'Ooit maak ik een musical'
Muziek: Vengeance maakt afscheidstournee
Opera: Toverfluitals solovoorstelling
Jazz: Alphen swingt tijdens jazznacht
Film: Blanke jongen in zwarte wijk wordt bokser
Zangeres Nana Mouskouri is al jaren bezig met de voorbereiding van een musical.
'Het is nog een droom. Ik kan mij er nu niet volledig op storten. Mijn liefde voor het
zingen is sterker dan voor het theater'. Zondag zingt ze in Den Haag.
Kleurrijke foto's van de Himalaya
The Brotherhood of Jazz
luisteren dansfeest op
jazzmuziek op.
VERDER OP DEZE PAGINA
'Iphigenia op Tauris' nu
op het repertoire van
Het Nationale Toneel,
de popconcerten en de
muziekagenda.
Frank Groothof speelt in
zijn eentje een opera voor
publiek van jong tot oud.
VERDER OP DEZE PAGINA
Mariska Veres ook op
jazznight in Alphen te
horen. Sjoerd Pleijsier
brengt 'Turks fruit' en
de theateragenda.
James Marshall speelt een
der hoofdrollen in de
nieuwe film 'Gladiator'.
VERDER OP DEZE PAGINA
Het overzicht van de
exposities in de galeries
en musea en welke films
draaien vanaf morgen in
de bioscopen.
LEIDSE COURANT WOENSDAG 16 SEPTEMBER 1992
Wibi Soerjadi: 'Bösi gaat
altijd mee. Ik kan er mee
lezen en schrijven'.
doorGéAnsems
e een noemde Nana Mouskou
ri destijds de Griekse nachte
gaal, de ander Miss Bril 1962.
In dat jaar trad zij voor het
eerst op in Nederland, op het
Grand Gala du Disque. Na
dertig jaar en meer dan drie
honderd gouden platen gaat
zij nog steeds opvallend ge
brild door het leven. De zwaar
ingelijste glazen tweeling is voor haar een soort
-Mol talisman geworden en voor het publiek een her
kenningspunt. De bril heeft ook een belangrijke
rol gespeeld bij het begin van haar wereldcarriè
re. Harry Belafonte ontdekte haar in 1964 op
het Eurovisie Songfestival. Dol-enthousiast
ging hij naar een platenmaatschappij in Ameri
ka. Eenmaal daar wist hij zich haar naam niet
meer te herinneren. Wél dat zij een Griekse was
en een bril droeg.
„Er zijn momenten dat ik dat bril-imago haat",
zegt de zangeres nu. „Toen ik destijds als kind
een bril moest dragen, vond ik het vreselijk. Ik
wilde zijn zoals al die andere jonge meisjes. Ik
dacht: waarom moet ik nu een bril dragen Na
een moeilijke tijd raakte ik eraan gewend en als
ik hem afdeed, had ik het gevoel dat ik naakt
was. Het dragen van die bril was voor mij de ma
nier om mezelf te accepteren zoals ik was. Ik wil
de en wil nog steeds mezelf zijn en dat is Nana
'©j Mouskouri mét bril. Nu draagt iedereen zo'n
ding, het is mode. Maar destijds durfde niemand
met een bril op het toneel te staan. Die bril heeft
me er ook voor behoed om concessies te doen, ik
bleef altijd mezelf, eerlijk en waar. In die zin is
hij een soort talisman'
ALLE LEEFTIJDEN
Ondanks haar leeftijd (56) peinst Nana Mous-
3 Grcj kouri er niet over om binnen afzienbare tijd te
stoppen met zingen. „Ik ben een zangeres, mijn
hele leven al. Ik houd heel erg veel van zingen.
