Hitte is een zegen voor de paarden
Lejeune wil geschiedenis niet
in als de eeuwig geblesseerde
Zevende plaats is hoogst
haalbare volleybalsters
SPORT
A9
leidóvQowiant
DONDERDAG 30 JULI 1992
Tot opluchting van de organisatie overleefden bij
de military alle paarden de uithoudingsproef. De
schade bleef beperkt tot een paard dat door
uitputting door de hoeven ging. Voor de
Nederlandse Fiona van Tuyll stond de gezondheid
van haar paard Olympic Bronze voorop.
Ze woont in Engeland, ze traint
paarden, ze rijdt paard van
jongs afaan, haar droom ooit uit
te komen op de Olympische
Spelen werd dankzij de stal
Stibbe, eigenaar van Olympic
Bronze, realiteit. Haar eigen
paard was ziek aan de voora
vond van het EK. „Neem", zei
Eddy Stibbe royaal, „onze
Olympic Bronze maar, probeer
het maar, zie maar hoe ver je
met hem komt". Ze is lyrisch
over haar paard. „Hij heeft iets
dat andere paarden missen, hij
heeft een stoute blik in de ogen
en als hij zijn tong uitsteekt, ja
dan weet ik het zeker, dan heeft
Bronze de vorm".
Simpele klussen
tafeltennissters
Barcelona Mirjam Hooman
en Bettine Vriesekoop hebben
iun eerste duel op de Olympi
sche Spelen in winst omgezet.
De Braziliaanse Monica Doti,
tegenstandster van Vriesekoop,
was in groep N van geen enkel
niveau. De Europese kampioe
ne won met 21-8 21-15. Vriese
koop zal in de strijd om een
in de kwartfinales
moeten afrekenen met de Bul
gaarse Guergueltsjeva. Eerder
de dag won Hooman in de
eerste ronde van de Argentijnse
Hae Ja Ja Kim - De Rimasa, 21-
1321-17.
Strauss moet
aan de drank
Barcelona Astrid Strauss, de
wegens gebruik van verboden
stimulerende middelen twee
maanden geleden geschorste
Duitse zwemster, zal worden
verzocht flink bier te drinken.
Daarna zal worden getest of al
cohol in haar lichaam voor een
abnormale hoeveelheid steroï-
den zorgt. De Duitse zwembond
verklaarde gisteren een profes
sor te hebben verzocht de voor
malige wereldkampioene aan
uitvoerige tests te onderwer
pen. Op die manier willen de
sportbestuurders vaststellen of
de 23-jarige Strauss al dan niet
terecht is gestraft. Zelf ontkent
de zwemster dope te hebben ge
bruikt.
Turners van GOS
weer superieur
Barcelona Leonid Arkajev,
de coach van het mannenteam
van het GOS, omarmde gister
avond weer zijn turners. Het
zestal Vitali Tsjerbo, Valeri Be-
lenki, Igor Korobsjinski, Grigo-
riMisoetin, Alexei Voropajev en
Roestam Tsjaripov won de lan-
denwedstrijd met overmacht
(585,450) voor China (580,375)
en Japan (578,250). De man die
het turnen bij de mannen in de
voormalige Sovjet-Unie groot
maakte, had opnieuw succes ge
boekt. In navolging van de
vrouwen een avond tevoren
prolongeerde de mannenploeg
de olympische landentitel van
Seoel.
De 52-jarige Arkajev wordt be
schouwd als de succesvolste
trainer uit de historie van het
mannen turnen. Hij is beschre
ven als koud, gevoelloos, slim
en berekenend.
door Pim Stoel
El Montanya - Onrustig is de
nacht. De troosteloze jacht-
kreet van een uil weerklinkt, af
gewisseld door het haast ho
nende gehinnik van een paard.
Stro ritselt, hoeven schrapen en
af en toe schuurt een paardelijf
langs het houtwerk. Het lijkt
wel alsof de paarden beseften
dat na twee dagen verstrooiing
in de dressuur nu het uur der
waarheid nadert, dat de echte
strijd op het punt staat te begin
nen. Ze voelen het aan zoals sol
daten dat doen in de loopgraven
aan de vooravond van een in het
diepste geheim op handen zijn
de offensief.
Een vos zoekt in de vroege och
tendschemering steels een weg
langs de stallen, schrikt op bij
het plotseling naderen van een
auto en duikt het struikgewas
in. Stalknechten ontwaken, er
wordt met tuigen en zadels ge
sjouwd, de eerste ruiters arrive
ren en dan, dan is de zwaarste
dag van de military onderweg
en met geen paard meer tegen
te houden. Twee wegparcour-
sen van respectievelijk 5060
meter en 9000 meter, een stee
ple van 2760 meter en een
crosscountry van 7410 meter
vol voetangels en klemmen,
hoge en lage hindernissen
wachten paard en ruiter.
