Achtste finale het eindstation
09
mr
'Doorgaan met
falende ploeg'
Oranje
badpak
gaat in
de kast
1Ui
Werklust alléén onvoldoende
Olympische Spelen
Judoverlies vergroot
twijfels van de coach
VERLIES VRIESEKOOP EN HALDAN
Gal verdient zo'n afscheid niet
21
Leidse Courant
maandag 3 augustus 1992
Jessica Gal tracht
een houdgreep te
FOTO EPA
de Japanse Noriko Mizoguchi in
nemen.
Barcelona - De nederlaag van
judoka Jessica Gal heeft de twij
fels van Nederlands vrouwen-
coach Cor van der Geest ver
groot. Zijn contract met de bond
liep tot en met de Spelen. Hij
heeft het puin geruimd, de rust
in de tent teruggebracht, de
persoonlijke coaches in hun
waarde gelaten.
„Met een prijs voor Jessica had
ik duidelijk kunnen maken dat
mijn werkwijze juist is. Iedere
coach heeft namelijk zijn eigen
opvattingen over het werk. Ik
heb met de anderen samenge
werkt, dat zou ik ook willen blij
ven doen, want ik heb opgevan
gen dat de JBN met mij door
zou willen gaan, maar ik wil
meer dan een functie als coördi-
„Het gaat mij niet om wat ik er
in geld voor ontvang, het gaat
mij er wel om dat ik de kansen
krijg het werk te doen dat mij
goed lijkt, in samenspel met de
anderen. Dat is een zaak van
overleg. In vier maanden is een
vorm van samenwerking, in we
derzijds respect, opgezet. In de
totale opzet van coaching is de
bond een toegevoegde waarde.
Als anderen zich daarin kun
nen vinden dan is er een goede
basis om verder te gaan. Aan de
Franse situatie, waarbij bonds-
coaches gedurende langere pe
rioden de selectie in hun han
den krijgen, zullen wij nooit
toekomen. Ik mag dat jammer
vinden, maar dingen die daar
kunnen, zijn bij ons niet moge
lijk".
Die onmogelijkheid frusteert
Willem Visser enigszins, zijn
collega bij de mannen, die in
Barcelona op meer had gere
kend dan één medaille. „Wij
hadden drie kandidaten voor
een prijs, Meijer, Würth en Spij
kers, Raven is nog niet zo ver.
Ik had op twee-derde gehoopt,
dat is er niet uitgekomen".
ZWEMMEN
„De judoka's moeten het na
tuurlijk op de mat doen, maar
het heeft ook met de middelen
te maken. Vergelijk eens wat
Duitsland heeft gepresteerd in
het judotoernooi ten opzichte
van Nederland in de weten
schap dat de bond daar, na de
Europese kampioenschappen
van Praag, bijna drie miljoen
mark tot zijn beschikking heeft
gehad voor de voorbereiding op
de Spelen", aldus Visser.
Goedkoper
„De Duitsers hadden niet al
leen het geld, zij hadden ook
nog de selectie van twee landen,
want in de DDR werd ook heel
behoorlijk judo op de mat ge
legd. Duitse financiële midde
len zijn in Nederland niet haal
baar, maar ik zou graag wel een
beetje meer willen. Opdat het
niet langer nodig zal zijn dat wij
voor toernooien in het buiten
land tweeduizend kilometer
met de auto rijden omdat het
goedkoper is".
„Ik zou graag iets meer voor de
judoërs hebben. Zelf red ik mij
wel en in feite doet het mij niets
dat ik minder verdien dan de
trainer van een derde klas voet
balclub bij de amateurs, ook al
weet ik dat mijn Belgische colle
ga een assistent heeft en zelf ie
dere maand kan rekenen op een
salaris van 6000 gulden".
Willem Visser stak de afgelopen
twaalf maanden 115 werkda
gen en 1690 uur, waarbij bui
tenlandse dagen voor niet meer
dan acht uur werden gerekend,
in zijn bondsbaan. Zijn contract
loopt nog door tot 1994, de bond
heeft al gesproken over een ver
lenging tot na de Spelen van At
lanta. Hij wil wel, al was het
maar om bij de volgende Spelen
te proberen 'de koepel van
spanningen die de mannen om
zich heen voelden' te doen ver
dwijnen.
