In Myriam zit
ook iets van mij
D
IL
Tsjernobylkinderen betalen eigen vakantie
ISA HOES
DE HAAN
Attent
la»
MENSEN
LEIDSE COURANT MAANDAG 21 SEPTEMBER 1992
rm
rJacques Geluk
'saHoes (25) privé is een heel
ander mens dan de extreme
Myriam van der Pol, die ze al
twee jaar lang neerzet in de
i-serie 'Goede tijden, slechte tij-
Ze doet geen domme uitspra-
is niet naïef en heeft ook geen
ie1§ebouwde kerstboom in het haar.
it publiek ziet in mij Myriam
lus vol vooroordelen", zegt ze.
Jmiddels ben ik een paar keer als
t self in de 'Vijf uur show' geweest
3e& ieb ik in het panel van een quiz
ru4eten. Veel mensen hebben ont-
;dat ik helemaal niet zo dom
Hoewel er natuurlijk in Myriam
kanten van mij zitten, anders
iikhaar niet op deze manier spe-
eejaar heeft Isa gestudeerd aan
et laastrichtse toneelschool. Haar
te rol kreeg ze in de TROS-serie
'n disch Centrum West'. „Ik vloog
ntoe even door het beeld, maar
de beloofde vaste rol is het nooit
omen. Dat lukte gewoon niet".
terlijk
e !irna kwam in 1990'Goede tijden,
d' ihte tijden'.
ier ilemaal in het begin was ik alleen
's "1 meisje achter de bar in de koffie-
'Het is gek. Aan de ene kant
sta je als actrice graag in de
schijnwerper, aan de andere
kant blijf ik het liefst
anoniem en ben ik best
verlegen'
shop, dat alleen opviel door haar ui
terlijk. In de loop van de tijd heeft
Myriam zoveel kanten gekregen, dat
het ontzettend leuk blijft haar te
spelen. Het is echt drama geworden.
Vooral aan het einde van het vorige
seizoen toen ze haar grote liefde ver
loor. Het is een extreem mens, dat
van het één naar het ander gaat.
Waanzinnig!"
Ook komische scènes liggen haar.
,,In één van de afleveringen hadden
Daniël, gespeeld door Wim Zomer,
en ik het over een filmster. Hij zei:
'Je weet wel, die is dood hè'. Waarop
ik als Myriam antwoordde: 'Ik heb
hem gisteren nog in een film gezien'.
Vaak kun je zelf nog iets toevoegen
aan de tekst en als het leuk is hou
den ze het erin. Je kent je eigen rol,
ook in de kleine dingetjes".
Van de geruchten dat ze binnenkort
uit de serie zal verdwijnen kijkt ze
vreemd op. ,,Dat hoor ik voor het
eerst, maar ik geloof niet dat het
waar is". Isa Hoes wekt ook geens
zins de indruk dat ze serie snel wil
verlaten. „Ik leer heel veel, onder
meer beter acteren".
Lovend is ze ook over de sfeer die er
heerst. Haat en nijd is onbekend op
de set van 'GTST'. Samenwerking
en liefde komen vaker voor. Isa heeft
privé een relatie met Antonie Ka
merling, die vanaf het begin de rol
van Peter Kelder 'speelt.
Herkenning
Hoewel ze vijf dagen in de week in
Joop van den Ende's TV Studio Aals
meer present is en ze daarnaast ook
nog eens haar teksten moet leren,
begint haar schaarse vrije tijd zodra
ze is afgeschminkt.
Over de herkenning die haar dan ten
deel valt is ze minder te spreken.
„Het is gek. Aan de ene kant sta je
als actrice graag in de schijnwerper,
aan de andere kant blijf ik het liefst
anoniem en ben ik best verlegen. Bo
vendien, ik ben natuurlijk ook wel
eens chagrijnig".
