Nu al heimwee naar blunders van Vonhoff
Jaap ten Kortenaar heeft het goed verbruid
81
Sport
'ER ZIT EEN STEEKJE BIJ HEM LOS EN HIJ KAN GEEN BOCHTEN RIJDEN'
Leidse Courant
maandag 27 juli 1992
Laatste Spelen
voor Piet Bon
Barcelona Enige olympische
ervaring kan Piet Bon niet wor
den ontzegd. De 46-jarige huis
arts uit Aalsmeer maakte de
Spelen van 1968 actief mee als
lid van de Nereus-acht, die in de
roeiregatta achtste werd. In
Barcelona is Bon voor het laatst
bij een groot toernooi medisch
begeleider van de mannenhoc-
keyploeg. Hij gaat wel door als
arts van Ajax. Bon heeft er in
samenwerking met inspan
ningsfysioloog Jos Geysel de
laatste maanden alles aan ge
daan de mannenhockeyers tij
dens zware trainingsarbeid te
laten wennen aan hete omstan
digheden, die nu eenmaal in
een stad als Barcelona worden
aangetroffen.
Wodka helpt
GOS-ploeg
Barcelona Het team van het
GOS, waarin atleten zijn sa
mengebracht uit Rusland, Ge
orgië, de Oekraïne en negen an
dere voormalige Sovjet-repu
blieken, behoeft niet langer
geld voor trainingsfaciliteiten,
kleding en reiskosten bij elkaar
te schooieren.
Wodka-producent Pierre Smir
noff heeft een zodanige finan
ciële bijdrage in het vooruit
zicht gesteld, dat de 512 atleten
en 175 officials zich in Barcelo
na voorlopig geen zorgen be
hoeven te maken. Met die ma
noeuvre hoopt het wodka-merk
terug te keren op de thuis
markt, waar het tot voor kort
alleen in belastingvrije winkels
tegen betaling in buitenlandse
valuta kon worden verkregen.
Vera Koenen:
mond spoelen
Barcelona De volleybalster
Vera Koenen en de bokser Mi
guel Dias bewaren niet alleen
mooie herinneringen aan de
openingsceremonie van de
Olympische Spelen. Zij moes
ten na terugkeer in het olym
pisch dorp ogen en mond laten
uitspoelen door dokter Her
mans. Koenen en Dias hadden,
zoals zo vele andere sporters,
een lichtgevend staafje opge
raapt dat hen tijdens het défilé
door het publiek was toegewor
pen.
„Een leuk souvenirtje", zei
Koenen, „in de bus op weg naar
huis spoot plotseling de chemi
sche vloeistof uit het buisje in
mijn rechteroog".
Rosa Mota niet
op de marathon
Lissabon Rosa Mota zal haar
olympische titel op de mara
thon niet verdedigen in Barce
lona. Het Portugese loopwon-
der heeft gisteren in Lissabon
besloten van deelneming af te
zien. Rosa Mota (34) is de gevol
gen van een chirurgische in
greep in 1991 nog steeds niet
helemaal te boven. In overleg
met haar trainer Jose Pedrosa
kwam ze tot de conclusie dat ze
in Barcelona niet tot de kans
hebbers zou behoren. Voor
Rosa Mota zou de olympische
marathon in Barcelona het ein
de van haar loopbaan beteke
nen. Over dat afscheid beraadt
ze zich.
d'Ancona opent
Holland House
Barcelona Met het aanzet
ten van een (Philips) tv en een
slok uit een (Heineken) bierpul
heeft minister d'Ancona van
WVC zaterdagmiddag het door
overheid en nog meer sponsors
opgezette „Holland House" bij
de Olympische Spelen in Barce
lona geopend.
Het pers- en ontmoetingscen
trum is gebouwd in de oude ha
ven van Barcelona, waar zater
dagmorgen ook het zeilschip
„Olympic Star" afmeerde. De
opening ging gepaard met een
kort concert van het Neder
landsjeugdorkest.
