'Hallois vooral
een positief blad
§w
'Broodje pom verkoopt makkelijker'
i
t
UITGEEFSTER PATTY BRARD
a i
•V7
Mo
Record Je ziet haar handen niet meer, maar toch heeft
serveerster Ottilie Herbst al deze veertien bierglazen
stevig vast. Een hele prestatie, want elk glas is gevuld met
één liter bier. Elk jaar tijdens het oktober-bierfeest in
München weet Ottilie weer de show te stelen met haar
serveerkunst. Ze is op dat terrein de stille recordhoudster
in Beieren.
tr
DEVRII
Slaapmuts
Mensen
LEIDSE COURANT DINSDAG 22 SEPTEMBER 1992
door Willem Pekelder
Eerst zangeres, toen pre
sentatrice en nu uitgeef
ster van een blad. Patty
Brard 37) is zoals dat heet
multifu nctioneel
In de Wassenaarse villa waar vroe
ger Joseph Luns woonde en waar nu
de redactie van 'Hallo' is gevestigd,
vertelt ze: „Ach, eigenlijk vind ik die
overgangen in mijn leven heel lo
gisch. Als zangeres bij Luv' leerde ik
presenteren. Dat kwam me weer
goed van pas bij 'Bananasplit' en
'Gaan met die banaan'. Doordat ik
ontzettend vaak ben geïnterviewd,
weet ik ook het een en ander van
journalistiek. Omdat ik heel dikwijls
heb gezien hoe ik het niet zou doen,
vind ik het leuk dat ik nu de gelegen
heid krijg om te tonen hoe het vol
gens mij wel moet".
Vanaf 15 oktober kan heel Neder
land zien of dat is gelukt. Dan komt
het eerste nummer van 'Hallo' in de
winkels, een blad dat tweewekelijks
in een oplage van 210.000 exempla
ren zal verschijnen, gevuld met in
ternationaal (70%) en nationaal
(30%) nieuws.
Naar het voorbeeld van het Spaans
talige 'Hola' en het Engelstalige
'Hello' zal het blad vooral veel foto's
'Kijk, aan triest nieuws kun
je ook een positieve draai
geven. Die moeilijkheden
rond Sarah Ferguson bij
voorbeeld. Wij zouden nooit
die foto's publiceren waarop
ze topless bij het zwembad
ligt. Het zou eerder in onze
lijn liggen om haar moeder
te interviewen over het leed
van haar dochter'.
bevatten, allemaal in kleur. „En veel
positief nieuws", roepen Patty
Brard en haai- partner - zowel zake
lijk als privé - Eric Peute in koor.
„Kijk, aan triest nieuws kun je ook
een positieve draai geven", meent
Brard. „Die moeilijkheden rond Sa
rah Ferguson bij voorbeeld. Wij zou
den nooit die foto's publiceren waar
op ze topless bij het zwembad ligt.
Het zou eerder in onze lijn liggen om
haar moeder te interviewen over het
leed van haai' dochter".
Brard, die zelf heel vaak in de roddel
bladen heeft gestaan - 'ja, vind je het
gek, dit land is zo klein als een dop
erwt' - bestrijdt dat 'Hallo' een
nieuw soort schandaalblad zou zijn.
„Absoluut niet". Ze is even stil en
zegt dan nadenkend: „Ik ga geen
vergelijkingen meer maken met be
staande bladen. Dat kost me elke dag
een half uur telefoneren met hoofd
redacteuren omdat ze kwaad op me
zijn. 'Hallo' wordt een blad waarin
beroemdheden worden neergezet als
gewone mensen, en omgekeerd laten
we zien dat onbekenden ook sterren
kunnen zijn. Het meisje dat pas met
haar spaarcenten dat bed van Ma
donna heeft gekocht, zou een goeie
zijn voor ons magazine".
Zelf gaat Brard niet schrijven, of
schoon ze door haar bekendheid een
gemakkelijke entree zou hebben bij
tal van vooraanstaande Nederlan
ders. „Nee, aan schrijven begin ik
niet. Ik vind dat anderen dat beter
kunnen. Ik zal me voornamelijk be
zighouden met het produceren van
ideeën". Met het schrijven, vergaren
en aankopen van verhalen is een
kleine redactie van maximaal zes
man belast, onder leiding van hoofd
redacteur Pieter Ploeg.
