Leistra heeft
geen rancunes
Een ouwe Fin heeft net zoveel kans als een Braziliaanse
ir—
prof
Olympische Spelen
61 Leidse Courant
i zaterdag 25 juli 1992
Frank Leistra hoopt zaterdag 8 augustus zijn laatste interland af
te werken voor het Nederlands hockeyelftal. Op die dag namelijk
staat in Barcelona de olympische finale gepland. „Maar ongeacht
het resultaat daar, meen ik nu al te mogen spreken van een mooie
sportcarrière".
Frank Leistra ziet nu al terug op een geslaagde sportloopbaan.
foto Maurice Nelwan
tijd een team neer te zetten. Dat zal Voor Leistra betreft het komende pees- en wereldkampioen geworden,
straks ongetwijfeld ook weer gebeu- toernooi zijn laatste optreden op in- Het laat zich raden waar we nu nog
ren". ternationaal niveau. „We zijn Euro- naar op zoek zijn. Ongeacht het re
sultaat in Barcelona kan ik straks
terugkijken op een mooie sportloop
baan. Waarin ik veel van de wereld
heb kunnen zien, waarin ik ben ge
vormd als persoon. Voor dat alles
ben ik dankbaar".
Breuk
Op nationaal niveau zal Leistra zich
nog minimaal een jaar by zyn club
Tilburg presenteren. Dit ondanks
een dreigende breuk, nadat het be
stuur van de Brabantse hoofdklas
ser aanvankelijk Leistra op non-ac
tief zette. De doelman zou door zyn
in het veld nog wel eens 'grensover
schrijdende' verbale uitspattingen
het imago van de club hebben ge
schaad. Na tussenkomst van de spe
lersgroep en begeleiding besloot het
bestuur van Tilburg de maatregel
terug te draaien en Leistra alleen
voor de eerste vier competitiewed
strijden te schorsen.
De doelman kan er mee leven. „Het
argument van het bestuur luidde dat
met die eerste maatregel te veel
schade zou worden gedaan aan de
persoon Frank Leistra. Welnu, daar
kan ik duidelijk over zijn. Het leed is
al geleden. Dat is niet meer terug te
draaien. Het bestuur is op die straf
teruggekomen omdat anders acht
spelers zouden zijn opgestapt. Dat is
de enige reden waarom het bestuur
overstag is gegaan
Het laat zich raden dat Leistra zich
moreel flink gesteund voelde door de
actie van zijn ploeggenoten en het
begeleidingsteam. „Dat is ook het
bewijs dat zij die grote mond van mij
helemaal niet zo'n probleem vinden.
Juist met mijn medespelers trek ik
150 keer per jaar op. Het gaat mij
ook puur om hen dat ik er nog een
seizoen aan vastknoop. Dat ik dit
doe in het shirt van Tilburg is van
minder belang".
„Over die zogenaamde grote mond
van mij is al voldoende gezegd en ge
schreven", vindt Leistra. „Het is nu
eenmaal moeilijk uit te leggen aan
hen die niet op het hoogste niveau
sporten. Soms heb ik ook spijt dat ik
met enige regelmaat zo hard rea
geer. Maar het is een feit dat zowel
de spelers van Tilburg als het Neder
lands elftal er mee kunnen om
gaan".
Het heeft voor alles met zijn fanatis
me te maken. Leistra kan voor geen
centimeter relativeren als hij in het
doel staat. Alleen winnen telt voor
hem.
„Ik sta wel eens te kijken bij een
wedstrijdje van heren zeven. Op dat
niveau zou ik straks dus absoluut
niet kunnen functioneren. Dan zou
mijn gedrag overigens ook - en te
recht - onacceptabel zijn. Volkomen
ongerechtvaardigd. En dus heb ik
me voorgenomen niet ergens in een
laag elftal te gaan afbouwen
Mark Neeleman neemt voor de derde keer deel aan de Olympische Spelen. De Reeuwijker was er in Seoel niet
bij, maar loert nu samen met Jos Schrier in Barcelona op zijn revanche. Neeleman behoort tot de twintig
kanshebbers. Nooit eerder was hij zo ontspannen.