Haldan tegen
Appelgren
Barcelona Bettine Vriese-
koop is in de eerste schifting
van het olympische tafeltennis
toernooi ingedeeld in groep N
met de Braziliaanse Monica
Doti, de Nigeriaanse Olaten
Kaffo en de Bulgaarse Gergelts-
jeva. Mirjam Hooman treft in
groep O de Braziliaanse Lyanne
Kosaka, de Tsjechoslowaakse
Marie Hrachova en de Argen
tijnse van Koreaanse afkomst
Hae Kim. Paul Haldan, de enige
Nederlandse vertegenwoordi
ger bij de mannen, speelt in
groep M tegen de Spanjaard Pa
les, de Zweed Appelgren en de
Indonesiër Anton Suseno. De
eerste twee van elke groep gaan
over naar de volgende fase.
Plaats eerste
twaalf garantie
Barcelona De vijftien Neder
landse atleten, die deelnemen
aan het olympisch toernooi,
kunnen in Barcelona reeds een
plaats veroveren voor het WK.
De vierde wereldtitelstrijd
wordt volgend jaar in augustus
in Stuttgart gehouden.
Over de openingsceremonie van de 25ste
Olympische Spelen kunnen we kort zijn, een wat
langdradige vertoning, zwaar ook als een paella,
smakelijk maar een ratjetoe en stevig op de maag
drukkend. En zeker minder speels dan die van acht
jaar geleden in Los Angeles. Maar ja, alles stroomt
en dus blijft niets hetzelfde.
met de portretten van al onze
toppers in Barcelona, behalve
onze trouwe viervoeters de
paarden.
Er is weinig mis met hem, zijn
te korte broek even buiten be
schouwing gelaten. Dat ding is
vermoedelijk nog door zijn
voorganger gedragen, Hui-
bregtsen heeft hem vijf keer
zonder veel resultaat door zijn
kleermaker laten vermaken, en
in die broek loopt hij dezer da
gen met één afgezakte slobkous
en één opgetrokken slobkous
door de stad.
Hij betreurt het, zegt hij, dat hij
hier zelf niet meer aan sport
kan doen, hij zou het liefst wat
tijd vrij maken voor volleybal,
zwemmen, squash en tennis,
maar het olympische program
ma is daartoe te overladen. Hij
wil-ook op al die plaatsen zijn
waar onze jongens en meisjes,
en onze paarden niet te verge
ten, op zoek zijn naar olympi
sche roem en dus onsterfelijk
heid.
Als we hem vragen of zijn be
langstelling ook uitgaat naar
dat gedrogeerde gedoe in het
Olympisch Stadion als daar
straks de atletiek begint, draait
hij zich overigens abrupt om
onder het mompelen dat hij nog
iets te doen heeft elders, van
dergelijke zaken wil hij duide
lijk geen weet hebben.
Twee ringen
Alles stroomt, en dat wordt ook
duidelijk in de boksarena van
het olympische platform. Wat
hebben we niet gelachen in Se
oel met die twee ringen naast
elkaar daar. In de ene ring be
sloot men de rondes met een
fluit, in de andere ging de gong.
Helaas, als je genoeg klappen op
je kakement hebt gehad kun je
het gezang van een kanarie niet
meer onderscheiden van het ge
kras van een kraai, laat staan
die van gong of fluit. Dat gaf
toen aanleiding tot komische
momenten.
In de ene ring ging de gong, in
de andere ring hield een van de
deelnemers prompt maar pre
matuur op met knokken, Heer
lijk, hij was echt even aan rust
toe, en pats, daar had hij er een
vol op zijn kanis te pakken want
z'n tegenstander in deze nobele
'art of selfdefence' hanteerde
het motto dat winnen belangrij
ker was dan deelnemen.
En die heerlijke jury in Seoel.
Waar werd een corrupter zooit
je ter wereld ooit gevonden? Als
je uit Korea kwam dan kon je
Door Pim Stoel
Barcelona Dat alles, ook bij
de Olympische Spelen, veran
dert is vaak jammer. Want wat
kun je met heimwee terugden
ken aAn de vorige voorzitter
van het NOC, Henk Vonhoff,
commissaris der koningin in de
provincie Groningen, die op pu
bliciteit beluste olympische pal
jas van een paar jaar terug. Hij
wilde nog IÖC-lid worden ook,
maar verloor die race kansloos
van onze zeven mijlsreus Anton
Geesink.
