Een auto om de bink
mee uit te hangen
r^.1
Wandelen in het water
21°
Het snoeimes kan in Postbus 51
Vandaag De Dag
De rubberen vitrine van Barro de Gast l
Leidse Courant
i donderdag 24 september 1992
Alfonso de Bourbon-Parma is een volle neef van de koning van Spanje en
bovendien autogek. Dat laatste komt goed uit, want hij is bovendien marketing
manager van Monte Carlo Automobile, een bedrijf dat voor 850.000 gulden graag
het snelheidsmonster Spider Beau Rivage voor u bouwt.
Wilko Voordouw maakte samen met Alfonso een proefritje.
door Wilko Voordouw
Alfonso de Bourbon-Parma kijkt
met een tevreden grijns naar zijn lie
velingsauto. „Hiermee moetje naar
het Casino rijden, je maakt twee
rondjes en je versiert iedere meid die
je maar wilt".
De daad bij het woord voegend
wurmt hij zich in de Spider Beau Ri
vage van Monte Carlo Automobile
en scheurt over de wegen van het
vorstendom. Overal draaien nieuws
gierige voorbijgangers zich om om
het blauwe monster te bekijken.
Marketing-manager De Bourbon-
Parma heeft niets teveel gezegd: met
die wagen kan je de bink uithangen,
het maakt niet uit hoe je er uitziet.
De Spider Beau Rivage van Monte
Carlo Automobile (MCA) is een van
de meest zeldzame auto's ter wereld.
Om zo'n raspaardje te bezitten,
moet je met enkele jaren wachttijd
genoegen nemen en een goed ge
spekte bankrekening bezitten. Want
hoewel MCA-directeur Fulvio Balla-
bio het niet met zoveel woorden
zegt, kost de Beau Rivage ongeveer
de lieve som van 850.000 gulden. Zo
als hij het zelf uitdrukt, is zijn auto,
waarvan er nu vijf zijn verkocht en
waarvan MCA er in het 'industriële
stadium' vijftien per jaar zal produ
ceren, een „ultiem fantasme", een
absolute droom.
Het einde
Even voorstellen? De GTB en de Spi
der Beau Rivage zijn de twee model
len van Monte Carlo Automobile,
het bedrijf van ex-coureur en snel
heidsduivel Fulvio Ballabio. De fa
briek is gevestigd in Monaco, in de
op de zee gewonnen wijk Fontvieille
en heeft meer weg van een laborato
rium. In keurige overalls gestoken
monteurs werken daar aan auto's,
vijlen ieder schroefje bij en letten op
elk detail. Niets lopende band. Ieder
werkstuk moet perfect zijn.
En dat is het ook. De twee modellen,
die tot het uiterste voor de eigenaar
worden 'gepersonaliseerd', zijn het
einde voor iedere autoliefhebber.
Het is als het ware een auto a la car
te, met de volgende vaste onderde
len: een motor V12, met een dubbele
turbo. Deze ontwikkelt 720 paarde-
krachten met een maximum van
9.000 toeren per minuut, de achter
wielen zijn 335 millimeter breed en
de maximum snelheid, bij een ge
wicht van minder dan 1.000 kilo, be
draagt 350 kilometer per uur.
Kunstwerk
„Een auto moet voor mij een kunst
werk zijn," vertelt Ballabio, die als
coureur ooit meedeed aan de 24-
uursrace van Le Mans, een Formule-
3 race in Monza won en ook enkele
jaren Formule-1 ervaring heeft.
„Toen ik begon met de ontwikkeling
van mijn auto's stond voor mij de es
thetiek voorop. Natuurlijk moet het
dan ook nog snel gaan, want dat is
een vast onderdeel van die esthetiek.
Mijn auto's zijn als de haute couture,
we lopen voorop datgene wat elders
te koop is."