Barcelona Met de constate
ring dat het Nederlandse
zwemmen op het punt van ver
drinken staat, heeft Ton van
Klooster afscheid genomen als
bondscoördinator van de Ko
ninklijke Nederlandse Zwem-
bond. Hij wordt docent aan de
Academie voor Lichamelijke
Opvoeding in Groningen.
Bij zijn aankondiging zaterdag
in de Heinekentent van het
NOC weigerde de geplaagde
zwemcoach toe te geven, dat hij
heengaat als een gefrustreerd
man. Zelfs het woord teleurge
steld vond hij niet helemaal bij
hem passen, omdat van de
groep van acht zwemsters en
een zwemmer, die hij onder zijn
hoede had, niet meer mocht
worden verwacht.
De belastbaarheid (lees: menta
liteit) was weliswaar gering.
Maar dat gold voor het hele Ne
derlandse zwemmen. Het
groepje Barcelona-gangers
vormde daar een afspiegeling
van. „Vergeleken met het selec
tie-moment was er sprake van
duidelijke vooruitgang", aldus
de scheidende bondscoach.
De achterban denkt daar an
ders over. „Het zal bij de na
jaarsvergadering een heel kar
wei worden aan te tonen, dat de
toeslag voor de topsport van
eén gulden (in totaal
160.000,-goed besteed is ge
weest", voorzag KNZB-secreta-
ris Berend Winterink.
Opvolging
De opvolging van Van Klooster
is nog niet geregeld. Het hoofd
bestuur gaat eerst te rade bij
verenigingen, officials, diverse
commissies én dergelijke om
een standpunt te bepalen. Te
meer daar ook voorzitter De-
muth van de sectie nationale se
lecties opstapt. Bij dat overleg
zullen de ideeën van Ton van
Klooster worden meegenomen.
De zwemcoach bracht ze zater
dag uitgebreid ter sprake. Ruw
weg komt het er op neer dat hij
met het weinige geld, dat hem
ter beschikking staat geen kans
ziet aansluiting met de wereld
top te behouden. Toen hij drieë
neenhalf jaar geleden de kans
kreeg Bert Sitters op te volgen,
maakte Van Klooster een plaat
je van de ideale situatie. Kosten
op jaarbasis voor alleen het
wedstrijdzwemmen: anderhalf
miljoen gulden. In plaats daar
van moest hij toekomen met
een half miljoen gulden, waar
voor het komend jaar zich nieu
we meeëters melden: het lange-
baanzwemmen en de sprint
kampioenschappen
Ter vergelijking: Van Kloosters
Zweedse collega kreeg alleen
voor de A-groep 750.000 gul
den, de Denen besteedden
350.000 gulden aan een groepje
van acht zwemmers/sters en
zelfs België lange tijd toch
een kleuternatie op zwemge-
bied had geld voor drie hoog
testages. Van Klooster moest
alleen maar inleveren: inter
landwedstrijden, trainings
kampen en centrale trainingen.
„Waar heeft het ons ge
bracht?", zo vroeg hij zich af.
Gelukkig namen de grote
zwemverenigingen door de
nood gedwongen - een deel
van die activiteiten over. Maar
aan het afstemmen van al die
plannen kwam Van Klooster
niet toe, omdat zelfs daar bij de
zwembond geen geld voor was.
„Van de hele structuur van het
wedstrijdzwemmen blijft op
zo'n manier niets over", was
zijn conclusie. En omdat hij niet
verwacht, dat er de komende ja
ren iets wezenlijks zal verande
ren, stapte hij op. Voor zijn op
volger had hij nog een advies: de
komende jaren toch het groepje
blijven steunen, dat in Barcelo
na zo jammerlijk faalde.
