decca) en Jarvi (Bis) en de
laatstgenoemde wordt met name in
het laatste deel van de
'Lemminkainen Legenden' - dat
Frederica von Stade zorgt voor een verrassend aandeeli
'Chérubin' van Massenet.
razendsnelle rondo, getiteld
'Lemminkainens terugkeer' -
overtroffen als het gaat om
levendigheid en precisie.
Het orkest van Los Angeles is er
sinds Salonen er als chefdirigent
voor staat zeker niet op achteruit
gegaan. (AvdV
STRAVINSKY
'Le sacre du printemps'.
DEBUSSY
'Jeux'. Sepp Grotenhuis, Maarten
Bon, Gerard Bouwhuis en Yoko Abe
(piano) - Channel Classics
Een bewerking van 'Le sacre du
printemps' voor vier piano's is
minder vreemd dan het op het eerste
gezicht lijkt. Stravinsky zelfheeft
zijn kolossale orkestpartituur voor
piano-quatre-mains gearrangeerd.
Maarten Bon, pianist en componist,
vindt die bewerking onbevredigend.
Er blijven teveel noten weg, meent
hij. Met vier piano's moest het
mogelijk zijn alle noten weert
geven. En heeft Stravinsky oei
een 'orkest' van vier piano's
gebruikt voor 'Les noces"
Bons arrangement voor vierp
kreeg de zegen van Robert Cr;
beheerder van Stravinsky's ei
en mocht in het openbaar won i
uitgevoerd. Na de Donemus-o
niet op cd verschenen) is er ffl
tweede registratie met ten del
dezelfde pianisten. Alles klint
duidelijker en pregnanter ent
frappant hoeveel er van de kfi j
van de 'Sacre' in deze versie
behouden blijft.
Minstens zo opmerkelijk is
trouwens Bons transcriptie,
eveneens voor vier piano's,
Debussy's balletmuziek 'Jeus
grilligheid en het mozaïekacbi
van dit werk, dat evenals de 'S
zo'n belangrijke voorhoedefui
heeft gehad voor de 20ste-eeu
muziek, zijn voortreffelijk
gerealiseerd. (A^dV)
bijdragen: aad van oer ven
enHansPiët
EXPOSITIES
LANDGOED DE PAAUW
Raadhuislaan 22, Wassenaar:
'Terüguit- Barcelona', monumentale
keramische beelden van o.a.
Herman Makkink, Rob Brandt, Jan
van der Vaart. Permanent
toegankelijk. T/m 8 november.
In het park rond het landgoed De
Paauw, het raadhuis van
Wassenaar, staan momenteel de
keramische beelden opgesteld die
eerder dit jaar in het kader van de
Olympische Spelen in Barcelona en
Castellon werden geëxposeerd.
Deelnemers aan die Spaanse en nu
Wassenaarse manifestatie zijn en
waren onder anderen Dora Dolz, Jan
Snoeck en David Vandekop,
kunstenaars die de specifieke
eigenschap van keramiek - kleur
door glazuur - optimaal benutten.
In een groepstentoonstelling kan de
presentatie van hun beelden
problemen opleveren. Dat blijkt in
Wassenaar: hoewel de beelden op
flinke afstand van elkaar op het
gazon zijn neergezet, weet geen
enkel beeld zich werkelijk los te
maken. Dat komt doordat de felle
kleuren van de andere beelden zelfs
op afstand nog voortdurend de
aandacht vragen.
In Wassenaar blijkt, dat dit werk
beter binnen geëxposeerd kan
worden dan buiten, of het moest zijn
in een drukke, stedelijke omgeving.
Daar is de kracht van hun kleuren
de garantie voor opvallende
aanwezigheid. In de natuur echter
passen ze zich moeilijk aan en zijn ze
net zo nadrukkelijk aanwezig als een
bollenveld in het vooijaar.
Een variant op zo'n natuurlijk
voorbeeld - paddestoelen in het bos -
levert Piet Stockmans. Hij legde zijn
omgekeerde schalen heel bescheiden
onder het Vallend blad van een groep
Het spaanplaat van Ger Bout bij het HCAK.
bomen. Je zou er bijna aan
voorbijlopen.
HCAK
(Haags Centrum voor Aktuele
Kunst), Stille Veerkade 19, Den
Haag: Ger Bout; installatie.
Geopend: di-za 13.00-17.00. T/m 24
oktober.
Bij het binnenkomen van het HCAK
is er even onzekei'heid: alle
kabinetten leeg. Geen
tentoonstelling, terwijl er wel een is
aangekondigd?
Het blijkt echter dat de exposant,
Ger Bout, aan de grote achterruimte
Keramieken beeld van Dora Dolz op het gazon van De
Paauw in Wassenaar.
genoeg had voor zijn installatie: een
krankzinnige stapeling van schots
en scheef op elkaar staande
geometrische vormen die, zonder
ook maar ergens halt te houden, in
elkaar overgaan en door de ruimte
woekeren.
