Er vallen
geen
doden rond Lewis
Het doel heiligt
alle middelen
Geesink komt
tijd te kort
Zieke Erik de Bruin
weigert te balen
SPORT
CcidóeSouoo/rit
Anton Geesink en zijn echtgenote Jans in het
officials-hotel in Barcelona.
Barcelona Rond het hotel
Princesa Sofia staan om de paar
meter grimmig kijkende solda
ten met afschrikwekkende ma
chinegeweren in de knuisten.
Voor de deur staat een tank met
een zware mitrailleur. De leden
van het Internationaal Olym
pisch Comité kunnen zich veilig
wanen tijdens de Olympische
Spelen in Barcelona.
Anton Geesink, het Nederlands
IOC-lid sinds 11 mei 1987, doet
luchtig over de afschrikwek
kende bewaking. „Moet ik die
tank met een of twee handen
optillen?", grapt de oud-olym
pisch judokampioen
Vijf jaar IOC hebben hem tot
een gelukkige official gemaakt.
„Ik voel me hier zeer thuis". Bij
de Olympische Spelen maakt
hij lange dagen als verantwoor
delijke gedelegeerde, die waakt
over het regelmatig verloop van
de olympische wedstrijden.
Tussen Spelen door draagt hij
op scholen de olympische ge
dachte uit onder het motto:
„Sports for All". Enkele aanva
ringen met de huidige NOC-
voorzitter Wouter Huibregtsen
deden hem anderhalf jaar gele
den besluiten zich geheel op
zijn IOC-werk te concentreren.
Geduldig
De eerste week in Barcelona
luisterde Geesink geduldig
naar alle discüssies van de
99ste ledenvergadering van het
IOC. „Het ging veel over de
kwe.stie-Joegoslavië. Ik had
niet de behoefte de vloer te ne
men. Ons bestuur heeft de zaak
fantastisch opgelost, al begrijp
ik goed dat elke logica ont
breekt. Individuelen mogen wel
meedoen, ploegen niet. Een
skiffeur mag meedoen, een roei
er in de acht niet. Voor ons Ne
derlanders is dat moeilijk te be
grijpen".
Anton Geesink gaf toe onmid
dellijk te zijn opgestaan voor
een staande ovatie toen voorzit
ter Samaranch meedeelde nog
een termijn door te willen gaan.
De president was vijf jaar gele
den degene die Geesink op ei
gen initiatief het IOC inloodste,
tegen het voorstel van het Ne
derlands Olympisch Comité in.
„Iedereen is gelukkig dat hij
doorgaat. Ik zeker. Hij heeft
een geweldig proces op gang ge
bracht. Het is verbluffend dat
hij oog en oor heeft voor het gro
te gebeuren, maar ook voor het
gemier".
Tijdens de Spelen moest Gee
sink dagelijks rapport uitbren
gen aan Samaranch over zijn
werkzaamheden. De Utrechter
stuurt naar elke wedstrijd een
IOC-lid om toezicht te houden.
„De verantwoordelijkheid voor
de wedstrijden ligt natuurlijk
bij de sportbonden. Het IOC
ziet'toe of alles regelmatig ver
loopt, of er geen incidenten zijn,
politieke uitingen of wat dan
ook. Ik coördineer de rapporta
ge van al die IOC-leden. Zelf ga
ik ook zo veel mogelijk naar
wedstrijden kijken".
Computer
Geesink wordt bij zijn werk ge
holpen door zijn secretaris Mar
tin Franker. Met behulp van
een zelf meegenomen computer
en een kopieermachine wordt
de papierwinkel voor de rappor
tage verspreid. Geesink bereid
de zijn onderneming voor met
bezoek aan alle stadions. „Vaak
gaat zo'n rapport over kleinig
heden, maar het IOC moet
overal bij zijn. Samaranch is als
de dood dat er ergens iets ge
beurt en er geen IOC-lid bij
aanwezig is".
