Israël schaadt
zichzelf door
verhinderen
vrede svoettocht
OPINIE
CDA-RUBRIEK
Aanpak criminaliteit
Haagse binnenstad
lï
(fcidaeGoiruwl
ZATERDAG 4 JULI 1992
lan'
he^redesmensen hebben
t zoiikwijls een 'Fingerspit-
nenengefühl' voor negatieve
- ka-^twikkelingen in een
)rJteïnd. Ze trekken vaak als
iereerSten aan de
iets-'°°P dat de betrokkenen
inetpt inkeer komen of dat de
bijinternationale) rechts-
nle-rde tijdig intervenieert.
3luiji de regel zien zij eerder
^°1an de doorsnee burger de
1 dejeweldsdreigingen en de
ügeiaaraan ten grondslag lig-
etisende grote ongerechtig-
iezqeid.
rke-
d eniat vorige week een kleine
i al-veehonderd mensen uit alle
r deelen van de westerse wereld
achtjch energie, tijd en geld heb-
ezeifen getroost om naar Israël te
rien^izen en deel te nemen aan
ïensen 'Voettocht voor een vreed-
dar^me toekomst in het Midden-
ccesJosten', was dan ook niet zon
deer politieke betekenis. Een
linQ>ettocht - in dit geval op ba-
jastis van geweldloosheid en met
kte-fe leuze 'Twee volken, twee
n t^aten', 'Beëindig de bezetting'
'atien 'Respecteer de mensen-
looftchten' - behoort tot de fase
nte-an de dialoog en van de sym-
danolische acties. Het is een eer-
-ten^e fase in een strijd voor ge-
stel-»chtigheid en vrede. Ze gaaf
veejjter, als de bewustwording
1 bijyer het gesignaleerde kwaad
Dod-jgemener wordt, in de regel
ringyer in de fase van economi-
-de&he drukmiddelen. We zagen
at bijvoorbeeld ook met be
dekking tot de apartheid in
!uid-Afrika. Hoe lang hebben
Dorhoedemensen zich niet
aan10eten laten horen, voordat
ka-e bewustwording over de on-
beyrechtigheid in dat land alge-
^aak,een werd? Indien kortom
Wensen, die proberen te leven
miiaar hoge morele maatstaven,
rienj groten getale participeren in
Jbe-gn internationale vredesmars
Israël, dan heeft dat hoe dan
/oorok een belangrijke signaal-
ruc1nctie.
2 la-
var>e autoriteiten in Israël
diesjoeten zich daarvan bewust
ïthfjn geweest. Toen de leiding
v°l-an de tocht samen met een Is-
iëlische vredesactivist for-
l ir\eel om toestemming vroeg,
ilta-^eenden zij dit niet te kunnen
icht
iaar
ngs-
weigeren. Dit temeer omdat
een veertigtal Israëliërs tevens
meedeed aan de voettocht en
het nu eenmaal niet gebruike
lijk is de bewoners van en gas
ten in Israël, de Palestijnen
buiten beschouwing gelaten,
een vergunning voor zoiets te
onthouden. De democratie in
Israël schrijft dat ook voor. Het
bleek echter niet van harte te
gaan. Men vertraagde en be
dacht een halve oplossing.
Vlak voordat de voettocht zou
beginnen, dus toen alle voor
bereidingen reeds waren ge
troffen (ook op de Palestijnse
westelijke Jordaanoever)
kwam de vergunning af, zij het
beperkt tot het eigenlijke Is
raël. De westelijke oever, nu
door Israël reeds vijfentwintig
jaar militair bezet, meerdere
uitspraken van de VN ten spijt,
bleek van de vergunning te
zijn uitgesloten. Maar de voet-
tochtgangers, onder wie veer
tien Nederlanders, hadden
eveneens een boodschap rich
ting Palestijnen. Kwam die
naar de Israëliërs neer op: 'Doe
gerechtigheid en daarvan zal
vrede de vrucht zijn', op de Pa
lestijnen wilden zij een beroep
doen toch vooral te (blijven)
kiezen voor de sinds 1988 inge
slagen hoofdkoers van onder
handelingen en drukuitoefe-
ning zonder geweld. Was er
met zo'n beperkte vergunning
geen sprake van discriminatie
en werd zo niet een grondrecht
geschonden, nl. de vrijheid
van meningsuiting? Zo ja,
mochten zij dit dan wel in ge
weten accepteren? De vredes
activisten besloten het beant
woorden van deze vraag nog
wat uit te stellen en alvast op
weg te gaan naar Haifa. Een
paar dagen later was de keuze
niet meer te ontlopen. Een gro
te politiemacht, voor een deel
te paard, stond aan de Groene
Lijn bij Armageddon de vre-
deswandelaars op te wachten.