De Aziatische muur
bleek van gewapend
beton. Zonder één
haarscheurtje. Voor
Bettine Vriesekoop en
Paul Haldan
betekenden de achtste
finales van het
enkelspel het einde van
het olympisch
tafeltennistoernooi
Uitzicht op meer was er
niet.
Barcelona Zelfs een glimp op
de kwartfinales werd Bettine
Vriesekoop en Paul Haldan in
het tafeltennistoernooi niet
verstrekt. Daarvoor was de
kwaliteit van het Aziatische be
ton te superieur.
Vriesekoop en Haldan kwamen
met tegenstrijdige verwachtin
gen naar het bloedhete Barcelo
na. De eerste kwalificeerde zich
op grond van haar status op de
wereldranglijst en dacht heel
voorzichtig aan eremetaal. Hal
dan zag in de aanloop meer dok
toren dan tafeltennistafels, be
reikte de Catalaanse stad via
een wild card en rekende ner
gens op.
Zijn overwinning zaterdag op
de Zweedse wereldtopper Mi-
kael Appelgren was een won
derschone en zette hem op de
lijst van de laatste zestien. Het
deed bij iedereen naar meer
verlangen, want op dat moment
was Bettine Vriesekoop al door
de Zuidkoreaanse nummer drie
van de wereld Jung Hwa Hyun
met 21-12 21-10 21-10 de hal
uitgestuurd. Het trainings
kamp in China ten spijt.
Wisselvallig
Vriesekoop speelde in de tot
sportarena omgebouwde sta
tionshal wisselvallig, haalde
nooit haar hoge niveau. In de
positief verlopen groepswed
strijden niet en op het moment
suprème helemaal niet.
Ook Jan Vlieg kon haar zater
dag niet helpen in het ongelijke
duel, hoewel de coach in de
tweede game een uiterste po
ging deed. Nadat Vriesekoop
een strafpunt had gekregen,
stormde hij de ring in. Eiste de
komst van de hoofdarbiter. Die
kwam. Alleen pas in de derde
SCH00NSPRINGEN
Barcelona Het wordt minder
leuk in het schoonspringen.
Het oranje badpak van Daphne
Jongejans gaat voorlopig in de
kast, nu ze er niet in is geslaagd
de finale te bereiken van het
olympische toernooi op de 3-
meterplank. Wat het hoogte
punt van haar rijke sportloop-
baan had moeten worden op de
berg Montjuic, draaide uit op
een deceptie.
Jongejans, die als veertiende
uit het bad kwam, werd het
slachtoffer van de nieuwe kwa
lificatieformule. Zes in plaats
van tien sprongen, waaronder
drie verplichte die geen onder
scheid brengen, beslissen te
genwoordig over de invulling
van de top-twaalf. Voor een at
lete die het van vechtlust en
doorzettingsvermogen moet
hebben, is dat programma te
Bij het toernooi om de Amers
foort Cup enkele maanden gele
den liet Daphne Jongejans al
doorschemeren bang te zijn
voor de loterij, die een vroegtij
dige uitschakeling kon beteke
nen. In een veld van 29 spring-
sters zonder echte duikelaars
enkele onervaren piepkui
kens daargelaten en maar
ruimte voor twaalf overblijvers,
is elk foutje funest. Dat werd
gemaakt bij de eerste vrije
sprong, de tweeëneenhalve sal
to binnenwaarts, normaal haar
beste.
Te voorzichtig
„Voor aanvang sprong ik 'm
nog een paar keer voor een
acht. In de wedstrijd was ik ech
ter te voorzichtig, niet agressief
genoeg. Zoiets stoms. In Bolza
no had ik besloten mijn pro
gramma om te gooien en de
tweeëneenhalf binnenwaarts
erin te stoppen in plaats van de
tweeëneenhalf contra, die een
3,5 of een 8 kan opleveren.
Maar als mijn beste sprong ook
al mis gaat, wordt het wel heel
moeilijk", zei Jongejans sip.
Berusting bij de Nederlandse tafeltennisploeg in beeld. Bettine Vriesekoop (links) kijkt toe na de nederlaag van Paul Haldan
(zittend).
game, toen de Europese kampi
oene de naderende nederlaag al
gelaten had aanvaard.
