Misverstanden over
de bevroren doperwt
Sexy kleding om mee
naar house te gaan
De schoonheid van beschaafde siergrassen
Het vloerkleed ligt weer goed
Vandaag De Dag
j ems en Dhurries, de namen doen
pen aan honderassen, maar het
n hier om decoratieve vloerkle-
j Tegenwoordig staat het tapijt
ai hoog op het verlanglijstje van
jjioderne mens. Ze zijn geluid-
Jpend, maar geven vooral een
tvoI en comfortabel accent aan
borbeeld harde parketvloeren.
-Ips en Dhurries zijn handgewe-
3Cmpsterse tapijten. Omdat ze niet
ïwoopt zijn, zijn ze aan beide kan-
f jte gebruiken. De Kelim is oor-
nkelijk afkomstig uit het voor-
Jge Perzië, Turkije en Afghanis-
Jwaar ze door de nomadenbevol-
1 als isolerende vloerbedekking
idmatje werden gebruikt,
motieven van deze tapijten, die
3%al geometrisch zijn, zijn ken-
1
merkend voor een bepaalde streek of
familie. Alle Kelims zijn gemaakt
van honderd procent wol en hebben
loperachtige afmetingen. De origine
le kleuren zijn hard: veel rood, terra
en blauw, maar de laatste jaren zijn
er ook Kelims in zachte tinten ver
krijgbaar. Voor zulke tapijten moet
een bedrag van zo'n 2500 gulden
neergeteld worden. Ze zijn verkrijg
baar in de Oosterse speciaalzaken en
de betere woninginrichting.
Jongere broertje
De Dhurry is eigenlijk het jongere
broertje van de Kelim. Dit tapijt, dat
zo'n twintig jaar geleden op grote
schaal in India in produktie geno
men werd, is helemaal afgestejnd op
de westerse woonmode. Elke drie
jaar worden kleuren en dessins aan
gepast aan de woontrends. De prij
zen liggen tussen de drie- en zeshon
derd gulden. Daar staat wel tegen
over dat ze vanwege de lichte tinten
nogal besmettelijk zijn en dus min
der lang mee gaan.
Op het gebied van karpetten zijn er
de machinaal geknoopte karpetten
(de zogenaamde getufte karpetten)
en de kunstenaarskarpetten. Hier
onder vallen onder meer de heruit-
gaves van oude tapijtontwerpen en
reprodukties van werk van beroem
de schilders.
Voor deze creaties moet wel diep in
de buidel getast worden, voor vier-
tot achtduizend gulden heeft u er
een op de vloer.
Koelkasten worden groter en steeds meer Nederlanders hebben een magnetron. Hoera,
zeggen de makers van diepvriesmaaltijden, Nederland wordt eindelijk wakker. Een
verhaal over het grote misverstand rond de bevroren doperwt.
door John Stael
cent Slingerland maakt drie verschillende shirts per keer in een oplage van een paar
:2>hderd stuks. Zijn ze uitverkocht, dan begint Slingerland aan een nieuwe serie.
Evelien Baks
nnen zijn net zo goed seksob-
zegt Vincent Slingerland, een
lerdamse ontwerper van een spe-
House-kledinglijn voor man-
ia Om het sex-appeal van de man-
|ke discobezoeker te vergroten,
Slingerland een serie van drie
lirts ontworpen. Een select pu-
,jj kreeg onlangs de eerste serie
drie te zien tijdens een speciale
nkomst in de pas geopende hou-
sco Nightvessel in Rotterdam,
[erland, die al ervaring heeft
het ontwerpen van badkleding
ndergoed voor heren, waagt zich
lus ook aan de House-kleding.
vi ril ze toegankelijker maken voor
grotere groep. „Vooral voor
len met een jonge geest, die
graag sexy gekleed gaan en dan niet
alleen voor de nichtenscene", licht
Vincent toe.
Drie verschillende shirts per keer
maakt hij in een oplage van een paar
honderd stuks. De T-shirts worden
eenmalig gemaakt; zijn ze uitver
kocht, dan begint Slingerland aan
een nieuwe serie.