Torens als periscopen, blokhutten
met uitkragende vensters en schuin
oplopende vloeren die als een
hellend pad naar het binnenste van
een bouwwerk voeren, waar
kamertjes met venstei's op
onverwachte plekken steeds nieuwe
perspectieven en doorkijkjes bieden.
Een bizar en geheimzinnig bouwsel
met hoekjes waar mogelijk nog
geheimen schuilen.
Bouts begaanbare sculptuur, een uit
de hand gelopen nachtmerrie van
een architect maar ook een
kubistisch-constructivistisch
complex dat erop wacht om door de
opgestane Lissitzky beschildei-d te
worden, is een kruip-door-sluip-
door-labyrint waar kinderen uren
zoet en gelukkig zijn. En dat in een
galei'ie - kom er eens om!
RONKESAGERBEEK
Kr.rte Molenstraat 11 A, Den Haag:
Bart Drost; schilderijen. Geopend:
wo-za 12.00-17.00. T/m 29 oktober.
Kleine blote jongetjes zijn de
gekroonde koninkjes in het paradijs
dat Bai't Drost voor ze geschilderd
heeft. Die jochies verkeken daar in
het gezelschap van
speelgoedbeesten die tot leven
gekomen zijn. Soms is zo'n jong
koninkje stout geweest en lijkt hij
billekoek te krijgen of, veel erger
nog, hapt een grote slang voor straf
zijn piemeltje weg.
Het bovenstaande is meer de aanzet
tot een verhaal dan tot een
beschouwing van de schilderijen van
Bart Drost. Die lijken ook in eerste
instantie bedoeld om als verhaal,
door kinderen én volwassenen,
gelezen te woi-den. Dat het
vervolgens ook nog vriendelijke
schildei'ijen zijn en dus kunst, dat is
dan stof voor zo'n beschouwing.
Daarin zou vastgesteld moeten
woi'den, dat Drosts kleurgebruik
wqrm, vrolijk en intens is, dat zijn
lijnvoering even efficiënt en
doeltreffend is als die in stripverhaal
en kindei'boeken-illusti'atie, dat de
compositie in zijn perspectiefloze
stapeling van verhalende elementen
(huisje, beestje, jochie) aan de
kindertekening refereert en dat de
naden in zijn vierdelige schilderijen
wel eens een verwijzing naar de
blokkendoos van zijn kinderjaren
kunnen zijn. Bij deze dus!
ROB VAN DEN DOEL
Anna Paulownastraat 105 A, Den
Haag: John Smith; 'Glassa-
Machina'. Geopend: wo-zo 10.30-
17.00. T/m 1 november.
I De Engelsman John SMith is
bezeten van machines omdat ze, zo
stelt hijpragmatische illustraties
zijn van het creatieve
aanpassingsvermogen van de mens.
Als glaskunstenaar lijkt men met
zo'n passie niet veel té kunnen
I beginnen. Machines zijn 'mekaniek
en beweegbaar', meestal gemaakt
van ijzer of staal en ze hebben een
functie.
Toch maakt Smith, glaskunstenaar
uit overtuiging, machines, althans
objecten van glas die daarop lijken:
weegschalen, stoommachientjes,
klokken en speelautomaten. Hij
geeft ze prachtige titels als 'Rim ram
machine', 'Black ball bouncer' of
'Diki-diki-di-do'. Ze maken geen
geluid, maar bewegen wel. Aan hun
glazen lichaam zijn sprieten en
veren bevestigd die de ruimte rond
het object met hun zwabbèrende
bewegingen onveilig maken.
Hun uiterlijk is, anders dan bij echte
machines, kleurig en versierd met
decoraties die aan zowel de
Jugendstil als aan het werk van
Hundertwasser doen denken, terwijl
de cijfers verwijzen naar gek
geworden klokken en gokmachines.
Smith's objecten krijgen een semi-
functionaliteit als hij ze de gedaante
geeft van (onbruikbare, dat wel)
inktpotten en bureaustellen.
Technisch bezien is het werk van
Smith een interessant en fraai staal
van vakmanschap. De meeste van
zijn objecten zijn opgebouwd uit zes
tot leven lagen samengesmolten
vlakglas, dat geëmailleerd wordt.
Dankzij dat samensmelten treden er
in het interieur van het object
optische effecten op, die bijdragen
aan het verrassende uiterlijk.
STATENGALERIE
Van Boetzelaerlaan 118, Den Haag:
Riesjard Schropp; foto's. Geopend:
do-za 11.00-18.00, zo 14.00-17.00. T/
m 30 oktober.
Net als Christian Boltanski gebruikt
Riesjard Schropp blikken dozen om
er een wand-installatie - l'Armadio
dei valori' - mee te bouwen. Van
meer overeenkomst is er, op dit
vormdetail na, geen sprake.