Hij is er dus niet meer bij, Henk
Vonhoff, de man die feilloos de
verkeerde sporters wist te feli
citeren met de behaalde succes
sen. De man, die in Lausanne,
waar Amsterdam de verkiezing
van '92 verloor, naar Saar Boer
lage en haar trawanten stond te
kijken alsof het een invasie van
slijmerige marsmannetjes en -
vrouwtjes betrof in plaats van
een tegen de Spelen in Amster
dam protesterende alternatieve
groepering. En in Seoel, ja, als
de voorzitter van het NOC daar
uit zijn limousine stapte, kon je
je blocnootje al voor de dag ha
len, want er viel altijd wel wat
bizars te noteren.
Bon mots
Wie hebben we voor die Von
hoff, die overigens best gevoel
voor humor had, teruggekre
gen? Ene Wouter F. Huibregt-
sen. Geen lachebek. Niet ie
mand van bon mots. Hij lijkt
nog het meest op de drogist uit
Pietje Bell. Een man die zijn
vak als NOC-voorzitter ver
staat, die geen blunders maakt.
Ja, daar schiet je dus lekker
mee op, met zo'n man, laat dat
blocnootje maar zitten. Er valt
niks op hem aan te merken, hij
doet z'n werk. Onder zijn
bewind is het aantal deelne
mende sporters aan de Spelen
50 procent groter, zo schrijft hij
zelf in 'Who is who', het boekje
Het kleurrijke spektakel van de openingsceremonie, die fraai was maar zich nauwelijks onderscheidde van voorgaande edities.
als je na tien seconden al knock
out was gemept, in het zieken
huis bijkomen waar je dan werd
meegedeeld dat je niet alleen
die partij had gewonnen, maar
ook nog twee ronden verder
was gekomen.
Harde meppen
Nu in Barcelona hebben we a.
helaas maar één ring en b. is de
telcomputer verder vervol
maakt. Drie van de vijf juryle
den moeten bij het zien van een
treffer binnen een seconde de
rode of de blauwe knop hebben
ingedrukt en dan telt de knal
officieel. Wonderlijk genoeg
worden nu uitsluitend de harde
meppen op het hoofd geregi
streerd. Die frisse punches in de
maagstreek, dat heerlijke geros
op de nieren, die versterkende
meppen op de lever, je hebt er
eigenlijk niks meer aan.
En of op de eerste dag van het
bokstoernooi in Barcelona die
telcomputers goed werken valt
te bezien. Niet althans volgens
de Keniaan Wanene, die blijkt
na negen minuten boksen zijn
tegenstander Velasco slechts
één keer te hebben geraakt, ter
wijl hij, alweer volgens de com
puter, zestien keer heeft mogen
incasseren. Dat kan niet, zegt
de kleine treinbestuurder uit
Thia en sluit zich op in de kleed
kamer, hij wil er niet meer uit
komen, hij is voor geen mens te
spreken,
„Hij is", zegt zijn coach Mwa-
rangu, „heel erg teleursteld, hij
moet een beetje huilen, hij was
de eerste Keniaan die op deze
Spelen in actie kwam, het oog
van de natie was op hem gericht
en hij heeft het gevoel dat hij
het land in de steek heeft gela
ten. Wat heel sneu voor hem
is".
Sneu maar verdiend is de ne
derlaag van Mfamasibill Tibo-
nisele Mnsi tegen de Cubaan
Marcelo Garcia. Sinds Moskou
zijn er geen Cubanen meer in de
olympische ring geweest, maar
ze zijn, zo blijkt, nu in elk geval
van plan zo lang mogelijk aan
het werk te blijven.