Hij noemt zich geen ontwerper maar
stylist. Hij heeft geen opleiding tot
mode-ontwerper gevolgd; is door
schade en schande wijs geworden,
zoals hij het zelf omschrijft. „Ik pre
tendeer niet iets nieuws te brengen.
Wat ik doe is goed om me heen kij
ken en inspelen op een bepaalde
trend. Ontegenzeggelijk wordt de
trend nu bepaald door House".
Slingerlands kledinglijn 'House Na
tion' vormt de tegenhanger van de
sexy kleding voor vrouwen. „Er was
niks modisch voor mannen op dit ge
bied, vertelt Vincent, die de shirts zo
heeft ontworpen dat het mannelijk
lichaam er op zijn voordeligst uit
ziet. Oftewel doorschijnend waar de
meeste spieren zitten, de borstpartij
dus, en bedekt op de plaatsen waar
de vetrolletjes aan het oog onttrok
ken dienen te worden. Vanzelfspre
kend zitten de shirts strak om het
lijf, zodat de door veelvuldig sport-
schoolbezoek gevormde lijven goed
uitkomen onder het black-light van
de disco.
Voor de shirts maakt Slingerland ge
bruik van typische House-materia-
len, zoals high-shine lycra, rubber,
stretch-stof en metallicprints. De
prijs varieert van 109 tot 169 per
stuk.
Calvinistisch
Dat de Hollanders enigszins achter
blijven, komt volgens diepvriesdes
kundigen door onze Calvinistische
inslag. „De vrouw in ons land is bang
om lui te zijn", beweert een woord
voerder van Iglo. „Ze vindt kennelijk
dat het haar taak is om in de keuken
eigenhandig een maal
tijd samen te stellen.
Bovendien werkt in
Nederland, vergeleken
met andere landen, een
beduidend lager per
centage vrouwen bui
tenshuis".
Wij denken te behou
dend, is de stellige
overtuiging van de
diepvriesfabr^kant. Nederlanders
zijn van mening dat diepvriespro-
dukten niet vers zijn. In alle toon
aarden proberen de specialisten in
ingevroren produkten duidelijk te
maken dat dat een groot misver
stand is.
„Vaak zijn de diepvriesprodukten
verser dan groente die in de winkel
te koop ligt, omdat de produkten di
rect na de verwerking in de fabriek
worden ingevroren. Groente die vers
bij de groenteman ligt, heeft al flink
wat vitamines verloren doordat er
veelal een aantal dagen zit tussen
oogsten en consumeren", zo klinkt
'De vrouw in
ons land
is bang om
lui te zijn'
het verweer. In de afgelopen twee
jaar is de omzet van diepvriespro
dukten met twintig procent geste
gen tot een bedrag van één miljard
gulden per jaar. Heel voorzichtig
wordt al gesproken van een kente
ring in het Nederlands consumen-
De diepvriesindustrie
weet hoe wankel en
broos de markt is. Toen
de Consumentenbond
vorig jaar een onder
zoek naar de kwaliteit
van onder meer diep
vriesmaaltijden publi
ceerde, pakten zich
donkere wolken samen
boven menig diepvries-
fabriek. Volgens het
onderzoek zat er te veel vet en te veel
zout in de maaltijden. Bovendien
zou het vitamineverlies groot zijn.
Omdat de Consumentenbond nog
steeds serieus wordt genomen,
kwam deze melding hard aan bij
maaltijdfabrikanten. Maar, er gloort
weer licht, wordt bij Iglo gezegd.
Daalde de omzet van kant-en- klare-
maaltijden na de publicatie met
twintig procent, inmiddels is die
achterstand ingelopen. Van een to
taal hersteld imago is volgens Iglo
echter nog geen sprake. Nog steeds
is men teleurgesteld over het feit dat
de Consumentenbond alle soorten
maaltijden (diepvries, koelvers en
blik) in het onderzoek op één hoop
gooide. Dat had volgens Iglo nooit
mogen gebeuren. „Dat is appels met
peren vergelijken".
„Want in de test kwamen vooral de
koelversmaaltijden en blik niet al te
goed uit de bus. Dieprviesmaaltijden
worden heel anders opgeslagen en
hebben daardoor veel minder kans
op besmetting dan een zogenoemde
koelversmaaltijd", zo kan Iglo zich
ncrg steeds kwaad maken.
