Grootseminarie Rolduc kampt
met dalend studentenaantal
Onverschilligheid is grootste gevaar
Geestelijk Leven Opinie
Aangestoken brand in kerk eist 14 doden
Amos Oz:
COMMENTAAR
Ceidóe Sou/iont
Vaticaan protesteert bij Sudan
VATICAANSTAD - Het Vaticaan heeft gisteren de Sudanese regering
bekritiseerd wegens de „flagrante schending van de mensenrechten" van
kerkelijke werkers. In een open brief aan de autoriteiten in Khartoum
veroordeelt het Vaticaan de uitwijzing van rooms-katholieke missionaris
sen, de sluiting van rooms-katholieke instellingen en de problemen die
missionarissen in de weg worden gelegd. In de brief worden onder meer
genoemd de gedwongen opheffing van de parochie van En Nahud in mei
en de sluiting van de 'katholieke club' in Khartoum en de deportatie van
kerkelijke medewerkers uit Juba in het zuiden van Sudan naar Khar
toum. Ook de uitwijzing van missionarissen wier werk het regime onwel
gevallig is, wordt gehekeld. Het Vaticaan doet er alles aan om langs diplo
matieke weg een einde aan de schending van de mensenrechten te ma
ken.
De brief gaat niet in op de recente moord op drie hulpverleners en een
journalist die de Verenigde Naties ertoe bracht de hulpoperaties in het
oosten van Sudan stop te zetten. Het Amerikaanse ministerie van buiten
landse zaken en de mensenrechtenorganisatie Amnesty International
hebben eveneens geprotesteerd tegen het vermoorden van burgers door
Sudanese militairen.
Gevechten en
schilderijen moet je op
een afstand zien.
SEOUL Bij een brand in een kerkgebouw
van de Jehovah's Getuigen in de Zuidko-
reaanse stad Wonju zijn veertien mensen om
het leven gekomen. De brand is aangestoken
door de 35-jarige Won On-shik, die de reli
gieuze overtuiging van zijn echtgenote Shin
Sung-Sook niet accepteerde. Toen hij de 'ko-
ninkrijkszaal' met benzine aanstak, dacht
hij dat zij in het gebouw was.
Het veertiende slachtoffer stierf nadat hij
een bloedtransfusie had geweigerd op reli
gieuze gronden. „Later stemde hij er toch
mee in, maar toen was het al te laat", aldus
een woordvoerster van het ziekenhuis. Ze
vreest dat mogelijk meer mensen zullen ster
ven omdat ze een bloedtransfusie weigeren.
Volgens een voorlopige balans zijn 24 men
sen gewond geraakt.
„Ik dronk twee flessen soju (Koreaanse li
keur) nadat leden van de kerk me niet toe
stonden om mijn vrouw te zien", verklaarde
Won tegenover de politie. Zij mijdt volgens de
man ieder contact met haar familie sinds ze
zich zés maanden geleden aansloot bij de
kerk.
Ze bleef ongedeerd omdat ze op het moment
van de brand niet in de kerk aanwezig was,
zo verklaarde ze tegenover de politie. Ze had
zich verscholen in een nabij gelegen garage
nadat ze had gezien dat haar echtgenoot hun
kinderen sloeg. Hij sloeg hen regelmatig, zei
ze, en hij had gedreigd haar te doden als ze de
kerk van de Jehovah's Getuigen zou blijven
bezoeken.
George Carey
FOTO:AP
Carey oefent
scherpe kritiek
uit op
Conservatieven
LONDEN De Conserva
tieven die sinds 1979 in het
Verenigd Koninkrijk aan de
macht zijn, hebben het geloof
van de Britten dat zij samen
hun land moeten opbouwen,
op een gevaarlijke manier
verzwakt. Werd kort na de
oorlog te veel verwacht van
staatsbemoeienis, in de jaren
tachtig sloeg de slinger door
naar ongebreideld individua
lisme, meent het hoofd van
de Anglicaanse Kerk, dr.
George Carey.
