Ben Johnson nog steeds hot item
Requiem voor een bedroefde middengewicht
SPORT
Stella Jongmans en
haar streepjescode
Cooman komt te kort voor halve finale
Qowiant
ZATERDAG 1 AUGUSTUS 1992 C3
De verdeling
van
de medailles
Samen met nog vijftien andere atleten mag Ben
Johnson in de vooravond een poging wagen de
finale van de honderd meter binnen te stappen. De
Canadees liet gisteren een tiende tijd noteren in de
kwartfinales en dus zal het voor hem een zware
klus worden zich bij de snelste acht mannen van de
wereld te scharen.
Sezicht blauw
loor ontkennen
Londen - De van doping be-
fchuldigde sprinter Jason Li-
ringston heeft in alle toonaar-
en ontkend verboden midde-
^n te hebben gebruikt. „Ik kan
®let nog niet geloven. Nooit,
looit heb ik steroïden geno-
zei de Britse atleet, die
oensdag met twee Britse
fewichtheffers uit Barcelona
iaar huis werd gestuurd. „Ik
[erwerp doping in de sport",
•ervolgde Livington, die giste-
i aan de start van de 100 me-
had moeten verschijnen. „Ik
ieb bij de officials gesmeekt tot-
-f|at ik blauw werd in mijn ge-
icht. De uitslag van de doping-
;st moet op een misverstand
lerusten. Zelfs de manager van
le Britse ploeg steunde me".
Nog wereldrecords
op laatste zwemdag
Barcelona Kieren Perkins
.us), Jeff Rous (Vst) en Yang
renyi (Chi) hebben gisteren
'ereldrecords gezwommen in
•arcelöna. Perkins deed dat in
finale van de 1500 meter
ije slag met 14 minuten en
3,48 seconden. Rous presteer-
het als startzwemmer van de
eiAmerikaanse ploeg op de 4 x
tt^l.00 meter wisselslag op de 100
2s+neter rugslag. Hij finishte na
erj53,86 seconden. Dat was ruim
déwee seconden sneller dan het
eipude record, dat sinds 25 augus-
?sttus 1991 al op zijn naam stond
ikmet 55,93. Yang Wenyi stelde
de 50 meter vrije slag haar
Ikeigen wereldrecord scherper:
ik 24,79 seconden. De toptijd was
Hartaanval eist
"weer mensenleven
- Bij de Olympische
(e-|Spelen is opnieuw een dode ge-
devallen. De 61-jarige Wilson
tieMalo, lid van de technische staf
n-jvan de schietploeg van Ecua-
iudor, overleed in de nacht van
tejdonderdag op vrijdag aan een
e- hartaanval. Eerder kwam een
jp vader van een Amerikaanse
in zwemmer tijdens de openings-
el ceremeonie om het leven en een
toeschouwer op de tribune. In
beide gevallert was een hartaan
val de oorzaak.
Ongelukkig slot
judoka Marsman
Barcelona Gooitske Mars
man heeft gisteravond de nade
len van een jury sport aan den
lijve ondervonden. De Amster
damse judoka werd door twee
beslissingen van de jury uitge
schakeld. In de tweede ronde
durfde Marsman de strijd met
Tateno aan. De beslissing was
in handen van de scheidsrech
ter en zijn twee assistenten. Die
kozen met twèe tegen één voor
de Japanse, omdat het judo uit
Nippon bij velen nog altijd een
streepje voor heeft. Marsman
was, om de herkansing te berei
ken afhankelijk van de uit-,
komst van het duel tussen Blas-
co en Tateno. Opnieuw was er
geen verschil, er werd zelfs niet
gescoord. De jury moest op
nieuw wegen. Blasco won dus
met 2-1 en Gooitske Marsman
kon na acht minuten inspire
rend werkjudo terug naar het
olympisch dorp.
d I
1 Mijlpaal voor
i Duitse equipe
a j Barcelona Jens Fiedler heeft
I gisteren op het ovaal van het
tHorta Velodrome voor een
r Duitse mijlpaal gezorgd. De
a gouden medaille die de 22-jari-
ge wielrenner op de sprint be
haalde was de duizendste Duit
se olympische medaille sinds de
eerste Zomerspelen in 1896.