Geesink legt als gedelegeerde
verantwoording af aan Sama
ranch, die ook de kleinste de
tails tot zich wil nemen. In die
vergadering zitten ook altijd
vertegenwoordigers van het or
ganisatiecomité en van organi
satiecomités in de toekomst, in
dit geval Lillehammer, Atlanta
en Nagano. „Als er grote zaken
zijn, wacht ik niet tot de volgen
de ochtend, maar stuur ik on
middellijk een fax naar de ka
mer van de president. Het is
een arbeidsintensief werk",
gaat Geesink verder, „maar
daar hou ik van. De IOC-leden
worden zich bewust van het be
lang. Ik werk aan een goede
zaak. Ik ga ook met iedereen
goed om. Dat heeft er ook wel
mee te maken dat ik niet de am
bitie heb door te stoten naar het
Executive Board".
Juan Antonio Samaranch haal
de vijf jaar geleden Geesink
naar het IOC, om de sportwe
reld nationaal en internatio
naal duidelijk te maken dat het
Olympisch Gebeuren niet al
leen topsport is. Er was nauwe
lijks aandacht voor de brede on
dergrond. „Samaranch wist
van mijn bemoeienissen met
schoolsport en ook met de judo
opleidingen. Hij gaf mij de op
dracht daar nationaal en inter
nationaal een stempel op te
drukken, proberen iets te creër
en. Dat heb ik gedaan".
Sterk
Geesink maakte zich sterk voor
de Olympic Day Run, startte de
nationale Olympische Acade
mie, stuurde studenten naar de
internationale Olympische
Academie en vond de mobiele
Olympische Academie uit. Hij
begon met stencils, ging over
tot folders en presenteerde in
Barcelona aan IOC en andere
sportofficials een brochure over
de olympische pyramide, waar
in alles onder de topsport over
zichtelijk is vervat onder het
motto: „Topsport en Sports for
All kunnen niet zonder elkaar".
Geesink komt in Barcelona tijd
tekort. Als hij net heeft toege
zegd aanwezig te zijn bij een
prijsuitreiking van minister
d'Ancona wordt hij ook bij de
Spaanse koning verwacht. De
Nederlandse ploeg en het NOC
zal hij in Barcelona beslist ook
tegenkomen. Qualitate qua is
hij bestuurslid van het NOC,
maar hij woont de meeste ver
gaderingen niet meer bij, omdat
hij, zich concentreert op de
Olympische Beweging. „Ik
weet intussen dat democratisch
gekozen bestuursleden en niet-
democratisch gekozen be
stuursleden altijd zullen bot-
ZATERDAG 25 JULI 1992
Erik de Bruin wil niet afgaan tussen mindere
collega's.
ik rust. Ik denk niet, dat ik dit
seizoen nog aan topprestaties
toekom. Mijn volgende doel is
nu het WK volgend jaar in
Stuttgart".
Met de afmelding van De Bruin
is de Nederlandse atletiekploeg
gereduceerd tot vijftien atleten.
„Ik hoop dat het team dit goed
verwerkt", zei Paauw. „Onge
twijfeld zal het voor anderen
een domper zyn. Want hoewel
Erik wellicht naar buiten toe
als een eenling overkomt, is hij
binnen de groep juist een sfeer
maker. Vorig jaar in Tokio was
hij tijdens het WK ook een be
palende figuur".
Bij Erik de Bruin werden bijna
twee maanden geleden de eer
ste sporen van de ziekte van
Pfeiffer geconstateerd. De veel
voudig Nederlands kampioen
klaagde over moeheid en moest
noodgedwongen zijn trainings
uren fors beperken. Hij greep
begin deze maand nog wel de
Nederlandse titel, gooide ook
bij de Papendal Games de dis
cus ruim 62 meter ver, maar
door verlies aan lichaamsge
wicht boette hij aan kracht in.
Paauw: „In de kwalificaties heb
je hier waarschijnlijk al een
worp van 65 meter nodig om
verder te komen. De Bruin is
geen type dat dan toch maar de
kooi instapt om er bij te horen".
door Pim Stoel
Barcelona - Op een slof en een
schoen word je de komende we
ken in Barcelona zeker geen
kampioen.
In Tokio op het wk vorig jaar
liep wereldrecordhouder Leroy
Burrell op schoenen met spikes
van titanium. Ze wogen 155
gram en ze waren na elke 200
meter tot op de draad versleten.
Ze zijn niet goedkoop, maar
geld speelt, zoals bekend, geen
rol, als het er om gaat de sport
prestaties te vergroten.
