Verder kijken dan de KalverstraatJ
Zaterdag
41 Leidse Courant
i zaterdag 8 augustus 1992
BIT VOOR BIT
1 Blackbox laat alles
met alles praten
Datacommunicatie is in de automatisering van
1 levensbelang. Gegevens die in een computer zijn
tfC opgeslagen moeten overgebracht kunnen worden naar
andere systemen, om daar verder verwerkt te worden.
Echter, er is haast geen terrein in de automatisering
redactie: waar zoveel verschillende normen en standaarden
paul houkes worden gehanteerd als in de datacommunicatie. Het op
elkaar aansluiten van verschillende computersystemen
is soms een hels karwei.
Het bedrijf Black Box Datacom weet alles van die
problemen af. De onderneming, die een stuk of zestig
vestigingen over de hele wereld heeft, is gespecialiseerd
in het aan elkaar knopen van verschillende systemen.
„Wij zorgen er in principe voor dat ólles met alles kan
praten", zegt marketingmanager Paul van Hulst van de
Nederlandse vestiging in Utrecht.
Black Box is een zogenaamde catalogus-firma: een
bedrijf dat geen winkel heeft waar je zo kunt
binnenlopen voor een snoertje of een stekkertje, maar
dat het helemaal moet hebben van de telefonische order
afdeling en de technische ondersteuning. In de dikke
catalogus van het bedrijf is die specialisatie op het
terrein van datacommunicatie af te lezen. Kabels,
verbindingsstukken, omzetkastjes, lijnversterkers,
netwerkkaarten, connectors, schakelaars: je kunt het zo
gek niet opnoemen of het is er in te vinden. Vaak zijn het
voorzieningen die in een zwart kastje zijn ingebouwd,
vandaar naam Black Box.
Black Box stamt uit Pittsburg, waar technicus Gene
Yost veertien jaar geleden begon met een bedrijfje, dat
naar behoefte van de klanten verbindingskabels op maat
soldeerde, met precies die connectoren die ze nodig
hadden. Dat kabels solderen gebeurt nog steeds, in de
fabriek in Pittsburg waar ongeveer de helft van alles wat
Black Box via de catalogi aanbiedt wordt geproduceerd.
De rest van de produkten wordt betrokken van andere
bedrijven in Amerika en Europa.
Niet uit lage Ionen-landen als Taiwan of Korea? Van
Hulst: „Vrijwel niet. Dat komt omdat
onze kwaliteitseisen zeer hoog liggen.
We hebben het wel eens geprobeerd
met wat goedkopere switches, maar die
bleken niet te worden verkocht. Je
moet het zo zien: als een bedrijf als
Shell ergens in het produktieproces een
schakelaar installeert, dan moet dat
ding het gegarandeerd altijd doen.
Want als zo'n ding weigert, kan het dat
bedrijf misschien zes miljoen kosten".
De afzet van computer-apparatuur is
de laatste jaren flink gestagneerd,
maar Black Box merkt daar niet al te
veel van. Dat komt omdat een
toenemend aantal computers in
netwerken wordt ondergebracht. Voor
alle verbindingen en aanpassingen die
daarvoor nodig zijn wordt toch weer
vaak Black Box geraadpleegd.
„Gelukkig voor ons gaat het nogal eens
om systemen die moeilijk op elkaar aan
te sluiten zijn. Al is dat goed beschouwd
te gek natuurlijk. Het zou toch ook
belachelijk zijn als je thuis een lampje
niet kunt verwisselen omdat de fitting
nét weer anders is? Of omdat de stekker niet in het
stopcontact past?"
Veel van de Black Box-vestigingen over de hele wereld
waren tot voor kort zelfstandige bedrijven, die volgens
het joint venture-principe dezelfde naam en dezelfde
produkten voerden als het moederbedrijf in Pittsburg.