In een lezing in Londen oefende
Carey forse kritiek op de begin
selen waardoor de Conservatie
ve regeringen zich sinds 1979
hebben laten leiden. „De mach
tige ideologische aanval" op de
waarde van publieke goederen,
gekoppeld aan een grote na
druk op particuliere waarden
en de keuzevrijheid van het in
dividu, behoort met de toene
mende secularisatie en de ver
zwakkingvan de familiebanden
tot de oorzaken van de ver
zwakking van het gevoel voor
morele waarden.
Volgens Carey voelen velen in
het Verenigd Koninkrijk zich
machteloos en onbelangrijk en
heeft een aanzienlijke minder
heid van de Britten het gevoel
dat zij niets voor de samenle
ving betekenen. Hij constateer
de dat velen zich ongemakkelijk
voelen over de groeiende macht
van de „gezichtsloze mensen"
in de regering, de Europese Ge
meenschap en het internatio
nale zakenleven. Bovendien is
het gezag van de plaatselijke
autoriteiten, die vele generaties
lang als een buffer tussen het
individu en de centrale regering
hebben geopereerd, danig aan
getast. „Ondanks al het gepraat
over subsidiariteit in Europa
(het toekennen van bevoegdhe
den en verantwoordelijkheden
op het laagst mogelijke niveau,
red.), zie ik niet veel tekenen er
van binnen het Verenigd Ko
ninkrijk zelf', zei Carey.
De Britse politici kunnen wat
het nemen van besluiten be
treft veel leren van zijn kerk,
meent Carey. Belangrijke syno
debeslissingen hebben een
meerderheid van tweederde no
dig, omdat de kerk geen enkele
belangrijke nieuwe ontwikke
ling wil doorzetten tegen de wil
van een grote minderheid. Bo
vendien kunnen de bisschop
pen of de geestelijken niet op ei
gen houtje hun zin doordrijven,
omdat zij vinden dat de leken,
die de meerderheid binnen de
kerk uitmaken, recht hebben
op inspraak. „Wij luisteren
naar elkaar, argumenteren en
bidden, totdat wij een wezenlij
ke meerderheid van alle delen
van de kerk voor ons standpunt
hebben gewonnen", meende
Carey.
India krijgt speciale
politie voor
religieuze rellen
NEW DELHI De Indiase re
gering heeft 'een speciale poli
tiemacht van achtduizend man
opgericht, die belast is met de
bestrijding van een toenemend
aantal religieuze twisten tus
sen hindu's en moslims. De
nieuwe eenheden zullen vanaf
morgen over vijf „woelige" sta
ten verdeeld worden: Uttar
Pradesh, Rajasthan, Andhra
Pradesh, Gujarat en Bihar.
Daarnaast komt een afdeling in
het stedelijk gebied Delhi. De
agenten zijn gerecruteerd uit
alle lagen van de bevolking.
ROERMOND Het groot
seminarie Rolduc van het
bisdom Roermond heeft te
kampen met een dalend aan
tal studenten. Telde het se
minarie aan het begin van
het vorige studiejaar 47 stu
denten, onder .wie 5 eerste
jaars, dit jaar zijn er 36 stu
denten, zo meldt bisschop dr.
J.M. Gijsen in het bisdom
blad 'De Sleutel'. Sinds de
oprichting in 1975 tot het
midden van de jaren tachtig
waren er elk jaar nog 70 tot
80 studenten.
Bisschop Gijsen meent dat de
daling het gevolg kan zijn van
de toenemende negatieve bena
dering van het priesterschap.
Niet alleen claimen de ongewij
de pastorale werkers en werk
sters het priesterambt en staat
het celibaat onder kritiek, ook
de onrust onder priesters en
priesterkandidaten stijgt. Bo
vendien raken vele bisschoppen
onzeker, doordat zij „de haast
desastreuze teruggang" van
het priesterbestand heel duide
lijk gaan ervaren.