Nelson Mandela
Veel langer is het natuurlijk ge
leden dat er een Zuidafrikaan
acte de.présence kon geven, en
de eerste na al die jaren van
boycot, Fana Rhwala wordt des
kundig het toernooi uitgemept
door een Spanjaard. Dit onder
het toeziend oog van Nelson
Mandela, die weliswaar het ge
ringe aantal w computertreffers
van Fana kritiseert, maar wel
toegeeft dat de Spanjaard beter
was geweest.
„Nu zie je", zegt Mandela, „dat
we door die jaren van boycot ver
achterop zijn geraakt, maar het
belangrijkste is dat we er weer
bij zijn".
Trieste ogen
Er komen nog heel wat boksers
in actie deze dag, maar we gaan
weg, het zijn allemaal vriende
lijke jongens, maar zowel vóór
als na hun drie maal drie minu
ten hebben ze eigenlijk van "die
trieste ogen.
Er wordt trouwens nog een
knock out uitge.deeld en wel in
de op een steenworp van het
bokscentrum gelegen bou'
werk waar de Amerikaai
profbasketballers mogen dollt
met twaalf Angolezen, die m
maar krap een macabere lan|
durige burgeroorlog achter
rug hebben, veel familieleden ii
de strijd hebben verloren ei
hier in Barcelona op alle fron
ten te kort komen om het d(
Amerikaanse multimiljonairs
onder leiding van de baltove
naars Jordan en Johnson last
te maken. Ze komen op 2-1 en
7, maar dan komt de Amen
kaanse machine op toeren et
worden ze nog voor de rust op
64-16 gezet. Kortom, het dre
amteam is voor Angola een
nachtmerrie en de demonstra'
tie van overmacht eigenlijk wal
pijnlijk om tot het einde te vol
gen
Jaap ten Kortenaar en zijn maten gingen gisteren
in de tijdrit over honderd kilometer roemloos
onderuit. Met ruim zes minuten achterstand op
het winnende Duitse kwartet werd de Nederlandse
wielerploeg slechts negende. Een prestatie die in
het Nederlandse kamp de nodige discussie
losmaakte. Met Ten Kortenaar als middelpunt.
toch wel stellen dat er bij deze
jongen een steekje los zit",
brieste de doorgaans ingetogen
Kuijs, terwijl Ten Kortenaar
een paar meter verder intens
zat te genieten van alle aan
dacht voor zijn persoon. „Nee,
ik heb geen moment overwogen
in te grijpen. Het is een volwas
sen jongen van 28 jaar, nota
bene onderwijzer. Moet ik zo'n
man nog opvoeden? Hij wil
straks dat werelduurrecord
breken, hij is op zoek naar spon
sors en denkt op deze manier
zijn doel te kunnen bereiken. Ik
geef toe dat hij niet behoeft te
klagen over een gebrek aan be
langstelling van de zijde van de
pers. Het zijn ook leuke dagen
geweest voor de journalisten,
die dit natuurlijk prachtig von
den. Maar ik distantieer me
verre van zijn taal".
Niet snel
Ten Kortenaar, hij vermoedde
het zelf ook al, heeft gisteren
zijn laatste wedstrijd in een
Oranje-tricot gereden. Een vol
gende uitnodiging hoeft hij niet
snel te verwachten. „Achteraf
bezien had ik hem misschien
zelfs thuis moeten laten", zei
Kuijs. „Als ik het parcours be
ter had gekend en had geweten
dat er zo veel bochten in zaten,
dan had ik anders moeten han
delen. Want Jaap kan wel hard
fietsen, hij heeft bij ons nooit
gefaald, maar hij kan absoluut
geen bochten rijden. Ik heb
hem al zo vaak geadviseerd
meer criteriums te rijden, maar
door Dennis Mulkens
Mollet Bondscoach Piet
Kuijs ergerde zich de afgelopen
dagen in niet geringe mate aan
het gedrag van Jaap ten Korte
naar. De wielrenner uit Zoeter-
meer had Oranje voordat er nog
maar een meter was gereden al
min of meer minimaal een
bronzen plak toebedeeld. In
zijn honger naar publiciteit
scheidde hij de ene na de andere
boude uitspraak af, zelfs het in
wielerkringen zo met taboes
omgeven onderwerp doping liet
hij niet onbesproken.
