'Om
de vijf jaar ben
ik
uit
de mode'
Isabelle van Keulen j
tast Guarnerius af
tlggSS JEUGDAUTEUR TONKE DRAGT
Martha Argerich vrij wisselvallig
Gouden plaat voor een samensteller
Cultuur
Een sappige
moord als gezelligheidje
6| Leidse Courant
donderdag 1 oktober 1992
Hilversum De nieuwe KRO-
dramaserie 'Plantage Allee' is
dinsdag, evenals 'Iris' en 'Zon
der Ernst' een dag eerder, ma
tig ontvangen. De eerste afleve
ring had een kijkdichtheid van
9% (1,22 miljoen kijkers) en
een waardering van 6,5.
'Suite 215', waarvan de NOS op
Ned. 3 een nieuwe serie afleve
ringen brengt, moest het dins
dag doen met 290.000 kijkers
(kijkdichtheid 2 'De Vlaam-
sche pot' van Veronica op
Ned. 2 daarentegen trok bijna
twee miljoen kijkers (15%) en
werd met een 7 gewaardeerd.
Dankzij 'Goede tijden slechte
tijden' (14%) en 'Hitbingo'
(8 lukte het RTL 4 met een
marktaandeel van 25 nog net
ook op dinsdag de best bekeken
zender te zijn.
Schrijver Douglas
Home overleden
Londen De Britse toneel
schrijver William Douglas
Home is maandag op 80-jarige
leeftijd overleden in zijn wo
ning in het graafschap Hamp
shire.
Douglas Home, wiens broer
Alec in de jaren zestig premier
was van Groot-Brittannië, ver
wierf als toneelschrijver vooral
roem met zijn stuk 'The reluc
tant debutante' (1955), dat lan
ge tijd in de theaters op Broad
way werd opgevoerd en waar
van later een filmd werd ge
maakt.
In de Tweede Wereldoorlog
werd Douglas Home bekend
omdat hij als legerkapitein wei
gerde een dienstbevel uit te voe
ren en zich in het openbaar
keerde tegen een vijf uur du
rend bombardement op de
Franse havenstad Le Havre aan
de vooravond van de landing in
Normandië.
Douglas Home werd door de
krijgsraad veroordeeld tot een
jaar gevangenisstraf. Zijn erva
ringen in de gevangenis legde
hij vast in het toneelstuk 'Now
Barrabas' (1947). Nadien
schreef hij nog zo'n vijftien to
neelstukken, waaronder ook
blijspelen. Zijn stukken hadden
meestal een politieke inslag.
Stipendium voor
vertaalster Dahl
Amsterdam Het stipendium
1992 van de Stichting Charlotte
Kohier is toegekend aan Huber-
te Vriesendorp voor haar verta
lingen van de jeugdboeken van
Roald Dahl.
Het stipendium, een bedrag
van 10.000 gulden, wordt jaar
lijks uitgekeerd aan een schrij
ver of vertaler op het gebied van
drama, proza of poëzie.
WJ. Otten
gastschrijver
Groningen Schrijver en dich
ter Willem Jan Otten is in de
maanden oktober en november
gastschrijver aan de Rijksuni
versiteit Groningen (RUG). Hij
zal colleges voor studenten en
belangstellenden geven alsme
de twee openbare lezingen voor
een breder publiek.
Eerdere gastschrijvers aan de
RUG waren Dick Hillenius,
Doeschka Meysing, H.C. ten
Berge, Willem Wilmink, J.C.
Guepin en Monica van Paemel.
Nederlandstalige
boeken naar Rome
Den Haag Ongeveer honder
denvijftig recent uitgegeven
jeugdboeken uit Nederland,
België en Zuid-Afrika worden
van 12 tot 30 oktober tentoon
gesteld in het Nederlands Insti
tuut in Rome.
Het doel is een grotere bekend
heid te geven aan jeugdboeken
uit het Nederlandse taalgebied.
Hierbij wordt het accent gelegd
op de historisch taalkundige
band. Verder wordt ruime aan
dacht besteed aan illustraties.
Zo is er werk te zien van onder
anderen Margriet Heymans,
Max Velthuijs en Annemarie
van Haeringen.