De oprichting van het grootse
minarie was in de jaren zeven
tig de eerste reactie in Neder
land op de gang van zaken in de
theologische hogescholen. Deze
vervingen in de jaren zestig de
traditionele grootseminaries,
maar lieten het pastoraat
steeds meer verworden tot 'wel
zijnszorg', constateert Gijsen.
Het seminarie, dat van meet af
aan trouw de richtlijnen van
het Tweede Vaticaans Concilie
volgde, had succes en leverde
vele priesters af: 160 in 18 jaar,
„die doorgaans nog 'goed aan
kwamen' in de zielzorg ook",
schrijft de bisschop.
Gijsen gaat ook in op de sane
ring van de opleiding die hij in
1990 doorvoerde, maar noemt
de redenen van dit besluit niet.
Tot deze redenen behoorde dat
twee priesters kort na hun
priesterwijding met het celi
baat hadden gebroken en dat de
vice-rector van Rolduc, dr.
A.H.M.G. Lemmens, eveneens
wegens schending van de celi
baatsverplichting het grootse
minarie had moeten verlaten.
De gang van zaken op Rolduc
was mede de aanleiding voor
het besluit van Gijsen om in
overleg met de toenmalige pro
nuntius in Nederland, mgr.
Audrys Juozas Backis, het
grootste deel van zijn bevoegd
heden af te staan aan de vicaris
sen Maessen en Punt.
Sinds 1990 geldt in Rolduc, dat
om onafhankelijk te blijven niet
in aanmerking wil komen voor
overheidssubsidies en geheel
afhankelijk is van bijdragen
van gelovigen, een nieuw stu
dieprogramma. Dit programma
is volgens Gijsen in overeen
stemming met de eisen van de
kerkelijke overheid aangepast
aan de „nieuwe verwachtingen
van de zijde van de pastoraal en
het maatschappelijk leven."
De opleiding duurt nu acht in
plaats van zeven jaar en de stu
denten lopen meer stages.
Voordat zij priester worden ge
wijd, maken de studenten in
een parochie een jaar lang het
pastorale werk ten volle mee.
De studenten hebben met deze
uitbreiding geen problemen,
constateert Gijsen. Zij beseffen
dat zij net als huisartsen een
opleiding van acht jaar nodig
hebben, zowel om voldoende
onderricht te hebben ontvan
gen alsook om zich op allerlei
manieren in te kunnen werken
in het pastorale werk.
Een orthodoxe
jood voerde
gisteren voor het
begin van Grote
Verzoendag (Yom
Kippoer) bij zijn
oudste zoon het
kapparot-ritueel
uit dat bij
sommigen van
hen nog in acht'
wordt genomen.
Door met een kip
boven het hoofd
van zijn oudste
zoon te zwaaien
wordt gehoopt dat
de zonden
worden
overgedragen op
de vogel. Het
ritueel wordt
steeds voor Grote
Verzoendag -
vandaag waarop
het hele openbare
leven tot stilstand
komt - uitgevoerd.
Dekenale samenwerking
in het Westland
gevierd met cantate
POELDIJK - Deze maand is het vijfen
twintigjaar geleden dat in het Westland door
mgr. A. Jansen de dekenale raad werd opge
richt, waarin de elf Westlandse parochies in
tensief gingen samenwerken. Het is een plat
form waar priesters en leken met elkaar pra
ten over pastorale onderwerpen. Het jubile
um wordt vrijdag 9 oktober om 19.30 uur in
de Bartholomeuskerk in Poeldijk gevierd met
het zingen van de cantate 'Met Mirjam en Mo-
zes" door leden van de elf parochies.
In een vraaggesprek met Tussen Kas en Kerk,
het bulletin van de dekenale vereniging, blikt
oud-deken W. A. Nicolaas (83) samen met en
kele anderen die aan de wieg van de samen
werking stonden, terug op het ontstaan van
de raad.