Ook de Nederlandse Black Box, sinds acht jaar actief, is
zo'n joint venture. Het moederbedrijf is echter hard
bezig om al die afzonderlijke ondernemingen in te lijven,
zodat het echte dochters worden. Ook met de Utrechtse
vestiging zijn de onderhandelingen daarover nu gaande.
De klanten zullen er in principe weinig van merken, of
het zou moeten zijn dat het uiterlijk van de catalogus
wat verandert. „Eind van het jaar brengen we de
catalogus in kleur uit. Het maakt voor de produkten die
we aanbieden niets uit, maar het ziet er toch wat
appetijtelijker uit"
Wat niet verandert is de voertaal in de catalogus. Die
blijft in het Engels. Paul van Hulst: „Je kunt alles wel
gaan vertalen, maar door al die vaktermen krijg je dan
een heel krom taaltje, dat soms nergens meer op slaat.
En onze catalogus ligt toch vooral bij technici en
specialisten in de bureaulade; die hebben geen enkele
moeite met het Engels als voertaal".
DataPerfect Handboek
Het relationele gegevensbestand-programma
DataPerfect is zeker niet het bekendste of meest
gebruikte op dit terrein. DP blijft zeker in Nederland in
de schaduw van grote en overbekend programma's als
dBase IV en Paradox. Dat is begrijpelijk, maar niet
helemaal terecht: voor niet al te zware toepassingen is
DataPerfect een prima programma, dat uiteraard het
grote voordeel heeft om lid te zijn van de WP-familie.
Uitwisseling van gegevens met WordPerfect of het
spreadsheetprogramma PlanPerfect is (zeker via de
WP-Shell) een fluitje van een cent.
Wellicht dat de populariteit van het programma toch
nog wat verder wordt opgekrikt nu uitgeverij Addison-
Wesley het DataPerfect Handboek heeft uitgebracht,
van de hand van de Nederlandse auteur R.E.G. Roumen
(ISBN 90-6789-355-2, prijs 49,50). Het boek vormtéén
complete handleiding voor versie 2.2 van het
programma. Het is niet in eerste instantie een
naslagwerk, maar veel meer een werkboek aan de hand
waarvan stap voor stap met het programma kan worden
gewerkt.
Roumen besteedt veel aandacht aan de basis-opzet van
gegevensbestanden, die met DataPerfect worden
gemaakt. De structuurtaai van het programma wordt
uitgebreid behandeld en ook de functies die het mogelijk
maken DP aan te passen aan de eigen wensen en
behoeften. Roumen bespreekt uitgebreid hoe rapporten
kunnen worden samengesteld aan de hand van
gegevens, die in de database worden bewaard. In feite is
dat een van de meest belangrijke onderdelen van het
programma, want het verzamelen van gegevens is
interessant, maar uiteindelijk gaat het toch om wat er
mee wordt gedaan.
Handig is dat als appendix een tweetalige begrippenlijst
wordt meegeleverd, zodat ook de Engelstalige
handleidingen beter toegankelijk worden.
Schriftelijke cursus DOS 5.0
De Leidse Onderwijsinstellingen in Leiderdorp is
onlangs gestart met een geheel vernieuwde cursus MS-
DOS. Die schriftelijke cursus is afgestemd op versie 5.0
van dat besturingsprogramma. Er wordt dan ook
speciale aandacht besteed aan alle nieuwe functies, die
in de laatste versie van dat pakket zijn opgenomen.
De cursus duurt afhankelijk van het tempo van de
cursist gemiddeld vijfmaanden. Niet alleen
beginnende gebruikers van pc's die onder DOS draaien,
maar ook gevorderden kunnen er hun voordeel mee
doen. De cursisten hebben na afoop een niveau dat gelijk
staat aan het CTB-examen MS-DOS 5.0, niveau
specialist.
De cursus kan bij de LOI desgewenst worden gevolgd via
Digimail, waarbij het contact tussen de cursist en de
docent verloopt via elektronische post.