Centraal Museum
bij Spaanse bank
Utrecht In het hoofdkantoor
van de Banco de Bilbao Vizcaya
in Madrid zijn vanaf half okto
ber ruim vijftig 17de-eeuwse
schilderijen te zien uit de collec
tie van het Centraal Museum in
Utrecht. De organiserende
bank wil met de tentoonstelling
een bijdrage leveren aan het feit
dat Madrid dit jaar de Culturele
Hoofdstad van Europa is. Na
Madrid reist-de expositie door
naar Barcelona en Bilbao.
Onder de geselecteerde werken
bevinden zich 'De aanbidding
der koningen' van Abraham
Bloemaert, 'De roeping van
Mattheus' van Hendrik ter
Brugghen en 'Pronkstilleven'
van Jan Davidsz de Heem.
Expostie over
kindertheater
Utrecht In het Crouwelge-
bouw in Utrecht is vanaf 16 ok
tober t/m 18 december een ten
toonstelling over kindertheater
te bezichtigen.
Het toeval wil dat ze een jeugdauteur heet. Maar
dat zeiden ze van Tolkien ook. Een kijkje in het
laboratorium van Tonke Dragt, waar haar nieuwe
boek, de eerste van een cyclus, werd geboren.
door Jan-Hendrik Bakker
Tonke Dragt houdt van precies.
Deuren openen bij haar welis
waar op fantasiewerelden, waar
de tijd niet bestaat, maar het
muziekstuk dat in die fantasie
wereld op de piano staat moet
wel exact kloppen.
,,'Für Elise' was geen probleem,
dat kent en heeft iedereen.
Maar met 'Kitten on the keys'
heb ik grote moeite gehad. Het
stuk stamt uit de ragtime-tijd,
van vlak voor 'Rhapsody in
blue'. Vreselijk moeilijk schijnt
het te zijn, met allemaal synco
pen. Mijn vader speelde het
vroeger. En dat moet hij goed
gedaan hebben, want ik kan het
nog steeds neurieën, precies zo
als het hoort, zeggen kenners".
„Omdat ik niet aan de muziek
kon komen en het stuk toch in
mijn boek af wilde drukken,
heb ik ten slotte een adverten
tie geprobeerd. En dat is gelukt.
Via mijn uitgever, mezelf ge
mystificeerd als Jan A., uit het
boek; aan hem moesten de reac
ties gericht zijn. Piet Schreu-
ders van de Poezenkrant
schreef me nog zó'n brief, een
beetje gepikeerd, of ik wel wist
dat 'Kitten on the keys' het be
kendste muziekstuk was dat er
bestond. Ik heb er een hele
briefwisseling met hem aan
overgehouden".
'Zeeën van tijd' heet de cyclus
van fantasy-boeken die Tonke
Dragt op stapel heeft staan. Het
eerste deel, 'Aan de andere kant
van de deur' is net verschenen.
Van een tweede, 'De weg naar
de cel', ligt al een manuscript
klaar, en als ze er zin in heeft,
zegt de uitgever, komt er ook
nog een derde en vierde deel.
'Hoe heet je nieuwe boek?', had
iemand haar ooit eens ge
vraagd. 'O, zeeën van tijd', had
ze een beetje kribbig geant
woord: dat zou ze wel zien.
„Toen besefte ik dat het een
prachtige titel was!" En zo zat
de schrijfster van 'Verhalen van
de tweelingbroers', 'De brief
voor de koning' en 'De zeven
sprong' opeens midden in de
moderne fysica en de geschiede
nis van de tijdmeting.
Otto
'Aan de andere kant van de
deur' is het verhaal van Otto, de
jongen wiens naam ook in de
spiegel onaangetast blijft. Als
hij op het juiste moment, onder
de juiste geestesgesteldheid,
zijn kamerdeur opent pleegt hij
uit zijn wat al te saaie eenou
dergezinnetje hals-over-kop de
wereld binnen te tuimelen van
de Januaraanse ambassade.
Daar overkomen hem gebeurte
nissen die niet onderdoen voor
die uit 'Alice in Wonderland'.
In 'Aan de andere kant van de
deur' kunnen we onder ande
ren tegen komen: Albert Ein
stein, met viool, het Galgenkind
van Christian Morgenstern, de
robot Xantippe (ooit het koos
naampje voor de telefoonbeant-
woorder van de schrijfster), Eli
se van 'Für Elise', Clara van
'Clair de lune', en legio katten,
zoals daar zijn Schrödingers
kat (van het beroemde gedach-
tenexperiment uit de quantum-
mechanica) en Tijger, Einsteins
kat, en vele anderen.