Volgens hem zijn toen met de oprichting van
de raad de veranderingen in de kerk tijdig on
derkend. Maar de oud-deken is hartgrondig
van oordeel dat door het snel dalende aantal
priesters de zaken nu van bovenaf meer de
mocratisch zouden moeten worden aange
pakt. „Als we op de huidige weg doorgaan, ko
men we er niet", zegt hij. Hij is verheugd over
de oecumenische vieringen en ontmoetingen
tussen pastores en dominees, ook al betreurt
hij het dat er in het Westland nog steeds kerk
genootschappen zijn die niets voor de oecu
menische gedachte voelen.
Mw. Bep de Vreede, hoofd van het dekenaal
bureau, wijst er op dat in 1967 het idee leefde
om een grote Westlandse parochie te creëren.
Dat lag volgens haar duidelijk in de lijn van de
fusies die toen tussen de diverse veilingen tot
stand kwamen. De herkenbaarheid van de pa
rochies is - gelukkig volgens haar - gebleven,
ook al zullen naast elkaar gelegen parochies
in verband met het verdwijnen van de pries
ters wel steeds vaker op elkaar aangewezen
zijn.
„Wanneer u Israel wilt be
grijpen, ga dan 's nachts door
de straten. In de hitte van de
zomernacht slapen vele men
sen op hun balkons. Wie stil
letjes voorbijgaat, hoort ze in
hun angstdromen zuchten,
steunen en janken. Ze dro
men in verschillende talen,
overweldigd door de realitei
ten van het verleden dat
maar niet tot zwijgen ge
bracht kan worden."
Een uitspraak van de joodse
schrijver Amos Oz (53). Op de
plaats waar eerder zulke uit
eenlopende prominente au
teurs en politici als Hermann
Hesse, Martin Buber, Raymond
Aron en Vaclav Havel de Vre
desprijs van de Duitse boekhan
del in de Frankfurter Paulskir-
che in ontvangst mochten ne
men, stond afgelopen zondag
Amos Oz, mede-oprichter van
de Vrede Nu-beweging in Israël
en gematigd criticus van de Is
raëlische samenleving. Oz is
kind van vermogende Duitstali
ge joden die in het begin van de
jaren dertig naar Israël emi
greerden. Zijn vader heette
Klausner maar in 1954, op vijf
tienjarige leeftijd, veranderde
hij zijn achternaam in Oz.
Herinneringen aan het verle
den zijn voor Oz noodzakelijk
om Israël te kunnen begrijpen.
Toch mag het verleden nooit
een tirannie uitoefenen op het
heden, is zijn stelling. Dit bete
kent dat hij pleit voor een actie
ve verwerking van het verle
den, een opdracht die overigens
niet alleen de Duitsers zich
moeten stellen in hun contac
ten met Israël, maar ook de jo
den/Israëliërs in hun relaties
met het Nabije Oosten. Om het
anders te stellen: uit nood gebo
ren idealen, zoals de stichting
van de staat Israël en haar
voortbestaan, mogen zelf geen
aanleiding geven tot nieuw fa
natisme. Het samenleven van
verschillende volkeren, i.e. tus
sen Israëliërs en Palestijnen, in
het Midden Oosten verplicht
tot compromissen waardoor ie
dereen slechts een deel zal krij
gen van wat hij oorspronkelijk
wilde hebben zodat niemand
volledig tevreden is. Maar dan
kan wel aan het sterven een
.einde komen en het leven op
nieuw beginnen.
Dit maakt duidelijk waarom Oz
zich heeft geëngageerd in de Is
raëlische vredesbeweging.
Oz is een man die in de dagelijk
se politieke realiteit de uto
pieën die hij koestert naar de
achtergrond heeft verdrongen.
De laatste zijn misschien goed
voor de ooit te verwachten eind
tijd. Om zijn eigen positie te il
lustreren haalde hij in zijn toe
spraak in de Paulskirche twee
passages uit de bijbel aan, een
uit het boek Jesaja (65, 17-18,
25) waar de profeet spreekt van
een nieuwe hemel en een nieu
we aarde. „De wolf en het lam
zullen tezamen weiden en de
leeuw zal stro eten als het rund,
en de slang zal stof tot spijze
hebben". De tweede illustreert
volgens hem de meer prozaïi-
sche vrede waar het op de aarde
op aankomt. „Abraham zei tot
Lot: Laat er toch geen twist zijn
tussen u en mij, en tussen mijn
herders en uw herders, want
wij zijn broeders. Ligt het hele
land niet voor u open? Scheid u
toch van mij af; hetzij naar
links, dan ga ik rechts, hetzij
naar rechts, dan ga ik links"
(Gen. 13,8-9).