Het regende gouden plakken
voor Duitsland op de wieler
baan van Barcelona. Na de
olympische titel van de wereld
kampioen van vorig jaar, beves
tigde de Duitse achtervolgers-
ploeg de wereldtitel van Stutt
gart door in de finale met groot
machtsvertoon de Australiërs
naar het zilver te verwijzen. Pe
tra Rossner stond op de 3 kilo
meter achtervolging garant
voor de derde gouden medaille
door Dennis Mulkens
Barcelona We kunnen deze
dagen gerust stellen dat Ben
Johnson buiten het stadion een
net zo hoge, of wellicht nog zelfs
iets hogere, snelheid ontwik
kelt als op de atletiekbaan zelf.
Zonder ook maar een kik te ge
ven, snelde de Canadees giste
ren na de kwartfinales van de
honderd meter langs de horde
snorrende camera's en micro
foons.
Nee, Ben Johnsoifc die nu hij
niet meer zo nadrukkelijk en
opzichtig naar dat anabole spul
grijpt, heeft geen zin om met de
media te communiceren. En zo
zullen we er naar moeten raden
wat Johnson van zijn race vond,
of hij de juichconcerten van het
publiek als een morele steun er-
vaarde, of hij inderdaad schul
dig was aan de derde valse start
en of hij zichzelf een redelijke
kans toedicht om de finale van
vanavond te bereiken. De kans
dat hij na de beslissende race
van 20.00 uur toch zijn mond
open zal doen, is trouwens mi
nimaal, omdat slechts de num
mers één tot en met drie ver
plicht zijn op de persconferen
tie te verschijnen. De 10.30 van
Johnson viel gisteren in het
niet bij de tijden, die zijn con
currenten neerzetten.
Ben Johnson is binnen de atle-
tiekwereld nog steeds een 'hot
item', want onmiddellijk nadat
hij zijn geschoren schedel bin
nen de catacomben vertoont en
de media-zóne passeert, richten
de camera's zich maar op één
man. Linford Christie, die in
dezelfde race met 10.07 secon
den de snelste tijd neerzet en
Leroy Burrell, met een hon
derdste van een seconde in deze
heat toch ook niet de minste,
kunnen doorlopen zonder dat
ook maar iemand ze een blik
waardig gunt.
Alle aandacht gaat uit naar de
atleet met startnummer 226,
die het geroep om een kreet
zonder omkijken negeert. Ter
gend langzaam kleedt hij zich
achter de hekken en voor het
oog van de verzamelde persver
tegenwoordigers uit, maar de
blik in zijn ogen verraadt al dat
hij denkt: krijg toch allemaal
het heen en weer. 'Big Ben'
kent zijn pappenheimers, want
de sprinter die met een slechts
kortstondig erkende tijd van
9,79 seconden in 1988 als snel
ste de honderd meter overbrug
de, herinnert zich nog de hoon
die over hem heenviel nadat hij
in Seoel op het gebruik van het
anabole steroid stanozolol was
betrapt.
Voor de Canadese televisie liet
hij zich onlangs een enkele op
merking ontvallen. Johnson,
die vorig seizoen bij zijn terug
keer op de atletiekbaan in het
Europese circuit zijn zakken
vulde met tijden die nooit onder
de 10.31 seconden kwamen,
maakte dit jaar een opmerkelij
ke opmars. In het voorseizoen
kwam hij niet onder de 11.15
seconden, maar na een trai
ningsstage in de jungle van Bra
zilië zette hij bij de Canadese se
lectiewedstrijden ineens een
10.16 neer.
„En nu wil iedereen natuurlijk
weten hoe dat komt", bromde
Johnson, die voor zijn vertrek
naar Spanje in eigen land voor
alle zekerheid door de Canade
se atletiekbond toch maar even
stevig werd onderzocht.
„Er wordt minimaal gesug-
geerd dat ik met dingen bezig
ben, waar ik me in het verleden
aan schuldig maakte. Dat is
niet fair. Ik snap die aandacht
trouwens niet. Toen ik 10.4 liep
was ook niemand in mij geinte-
Waar Johnson eventueel er
gens in Barcelona is terug te
vinden, blijkt die avond even
eens een onbeantwoorde vraag.