Er zijn tien gouden medailles te winnen bij de olympische zeilwedstrijden.
In elke klasse, behalve de Lechner, zijn er zeven wedstrijddagen, waarvan
de beste zes resultaten tellen. Bij de Lechner-klasse tellen van de tien
races de beste negen resultaten
Flying Dutchman
Klasse: Open
Bemanning: 2 (1 man gebruikt een
trapéze om boot te stabiliseren)
Herkomst: Nederland
Ontwerp: Gircher/Van Essen
170
<lassen: Mannen, vrouwe
Bemanning: 2 (1 trapeze)
Herkomst: Frankrijk
Dntwerp: AndréComu
.engte: 4.7m
3reedte: 1.7m
feilópp. 12.7m2
Lechner A-390 (zeilplank)
Klassen: Mannen, vrouwen
Bemanning: 1
Ontwerp: Georg Lechner (Oostenrijk)
Lengte: 3.9m, Breedte: 0.66m
Inhoud: 330 liter
Gewicht: 18kg
Zeilopp.: 7.3m 2
Star
Klasse: Open
Bemanning: 2
Herkomst: Verenigde Staten
Ontwerp: William Gardner
Lengte: 6.9m
Breedte: 1.7m
Zeilopp.: 26.1 m2
GRAPHIC NEWS
foto Martin Droog
Mark Neeleman is met zijn 33 jaar een routinier in de
zeilploeg.
DOOR
Dennis Mulkens
De doelman uit
Brabant kwam de
afgelopen twaalf
maanden naar zijn
zin net iets te vaak
in de publiciteit.
Eerst was er de zaak contra de in
middels geweken bondscoach Rob
Bianchi enkele weken geleden nog
was er de heisa rond z'n eigen positie
bij zijn club Tilburg. Leistra heeft
beide affaires, die overigens geheel
op zichzelf stonden, inmiddels ver
werkt.
Hij is er ook niet slechter van gewor
den. „Maar het gaat me helemaal
niet om mijn of ons gelijk", verwijst
hij naar het vertrek van Bianchi en
de door de internationals zo gewen
ste terugkeer van van bondscoach
Hans Jorritsma. „Dat gedoe met
Rob Bianchi is voor ons, binnen de
groep, helemaal geen item meer. Het
is dat we er door journalisten nog
wel eens aan worden herinnerd,
maar anders zouden we er zelfs hele
maal nooit meer bij stil staan".
Zeven internationals, onder leiding
van aanvoerder Mare Delissen en
vice-cap tain Frank Leistra, drongen
er destijds bij de hockeybond op aan
het contract met Bianchi in te ruilen
voor een nieuwe verbintenis met de
na het WK van 1990 opgestapte Jor
ritsma. De wereldkampioenen mis
ten bij de ex-voetballer Bianchi de
specifieke kennis van het hockeyspel
in al haar facetten.
Natrappen
Leistra heeft verder geen behoefte
om tot in detail nog in te gaan op die
voor het hockey ongekende rel. „Ik
heb geen zin om na te trappen", zegt
hij. „Maar het is duidelijk dat wij
voor ons plezier sporten. Puur voor
onze lol. Je voorbereiden op een
DOOR
PlETER VAN DER LAAN
Boos krijg je hem
zelden. Volgens
zijn vrouw Marcel-
lien zul je hem
eerst venijnig met
een speld in de bil
len moeten prikken, alvorens Mark
Neeleman actie onderneemt. Behal
ve als het om zeilen gaat, dan is de
33-jarige Reeuwijker opeens een en
al dynamiek.
De schade-expert nestelt zich be
haaglijk in z'n favoriete fauteuil.