Dat laatste is gewoon prakti
scher, ook al streven we ten
diepste naar vereniging, maar
het menselijk tekorj: waarmee
we behept zijn, maakt dat nu
eenmaal hier en nu onmogelijk.
Pragmatisme met in het ver
lengde daarvan een afkeer van
fanatisme vormde het leidende
motief in de toespraak van Oz.
Die voorkeur voor pragmatisme
en die afkeer van al te grote ge
drevenheid om idealen te reali
seren ten koste van anderen
brengt hem in zijn eigen ogen in
een ambivalente maar overi
gens wel degelijk te verdedigen
positie. 'Ik ben, aldus Oz, een
jood die hier in Frankfort
spreekt in een kerk, een Israë
liër die naar Duitsland komt, en
ik ben ook nog lid van een vre
desbeweging terwijl ik toch
tweemaal in de afgelopen vijf
entwintig jaar het slagveld ben
opgegaan. Ik geloofde dat niet
oorlog maar aggressie het grote
kwaad is.' Deze laatste ambiva
lentie lichtte hij als volgt toe.
Oorlog zal iedereen mogen voe
ren als zijn leven of zijn vrijheid
op het spel staat. Agressie en de
daaruit voortvloeiende oorlog
die gebaseerd wordt op voorva
derlijke rechten, territoriale
veroveringen of grondstoffen is
altijd verwerpelijk.
Het lag uiteraard voor de hand
dat Oz niet voorbij kon gaan
aan het rechtse extremisme en
de aanslagen op joodse gedenk
tekens en begraafplaatsen dat
Duitsland de laatste maanden
teistert. Hij zei zich te ergeren
aan de onverschilligheid waar
mee veel Duitsers de nieuwe
golf van racisme en vreemdelin
genhaat in hun land over zich
heen laten gaan. Duitsland
heeft, aldus Oz, niet alleen de
plicht de immigranten en de
joodse gedenktekens te be
schermen. Weliswaar mag men
niet vergeten dat Duitsland
meer vluchtelingen heeft opge
nomen dan ieder ander land,
maar de prangende vraag luidt:
„Waar zijn de mensen die de
straat opgaan om dit land te
verdedigen tegen racisme, ge
weld en onverschilligheid?" In
de kerk werd door de aanwezi
gen onder wie president Von
Weizsacker met bijval op deze
woorden gereageerd.
Oz prikte het simpele schema
door dat de nette, weldenkende
burger machteloos is tegenover
Wensdroom Kurden
TERWIJL de Verenigde Naties voorbereidingen treffen
de 750.000 Kurden in Iraaks-Kurdistan door de koude w
ter te helpen en hen te beschermen tegen de wraak van
dam Hussayn, wordt in het buurland Turkije, met de
zwijgende steun en goedkeuring van de westerse landen,
les in het werk gesteld om de Kurdische opstand de kop ii
drukken. De smeulende guerrilla die de marxistisch-lenii
tische PKK sinds 1984 in Turks-Kurdistan voert, is inn
dels uitgegroeid tot een laaiende brand. Er woedt in Turl
Kurdistan een regelrechte oorlog tussen het Turkse legeri
de guerrilla's van de PKK of de Kurdische Arbeiderspai
Vorige week werd er bij Semdinli, in het grensgel
Irak en Iran, een regelrechte veldslag uitgevochten tusi
600 PKK-guerrilla's en een eenheid van het Turkse legias
Het bloedige gevecht kostte aan 174 PKK-guerrilla's, jhe
Turkse soldaten en vijf door de regering aangestelde en ijin
wapende dorpswachten het leven. Het gevecht bij Semdilei
was het hevigste van de jongste weken, maar bijna elke dip
vallen er doden en gewonden aan Kurdische of Turkse zij#
In de oorlog hebben al ruim 5000 mensen het leven verf1
De Kurdische PKK, die gedreven wordt door hetzelfde
tionalistische gevoel als alle volkeren in de voormalige S(%
jetunie namelijk het verlangen naar een eigen onafhafce
kelijk vaderland gebruikt voor dit doel alle middelen (Jn
het arsenaal van de marxistisch-leninistische school hijet
kan bieden. De vaak tegen het eigen volk uitgeoefende bid1
dige terreur was er de oorzaak van dat de PKK vele jarl?