Liefde
„Ik ben hier", heeft Fiona van
Tuyll (29) aan de vooravond
van de military gezegd, „om
mijn paard Olympic Bronze
heel aan de finish te brengen. Ik
ben dol op dat paard, dat paard
heeft me, terwijl we elkaar nog
geen week kenden, op het Euro
pees kampioenschap vorig jaar
naar een zesde plaats gebracht,
het klikte meteen tussen ons,
het was liefde op het eerste ge
zicht".
Botjes
Ze houdt van de military, ze
heeft in haar carrière wat rib
ben, armen, sleutelbeenderen
en andere botjes gebroken.
„Kleine dingen eigenlijk", zegt
ze, „gewoon bij valpartijen,
maar", zegt ze ook, „ze heeft
nog nooit een paard over de
kling gejaagd. Ze zou het niet
over haar hart kunnen verkrij
gen en ze zou mensen die dat
wel doen uit woede wel kunnen
aanvliegen".
„Ik denk", profeteert Fiona van
Tuyll vervolgens, „dat het in de
cross country hier op de berg El
Montanya met de paarden goed
zal gaan. De hitte en de hoge
vochtigheidsgraad zijn natuur
lijk van invloed, maar dat juist
zal de meeste ruiters ertoe be
wegen hun dieren te sparen".
Ze zal tot opluchting van de or
ganisatie gelijk krijgen, al jaagt
de Rus Oleg Karpov niet alleen
zijn paard Dokaz, maar alle mi
litary-aanhangers hier op de
glooiende flanken van de berg
El Montanya aanvankelijk de
stuipen op het lijf. Op de 26ste
hindernis draaien plotseling de
ogen van Dokaz weg, de krach
ten verlaten het paardelijf als
lucht een lekgeslagen ballon,
hij ramt de hindernis, gaat ver
volgens als in slow motion door
de knieën en blijft licht met de
benen stuiptrekkend liggen.
Paniek
Paniek alom. Dierenartsen
worden gewaarschuwd, het
hoofd van de veterinaire dienst
komt aansnellen en snijdt in de
keel van het paard om het dier
lucht te geven, bloed spat in het
rond, aan een hijskraan wordt
het tenslotte opgetakeld en
voor dood op een vrachtwagen
Spel verdeelster Vera Koenen verwerkt in haar eentje de teleurstelling na de
ontluisterende 3-1 nederlaag tegen Brazilië.
Barcelona In de eerste wed
strijd om de knikkers sinds bij
na een jaar is de Nederlandse
vrouwen volleybalploeg in feite
meteen uit het olympisch toer
nooi gekegeld. De wedstrijd die
het team hoopte te kunnen win
nen, met Brazilië als tegenstan
der, ging kansloos met 3-1 ver
loren. Met Cuba en China, op
papier nog sterker dan de Zuid-
amerikaansen, als komende op
ponenten lijkt Nederland nu al
gedoemd tot de strijd om de ze
vende plaats, tegen Spanje.
Na een paar ballen had mid-
speelster Cyntha Boersma het
al gezien.
Angst
„De buitenaanval sloeg een
paar keer in het blok, meteen
sloop angst in de ploeg. De pass
liep niet, we serveerden fout op
fout. Ik heb alles geprobeerd
om het team naar een hoger ni
veau te slepen, door vrolijk te
doen, gek, noem maar op. We
waren angsthazen".
„Zo kan het niet langer", voor
afgegaan door een stevige
vloek, schreeuwde aanvalster
Henriëtte Weersing in de derde
set. Met bewonderingswaardi-
ge vechtlust kwam Nederland,
dat debuteert op een olympisch
toernooi, daarop even terug in
de wedstrijd. Een achterstand
van 6-9 werd setwinst van 15-
11. Daarbij bleef het. Murphy:
„In de derde set begonnen we
eindelijk te volleyballen, maar
in de vierde reeks heb ik daar
van niets meer teruggezien. We
hadden alleen kans als we de
aanvalsopbouw van de Brazilia
nen konden ontregelen met een
goede opslag. Op de training
serveren we als granaten, van
daag was het niets".
Het was opvallend dat speel
sters als Weersing en Gleis,
normaal gesproken de beteren,
ver onder hun niveau bleven.