Fulvio Ballabio, een persoonlijke
vriend van prins Albert van Monaco
en van de bij een ongeluk op zee
overleden echtgenoot van prinses
Caroline, Stefano Casiraghi, mocht
zich met zijn jonge bedrijf in het vor-
De Spider Beau Rivage, een razendsnel speeltje voor op de weg en op het circuit.
door Marja Eestermans
Aquajogging is de naam van het
nieuwe wapen in de strijd om het
strakke, fitte lijf. Het bewegingsgra-
ge Nederlandse publiek heeft na ae
robic-video's, callaneticsboeken en
'healthprograms' kennelijk nog niet
genoeg van trimvormen uit de Sta
tes en wil na alle publiciteit rond
om aquajoggen— trimmen in het
water gaan proberen.
Om rechtop in het water te kunnen
blijven zonder met de voeten de bo
dem van het zwembad te raken, dra
gen beoefenaars van de nieuwste fit-
nessvorm een verzwaard vest, 'wet-
belt' genaamd. Bij het 'waterlopen'
worden veel spieren ingezet om de
waterkracht te trotseren en kan
men mits de training goed wordt
uitgevoerd een goede conditie op
bouwen. „Het is één groot gekken
huis. Waanzinnig wat hier gebeurt",
aldus een enthousiaste Reginald El-
stak, adjunct-manager van het
Sportfondsenbad in Beverwijk. Het
bad heeft als eerste in Nederland
cursussen aquajogging in de aanbie
ding en die zijn een klinkend succes.
„Normaal moeten we de mensen het
zwembad in trekken, nu staan ze
voor de deur te wachten", vertelt El-
stak, die zelf helemaal in de ban is
van de nieuwe sport.
„Een modegril", noemt Sjef Boon
van de Koninklijke Nederlandse
Zwembond (KNZB) de belangstel
ling van het bréde publiek voor het
aquajoggen. „Er waait iets over uit
Amerika, de media besteden er aan
dacht aan en mensen gaan ons in
eens opbellen waar ze kunnen aqua
joggen. Het ziet er aardig uit, maar
het is echt niet makkelijk",
Calorieën
Volgens de berichten verbrandt een
aquajogger vanwege de weerstand in
diep water in dezelfde tijd drie keer
zo veel energie (calorieën) dan hij/zij
tijdens een rondje in het park ver
bruikt. Ideaal voor lijners en mensen
met weinig tijd?
„Nee, even snel zweten in het zwem
bad kan niet met aquajoggen", aldus
Boon. „Je beweegt langzaam in het
water. Het is heel zwaar, zeker van
wege het extra gewicht van het vest.
Maar hoeveel energie je verbrandt,
is sterk afhankelijk van de conditie
van de persoon en de tijd die er in
wordt gestoken". Beoefenaars van
triathlon, één van de zwaarste spor
tieve beproevingen, experimenteren
trouwens ook met de watertrimtrai-
doorRia Schuurhuizen
Barro de Gast (25) is niet echt een
meubelontwerper en dus was hij on
langs toch wel een beetje verbaasd
dat nou juist hij de Stijlprijs 1992
kreeg.
Deze prijs wordt ieder jaar uitge
reikt tijdens de Meubelbeurs in
Utrecht. Maar de jury was het er
unaniem over eens: zijn vitrine-sys-
teemkast is een uitzonderlijk mooi
en geraffineerd ontwerp. Barro
kreeg overigens ook een eervolle ver
melding in de categorie jonge ont
werpers. De Gast is gefascineerd
door structuren en systemen en dat
is in zijn ontwerp duidelijk terug te
vinden. Geobsedeerd door het idee
dat glazen systeemvitrines met hun
hoeksteuntjes door doe-het-zelvers
met een hamer makkelijk vernield
kunnen worden, heeft hij een sy
steem ontworpen waarbij de hoek-
steunen door rubber naar elkaar toe
worden getrokken. Zonder hamer en
zonder ergernis kan zo de glazen vi
trinekast worden 'opgespannen'.
„Sommige specialisten op gebied
van meubelontwerpen ontraden je
om het wiel opnieuw uit te vinden,
maar in je onschuld doe je dat vaak
onbewust toch", aldus prijswinnaar
De Gast. „Zo is het me't die vitrine
kast ook gegaan. Ik had een systeem
gezien van opvouwbare wanden en
wilde zoiets toepassen bij een vitri
nekast".