een geïsoleerde groep bleef. Volgens de Turkse regering isP
dan ook geen Kurdisch probleem, maar een probleem vfyc
het terrorisme. Wanneer de PKK onschadelijk is gemaaL
is ook het probleem van het terrorisme van de baan. Maar $4
eenvoudig lijken de zaken nu niet meer te liggen. Het leg^c
tje van 200 gewapende militanten van 1984 is inmiddels uiei
gegroeid tot een heus leger van 10.000 man, in elk ge\pt
goed genoeg getraind en bewapend om regelrechte confro:
taties met het Turkse leger te durven aangaan. De Turkfl
regering heeft lange tijd obstinaat ontkend dat er een Ki»j
disch probleem bestond, zelfs dat er zo iets bestond als et
Kurdisch volk. Premier Suleyman Demirel, die elf maande
geleden aan de macht kwam, was de eerste die de KurdiscL,
taal erkende, maar dat was een maatregel die te laat kwa^
Het Kurdische nationalisme, gevoed door het harde militie
re bestuur over de Kurdische provincies waar de general
de vrije hand kregen, was niet meer tegen te houden. Ifo
Kurden zijn immers een volk van ongeveer 20 miljoen mejl'
sen, verdeeld over vijf staten: 10 miljoen in Turkije, 2,5 m!°
joen in Irak, 4,5 miljoen in Iran en de overigen in Syrië
Armenië. 8
e
HET probleem van de Kurden in Turkije kan alleen maf
worden opgelost wanneer er ook een oplossing wordt gevo|j
den voor de Kurden in Irak en Iran. Het Kurdische verzet |r
Turkije vindt steun in Irak, de Kurden in Irak vinden stetji
in Turkije en Iran en de Kurden in Iran vinden steun a
Irak. Toen de Sovjetunie en de Koude Oorlog nog bestond*1
werden de Kurden gebruikt en misbruikt door de rivaligt
rende supermachten. In het tijdperk van na de Koude Ocl
log kan een oplossing voor het Kurdenprobleem alleen mal
liggen in een democratische oplossing die rekening hou<j
met de nationale en culturele rechten van de Kurden in aj,
landen waar zij wonen. Maar een democratie in Irak en Ir;
ziet men niet zo vlug ontstaan. Een onafhankelijke st^i
blijft voorlopig een wensdroom. Turkije noch Irak of Iranji
bereid een deel van zijn grondgebied af te staan. Overigei
wenst ook geen enkele westerse staat het ontstaan van e$
Kurdische staat.
AmosOz. FOTO: MEULENHOFF
een kwaadwillend politiek esta
blishment. „Het is eerder zo dat
we ons zorgen moeten maken
over de lafheid die deze burgers
tentoonspreiden als ze te ma
ken krijgen met wrede en on
derdrukkende personen of sa
menlevingen".
Parallellen met de jaren dertig
lagen voor het oprapen, maar
Oz vermeed ze kennelijk heel
doelbewust op te pakken. De
enige zinvolle manier om het
verleden te verwerken is vol
gens Oz dat de Duitsers de dia
loog met de joden versterken
ook al kan dat de pijn, de gruwe
len en de onbeantwoorde liefde
van de Duitse joden voor hun
vroegere vaderland uit het ver
leden niet uitwissen.