Wat de reacties op straat betreft zegt
'Mensen zijn gek op je, dat is een heel raar gevoel'.
ze: „In Brabant waar ik woonde was
het allemaal veel raarder dan in Am
sterdam, waar de mensen gewend
zijn aan bekende personen. In het
begin kreeg ik dertig kinderen aan
de deur en daar had ik het best moei
lijk mee. Mensen zijn gek op je, dat is
een heel raar gevoel'
Na 'GTST' zou Isa Hoes wel eens
een andere kant van zichzelf willen
laten zien. „Serieus drama op televi
sie, of comedy. En dan helemaal
nieuw, want het is niet leuk om in
een bestaande serie te moeten stap
pen".
Voorlopig wil ze echter niets liever
foto Theo Böhmers
dan haar rol in 'Goede tijden slechte
tijden' uitbouwen. Het nieuwe sei
zoen begint vanavond. Net als meer
dan twee miljoen andere Nederlan
ders gaat ook Isa Hoes de avonturen
van Myriam en al die anderen weer
dagelijks volgen. „Door te kijken leer
je weer".
Alexander Dubcek
Otto Ketting
Toestand van
Dubcek kritiek
De
e gezondheidstoestand van
Alexander Dubcek, partijleider van
Tsjechoslowakije tijdens de Praagse
Lente in 1968, is dit weekeinde sterk
achteruitgegaan. Artsen
constateerden een longontsteking
bij de door een auto-ongeluk gewond
geraakte Dubcek.
Zijn toestand werd omschreven als
zeer ernstig.
Jan Wunsch, de voorzitter van het
federale parlement, zei dat Dubcek
na een plotselinge achteruitgang op
vrijdag, niet meer bij kennis is
geweest.
De 70-jarige Dubcek onderging de
afgelopen twee weken twee
operaties. Hij is gewond aan de borst
en ruggegraat.
De door een chauffeur bestuurde
auto waarin Dubcek zat raakte op 1
september op de snelweg tussen
Praag en Bratislava van de weg en
verongelukte.
Amerikaanse prijs
voor Otto Ketting
e derde symfonie van Otto
Ketting is bekroond met de
Amerikaanse Barlow-prijs.
Voor het door de Brigham Young
University en het Baltimore
Symphony Orchestra
georganiseerde compositieconcours
werden circa vijfhonderd partituren
ingezonden.
De hoofdprijs omvat behalve een
bedrag van circa 17.000 gulden een
aantal uitvoeringen van het
bekroonde werk door het orkest van
Baltimore onder leiding van zijn
chefdirigent David Zinman.
Vader van vijf
kinderen priester
lrich Nölle (44), vader van vijf
kinderen, is zaterdag in Würzburg
tot priester gewijd.
Hij was tot 1987 predikant in de
Evangelische Kerk van Duitsland.
In dat jaar stapten Nölle en zijn
echtgenote over naar de Rooms-
Katholieke kerk.
Hij volgde in Frankfurt de
priesteropleiding en was daarna
werkzaam in het kerkelijk
vormingswerk.
Paus Johannes Paulus II onthief
Nölle van de celibaatsverplichting.
Nölle besloot tot de overstap nadat
hij door persoonlijke gesprekken,
Elvis zonder hoofd Bill Beeny, eigenaar van het
onlangs geopende Elvis is Alive Museum in het
Amerikaanse Wright City, poseert hier bij een opgebaard
model van de zanger waaraan het hoofd nog ontbreekt.
Maar die toestand is maar tijdelijk, verzekert Beeny, die in
zijn museum niet alleen een rouwkamer maar bij
voorbeeld ook een huwelijkskapel heeft ingericht.
het bezoeken van katholieke
diensten en het lezen van katholieke
literatuur tot de conclusie kwam,
dat de Rooms-Katholieke Kerk het
evangelie 'niet verduistert, maar dat
deze kerk op een solide bijbelse basis
staat'.
Het verschil in ambts- en
sacramentsopvattingen tussen
katholieken en protestanten gaf
voor Nölle uiteindelijk de doorslag.