En daar gaat het tenslotte om
straks op de Olympische Spelen
in Barcelona. Het doel heiligt de
middelen.
Prins de Merode, hoofd van de
medische commissie van het
IOC geeft het volmondig toe,
momenteel zijn er anabole ste-
roiden in omloop die rustig tot
48 uur voor de te leveren top
prestatie te gebruiken zijn. In
de daaropvolgende twee dagen
verdwijnen ze als bij toverslag
uit het menselijk lichaam en is
de gelukkige medaillewinnaar
na zijn plasje te hebben ingele
verd van alle smetten vrij.
Wie echt wil weten wat er op
dat gebied zoal te koop is van
daag de dag kan dopingdeskun-
dige Manfred Donike in Keulen
bezoeken, die heeft een kast vol
groei- en andere hormonen van
diverse makelij bijeengespaard
bij welke aanblik menig zichzelf
respecterende atleet zou water
tanden.
Mode schijnt momenteel ook
het slikken van bepaalde edel
metalen te zijn, zoals zink, ko
per, mangaan en chroom die de
moderne alchemisten onder de
atleten naar binnen werken in
de hoop van die metalen in Bar
celona goud te maken.
Hulpmiddelen
Naast al die heerlijke verster
kende middelen zijn er momen
teel natuurlijk de nieuwe tech
nische hulpmiddelen om de
prestaties te verhogen.
Zwitserse fietsers oefenen in
hogedrukcabines waarbij hoog
ten tot 3500 meter gesimuleerd
worden, turners zien op de mo
nitoren exact waar en wanneer
ze in de fout gaan, hordelopers
winnen tienden van seconden
dankzij de computerbeelden die
kleine foutjes in hun techniek
signaleren, roeispanen zien er
momenteel uit als schroeven
van buitenboordmotoren, wiel
renners hebben de beschikking
over fietsen die bij de Lotus for
mule 1-renstal ontwikkeld zijn,
in Duitsland bouwt men kano's
die zo licht en zo rank zijn datje
je peddels zo ongeveer halver
wege moet verliezen om niet als
eerste aan te komen.
Via een cömputergrafiek is be
rekend dat hoogspringster Hei-
ke Henkei die met 2.05 wereld
kampioen werd in 1991, als ze
er in slaagt haar lichaam nog
meer onder controle te houden
bij het overschrijden van de lat
straks in het Olympisch Sta
dion op de Montjuic de wetten
van de zwaartekracht nog ver
der zal kunnen aantasten door
over 2 meter tien te zeilen.
Zwemmers, althans die in de
rijke landen als Duitsland en
Amerika oefenen niet meer in
een chloorbad van 50 meter
lengte maar vechten zich in een
negen meter bassin onder idea
le temperaturen tegen een op
gewekte stroming in.
Wetenschappers
Kortom de sport is bij uitstek
het terrein geworden van we
tenschappers, computerdes
kundigen en onderzoekers. De
atleet die met zijn sporttasje
onder de arm naar de arena
reist komt vandaag de dag al
leen nog maar uit Afrika of an
dere ontwikkelingslanden. De
sterren zijn omgeven door psy
chologen, artsen, materiaaldes-
kwndigen, ze trainen in machi
nes waarin de diskusworp tot
op de milimeter nauwkeurig op
timaal wordt nagebootst, in
drukcabines om de aanmaak
van rode bloedlichaampjes te
stimuleren.
i Bral
lerpli
„Wij hebben" zei recent de
termeerse wielrenner Jaap
Kortenaar,,, momenteel de
te fietsen van het hele
Dankzij dat supermateriaal
we misschien zondag half mi
nuutje sneller. Dat is
maar ik laat het ding toch
niet staan".
En waarom zou hij ook, al
startschot gevalen is telt
het grote publiek alleen
maar de tijd, evènals voor de at
leten die 'm omzetten in het
grote geld. Daarbij moeten de
benen uiteindelijk natuurlijk
toch het werk doen.
„M'n fiets is goed, maar m'n be
nen zijn nog beter", zegt we
reldkampioen Leontien van
Moorsel aan de vooravond
haar individuele
die ze a.s zondag hoopt te win
nen.