Na intern beraad besloten de
laatsten dit machtsvertoon te
trotseren en zich op basis van
een persoonlijke beslissing op
te splitsen in een groep van 113
(onder wie negen Nederlan
ders en ook de Belgische sena
tor M. Maex) die hand in hand
in rijen van drie de voettocht
zouden vervolgen, en een
groep van ongeveer vijftig on
dersteuners.
Halfhartig
Het gaat mij in dit artikel niet
om het verloop van de door de
Op de westelijke Jordaanoever hadden de vredesactivisten het minste gevaar te duchten.
televisie opgenomen confron
tatie tussen de vredesmensen
en de politie te paard noch om
de wijze van arrestatie en het
verblijf van hen in de gevange
nis voor twee dagen en nach
ten, hoe boeiend ook op zich.
In dit bestek wil ik proberen
aan te tonen, dat de autoritei
ten van Israël zich heel wat
moeilijkheden hadden kun
nen besparen, indien zij niet zo
halfhartig waren geweest in
het verlenen van een vergun
ning voor de voettocht. Tot nu
toe had deze nog niet veel pu
bliciteit getrokken, maar door
het ingrijpen van de politie aan
de 'Groene Lijn' werd ze inter
nationaal nieuws. Ook in Israël
maakte het veel los. Rechtse
partijen vroegen om deportatie
op staande voet, progressieve
partijen pleitten voor onmid
dellijke vrijlating en ook de be
trokken buitenlandse consula
ten in Israël lieten van zich ho
ren, die van de VS en Canada
zelfs via een persoonlijk be
zoek aan de voetgangers in de
gevangenis.
Ook moest nu tegenover de
publieke opinie de politieke
betekenis van de internationa
le mars zo klein mogelijk wor
den gemaakt. De gebruikelijke
formule was ook hier het poli
tiebericht als zou de PLO de fi
nancier zijn van de actie. Al
leen daarom al ongeloofwaar
dig, omdat mensen uit nage
noeg alle landen van de wes
terse wereld echt niet bereid
zouden zijn geweest tot een ge
wetensdaad zoals nu aan de
Groene Lijn, indien zij eenzij
dig zouden hebben gekozen
voor één der partijen in het
conflict en zich zelfs door deze
zouden hebben laten betalen.
Voor wat reisgeld neem je niet
het risico door politiepaarden
te worden omvergelopen. Een
andere spastische reactie om
de vredeswandelaars in een
kwaad daglicht te stellen was
de volstrekt uit de lucht gegre
pen aantijging als zouden zij
zijn uitgenodigd door de voor
malige Communistische Partij
in Israël, een partij, zoals de
Jerusalem Post er aan toevoeg
de 'met echte Stalinistische ge
loofsbrieven' (9 juni). Dezelfde
krant stelde ook in een zelfde
hoofdartikel, dat voettocht-
gangers naar Israël kwamen
omdat zij als 'bestrijders van
het westerse anti-communis-
me' na het beëindigen van de
Koude Oorlog 'werkloos' wa
ren geworden. Het dagblad
Ma'ariv maakte het nog bonter
door de voetgangers te etiket-
Vuil
Indirect kwam er zo dus door
het ingrijpen van de politie te
gen de voettochtgangers heel
wat vuil in het betreffende
land boven water. Internatio
naal was door deze interventie
ook reeds schade toegebracht
aan het imago van Israël in de
wereld. Toen gematigde krach
ten op het ministerie van bui
tenlandse zaken begrepen dat
die schade nog veel groter
dreigde te gaan worden, wer
den de arrestanten vrijgelaten.