Nölle zal voorlopig als
vormingswerker actief zijn.
Kerkordelijk is het niet mogelijk dat
Nölle pastoor van een parochie
wordt.
Angela Lansbury
onderscheiden
xXngela Lansbury, de Britse
actrice die wereldbekend is
geworden door haar televisierol als
de detective mrs. Marples, is
gisteren onderscheiden voor de
bijdrage die ze heeft geleverd aan
publiciteit over de bestrijding van
aids.
Van het Pacific Center for Aids
Counseling and Psychotherapy
kreeg ze de Tribute III Award.
De onderscheiding werd haar
uitgereikt door comedienne Carol
Burnett.
If,
actie
Korving
rage
u ivan
go iwijk
•1
Kindertekeningen lopen als een rode
draad door het verhaal van Rob Jansen.
Indringend tonen ze hoe kinderen in de
buurt van Tsjernobyl de ramp met de
kerncentrale hebben ervaren. De bran
dende centrale die haar verderfelijke
straling uitspuwt, verlaten huizen, dode
bomen en op de voorgrond een in de
haast van de evacuatie achtergelaten
huiskat. „Daar ben je wel even stil van
hè", zegt Rob Jansen.
De acupuncturist uit Amsterdam is pas
terug van een verblijf van een maand in
de voormalige Sovjet-Unie. In een vakan
tiekamp aan het Baikalmeer zag hij hoe
140 kinderen uit de omgeving van Tsjer
nobyl, ruim zes jaar na dato, leven met de
gevolgen van de alles aanvretende radio
actieve straling. „Ze hebben een ver
hoogde kans op kanker en tobben voort
durend met hun gezondheid. Sommigen
zijn kaal geworden. Allemaal sukkelen ze
het hele jaar met kwalen als loopneuzen,
keelpijn, verkoudheid, buikpijn of aller-
giën. En allemaal hebben ze bloedar
moede". Ook zaten in de groep kinderen
die hun vader hebben verloren, omdat hij
tijdens de opruimwerkzaamheden bij de
centrale was blootgesteld aan een fatale
dosis straling.
Jansen had verwacht vooral leed aan te
treffen. „Dat is er natuurlijk, als je be
denkt dat al deze kinderen een kortere
levensverwachting hebben. Maar daar
merkje niets van. De meesten beschou
wen zichzelf ook niet als ziek. Toen ik
vroeg waar ze last van hadden, kreeg ik
antwoorden als: ik had een halfjaar gele
den pijn in mijn zij toen ik met mijn va
der dertig kilometer heb gelopen".
De reis kwam voor Jansen, die zich na
een afgeronde studie fysiotherapie heeft
bekwaamd in acupunctuur, als een vol
slagen verrassing. Door de stichting Cul
tural Express werd hij benaderd met het
foto HarryVerkuylen
Rob Jansen: 'De meeste kinderen beschouwen zichzelf niet als ziek'.
verzoek acupunctuurnaalden beschik
baar te stellen voor behandeling van
Tsjernobylkinderen.
„In het kamp worden de kinderen behan
deld door lokale artsen, die traditionele
geneeswijzen hanteren. Ze werken veel
met kruiden, manuele therapie en acu
punctuur", verklaart Rob Jansen - zelf
een aanhanger van de Chinese medische
filosofie - de wens om er zelf te gaan prik
ken. Na veel gepraat viel pas tien dagen
voor vertrek het besluit dat hij, op eigen
kosten, aan het kamp zou deelnemen.
Het initiatief voor dit tweede door de
stichting georganiseerde kamp ontstond
jaren geleden toen, tijdens een culturele
manifestatie aan datzelfde Baikalmeer,
Russische kunstenaars aan hun Neder
landse collega's vroegen of zij niet iets
konden ondernemen voor de Tsjernobyl
kinderen.