„Ze deden constant dingen die
ze normaal niet doen", zei
Murphy. Nederland kon vrijwel
niets tegen de betere opslag,
verdediging en blokkering van
Brazilië, dat met Moser en Cal-
deira schitterende, krachtige
aanvalsters heeft met super
snelle armen.
Vergelijking
Misschien hadden de volleybal
sters die naar het buitenland
trokken, zoals Weersing en
Boersma meer moeten bren
gen. Hun ervaring doen laten
gelden. Murphy vond de verge
lijking scheef. „Dit is een totaal
andere spanning dan in welke
competitie ook. Italië is hier
mee vergeleken het paradijs.
Op de training ging alles goed,
maar er is toch een verborgen
verleider in het spel geweest".
gedeponeerd. Maar het wonder
geschiedt, althans een bewer
king met water en ijs doet won
deren. Een uur later staat Do
kaz weer op zijn vier benen en
kan via een medisch bulletin ge
meld worden dat het paard het
slachtoffer was van uitput
tingsverschijnselen, maar al
weer aardig de oude aan het
worden is.
Fiona van Tuyll is dan al lang
klaar voor deze dag. Ze is als
zesde gestart voor de cross,
haar moeder kijkt haar heel
even na als ze weggallopeert en
blijft op haar horloge turend
onder een boom staan, zonder
ook maar een poging te doen
haar dochter in actie te zieii.
Ze kan, zegt ze, niet kijken, ze
staat tijdens de cross alleen
maar te hopen dat haar dochter
en het paard behouden zullen
terugkeren. Ze moet er deze
keer, omdat Fiona van Tuyll
woord houdt en Olympic Bron-
ze veilig naar de finish wil bren
gen, meer dan zestien minuten
op wachten, minuten langer
dus dan de snelste deelnemers
van de dag het lastige maar eer
lijke parcours afleggen.
Dan arriveren paard en ruiter,
de laatste hindernis wordt ge
nomen, een hoogrood getinte
Fiona slaakt een juichende cow-
boykreet en rijdt Olympic Bron-
ze behoedzaam richting de stal
len. Daar wordt hij afgesopt,
met ijsblokjes gekoeld, 40 gra
den wijst de koortsthermome
ter aanvankelijk aan, drie gra
den te hoog, normaal na zo'n
cross onder deze hitte. „Er zijn
er", zegt de dierenarts, „die te
gen de 41 graden zitten, Fiona
heeft haar Bronze duidelijk
voorzichtig bereden
Straalt
De ruiter hijgt, zweet, straalt,
ze heeft het gehaald, ze heeft
heel vaak de moeilijke hinder
nissen links laten liggen en de
alternatieve veel langere en dus
tijdrovende routes genomen. Ze
slaakte die vreugdekreet aan
het einde alleen maar om haar
moeder gerust te stellen, ze
doet dat na elke geslaagde cross
om zo te melden dat alles kits is,
en ze hoopt, zegt ze, dat de drie
andere ruiters in haar team in
haar optreden de inspiratie zul
len vinden om ook goed te eindi
gen.
Die hoop is ijdel. Niet alleen
haar paard, maar ook Anchela
Rohof heeft een onrustige
nacht achter de rug, in haar ka
mer blijven straatgeluiden
doordringen, ze is uiteindelijk
op een bank in de hal gaan lig
gen, maar doet eigenlijk geen
oog dicht. Vandaar vermoede
lijk dat ze zich zelf uit de strijd
stuurt als ze een hindernis in de
verkeerde richting neemt.
Wat voor de Nederlandse ploeg
betekent dat Martin Lips en
Eddy Stibbe in ieder geval
moeten finishen om het optre
den van de equipe in het afslui
tende springconcours veilig te
stellen.
Ze doen dat. Lips vol overtui
ging in een redelijk snelle tijd,
Stibbe moeizaam, hij valt al op
de zesde hindernis van zijn
paard en finisht in een uiterst
magere tijd. Maar is altijd nog
beter dan de Olympische kam
pioen van Seoel vier jaar gele
den, de Nieuwzeelander Mark
Todd die, omdat zijn paard al in
de steeple kreupel raakt, de
cross niet eens kan beginnen en
zijn titel dus niet kan verdedi
gen.
Lips is met een 24ste plaats de
beste Nederlander in het indivi
duele klassement, hij en Fiona
hebben geen schijn van kans
meer om via het springen nog in
de prijzen te vallen. Laat staan
dat ze zoals onze vroegere mili
taryheid Pahud de Mortanges
nog Olympisch goud kunnen
halen. Want dat deed de Neder
lander in Amsterdam in 1928
en in Los Angeles vier jaar later
weer.
