Sterkste man eet
en drinktalles
Gys van Gent legt kleurrijk Ede op de foto vast
Mulisch
bewijst
dat hij
bestaat
Het draait
om Van
Basten
bij Oranje
TED VAN DER PARRE
Da
Bo
JAN D.
SWART
Agenda
LEIDSE COURANT VRIJDAG 9 OKTOBER 1992
Sander Sonnemans
■AND
igenlijk heeft hij er niets
ij voor hoeven laten. Een
1 i kwestie van in de juiste
vorm verkeren, noemt hij
lf. Sinds deze week mag Ted
>r Parre zich 'sterkste man van
eld' noemen. Na drie loodzwa-
en in het IJslandse Reykjavik
3 Vlaardingse kolos die ti
lt rug bij zijn gezin doet hij het
'meer overkomen of het de
ialste zaak van de wereld is.
haalt hij zijn brede schouders
'je nu de sterkste man van de
Ibent of nietje komt toch elke
I id op dezelfde manier je bed
ga er niet echt van uit mijn bol
het betrekkelijke er van in.
il met al is het wel een bekro-
p het werk van de laatste tien
erlijk gezegd kan ik mezelf
n schouderklopje geven",
jn 152 kilo, een lengte van
g ïeter tien, een bOrstomvang
7 centimeter en schoenmaat
is Van der Parre geen kleine
die zomaar even over het
ikan worden gezien. Voor zijn
ejgis hij aangewezen op speci
men en bij het betreden van
en gebouwen moet hij op-
i dat hij zijn hoofd niet stoot.
'Dat auto tillen ligt mij
gewoon niet, maar het
trekken van die Fokker ging
mij verrassend goed af.
Daardoor werd de strijd pas
op het allerlaatste
onderdeel beslist'.
Op straat wordt hij regelmatig nage
keken, maar vreemde opmerkingen
heeft hij tot dusver nog niet gehoord.
„Eén keer", lacht Ted, „hoorde ik
een meisje tegen haar moeder iets
over m'n vróuw zeggen. Ze is al niet
zo lang en als ze naast mij loopt lijkt
ze nog kleiner. Ach ma, moetje kij
ken, zei dat meisje, wat heeft die
man een klein vrouwtje".
Spierbundel
Een aanzienlijk deel van zijn li
chaamsbouw heeft de in Monster ge
boren Van der Parre van zijn ouders
meegekregen. Sinds hij in 1980 ken
nis maakte met krachttraining zijn
z'n spierbundels, borstkas en lede
maten alleen maar uitgedijd. Dage
lijks ging hij naar de sportschool.
Van der Parre: „In de tijd dat de
sportscholen en krachthonken als
paddestoelen uit de grond schoten,
ben ik met krachttraining begon
nen. Voor de ontspanning. Twee jaar
later deed ik mee aan de kampioen
schappen 'sterkste man van het
Westland'. Ik werd toen tweede,
maar had wel meteen de smaak te
pakken. Het jaar erop eindigde ik als
eerste en zo ben ik de afgelopen tien
jaar eigenlijk van wedstrijd naar
wedstrijd gelopen".
De Vlaardinger is er de man niet
naar om allerlei uitgebalanceerde
diëten te volgen, lekkernijen fe mij
den en zijn pakje shag te laten voor
wat het is. In de gaten houden dat
zich geen overtollig vet ophoopt, is
zijn devies. En trainen, veel trainen.
„Het gaat om dejuiste vorm", meent
's werelds sterkste man. „Vorigjaar
werd ik bij wedstrijden op Tenerife
.vierde. Toen had ik al drie weken te
voren mijn vorm te pakken, maar
kon die net niet lang genoeg vast
houden. Dit jaar was mijn doelstel
ling de top drie en ik had de mazzel
dat ik precies op het juiste moment
in een perfecte vorm stak. Eten en
drinken speelt daarbij geen rol. Kijk,
je moet natuurlijk niet elke dag in
^TY^r
foto Roel Dijkstra
Niets is te zwaar voor Ted van der Parre, zeker zijn tien maanden oude zoontje Brian niet.
een snackbar gaan hangen. Maar ik
drink gewoon mijn biertje, rook een
halfzwaar shaggie en eet wat ik lek
ker vind. Dat kan, want ik train twee
a drie uur per dag En dat zes dagen
per week. Daarnaast heb ik ook nog
mijn werk in de tomatenkwekerij".