Ik geniet ervan, het is de grote liefde in mijn le-
iologf ven. En zolang mensen naar mij willen luisteren
is het belangrijk dat ik er ben. Het zou toch
waanzin zijn om te zeggen: er zijn nu zoveel jon-
Leidi Se zangers en zangeressen, dus zing ik niet
meer. Een artiest gaat niet met pensioen. Zin
gen is geen kantoorbaan van negen tot vijf, waar
je iets doet datje niet leuk vindt. Het is iets waar
je mee leeft. Je moet constant creëren, het is een
manier om te overleven. Natuurlijk zal ik op een
dag moeten stoppen. Ik heb echter geen enkele
reden om daar nu al over te denken. Ja, ik ben
56, maar wat zegt dat Leeftijd is iets van de
geest. Soms ben ik zo oud als mijn kinderen. Ik
kan ook 25 of 35 jaar zijn. Kortom, ik kan van
alle leeftijden zijn. Alles is mogelijk in mijn
Sommige liedjes zijn blijkbaar ook leeftijdsloos
bij Nana Mouskouri. Ze staan immers al jaren
op haar repertoire. „Ik zing ook nieuwe liedjes",
verdedigt zij zich. „Ik heb onlangs nog een plaat
gemaakt met nieuw werk. Die komt binnenkort
uit. Maai' voor mij zijn liedjes vooral een manier
om mezelf uit te drukken. Ik zing over dingen
waarin ik geïnteresseerd ben. Dat kunnen nieu
we liedjes zijn, maar ook oude. Liédjes die deel
uitmaken van mijn leven. Ze horen bij mij, om-
Nana Mouskouri piekert er niet over om binnen afzienbare tijd te stoppen met zingen. 'Ik ben een zangeres, mijn hele leven al.
Ik houd heel erg veel van zingen. Ik geniet ervan, het is de grote liefde in mijn leven'.
dat ik in de geest van veel mensen besta met die
liedjes. Er zijn mensen die ze telkens weer willen
horen. Het zijn de liedjes waarmee ik populair
ben geworden. Overigens zijn er nog steeds
mensen die ze nog nooit hebben gehoord. Want
de wereld is groot, er is altijd wel iemand die mij
nog nooit heeft horen zingen".
BAND MET NEDERLAND
De 'oudjes' hebben inmiddels, zo verzekert de
zangeres, wel een nieuwe emotionele lading ge
kregen. „Ik zing ze heel anders dan dertig jaar
geleden. Omdat het leven toen anders was. Ik
voehze nu op een andere manier, omdat ik ge
groeid ben, andere ervaringen heb opgedaan.
Dus is mijn expressie ook anders. Het zijn echter
wel liedjes die de tijd hebben overleefd".
Na tweeënhalf jaar maakt Nana Mouskouri op
nieuw, een rondreis door ons land. Zondag staat
zij in het Congresgebouw in Den Haag. De
Griekse zangeres, die het grootste deel van haar
leven buiten haar vaderland verbleef, heeft een
speciale band met ons land. „Nederland is één
van de eerste landen die mij destijds heeft geac
cepteerd. Ik heb hier veel vrienden en ik heb al
meer dan dertig jaar een Nederlandse platen
maatschappij (Phonogram). Als ik in Nederland
ben is het net alsof ik in Griekenland ben. Daar
om ben ik altijd erg gelukkig als ik hier kom. In
het programma dat ik nu doe zitten heel wat
nieuwe liedjes, met name Spaanse, Griekse en
Engelse. Maar ook nu zal ik weer een paar oude
liedjes zingen".
Bij het vorige bezoek aan ons land zong zij ook
twee Nederlandse volksliedjes: 'In 't groene dal,
in 't stille dal' en 'Waarheen, waarvoor'. „Doe ik
weer", zegt ze. „Ik heb in veel landen volkslied
jes gedaan. Dus dacht ik: waarom niet een keer
tje in het Nederlands. Volksliedjes hebben een
andere poëzie en een ander gevoel. Ik geniet er
van, al versta ik de taal niet. Ze vertellen me wel
wat het betekent. Ik vind het overigens heerlijk
om ook weer in Den Haag te komen. Ik ben hier
ook vaak met mijn kinderen op vakantie ge
weest. We gingen dan naar Madurodam en zo".