Bladert in kranteknipsels en lacht
om de inderdaad kromme redene
ring van het Nederlands Olympisch
Comité datje tot op dag van nomina
tie 'vormbehoud' moet tonen. Hoezo
vormbehoud? André Bolhuis was
persoonlijk naar de regatta in Me-
demblik gekomen om de zeilers in
actie te zien. De tandarts uit Utrecht
liet tegelijkertijd nadrukkelijk door
schemeren dat de toekomstige olym
piërs wel eens een leuk kunstje
mochten vertonen in het bijzijn van
de bobo's. Vertoornd zeilden Neele
man en Schrier met hun Star naar
de eerste positie, zwaaiden naar de
concurrentie en vluchtten met de
fraaie beker naar huis.
„Dat was tenminste de bedoeling",
bromt Neeleman. „Maar toen ik
voor de start van de laatste serie nog
een even vlug een plasje wilde ple
gen, vielen m'n autosleutels uit m'n
zeilpak. Die liggen nu op de bodem
van het IJsselmeer. Moest ik eerst
naar huis om m'n reservesleutels op
te halen. Tel uitje winst".
Ontspannen
Neeleman is voor de derde maal in
zijn carrière door datzelfde NOC af
gevaardigd naar de Olympische Spe
len. Zelden heeft hij zich zo ontspan
nen op een top-evenement voorbe
reid. Met Jos Schrier, een voormali
ge surfer uit Loosdrecht, plaatste hij
zich met overmacht in de Star-klas
se. Vraag het maar aan de Haagse
gebroeders Peet. De koningen van
de Star-klasse werden zij genoemd,
maar de broertjes hadden buiten de
Finn-zeiler en zijn surf-maatje gere
kend. „We hadden tijd nodig om een
team te vormen", zegt Neeleman.
„Maar nu we met deze boot twee
jaar verder zijn, behoren we tot de
top-tien van de wereld, terwijl de ge
broeders Peet zo rond de vijftigste
plek cirkelen". Stuurman Neeleman
en bemanningslid Schrier zijn te-
olympisch toernooi kost enorm veel
energie en tijd. Het spreekt voor zich
dat dat niet is op te brengen als het
plezier wegvalt. En dat plezier is er
nu wel binnen de selectie. Ook om
dat we weten dat de juiste man aan
het roer staat".
De buitenwacht zal desondanks de
verrichtingen van de hockeyers met
argusogen volgen. „Dat moet men
dan maar doen", zegt Leistra. „Wij
weten dat we juist hebben gehan
deld. Daar heeft het resultaat in Bar
celona verder weinig mee te maken.
Het is ook echt niet zo dat ik een lan
ge neus zou trekken naar Bianchi als
we olympisch kampioen worden. Ik
zit helemaal niet met rancuneuze
gevoelens. Het is zo gelopen en dat is
goed geweest".
Ten aanzien van Oranje's kansen in
Barcelona is Leistra redelijk opti
mistisch gestemd. In de poule is Pa
kistan de grootste concurrent. „De
wedstrijd tegen de Pakistani zal
waarschijnlijk beslissend zijn over
de vraag welk land als eerste in de
groep eindigt. De andere ploegen
moeten we achter ons kunnen laten.
De Russen hebben we op grote toer
nooien altijd verslagen. Van Nieuw-
Zeeland weten we weinig, maar dat
land heeft niet echt een grootse his
torie. Voor Maleisië zijn we gewaar
schuwd na onze trip naar dat land.
En voor de Spanjaarden moeten we
oppassen, omdat ze het thuisvoor
deel hebben. Alles bij elkaar is de
halve finale wel haalbaar. En daarna
wordt het een dubbeltje op z'n kant.
Zeker is dat alle concurrenten na
onze wereldtitel nóg meer zijn gaan
trainen. Wij zijn overigens zelf ook
fitter dan twee jaar geleden. Dat was
pure noodzaak om op dit niveau niet
onderuit te gaan".