Het was daarom dat Kuijs na de
mislukte tijdrit het moment
rijp achtte te bekennen dat hij
zich behoorlijk geneerde voor
de uitlatingen van Ten Korte
naar, die onder meer mededeel
de dat hij met de ten minste al
even omstreden arts Karskens
enige tijd in onderhandeling
was geweest over het gebruik
van doping. „We kunnen nu
De Nederlandse wielerf ormatie nog compleet. Tweede van links de zo gewraakte Jaap ten Kortenaar.
daarvoor is hij gewoon veel te
eigenwijs".
Volgens Ten Kortenaar, door
zijn ploeggenoot Pelle Kil laat
dunkend als De Grote Messias
aangeduid, had Nederland de
nederlaag gisteren te wijten
aan een eenvoudig niet weg te
poetsen gebrek aan kwaliteit.
„We moeten constateren dat we
met z'n vieren te weinig talent
hebben", sprak hij ook maar
voor zijn ploeggenoten. „Dat,
opgeteld bij het feit dat er hé-
laas geen geld was voor een be
tere medische begeleiding en
het volgen van een hoogtestage,
is de reden waarom we het niet
hebben gered".
„Het heeft ons opgebroken dat
we de rit met drie man hebben
moeten uitrijden", verwees
Kuijs naar het afhaken van
John den Braber, die na 75 kilo
meter de krenk van zijn vijf
tienduizend gulden kostende
tweewieler in de vernieling had
getrapt. „Dat heeft óns tijd ge
scheeld, pakweg anderhalve mi
nuut. Was dit niet gebeurd, dan
hadden we keurig de vijfde
plaats behaald. Op die positie
had ik ons ook ingeschaald. Al
leen in het geval van een collec
tieve superdag hadden we hier
een medaille kunnen behalen".
Blunder
Bepaald ontevreden zat Den
Braber in de garagehal van het
saaie wielercomplex dertig kilo
meter buiten het bloedhete
Barcelona teleurgesteld onder
uit. „Het materiaal was niet in
orde. Dat is een grote blunder
We hebben maar twee keei
eerder op deze fietsen kunnei
rijden. Hadden we ze vakei
kunnen uittesten, dan was deze
fout boven water gekomen. II
ben hier al anderhalf jaa
bezig en dan overkomt je zoiets
Dit is pure pech".
Ook Den Braber wilde overi
gens niet bestrijden dat dl
Oranje-equipe na driekwart
van de race wat betreft de me
dailies al in geslagen posit
Hij: „Bij het WK werden
rig jaar .vijfde. Toen begonnei
we in de laatste 25 kilometei
aan een inhaalrace. We haddei
onder normale omstandighe
den, dus zonder materiaalpech
makkelijk vijfde kunnen wor
den".
Niet schuldig
Rest de vraag natuurlijk wie e
verantwoordelijk was voor he
kostbare, maar achteraf or
deugdelijk gebleken materiaal
Piet Kuijs, die zei te vrezen dal
zijn tot 31 december doorlopen
de contract met de KNWU al'
gevolg van dit resultaat niet za:
worden verlengd, voelde ziel
niet schuldig. „Wat kan ik hie:
verder aan doen? Natuurlij!
had ijc ook liever gezien dat
fietsen eerder vanuit Italië naa
Nederland waren overgeko
men. Maar dat is allemaal ach
teraf praten".
„Zo is het maar net", knikt
chef d'équipe Joop Atsma. „W
kunnen hier nog wel vijf dage
over blijven doorpraten, maa
het komt er mijns inziens tod
op neer dat die jongens gewoo
harder hadden moeten fietsei
Als ik die Jaap zo hoor prate
over hoogtestages en een beter
medische begeleiding dan deri
ik: op korte termijn is er een bf
tere oplossing. Jaap moet ge
woon leren sturen. Want da
heeft ons tientallen secondei
