Norman na de storm
Reizen
Toeareg
vechten
voor
bestaan
Jubileum
Donald
Duck 40
jaar in
Nederland
Een paar maanden was hij het middelpunt van de wereld: generaal
Norman Schwarzkopf. Een terugblik op de Golfoorlog. Over wat er is
gebeurd, en had kunnen gebeuren toen in Londen een lap-top
computer verdween met de geheime strategie van de Geallieerden.
LEIDSE COURANT ZATERDAG 3 OKTOBER 1992
ni door James Adams
d
'V ggiii et had ook helemaal
kif rfS verkeerd kunnen uit-
aWl-,'sMjÊÊv pakken: aan de ene
m?' pnkant de Amerikaanse
stier, een reus van
een generaal met een
opvliegend karakter;
pj aan de andere kant
■H de rustige, vriendelij
ke en vastberaden
jitse officier. Maar de relatie tussen
j jneraal Norman Schwarzkopf en ge-
f draal Sir Peter de la Billière is al de mi-
(/,jaire geschiedenis ingegaan als het
Dirfecte team, van vitaal belang voor
t |t welslagen van de Golfoorlog,
ebt leger van Saddam Hussein viel op 2
igustus 1990 Kuweit binnen. Pas op 6
ttober arriveerde De la Billière in
ioedi-Arabië. De formering van de
Jalitie was toen al in volle gang en de
fitten hadden de inzet van de 7de
3|ntserbrigade, schepen en Tornado-
jpegtuigen toegezegd. Toen de twee
linnen elkaar voor het eerst ontmoet-
cel kon Schwarzkopf een bondgenoot
'Qed gebruiken. Hij werd omringd door
tjn eigen officiers, van wie velen bang
aren voor zijn temperament (waaraan
iej de bijnaam 'Stormin' Norman' te
einken heeft), en werd belegerd door de
politici in Washington.
(k houd niet van ja-knikkers", zegt
Ihwarzkopf. „Ik houd niet van diplo-
aten. Ik heb veel liever mensen die me
i>de man af zeggen wanneer ik het ver
ier d heb, zodat we erover kunnen pra-
n en argumenteren. Vanaf het mo-
ent dat ik Peter ontmoette wist ik dat
j zo'n soopt kerel was. We hadden een
ïieke relatie. Ik zag dat hij een enor-
e bijdrage kon leveren als mijn vriend
|i vertrouweling, en als een van de be-
>lhebbers van de militaire coalitie,
'aarom haalde ik hem er al vroeg bijIk
hd van niemand toestemming om dat
jdoen".
We nameil elkaar veel in de maling. Ik
kloof dat het een van de eerste inter-
ews was die hij gaf. Iemand vroeg hem
at hij van generaal Schwarzkopf vond
n hij noemde een aantal erg compli-
lenteuze adjectiva en toen gebruikte
Ij het woord 'ruw'. Ik zei: 'Wat moet
kt met dat ruw-gedoe? Hoe kom je
aar nou bij...?' Yeah, we pesten elkaar
rnu nog mee".
De Beer
chwarzkopfs andere bijnaam, 'De
jeer', is goed op z'n plaats. Met zijn 1
|eter 93 is hij een reus van een vent. In
ivenden lijve lijkt hij echter minder in-
imiderend dat de geüniformeerde fi-
uur die zo vertrouwd werd tijdens de
lolfoorlog. Hij heeft met zijn vlotte
ich en duidelijke intelligentie een war-
ïe uitstraling.
phwarzkopf ging augustus vorig jaar
iet pensioen, op 57-jarige leeftijd, en
egon onmiddellijk aan zijn autobiogra-
le, die hij naar verluidt voor vijf mil-
jien dollar heeft verkocht. De oorlog
haakte een beroemdheid van hem.
I wee jaar geleden had hij nog een sala-
is van 113.000 dollar per jaar. Dit jaar
al hij zo'n 8 miljoen dollar verdienen
pn zijn boek en zo'n drie of vier lezin-
en per maand, die hem elk tussen de
0.000 en 80.000 dollar opleveren.
lij is verhuisd naar een nieuw huis van
en miljoen in North Tampa in Florida
n heeft de tijd om toe te geven aan zijn
assie voor opera en klassieke muziek,
n de nasleep van de Golfoorlog werd
especuleerd dat hij de politiek in zou
aan en misschien zelfs naar het presi-
entschap zou dingen, zoals die andere
eroemde generaal, Dwight Eisenho
wer. Schwarzkopf geeft toe dat hij bena-
erd is door zowel het kamp van Bill
Uinton als dat van Ross Perot om kan-
lidaat vice-president te worden. Hij
leeft beide aanbiedingen afgeslagen
imdat hij naar eigen zeggen apolitiek
s.
