'Geen paard, maar een springbom'
Oranje opeens favoriet
na snelle zege op Cuba
agic Johnson
Brazilianen zijn uitzinnig
SPORT
c5
PIET RAYMAKERS OVER RATINA Z:
>Ëen zevende plaats met
Sdank aan het spookhuis
Birgit Schmidt keert
terug met vierde goud
ZeidóaOowiard
ZATERDAG 8 AUGUSTUS 1992
larcelona 'Magie' Johnson
in zijn aids-campagne reke-
len op de steun van het IOC.
roorzitter Samaranch beloofde
Amerikaanse basketbalve-
Jette, die in november bekende
imet te zijn met het hiv-virus
it tot de dodelijke ziekte kan
liden, alle mogelijke hulp van
lijn organisatie.
welke manieren moeten
echter nog bezien", ver-
irde de mondiale sportleider
jijdens een gezamenlijke pers-
pljonferentie met de voormalige
.publiekstrekker van de Los An-
iles Lakers.
Ie 32-jarige ster bedankte Sa-
laranch uitvoerig voor zijn
inlijke bijval. ,,Ik stel de
lun van het IOC zeer op prijs.
_ï|let komt uit het hart. De strijd
in aids kan alleen succesvol
ijn als steeds meer mensen
ich aansluiten en inzetten. We
gladden een belangrijke stem
ïodig, met een groot bereik. Sa-
pparanch is de ideale persoon".
Ijjohnson benadrukte, dat hij
jet IOC niet om geld had ge-
jjjraagd. „Ik ben onder meer
u«aar Barcelona gekomen om
KUNSTZWEMMEN
aandacht te vragen voor mijn
actie. Het gaat niet om financië
le zaken. Ik wil het aids-vraag-
stuk wereldwijd aan de orde
stellen. De jeugd moet op de ge
varen van het virus worden ge
wezen. Het IOC is in staat heel
veel mensen te bereiken. Kijk
maar hoeveel atleten in Barce
lona zijn. Het IOC raakt miljoe
nen mensen in hun leven".
Johnson was het IOC tevens
dankbaar voor zijn toelating tot
het olympisch toernooi. „Tij
dens de Zomerspelen zijn we in
staat de wereld duidelijk te ma
ken, dat het leven van de hiv-
patiënt hoe dan ook doorgaat.
Spelen en aanraken kan echt
geen kwaad. Al die mensen die
mij de hand hebben geschud en
op mijn schouders hebben ge
slagen, zullen heus gezond blij
ven".
Johnson, die een rentree in de
Amerikaanse competitie over
weegt, had nog een boodschap
voor zijn lotgenoten. „Probeer
niet depressief te zijn. Zet je le
ven voort. Tover een lach op je
gezicht. Er is nog zoveel te bele-
Barcelona Bij de uitvoering
pochten ze niet lachen. De Do-
fendans van Camille Saint
aens vereist een strakke ge-
latsuitdrukking. Maar ze wa
rn nog niet op de kant of de ge-
ichten straalden. Marjolijn
loth en Tamara Zwart waren
ij hun olympisch debuut in het
uet zevende geworden,
lfduizendste van een punt
:heelde het, of het Amster-
amse duo had ook nog een di-
loma in ontvangst mogen ne-
„Een fantastische belo-
ing voor de duizenden uren
•aining, die we er in gestopt
ebben", meende Both die een
ag tevoren achtste was gewor-
en in de solo.
Te gek toch", glunderde de 17-
irige Zwart. Ze had drie weken
ileden in Finland Europees
sugdkampioene kunnen wor-
len, maar offerde die klaarlig-
jende titel op aan Barcelona.
;,Geen momentje spijt van ge-
lad", meldde het jongste lid
ajan de kunstzwemfamilie spon-
aan. „Dit is het summum wat
■y* in de sport kunt beleven En
veg was ze voor een babbeltje
het premier Lubbers,
loth: „Het leuke is, dat we deze
riir helemaal zelf hebben sa
mengesteld". Het idee voor de
huziek deden ze op in het
van de Efteling. Voor
p technische details kwam Mi-
pelle Hossfeld over vanuit Ca-
lada. De eerstvolgende stop
tón de Canadese trainster na de
llympische Spelen is Curagao.