Boltanski gebruikt zijn
ai'chiefblikken om er
portretten in te monteren en die
vervolgens, elk apart, met een
bureaulampje te belichten. Knap
geregisseerde dramatiek die aan
anonieme personen tijdens dat ene
moment van beschouwing hun
individualiteit weer teruggeeft.
Schropp monteert in alle dertig
kastjes van zijn 'altaar' steeds
hetzelfde zigeunex-meisje, verlicht
door een flakkei-end elektrisch
kaarsje. Op de zijkanten van de
kastjes houden kleine kitsch-hertjes
het meisje gezelschap. Of het,
dertigvoudig of solo, uitnodigt tot
adoratie? Herhaling kan een
obsederend effect teweegbrengen.
Bij Schropp niet. Het hadden ook
vijftig, twintig of hondei'd blikken
kunnen zijn. De beeldkracht van het
gegeven - zigeunerinnetje en hertjes
- is niet sterk. Kitsch is kitsch
gebleven.
Dat er echter met kitsch te werken
is, bewijst Schropp in zijn grote
kleurenfoto's. Kitsch is daar ook wel
aanwezig, maar minder
nadrukkelijk en daardoor zelfs
misleidend, zoals in 'Natux-a morta
XII': een gele vaas met een bos
merendeels verlepte, gele tulpen.
Slechts drie staan er nog goed bijze
zijn van plastic.
Van eenzelfde misleiding is ook
sprake is een andere 'Natura morta'.
Daar schuilt tussen de
herfstbladeren een varenblad van
plastic. Dit misleidende effect wordt
nog versterkt door Schropps knappe
fotografie, die een persiflage lijkt op
de soms zo onwezenlijk mooie
reclamefotografie. Dat effect had hij
nog kunnen versterken door er
passende luxe lijsten omheen te
zetten. De roestige raamwei'ken die
hij nu gebruikt, doen de presentatié
op twee gedachten hinken.
Summer
Wat in Den Haag nog niet zo
wil lukken, hebben ze in Roti
wel voor elkaar: samenwerking
tussen de plaatselijke galeries.
Negen Rottei'damse galeries
Project, Bi-utto Gusto, Delcourtf
Delta, Van Krimpen, RAM, Vat
Rijsbergen, Snoei en Het Veem
presenteren zondag tussen 15J
18.00 onder de titel 'When sun
has (almost) gone' met een
gezamenlijke opening hun
debutanten. Het zijn er elf, was
zeven uit het buitenland afkon
zoals de Newyorker Cary Leibo
met een parodie op de kunsteni
als superstar. Hij pi-esenteert
zichzelf als de 'fucked up junioi
school gay boy'.
Nederlandse deelnemers zijn
Paul Drissen, van wie eerder vi
zien was op de tentoonstelling
'Peiling '91' in het Haags
Gemeentemuseum, en Ellen v
Eldik die haar fotowerken in d
haar geheel opnieuw ingericht
bloemengalerie van Geer Poul
pi-esenteren (t/m 15 november
Hirdes
Diezelfde zondag in Rottt
opent Abe van der Werff (de
teur van de Culturele Raad
Holland) om 16.00 de tentoc
ling van de Haagse kunstenaa
Hirdes bij galerie Duo Duo
nesserlaan 304). Tevens woi
middag het eerste exemplaar'
monografie 'Eric Hirdes, reet
retrospectief aan de kunst
ovei-handigd.
Kennis
Ook zondag organiseert de Lei
Lakenhal (Oude Singel 28-32)
de titel 'Kennis over kunst' eei
speciale kunstdag. Conservato
van het museum en experts va
Sotheby's staan klaar om infoi
te geven over de hei-komst,
geschiedenis en waai-de van do
publiek meegebrachte voorwet
Ook is er een restaui-ator aam
om vragen over restauraties tt
beantwoorden. De Lakenhal i
zondag van 10.00 tot 16.00 gra
toegankelijk - wel wordt voor
beoordelen object een bijdragi
Indonesië
Van donderdag 22 t/m zondag
oktober zijn bij het veilinghui
Glerum de kijkdagen van de vlS
met Indonesische schilderijen
Geveild worden onder meer d
uit de Balische School en
o.a. Bonnet, Dooyewaard, Soi I
en Supono. Nostalgie met eer 'I
exotisch tintje (Westeinde 12
16.00. Cataloguskost20).
Land en water
Morgen begint bij Kunsthand
Polak Parkstraat 85de
tentoonstelling 'Land en wate
de Haagsche School'. Bij uitsti
onderwerp waarin het
spi-eekwoordelijk 'gekleurde g
van deze school prachtig tot zi
i-écht komt.
Onder het veei-tigtal werken
geëxposeerd wordt, zijn doeke
J.H. Weissenbruch, Paul Gabi
Jacob Maris en Willem Roelof:
die laatste is er een 'Koeien aa
Gein' waarin de pontrastwerk
van een bomenrij en het
lichtweerkaatsende water pra
is uitgebuit (open alle dagen
13.00-17.00, t/m 1 november).
Izzy Stradlin: rock 'n' roll met soul.