Paul van Hulst tussen een
aantal van zijn 'zwarte
doosjes'. „Het is toch ook
belachelijk als thuis de
stekker niet in het
stopcontact past?".
Amsterdam, zijn verslaafden en het onbegrip van buitenaf. De interkerkelijke Stichting 'De Regenboog' in Amsterdam
heeft voor mensen die willen duiken in de verslaafdenproblematiek een Zomertoerustingsproject (ZTP) opgezet.
Gedurende een week komen de deelnemers van het ZTP vele facetten van deze problematiek tegen.
Julia Molenaar boekte bij Project Serve, een onderdeel van Youth for Christ Nederland, een weekje ZTP en hield voor
onze krant een dagboek bij. i
Daarin verwoordt zij haar indruk van de projecten die zij bezocht.
De Zeedijk in het holst van de nacht. Hulpverleners voelen zich vaak machteloos, maar kunnen niet accepteren dat een mens zich vrijwillig vergif t
door Juli* Molenaar
Het smetteloze wit van de strak geli
nieerde velletjes van dit dagboek is
op deze plaats een lachertje. Daar
geloven ze hier niet meer in. De wal
letjes. Amsterdam. Verslaafden, al
coholisten, zwervers. Ik neem dit
dagboek mee uit de diepte van de
welvaartsstaat naar het leven waar
alle plichtplegingen overboord zijn
gezet.
Zondag
Vandaag de zondagviering van het
drugspastoraat en een nachtelijk
tochtje door met name het 'red-light-
district'.
Nee, dit kan niet. Hier kun je niet als
toeschouwer rondlopen. Niet wijzen
en stiekem genieten. Of juist je
hoofd vol afgrijzen afwenden. Dit is
zo'n duidelijk onderdeel van wat
men samenleving pleegt te noemen,
datje er niet aan voorbij kunt lopen.
Vind ik. Je moest ze eens zien; die al
tijd zoekende ogen, zo leeg ook. De
rouwrandjes aan hun nagels spre
ken duidelijke taal. Hard zijn ze.
Maar toch ook weer niet. Alleen
recht voor de raap. Ook van deze
mensen kun je houden. Heel goed
zelfs. Maar je moet wel willen. Je wel
willen geven. Wel willen meezakken
in hun smurrie. Niet van bovenaf
toekijken. Zo van: Kijk hen nou. Dat
is de gemakkelijkste weg. Maar het
is moeilijk, dat geef ik toe. Ook ik
schoof een stukje op toen mijn niet
zo schone buurman vanmiddag
naast me kwam zitten. En dat, ter
wijl ik het eigenlijk helemaal niet
wil. Van een beetje vuil is nog nooit
iemand de pijp uit gegaan. Lief dag
boek, met op mijn netvlies nog het
rode licht, schaars geklede meiden
en watertandende toeristen, zoek ik
m'n bed op. Want morgen begint het
pas echt.
Maandag
Veldwerker van het huiskamerpro
ject Tabe Rienks, een aanloophuis
voor gebruikers. Maaltijduitdeling
bij de zusters van moeder Theresa.
Rainbow-Inn in het Vincentiushuis,
's avonds open huis voor zwervers,
gebruikers en drinkers.
Er moet me toch iets van het hart.
Want weet je, 'de' verslaafde mag
dan een probleem zijn, maar dat
geeft hem nog geen vrijbrief om
maar ongelimiteerd te profiteren
van allemaal lieden die menen zo no
dig te moeten helpen. En die lieden
zouden eens moeten bedenken dat
het in eerste instantie niet om hulp,
maar om medemenselijkheid gaat.
Niet om afkicken of bekeren, maar
om een stukje échte aandacht en ge
zelligheid. De rest komt daarna wel.