Eric Peute (42), twaalf jaar geleden
de oprichter van AvantGarde, zal
Van zangeres en presentatrice tot uitgeefster, Patty Brard.
zich met de commerciële kant van de
zaak bezighouden. Elk nummer telt
ongeveer honderd redactionele pagi
na's en veertig met advertenties.
„De advertenties zullen een stukje
allure aan het blad toevoegen. Dus
geen afslankmiddel maar Cartier,
om maar eens wat te noemen".
Marktonderzoek heeft Peute niet
verricht. „Dat heb ik destijds bij
AvantGarde ook niet gedaan. Voor
'Hallo' is gewoon een markt, simpel
weg omdat zo'n blad nog niet be
staat".
Brard: „Het wordt een tijdschrift
voor heel gewone stervelingen tus
sen 17 en 77. Een blad dat interesse
toont in mensen. Dat is belangrijk in
een tijd waarin men steeds minder
belangstelling voor elkaar heeft.
Kijk nou eens in een restaurant, nie
mand praat met de gasten aan een
ander tafeltje, hooguit over het
menu. Terwijl het juist zo leuk is om
contact te hebben met onbekenden.
Als ik hier op de Rijksstraatweg ga
staan en een gesprek heb met een
vrachtwagenchauffeur, heb ik een
wereldmiddag".
Tegelijk met de verschijning van het
eerste nummer van 'Hallo' opent
Patty Brard de modewinkel Brard's
foto Theo Böhmers
aan het Noordeinde in Den Haag. De
zaak, waar kleding wordt verkocht
die door Brard en haar vriendin Isa-
belle Dollée is ontworpen, gaat ook i
een rol spelen bij de produktie van
het magazine. „Het is handig om
met fotosessies wat leuke kleding
achter de hand te hebben, vooral als
de foto's op het laatste moment
moeten worden gemaakt. Hoewel
het voor de omzet natuurlijk geen
kwaad kan, moet ik zeggen dat het
mij er niet om is begonnen om op
deze manier reclame te maken voor
onze kleding. De naam van de zaak
zal in 'Hallo' niet worden genoemd".
co
r
Urbanus
De toren van Pisa
Derde film
met Urbanus
.orgen beginnen op Texel de
opnamen voor de derde speelfilm
van de Vlaamse komiek Urbanus. De
romantische komedie heet 'De
zevende hemel' en Urbanus'
tegenspeelster is Renée Soutendijk.
De film gaat over Samuel (Urbanus)
die tegelijk met zijn buurvrouw
Charlyne (Soutendijk) zelfmoord wil
plegen. Dat mislukt in beide
gevallen, waarna Samuel zich
uitgeeft voor de beschermengel van
Charlyne. Hij krijgt drie dagen de
tijd om haar opnieuw de zin van het
leven te doen zien.
Het scenario is van de Fransman
Jean-Paul Lilienfeld, die tevens de
regie voor zijn rekening neemt.
Naar verwachting komt de film rond
Pasen in de bioscoop.
Laatste waarschuwing
voor toren van Pisa
xi.ls er niet snel maatregelen
worden genomen, zijn de dagen van
de toren van Pisa geteld. Dat zegt
Piero Pierotti, docent middeleeuwse
architectuur aan de universiteit van
Pisa. „Onder de toren heeft zich een
solide voetstuk gevormd van harde
aarde dat nu de helling dreigt af te
glijden. Als we niets doen om dat te
verhinderen, zal de toren steeds
diepef dalen en uiteindelijk
instorten", meent de docent.
De verrassende vondst dat de toren
is gebouwd op een ondergrondse
helling aan de rand van een
dichtgeslibde geul werd gedaan
tijdens werkzaamheden om de basis
van de toren te verstevigen. Daarbij
is tevens ontdekt dat de toren tot in
de achttiende eeuw aan de voet van
een heuveltje heeft gestaan, dat
vervolgens is geëgaliseerd.
Pisa, dat nu tien kilometer van de
kust ligt, was in de Romeinse tijd een
natuurlijke haven. Net als Venetië
bestond ook Pisa uit een groot aantal
eilandjes, die door kanalen en geulen
van elkaar waren gescheiden. In de
daarop volgende eeuwen is een groot
deel daarvan dichtgeslibd, zodat in
het jaar 1173, toen met de bouw van
de toren werd begonnen, het
oppervlak een egale aanblik bood.