Veel moeilijkheden zouden
zijn voorkomen indien de voet
gangers niet een halve eenzij
dige vergunning was gegeven.
Op de westelijke Jordaanoever
hadden zij bovendien het min
ste gevaar te duchten. Dat
bleek ook toen de groep van
vijftig ondersteuners na de ar
restatie van de 113, met een ge
huurde bus midden in de
nacht ongestoord de 'Groene
Lijn' konden oversteken en in
de buurt van Jenin allerharte
lijkst zijn ontvangen in een Pa
lestijns dorp, waar werd over
nacht. Het was trouwens de be
FOTOrEPA
doeling de nederzettingen van
de extreme joodse kolonisten
zoveel mogelijk te mijden.
Een argument tenslotte (onder
meer in de Ma'ariv) was nog
dat Israël alleen verantwoorde
lijk is voor zijn zaken. Ik noem
dit een onjuist argument: a)
Ongerechtigheid is nimmer
een zaak van het betreffende
land alleen, b) Het Westen is
door steun en door te lang ne
gatieve zaken in Israël met de
mantel der liefde te bedekken
mede schuldig voor de huidige
verdrietige situatie aldaar, c)
De westelijke Jordaanoever
heeft net als de Gazastrook bo
vendien een» internationale
status krachtens het mandaat
verdrag van 1920 en het VN-
verdeelplan van 1947 en het
was juist in dat gebied, waar de
voetgangers de toegang werd
versperd.
(Dr. J. P. Feddema is antropo
loog. Hij nam mede namens
Groen Links deel aan de inter
nationale 'Voettocht voor een
vreedzame toekomst in het
Midden-Oosten". Hij bracht 48
uur in de gevangenis van Tibe
rias door als een der 113 arres
tanten. Hij keerde afgelopen
weekeinde terug in Neder
land).
In het algemeen wordt het winkelklimaat in de
Haagse binnenstad door het publiek als positief
ervaren. Toch mijdt 28 procent van het
winkelpubliek op koopavond het centrum, en voelt
23 procent zich onveilig. Deze uitkomsten van het
onderzoek 'Voorkomen is beter dan verliezen' over de
aanpak van winkelcriminaliteit verontrusten ons
zeer. Den Haag heeft een goede winkelsfeer, maar er
zitten hier en daar kwetsbare locaties in de
binnenstad die extra aandacht vergen.
Reeds in 1990 maakten de gemeente, politie en de
Vereniging Ondernemers Haagse Binnenstad door middel
van een samenwerkingsovereenkomst afspraken
gezamenlijk hieraan iets te doen. Het doel van de aanpak
is een gezamenlijke bestrijding van de winkeldiefstal met
als uitgangspunt dat niet alleen de overheid, maar alle
belanghebbenden verantwoordelijk zijn voor de
bestrijding van deze vorm van criminaliteit. Vorige week
evalueerde de raadscommissie deze aanpak. Een zeker
spanningsveld kwam wel naar voren. Winkeliers bleken
slecht op de hoogte te zijn van het lopende project en
schuiven het probleem en de verantwoordelijkheid van
zich af.
Regels
Natuurlijk heeft de gemeente de taak regels vast te stellen
en, in samenwerking met de politie, de naleving daarvan
te garanderen. Toch gaf de raadscommissie, in navolging
van het rapport, aan dat er een beroep moet worden
gedaan op de verantwoordelijkheid van de winkeliers in
de binnenstad. Neem als voorbeeld de aangifte van
diefstal. Natuurlijk werkt het niet wanneer een
ondernemer twee uur moet uittrekken om een aangifte te
doen en voor die tijd dus zijn zaak moet verlaten. Maar,
zo blijkt uit de reactie van de politie, er zijn inmiddels
aangifteformulieren onder de winkeliers verspreid om dit
probleem op te lossen. Tevens worden cursussen aan
winkeliers gegeven over de meest geschikte
winkelinrichting en hoe om te gaan met een betrapte
winkeldief. Niet iedere winkelier bleek hiervan op de
hoogte te zijn. Aan de informatieoverdracht schort dus wel
het een en ander.