■nderhalf uur per dag, zes da-
Tn in de week oefenden de Am-
jterdamse meisjes om de bewe
gingen en de muziek op elkaar
af te stemmen. Daarnaast was
aandacht besteed aan zwem
men, conditie, krachttraining
en ballet. Zo'n vijfentwintig tot
dertig uur in de week. Er zijn
nog altijd mensen die vreemd
opkijken van meisjes met een
klem op de neus, die balletpas
jes uitvoeren op de kant en tus
sen de ingewikkelde onderwa
terfiguren door doen alsof ze de
schoolslag nog maar net be
heersen.
Voor die sceptici herhaalden de
Josephsons en de Vilagossen
nog maar eens, dat kunstzwem-
men eigenijk het kunstschaat
sen van de zomerspelen is.
Waarbij de artistieke compo
nent iets toevoegt aan de sport.
Voordeel
Het duel tussen de eeneiige
tweelingen werd door de jury
beslist in het voordeel van de
Amerikaanse tweeling Karen
en Sarah Josephson. Die kreeg
acht tienen, terwijl Penny en
Vicky Vilagos het moesten doen
met vier tienen waarvan de
helft hen werd toebedeeld door
het eigen (Canadese) jurylid.
„Een tweelingzus hebben die
ook aan kunstzwemmen doet,
heeft alleen maar voordelen",
Verklaarde Karen. Of was het
Sarah? „Gelijke bouw, gelijke
flexibiliteit en gelijke lichaams
kracht. Het is dat stapje extra
om tot perfectie te komen. Bij
andere sporten sta je nog wel
eens tegenover elkaar. Bij syn-
chroonzwemmen nooit. Het is
een ideale sport als je geen ruzie
wilt hebben".
KANOVAREN
lastelldefels De vroegere
tastduitse Birgit Schmidt is te-
vüg in de kano. Twaalf jaar na
iet goud in Moskou veroverde
opnieuw de olympi-
phe titel in de een-persoons
jayak.
fit Seoel (1988) had ze twee
goud en een keer zilver
meegenomen. Vervolgens zat
e driejaar niet in een kano. Ze
fracht haar tweede kind ter we
ald. Pas in janauri hervatte ze
ie training.
•chmidt beheerste de 500 me-
p volledig. Nooit kwam haar
jerde gouden medaille in ge-
Qpar. Het zilver was voor de
^ongaarse Rita Koban, die op
6-honderdste seconde finish-
e. Het brons ging naar Izabella
tylevska uit Polen, die daar
mee haar prestatie van 1988
genaarde.
■Ik ben in oktober weer aan ka
novaren gaan denken. Niet
eerder dan begin dit jaar kwam
ik tot daden. Zeven maanden in
de boot. Dit goud is ongelofe
lijk", aldus de 30-jarige winna
res. In 1980 werd Schmidt, nu
getrouwd met de vroegere we
reldkampioen Jörg Schmidt,
eerste in de solokayak. In Los
Angeles (1984) moest ze we
gens de Oostblok-boycot ver
stek laten gaan. Vier jaar later
verkoos ze de K2 en de K4 om te
zegevieren en was er zilver in
de KI.
De Fin Miko Kolehmainen
voorkwam op het rustige water
van Castelldefels, bij Barcelo
na, een volledige triomf van de
vroegere Oosteuropese landen
in de Kl 500 meter. Hij versloeg
de Hongaarse titelhouder Zsolt
Gyulay. Halverwege bezette
Kolehmainen slechts de zeven-
Drie al met goud
omhangen paarden,
Egano van Jos Lansink,
Top Gun van Jan Tops,
en Ratina Z van Piet
Raymakers, doen
morgen een gooi naar de
olympische medailles bij
het individuele
springconcours op het
Polocentrum in
Barcelona. Het mooiste
paard is ongetwijfeld
Top Gun, de hoogste
springer Egano en de
soepelste atleet Ratina
Z, het beste paard, zoals
Raymakers
onomwonden zegt, waar
hij ooit op heeft mogen
zitten.
door Pim Stoel
Barcelona De derde kwalifi
catiedag voor het individuele
olympische springconcours
brengt wonderlijke momenten,
vooral als de mindere cracks
moeten aantreden voor hun tot
mislukken gedoemde poging
zich bij de 45 besten te scharen
die morgen elkaar de medailles
mogen betwisten. De meesten
komen uit landen als Korea en
Colombia, ze breken achter el
kaar het parcours af en het pu
bliek voelt zich bekocht.