Uiteindelijk lukte het hem om een
parapluie-vouwsysteem te combine
ren met de esthetische schoonheid
van een vaste vitrinekast. Nevenef
fect van de materiaalkeuze is dat de
constructie, wanneer de glazen pa
nelen eruit zijn gehaald, gemakke
lijk kan worden opgeborgen in een
doos of plastic zak.
De kast, Amorphis genaamd, is nog
niet in produktie genomen; Barro de
Gast zoekt nog een fabrikant.
Overigens is Barro de Gast ook na
het winnen van deze prijs niet van
plan om meubelontwerper te wor
den. Vorig jaar studeerde hij af aan
de Academie voor Industriële Vorm
geving in Eindhoven, op het vakge
bied Mens en Vrije Tijd. Op dit mo
ment werkt hij als produkt-ontwer-
per op free-lance basis voor de in
België gevestigde Enthoven Associa
tes. De afgelopen jaren ontwierp hij
onder meer speelgoed, picknickta
fels en verpakking. „Ik wil voorlopig
all-round blijven. Als je steeds met
andere produkten bezig bent, beïn
vloeden die elkaar".
Alfonso de Bourbon-Parma.
marketing-manager van
Monte Carlo Automobile.
stendom vestigen. De coureur was al
inwoner van het staatje en het ko
ningshuis vond het wel chique om
een eigen auto-industrie in het land
te hebben.
Ballabio, die niet van plan was om
confectie-auto's te maken, speelde
handig in op die wens. „Ik had een
droom. Ik wilde een perfecte auto
verkopen. Die perfecte auto kan ik
maken, want ik heb in mijn cou
reurs-verleden in vele duizenden ve
hikels achter het stuur gezeten. De
twee modellen die wij nu maken heb
ik aanvankelijk getekend. En heel
langzaam zijn die tekeningen werke
lijkheid geworden.
Mijn eerste vernieuwing is dat ik
met zo weinig mogelijk schroeven en
bouten wil werken. De cockpit van
de auto is dan ook helemaal van car-
boon; dat materiaal is licht en stevig.
Ik heb zoveel mogelijk goede eigen
schappen van' auto's die gebruikt
worden in de sport, naar een perfec
te auto voor toeristische doeleinden
willen vertalen".
Enthousiast
Ondanks het feit dat er veel belang
stelling bestond voor de auto's bot
ste Ballabio al bij de presentatie van
het eerste model, de Centenaire, op
problemen. „Ik had twee officiële
doopouders voor het model, prinses
Stephanie en Stefano Casiraghi.
Vlak voor de presentatie overleed de
laatste bij kampioenschappen in dè
Middellandse Zee. Daarop had ik na
tuurlijk weinig zin in een groot feest.
We stelden de presentatie van de
Centenaire voor een halfjaar uit, en
op dat moment was de economische
crisis rond de Golfoorlog een feit",
vertelt Ballabio in zijn ruime kan
toor in Fontvieille.
„Van de introductie is toen weinig
ophef gemaakt. We hadden officieel
nog geen motor, en we wisten dat we
nog veel werk moesten doen. Maar
met Carlo Chiti, onder meer ontwer
per van motoren voor Ferrari en
Alfa Romeo, heeft een speciale
krachtbron voor ons ontwikkeld. En
dat was in feite het echte begin van
ons avontuur. Want daardoor was
ons team compleet, met alleen maar
personen met ervaring in de Formu-
le-1".
De twee tot nu toe gepresenteerde
modellen, de Beau Rivage en de
GTB, werden door de vakpers en
thousiast onthaald. Algemeen wordt
een raspaardje begroet, dat voor de
veeleisende (en rijke) automobilist
een razendsnel speeltje is voor op de
weg, maar vooral voor de gesloten
circuits.