Uitgave: Westerpers bv (maakt deel uit van Sijthoff Pers bv). 0
Kantoor redactie Apothekersdijk 34, Leiden
Kantoor advertentie- en
abonnementenafdeling Stationsweg 37, Leiden I
Telefax: 071 134 941
Postadres: Postbus 112300 AA Leiden
Hoofdkantoor: Koopmansstraat 9, 2288 BC Rijswijk.
Telefoon 071 -132221, 070 - 3190 933
Telefax 070-3906 717
Postadres Postbus 9, 2501 CA Den Haag
Alle kantoren zijn op
maandag tot en met
vrijdag geopend van
08.30 tot 17.00 uur
V
Directeur/hoofdredacteur: J. W. C. Leune
I
Secretariaat directie/hoofdredactie (tel 070 - 3190 808): L van Koot.
Leiden en omgeving (tel. 071 - 144 046/047/48/49) G - J Onvlee (chef-redacteur),I
F Buurman. K. van Kesteren, R. Kleijn, drs R Koldenhof. M Kroft. T. Pieters en
M. Roso
Binnen- en buitenland, financiën en economie (tel. 070 - 3190815):
A. van Rijn (chef), drs. R. Edens, A. van Holstein, E. Huisman, H. Jansen, drs. J vai
Leeuwen - Voorbij, R de Roo.
Sport (tel. 070 - 3190 826): in samenwerking met sportredactie Sijthoff Pers.
Kunst/rtv (tel 070 - 3190 834) in samenwerking met kunst- en rtv-redactie Sijthoff
Geestelijk leven (tel. 070 - 3190 835) drs P v
Foto (tel. 070 - 3190 838): M. Konvalinka.
De Leidse Courant maakt verder gebruik van de diensten van
- freelance-medewerkers en -correspondenten in zijn verspreidingsgebied;
- de parlementaire redactie en de nieuwsdienst van de Stichting Pers Unie, een re
dactioneel samenwerkingsverband van negen regionale kranten in Nederland ei
België De algemene verslaggevers van Pers Unie zijn H Leber, drs. K. Swiers,
M van de Ven en P Vogels De parlementaire redactie bestaat uit H. B in 't Hou
(chef), H.B. Bijleveld, drs. J Feenstra, D J Hofland, K. Jonker, P Koopman, drs
G Korevaar, D W van Rietschoten, CP Visser en K van Wees Algemeen coördi
nator: J A L M Timmers.
- het Algemeen Nederlands Persbureau en buitenlandse persbureaus;
- de volgende correspondenten in het buitenland drs D J van den Bergh
(Peking), drs H Botje (Tunis), A Courant (Athene), R Hasselerharm
(Johannesburg), drs A. Heering (Rome), B van Huët (Londen), M de Koninck
(Washington), F Lindenkamp (Sao Paulo), B. Schampers (Brussel), W. Voordouv
(Parijs), drs. R Vunderink (Moskou), W. Werkman (Jeruzalem), G. van Wijland
(Belgrado), F. Wijnands (Bonn), J. Wijnen (Brussel)
De Leidse Courant heeft als lid van de Stichting Pers Unie de exclusieve vertaal- ei
publicatierechten van The Times en The Sunday Times of London Vertaalster: drs
M de Cocq
Nabezorging
Telefoon 071 -122 248 op ma
15.00 uur.
Abonnementsprijzen (inclusief 6% btw)
Bij automatische betaling:
per maand
per kwartaal
per jaar
Bij betaling per acceptgirokaart:
per maand
per kwartaal
per jaar
t 18.00 tot 19 00 u
27,00
79.80
312,65
28,20
82,80
318,65
Het abonnementsgeld dient vooruit te worden voldaan
Advertenties
Informatie en tarieven over advertenties tel 071 -141 905 Telefax 071 -140 680 T<
lefax voor uitsluitend het doorgeven van advertenties (kantoor Rijswijk) 070 -
3902 702.
Bankiers
ABN/AMRO BANK NV 473 575 515
POSTBANK 663 050