Of niet. Daarnaast is het de kunst
om te accepteren. Accepteren dat ie
mand verslaafd is. Pas dan kun je
hem of haar ook respecteren. En pas
dan contact leggen. Maar gemakke
lijk is dat niet. Wie kan of wil accep
teren dat een mens zich vrijwillig
vergiftigt?
Ze zijn moe. In de meest letterlijke
zin van het woord. In hun ogen is
amper nog een vonkje te bespeuren.
Dof, leeg, soms fel, dat ook. Een an
dere keer verward. 'Psychotisch'
Toch zijn het ook mooie mensen: de gebruikers, de drinkers en de dak- en thuislozen. En
kun je er ook gigantisch mee lachen.
heet dat dan. Zoals die ene man die
zeker wist dat ik een mooie baan had
gehad bij de marine. Of die ander,
die helemaal geen zin had om vrien
delijk te zijn en dus de meiden achter
de bar maar op de korrel nam. Maar
weet je, het mag. Het is goed. Ze
doen maar. Maar ze krijgen lik op
stuk. Dat wel. Maar ook koffie. Dit is
leven, part of the game. Ik mag ze
wel. Dit is 'Die Bodem', onderaan be
ginnen.
Dinsdag
Aidspatient en buddy. Blaka Watra,
Surinaams en Antilliaans Trefcen
trum voor gebruikers. Rainbow-Inn.
Hij is 29 en heeft aids èn een buddy.
En waar hij nou net niet tegen kan is
de onwetendheid van zijn omgeving.
De angst die eigenlijk ongegrond is.
Zijn vloeken doet pijn. Klinkt als een
aanklacht. Eigenlijk terecht. Want
zijn ziekte is tot daaraan toe, maar
alle voorlichting ten spijt weet het
gros van de Nederlandse samenle
ving nog niet dat je van zoenen,
handje of schudden of alleen maar
praten écht geen aids krijgt. Zijn
buddy zit naast hem. Die ogen. Zo
vol genegenheid en kameraadschap.
Wijs ook. Maar laat het hem niet ho
ren. Want hij vindt het knap dat je
een hele dag acher de kassa in de su
permarkt kunt zitten Blaka Wa
tra. Ook verslaafden, sorry: gebrui
kers, weten van humor. Zoals die Su
rinamer aan de bar. Hij krabt zich
eens quasi nonchalant in z'n kroes-
krullen, kijkt ondeugend rond op
zoek naar de koffiejuf. Even later
pakt hij een stukje zilverpapier uit
de prullenmand Op het verma
nend 'hè' van de staf zegt hij schalks:
'Voor mijn kindertjes, voor mijn kin
dertjes' en piept er tussen uit.
Daarna nog even op de Dam geke
ken. En een creatieve Tsjechoslo-
waak touwtjes in mijn haar laten
knopen. Ook dit is Amsterdam.
Woensdag
Anonieme Alcoholiste (nu gestopt).
Mirjamhuis, huiskamerproject voor
(straat)prostituées, achter het Cen
traal Station. Rainbow-Inn.
Een omgekeerde maag en van die
brandende ogen na het zoveelste
diepte-verhaal. Vanmorgen een
AA'er. Na vijf minuten, laat ik nou
maar eerlijk zijn, begon het al vanuit
m'n maag te borrelen. Was het nu
het verhaal, was het de gelijkenis
met bekenden, was het de pijn die uit
haar relaas sprak Ik weet het
niet. Maar ik zou wel even een stevig
potje willen grienen. Sommige men
sen krijgen echt slag na slag. Ik wil
even niet van deze wereld zijn. De
rest van de dag dat gevoel gehouden.
Het blijft zich ook maar opstapelen.
Vanmiddag de straatprostituées.
Met het verdwijnen van de gedoog
zones en nog één zogeheten 'pees- en
wiphotelletje' een gevaarlijk klusje.