Er verschijnt een Japanner, hij
kijkt al van verre naar de obsta
kels in de ring, zijn paard kijkt
ook, het hoofd daartoe even wat
hoger opheffend. De Japanner
lacht, het paard lacht, de Ja
panner schudt van nee, het
paard schudt van nee. Dit is
duidelijk voor beiden te lastig
en inderdaad, na drie weigerin
gen maken paard en ruiter
eensgezind rechtsomkeert en
rijden de vergetelheid in.
Piet Raymakers, de motor van
de Nederlandse ploeg, de gang
maker, de man die er altijd de
moed in houdt, is op dat mo
ment in de stal en inspecteert
zijn paard Ratina. Hij heeft
zich, net als Lansink en Tops,
dankzij de olympische zege van
het drietal in de landenwed-
strijd, al geplaatst voor de indi
viduele finale.
Hij is, maar dat is niets bijzon
ders, goedgemutst, zegt dat ze
VOLLEYBAL
'Dit is het beste paard waar ik ooit op heb gezeten', zegt Piet Raymakers.
een geluksfax van de koningin
hebben mogen ontvangen en
daarnaast waren er voor hem
persoonlijk heel wat felicitaties
van mensen voor wie hij vroe
ger heeft gereden.
Nooit ruzie
Piet Raymakers: „Ik heb niet
voor zoveel eigenaren gereden.
Maar met de mensen waar ik bij
heb gewerkt heb ik altijd goed
contact gehouden. Ik ben nooit
met ruzie ergens weggegaan.
Toen ik januari 1991 bij meneer
Melchior op Zangersheide kon
beginnen heb ik eerst met mijn
baas van toen overlegd. Die zei
Piet, wat meneer Melchior je
kan bieden kan ik niet. Ga dus
rustig en mocht het je niet be
vallen, kom dan terug, voor jou
is er bij mij altijd een plaats".
Het beviel de Brabander uit As
ten echter heel goed bij Mel
chior en niet in de laatste plaats
omdat daar een toen nog volko
men onbekend paard op stal
stond, een merrie genaamd Ra
tina. Raymakers: „Ze was ei
genlijk nog niet in de ring ge
weest. De stal Melchior werkt
volgens een bepaalde procedu
re. Eerst moeten jonge paarden
bewijzen dat ze aanleg hebben
voor springen, dan wordt er
vier jaar met ze gefokt en dan
pas mogen ze verder voor het
springen worden opgeleid".
„Nou ik ging op Ratina zitten,
ik stapte er na een half uurtje
weer af en zei: dit is het beste
paard waar ik ooit op heb geze
ten, ik zit niet op een paard, ik
zit op een een potentiële spring
bom. Nou dat bleek juist. Een
halfjaar later zat ik met Ratina
in de ploeg die Europees kam
pioen werd. Een ongehoord
korte tijd. Na anderhalf jaar
wonnen Ratina en ik hier dus
olympisch goud. En ik denk dat
we nog niet aan het eind van de
mogelijkheden van haar zijn".
„Ik heb haar millimeter voor
millimeter bij het beoogde doel
gebracht. Het is zaak dat het
paard je steeds meer gaat ver
trouwen. Momenteel is het zo
dat ze me blindelings ver
trouwt. Als ik zeg: hier gaan we,
dan gaat ze. Als ik zeg dat het
goed is, dan is het voor haar ook
goed. Ze is de mooiste atleet van
het hele veld. Ze is niet minder
dan Egano van Lansink of Top
Gun van Tops. Ze is anders".
Hoefsmid
Piet Raymakers stamt van een
boerenfamilie uit Asten. Er wa
ren negen kinderen en het was
geen vetpot. De springruiter:
„We hadden paarden op de
boerderij, geen trekkers. Dat
was niet omdat we tegen trek
kers waren, maar we hadden
gewoon geen geld voor die din
gen. Ik ging naar de lts en werd
hoefsmid. In die jaren had ik er
geen idee van dat er mensen
waren die met paardrijden hun
brood verdienden. Ik reed wat
pony, ik kwam door het werk
als hoefsmid natuurlijk in aan
raking met paarde-eigenaren
en van het een kwam het ander.