Ware profs
Sinds 15 mei hebben de hockeyers,
die studie dan wel werk voor drie
genpolen. Neeleman is bedaard en
dromer, Schrier is druk en doener.
Beiden hebben in een andere klasse
hun sporen verdiend. Neeleman met
de Finn en Schrier met de Javelin.
Als bemanningslid was de laatste
tweemaal Europees kampioen in
maanden opzij hebben gezet, als
ware profs naar de Olympische Spe
len toegewerkt. „Dat is uitstekend
bevallen", oordeelt Leistra. „Maar
het zou me te ver gaan om jaar-in-
jaar-uit dagelijks full-time met sport
bezig te zijn. Dat lijkt me toch iets te
eentonig en te eenzijdig. Al weet ik
niet welk gevoel het geeft als er een
flinke financiële beloning tegenover
zou staan. Misschien dat ik er dan
anders over zou denken".
In hun streven de al ruim bemeten
prijzenkast met een gouden olympi
sche medaille uit te breiden, hebben
de hockeyers zich eën ijzeren disci
pline aangemeten. Wie wil roken,
mag roken. Maar daarmee houdt het
wel zo'n beetje op. Het bier staat in
de ijskast, de nachten worden sla
pend doorgebracht en op voeding
wordt speciaal gelet. „Bovendien
hebben we geleerd van Seoel", ver
wijst Leistra naar de vorige olympi
sche editie, waarin Oranje beslag
legde op brons. „Misschien hebben
we ons toen wel te veel laten afleiden
door andere zaken. Voor de meesten,
ook voor de coach, was het een eerste
olympisch optreden. Dat was in
drukwekkend en je wil dan eigenlijk
niets missen. We hebben nu zo veel
jongens die het allemaal een keer
hebben meegemaakt dat we met de
randverschijnselen nu beter zullen
omspringen".
Het hockeyelftal is met nog al wat
dertigers een zeer geroutineerd ge
zelschap. Hans Jorritsma viel met
het terughalen van met name Cees-
Jan Diepeveen, Hendrik-Jan Kooij-
man en Maarten van Grimbergen te
rug op de nodige routine. Volgens
Leistra (32) geen onverstandige zet.
„Na de Olympische Spelen zal een
aantal spelers ongetwijfeld stoppen.
Dan is het tijd voor verjonging. Na
de zevende plaats op het WK van
1986 is Jorritsma begonnen met een
nieuwe lichting. Het kostte enige
deze klasse. „Schrier is van nature
een joviaal type, terwijl ik meer ge
sloten ben. Aan boord ben ik echter
de man, die het verslag verzorgt. Ik
praat voortdurend over wat er ge
beurt in de wedstrijd. Over wat ik zie
en wat ik voel".
Neeleman, volgens eigen zeggen vijf
kilo te zwaar, kan bogen op een enor
me zeilervaring. Grootgebracht in
het Reeuwijkse plassengebied kwam
zijn internationale doorbraak in de
Finn-jollen klasse. In 1980, amper
twintig jaar oud, stond hij aan de
boorden van de Oostzee. In Tallinn
kreeg de Reeuwijker zijn olympische
doop. Hij had na de sportboycot van
de Amerikaanse president Carter
weinig hoop. Neeleman zat mis, he
lemaal mis. De boot, die hij vlak voor
de race van de organisatie ontving,
was met geen mogelijkheid te rijmen
met zijn eigen masten zeil. Het
bouwpakket dobberde naar de niet
onverdienstelijke achtste plaats.
„Toch wel teleurstellend", geeft hij
dertien jaar later toe.
„Het gekke was dat een ouwe Fin,
die zich daarvoor nog nooit bij de
eerste twintig had geklasseerd, de
gouden plak opeiste. Het was een
pure loterij. Ik ben zelfs een keer
omgeslagen met die boot. Dat komt
zelden voor. Het overkwam Hjort-
nass, drievoudig wereldkampioen en
de gedoodverfde favoriet, eveneens.