Doelgericht
Het CDA stemde dan ook in met het voorstel om het
project 'Aanpak van de winkelcriminaliteit' per gebied,
dat qua winkelprofiel overeenstemt, aan te pakken. Een
groot voordeel van deze gebiedsgewijze aanpak is de meer
doelgerichte en directe wijze van benaderen van de
desbetreffende winkeliers. Men moet hierbij denken aan
informatiebijeenkomsten en cursussen voor de
winkeliers. Met deze instemming geeft het CDA weer dat
behalve gemeente en politie, ook de winkeliers hun
verantwoordelijkheid moeten kennen en nemen. Via
samenwerkingsovereenkomsten per deelgebied in de stad
worden hierdoor de verantwoordelijkheden helder
gemaakt. Het CDA vindt dat met deze aanpak het goed
mogelijk is om de samenleving op tal van punten te
vernieuwen. Deze aanpak van de criminaliteit,
waaronder ook het straatjunkenproject valt, is zo'n
voorbeeld van sociale vernieuwing. En daarmee zijn we
al een stap in de goede richting om een aangenaam
winkel- en leefklimaat in de binnenstad te bevorderen.
Hermine Taai-van den Hoek is lid van de Haagse
gemeenteraad voor het CDA).
^BRIEVEN VAN LEZERS
Brieven graag kort en duidelijk geschreven
redactie behoudt zich het recht voor ingezonden stukken in te korten.
De redactie behoudt zich het
ede-echt voor ingezonden brieven
n bijdragen (maximaal 250
voorden) eventueel in te kor
en dan wel te weigeren. Ano-
lieme inzendingen verdwijnen
n de prullenbak. Brieven die-
len te worden ondertekend en
\oorzien van naam, adres en
elefoonnummer. Ze dienen ge
reld \dresseerd te worden aan de
ventoofdredactie van deze krant,
opiostbus 9,2501 CA Den Haag.
i en
van
>tie%edankt lezers!
zon-
Heflierbij willen wij de lezers van
leze krant heel hartelijk dan-
ten voor de financiële bijdra-
pesqen, kaarten en hartverwar-
ikemende brieven die wij hebben
<al$ekregen. Wij vertelden half
venpril in deze krant, hoe René
smals hemofiliepatiënt door het
idiapedienen van besmet bloed
onaids heeft gekregen en net als
danndere Nederlandse lotgeno-
adigen in de kou is gezet door
geniulpverleners en Nederlandse
zijnverheid. Terwijl in sommige
ranenden overheden schadever-
ïuisjoedingen uitkeren die oplo-
Ne*en tot 250.000 gulden, ging
mdetaatssecretaris Simons vorige
r eltiaand niet verder dan een
eifoorstel waarin ook aidspa-
ropaënten een levensverzekering
el imogen afsluiten. Hij wil, tot
datfrote verbazing van de hemofi-
naléepatiënten, geen onderscheid
neemaken tussen hen en andere
zonnsicogroepen
rlieUit de vele reacties is gebleken
hoelat heel veel mensen het ook
•raatiiet eens is met deze beslis-
3 daing van Simons. Hoewel we
edeleel erg blij zijn met de bijdra-
-volfen is het in feite toch schan-
taalalig dat een land dat bekend
ir jataat om haar sociale instel
ing, de hemofiliepatiënten als
stulltraatvuil behandelt,
areiftené en Ilona Streur,
lijköEN HAAG
van
'Valkenburg
aleüek die 'klachten' van de 're-
ontgio' over vliegveld Valken-
erijöurg. De Leidse wethouder
:dolvan Rij wil het volbouwen.
indLaat hij gaan bouwen op die
n in^aanzinnige hoeveelheid
baïportvelden in zijn stad. Of de
lijkmiddenberrnen van bijvoor-
indbeeld de Lammeschansweg.
Daar kunnen makkelijk heel
aru^at kleinere huizen gebouwd
worden. Per slot van rekening
Jenfnoest dat kleine zonnige plek
je uit de wind met bank en
plantenbak naast het gerecht
(Pieterskerkhof) toch óók be
bouwd worden! Blijft hij ten
minste op eigen terrein.
En lawaaiAch, tijdens de
open dag was er geluidsover
last, vooral ook veel enthou
siasme. Wat een sfeer die dag.