„Ik was niet echt blij met de lo
ting. Ze is een verdedigster met
een aanval. Ik heb nog nooit
van haar gewonnen. Zij was in
.vorm. Ik ook, in de trainings
zaal. Ik moet het hebben van
slijtageslagen. Eén wedstrijd
per dag is niets voor mij. Ik had
me meer van het toernooi voor
gesteld, maar ga niet met een
gevoel van ontgoocheling naar
huis. In Seoel ging ik ten onder
aan de spanning in de partij te
gen Hrachova, die ik normaal
gesproken had moeten winnen.
Daar was hier geen sprake
van", meende de kwartfin al iste
van dé vorige Spelen.
Haldan volgde haar uittocht
een dag later. Zaterdag be
streed hij de Zweed Appelgren
met succes. Op basis van een
formidabele wedstrijdmentali
teit, die bij de vrouwen vaak ver
te zoeken is. De ex-Roemeen,
die Seoel miste door misplaat
ste halstarrigheid van het
NOC, kreeg in de eerste game
de ballen links en rechts om zijn
oren. Zocht daarna de aanval,
met zijn bijna perfecte fore-
De koele kikker uit Scandinavië
bleek ook maar een mens. Met
emoties, getuige het ongeloof
dat bij elk punt van zijn Hol
landse tegenstander uit zijn
ogen straalde. Haldan had niets
te verliezen en speelde daar ook
naar. Hij retourneerde alles,
bleef in de race en trok met 21-
18 de stand gelijk. De nummer
29 van de wereldranglijst kreeg
vertrouwen in een verrassing-
.Het publiek en Vlieg ook. De
coach ramde de omheining op
het moment dat Haldan het be
slissende punt scoorde. Zijn pu
pil lag toen al, met beide armen
in de lucht, languit op de grond.
„Twee maanden ellende, opera
ties en twijfels en dan dit mee
maken", glunderde de compu
terprogrammeur na zijn op
zienbarende triomf op de drie
voudig Europees kampioen. „Ik
heb de ballen uit mijn broekzak
moeten halen om ze terug op ta
fel te krijgen. Met succes".
Tere knieën
Met de Chinees Wenge Ma, in
de Nederlandse volksmond ge
woon Ma Wenge, kreeg Haldan
bij de laatste zestien een tegen
stander tegen wie hij zich niet
bij voorbaat kansloos achtte.
Uiteindelijk bleek de Nederlan
der met de tere knieën dat wel
te zijn. Slechts drie games (21-
15 21-16 21-13) had de Aziaat
nodig om aan te geven, dat voor
sommige Europeanen niet alles
mogelijk is.
Haldan bevond zich bij de ver
liezers in goed gezelschap. De
Zuidkoreaanse titelverdediger
Nam Kyu Yoo werd in vijf zin
derende games door de Frans
man Jean-Philippe Gatien ge
sloopt. Die vond wel het gat in
de Aziatische muur. Degelijk
heid, gekoppeld aan kwaliteit,
plus de perfecte wedstrijdin
stelling, die ook Haldan naar
grote hoogte had gestuwd in
zijn strijd met Appelgren.
WATERPOLO
il
0e GOS-springster Irina Lachko is op weg naar de
eerste plaats in het tussenklassement op het
onderdeel drie-meterplank.
Het viel te prijzen, dat ze de
schuld geheel bij zichzelf zocht.
De strenge jury bestrafte haar
missertje zwaar, maar was in
die aanpak allerminst conse
quent. De beoordelingscommis
sie van de zeven wijzen maakte
het verschil tussen echt goed en
vrij slecht nooit duidelijk.
„Hadden we maar, net als de
mannen, een sprong meer ge
had of zes vrije sprongen, dan
had ik het zeker gered", ver
zuchtte de in Florida doorgezo-
merde Badhoevedorpse, die
vier jaar geleden in Seoel onte
vreden achtste werd. „Met dit
systeem kan ik even goed een
medaille halen als de finale mis
sen. In 1984 was dat gemakke
lijker te verwerken geweest. Ik
ben nu niet jong meer. Ik kan
niet meer zeggen: 'volgende
keer beter', want er komen niet
zoveel keren meer".