Achterin 'Aan de andere kant
van de spiegel' staat een lijst
van tientallen titels, variërend
van Batman tot de brieven van
Einstein, van SF-verhalen tot
verhandelingen over de para
doxen van de quantumfysica.
De lijst is samengesteld door de
bibliothecaris van de Janua
raanse ambassade, een duister-
se figuur, over wiens identiteit
de lezer in het ongewisse blijft.
Maar vele onduidelijkheden
zullen opgelost worden in het
boek dat paralel loopt aan 'Aan
Tonke Dragt, secuur bouwend aan de verbeelding.
foto Hans de Bakker
de andere kant van de deur'.
Dat heet niet voor niets 'De weg
naar de cel'. Tonke Dragt vindt
het haar mooiste titel. „In een
telefooncel kun je van de ene in
de andere wereld komen. Daar
sluit je die twee op elkaar aan".
Bouwstenen
De schrijfster is de zestig gepas
seerd. Jarenlang gaf ze teken
lessen. Maar tegenwoordig
heeft ze haar handen volledig
vrij voor het schrijven, dat ove
rigens iets weg heeft van een fy
siek gesjouw met bouwstenen.
Haar huis staat vol elementen
die tot de bouwstof van 'De an
dere kant van de deur' behoren.
Aan de muren de collages die
ook in het boek terugkomen. En
dan is er het poppenhuis van de
schrijfster, dat een laborato
rium lijkt te zijn van haar fan
tasie. Daar worden de verhalen
uitgebroed. Albert Einstein
staat er viool te spelen, in de bi
bliotheek.
Met Einstein is het gek gegaan,
vertelt Tonke Dragt. „Je ver
zint dat hij met een kompas aan
het spelen is. Hij legt er een
magnetische steen naast, Ein-
Stein, waardoor de naald in de
war raakt. Later lees ik in zijn
autobiografie dat zijn eerste
kennismaking met de weten
schap het kompas was, dat hij
kreeg toen hij vier of vijf jaar
was. Dat is wonderlijk. In mijn
boek laat ik hem piano spelen,
hoewel ik natuurlijk ook wel
wist dat hij viool speelde. Ach
teraf lees ik in zijn autobiogra
fie dat hij toen zijn vingers te
stram werden voor de viool,
over is gegaan op piano".
„Toeval bestaat niet", zal ze
een paar keer uitroepen tijdens
ons gesprek, of Einstein cite
rend, „God dobbelt niet". Maar
leeft de grote geleerde dan nog?,
vraagt men zich in het boek af.
Is Einstein niet een soort New
ton, een monument uit de we
tenschapsgeschiedenis?
'Ik verontschuldig me voor het
feit dat ik nog steeds onder de-
levenden verkeer. Daar zal ech
ter wel een remedie op gevon
den worden..', luidt het briefje
van de fysicus, afgedrukt in het
boek. En dat briefje is echt.
Tonke Dragt geniet zichtbaar
van deze overeenkomsten tus
sen haar fantasiewereld en de.
historische werkelijkheid.
Gezeurd
Tonke Dragt: „Er is al zoveel
gezeurd over fantasie in jeugdj
boeken. Ik zit nu ruim dertij
jaar in het vak. Om de vijf ja;
ongeveer ben ik uit de mode!
Dan moeten jeugdboeken weer
realistisch zijn. Ik trek me ei
echt niets meer van aan. 'Aan
de andere kant van de deur'
gaat natuurlijk over een fantaj
siewereld, maar Otto komt da;
wél terecht omdat hij het aai
deze kant niet zo heel erg leul
vindt". r
„Fantasie is natuurlijk eer. i
vorm van vluchten, maar eer
vlucht waarna je gesterkt teruj,
kunt komen. In het kamp (Tonj,
ke Dragt zat tijdens de oorlof
enkele jaren in een Japans vS'
ter neringskamp - red.) vertel^
den we elkaar verhalen en nojL
eens verhalen. Alles, de boekei'
die je gelezen had, verhalen d£s
je gehoord had van andererC'
Het was een vorm van overle
ven" or
Maar voor de fantasie is systr11
matisch werken vereist, vinclv
de schrijfster. Voor 'Zeeën va
tijd' hield zij uitgebreide kaler V
ders en andere schema's bi.