LawaaiMotorfietsen en
bromfietsen, die maken pas
kabaal. Dat gaat je door merg
en been.
Wij willen ons vliegveld hou
den. Om vele redenen. Onder
meer vanwege het behoud van
de vrede. Het spreekwoord
zegt: Wie de vrede liefheeft be-
wapene zich ten oorlog. Nie
mand kan in de toekomst kij
ken! En het moet behouden
blijven vanwege de bescher
mende functie van onze na
tuurgebieden. Het marine
vliegkamp Valkenburg slui
ten? Nooit. Wassenaarders
hebben niets te klagen, mijn
heer Niebling.
M. Bosch-Gans,
VALKENBURG ZH.
BKR
Jarenlang heeft de overheid
getracht een systeem te hante
ren ter bevordering van Neer-
lands cultuurgoed d.m.v. aan
kopen van kunstwerken via de
BKR. Door de jaren heeft heeft
het totaal ontbroken aan een
goed spreidingsbeleid van
deze kunstwerken in openbare
gebouwen zoals scholen, zie
kenhuizen, ministeries etc.
Door dit falend beleid zit de
overheid nu met pakhuizen
vol kunstwerken. Vanwege de
hoge kosten die deze opslag
met zich meebrengen, heeft de
minister het plan opgevat om
de kunstwerken in drie jaar op
de markt te dumpen. Dit gaat
finaal in tegen de voorwaarden
waaronder deze kunstwerken
zijn aangekocht, neergeschre
ven in de Beeldende ^Kunste
naars Regeling.
Artikel 39
1. „Aan de ingevolge deze re-
gelng verworven kunstwerken
wordt een bestemming gege
ven die de belangen van de
maker zoveel mogelijk dient.
De kunstwerken mogen echter
niet worden verkocht en de be
stemming mag de vrije markt
niet in nadelige zin beïnvloe
den".
Bovendien veroorzaakt de
overheid met deze dumping
een overvloed. Als er in andere
enconomische sectoren een
overvloed dreigt dan wordt er
met overheidsgeld ingegrepen
ter voorkoming hiervan.
Ineke Calis,
ROTTERDAM.
Tv-reclame
Slechts tien a vijftien jaar gele
den was er een kamermeerder
heid tegen tv-reclame om ze
ven uur 's avonds, omdat dit
een slechte invloed op kinde
ren zou hebben. Men vond het
een slechte zaak om bij kinde
ren de suggestie te wekken dat
zij pas gelukkig zouden wor
den als zij óók die spulletjes
zouden hebben die getoond
werden. Nu zijn we op betere
gedachten gekomen. Er is nu
reclame om zeven uur 's a-
yonds, 's middags, 's zon
dags, tussen de programma's
door, ja, altijd wel ergens. Voor
de publieke omroepen geldt
(vooralsnog?) een maximum
van zes procent reclame per
uur, voor de commerciële is dit
maximum 15!
Volgens mij zijn er de volgen
de argumenten voor en tegen
tv- (en natuurlijk ook radio-)
reclame. Eerst de argumenten
tegen:
Volgens het NlPO-onder-
zoek waarvan het resultaat on
langs in uw krant werd gepu
bliceerd, vindt 78 procent van
de Nederlanders reclame irri
tant;
Het regelmatig uitzenden
van deze onzin en onwerkelijk
heid maakt dat de mensen
worden geïnfantiliseerd. Men
mag de invloed hiervan name
lijk niet onderschatten. Recla
me (maar ook al die banale en
mensonterende programma's
als quizjes enz.) werkt een
steeds oppervlakkiger en ma-
terialistischer instelling van
de mensen in de hand;
Volgens deskundigen zal de
aarde ons huidig niveau van
consumeren niet zo lang meer
aankunnen. Verder consu
meert tien procent van de be
volking (de rijkste landen) zes
tig procent van alles wat er in
de wereld te koop is. Dit kun
nen die rijke landen onder
meer door de arme landen te
weinig voor hun produkten te
betalen. Nog steeds sterven in
de Derde Wereld elke dag dui
zenden mensen door honger
en ondervoeding. De gemid
delde Nederlander consu
meert 24 keer zoveel als de ge
middelde Derde-Wereldbur
ger. Alle reden dus om ons ni
veau van consumeren naar be
neden bij te stellen. De recla
me werkt dit duidelijk tegen:
een groot deel van de mensen
wordt systematisch door de re
clame gehypnotiseerd om de
consumptiedrang te vergro
ten.