Geen seconde dacht de 'lange van
Vlaardingen' voor de titel 'sterkste
man van de wereld' in aanmerking
te komen, maar na het onderdeel
vliegtuigtrekken zag Van der Parre,
die met een Zuid-Afrikaan, een IJs
lander en een Engelsman om de bo
venste vier plaatsen streed, moge
lijkheden om de titel te veroveren.
En dat terwijl hij na het eerste on
derdeel van de driedaagse competitie
bij het optillen van de verzwaarde
auto als voorlaatste eindigde. Met de
onderdelen vaten van negentig kilo
sjouwen, gewichtwerpen, stenen til
len, vrachtauto trekken en meer van
dat soort krachtinspannende kar
weitjes maakte hij zijn achterstand
echter ruimschoots goed en nestelde
zich naast de drie titelkandidaten.
„Dat auto tillen ligt mij gewoon
niet", grijnst de besnorde 'spierbun
del', „maar het trekken van die Fok
ker ging mij verrassend goed af.
Daardoor werd de strijd pas op het
allerlaatste onderdeel beslist".
Prins Constantijn
David Bowie
Constantijn
morgen jarig
X rins Constantijn is morgen jarig.
De jongste zoon van koningin
Beatrix en prins Claus wordt 23 jaar.
Hij studeert rechten in Leiden.
Nieuw contract
voor David Bowie
avid Bowie heeft een nieuw
platencontract. In Amerika zal hij
worden vertegenwoordigd door
Savage Records, in Europa door
RCA/BMG. Het gaat om een solo
overeenkomst, want met zijn groep
Tin Machine blijft hij bij EMI. Bowie
bindt zich via BMG opnieuw aan
RCA. Tussen 1971 en 1981 stond hij
daar al onder contract maar hij ging
er weg omdat hij ontevreden was
over het promotie-beleid.
Akoestische cd
van Bob Dylan
ob Dylan brengt eind volgende
maand een cd uit met akoestische
muziek. Het is voor de eerste keer
sinds 1964 dat Dylan een album
uitbrengt waarop de muziek niet
elektrisch is versterkt. De voorlopige
titel van de plaat is 'Bob Dylan
acoustic - Good as I been to you'
Het materiaal werd in een keer
opgenomen zonder dat daar later
instrumenten aan zijn toegevoegd.
De langspeler markeert het
dertigjarigjubileum van Dylan als
(invloedrijke) zanger en artiest. Het
feest om deze mijlpaal niet
ongemerkt voorbij te laten gaan,
heeft op 16 oktober plaats in de
Newyorkse Madison Square Garden.
Daar is een concert geoi'ganiseerd
waar musici als Sinéad O'Connor,
Neil Young, Willie Nelson, Tom
Petty, George Harrison en Eric
Clapton aanwezig zijn. FilmNet
zendt het concert op 17 oktober uit.
Van Ammelrooy
filmt in kazerne
onder de sergeant; dat is de titel
van een komediefilm die onder regie
van Willeke van Ammelrooy deze
week in de kazerne Kamp Nieuw
Milligen, vlakbij Garderen, wordt
opgenomen. Het is een film waarin
zes derdejaars studenten van de
Theaterschool Amsterdam
foto Brand Overeem
In de bossen op het kamp Nieuw Milligen geeft Willeke van
Ammelrooy de laatste aanwijzingen aan de beginnende
acteurs die in haar komische film meespelen.
optreden. De film wordt niet in het
openbaar vertoond. Defensie
verleent zelden of nooit
toestemming voor het maken van
films op of rond een kazerne maar
voor deze gelegenheid is een
uitzondering gemaakt. De
komediefilm, te vergelijken met de
Amerikaanse televisieserie Mash,
vertoont de perikelen van een Fries
bevrijdingslegertje dat onderling
ruzie maakt over de opvolging van
de gestorven aanvoerder, een
sergeant.
Europese prijs
voor kinderarts
Dr
r. R. Pieters, kinderarts in
opleiding aan het VU-ziekenhuis in
Amsterdam, heeft de Sweisguthprijs
gekregen. Het is de eerste keer dat
de prijs, de belangrijkste Europese
onderscheiding voor onderzoek op
het gebied van kinderoncologie, naar
een Nederlander gaat. De
International Society of Paediatric
Oncology heeft Pieters de prijs
toegekend voor zijn onderzoek naar
leukemie bij kinderen. Pieters
ontwikkelde een laboratoriumtest,
waarmee goed kan worden bepaald
welke kinderen ongevoelig zijn voor
een therapie met medicijnen.