Spaanse zon
Op die dag komen ook onze
lüchtgeweer en andere schut
ters in actie, en die worden door
de bondsarts van de Duitse
Schutters Bond gewaarschuwd
voor. de gevaren van de Spaanse
zon. Hij adviseert de deelne
mers de kragen van de over
hemden te openen en geen
strakke kleding te dragen in
verband met de nog al overma
tige warmte hier. En al heeft
Nederland momenteel dan nog
geen hogedrukcabines voor
wielrenners of kano's met hulp
motor, onze schutters zijn hun
tijd en in ieder geval die Duitse
bondsarts ver voor. Want al in
1920 op de Olympische Spelen
van Antwerpen toen handboog-
schieten nog een elitesport was
en de deelnemers gehuld in dik
ke jagersjassen op de schijven
stonden te mikken, kaapte de
Nederlandse ploeg het goud
voor de neuzen van onze zui
derburen weg met alleen maar
een gedasd overhemdje aan.
Het was een warme dag, de jas
sen gingen uit, tot woede van de
Belgen die tevergeefs protes
teerden, en de pijlen troffen on
verbiddelijk doel.
Vraag: 'Hoe krijgje 500
man in een sauna waar
Mike Powell in de
breedte uit stand
overheen springt en in
de lengte met een lekker
aanloopje'? Antwoord:
'Zet Carl Lewis voorin
en vertel het de
sportpers.'
door Pim Stoel
Barcelona Achteraf bekeken
is het natuurlijk allemaal mee
gevallen tijdens het enige optre
den van Carl Lewis in het open
baar in Barcelona voordat hij op
z'n nieuwe schoenen de gouden
medaille bij het verspringen
gaat winnen. Goed, in het enor
me tumult in een gebouw op de
flanken van de Montjuich waar
zich een en ander afspeelt slaan
twee fotografen elkaar een paar
tanden uit na onenigheid over
een in te nemen positie, er moet
iemandwegens lichte hartpro
blemen wat zuurstof worden
toegediend, maar er vallen geen
doden.
De schuld van het tumult ligt
natuurlijk bij de Japanse sport
schoenenfabrikant Mizuno.
Natuurlijk, in Tokio persen ze
tijdens de spitsuren meer Ja
panners in de metro dan er in
kunnen, zonder dat de reizigers
het ook maar in hun hoofd ha
len te protesteren. Maar in Eu
ropa ligt dat even anders. De
sportschoenenfabrikant leeft in
elk geval niet op te grote voet en
huurt daar in Barcelona een
ruimte van amper vier bij drie
meter om, terwijl er in totaal
elfduizend media-vertegen
woordigers in de stad zijn, daar
de beste atleet van de wereld,
Carl Lewis, zijn nieuw ver-
springschoeisel aan te bieden
Dat dient te geschieden op vier
uur 's middags, om half vier zit
ten we allemaal als haringen in
een ton opeengepakt, de vloer is
in een oogwenk drijfnat van het
zweet, buiten het pand heeft
Barcelona Nog geen twee
uur nadat technisch coördina
tor Bert Paauw namens de
KNAU nog maar eens had be
vestigd dat Erik de Bruin wel
degelijk aan de ziekte van Pfeif
fer leed en er helemaal geen
sprake was van een door de ei
genzinnige discuswerper gelegd
rookgordijntje, kwam vanuit
het bondsbureau in Nieuwe-
gein de mededeling dat de beste
Nederlandse atleet afzag van
deelneming aan de Olympische
Spelen.
Reden voor Paauw in het Hol
land House aan de haven in
Barcelona andermaal een pers
conferentie te beleggen. Na
mens de vice-wereldkampioen
uit Hardinxveld gaf de KNAU-
official uitleg.
„De Bruin voelt er absoluut
niets voor om hier een bijrol te
vertolken. Hij is een sportman
die alleen is geïnteresseerd in
medailles en het zou hem pijn
doen als gelijkwaardige concur
renten veel verder zouden gooi
en".
Triest
„Ik ken mezelf maar al te
goed", gaf de onfortuinlijke at
leet zelf voor de NOS-radio aan.
„Ik vind het triest om te verlie
zen van jongens, die eigenlijk
van een minder niveau zijn.