Een paar jaar later, toen men tot de
helft was gevorderd, bleek de
bedrieglijkheidervan. De toren
begon gevaarlijk te verzakken en de
bouw werd gestaakt. Toen in de loop
van volgende eeuw de situatie
stabiel leek, besloten de Pisanen om
alsnog hun toren af te bouwen, dan
maar scheef.
Rome verklaart de
oorlog aan hamburger
D e hamburgertenten, jeans-
shops, speelholen en videobars
waarmee het centrum van Rome
sinds enkele jaren is verrijkt, lopen
gevaar. Als het aan de gemeente ligt,
zullen met ingang van volgend jaar
al deze gelegenheden worden
gesloten omdat zij het karakter van
de binnenstad verstoren. Vooral
McDonald's moet het daarbij
ontgelden. In 1986 heeft de
Amerikaanse snelvoedselketen haar
eerste Romeinse vestiging geopend
op een steenworp afstand van de
beroemde Spaanse trappen op het
centraal gelegen Piazza di Spagna.
Dat initiatief veroorzaakte toen al
een storm van protest waarbij
winkeliers, politici en filmsterren uit
protest tegen de 'Amerikaanse
barbarij' op dat plein een enorme
demonstratieve spaghettimaaltijd
aanrichtten. Hoewel McDonald's
zijn kapitale pand uitstekend heeft
gerestaureerd en de overlast van
weggeworpen frieten uitbleef, ging
het verzet door. Het resultaat
daarvan is neergelegd in een naar de
toenmalige minister Mammi
genoemde wet, die de vestiging
verbiedt van bedrijven die strijdig
zijn met het decorum van de stad.
Pf/
r-m:
Slechts twee redacteuren heeft de Onaf
hankelijke Weekkrant Suriname. Stong-
foetoes (steunpilaren) noemt uitgever Ab
Judell ze. Steunpilaren in een strijd om
elke week uit te komen in Nederland, Mi
ami, Suriname en de Nederlandse Antil-
s len.
„Met kunst en vliegwerk lukt het steeds
weer", zegt directeur Ab Judell van Tory
Media International bv, de uitgeverij van
de krant. „We moeten nog altijd zuinig
aan doen. Door de jaren heen heb ik wel
geleerd hoe met weinig personeel te
moeten werken", zegt George Hering,
hoofdredacteur van de krant.
De Weekkrant, die in Voorburg wordt ge
produceerd, verschijnt ook in Suriname.
Elke week belanden daar zo'n honderd
vijftig Onafhankelijke Weekkranten, op
gestuurd door familieleden uit Neder
land. Hetzelfde geldt voor Miami en de
Nederlandse Antillen.
Mede onder invloed van de regering Ve-
netiaan heerst er weer persvrijheid in
Suriname, zegt Judell. „Onlangs circu
leerde er bij voorbeeld een persbericht
over de decembermoorden van 1982,
voorheen had dat niet gekund".
De vaste medewerkers André Haakmat,
advocaat in Amsterdam, en Wilfred Lio-
narons, voormaligjournalist van het ter
ziele gegane Surinaamse dagblad De
Vrije Stem, geven opinies in de krant.
„Opiniërende stukken krijgen de meeste
kritiek, maar ze worden wel altijd als eer
ste gelezen", lacht Judell.
Losse verkoop
In 1983 nam Judells vader, Ab Ju
dell sr.de Weekkrant over van de Ne
derlander Albert van Eek, die met grote
financiële problemen kampte. Na het
overlijden van zijn vader ging Judell jr.
verder met het wegwerken van de ton-
foto Jacques Zorgman
'De opinie-pagina wordt altijd het eerst gelezen', zegt Ab Judell,
uitgever van de Onafhankelijke Weekkrant Suriname.
nen schuld. Hij heeft niet te klagen over
de huidige financiële positie van de
krant. „Het draait weer, alleen, het gaat
niet zoals bij de verkoop van de Suri
naamse lekkernij, een broodje pom".
De Weekkrant moet het vooral hebben
van de losse verkoop, het blad heeft
slechts een klein abonnementenbestand.