„Bovendien: exact denken er
sprookjes vertellen, twee dii)_
gen die ik beide in mij heb, gaa
heel goed samen, hoor. WiskuiF
de is immers ook een sooS
Tolkien heeft w#®
s gezegd: het is gemakkelijk
te beweren 'de zon is groen^
maar waar het om gaat is eeta
wereld te scheppen waar h®
ook lógisch is dat de zon gro^
is. En zo is het!".
doorAdriaan Hager
Muiden In de sfeervolle rid
derzaal van het Muiderslot be
speelde Isabelle van Keulen gis
teravond voor de eerste maal
voor een Nederlands publiek de
haar door de Stichting Natio
naal Muziekinstrumenten
Fonds in bruikleen gegeven Gu
arnerius del Gesü-viool uit
1730.
Het instrument is - met een cel
lo, twee violen en zestien strijk
stokken - afkomstig uit de col
lectie Rodriguez. Max Rodri
guez, cellist in het Concert
gebouworkest, heeft zijn leven
lang gewerkt aan de vervolma
king van die collectie.
Na zijn overlijden in 1991 heeft
mevrouw Rodriguez het bezit
toevertrouwd aan de Stichting
Muziekinstrumenten Fonds.
Met inbreng van een raad van
advies heeft het stichtingsbe
stuur - met Theo Olof als voor
zitter - besloten het fraaiste in
strument uit de collectie, de
Guarnerius, voor het leven in
bruikleen te geven aan Isabelle
van Keulen. Zij bespeelde het
instrument in de afgelopen we
ken tijdens concerten in Oslo,
Berlijn en Boedapest. Dat was
een kwestie van aftasten en in
spelen, want het instrument
werd twintig jaar lang niet ge-
TONEEL
CULTUREEL CENTRUM,
AMSTELVEEN
Hollandse Comedie met 'Het
web van de spin' van Agatha
Christie. Regie: Derek Wax.
Decor: Guus van den Heuvel.
Kostuums: Mae Verhoef. Met:
o.a. Dolf de Vries, Mariëlle
Fiolet, Ed Bauer en Pim
Vosmaer. Herhalingen: o.m. 2
oktober Zoetermeer
(Stadstheater), 9 en 10 oktober
Rotterdam (Zuidplein), 1
november Wassenaar De
Warenar), 30 november t/m 2
december Den Haag
(Schouwburg).
doorWytzia Soetenhorst
De Hollandse Comedie is zo
langzamerhand gespecialiseerd
in stukken van Agatha Chris
tie. Engelands beroemdste
thrillerauteur wordt nog steeds
volop gelezen en ook haar to
neelwerken gaan er in als koek.
bruikt en dat is voor de kwali
teit van een strijkinstrument
bepaald niet bevorderlijk.
Rijke klank
In een vertolking van de tweede
solosonata van Bach demon
streerde Isabelle van Keulen de
volheid van klank en de wellui
dendheid van het instrument.
De klank is inderdaad zo rijk,
dat de ridderzaal van het Mui
derslot te klein was om de volle
dige schoonheid te bevatten.
Concertgeefster en instrument
moeten elkaar nog beter leren
kennen.
„Het gaat", zo zei Isabelle van
Keulen later op de avond, „om
een dialoog. Als die dialoog op
gang komt is het verrassend te
constateren hoeveel een derge
lijk instrument kan geven". Be
langrijk is dat de stichting in
strumenten voor het leven in
bruikleen geeft. Het is fnuikend
voor een musicus om na verloop
van tijd zijn instrument weer te
moeten inleveren.
Prijsstijging
Meester-instrumenten zijn zo
langzamerhand onbetaalbaar
geworden.
De prijs wordt bepaald door de
antiekwaarde. Op internatio
nale veilingen worden voor
oude instrumenten astronomi-
Een sappige moord blijkt van
alle tijden.
Dat is ook het soort toneel dat
de Hollandse Comedie graag
speelt. Niet al te ondiep, begrij
pelijk, netjes gearticuleerd, met
wat smakelijke grapjes. Kort
om, degelijk theater, maar wel
wat braaf.