Niemand schijnt het te weten,
want de ook in de Canadese es
tafetteploeg opgenomen voor
malige Jamaicaan heeft er de
voorkeur aan gegeven niet in
het olympisch dorp te vertoe
ven. Net als de club van zijn ri
vaal Carl Lewis heeft hij een on
derkomen elders verkozen bo
ven de betrekkelijke drukte van
het dorp, waar ook de Ameri
kaanse basketballers zich niet
geheel op hun gemak bleken te
voelen met al die om handteke
ningen bedelende collega-spor
ters.
Met het ontbreken van Lewis
op de honderd meter kreeg het
topnummer bij de opening van
de atletiektiendaagse natuur
lijk toch een stevige knauw. De
Amerikaanse wereldrecordhou-
Ben Johnson, die zich als achtste voor de finale van de 100 meter plaatste,
beweegt zich in Barcelona buiten het stadion bijna even snel als daarbuiten.
ooor Dennis Mulkens
Barcelona - Atletiektrainer
Haico Scharn zag gisteren in
het Olympisch Stadion van
Barcelona paniek in de ogen
van Stella Jongmans. Waar de
geroutineerde Ellen van Lan
gen en de voor Suriname uitko
mende Letitia Vriesde in alle
rust in hun series de voor de
halve finales van vanavond toe
reikende tweede plaats zeker
stelden, ging de 21-jarige Haag
se door de zenuwen overmand
in het geweld ten onder.
„Maar dat is helemaal niet
erg", zei Scharn, die tijdens de
Spelen dienst doet als bonds
coach van Suriname en begelei
der van de Nederlandse midde
nafstand-atleten. „Wie had er
ook maar iets verwacht van
Jongmans? Het zou leuk zijn
geweest als ze nog een race had
mogen lopen, maar ze was hier
in eerste instantie om ervaring
op te doen".
„Dat klopt", wist Jongmans na
de voor haar nog te hoog gegre
pen loop over 800 meter. „Ik
heb wat opgestoken. Dit was na
het EK-indoor in Genua mijn
tweede grote toernooi. Je moet
in dit wereldje gewoon eerst
even meedraaien, je zelf de tijd
gunnen om te wennen".
Te snel
De atlete van Rotterdam Atle
tiek had bovendien moeite eni
ge motivatie te vinden in Barce
lona. „Want eigenlijk was ik al
helemaal op voordat de wed
strijd begon. Dit seizoen heeft
voor mij gewoon te lang ge
duurd. Ik heb een EK-indoor
gelopen, diverse internationale
wedstrijden en nu dus die Spe
len. Vergeleken met een jaar te
rug heb ik vijf seconden van
mijn tijd afgehaald. Eigenlijk is
het allemaal iets te snel gegaan.
De 1.58,61 minuut, die ik in
Hengelo liep, is een uitschieter
geweest, die te vroeg kwam".
Jongmans heeft zichzelf nu al
voorgenomen -in Atlanta over
vier jaar voor een andere voor
bereiding te kiezen. „Ik arri
veerde al op 22 juli in Barcelo
na. Dat was veel te vroeg. Ieder
een zegt altijd dat het zo fantas
tisch is om in het olympisch
dorp te vertoeven, maar ik vond
er eerlijk gezegd niets aan. De
eerste dagen heb ik enorme last
van heimwee gehad. Ik zat me
constant te vervelen. Daarom
was ik blij dat mijn vriendje (de
tienkamper Robert de Wit,
red.) er aan kwam. Pas toen
vond ik wat afleiding".
„Wat me ook erg tegenstaat is
datje de hele dag met een kaart
om je nek loopt. Alleen dank zij
een streepjescode kun je je hier
vrij bewegen. Je bent eigenlijk
niet meer dan een nummer. Dat
hoort nu eenmaal zo, maar ik
moet er wel aan wennen", zei
Jongmans, die zich heeft voor
genomen een maand niet aan
lopen te denken.