„Het is een 'doorgeefkrant'. Onder Suri-
hamers in Nederland wordt één krant
gelezen door het gezin, buurman, tante
en nichtje". Volgens Judell ligt daardoor
het lezersbereik ongeveer zeven keer ho
ger dan de oplage van de krant, die
schommelt rond de tienduizend exem
plaren.
De berichtgeving uit Suriname verzorgt
een correspondent, die ook voor het Suri
naamse dagblad De Ware Tijd werkt. „Ik
heb bewondering voor onze collega's in
Suriname", zegt Judell, „als er bij ons
een computer of ander apparaat uitvalt,
staat er binnen een half uurtje een mon
teur op de stoep. In Suriname proberen
ze een kapotte machine bij wijze van
spreken weer in elkaar te zetten met een
paar paperclips".
De Weekkrant brengt vier pagina's met
uit Suriname, één pagina Neder
lands nieuws, opinie en kunst en cultuur.
Sinds een paai' maanden is er een specia
le Allochtonenkrant in de Weekkrant op
genomen. Volgens Judell was er behoefte
aan een 'migrantenkrant'. De redactie
zorgt ervoor dat er elke dinsdagavond
voldoende kopij naar drukkerij Sijthoff
in Rijswijk gaat. Op donderdag liggen de
exemplaren in de winkels.
De Weekkrant ondervindt veel concur
rentie van het zondag-radioprogramma
Zorg en Hoop van de NOS, dat zich ook
op de Surinaamse bevolking i,n Neder
land richt. Hoewel Hering vroeger een
radioman was - in de jaren vijftig was hij
directeur van de Surinaamse omroepver
eniging Avros - heeft hij nooit aan een
vorm van samenwerking met Zorg en
Hoop gedacht.
„Surinamers luisteren eenmaal liever
naar de radio dan dat ze een krant lezen.
Als krant hebben wij wel een voordeel. In
Suriname gebeurt er nogal veel in het
weekend. Zorg en Hoop kan de hoofd
punten van het nieuws dan wel even aan
stippen, maar wij hebben veel meer tijd
om dieper op die onderwerpen in te gaan.
Naast onze correspondent hebben we
ook veel tipgevers en cónnecties in Suri
name. Het is dus vooral neuzen en
nieuwsgaring via de telefoon", legt Her
inguit.
Onder Hindoestaanse lezers wordt er
weieens geklaagd dat de Weekkrant te
veel aandacht schenkt aan Creoolse aan
gelegenheden. Creolen beweren het om
gekeerde.
De reactie van Ab Judell: „Nieuws is
nieuws. Ik ben opgegroeid in een multi-
raciale samenleving en beoordeel iemand
als mens. Ik maak geen onderscheid tus
sen de rassen. De Weekkrant moet dat
ook uitdragen".
Verband sprookjes
en de schepping
De geschorste Duitse priester en
psycho-therapeut Eugen Drewer-
mann is de bekendste spreker op het
congres over sprookjes en de schep
ping, dat deze week drieduizend
deelnemers naar Gelsenkirchen in
het Ruhrgebied trekt.
De omstreden priester, die felle kri
tiek heeft op de rooms-katholieke
kerk, zal zijn licht laten schijnen op
de samenhang tussen de schepping
en sprookjes.
Het congres houdt zich onder meer
bezig met de vraag wat sprookjes
over het begin van de schepping ver
tellen en of ze ook iets zeggen over
een verantwoorde houding tegen
over de natuur.
Een ander thema is of vroege voor
stellingen van de schepping de he
dendaagse mens kunnen helpen bij
het oplossen van actuele problemen.
Zo'n tweehonderd werkgroepen ana
lyseren sprookjes, die worden uitge
beeld of verteld. Voor een deel vin
den deze activiteiten in nomaden-
tenten plaats.
Mobiele expositie
over dierproeven
'Dieren op de proef gesteld' is het
thema van de tentoonstelling,
waarmee de Anti-Vivisectie-
Stichting op pad gaat. Met deze
mobiele expositie over dierproeven
trekt de stichting langs onder meer
scholen in het voortgezet onderwijs,
bibliotheken en leeszalen.