„Want alleen daar kan je de auto na
tuurlijk voluit laten rijden. Hij is zo
gemaakt datje er alle hobbels in het
gewone verkeer mee kunt nemen.
En het is een auto waar iedereen
mee moet kunnen rijden. Het is een
auto met de laatste technologie uit
de autosport en met het gemak van
een gewone wagen".
Proefrit
We gaan naar buiten voor een ritje
met Alfonso de Bourbon-Parma, in
de Spider die bijna klaar is. De vol
gende dag komt zijn eigenaar een
kijkje nemen, dus de chef-monteur
dringt er op aan dat we voorzichtig
zijn. Maar dat blijkt moeilijk.
Want eenmaal de sleutel in het con
tact wordt de zeer correcte De Bour
bon-Parma een ander fnens. Hij
glundert, geeft een dot gas die er bij
na voor zorgt dat heel Monaco wak
ker schrikt. Achteloos draait hij aan
het stuur, en scheurt weg. Op de hel
ling naar het paleis, met 160 kilome
ter in tweede versnelling, schreeuwt
de volle neef van de koning van
Spanje me toe: „Lekker fel karretje,
he?"
Eenmaal aangekomen bij het Ocea-
nografisch Museum zien we zijn
woorden („een auto om te versie
ren") volmondig bevestigd. Nog
nooit stonden in zo'n korte tijd zo
veel mensen rond een auto. Alfonso
staat er bij te stralen. Zelfs de Neder
landse toeristen, die toch gekomen
waren om het zeebiologisch museum
te gaan bezoeken, staren als ging het
om een wereldwonder naar de auto.
De zeesterren, haaien, dolfijnen en
zeekoeien zijn vergeten. De heilige
koe blijkt véél interessanter.
foto Maurice Nei
Je lijkt door het water te zweven met de 'wetbelt'.
ning. Aquajogging is ontstaan als
noodoplossing voor geblesseerde at
leten. Een trainingsprogramma in
het water bleek de ideale ontlasting
„Dit is tevens een groot voordeel van
trimmen in water", vertelt Boon.
„Het water ontlast het onderli
chaam".
„Het is echt goed", betuigt Elstak.
„Zoveel mensen die wel willen sport
en maar niet konden, kunnen op
deze manier onbelast trainen. Voor
hen gaat er een wereld open: blin
den, mensen met prothesen en
zwakke ledematen, zwaarlijvigen,
zwangere vrouwen, ouderen en
mensen met reuma en andere ge
wrichtspijnen.
Gewichten
Hij heeft ook al geëxperimenteerd
met gewichten aan drijvers, waar
mee een scala aan fitnessoefeningen
in het water kunnen worden uitge
voerd. „Het water liegt niet, ieder
spiertje voel je bewegen".
De weerstand van het water is net zo
groot als de kracht die erop wordt
uitgeoefend. De hoeveelheid ver
brande energie hangt sterk samen
met de verzette kracht. „Een atleet
die net uit Barcelona terugkomt,
kan joggen naast een vrouwtje van
55 jaar, die het heel rustig aan doet.
Veel vooruit komen doe je niet, dus
blijven ze waarschijnlijk nog naast
elkaar ook".
De zwembond moet de belangstel
lenden voor de nieuwste waters]
voorlopig teleurstellen. „De zw
verenigingen zijn nog niet op de
teresse ingespeeld. Er zijn nog j
welijks activiteiten gestart", al
Boon. Volgens hem kunnen de
thousiastelingen niet zomaar
wetbelt ombinden en in een zw
bad springen. „De kennis van
vakman is nodig om een trainii
programma iri te kunnen vullen"
Het zal waarschijnlijk niet lang
ren voordat elk zichzelf respe A
rend zwembad in Nederland aq
jogging als activiteit aanbiedt.
Elstak regent het aanmeldin
voor de workshop, waarin hij z i
minstructeurs inleidt in de niei|
training. Veel investeringen hi|
het zwembad er niet voor te doen t
deelnemers aan de cursus i
zelf een drijfgordel van 119 gul 5
kopen.