Gys van Gent moest even moed verza
melen maar stapte in het warenhuis in
Ede tenslotte toch af op de móóie, don
kere vrouw.
„Waar komt u vandaan?", was zijn
brandende vraag?
„Jamaica", luidde haar antwoord. Deze
week heeft zij met haar twee kinderen
voor de fotograaf geposeerd. Van Gent
kan weer een exemplaar toevoegen aan
zijn collectie foto's van nationaliteiten.
Zo'n 58 heeft de oud-Hagenaar er in
middels voor zijn camera gehad. Al zijn
'modellen' wonen in Ede.
De Gelderse plaats, met ruim 96.000 in
woners, telt 73 nationaliteiten. Van
Gent weet intussen dat hij die niet alle
maal kan vereeuwigen. Hij verwacht dat
er foto's van mensen uit zestig landen te
zien zullen zijn op de expositie, die in de
laatste week van november in het ge
meentehuis van Ede wordt geopend.
„Niet iedereen wil meewerken aan het
project. Dat respecteer ik", zegt hij.
Klederdracht
Op tafel ligt wat werk uitgespreid. Een
foto toont een familie uit Sri Lanka in
fraaie klederdracht. Op een volgende
staat een jong Chinees echtpaar met
pasgeboren baby, op een andere een ge
zin uit Somalië. „En dit is toch typisch
een Italiaan", wijst Van Gent op de man
die als de ware macho de lens inkijkt.
De entourage op de foto's is overigens
summier. „De mensen heb ik zo gefoto-
foto Maurice Nelwan
'Ik heb geprobeerd mensen in hun waarde te laten', zegt Gys van
Gent.
grafeerd datje niet kunt zien of zij arm
of rijk zijn; ik heb geprobeerd ze in hun
waarde te laten".
Over zijn filosofie achter het project,
zegt hij: „We gaan met z'n allen naar
een multiraciale samenleving toe. Men
zou een beetje liever voor elkaar moeten
zijn, vind ik. Met de tentoonstelling
hoop ik bij te dragen tot meer begrip".
Europa heeft hij, op IJsland en Tsjecho-
slowakije na, compleet. Verder fotogra
feerde hij mensen uit onder meer Brazi
lië, Kameroen, Nigeria, Zuid-Korea,
Thailand, Uruguay, Ethiopië, Vietnam,
Nieuw-Zeeland, Australië en Japan.
De gemeente Ede schreef de inwoners
aan, met het verzoek mee te werken aan
het project dat in maart van start is ge
gaan. Wie toestemming gaf, kreeg later
Gys van Gent op bezoek. „Ik wilde men
sen thuis fotograferen. Je komt dan op
hun territorium; ze laten je toe en dat is
heel bijzonder".
De allochtonen kregen van hem ook vier
vragen voorgelegd: Hoe lang zij in Ede
wonen, waarom ze daar naar toe zijn ge
komen, wat voor werk ze doen en wat ze
van Ede vinden. Hun antwoorden zijn
straks terug te vinden op de tentoonstel
ling, die tot eind december duurt.
Uniek
Het plan van de gemeente is om de foto's
in boekvorm uit te brengen. Het wach
ten is nog op een sponsor. Van Gent:
„Het is moeilijk om die te vinden, want
je praat al gauw over een bedrag van
zo'n 25.000 gulden. Er ligt nu een aan
vraag bij het Cultuurfonds van WVC. Ik
hoop dat het antwoord positief is. Dit is
echt uniek; het is nog niet eerder in Ne-
Het project vloeit voort uit een serie, die
Van Gent al eerder over buitenlanders
maakte. In Berlijn, Milaan, York en op
het eiland Stornoway (Hebriden) port
retteerde hij vijfjaar achtereen onder
anderen treinbestuurders, priesters en
schoenmakers. Hij drukte ze prenten
van elkaar in de hand en zette ze zo weer
op de foto. Een voorbeeld: een treinbe
stuurder uit Berlijn houdt op de kiek
een foto vast van een Milanese schoen
maker, die heeft op dezelfde plaat weer
een prent in de hand van een priester uit
York.
Naarmate de vijfjaar verstreken ston
den er steeds meer foto's in foto's. Vorig
jaar zijn ze in San Francisco geëxpo
seerd. De tentoonstelling is komend
voorjaar te zien op Stornoway. Achter
deze onderneming zit ook weer een ge
dachte. Van Gent: „Het gaat er om na
tionaliteiten met elkaar in contact te
brengen. Deze mensen schrijven nu met
elkaar; via mij hebben zij de adressen
gekregen".