Maar dat is inderdaad al heel
erg langgeleden...
In het hockeystadion van Terrassa scoorde
gisteravond een Lejeune. Helen Lejeune-Van der
Ben leidde het Nederlands dameselftal langs
Nieuw-Zeeland met twee korte hoekslagen.
Lisanne Lejeune, die de beste strafcorner van de
wereld in haar handen heeft, keek toe.
dat het toernooi snel is afgelo
pen. Dan heb ik niet meer het
gevoel dat ik iets mis".
De confrontatie deze week in
het stadion van Terrassa met
de zestien hockeysters, die in
hun poule nu twee wedstrijden
hebben gewonnen, was haar
ook bijna te veel. „Ik was vooraf
vreselijk zenuwachtig. Ik had
me een beetje afgezonderd op
de tribune. Ik ben geen type
dat, zoals al die honderden Ne
derlanders hier, in een oranje
shirtje gaat lopen. De wedstrijd
was afgelopen en de ploeg
kwam het publiek bedanken.
Ineens zag Ingrid Wolff me
staan. Ze wenkte en vroeg of ik
naar de rand van het veld wilde
komen. Ik werd vervolgens op
het veld gesleurd en door het
elftal naar de bondscoach ge
dragen. Met hem heb ik toen
een paar minuten staan praten.
Het was een emotioneel mo
ment".
Conclusie
Het is in een moeilijke periode
dat Lejeune de conclusie heeft
getrokken dat ze veel vrienden
heeft. „De reacties, de kaarten,
die ik heb ontvangen, het was
hartverwarmènd. Ik heb altijd
veel mensen om me heen gehad
en soms dacht ik weieens, hoe
waanzinnig het misschien
klinkt, dat ze me aardig vonden
omdat ik Lisanne Lejeune was.
Nu ben ik er achter dat ik het
wel gemeend is. Ik liep vlak
voor de wedstrijd van het he
renteam tegen Spanje langs de
tribunes. Natuurlijk ken ik wel
een aantal van de aanwezigen
hier, maar spontaan begon in
eens iedereen 'Lang zal ze le-
door Dennis Mulkens
Terrassa Het hockeyduel
tussen Nederland en Nieuw-
Zeeland is twee minuten oud als
de jeugdige Oranje-middenvel-
der Carole Thate de bal voor het
eerst beroert met haar stick.
„Haar", wijst Lisanne Lejeune,
„haar heb ik dus zes weken ge
leden nog zelf met de auto naar
huis gereden, nadat ze te horen
had gekregen dat ze buiten de
olympische selectie was geval
len. Ze zat volledig stuk, huilde
aan één stuk door. En nu, nu zit
ik hier dus op de tribune en
loopt daar Carole Thate in de
basis met mijn rugnummer
op".
Lisanne Lejeune heeft, nadat ze
op 20 juni haar sleutelbeen
brak, deze dagen een aantal ke
ren moeten slikken. De hockey -
ster, vier keer aan de knie geo-
peerd en dit jaar bijna dagelijks
te gast bij de medische afdeling
op Papendal: „Na een week had
ik min of meer geaccepteerd dat
ik niet mee zou kunnen. Maar
hier in Spanje heb ik het er toch
wel moeilijk mee. Soms hoop ik
ven' te zingen. Ik was 29 gewor
den en dat was blijkbaar uitge
lekt".
Lejeune is met elf leden van
haar club HGC naar Spanje ge
reisd. „Na die sleutelbeenbreuk
heb ik een week amper kunnen
nadenken. Ik zat volledig in de
put, maar ben fantastisch opge
vangen. Vervolgens moest ik
gaan beslissen wat te doen in
deze periode. Ik kon naar een
ver land, zodat de Spelen volle
dig langs me heen zouden gaan,
ik kon voor de buis gaan zitten
en ik kon met een ploegje van
elf bekenden mee naar een ap
partementencomplex in de
buurt van Llorett de Mar. Ik
heb voor dat laatste gekozen en
heb er geen spijt van. We zwem
men wat, ik speel jeux de bou
les, ik voetbal een beetje op het
strand. Verder gaan we laat
naar bed, roken meer dan goed
is voor een mens en het bier kan
niet op. Ik heb het afgelopen
jaar zeer sober geleefd. Nu kan
het me allemaal niets schelen".
Juist op dat moment slaat haar
schoonzusje Helen een strafcor
ner tegen de plank. Lisanne Le
jeune richt haar blik naar bene
den en zegt: „Ik vind het fan
tastisch voor Helen, maar hier
had ik dus kunnen scoren".