De Consumentenbond kwam eerst
met de opmerking 'een maaltijd is
een maaltijd', maar krabbelde later
iets terug en gaf toe dat diepvries
maaltijden relatief de beste gemaks
maaltijden zijn. Maar dat was na pu
blicatie van de testresultaten.
Options Plus
De publicatie van de Consumenten
bond was des te vervelender, omdat
Iglo net een nieuwe diepvriesmaal
tijden introduceerde onder de naam
Options Plus; een maaltijd die is sa
mengesteld volgens de richtlijnen
'Goede Voeding' van de Voedings
raad. Dat betekent dat de maaltijden
aan vastgestelde gezondheidseisen
voldoen.
Desondanks hebben de diepvriesfa
brikanten een heilig geloof in de toe
komst. 'Diepvries wordt de toe
komst', luidt het. Dat optimisme
wordt gevoed door de gedachte dat
binnen een paar jaar zestig procent
van de Nederlandse huishoudens
een magnetron zal hebben. Ook
neemt het vriesgedeelte in de koel
kasten een steeds grotere plaats in.
Pizza
Onder de diepgevroren produkten is
de pizza favoriet, voornamelijk aan
geschaft door jongeren. Volgens on
derzoek is het diepvriesgedeelte bij
jonge gezinnen, ruim éénderde van
alle huishoudens, gevuld met vlees
en snacks. Ouderen kopen voorna
melijk diepgevroren vis en groente.
Vorig jaar kocht de Nederlander
voor negen miljoen gulden diepge
vroren saté's. Daarmee heeft de In
dische snack de kroket en bitterbal
van hun schijnbaar onaantastbare
positie gestoten. Onder de groente is
spinazie favoriet. Het Popeye-voer
neemt de helft in van alle diepvries-
groenten.
Belangrijk is volgens de diepvriesfa
brikanten de bereidheid van de su
permarkten om ruimte vrij te maken
voor hun produkten. Diepvrieskis-
ten nemen veel ruimte in beslag en
van een fraaie ordening is niet altijd
sprake. Daar wordt nu in overleg
met de supermarkten aan gewerkt.
Jonge mensen schijnen niet veel
meer te weten van het ouderwetse
koken. Vroeger leerden meisjes van
hun moeders de kunstjes van de de
gelijke Hollandse keuken. Maar dat
komt steeds minder voor, beweren
deskundigen die zich met voeding
bezighouden. En mannen worden al
helemaal niet meegeteld, die blijven
een minderheid vormen als het gaat
om belangstelling voor huishoudelij
ke taken.
Kunnen moeders moeiteloos vertel
len hoe lang spruitjes of andijvie
moeten worden gekookt, hun doch
ters doen maar wat. Eten maar wat.
De vraag naar gemakkelijk voedsel
in Nederland wordt elk jaar weer
groter. Goed nieuws dus voor met
name de diepvriesfabrikanten, want
zij zien grote mogelijkheden voor
hun produkten. Want, waarom zou
Nederland moeten achterblijven bij
andere landen waar ingevroren
voedsel al een vaste plaats in menig
huishouden heeft ingenomen?
In Nederland zegt twintig procent
van alle huishoudens wel eens een
diepvriesprodukt te gebruiken, ge
middeld 16,5 kilogram per persoon
per jaar. Nederlanders verbruiken
ruim een halve kilo meer dan de Bel
gen. De Denen hebben in Europa de
minste moeite met ingevroren maal
tijden. Zij liggen ruim op kop met
42,3 kilogram. Ruim voor Zweden,
dat met 29,3 kilogram op de tweede
plaats staat en voor nummer drie
Duitsland met 20,4 kilogram. Italië
staat onderaan met 6,6 kilogram.
Maar, Europa valt in het niet bij de
Verenigde Staten waar het verbruik
aan diepvriesmaaltijden 51 kilogram
per hoofd van de bevolking bedraagt.
In Nederland zegt twintig procent van alle huishoudens wel eens een diepvriesprodukt te
gebruiken, gemiddeld 16,5 kilogram per persoon per jaar.