Voor 'Het web van de spin'
werd de Engelse regisseur De-
rek Wax naar Nederland ge
haald. Hij hield zich keurig aan
het spannende verhaal van
Christie. Zorgde voor een glad
de speelstijl, zonder schmieren,
waarin al te vlakke typetjes ge
lukkig niet voorkomen. Wax
vergat alleen vaart in het ver
haal te brengen.
Want verwend als we zo langza
merhand zijn, met dagelijks op
de televisie en in de bioscoop
prima thrillers en ijzingwek
kende verhalen, duurt een hele
avond Christie ineens zo ont
zettend lang. Voordat het lijk
sche bedragen neergeteld. Vo(
een Guarneri del Gesü bij vool
beeld werd in 1975 300.000 gu
den betaald, vorig jaar kostj
het instrument twee miljoq
En dan te bedenken dat altvi
len en celli nog aanmerkelj
hoger in prijs liggen.
De nu vijfjaar bestaande Stic
ting Nationaal Muziekinstr
menten Fonds heeft inmiddt
aan 54 musici een instrume
in bruikleen gegeven, aan twi
tig musici werd een rentela
lening verstrekt. De doelgrc
pen variëren van uitzonderl|
begaafde kinderen via const
vatoriumstudenten en beroej
musici tot solisten met ervarii -
op het internationale concet
podium.
De laatste tijd doen steeds mE
orkestmusici een beroep op[
stichting. Sinds de opricht^;
heeft de stichting een vermojji
gekweekt van bijna 2,4 miljcfG
gulden. De verzekerde waar
van de instrumenten bedrai
4,75 miljoen.
De stichting kan zich verhef
gen op de daadwerkelijke JH
langstelling van vele instelP®
gen en personen. Aan een gr(„.
aantal van deze sponsors wt»
gisteravond een door de stit
tingssecretaris Pieter Moer»
hout ontworpen bronzen bee
je overhandigd.
koud en goed gevonden is, z
we al drie kwartier verder,
de hele ontknoping - overigl
wel verrassend - neemt odi
zo'n tijd in beslag.
Want om het spel van de
teurs is het eigenlijk nieml
te doen. Mariëlle Fiolet bij v9
beeld kan de hele avond pr
liegen, ze verandert geen st
niet vóór en niet na de mo
maar dat is nou juist de be
ling. En ook Dolf de Vrie
voortdurend een goede sp<
neus, op en top een gentlen
en reuze intelligent. Het g
niet om de personages en 1
eventuele ontwikkeling,
draait allemaal om het ver
tje. Wie heeft het gedaan?
ruziet het publiek in de
over en na afloop kan ied
opgelucht naar huis. De
heeft het gedaan. Agatha C
tie bedacht het heel goed
Hollandse Comedie bren
als een gezelligheidje.
KLASSIEK
CONCERTGEBOUW,
AMSTERDAM
Koninklijk
Concertgebouworkest o.l.v.
Heinz Wallberg, m.m.v. Martha
Argerich (piano); ouverture 'La
gazza ladra' van Rossini,
pianoconcert nr. 1 van
Beethoven en Symfonie in d
van Franck. Herhalingen:
vanavond, morgenavond en
zondagmiddag, eveneens in het
Concertgebouw. Radio
uitzending: 7 oktober.
door aad van oer ven
Onder onvoorziene en verre
van ideale omstandigheden
trad Martha Argerich gister
avond rnet het Concertgebouw
orkest op. Riccardo Chailly, die
met nierstenen kampt, moest
op korte termijn worden ver
vangen, waardoor Heinz Wall
berg op 69-jarige leeftijd zijn de
buut bij het Concertgebouwor
kest kon maken.
Wallberg, die om onduidelijke
redenen begin jaren tachtig
nogal vaak voor het Residentie
Orkest stond, heeft vroeger veel
operettes gedirigeerd en iets
daarvan is altijd aan hem blij
ven kleven.
Met zijn opgeruimde maar zin
loze gezwaai maakte hij het gis
teravond de musici van het
Concertgebouworkest aller
minst gemakkelijk. Ritmisch
was de uitvoering van Beetho-
vens eerste pianoconcert niet
bepaald vlekkeloos.
Of het daaraan lag of aan iets
anders - bij Martha Argerich
weet men het nooit -, in elk ge
val klonk ook de pianopartij wat
onevenwichtig. Het eerste deel
werd ontsierd door slordighe
den, het tweede zweemde hiel
en daar naar sentimentaliteit
en de finale was eindelijk raak.