„Ik heb me niet tien keer, niet
honderd keer, maar wel dui
zend keer afgevraagd waarom
juist mij dit nu moest overko
men. Ik was eindelijk fit en
puur door pech struikel ik en
breek mijn sleutelbeen. Ik weet
precies wat andere sporters
doormaken die zo vlak voor de
Olympische Spelen moeten af
haken. Erik Parlevliet van onze
herenselectie is het ook overko
men. Ik heb hem direct een
kaartje gezonden. Omdat ik
weet dat het leuk is om een re
actie te ontvangen. In dat nega
tieve zit dus ook weer het posi
tieve. Ik zit hier alleen op de tri
bune, maar voel me allerminst
eenzaam. Ik weet dat veel men
sen om mij geven". Als gevolg
van haar langdurige revalida-
tieproces zette Lejeune al haar
kaarten op het hockey. „Ik heb
daar geen spijt van, maar ach
teraf moet je dus stellen dat al
les voor niets is geweest. Ik heb
daarom besloten nu een baan te
zoeken. Ik hoef geen carrière te
maken, maar ik wil gewoon een
baan. Inmiddels heb ik een be
roepskeuzetest achter de rug.
De uitslag is nog niet bekend,
maar ik hoop straks iets te kun
nen doen in de journalistiek, of
iets met kinderen. Schrijven
vind ik leuk, een tv-programma
met kinderen lijkt me ook fan
tastisch".
Baan
„Die baan", zegt Lisanne Le
jeune, „wordt voor mij nu het
belangrijkst. Desnoods gaat het
ten koste van het internationa
le hockey, want ik weet nu hoe
betrekkelijk het allemaal is.
Stoppen bij mijn club HGC zal
ik zeker niet. Want ik wil - als ik
fit blijf - nog een aantal jaren
doorhockeyen. Natuurlijk heb
ik al veel meegemaakt, ik heb
een wereld- en Europese titel op
zak. Maar het is te weinig. Zo
kan ik mijn sportloopbaan niet
afsluiten. Ik wil ook niet de ge
schiedenis ingaan als het meisje
dat altijd geblesseerd was. Dat
verhaal is toch bij de mensen
blijven hangen. Aan hockey be
leef ik nog ontzettend veel ple
zier. Dat wil ik mezelf niet ont
nemen".
Het is rust bij Nederland tegen
Nieuw-Zeeland, Lisanne Lejeu
ne heeft gezien dat haar naam
genote Helen inmiddels een
tweede strafcorner achter haar
naam heeft gebracht. Broer
Juul informeert of ze iets wil
drinken en vraagt haar om geld,
want Lisanne beheert deze da
gen de pot. Het is haar nieuwe
rol.
Een Hollandse tiener vraagt
ondertussen om een handteke
ning. Lejeune: „Nee, ik ben nog
niet vergeten".
Knol haalt uit
naar Hoekstra
Chaam Monique Knol heeft
[isteren ongemeen fel uitge
laaid naar bondscoach Piet
loekstra en de wielrensters uit
de selectie. De winnares van de
ironzen medaille in Barcelona
•n de Acht van Chaam gisteren
spuwde haar gal tijdens de
olympische uitzending van Stu
dio Sport gisteravond. Ze liet
duidelijk blijken in Barcelona
een rot tijd te hebben gehad.
,De bondscoach en degenen die
met me gereden hebben, heb-
ien me gewoon genegeerd. Ik
een rot tijd gehad. Daarom
ben ik ontzettend blij dat ik die
plak heb gepakt. Aan de andere
kant ben ik heel boos". Knol
zich gestoord aan het feit
Hoekstra haar nauwelijks
feliciteerde toen ze de bronzen
medaille had veroverd. Ze ver
moedt dat hij liever had gezien
dat een ander de medaille zou
hebben gewonnen.
Haringa kent
geen problemen
Barcelona Ingrid Haringa
ïeeft probleemloos de halve fi
nales in de sprint voor vrouwen
jereikt. De wereldkampioene
won met groot gemak van de
Japanse Mika Kuroki (20) tij
dens de kwartfinales op de
olympische wielerbaan. In de
andere series ging de winst
naar de Franse Felicia Ballan-
waarschijnlijk de voor-
laamste concurrente van Ha-
inga, de Estlandse Erika Salu-
mae en de Duitse Annett Neu
mann. Alle tijden over de laat
ste tweehonderd meter lagen
boven de twaalf seconden.
De verdeling
van
de medailles
De Fransman Jean-Jacques Boisson duikelt met zijn paard Oscar de la Loge van een hindernis. Beide
kwamen er zonder noemenswaardige blessures van af.