OENE VINGERS
a
oil kweken van grassen
hun sierwaarde is pas
dlaatste jaren
gekomen. Hand in hand
vil de
implantbeweging nam
langstelling voor
">)ssen toe. Deze
Jwikkeling kwam
isvallig op allerlei
'Ijkken van de westerse
ield tegelijkertijd op
l'iig. Ook in ons land,
igarsiergrassen wel
lelijk geschikt zijn voor
aigewone tuin.
Het is met grassen net als met
onkruid. In wilde tuinen noemt men
ze heemplant en mogen ze hun gang
gaan. Maar in de rest van de tuinen
wordt zorgvuldig gewaakt over
welke planten wel of niet binnen
mogen. Daar is gras meestal gewoon
gras en dat ligt als het bekende
groene biljartlaken midden in de
tuin. Andere grassen passen in de
aloude definitie van onkruid: 'de
juiste plant op de verkeerde plaats'.
Het kweken van grassen om hun
sierwaarde is pas de laatste jaren
opgekomen. Hand in hand met de
heemplantbeweging nam de
belangstelling voor grassen toe.
Deze ontwikkeling kwam toevallig
op allerlei plekken van de westerse
wereld tegelijkertijd op gang.
Landschapsarchitecten in Amerika
en Australië zochten naar een
onderhoudsvriendelijke manier van
bodembedekking. De voornaamste
eis daarbij was dat er niet eindeloos
gesproeid hoefde te worden.
In de buitenwijken van de Verenigde
Staten en Australië zie je overal
dezelfde tuinen met groen gras en
bloeiende planten, een van de
erfenissen van de Engelse
voorouders. De omstandigheden zijn
er meestal totaal ongeschikt voor. In
een brandend warme staat als
Californië is er een nijpend
watertekort en toch had men daar
tot voor kort nog gras dat een
dagelijkse sproeibeurt nodig had om
te kunnen overleven.
Progressief
Het moest gewoon anders. Nu
begint de slinger de andere kant op
te slaan en men is progressief
geworden. Het in water en
pesticiden zwelgende gazon wordt
uitgebannen en vervangen door
planten die tegen de droogte
kunnen: veel grassen, Cactaeen en
puntige planten als Yucca en
elegante Agave. Het resultaat is
vaak spannend en past veel
natuurlijker in het landschap.
Aan de oostkust, in en om
Washington, heb ik tuinen gezien
van de firma Oehme en Van Sweden,
landschapsarchitecten die
voornamelijk heemplanten
gebruiken in hun tuinaanleg. Daar
ben ik door de knieën gegaan voor
grassen. Stel u een tuin voor die
afloopt naar de kust en waar
hoogopgroeiende en laagblijvende
grassen staan in zeeën van lavendel,
goudgele Achillea en het hoge blauw
van de typisch Amerikaanse
Perouskia.
De golvende grassen gaan bijna
onmerkbaar over in de golven van de
zee. De eigen tuin van Jim van
Sweden -die overigens van
Nederlandse afkomst is en een
gedeelte van zijn opleiding hier
volgde- ligt in Georgetown, het
oudste gedeelte van Washington en
is piepklein. Toch is de aankleding
het hele jaar door mooi. Tegen de
schutting réchts staan twee hoge
exemplaren van deMiscanthus
(sierriet), met er tussen de lagere
Pennisetum die ook in ons land
dikke pluimen produceert. Links
groeit als tegenwicht de steile
Calamagrostis die heel vroeg
uitloopt en in de zomer slanke,
manshoge aren draagt.
In het voorjaar worden de grassen
afgeknipt en staan de kale plekken
vol tulpen, later gevolgd door
Alliums (sieruitjes). De vaste
planten die er staan bloeien vroeg,
vroeger dan hier, door de warmte in
foto Bloemenbureau Holland
Grasplanten in huis opkweken kan ook. Vrouwehaar komt
uitstekend tot zijn recht in een rieten mand.
juni al. En daarna zijn de grassen
paraat die eerst bloeien en dan
langzaam verdrogen en ook nog in
de winter hun karakteristieke
silhouet bewaren. Schitterend. Voor
wie nadere informatie wil: het boek
'Bold Romantic Gardens' is een
bloemlezing van de 'Oehme en van
Sweden' tuinèn.