In een werk als Beethovens eer
ste concert mist Martha Arge
rich enerzijds de strenge allure
van een Pollini, anderzijds de
poëzie van een Perahia. Wel is
zij een altijd verrassend, boei
end pianiste, bij wie vitaliteit en
kernachtigheid centraal staan.
Zo ook gisteravond, al heeft zij
in het Concertgebouw wel eens
beter gespeeld.
Wallberg zorgde voor een over
dreven stoere, lompe weergave
van Rossini's ouverture 'La
gazza ladra'. Op die manier
wordt deze muziek snel plat
vloers. De uitvoering van de
Symfonie in d van Franck werd
opgedragen aan de nagedachte
nis van de enkele dagen eerder
op 48-jarige leeftijd overleden
hoboïst Rob Visser, sinds 1966
lid van het Concertgebouwor
kest.
door Hans Piët
Hilversum - VARA-discjockey
Jan Douwe Kroeske kreeg tij
dens de laatste, gecombineerde,
uitzending van de 'Steen en
been show' en 'Twee meter de
lucht in' op Radio 3 een gouden
plaat. Dit eremetaal werd hem
door Phonogram-directeur Jan
Corduwener niet uitgereikt als
muzikant, maar als eigenzinni
ge samensteller van de '2 Meter
sessies'-cd's.
Op deze albums, waarvan 'Vo
lume 3' inmiddels in de winkel
ligt, staat werk dat poparties
ten tijdens sessies voor het ra
dio-programma van Jan Douwe
vastlegden in Hilversum. Deze
radio-opnamen zijn inmiddels
uitgegroeid tot een begrip en la
ten het materiaal dat de artiest
schreef, vaak in zijn meest
naakte vorm horen. Dit alles tot
groot genoegen van de luiste
raar, die ook massaal naar de
platenwinkel afreisde om de
cd's aan te schaffen.
Oude wens
Van het eerste album dat, net
als 'Volume 2', in 1991 uit
kwam, gingen binnen de Bene
lux inmiddels meer dan 100.000
exemplaren over de toonbank.
Van nummer twee werden al
leen in Nederland binnen een
jaar 50.000 stuks verkocht. Alle
reden om Jan Douwe Kroeske
een gouden plaat te overhandi
gen. Dat gebeurde tijdens die
wat chaotische, maar gezellig
verlopen laatste uitzending.
Om het tot het allerlaatste mo
ment een verrassing te laten
zijn, liet VARA-collega Jack
Spijkerman een lang gekoester
de wens van Jan Douwe in ver
vulling gaan. De boomlange
foto Chris van de Vooren
Een ingezeepte Jan Douwe Kroeske (rechts onder) ontvangt van Phonogram-
directeur Jan Corduwener (midden) een gouden plaat voor zijn '2 Meter
sessies'-cd's. Links Jack Spijkerman.
disc-jockey wilde altijd al eens
met het mes worden geschoren.
Op het moment dat hij, tijdens
de live-uitzending, net flink
was ingezeept, kwam de Phono
gram-directeur met de gouden
plaat op de proppen, waardoor
Kroeske met een gezicht vol
zeep de bekroning in ontvangst
moest nemen.
Geen einde
Met het stoppen van 'Twee me
ter de lucht in' is geen einde ge
komen aan de VARA-sessies.
Jan Douwe: „Ze hebben hun
nut bewezen, dat blijkt wel uit
de reacties van luisteraars. Bo
vendien vragen steeds meer
(buitenlandse) artiesten hoe ze
voor een sessie bij ons in aan
merking kunnen komen. We
hebben er tot nu toe 320 opge
nomen en gaan er ook in het
nieuwe radio-seizoen gewoon
mee door. Ze komen dan te
recht in het nieuwe programma
dat ik op zaterdagavond tussen
tien en twaalf uur ga maken".
Het eerste exemplaar van 'Vo
lume 3' kreeg Jan Douwe
Kroeske uitgereikt door de En
gelse folk-held Richard Thomp
son die op nummer 3 'I misun
derstood' zingt. Andere arties
ten die de cd'vullen zijn onder
anderen The Mission ('Love'),
Paul Young ('Walking by my
self), The Blessing ('Hurricane
room'), Lindsey Buckingham
('Street of dream') en Soft Pa
rade 'Moonchild'