Kindertekeningen van vlak na de ramp,
die tevoorschijn kwamen uit een stoffig
archief van het ministerie van cultuur in
Minsk, brachten de zaak in een stroom
versnelling. Sinds de tekeningen in Ne
derland zijn, worden ze geregeld geëxpo
seerd. Ook worden er jaarlijks een aantal
geveild om de kampen te kunnen bekos
tigen. „Eigenlijk komt het er op neer dat
de kinderen hun eigen vakantie beta
len", stelt Jansen. De tekeningen noemt
hij de ziel van het project.
In Rusland behartigt de Nederlandse Je
anne Driessen de belangen van de stich
ting. Ze woont er al geruime tijd en werkt
nauw samen met een lokale groep, die
zich inzet voor Tsjernobylslachtoffers.
Als een stoomwals slecht zij barrières.
„Toen we voor de terugvlucht naar
Minsk met 140 kinderen op de luchtha
ven van Irkoetsk arriveerden, bleek dat
het vliegtuig niet uit Moskou was geko
men. De Russische artsen en begeleiders
wisten zich geen raad en waren als een
kind zo blij toen Jeanne arriveerde en
wel voor elkaar kreeg dat het vliegtuig
alsnog kwam", vertelt Jansen.
Zee van bloed
Tijdens het kamp behandelde hij dage
lijks kinderen met individuele klachten.
Ook prikte hij bij alle kinderen een 'zee
van bloed', een acupunctuurtechniek die
de aanmaak van bloed stimuleert. Ver
der trok hij veel met de kinderen op: Bos
wandelingen, zwemmen, boottochten op
het meer, het maken van kampvuren. De
kinderen genoten volop, want thuis
moeten ze veel missen. Vanwege de nog
steeds niet uitgewerkte straling mogen
ze er niet in de grond wroeten. Ook
zwemmen in een rivier of in het bos bes
sen plukken is er om dezelfde reden niet
bij.
En natuurlijk werden de kinderen aan
het tekenen gezet met materiaal dat van
uit Nederland was meegenomen. Jansen:
„Die tekeningen zijn gelukkig stukken
vrolijker dan die van vlak na de ramp.
Veel minder sombere kleuren".
Vastenavond
en carnaval
Schilderijen, tekeningen en andere
voorwerpen schetsen een beeld van
de carnavalstraditie in de Westerse
kunst op een expositie, die is geo
pend in het Noordbrabants Museum
in Den Bosch. 'Vastenavond-carna
val' is de titel van tentoonstelling die
tot 29 november duurt.
Meer dan 150 werken, afkomstig uit
musea en particuliere collecties uit
vijf Europese landen, bieden volgens
directeur M. van Boven een breed
panorama aan voorstellingen van de
zogenaamde omgekeerde wereld.
„Een wereld bevrijd van de sleur,
conventies en taboes1
Het lag voor de hand dat het mu
seum vroeg of laat aandacht zou be
steden aan het carnaval, zegt Van
Boven.
„Het Noordbrabants Museum houdt
zich bezig met de kunstgeschiedenis
en de cultuur van Brabant. Het car
naval met zijn eeuwenlange traditie
past daar uitstekend in".
Winterfeesten zoals Sint Maarten,
Driekoningen en Vastenavond, na
men in de Middeleeuwen een belang
rijke plaatsin.
Zij markeerden de wisseling van de
seizoenen en moesten de winter, het
donker en het boze helpen verjagen,
vertelt Van Boven.
Na enkele eeuwen, waarin de viering
door tegenwerking van de autoritei
ten zich in beslotenheid afspeelde,
heeft de Vastenavond zich sinds de
19de eeuw in het zuiden van Neder
land weer kunnen ontwikkelen tot
een openbaar volksfeest.
De expositie besteedt ook aandacht
aan het huidige carnaval, vooral aan
de manier waarop Den Bosch en Ber
gen op Zoom het vieren.
Urie seconden vandaag.
„Hebben we wat te vieren?"