De gewone tuin
Ik beschrijf de tuin van Jim van
Sweden zo uitgebreid omdat grassen
hier eerder gezien worden als iets
voor plantsoenen, voor grote
bedrijfstuinen of anders voor de
heemplantenhoek. Toch zijn
sommige grassen wel degelijk
geschikt voor een gewone tuin.
Ik zal u een paar voorbeelden geven.
In de familie van het pijpestrootje,
de Molinia 's, zijn er al meteen twee
prachtige grassen: een hoge, de
Molinia altissima Transparent en
een lage, M. caerulea Variegata. De
hoge wordt wel eens als solitair
gebruikt, op een hoek of zo, maar
daar vind ik die grote pol met gras te
saai voor. Zet hem achterin de
border tussen hoge vaste planten en
de lange halmen met ijle,
wijdvertakte bloeipluimen werken
als een doorzichtig gordijn voor de
bloemen er omheen. Pijpestrootjes
bloeien vanaf augustus en een
combinatie met bv. Lavatera
'Barnsley', een laatbloeiende struik
met grote bloemen is heel mooi.
Het lage pijpestrootje is een
roomgeel met groen gestreept gras
dat een brede pol vormt en dus niet
woekert. Ik zag dit gras
gecombineerd met een
langbloeiende vaste plant,
Kalimeris genaamd, en de witte
margrietjes samen met het
gestreepte gras geven lang een
aardig beeld. Beide grassen
verkleuren in de herfst naar
Van de hoge grassen zou ik altijd
betrouwbaar bloeiende soorten
kiezen. Een Duitse kweker, Ernst
Pagels, heeft een aantal nieuwe
vormen van het sierriet Miscanthus
sinensis gekweekt die rijker bloeien
met rossige (Roter Pfeil of
Malepartusof zilverwitte
(Silberfeder of Undinepluimen. Het
zijn de pluimen van dit sierriet die je
vaak gestileerd op Japanse
tekeningen ziet afgebeeld.
Ik had Miscanthus 'Silberfeder' in
een vorige tuin en genoot van het
blad dat als een fontein omhoog
schoot om daarna sierlijk omlaag te
vallen. De zachte, zilveren pluimen
komen vrij laat, eind augustus of
september. Het is makkelijk om
bloeiende metgezellen te vinden als
je alleen al aan alle soorten
herfstasters denkt. In de herfst
verkleurt het blad'naar geel of
oranje en in de winter verdroogt de
hele plant naar stro-wit. Het blijft
keurig rechtop staan in de zwaarste
stormen.
Gewone, redelijk vruchtbare
tuingrond is genoeg voor een
Miscanthus en het enige dat moet
gebeuren is de hele plant afknippen
tot iets boven de grond in het
voorjaar.
In combinaties
Als ik aan grassen denk is het altijd
in combinaties: met bloeiende
planten of planten met mooi blad.
Net als het fïjngedeelde blad van
varens, zijn de lijnvormige bladeren
van de lagere grassen mooi tegen
stevig, rond blad. Een gras met de
buitennissige naam Hakonechloa
macra 'Aureolaheeft een lage,
overhangende groeiwijze die
uitstekend past voor een groep
hosta's. Het blad is geelgestreept,
maar doet niet grillig aan omdat het
zo zacht is, alsof iedere streep er met
een penseel is opgezet. In de winter
verdroogt het beige-achtig. Een echt
zonnig geel gras is Milium effusum
'AureumVooral in het voorjaar
doet het een donkere plek oplichten
en later volgen sprankelend gele
bloeiwijzen.
Alle genoemde grassen zijn van het
beschaafde soort. Ze zullen uw
andere planten niet overwoekeren
als u er even niet naar kijkt en géven
tot in de winter gewicht aan uw tuin.
Toch blijven grassen een
persoonlijke zaak. Ik stond in mijn
eigen tuin bewonderend te kijken
naar een combinatie van de rode
roos 'Othello', een van de
doorbloeiende Engelse rozen, met
drie planten van Panicum
'RotstrahlbuschDe rozige
bloeiwijzen van dit gras komen nu
net op en het blad begint al aardig
rood te worden. Waarop iemand zei:
'Wat heb je daar toch weinig kleur in
de tuin'.
Ach, de schoonheid der vrijster ligt
in 's vrijers oog.