Kandidatuur
De Amsterdamse Ellen van
Langen benadrukte gisteren
met haar tijd van 1.59,86 mi
nuut nog eens haar kandida
tuur voor een medaille. „Zoals
ik haar zag lopen is ze volgens
mij niet kansloos voor het
goud", liep Scharn al vast voor
uit op de finale van maandag.
De atlete had, zei ze, een tame
lijk ontspannen race gelopen.
„Het ging allemaal precies zo
als ik had verwacht. Vanmor
gen voelde ik me wel iets ner
veuzer dan normaal, maar ik
had verder geen moeite in de
wedstrijd overeind te blijven.
Door een trainingskampje in
Portugal had ik ook weinig hin
der van de hitte. Het liep alle
maal perfect eigenlijk".
Net zo soepel sloop Letitia
Vriesde naar de halve eind
strijd. De Surinaamse atlete fi
nishte met een tijd van 1.59,93
als tweede in haar serie.
der, volgens de officiële lijsten
van de LAAF met 9.86 de snelste
sprinter op aarde, komt alleen
bij het verspringen in actie, na
dat hij bij de Amerikaanse se
lectiewedstrijden niet bij de
eerste drié eindigde.
Een eerste poging van de con
currentie om een aanval op het
wereldrecord te doen mislukte
gisteren finaal. In de series van
de ochtenduren waren de Ame
rikanen Leroy Burrell en Den
nis Mitchel met 10.21 seconden
het snelst.
De Brit Christie Linford bleef
in de kwartfinale met 0,07 se
conden eveneens 'ruim' boven
de tien seconden.
Barcelona - Nelli was wel te
leurgesteld, was niet teleurge
steld en fuiteindelijk toch weer
wel teleurgesteld. Er viel geen
touw aan vast te knopen, nadat
de Nederlands kampioene in de
kwartfinale van de honderd me
ter was gesneuveld met een tijd
van 11.54 seconden, driehon
derdste verwijderd van een
plaats in de halve eindstrijd.
Ze mopperde achteraf wat over
de sterke groep waarin ze was
geplaatst, maar met haar tijd
zou ze in alle drie de andere ra
ces ook niet bij de eerste vier
zijn geëindigd. Cooman had gis
teravond gewoon net zo hard
moeten lopen als in de ochtend
uren, toen ze in de eerste ronde
een tijd van 11.47 seconden rea
liseerde. De Nieuwerkerkse
plaatste zich in Barcelona voor
het kortste loopnummer bij de
vrouwen trouwens via een om
weg. Ze benaderde dit seizoen
nimmer de NOC-eis, maar om
dat ze met drie anderen wei de
estafette-limiet had gehaald,
schreef de KNAU haar mede uit
piëteitsoverwegingen in. De
sprintster, die al jaren niet
meer in de buurt komt van haar
Nederlands record van 11.08
seconden, was ontevreden over
haar tweede race van de dag.
„Mijn start was slecht, want ik
was niet eens als eerste weg.
Het middenstuk verliep ook
niet vlot genoeg en mijn ver
snelling kwam veel te laat. Ik
had vooraf gehoopt op de halve
finale, maar het zat er gewoon
niet in".
Wat Cooman betreft mag Irina
Privalova uit het GOS, met een
10.98 als enige atlete onder de
elf seconden, vandaag de finale
winnend afsluiten. „Een aardi
ge spontane vrouw. Niemand
zegt haar gedag, dat vind ik
maar zielig. Ik groet haar altijd.
Ze is veel aardiger dan bij voor
beeld Merlene Ottey, die me
niet eens bekijkt". De Neder
landse komt vrijdag andermaal
in actie met de nationale esta
fetteploeg. „Dan gaan we knal
len en vreet ik iedereen op. Een
finaleplaats is zeker haalbaar".
Middengewicht Raymond Joval werd slachtoffer
van de erbarmelijke jurering bij het olympisch
bokstoernooi. Hij werd tegen de Algerijn Ahmed
Dine op punten tot verliezer verklaard. Ook de
Australische scheidsrechter Tomislav Papak greep
niet in.
door Pim Stoel
Barcelona - Tenslotte, in de
verstikkendklamme beschut
ting van de kleedkamer volgen
de tranen moeiteloos de eerder
in de ring op de wangen getrok
ken transpiratiesporen. Schok
schouderend buigt de bokser
zich voorover, laat zijn verdriet
de vrije loop. Der Ringrichter,
steunt zijn trainer, die is ver-
rückt, Schweinerei ist es, sie
haben uns bestolen, der ring-
rechter moet naar huis, schor
sen moeten ze hem.