Volgens Elstak is iedereen dieg_
wetbelt een keer om heeft gelg^
meteen verkocht. „Ik ben er nu dfi-
kwart jaar meer bezig en ik v
steeds enthousiaster. Je lijkt i
het water te zweven, mensen ge
ten er zo van". Hij is het met B
eens dat de overstelpende aand;
het effect is van alle publicity
Maar Elstak is ervan overtuigd
aquajogging een blijvertje is.
daag iedereen uit langs te komei
het eens te proberen. Er gaat e
reld voor ze open. Ik denk dat de
langstelling voor aquajogging de
mende vijfjaar blijft".
foto Henk Tu
Deze rubberen vitrinekast k
opgevouwen worden
weggeborgen. Barro de
Gast won er de Stijlprijs
1992 mee.
MEDIA
Hebben we nog wel
behoefte aan de
boodschappenwagen van
de overheid?
De jacht op Postbus 51 is
geopend, de speeltuin
gaat dicht.
Want, ruim 660 miljoen
gulden per jaar is wel wat
veel.
Hoe staat het met de
overheidsvoorlichting, wilde het
Tweede Kamerlid Wiegel in 1968
van minister-president De Jong
weten. De premier, zo kofiden we
toen in de kranten lezen, deelde mee
dat er met de NTS (de voorloper van
de NOS) werd overlegd over de
mogelijkheden die er voor de
overheid bestonden met betrekking
tot radio- en televisieuitzendingen.
Er was volgens De Jong een
toenemende vraag naar informatie
vanuit de maatschappij. „De vraag is
echter, hoever de
overheidsvoorlichting kan en mag
gaan", voegde hij er aan toe.
Bijna vijfentwintig jaar later zijn er
nog steeds mensen die zich over die
vraag kunnen opwinden. De
boodschappen van de overheid
worden namelijk niet door iedereen
op prijs gesteld. Kamerleden denken
te kunnen scoren door ongemeen fel
uit te halen naar Postbus 51-spotjes,
zeg maar de boodschappenwagen
van de overheid. Het CDA-kamerlid
Mateman haalde alle kranten en
actualiteitenprogramma's door in
een betoog te stellen dat de overheid
de burger zo langzamerhand wel erg
veel goede raad geeft. Voor het eten
een spotje dat we niet mogen roken,
tijdens het eten een waarschuwing
dat we niet te vet moeten eten.
Daarna moeten ter besparing van
energie de gordijnen dicht en als we
naar bed gaan horen we dat seks
natuurlijk mag, mits zonder geweld.
Premier Lubbers moest, evenals een
aantal kamerleden, om Mateman
gniffelen. Ja, er wordt misschien wel
wat te veel advies gegeven,
misschien zijn de campagnes
inderdaad wel te betuttelend en
moet er meer afstandelijke en
feitelijke voorlichting komen, wilde
de minister-president toegeven. De
burger kan door de bomen het bos
niet meer zien, is een veelgehoorde
klacht. Er zijn te veel ministeries die
waarschuwingen op de burgers
afvuren.
Reclamegoeroe Hans Ferrèe gooide
nog eens olie op het vuur door in het
reclamevakblad Nieuwstribune over
de spotjes van Postbus 51 te zeggen:
'Onzinproblemen zijn het. Het is
allemaal zo waanzinnig. Het lijkt
wel of die voorlichters door het
verzinnen van nonproblemen hun
eigen markt creëren.
Voorlichtingscampagnes zijn zo
zouteloos. De voorlichting is van alle
scherpe kantjes ontdaan. Het is
allemaal zo voorzichtig. Je mag
immers niet te veel op tenen
trappen. Ze kennen ook het verschil
niet tussen informeren en
beïnvloeding. Ze denken dat als je
maar genoeg informatie geeft, het
gedrag vanzelf verandert. Maar zo
werkt het natuurlijk niet'.
Hoe het wel zou kunnen werken,
komen we niet te weten, maar de
tegenstanders van de
voorlichtingscampagnes hadden er
Archieffoto
Niet iedereen waardeert de boodschappen van de overheid.
weer een, niet geringe,
sympathisant bij.