Terug naar zijn huidige project. Van
Gent is vol lof over de medewerking van
mensen. Achteraf is hem gebleken dat
sommige weigeraars het verzoek ver
keerd hadden begrepen. Zo vertelde een
Marokkaan dat hij de brief met de uitno
diging meteen had verscheurd.
„Hij zei dat hij niet als reclame-object
voor de gemeente Ede wilde dienen. Ik
heb hem uitgelegd dat het juist de opzet
is nationaliteiten bij elkaar te brengen
en niet om ze te kijk te zetten. Hij wilde
alsnog. Maar het kon niet meer; ik had
inmiddels een andere Marokkaan ge
vonden".
t\\s uw schoolgaand kind een
agenda heeft die onder
verantwoordelijkheid van het
ministerie van onderwijs is
uitgegeven en die agenda bevat
toekomstvoorspellingen,
horoscopen, handlij nkunde en
instructies aangaande de manier
waarop vol vreugde in een glazen
bol het 'ik zie, ik zie, wat jij niet
ziet' wordt gerealiseerd, dan heb
ik een verheugende mededeling.
Uw kind is dan onder satans
invloeden. Leuk, hè.
Een agenda vol bijgeloof is het
voorportaal van afgoderij en
occultisme en leidt tot de diepste
geestelijke verblinding, althans
als ik de twee koloms
waarschuwing mag geloven die
mijn streekkrant tegen een
ongetwijfeld leuk tarief vorige
week kort na het uitbreken van
polio opnam uit naam van de
Evangelie Gemeente van Jezus
Christus. Ik las: 'uw kind wordt
op deze onschuldige wijze naar
een terrein gelokt waar de
Schepper van uw kind een gruwel
aan heeft. (Deut. 7:26 en 12:2/3)'.
Bijgeloof, wat in sporttermen
gesproken mijns inziens ook dat
shirtje over de broek is, brengt u
in de grijpgrage handen van de
satan, hetgeen ik citeer
geschrokken de ergste
gevolgen veroorzaakt op
geestelijk, psychisch en
lichamelijk terrein.
Ik heb dit nooit geweten.
Ik wist dus ook niet hoe gauw ik
mijn fles whisky van mijn bureau
moest verwijderen, want die staat
daar al vijfentwintigjaar, altijd op
dezelfde plaats, met het etiket
aan stuurboordzijde en een half
geopende dop. Niemand mag die
fles beroeren. Die fles staat er uit
bijgeloof. Ik praat tegen die fles.
Ik krijg ook antwoord. In feite
geeft die fles antwoord op de
vraag of het stukje wel of niet zal
lukken. Staat die fles er niet, dan
kan ik net zo goed niet schrijven.
Dan begin ik aan iets, waarvan ik
na vier zinnen al weet dat het
toch niks zal worden.
Dit stukje kunt u zodoende
gevoeglijk vergeten, want de fles
is weg. Ik nam geen enkel risico.
Ook niet inzake die agenda. De
advertentie waarschuwde nijdig
tegen de gevolgen: rusteloosheid,
depressies, driftbuien,
uitzichtloosheid, benauwdheid,
duisternis en angst. Dezelfde
avond ben ik thuis dus als een gek
gaan zoeken of wij er toevallig ook
één in huis hadden en ja hoor,
verdomd, hij lag roerloos in de
kinderkamer. Ik durfde hem
bijna niet aan te raken, ik zeg 't
eerlijk.
Verbrandt hem, riep mijn vrouw,
die deze suggestie hardop uit de
advertentie voorlas. En
waarachtig, ik stak de fik erin,
niet nadat ik natuurlijk gauw
gauw nog een paar passages had
gelezen, wat ik niet had moeten
doen, want automatisch zoemden
de gordijnen dicht, het aquarium
gaf een paarse licht vloed, de hond
kroop schril jankend onder het
bed, uitwijkend voor een zak met
vijf kilo eigenheimers die
eigenhandig van een plank
flikkerde en ondertussen werden
mijn ogen waterig van een kille
wind die plotseling door het huis
joeg.
Ik begreep het terstond. Ik had
mijn nieuwsgierigheid voor de
onvruchtbare werken der
duisternis weer eens niet op tijd
kunnen bedwingen. De satan is in
mij. Maar ik kan gelukkig nog wel
lachen.