Tijdens het interview draagt hij een crè
mekleurig safaripak dat strak om zijn
De generaal buiten dienst toert over de wereld om zijn verhaal te vertellen. Ook in Italië.
aanzienlijke buik spant en drinkt cola
light. Zijn kantoor in Tampa is modern,
anoniem en getuigt met afbeeldingen
van eenden en ganzen in verscheidene
stadia van leven en dood niet echt van
smaak. Het is alsof hij een vastbesloten
poging heeft gedaan om al zijn persoon
lijkheid buiten te laten, misschien in de
Saoedische woestijn.
De sentimentele Beer - hij huilde toen
hij tijdens de oorlog een brief ontving
van een zus van wie hij vervreemd was
geraakt - had voor de Golfoorlog weinig
ervaring met Britten, afgezien van een
korte blootstelling aan regimenttradi
ties tijdens een verblijf in Berlijn.
,Ik ging naar het verjaardagsbal van de
koningin met de dochter van de Britse
brigadegeneraal die daar het bevel
voerde... Mijn God, die Britten... Het
was een diner dansant en het zou om
acht uur beginnen. Ik ging de gene-
raalsdochter ophalen en kreeg daar
eerst nog aardbeien met slagroom te
eten en ossestaartsoep. Ik dacht: 'Waar
om zit ik hier aardbeien en ossestaart
soep te eten terwijl we naar een diner
gaan?'
„We kwamen op het bal en dronken
daar tot twee uur 's nachts alleen maar
cognac en champagne. Toen pas kregen
we te eten en daarna begonnen we weer
te dansen tot ik me om zes uur 's mor
gens naar huis sleepte, mijn werkuni-
form aandeed en naar mijn dienst ging.
De generaal wierp een blik op me en zei:
'Terug naar huis kerel, je bent vandaag
niets waard'
Doelen
Tijdens de Golfoorlog waren er geen
drankgelagen en feesten, alleen maar
dagen van 20 uur waarin Schwarzkopf
probeerde een effectieve defensie op po
ten te zetten tegen een Iraakse invasie
en vervolgens probeerde genoeg strijd
krachten naar de regio te halen om de
aanval in te zetten.
De plannen voor de aanval waren al in
een vergevorderd stadium. Schwarz
kopf, die achtervolgd werd door het fi
asco van Vietnam, wilde een duidelijk
mandaat hebben, maar er bestond geen
overeenstemming over wat de precieze
doelen waren van de militaire operatie
en hoe deze bereikt moesten worden.
_,,Er was bij voorbeeld grote bezorgd
heid dat er bij aanvallen op biologische
locaties bacteriën zouden vrijkomen
waardoor honderdduizenden onschul
dige Irakezen zouden worden gedood".
„Ik deelde die bezorgdheid, maar mijn
tegenargument
was datje het je
niet kan veroorlo
ven niet aan te val
len. Wat als ze wa-
hebben in een ge
bouw en je laat het
met rust? En dan
is het hun beurt en
gebruiken ze die
wapens tegen je ei
gen troepen".
„Ik kon maar niet
begrijpen waarom
de Irakezen hun
rechterflank niet
versterkten. We
bleven maar naar
dat lege stuk woes
tijn daar kijken en
vroegen ons af:
'Wat weten zij wat
wij niet weten?'.
Elke morgen keek
ik naar de Iraakse
stellingen, en zo
lang ze op hun
plaats bleven zei
ik: 'Boy, weer een
dag dat we hem
nog in de tang hebben' Op 1 januari
parkeerde de stafoffcier van de Britse
luchtmaarschalk Sir Patrick Hine zijn
auto bij een showroom in Londen om
naar de nieuwe automodellen te kijken.
Terwijl hij weg was werd uit de koffer
bak van de auto een lap-top computer
Norman Schwarzkopf tijdens zijn
finest hour. Voor de troepen
tijdens de overwinningsparade.
gestolen met informatie over de geal
lieerde grondcampagne.
„Ik was ontzet omdat het hele plan ge
baseerd was op de Iraakse opstelling
van dat moment. Ik dacht: 'Mijn God,
straks beseft die dief wat hij in handen
heeft en verkoopt hij de informatie aan
de Irakezen. En voor ik het weet ver
schijnen er rode vlekken op mijn
kaart". De computer heeft de Irakezen
echter nooit bereikt en het plan bleef in
tact.
Op 16 januari
kwamen
Schwarzkopf en
zijn commandan
ten bijeen voor
een laatste brief
ing in zijn hoofd
kwartier in Riaad.
De nachtelijke
briefings, die be
kend stonden als
het 'avondgebed',
waren routine.
Deze keer was het
echter anders. De
luchtaanval zou
later die nacht
worden ingezet en
het was een som
ber gestemde
groep die zich
rondom Schwarz
kopf verzamelde.