Milieu
Een wat genuanceerder klacht is dat
te vaak bepaalde onderwerpen door
meer dan een departement worden
behandeld, waardoor de overheid
niet altijd met dezelfde mond
spreekt. Spotjes over het milieu zijn
er volop, maar komen niet allemaal
uit dezelfde koker.
Volkshuisvesting, ruimtelijke
ordening en milieubeheer zorgt voor
een campagne, evenals economische
zaken, maar ook verkeer en
waterstaat is verantwoordelijk voor
een aantal campagnes waarin het
milieu centraal staat. Flauwekul,
geldverspilling, wordt nu in koor
geroepen. En omdat we in een tijd
leven dat overal moet worden
bezuinigd, kwam Postbus 51 al snel
in de rol van makkelijk te plukken
kip. Minstens vijftig miljoen gulden
moet er worden gesnoeid op het
gehele voorlichtingsbudget. Vijftig
miljoen? Hoeveel wordt er dan in
vredesnaam niet besteed aan
voorlichting door de overheid, vroeg
menigeen zich verbaasd af.
Ongeveer 660 miljoen gulden, bijna
drie keer zo veel als tien jaar
geleden. Koploper is het ministerie
van economische zaken met ruim
172 miljoen gulden. Op ruime
afstand gevolgd door de collega's op
het ministerie van landbouw,
visserij en natuurbeheer met bijna
110 miljoen gulden. Omdat het
allemaal zo onoverzichtelijk is, zo
denkt men, moet er selectiever
worden gewerkt. Welke campagne is
belangrijk en welke niet. Dat wordt
nog moeilijk. Want, wie gaat die
keuze bepalen? De bedoeling is dat
er een overkoepelend orgaan komt,
de Voorlichtingsraad, waarin alle
ministeries zijn vertegenwoordigd
en de directeur van de
Rijksvoorlichtingsdienst. Als dan
blijkt dat verschillende ministeries
van plan zijn een campagne over
hetzelfde onderwerp te maken, dan
zal worden gekeken of er kan
worden samengewerkt. Maar,
binnen de muren van de ministeries
wordt al getwijfeld aan de klacht
van die Voorlichtingsraad: 'Goed
bedoeld, maar zonder enige invloed'.
De directeur van de
Rijksvoorlichtingsdienst is er
bijzonder duidelijk over: „Ik denk
dat sommige ministeries zich geen
bal van de Voorlichtingsraad aan
zullen trekken. Er is geen
discipline".
Griepprik
De verwachting is dat de strijd zich
zal toespitsen welke
voorlichtingscampagnes wel en
welke niet op de burgers zullen
worden losgelaten. Wat in ieder
geval zal blijven zijn de campagne
waarin informatie wordt gegeven
over huursubsidie of bij voorbeelc
een griepprik voor bejaa:
Achterliggende gedachte is dat de
burger steeds meer zelf het initial
zal moeten nemen om aan
informatie te komen. Ook zullen
organisaties die dichter bij de
mensen staan, zoals Veilig Verkei
Nederland en de Hartstichting, ei
belangrijker rol krijgen.
Wat in elk geval minder zal worde
zijn de campagnes met een
moralistische inhoud. Een doorni
het oog van velen. Minder anti-roi
minder let-op-vet en minder
campagnes zoals die tegen seksue
geweld (het spotje over ongewens (li
seks kostte ruim 100.000 gulden).
Want, hebben die zogenoemde
gedragbeïnvloedende campagnes
wel aantoonbaar effect?
Het is als met reclame voor drop.
truitjes of auto's. Hoe de campagr
oogt is niet belangrijk, als de omzi
stijgt is de reclamecampagne
maar twee keer per week moet
worden geleegd zou dat wel eens
door de voorlichtingscampagne
kunnen komen. Maar, hoeveel
goedkoper zouden de truitjes of d< ff
auto's zijn als er geen reclame voo
werd gemaakt? Het is nauwelijks
meten.