Dat is nog mild in verhouding
tot wat de aanhang van de bok
ser de scheidsrechter toewenst,
vierendelen lijkt ze de enig juis
te bestraffing, terwijl de vijf
geen van allen uit Europa stam
mende juryleden eenzelfde lot
dienen te ondergaan.
Zijn moeder, klein maar dap
per, schreeuwt het uit onder in
de catacomben van het bokspa-
leis. „Komt er dan nooit een
einde aan de lijdensweg van
mijn kind, al twee keer eerder is
hij, notabene in Nederland zelf,
door de arbitrage geflikt en nu,
na vier jaar trainen, na vier jaar
alles opgeofferd te hebben, pak
ken ze hem weer. Is er dan geen
einde aan die weg, waar loopt
die weg dan heen
De Surinaamse vlag die ze in
haar tasje meedraagt, blijft op
gerold, ze had hem uit willen
steken op de tribune als haar
zoon, en wie.twijfelde daar aan,
de volgende ronde zou hebben
gehaald. „Natuurlijk, hij heeft
een Nederlands paspoort, hij is
in Den Haag geboren, maar je
landje eigen land blijft toch al-
tijdje land".
Bestolen
„Ze hebben hem bestolen",
steunen de supporters, „ze heb
ben zijn Olympische droom ver
moord".
„We dienen een protest in",
raast Henk Los, voorzitter van
de boksbond, die in korte tijd
verandert lijkt van een keurige
Haagse ambtenaar in een grau
wende pittbul. „We pikken het
niet, we laten niet met ons sol
len, we willen gerechtigheid".
Ja, wie wil dat niet op deze be
klagenswaardige aardkloot.
Halt. Waar hebben we het ei
genlijk over. Welk een onrecht
is er geschied in dat warme Bar
celona. Welnu, daar heeft de
Nederlanse bokser Raymond
Joval, hij spreekt Frans, Duits,
Engels en Russisch, maar dat
redde hem niet, zijn partij in de
tweede ronde van het Olym
pisch bokstoernooi verloren te
gen een Algerijn.
Niet de eerste de beste Algerijn
FOTO EPA
De Algerijn Ahmed Dine (links) slaat op de dekking van Raymond Joval en scoort
dus niet. Toch wees de jury Dine aan als winnaar op punten.
overigens, de man heeft in de
eerste ronde van de middenge
wichten voor een daverende
verrassing gezorgd door de re
gerende wereldkampioen uit
het Olympisch toernooi te ros
sen. Die Algerijn nu zit, lang
nadat onze Raymond Joval zijn
tranen heeft gedroogd, zich nog
steeds af te vragen waar hij zich
dan wel mag bevinden en wat er
precies is gebeurd in die derde
van die drie maar drie minuten
durende ronde, daar in de
Olympische boksring.
We kunnen daar kort over zijn.
In de eerste ronde bokst hij een
fractie beter dan Joval. In de
tweede ronde bokst hij een frac
tie beter dan Joval. In de derde
ronde wordt hij door een ontke
tende Joval zo verschrikkelijk
op zijn kanis geramd, dat hij
niet alleen tot twee keer toe
moet wegvluchten in acht tel
len rust, maar z'n armen eigen
lijk niet meer omhoog kan krij
gen om zichzelf nog enige dek
king te bezorgen.
Gefluit
Raymond Joval. Natuurlijk, we
zijn in onze sas met Delibas,
maar die Raymond Joval, die
weet wat knokken is. En waar
om wint die Algerijn dan toch,
terwijl hij niet meer in staat is
om het oorverdovende en af
keurende gefluit van het pu
bliek te horen. Dat is gemakke
lijk uit te leggen. Omdat boksen
gejureerd wordt. Dat heeft in
het verleden vooral op Olympi
sche toernooien altijd aanlei
ding gegeven tot komische mo
menten.