DROOM BLIJFT
Nana Mouskouri droomt ervan ooit nog eens
theater te gaan maken. Ze werkt al jaren aan
een musical. „Ik ben er echter nog steeds niet in
geslaagd om dat project te volbrengen. Het is
nog niet compleet. Maar er is altijd nog een toe
komst. Het is ook een kwestie van tijd. Ik ben
ook betrokken bij andere projecten, complete
zangprogramma's, zodat ik geen kans heb om
de musical af te maken. Maar die musical is
onderweg. Natuurlijk, ik zou kunnen stoppen
met zingen om mij volledig op het theater te
storten. Maar als je dat eenmaal doet, is het
heel moeilijk om ooit terug te keren. Ik ben
niet bang dat mijn publiek mij in de steek zal
laten.
Ze zullen me wel volgen en ik denk dat de
mensen mijn zang zullen missen. En je kunt
het niet tegelijkertijd doen. Ik vind datje als
artiest moet doen watje het beste kunt. Eén
ding dus en nietje energie verdelen over ver
schillende zaken. Ik bedoel: mijn droom om
eens theater te maken blijft. Maar mijn ge
voelens voor het zingen zijn sterker dan voor
het theater. Op dat punt ben ik niet erg zeker
van mezelf'.
Congresgebouw, Den Haag: Nana Mouskou
ri met 'Nana in concert'. Op 20 september
(20.15 uur). Vanavond in Vredenburg in
Utrecht en 19 september in de Doelen in Rot
terdam (ook 20.15 uur).
pHHHRPPMPI Religieuze feesten in de Himalaya staan cen-
traal op een expositie in het Rijksmuseum voor
R Volkenkunde in Leiden. Veertig foto's uit de
1990), voormalig voorzitter van de Vereniging
Nederland-Nepal, zijn op deze tentoonstelling
Dolf Noordijk was honorair consul-generaal
voor het koninkrijk Nepal in Nederland. Tussen
1965 en 1990 reisde hij veelvuldig door de Hima-
de Vereniging Nederland-Nep 'de collectie
E Noordijk' aan het Rijksmüseum voor Volken-
1 De Himalaya wordt wel de meest ontoegankelij -
I ke bergketen ter wereld genoemd en is voor
Hindoes en boeddhisten een gebied met veel hei-
r.. lige plaatsen. Pelgrims vereren hier tijdens de
foto Dolf Noordijk jaarlijkse feesten hun goden. Zo komen er in fe-
Ook allerlei religieuze gebruiken, zoals deze dans van de schrikwekkende goden, bruari duizenden Hindoes naar de vallei van
zijn in het Rijksmuseum voor Volkenkunde in Leiden te zien. Kathmandu in, Nepal .Bij Pashupatmath vieren
J zij Shiva Ratn, de nacht van Hindoe-god Shiva.
V EH IHH N WÊÊ hhhhhhhhhhh eindredactie jan Kunt vormgeving Gielvan de Kop
De pelgrims vasten, zingen en baden dan in
de heilige rivier de Bagmati.
Bijna gelijktijdig vieren boeddhisten, on
der wie veel Tibetaanse vluchtelingen, er
hun nieuwjaarsfeest Losar. De grote stupa
van Bodhnath, versierd met duizenden ge-
bedsvlaggen, vormt dan de achtergrond
voor een processie van monniken die het
portret van de Dalaï Lama met zich mee
voeren.
In het museum zijn ook foto's te zien van
het indrukwekkende landschap van de Hi
malaya, van het kloosterleven en van aller
lei religieuze gebruiken.
De foto's van Noordijk worden begeleid
door een videofilm die eveneens door hem
is gemaakt. Ook zullen er enkele religieuze
voorwerpen worden getoond. De tentoon
stelling in het Rijksmuseum voor Volken
kunde aan de Steenstraat 1 in Leiden is ge
opend tot en met 1 november. Men kan er
terecht van dinsdag tot en met vrijdag van
10 tot 17 uur, zaterdagen zondag van 12
tot 17 uur. Maandag én 3 oktober gesloten.