Merkwaardig, nietwaar"?
Ook in Californië 1984 deed Neele
man een vergeefse greep naar een
medaille. De regen van protesten is
hem het meest bijgebleven. „Er is
geen normale race gevaren. Ieder
een vloog elkaar na afloop in de ha
ren. Ik ben ook eenmaal gediskwali
ficeerd. Kreeg je netjes voorrang van
een concurrent en stond je na afloop
met diezelfde goser bij de jury te bek
vechten als een viswijf. Je werd er
gewoon ingeluisd. Wat dat betreft
was L.A. een leerzame ervaring".
Vreemdgaan
Tussendoor ging Neeleman
'vreemd' op een one-tonner. Hij was
schipper op een zeezeiler en voelde
zich niet op zijn gemak. „Zeezeilen is
een andere sport. Bovendien heb je
met een veelkoppige bemanning te
513
ia
ru
lie
al
roi
iUt
IOC
n lij
maken. Een team, waarin elk rader
tje moest werken. Ik voelde me er
niet thuis. Bovendien wilde de be-
manning.na de eerste de beste storm
rechtsomkeert maken. Ik wist niet
wat ik zag. Ik heb m'n contract net
jes uitgediend en ben daarna weer 'J
met Finn-zeilen begonnen".
In 1988 ontbrak de naam van Mark
Neeleman evenwel op de lijst van af
gevaardigden. Bondscoach Henri
van der Aat gaf de voorkeur aan Roy -
Heiner, een zeiler van Zuidafrikaan- bi
se komaf. „De KNWV hanteerde I
vier selectiewedstrijden, maar ik
kon slechts aan twee regatta's deel- J
nemen. Omdat de verschillen mini-
maal waren, verzocht ik om een be- I
slissingsduel. Ik vond dat ik daar ge- 1 I
zien mijn klasseringen (tweemaal
voor Heiner, red.) recht op had. Dat
verzoek heeft Van der Aat naast zich g
neergelegd. Hij had zijn vizier op
Heiner gericht, omdat hij in de kern- |j|
ploeg zat. Ik heb er een bittere nas-
maak aan over gehouden. Achteraf
was ik niet zo rouwig om mijn afwij
zing voor Seoel, want de door Van y.
der Aat beloofde 'medaille-regen'
bleef uit. Niemand haalde een plak,
de onderlinge sfeer was om te snij-
den en het kostte uiteindelijk Van F
der Aat z'n job".
Derde
Mark Neeleman richt zich nu op zijn
derde en laatste Spelen. Gesponsord
door Equity Law en met een twee
dehands bootje van de Spanjaard
Costas is hij met Schrier een van de
pakweg twintig kanshebbers op ere- "KI
metaal. De Amerikaan Reynolds en
de Braziliaan Grael zijn volgens de
Reeuwijker op papier de sterkste i tw<
deelnemers. „Dat zijn pure profs.
Die hebben een soort zeilfabriekje op
het water. Het beste materiaal en 1
het beste onderhoud en een team
van medewerkers. Die hoeven niet,
zoals Schrier en ik, 2000 kilometer
naar Cadiz met de auto. Of even een
nieuwe mast oppikken bij het Como- i H,
meer. Dan ben ik zo drie dagen
kwijt. Zoiets gaat je weieens tegen
staan".
Net zoals bij de voorgaande Spelen
heeft Neeleman zijn eigen koers uit
gezet. De bondscoach is er wat hem jyj
betreft slechts om de formulieren in B
te vullen.
„Ik ben een hobbyist, die alles zelf -
regelt. Met de zeil-équipe heb ik
nauwelijks iets van doen. Dat heeft
niks met arrogantie te maken. Ik
ben nogal self-made. Via de bond L.
duurt alles trouwens veel langer".