Daarvan zou ik een week lang
balen. Ik ben nu ook teleurge
steld, maar niet in extreme
mate. De komende weken neem
door Dennis Mulkens
Carl Lewis is eindelijk gearriveerd en beantwoordt vragen.
zich een rij gevormd alsof er
gratis olympische dukaten wor
den uitgedeeld, en wat veel er
ger is, Lewis is er niet op het af
gesproken uur.
Zijn coach wel. Die grijpt ver
twijfeld de microfoon en zegt
dat hij zeker'weet dat de veel
voudige olympische kampioen
buiten diens schuld te laat is,
dat Lewis deze morgen nog te
gen hem heeft gezegd dat hij zin
heeft in de bijeenkomst.
Kalkoen
Ja vermoedelijk zoals een kal
koen richting de kerstdagen
blikt, denken de sceptici. Carl
had, zegt de coach dan, als hij
bij de kwalificatiewedstrijden
in goeie doen was geweest, ze
ker ook in Barcelona uitgeko
men op de 100 en de 200 meter,
maar helaas hij was toen ziek,
hij had een voorhoofdholte-ont-
steking, keelpijn, een nierbek-
kenontsteking en leverproble
men, en inderdaad, met dat al
les bij elkaar loopt het natuur
lijk niet echt lekker.
Het wordt half vijf, de eerste
zwakkelingen vallen flauw, er
verlaat iemand onder het roe
pen van 'doe Lewis mijn groe
ten' het vertrek, de coach van
de vedette is door zijn medede
lingen heen, en het vermoeide
volk begint te morren. Maar
dan, om kwart voor vijf, als alle
shirts een egaal donkere kleur
hebben aangenomen, is er de
heugelijke tijding, Lewis staat
bij de deur. Hij kan aanvanke
lijk niet naar binnen omdat
daar geen ruimte voor is, had de
afstand gemakkelijk springend'
kunnen overbruggen, maar
dringt zich dan door de menigte
heen. Wofdt belaagd door de fo
tografen, maar verder zegt nie
mand iets tegen hem. Dus be
sluiten we hem, hoewel we hem
niet persoonlijk kennen, als hij
passeert, gedag te zeggen. „Hi
Carl", en verdraaid hij draait
zich verrast om en zegt „Hi
man, how are you doing to
day".
Prima
Nou prima, jij ook? „Ja ik ook',
zegt Lewis en gaat naast de di
recteur van Mizuno aan tafel
zitten. Waarna die directeur
met de nieuwe schoen in de
hand eerst een toespraak in het
Japans houdt, vervolgens
vriendelijk buigend meldt dat
hij een en ander in het Engels
zal vertalen en geschokt opkijkt
als de zaal in een laatste adem
roept daar geen enkele behoefte
aan te hebben. Men wil Lewis
spreken. Die na zijn schoenen
te hebben ontvangen meedeelt
dat hij de confrontatie met zijn
rivaal Mike Powell met belang
stelling tegemoet ziet.
Hij is fris gedouched en oksel-
fris gearriveerd, maar in een
mum van tijd zit ook Carl Lewis
te zweten alsof hij tien keer
achter elkaar de 100 meter
heeft gelopen. Hij excuseert
zich voor zijn late aankomst, hij
heeft getraind, hij heeft op de
baan gevraagd hoe lang het
duurt om weer in de stad te ko
men, die man zei twintig minu
ten. „Maar", zegt Lewis, „in
Spanje is het zo dat als ze 20 mi
nuten zeggen, ze twee uur be
doelen".
Verder springen
Hij steelt vervolgens vakkundig
de show, zegt dat doping in de
sport pas zal zijn afgelopen als
er ook in de gewone maatschap
pij geen drugs meer worden ge
bruikt,
daad bij de
den eigenlijk te ziek was om
ene been voor het andere te
ten en dat hij god dankt dat
zich in elk geval nog voor
verspringen heeft mogen
ficeren.
„Ja", zegt Carl Lewis, „ik
blij dat ik er bij ben hier en
voel dat de vorm groeiend
Nog een paar dagen en ik
klaar voor het karwei. Ik
niet dat ik Powell ga
ik zeg alleen maar dat ik
verder ga springen dan oo:
voren".
Dat zegt allemaal Carl
31 jaar oud, een gelouterde
dette die samen met zijn
nent en wereldrecordhoui
Mike Powell het verspringen
de Spelen van Barcelona tot
kraker van de olympische
pening zal gaan maken...