„Mijn lippen bleven hangen".
Zo zullen de zoentjes in de
huwelijksgangen gaan verlopen.
We worden de volgende dag nog
overhoord ook. Door mevrouw
Fiona Brouwer. Ze constateerde
dat 95% van ons tot de gevallen
echtparen behoren. In de poel van
beslommeringen, kussen we in
een seconde, praten we minder
dan zeven minuten per week met
elkaar en over sex... moeten we
het nodig hebben.
Hij wil te snel, zij te langzaam en
zo lopen we elkaar huwelijken
lang mis. Triest allemaal hè?
Gelukkig is er na de cursussen
omgangvorming, assertiviteit,
positief denken, nu het 'hoe-raak-
ik-aan-pakket' van deze dame.
Voor 225 de man - echtparen
krijgen korting - zijn we straks
weer allemaal Don Juan of
Xaviera Hollander.
Nee, ik stel me niet kandidaat.
Mij lijkt het een druppel op een
lauwe plaat. Sleur in huwelijken?
Sleur in het leven, zal mevrouw
Brouwer bedoelen. Ziet u op het
werk iemand zijn baas of collega's
nog een hand geven, om de
spanning vast te houden van toen
hij net in dienst kwam? Het is een
kunst hoor, om vertrouwde
dingen uit- dan wel in te pakken
alsof ze nieuw zijn.
Gevoel voor humor helpt. Ik heb
wat geintjes uitgehaald met mijn
lief. In tijden van verslapping - de
term is hier ruim bedoeld - zijn er
na de lingerietjes, toespelingen,
zelfgefabriekte dinertjes, de
spontane vondsten. Zijn kantoor
bellen en op de routinevraag:
'Waar zitje?' diep ingaan.
„Waar zit ik? Even kijken. Wat
staat er op het bordje? Reading,
voorbij London".
„Je maakt een grapje!
„Was het maar waar. Wacht even:
Yes sir, I'm ready. It's my
husband. Ik zeg net tegen die
meneer dat ik jou aan de lijn
heb".
„Wat heeft die man daarmee te
maken?"
„Niets. Ik weet alleen niet hoe ik
het moet zeggen. Ik kon er niet
meer tegen thuis, dus ik ben even
weg".
„Mijn god. Ik voelde het
aankomen. Maar zo erg? Wat
nu?"
„O, mijn muntjes zijn op".
„Hé, wanneer kom je terug?"
„Nu. Ik sta op Centraal".
En dan gauw ophangen
natuurlijk, zodat de spanning
erin blijft over wat waar is en wat
niet. Gemeen hè?
Voor mij is het even grof als
onkruid uitrukken. Die arme
klavertjes en madeliefjes. Wie van
zijn tuin houdt, beschouwt dat
anders. Die werkt er met plezier
in. En die accepteert dat het nooit
zo uitkomt als in de catalogus.
Wat zeg ik? Dat is juist de
charme, het uitproberen en
wachten of er iets uitkomt.
Ze kunnen mij niet wijsmaken
dat als we geleerd hebben tegen
de planten te fluisteren opdat ze
harder groeien, dat mensen die
werkelijk voor een ander gekozen
hebben hun mond niet tegen
elkaar opendoen.
Er attent op zijn dat we attent
zijn, zoiets moet van binnenuit
komen. Passend bij de relatie en
de bedding van een huwelijk. Wie
zich de lol laat ontnemen van het
zelf uitvinden begint alweer
verkeerd. Die kan mevrouw
Brouwer de schuld geven dat het
niet werkt.
Niks daarvan. Zelf doorbreken.
Dus als iemand op de ruime vraag
'Hoe gaat het?', benepen
antwoordt 'Zijn gangetje', dan
doorvragen: 'Welk gangetje?' De
dialoog die daaruit voortvloeit
duurt allicht langer dan zeven
minuten en kan zelfs eindigen
met een kus, in uw eigen gang.