Ik kreeg van een het verzoek
zijn paard eens te rijden, dat
deed ik blijkbaar goed, er kwa
men anderen en tenslotte be
gon ik naam te maken".
Het lijkt een variant op de be
kende successtory van schoen
poetser tot miljonair. Van boe
renzoon tot olympische held.
Raymakers: „Met dit verschil
dat ik geen miljonair ben en het
denk ik ook nooit zal worden.
Ook niet nu ik deel uit maak
van de olympische ploeg. Straks
terug op Zangersheide, wordt
het weer gewoon werken voor
het dagelijks brood. Gelukkig,
want ik werk graag. Ik laat me
niet gek maken door die gouden
plak. Ik weet als geen ander dat
wij het verschikkelijke geluk
hebben gehad op de juiste tijd
en op de juiste plaats drie top
paarden bijeen te hebben. Als
een van die toppaarden ontbro
ken had, waren we in geen hon
derd jaar olympisch kampioen
geworden".
Wie van de drie zab morgen als
beste eindigen? Piet Rayma
kers: „Ik durf er geen zinnig
woord over te zeggen. Er zijn in
totaal tien combinaties die goud
kunnen halen. We rijden na
tuurlijk niet meer als team, we
gaan voor onze eigen kansen.
Maar stel, en nu droom ik hard
op, stel dat we alle drie in een
barrage komen. Dan ik zeg het
eerlijk, dan maakt het me niet
uit als ik brons zou halen als Jos
en Jan voor me goud en zilver
zouden pakken. Niet dat ik me
zonder slag of stoot gewonnen
zou geven. Ik ga ook voor het
goud, al was het alleen maar
omdat m'n paard dat verdient".
Barcelona Het gemak waar
mee Nederland gisteren het Cu
baanse zestal elimineerde (3-0),
duidde er op dat de volleybal-
ploeg in Barcelona precies op
tijd de benodigde vorm heeft be
reikt. Na een stroef begin in de
poule, hervond het team van
coach Arie Selinger zich exact
op de juiste momenten. „Dit",
zegt een vastberaden Edwin
Benne, „dit is ons toernooi.
Barcelona 1992 is voor* ons. Ik
heb dat die Cubanen voor het
net ook constant toege
schreeuwd. Wij halen hier het
goud op".
De volleyballers, die zes jaar ge
leden met horten en stoten hun
voorbereiding op dit olympisch
toernooi inzetten, hadden aan
de eerdere winst op wereldtitel
houder Italië een onoverwinne
lijk gevoel overgehouden. „En
dat is nog niet verdwenen", be
weert Jan Posthuma, aan het
net de man die de aanvallen van
de tegenpartij zo vaak met een
blok kundig afbrak. „Deze twee
overwinningen smaken naar
meer. Ik ben hier niet voor zil
ver gekomen, maar voor goud".
„Ik ook", zegt Edwin Benne,
die met Henk-Jan Held, Ron
Boudrie, Avital Selinger, Jan
Posthuma en de weer niet te
evenaren Ron Zwerver in het
duel met de opvallend duffe Cu
banen de basis vormde. „Ik ben
hier samen met Ron Zwerver al
zes jaar mee bezig. Constant
zeggen we tegen elkaar dat we
er van moeten genieten. Het
aantal fraaie momenten is on
derhand ontelbaar. Ik zie ook
dat de anderen, die ons even
hebben verlaten, hier hun ple
zier beleven. De beleving van
Posthuma en zelfs de gebles
seerde Blangé is enorm. We zijn
als team in de juiste fase naar
elkaar toegegroeid".
Lot
Zwerver zelf, die talloze riante
aanbiedingen negerend zijn lot
nog nadrukkelijker dan Benne
volledig had verbonden aan de
missie naar Barcelona, verkeer
de tot lang na de halve finale in
trance. De Amsterdammer, die
zich ten behoeve van de cover
van het sportmaandblad SI tot
verbazing van velen in het goud
had laten oppoetsen, moest in
zijn armen knijpen om te reali
seren dat het allemaal echt
waar was.