„Als militair wilde
niemand van ons
oorlog. Het is alsof
je aan een poker
tafel zit. De dob
belstenen worden
gegooid en op dat
punt kun je ze niet
meer tegenhouden. Je weet dat er, bin
nen enkele uren een verschrikkelijke
verwoesting zal beginnen en mensen
het leven zullen verliezen. Wij waren de
leiders van die verwoesting die zou be
ginnen. Dat was een somber moment
van diep zelfonderzoek".
eindredactie casper postmaa vormgeving peter J. C. martens
Toen Schwarzkopf zijn zegje had ge
daan vroeg hij of er nog vragen waren.
Iedereen zweeg, alleen De la Billière zei
dat hij nog iets op te merken had. Er
volgde een korte pauze en toen ver
scheen op het scherm voor de mannen
een tekst: „Irak heeft de toss gewonnen
en is klaar om de kaarten te ontvan
gen". „Iedereen moest lachen, natuur
lijk", vertelt Schwarzkopf.
Tom King, de toenmalige Britse minis
ter van defensie, zegt dat het ergste mo
ment van de oorlog voor hem was toen
hij te horen kreeg dat Britse soldaten
symptomen vertoonden van miltvuur
infectie en dat in hetzelfde gebied grote
aantallen dode schapen waren aange
troffen, ook een symptoom van milt
vuurbesmetting. Het leek erop dat de
Irakezen biologische wapens hadden in
gezet.
Miltvuur
Schwarzkopf kreeg die verhalen ook te
horen. „We raakten natuurlijk in pa
niek omdat Saddam Hoessein een biolo
gisch potentieel had en het miltvuurba
cil een van de voornaamste biologische
wapens is. Ik had een generaal die voor
de Saoedische nationale garde werkte
en die zei: 'Oh, niks aan de hand'. 'Hoe
bedoel je niks aan de hand?', zei ik. 'Er
liggen dode schapen door de hele woes
tijn, mijn God".
„En die man vertelde me dat wanneer
de Irakezen hun schapen in vrachtwa
gens vervoeren van punt A naar punt B,
veel van die beesten onderweg stikken.
Op punt B aangekomen worden alle
dode schapen gedumpt. Vandaar die
dode schapen in het gebied".
De soldaten bleken gewoon griep te
hebben en de paniek nam af. Maar de
angst voor een chemische aanval bleef,
vooral toen eenmaal de grondfase van
de oorlog begon op 24 februari. Op een
gegeven moment onderschepten de ge
allieerde inlichtingendiensten een be
richt aan de Iraakse commandanten dat
hun toestemming gaf om chemische
wapens te gebruiken. Een chemische
aanval bleef evenwel uit en er is nooit
een duidelijke verklaring geweest waar
om de Irakezen geen gebruik hebben
gemaakt van het krachtigste wapen in
hun arsenaal.
„In een van de psychologische studies
die ik heb gelezen over Saddam stond
dat twee dingen zijn leven regeren.
Nummer een is zijn plaats in de geschie
denis en nummer twee is zijn bereid
heid om risico's te nemen. Waar hij het
meest in conflict raakt, is wanneer deze
twee zaken met elkaar botsen. Dat is
hier misschien gebeurd. Laten we wel
zijn, als hij chemische wapens had ge
bruikt denk ik niet dat wè plotseling het
bijltje erbij neer gegooid zouden heb
ben".
In wat bekend werd als de 'honderduri-
ge oorlog', werkten Schwarzkopfs gede
tailleerde plannen bijna tot in de perfec
tie. Door de Irakezen om de tuin te lei
den met een zogenaamde marinierslan
ding aan de Kuweitse kust, kon hun
oostelijke flank volkomen worden ver
rast. Uiteengeslagen en gedemorali
seerd door de weken van bombarde
menten, waren veel troepen niet meer
bereid te vechten. Degenen die nog wel
ten strijde trokken waren slecht uitge
rust en getraind en niet opgewassen te
gen de strijdkrachten van de coalitie.
Bijna twee jaar na de Golfoorlog zijn de
leiders van de Britse en Amerikaanse
strijdkrachten ieder hun eigen weg ge
gaan. De La Billière fokt vee in West
Country en Schwarzkopf houdt lezin
gen en geniet van zijn vrije tijd in Tam
pa. De twee vrienden schrijven elkaar
nog steeds en Schwarzkopf lacht als hij
vertelt over zijn plannen om Engeland
te bezoeken. De la Billière had hem
vaak zitten stangen dat het duidelijk
een flagrant manco in zijn opvoeding
was dat hij niet meer tijd in Engeland
had doorgebracht. Dat is De Beer duide
lijk niet vergeten.
The Sunday Times
WÊÊÊIÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊ
