Walvis wordt
weer vogelvrij
W<
VN-inspectieteams in Irak
boeken opmerkelijke successen
BUITENLAND
Bevolking negeert herdenking invasie in Kuwayt
CeicGe Qowuvnt
MAANDAG 3 AUGUSTUS 1992 j
„Laatste Oordeel"
moest VS redden
van kernaanval
WASHINGTON - Op het
hoogtepunt van de Koude
Oorlog heeft de Amerikaanse
regering bunkers laten bou
wen om zichzelf, hoge func
tionarissen, kunstschatten
en grote hoeveelheden baar
geld te redden van een nucle
aire aanval.
Het weekblad Time bericht in
zijn uitgave van vandaag over
het plan „Laatste Oordeel", dat
voorzag in een netwerk van ge
heime bunkers en reddings
ploegen. Het plan werd uitge
werkt onder president Dwight
Eisenhower in de jaren '50. De
president en zijn adviseurs zou
den met een speciale eenheid
per helikopter worden geëva
cueerd naar een van de vele ge
heime bunkers in de bergen in
de omgeving van Washington.
De reddingsploegen hadden op
dracht gericht te schieten om te
voorkomen dat familieleden of
anderen zouden pogen de heli
kopter te bestormen om weg te
komen. Vanuit zijn bunker in
Mount Weather zou de presi
dent dan een van tevoren opge
nomen tv-boodschap uitzenden
om eventuele overlevenden van
de nucleaire holocaust ervan te
verzekeren dat de regering nog
steeds in functie was. „We zou
den dit land moeten leiden als
een enorm militair kamp, met
strenge regels", had Eisenho
wer gesteld in een memo aan
zijn adviseurs in 1955.
In mei werd bekend dat het
Congres in geval van nood zou
worden ondergebracht onder
een luxueus hotel in de heuvels
van West Virginia. Een „onder
gronds Pentagon" was al opge
zet in Raven Rock in Pennsyl
vania. Tot in de jaren '80 hield
de Federale Bank een eigen
kluis aan in Virginia, die tegen
straling bestand was. In deze
ruimte van 13.000 vierkante
meter werden stapels bankbil
jetten bewaard om de economie
weer op poten te zetten na de
oorlog. Het „Laatste Oordeel"
bevatte ook een lijst van cultu
rele en historische schatten die
voor het nageslacht bewaard
moesten worden, zoals een bij
bel van Gutenberg en de Ameri
kaanse Onafhankelijkheidsver
klaring. Volgens Time zouden
veel van deze maatregelen nog
worden toegepast als het tot
een nucleaire oorlog zou ko
men.
■4' fïvi
Sergeant
Mitchel
Stephens uit
Texas moet
met zijn
bataljon mee
naar Kuwayt.
De jonge
Amerikaan lijkt
meer angst te
hebben voor
deze tyfus-
injectie dan
voor Kuwayts
buurland Irak.
FOTO: AP
BAGHDAD Irak is op 2
augustus 1990 Kuwayt bin
nengevallen op verzoek van
de „vrije, voorlopige Kuwayt-
se regering". En: „Kuwayt
zal uiteindelijk weer bij Irak
behoren, maar alleen de Ge
schiedenis weet wanneer en
hoe". In Irak werd afgelopen
weekeinde de invasie van
Kuwayt gevierd.
„Als God met ons is, dan ge
beurt het weer", kopte de krant
Babil van Saddam Husayns
zoon Uday. Diplomaten zeiden
er een uitdaging aan de vijan
den van Irak in te zien, na het
diplomatieke touwtrekken met
de Verenigde Naties rond de
toestemming voor VN-experts
het Iraakse ministerie van
landbouw binnen te mogen.
Ook zouden krantecommenta
ren als boven, die eigenlijk
nooit hebben opgehouden te
verschijnen, „een middel zijn
voor Irak om te laten zien dat
men zich blijft verzetten, on
danks de nederlaag en het em
bargo", aldus een diplomaat in
Baghdad. De Iraakse bevolking
negeerde de feestelijkheden
van dit weekeinde grotendeels.
Dit weekeinde werd in Baghdad
een poëziefestival gehouden
alle Iraakse dichters van
enige naam leven in balling
schap waar gedichten ter
ere van Saddam Husayn en
over de historische verbonden
heid van Kuwayt met Irak wer
den voorgedragen. Een kome
die in het nationale theater liet
acteurs als achterlijke of aan
drank verslaafde Kuwayti's pa
raderen. Een honderd man
sterke cast zong een lied voor
een landkaart waarop Kuwayt
weer figureerde als de negen
tiende provincie van Irak.
Ali Hassan al-Majid, de vroege
re gouverneur van Kurdistan
en later van het bezette Ku
wayt, waarschuwde dat in Irak
„het volk en de strijdkrachten
meer dan ooit klaar staan
Kurdische oppositieleiders wa
ren vorige week in Washington
om een soortgelijke boodschap
uit te dragen: de Kurden zijn
militair niet in staat om weer
stand te bieden aan een nieuw
Iraaks offensief in Kurdistan,
mochten de Verenigde Staten
en andere landen besluiten hun
bescherming van de noordelijke
zones van Irak op te geven.
Saddam Husayns perschef Ab-
duljabbar Mohsen schreef in de
krant van het Iraakse ministe
rie van defensie, al-Qadissiyah:
„Als de verraders in het noor
den een gelegenheid hebben ge
vonden om de rechten van ons
Kurdische volk te ondermijnen
en delen van het land te bezet
ten, dan zal dat niet voortdu-
Kuwayt
In Kuwayt, waar de invasie ook
herdacht werd, begonnen Ame
rikaanse militairen dit week
einde samen met de Kuwayti's
aan legeroefeningen die, aldus
Washington, enkele weken of
maanden zullen gaan duren. De
Amerikaanse minister van de
fensie Dick Cheney zag er een
demonstratie voor Irak in „dat
de Amerikaanse strijdkrachten
capabel zijn om shel naar het
gebied terug te keren in het ge
val van crisis".
In een interview met het Ame
rikaanse tv-station CNN rea
geerde Cheney op „het idee dat
dit op de een of andere manier
een provocatie is... ik plaats het
in dezelfde categorie als hun
claim van de laatste dagen dat
Kuwayt een deel van Irak is".
In Kuwayt meldde kroonprins
Saad al-Sabah dat er nu een
rampenplan is „om elke even
tualiteit aan te kunnen", maar
hij gaf geen enkele bijzonder
heid over het plan. Gisteren, de
dag van de invasie, was geen of
ficiële vrije dag in Kuwayt. Een
onlangs geopend verzetsmu
seum in Kuwayt-Stad trok ook
nu maar een handjevol bezoe
kers.
Kroonprins Saad vroeg de be
volking ook de geruchten niet
serieus te nemen dat het Iraak
se leger elk moment weer kan
binnenvallen. Maar tegelijker
tijd wil Saad wel dat de bevol
king zich opstelt conform de
slogan „elke burger is een be
waker".
Tijdens herdenkingsdag werd
aandacht besteed aan de hon
derdduizenden mijnen die Ku
wayt nog steeds onveilig ma
ken. Inmiddels hebben 29 mij-
nopruimers bij hun werk het le
ven verloren.
GLASGOW Noorwegen
heeft onlangs op de jaarver
gadering van de Internatio
nale Walvisvaartcommissie
(IWC) in Glasgow aangekon
digd de jacht op dwergvinvis
sen te heropenen.
De IWC ijvert al sinds 1979 voor
een zekere controle op de wal
visvangst. In samenspraak met
op walvisachtigen jagende lan
den wordt geprobeerd quota
vast te stellen en te bepalen op
wélke soorten gejaagd mag wor
den. Dat laatste is van het aller
grootste belang, want de mens
heeft in de loop der eeuwen al
meer dan een miljoen exempla
ren van de vijfenzeventig soor
ten om zeep geholpen en de
slachting dreigt zich door het
gedrag van de Noorse regering
te herhalen. Organisaties als
Greenpeace vrezen dat andere
landen (IJsland bijvoorbeeld)
de Noren zullen volgen en Ja
pan zal ongetwijfeld de jacht in
tensiveren.
Tot de walvissen behoren niet
alleen de vin- en potvissen,
maar ook dolfijnen en bruinvis
sen. Op deze zoogdieren (en ook
op orka's) wordt niet of nauwe
lijks gejaagd. De populaties van
deze dieren zijn dan ook niet in
gevaar. Het gevaar dreigt voor
de grotere soorten.
Voor bijvoorbeeld de Groen-
landse walvis, een kanjer van
twintig meter. In de noordelijke
Atlantische Oceaan zwommen
daarvan in 1984 naar schatting
nog maar vierduizend exempla
ren rond. Dat warén er zesen
zestigduizend minder dan tien
jaar eerder. Van de iets kleinere
Noordkaper is sinds het begin
van de jaren tachtig één exem
plaar bij toeval waargenomen.
Van deze soort moeten er hon
derdduizenden zijn geweest. De
Griend, een soort waar vooral
de IJslanders op jaagden, lijkt
bijna helemaal verdwenen. Ze
hebben allemaal het loodje ge
legd, hoewel de gemiddelde leef
tijd van een walvisachtige toch
zo'n vijftigjaar is.
De IWC, waarin onder meer
Groot-Brittannië, de VS,
Frankrijk en Nederland zitting
hebben, probeert sinds de ji^
zeventig formules te beden i
om de walvisjacht in te c
men. Zo is een walvisver
tot stand gekomen. De lar
die de afspraak ondertelai
hebben, verplichten zich ai
houden aan de richtlijnen
gaande vangstquota en de
trole daarop. Er wordt oïg;
gens onderscheid gemaakt
sen vangsten voor wetensclv*
pelijk onderzoek en voor cg
merciële doeleinden.
LEKKERNIJ
Noorwegen en Japan heb
die overeenkomst niet onf
kend. Sinds het begin van d
ren tachtig heeft Tokyo i
nauwelijk iets aangetrok
van de bepalingen. Offic^
heet het dat er gejaagd w*
(op potvissen) voor we
schappelijk onderzoek. Maa
praktijk wijst uit dat in Ja
vinvisvlees op grote schaal
consumeerd wordt door de
volking. Japanners vinden
vlees een lekkernij.
Noorwegen heeft een grote
visvaarttraditie en veel viss
in de kustplaatsen zijn
steeds afhankelijk van de
visvaart. Toen het walvisi
drag in 1982 tot stand kw
distantieerde Oslo zich en
maar omdat de walvisproi
ten in het buitenland geboj
werden, besloot de regering
1988 in theorie akkoord te
met de internationale afspr
tot beperking van of een ver
op het vangen van walvisac
gen.
Dat Noorwegen thans
jacht maakt óp de dwergvii*
is een gevolg van de versoe
ling van de richtlijnen van
IWC. Uit onderzoek zou zijn
bleken dat de populatie
deze kleinere walvisachti
aanmerkelijk is toegenom
Doordat verder Noorse viss';
in financiële problemen zijn
raakt, is hervatting van de ja
op dwergvinvissen gerei
vaardigd, zo heeft de Noo
premier Gro Brundtland op
jaarvergadering in Glasg18
meegedeeld. En passant dee
ze mee dat de publieke opi-
haar geen barst interesse*
„De regering zal het hoofd
den aan de storm die, naar
verwachten, zal losbarsten'
NEW YORK - Zoals ze door
de mensenmassa drentelt bij
het hoge hoofdkwartier van
de Verenigde Naties in New
York, is er niets wat Karen
Jansen onderscheidt van de
gemiddelde toerist.
Ze klemt haar handtas tegen
zich aan als iemand van buiten
de stad. Dat is ze ook. Ze komt
uit het Midwesten, kookt graag
en werkt graag in de tuin. Ze
maakt zich zorgen over haar
uitgegroeide permanent en
heeft zoals ze zelf zegt „een ge
netisch bepaalde winkelma
nie".
Niemand houdt haar staande
op straat. De vele vakantiegan
gers hebben er geen idee van
dat dit de vrouw is die Saddam
Husayn heeft getrotseerd. Op 5
juli klopte majoor Jansen aan
bij het Iraakse ministerie van
landbouw in Baghdad als hoofd
van een VN-inspectieteam om
het te doorzoeken op belasten
de documenten over de reste
rende ballistische raketten van
Irak.
De Iraakse media maakten de
inspecteurs uit voor „schof
ten", „straathonden" en „rat
ten" en insinueerden dat Jan
sen een spion was van dé CIA.
Ze werd uitgejouwd door de
monstranten en vice-premier
Tareq Aziz verklaarde: „De
Verenigde Staten sturen mili
taire officieren en spionnen
naar Irak, onder het mom van
inspectieteams van de Verenig
de Naties, om hun samenzwe
ring tegen Irak ten uitvoer te
brengen".
Majoor Jansen is het afgelopen
jaar zes keer met een VN-in-
spectieteam naar Irak geweest
om er massavernietigingswa
pens op te sporen. Ze maakt
deel uit van een korps van onge
veer 400 menseh uit 33 landen
dat sinds het einde van de Golf
oorlog zo'n veertig wapenin
specties heeft uitgevoerd in
Irak. Tijdens de confrontatie
vorige week over het ministerie
van landbouw gaf Rolf Ekeus,
voorzitter van de VN-commis-
sie die toeziet op de vernietiging
van Iraks massavernietigings
wapens, toe dat hij nooit had
verwacht dat zijn teams zoveel
zouden bereiken. Zijn unieke
operatie wordt nu beschouwd
als een geschikt model voor wa
penbeheersing.
In resolutie 687 van de Veilig
heidsraad werden in april 1991
de voorwaarden van het staakt-
het-vuren in de Golf vastgelegd.
Irak mocht geen nucleaire, che
mische of biologische wapens
bezitten of ontwikkelen, of bal
listische raketten met een be
reik van meer dan 130 kilome
ter. Saddam Husayn's grote
wapenarsenaal en zijn geheime
wapenprogramma's moesten
door VN-inspecteurs worden
opgespoord en vernietigd.
De VN zou voor onbepaalde tijd
toezicht blijven houden op de
Iraakse wapenindustrie om te
voorkomen dat Irak zich zou
herbewapenen. Het was een
Herculische taak voor een orga
nisatie die slechts kort tevoren
nieuw leven was ingeblazen,
nadat zij voor het grootste deel
van de Koude Oorlog op sterven
na dood was geweest. De klus
werd verdeeld tussen het Inter
national Atomic Energy Agency
(IAEA) in Wenen, dat de nucle
aire ambities van Irak voor de
oorlog over het hoofd had ge
zien, en de speciaal hiervoor op
gerichte Speciale Commissie
van de VN in New York.
Beide organisaties worden ge
leid door Zweden. Hans Blix, di
recteur-generaal van de IAEA,
nam het op zich de atoomwa
penprogramma's van Irak bo
ven tafel te halen. Rolf Ekeus,
die als Zweedse diplomaat in
Wenen was gestationeerd, ver
trok naar New York om daar de
leiding op zich te nemen van
het onderzoek naar de chemi
sche en biologische wapens en
ballistische raketten van Irak.
Ekeus werkte onder Blix toen
het hoofd van de IAEA voor
korte tijd minister van buiten
landse zaken van Zweden was.
Beide mannen zouden niet goed
met elkaar overweg kunnen.
Major Jansen is een specialiste
op het gebied van chemische
oorlogsvoering en deed tijdens
de Golfoorlog negen maanden
dienst in Saudi-Arabië. Ze be
sloot vijftien jaar geleden dat ze
liever een paratroeper wilde
worden dan een „mooi nleisje".
Na de universiteit sloot ze zich
aan bij de Amerikaanse 82ste
Luchtlandingsdivisie. Vervol
gens studeerde ze op kosten van
het leger immuno-chemie. Der
tien maanden geleden, na haar
terugkeer uit de Golf, werd ze
lid van Ekeus' team.
Betrouwbaar
De VN-inspecteurs werken
nauw samen met de westerse
inlichtingendiensten, vooral de
Amerikaanse. Voor het eerst in
de geschiedenis wordt de Vere
nigde Naties hoogwaardige ge
heime informatie van VN-lid-
staten toevertrouwd. De prijs
hiervoor is natuurlijk, dat de
VN-functionarissen door de be
troffen regeringen absoluut be
trouwbaar worden geacht.
De enorme expertise die vereist
is verklaart het grote aandeel
van Amerika in de VN-operatie.
Net als de andere inspecteurs,
werd Jansen door haar regering
voorgedragen. Afgezien van een
dagvergoeding van de VN staat
ze op de loonlijst van Washing
ton.
De Verenigde Staten leverden
Ekeus' plaatsvervanger, wa-
penbeheersingsexpert Robert
Galucci, voorheen werkzaam
voor het Amerikaanse ministe
rie van binnenlandse zaken.
Washington leverde ook een
van de drie mannen van het
Irakteam van de IAEA in We
nen. Beide mannen werden ver
vangen door andere Amerika
nen die door Washington waren
voorgedragen toen zij hun func
tie neerlegden.
De Amerikaanse regering leen
de de Verenigde Naties zelfs
een U-2 spionagevliegtuig. Het
vliegtuig, dat VN-kentekenen
draagt, wordt gevlogen door
een Amerikaanse piloot die de
VN is toegewezen. De opnamen
die het vliegtuig tijdens de ver
kenningsvluchten maakt wor
den evenwel ontwikkeld en gea
nalyseerd door Amerikanen. De
Verenigde Naties hebben geen
ervaring met het interpreteren
van verkenningsluchtfoto's.
Volgens de VN werken de Ame
rikanen nauw samen met de
Britten. Ook Duitsland, Fran-
kijk en Rusland hebben bijdra
gen geleverd.
Met de steun van de verschil
lende inlichtingendiensten,
hebben zowel de Speciale Com
missie als de IAEA opmerkelij
ke successen geboekt tijdens
hun missie om Irak te ontwape
nen. Irak werd gedwongen
meer dan 40.000 raketten en
artilleriegranaten met chemi
sche lading te meldden, waar
van een groot deel beschadigd
was geraakt tijdens de geal
lieerde bombardementen op
Irak en opgeslagen lag op een
uitgestrekte basis te Muthan-
na, ook wel omschreven als de
grootste chemisch afvalhoop
ter wereld. Ook gaf Irak het be
staan toe van een 'superkanon'.
Het op een heuvel in de woes
tijn gebouwde en op Israël ge
richte kanon was volgens de
Irakezen al getest.
Verbergen
Irak maakte slechts melding
van ongeveer 50 Scudraketten,
terwijl het totale aantal volgens
westerse, op informatie van
Moskou gebaseerde schattin
gen, zo'n 800 bedroeg. De Ira
kezen lieten VN-inspecteurs la
ter de overblijfselen zien van
meer raketten die Irak na de
Golfoorlog vernietigd en begra
ven zou hebben. De rest van de
raketten zou ingezet zijn in de
oorlog met de geallieerden of
Iran.
VN-functionarissen achten het
evenwel mogelijk dat Irak nog
steeds enkele honderden Scuds
bezit. Gehoopt werd dat de ar
chieven van het ministerie van
landbouw meer informatie zou
den bieden over de resterende
ballistische raketten.
Irak probeerde ook zijn plan
nen om een nucleair wapen te
öntwikkelen te verbergen. Hoe
wel een Iraakse overloper die
samenwerkte met de CIA het
tegendeel beweerde, zei Irak
aanvankelijk dat de nucleaire
faciliteiten van het land alleen
bestemd waren voor vreedzame
doeleinden. Uit Amerikaanse
satellietbeelden bleek echter
dat Irak zware apparatuur had
begraven tijdens de eerste VN-
inspectie in mei 1991 en die
weer had opgegraven toen het
team was vertrokken.
De inspecteurs keerden terug
en deden een steekproef in Fal-
lujah ten westen van Baghdad.
De inspecteurs werden niet toe-
gelaten. Twee van hen beklom
men een nabijgelegen waterto
ren en konden zo in de basis kij
ken. Ze waren verbijsterd over
wat ze zagen: een konvooi
vrachtwagens met zware appa
ratuur dat in hoog tempo via
een poort aan de achterkant de
basis verliet.
De vrachtwagens bevatten Ca-
lutrons, de primitieve uranium-
verrijkingsapparatuur die vier
decennia eerder in Amerika
werd gebruikt voor de bouw
van de eerste atoombom. De
ontdekking was het eerste ech
te bewijs dat Irak geprobeerd
had uranium te verrijken om
een atoombom te bouwen. Nu
ze op heterdaad waren betrapt
organiseerden de Irakezen een
Twee leden van het VN-inspectieteam in Irak dragen een koelbox met daarin documenten.
symposium voor het derde in
spectieteam om hun project toe
te lichten.
Dat leidde tot een interessante
ontdekking: de betrokkenheid
van een man met de naam Jaf-
far Dhia Jaffar. De twee Iraakse
officials die de presentatie de
den, leken toen ze werden on
dervraagd door de VN-experts
te twijfelen hoeveel ze konden
zeggen. Een goedgeklede Ira
kees zei toen van achteruit de
kamer met een onberispelijk
Engels accent: „Ik zal al uw
vragen beantwoorden". De in
specteurs kwamen zijn naam
pas de volgende dag te weten,
toen bleek dat Jaffar, die zijn
opleiding had genoten aan de
universiteit van Birmingham
en het Imperial College en ge
trouwd was geweest met een
Engelse vrouw, nummer twee
was van het Iraakse Bureau
voor Atoomenergie.
Dramatisch
Zijn aanwezigheid vestigde de
aandacht op een intrigerend as
pect van de VN-inspecties: veel
van de Irakezen, die betrokken
zijn bij de geheime wapenpro
gramma's zijn naast de inspec
teurs zelf opgeleid door wester
se defensie-instellingen. Sami
Al-Araji, de Irakees die de VN-
teams begeleidt, is opgeleid aan
de Universiteit van Michigan,
waar ook majoor Jansen heeft
gestudeerd.
De Britse krantenlezers hoor
den voor het eerst van Jaffar
toen een oude hoogleraar hem
op de televisie zag met een in
spectieteam en direct de pers
waarschuwde. Eerst zei Jaffar
dat hij aan het hoofd stond van
het uraniumverrijkingspro
gramma van Irak. Pas later,
toen duizenden pagina's docu
menten in beslag waren geno
men in Irak, ontdekten de VN
dat hij het nucleaire brein van
Irak was.
De documenten - ongeveer
50.000 bladzijden - werden in
beslag genomen na een drama
tische confrontatie tussen Irak
en VN-inspecteurs. Een 44 le
den tellend VN-team onder lei
ding van David Kay werd vier
dagen vastgehouden op een
parkeerplaats in Baghdad voor
het de papieren het gebouw uit
kon krijgen. In die periode
maakte Robert Galluci als
plaatsvervangend teamleider
gebruik van de satelliettelefoon
van de VN om vanaf de parkeer
plaats de inhoud van een van de
documenten naar het Ameri
kaanse ministerie van binnen
landse zaken door te bellen. Hij
en Kay werden ervan beschul
digd spionnen te zijn.
Het duurde nog enkele weken
voor de documenten ook daad
werkelijk op het hoofdkwartier
van het IAEA aankwamen,
waar ze achter slot en grendel
worden bewaard. Ze bevatten
een extravagant programma
voor de ontwikkeling van kern
wapens met de codenaam Pe
trochemical 3. Volgens een be
trouwbare bron zijn de'docu
menten eerst door Amerikanen
gekopieerd, vertaald en geana
lyseerd voor ze aan de IAEA
werden overgedragen.
Toen majoor Jansen op 5 juli
het ministerie van landbouw
benaderde wist ze dat ze het ri
sico liep dat met haar team het
zelfde zou gebeuren als met dat
van Kay. Ten tijde van de par
keerplaats-gijzeling was ze in
Irak met een ander team. Ze
had al eerder problemen onder
vonden toen zij en twee manne
lijke inspecteurs in hun hotel
lobby werden bestormd door 40
overijverige demonstranten.
„Ik kon mijn team uitleggen
dat het lastig zou worden en dat
het snel lastig zou worden",
vertelt ze. „Ik kon ook zeggen:
'Ik ga het doelwit worden'. Ze
gaan ons opporren en opstoken
in de hoop dat we iets stoms zul
len doen". Ze verdeelde haar in
specteurs in ploegjes die het mi
nisterie vanuit auto's vieren
twintig uur per dag in de gaten
móesten houden. Het team
werd steeds meer lastig geval
len. Er werd ingebroken in Jan-
sens hotelkamer, op zichzelf
niets ongebruikelijks. All*
werd er deze keer geen enk
poging gedaan de inbraak
verdoezelen: de kamer werd
heel vernield. Op 11 juli verti1
Jansen naar New York
Ekeus op de hoogte te stellen
Compromis
Terwijl militaire actie door 1
Westen steeds dichterbij kwa
slaagde Ekeus er vorig weekt
in een compromis te sluiten r
Iraks VN-ambassadeur Ab*1
Amir aLAnbari. Irak stenB
erin toe een nieuw team VN-
specteurs toe te laten tot
ministerie. Dat team zou ech
geen leden mogen bevatten
landen die deelnamen aan
oorlog tegen Irak.
Majoor Jansen heeft beslot
de VN te verlaten nu ze „in
fectief' geworden is. „Het
jammer", zegt ze. „Hetzelfd*
gebeurd met David Kay.
Iraakse regering heeft ons
personen zo zwart gemaakt
onze aanwezigheid in Irak
operatie in gevaar zou br*
gen". Volgende maand zal
voor de Amerikaanse regeri
gaan toezien op de bekrach
ging van een ontwapeningsi
koord voor chemische wape
tussen de Verenigde Staten
de voormalige Sovjetrepubl
ken.
(c) The Tin