Nadat hij van pure vreugde in
snikken was uitgebarsten:
„Vraag me niet naar voorspel
lingen, want daar doe ik niet
meer aan mee. We zijn nu tot al
les in staat. Het is bovendien
prettig te weten dat zelfs een
tweede plaats een geweldige
prestatie is".
Volgens coach Arie Selinger, die
het Oranje-team zes jaar gele
den in zijn greep kreeg, vervol
gens voor veel geld naar Japan
verdween, maar in januari 1992
op verzoek van de spelers toch
weer de positie van zijn opvol
ger Harry Brokking innam,
moesten er de nodige woorden
aan te pas komen om het team
er van te overtuigen dat een fi
naleplaats haalbaar was.
„Al toen ik hier in Barcelona ar
riveerde had ik een prettig ge
voel. Binnen de spelersgroep
hoorde ik sommigen praten
over een vijfde plaats. Dat was
voor mij niet acceptabel, maar
het duurde wel even voordat ze
er allemaal in wilden geloven".
foto anp
Avital Selinger en Edwin Benne juichen na de 3-0 zege op Cuba. Het Nederlands
volleybalteam treedt nu aan tegen Brazilië, dat de Verenigde Staten met 3-1
versloeg.
„In de groepswedstrijden heb
ben we tegen de drie toplanden,
Cuba, het GOS en Brazilië, niet
zo best gespeeld", analyseerde
Barcelona Met Brazilië
als tegenstander in de finale
krijgt de Nederlandse volley
scheid van de Olympische titel,
die ze acht jaar in bezit hadden.
Ster bij de Brazilianen is de 19-
een snelle kans op jarige Marcelo Teles
revanche. Vorige week ging
het groepsduel kansloos met
0-3 verloren. De Brazilianen
versloegen in de tweede hal
ve finale van het oympisch
toernooi de Verenigde Staten
met 3-1 en waren uitzinnig.
De Amerikanen namen af-
Hij is 1,98 groot, 94 kilo zwaai
en komt uit Sao Paulo. De aan
valler met oerkracht is komend
seizoen ploeggenoot van Ro
nald Zoodsma bij Montichiari.
Verder bestaat de basis meestal
uit spelverdeler Mauricio Lima,
Antonio Gouveia 'Carlao',
Alexander Ramos Samuel
'Tande', Paulo André Silva
'Paulao' en Farinazzo Gavio
'Giovane'.
Volleybal is in Brazilië ra
zend populair. Sinds het
voetbal in het land in niveau
is afgegleden, verschijnen op
het beroemde strand aan de
Copacabana steeds meer vol
leybalveldjes. De spelers zijn
atleten bij uitstek.
Benne. „Arie zei echter dat hij
vond dat het goed ging en dat
hij hoopte op Italië als de ko
mende tegenstander. We waren
daar over verontwaardigd,
maar achteraf kun je stellen dat
hij het toch weer goed heeft ge
zien".
Verbaasd
Selinger was enigszins ver
baasd dat Brazilië zich gister
avond tegen koste van de Vere
nigde Staten als tweede voor de
finale van morgen (13.00 uur)
in Palau Sant Jordi meldde. De
coach, die het duel samen met
het team in het olympisch dorp
vanaf de televisie volgde: „Ik
groeien. Al had ik geen voor
keur, omdat wij inmiddels heb
ben bewezen de sterkste landen
ter wereld aan te kunnen".
De bondscoach, die met de
vrouwen van de Verenigde Sta
ten in 1984 al eens in een olym
pische finale heeft gestaan en
zijn reputatie van succestrainer
in Barcelona weer eens beves
tigde, wilde al gisteren de con
clusie trekken dat het toernooi
voor Nederland is geslaagd.
„We hebben een medaille, goud
of zilver. Dat pakt niemand ons
meer af. Het team heeft ruim
schoots aan mijn verwachtin
gen voldaan. Het is net als met
geld. Heb je veel geld dan hoefje
zag Brazilië in dit toernooi heel je geen zorgen meer te maken.
sterk beginnen, maar had de ii
druk dat de Verenigde Staten
net als ons verder zou door-
Zo zie ik het ook met the guys.
We hebben nu niets meer te
verliezen".