Over haar toekomst bleef ze be
wust vaag. De Spelen van Bar
celona hadden een prachtig af
scheid kunnen vormen, maar
leverden slechts gevoelens van
onvrede en mislukking. „Op dit
moment kan ik niet beslissen.
Ik neem eerst een lange periode
vrij, ga zoeken naar een marke-
ting-baan en dan kijk ik wel of
ik nog zin heb dan wel krijg. Er
zijn schoonspringers die niets
anders willen, maar die hebben
geen leven naast de sport. Ik
wel. Misschien stap ik er wel
twee jaar uit en ga, als ik de
kriebels krijg, toch weer sprin
gen. Dat kan. Kijk maar naar
die Argentijnse", zei Jongejans
doelend op Veronica Ribot de
Canales die op haar 30ste de
eindstrijd wel haalde".
Profcircuit
Het Amerikaanse profcircuit
kan haar mogelijk doen beslui
ten, weer snel op de plank te
klimmen. De eerste wedstrijd
voor gemengde dubbels en
een winstpunt per sprong
staat vooralsnog voor december
op de agenda. Daphne wil een
team vormen met broer Edwin,
die echter naar Australië ver
kast om te trainen na een een
zaam jaar Miami.
„Er is nog niets zeker. Alleen
dat ik voorlopig vakantie ga vie
ren en hier nog een week om me
heen ga kijken bij andere sport
en. Dat hoort bij Olympische
Spelen en past bij de olympi
sche gedachte. Dat vind ik be
langrijk. Als je direct weggaat,
ook al ben je teleurgesteld, dan
degradeer je het evenement tot
een gewoon wedstrijdje. Was
het dat geweest, dan was ik er
waarschijnlijk niet geweest".
Barcelona De Nederlandse
waterpoloërs zijn via de achter
deur van het kwalificatietoer
nooi de Catalaanse hoofdstad
binnengeslopen. Ze begonnen
afgelopen weekeinde met ne
derlagen tegen Spanje (12-6) en
Italië (6-4).
Normaal gesproken zijn Spanje
en Italië tegenstanders tegen
wie bij voorbaat rekening wordt
gehouden met verlies. Het pijn
lijke was echter dat Oranje
zichzelf wegcijferde.
Tot ontsteltenis van bonds
coach Ivo Trumbic werden de
simpelste kansen onbenut gela
ten en deed de opponent in de
tegenaanval voor hoe het wel
moest.
De Kroaat, die bij zijn vorige
dienstverband met de KNZB in
1976 in Montreal brons vero
verde, prees zich na afloop
niettemin gelukkig met de on
berispelijke werklust en de
creativiteit die tot voldoende
scoringsmogelijkheden hadden
geleid. Alleen op de afwerking
viel veel aan te merken.
„Spanje is een kandidaat voor
de gouden medaille. Dat team is
al vier jaar samen. Wij zijn als
twaalfde binnengekomen. Ik
kan alleen garanderen dat we
dat niet blijven. Meer niet. Ver
wacht niet dat we hier even
olympisch kampioen worden.
Er is goed gespeeld, bij vlagen
zelfs uitstekend, maar door fou
ten op beslissende momenten
maak je het jezelf onnodig
moeilijk".
Trumbic had even goed onmo
gelijk kunnen zeggen. De enige
ingreep, die hij kon doen was
het vervangen van doelman
Arie van de Bunt, in de aanloop
steeds eerste keus, door Bert
Brinkman. Dat gebeurde al na
een paar minuten.
Kriebels
„Ik schrok me rot, toen ik er al
direct in moest", was de reactie
van Brinkman. „Daar had ik
geen rekening mee gehouden.
Ik ben wel vaker ingevallen,
maar Olympische Spelen zijn
toch iets anders. De kriebels
kwamen gelijk boven. Je speelt
ook nog eens tegen Spanje.