Letterlijk en figuurlijk voor sommi
gen het eindstation. Soms meiden
die naakt en bloedend voor de deur
staan. Uit de auto gegooid door een
geile leiperd. Afgedankt. En de
buurtbewoners? Die bekogelen de
hoertjes met eieren Zij en ik, wij
horen bij dezelfde samenleving.
Donderdag
Moeder van een verslaafde. Tabe
Rienkshuis. Rainbow-Inn.
Wat kan ik nog meer vertellen? Die
chef-kok die arbeidsongeschikt
raakte en toen niet meer wist hoe
zijn dag te vullen? Die, onder het
mom van: 'Ja, laat ik eerlijk zijn' wel
drinkt, maar nu al een paar dagen
niet? Of z'n tafelgenoot die het heeft
opgegeven nog in het goede van
mensen te geloven. Die dan ook met
een achterdochtig vraagt: 'Waarom
motje me naam weten? Ik ben Piet
je'. 'Dan ben ik Jantje', zeg ik achte
loos, blij met het stuk kauwgom in
mijn mond waardoor ik me heerlijk
onverschillig voel. Later op de avond
steekt hij het door hemzelf ui
zen kaarsje weer voor me aan
het zijn ook mensen. Met een
gen verhaal. Dat soms
dicht in de buurt komt bij j
verhaal. Alleen hebben zij
dat ze ooit naar de fles hebbe
pen, of de drugs, ofvul
En reken maar, dat ze in
hebben wat er aan de hand i
en dan realiseren ze zich
pelingen zijn. Maar dat wo
De moeder van een verslaafde}
ter vertelt nu op zoek te zijn
haar kind. Inmiddels heeft dj
verslaafde leven gesch
aan een baby. Next generation
Oh jongens, dit is toch niei
meer hoor. Het Tabe Rienlj
Twee zwangere dames. Eentj
van huis weggelopen en drie j
zwanger, de ander vier maj
heen en knoertverslaafd. De,
was hectisch. D'r zat een of~
vlechtje te sabbelen. Heb hem
het advies gegeven dat op zijrfi I
tenen te gaan doen. Het is wk,
fronterend. Mensen die er bijij
waren, maar nu weer terugzi
Zoals dat ene joch. Zo lief en bj
zaam, maar het is allemaal 1
dus helemaal niet leuk meer q
an te zijn. Mijn God, wat ee(
Krijg gooi- en smijtneigingen.
Vrijdag
Drugspastor. Leger des Heils\
bow-Inn (bonte avond).
Toch zijn het ook mooie mensj
gebruikers, de drinkers, de dl
thuislozen en de prostituées. B
je er ook gigantisch mee lachel
is niet alleen 'een zooi'. Zo oob
mand uit Ierland. Hij wilde
wat ik zou gaan doen wanrj
met vakantie zou zijn in zijn
Heb een fantasie-verhaal op|
gen waar we samen smakel?
hebben gelachen. Zijn ogen i
nen halverwege het verhaal 0
steren en een andere bej
schoof zijn stoel wat dichten
ook te kunnen delen in de pré
is gewoon heerlijk om zo sam|
stukje gezelligheid te beleven
als ze dan de volgende avond ns
van pijn vertrokken gezicht bj
komen hij heeft onder'
aids dan vergaat het lad
wel.
Ik geloof dat één ding gewoonj
langrijk is en dat is: er zijn, wj
de en aandacht weggeven eni
als óók een mens, even unielu
zelf. Want heus, ze steken je j
de eerste de beste blik overlj
schieten je niet lek. En, ze wi|
woon graag als mens worden j
deld. En waarom niet, dat
toch?
Zaterdag
Evaluatie en vertrek.
Een nieuwe maand, een niet
gin. Maar de pagina's van bj
boek zijn niet meer onbesco
Niet meer smetteloos wit.
De strak gelinieerde lijnej
meerdere malen overschredei
Ik kan niet meer zeggen: 'Ichi
nicht gewusst'. Ik ben getul
weest.
En toen?