De tentoonstelling geeft een beeld
van de hoeveelheid dierproeven in
Nederland, de soorten proeven die
de dieren ondergaan, de bezwaren er
tegen e'n de wet op de dierproeven.
gffl;
*:in
ijn grootvader droeg een
slaapmuts. Ik vond dat als kind
heel raar. Eigenlijk moest ik er
om lachen, maar grootvader w
geen man om uit te lachen. Hij
daar wel oud en verschrompel!
zijn bed, maar ik was er niet zt
van of hij niet razendsnel uitz
bed zou springen wanneer hij
maar zou vermoeden dat ik he
stond uit te lachen. Ik heb nooi
begrepen waarom hij die muts
droeg. Eerlijk gezegd heb ik er
ook nooit zo over nagedacht. 0 ren
zijn haar netjes te houden kan
niet geweest zijn, want hij was
kaal als kaal maar kan zijn. Ni
ruim veertig jaar later, heb ikl
begrepen. Deze zomer reisde il
door India. De reis voerde naai
het noorden, naar de provincie
Ladakh waar het in de winter
bijna vijftig graden onder nul
Ik was daar in de zomer, maar
zelfs in de zomer zijn de nacht) ui
er nog zeer koud. Paar graden
onder nul zelfs. Ik reisde met ef30
jeep door de bergen, en helaas
kreeg die jeep technische
moeilijkheden. We konden nie
verder en samen met enkele
buitenlanders die de toch meti
maakten, moest ik in een
soortement schuur de nacht
doorbrengen. Wij wilden ons
laten kennen, en een Engelsm
die in zijn jeugd boyscout was
geweest, of in ieder geval iets b
de padvinderij, maakte in mun
van tijd een groot vuur. Helaas
blies de wind door alle spleten
het dak en de muren van het
gammele schuurtje, dus al gau
zaten we met brandende ogen
naar zijn kampliederen te
luisteren. Aangezien niemand
een lantaarn bij zich had en we1]11
zonder het vuur net zo goed in
een ijskast hadden kunnen ga;
zitten, besloten we te gaan
ch
slapen. Ik was zonder slaapzaW
uit Holland vertrokken en had
voor deze tocht eentje gehuurc
Toen ik probeerde mij erin te
wurmen bleek het ding niet
verder te komen dan zo'n tien
centimeter boven mijn middel
Ik hield alles aan wat ik die da;
gedragen had en strekte mij ui
op de betonnen vloer. „Zijn hie
ratten?" vroeg Colette uit Pari
Daar had ik nog niet aan gedac
Ik probeerde in slaap te komen jje
maar een tergende kou kroop
langzaam vanuit de betonnen
vloer in mij op. „Hoe hoogliggi y
we hier?" vroeg ik aan de mij t<
gisteren volstrekt onbekende
Dominique uit Zwitserland. Ze
sliep al. Hoe was dat mogelijk?
keek eens goed om mij heen en
zag dat al mijn medereizigers
ofwel een slaapzak hadden waji v
ze van top tot teen in waren
verdwenen, of wel een shawl,
handdoek of een of ander
kledingstuk om hun hoofd
hadden gewikkeld. Ineens dac!
ik aan mijn grootvader!
Grootvader leefde in een tijd
waarin mensen nog in
onverwarmde slaapkamers
sliepen. Ik had dat tijdens
logeerpartijen bij hem en
grootmoeder nog meegemaakt 'ai
Die kou vanonder de dekens
wanneer.je naar bed moest!
Datzelfde weer als je er de
volgende morgen uit moest. Di
eerste stappen op dat ijskoude
zeil! En dan dat wassen met da
bijna bevroren water. „Gezont
noemde oma dat, en sinds mijn
prilste jeugd heb ik gezond alti lei
verbonden aan iets hoogst
onplezierigs. Maar nu begreep
waarom grootvader die muts
droeg. Om het hoofd warm te
houden. Ik, stommerd, dacht d
het om de voeten ging. Nu, hoo H
in de Himalaya, begreep ik dat
het hoofd het belangrijkste wa
Uit mijn rugzak viste ik het
mutsje op dat ik van een lief
meisje uit Manali gekregen ha(
Toen ze het mij gaf dacht ik no^ne
„dat zet is dus nooit op mijn
hoofd". Maar dankzij dat mut:
sliep ik als een roos. Ik hoorde
mijn grootvader nog net tevret
snurken.