Trumbic had ons gewaar
schuwd dat die Spanjaarden
vaak recht over je hoofd schie
ten. Als je niet naar hem luis
tert, sta je er gelijk naast".
Brinkman verdiende met zijn
JUDO
Barcelona Jessica Gal heeft
voor het laatst in de klasse tot
52 kilo voor een medaille ge
vochten. Die strijd heeft zij za
terdagavond verloren. In de
halve finale kwam zij op de
grond niet onder de ijzersterke
Japanse Noriko Mizoguchi uit.
De strijd om brons tegen de
Britse olympische kampioene
Sharon Rendle was daarna een
formaliteit. Twee nederlagen
met ippon maakten het af
scheid echter schrijnender dan
Gal verdiende.
Nederland had grotere ver
wachtingen in het judotoernooi
dan alleen maar brons voor Ire
ne de Kok en Theo Meijer. De
kleinste Gal was bereid die ver
wachtingen in te lossen. Er zijn
er weinig met zo'n keiharde
mentaliteit als zij.
Maksoetova en Saldanha voel
den de vlugge en ijzeren hand
jes van Gal, terwijl zij zelf nau
welijks een pakking konden in
zetten. De halve finale werd
heel anders. „Ik had al twee
keer tegenover Mizoguchi ge
staan en beide malen verloren.
Zij is ongekend sterk op de
grond, ik moest er dus een
staande partij van maken".
Gal kende haar opdracht, vero
verde twee voordelen (yuko en
koka), maar stond tegenover
een vrouw die per week dertig
uur kan trainen. Dat is in Ne
derland, waar de competitie nu
eenmaal minder scherp is en de
maatschappij aan amateurs an
dere eisen stelt, onmogelijk.
Mizoguchi dwong Gal naar de
grond, kreeg haar twee keer in
een houdgreep, maar zag de Ne
derlandse twee keer wegglip
pen. „Twee keer wegkomen uit
een houdgreep kost ongelooflijk
veel kracht, maar het was het
waard. Ik had tenslotte mijn
voorsprong". Met een door de
optreden tegen de Spanjaarden
een basisplaats voor het duel
met de Italianen. Beide keren
hielp dat onvoldoende. Reden
was het gebrek aan ervaring,
intelligentie en misschien ook
wel talent in de aanval. Moge
lijkheden waren er legio, doel
punten bleven zeldzaam. On
doordacht en onzeker schieten
en onbenullig balverlies luid
den tegen Spanje automatisch
de ondergang in. Grootheden
als 'sluipmoordenaar' Estiarte
en afstandsschutter Garcia pro
fiteerden professioneel en
dankbaar.
Amper twaalf uur later ging
zijn selectie opnieuw te water,
tegen Italië dat door de kenners
als geheime tip voor een top-
klassering geldt. Dat lieten de
Italianen, die ook met waterpo
lo de beste en best bekeken
competitie hebben, tegen Ne
derland overigens niet merken.
Als de laatste tien jaar ooit de
kans op een overwinning in een
beetje toernooi heeft bestaan,
dan was dat wel gisteren.
Slechts de schade bleef beperkt.
Dezelfde fouten en missers wa
ren opnieuw funest, het resul
taat oogde alleen beter.
Japanse links ingezette schou
derworp kwam het grimmig en
genadeloos vechtende tweetal
weer op de grond. Mizoguchi re
ageerde het snelst. Gal lag voor
de derde keer onder en ditmaal
voor de volle dertig seconden.
In de strijd om brons had de
olympische kampioene van
1988 Sharon Rendle weinig
moeite met Gal. „Ik was op,
mentaal en lichamelijk. Na die
partij tegen de Japanse heb ik
misschien een kwartiertje rust
gehad. Dat was veel te weinig".
Ga wil haar interessen volgend
jaar een beetje gaan verleggen.
„Ik ga mij iets meer op mijn stu
die richten, ik lig een paar ten
tamens achter. Ik stap ook over
naar een hogere klasse. Ik moet
te hard werken om op gewicht
te blijven. Op een gegeven mo
ment ben je daar zo intens mee
bezig dat het ten koste van het