De wat oudere Olympiërs onder
ons herinneren zich natuurlijk
nog als de dag van gisteren hoe
in 1928 (juist, Amsterdam) in
de finale van het vedergewicht
een uiterst dubieuze beslissing
werd genomen. We vonden dat
toen niet zo erg, omdat uit die
serie van jurydwalingen onze
eigen Bep van Klaveren als win
naar van het goud tevoorschijn
kwam, maar de aanhangers van
zijn tegenstander, de Argentijn
Peralta, maakten die nacht
amok en het bleef nog lang on
rustig in de binnenstad.
Sedertdien is het eigenlijk hom
meles geweest op elk Olym
pisch bokstoernooi, met als
hoogte- of zo u wilt dieptepunt,
vier jaar geleden Seoel, waar
bijna geen partij de juiste win
naar heeft gekregen.
Vandaar dat men besloot om
met ingang van Barcelona het
computertellen wat meer diep
te te geven. Binnen een seconde
moeten drie van de vijf juryle
den als ze een treffer hebben ge
meend te zien, respectievelijk
de rode of de blauwe knop in
drukken. Dan telt de treffer.
Oogkleppen
Welnu, die juryleden nu, zien
als enigen in de zaal onze Alge
rijn in de eerste ronde negen
keer goed doorkomen tegen Jo
val slechts twee keer. In de
tweede ronde hebben ze in zo
verre oogkleppen op, dat ze Jo
val niet een keer zien scoren en
de Algerijn zeven keer.
Dat betekent dat de arme Joval
in de derde ronde al op een
schier onmogelijk in te halen
achterstand staat. Hij weet de
score, hij weet dat alleen een
knock out hem de volgende ron
de in kan helpen, hij wendt al
zijn nog resterende krachten
aan en zijn niet geringe talent
om zijn tegenstander te over
rompelen, hij slaat om het plat
te zeggen, de Algerijn zo zoek
dat deze zachtjes om zijn moe
der begin te roepen.
En de scheidsrechter, een Au
straliër die het onrecht van de
eerst en tweede ronde goed had
kunnen maken, door in de der
de na de twee maal acht tellen
rust van de Algerijn, de strijd te
staken, die scheidsrechter laat
Joval rustig tot het einde door-
boksen en de Algerijn rustig in
casseren. Waardoor Joval ver
liest (22 tegen 14) en wie die zes
treffers van de Algerijn in de
derde ronde heeft gezien moge
opstaan.
Weldoener
En daar zit dus na afloop onze
Raymond Joval in de kleedkam-
wer. Figuurlijk lamgeslagen,
terwijl hij zijn opponent letter
lijk heeft lamgeslagen.
Die met zijn vriend en weldoe
ner Fred Cohen weken in Rus
land verbleef om er het echte
boksen te leren. Cohen betaal
de, hij is een aardige man, net in
de vijftig, ooit slager van beroep
geweest. Een grote, dat wel, hij
heeft in zijn hotelkamer nog
een foto van zichzelf waarop hij
in Egypte een schaap slacht, hij
wil die indien nodig best even
ophalen.
Dat is niet nodig Fred, we gelo
ven hem op zijn woord, ook als
hij zegt dat hij later rijk is ge
worden in onroerend goed en
nu zijnde zelf een bokscheids-
rechter, z'n leven wijdt aan het
begeleiden van zijn pupillen Jo
val en Nijman. „Die scheids
rechter hier", zegt Fred Cohen,
„die is het doodschoppen niet
waard, die moeten ze voorgoed
z'n licentie afnemen".
En dan, dan gaat de morele
winnaar maar desondanks be
klagenswaardige verliezer Ray
mond Joval onder de douche en
valt twintig minuten later in
het bokspaleis, terwijl het ge
juich om een volgende gevecht
hoog opklinkt, zijn moeder in
de artnen. Er wordt geknuffeld
en getroost, de fans staan wat
verlegen het tafereel gade te
slaan, wenden zich dan discreet
af.
Het laatste woord is aan een
Engelse boksroutinier, die som
ber zegt dat de beste bokser van
het toernooi slachtoffer is ge
worden van de slechtste jury
van het toernooi.
En dat is een passend requiem
voor een bedroefde middenge
wicht...