Het enige argument dat ik al
tijd voor (uitbreiding van) tv-
reclame heb gehoord is: eigen
lijk zijn we er tegen, maar als
wij die reclame niet toelaten,
wordt deze door een buiten
landse zender uitgezonden.
Door het toe te laten houden
we die reclameomzet tenmin
ste binnen Nederland en kan
zij het omroepbestel zelf finan
cieren. Ik vind dit een kul-ar-
gument. Het is dezelfde rede
nering als: eigenlijk zijn we er
tegen, maar laten we de ver
koop van heroïne, opium, on
veilige vliegtuigen maar legali
seren, want anders gaat die
handel naar het buitenland!
En wordt (ook hier weer) het
belang van die omzet niet vre
selijk overdreven? In 1990
kreeg de publieke omroep 420
miljoen uit de reclamegelden.
Uitgaande van een potentie
van 14 miljoen luisteraars/kij
kers zou het elke luisteraar/kij
ker 8 cent per dag kosten om
een reclameloze (publieke) ra
dio en tv te krijgen. Wie zou
dat er niet voor over hebben?
Ik wel!
Frits Benschop,
DEN HAAG.
Heilige koeien
De Heilige Democratius en
zijn heilige koeien hebben in
Nederland het onbetwiste
recht op optimale vertroete
ling van ons Nederlanders.
Drugs-, alcohol- en gokver
slaafden, straat- en tasjesro
vers, rondzwervende ver
krachters, asielzoekers, immi
granten en vluchtelingen, de
kanslozen (wat een heerlijk
woord hè, daar kun je alle kan
ten mee op). Als je je ogen sluit
dan zie je in den geest de Heili
ge Democratius met zijn kud
de heilige koeien door de sa
menleving wandelen. Een wel
verdiende schop onder een
heilige koeiekont roept van bo
venaf een storm van protesten
op (mariniers in Rotterdam).
Wij leven immers niet meer in
de middeleeuwen. De kanslo
zen die te lui zijn om een kans
te grijpen vinden het wel best
zo. De democratische uitke
ring is immers verzekerd? Van
de eenentachtig jaar dat ik nu
leef was ik maar een half jaar
zonder werk. Dat was toen ik
met een tijdelijk verlamde arm
een half jaar lang elke dag bij
Maatschappelijk Hulpbetoon
voor mijn uitkering moest ko
men 'stempelen'. Elke dag op
een andere tijd, zodat ik niet
bij een zwarte baas zwart zou
kunnen gaan bijverdienen. Bij
de toenmalige regering had
Democratius geen kans om de
zaak te tillen. Op wie moet ik
nu binnenkort gaan stemmen
in dit land van potverteerders
en goedgelovige, strooiende
sinterklazen, dat vrije toegang
en financiële ondersteuning
biedt aan alle mogelijke soor
ten gelukzoekers die ons ach
ter onze rug nog uitlachen
ook? Wij mogen niet spreken
van een sprinkhanenplaag,
maar bij een half miljoen
vreemdelingen kun je toch
niet meer spreken van 'de
vreemdeling'? Kom CDA en
PvdA, ga achter Kosto staan.
Schaf dan gelijk het mini
mumloon af, opdat er op lager
niveau een vrije arbeidsmarkt
kan ontstaan net als vroeger,
toen ik zonder werk was en
zocht bij een tuinder, boer of
bloemenkoopman. Of ging
bordenwassen. Aan deze brief
kunt u zien dat ik hieraan niet
gestorven ben, evenmin als de
heilige koeien van nu hieraan
zullen sterven.
D. van Fessem,
DEN HAAG.
Seminaries
Van in de beginjaren van deze
eeuw was het moeilijk voor de
RK bevolkingsgroep middel
baar en hoger onderwijs te
krijgen. Ouders die hun kinde
ren vooruit wilden brengen,
hadden dan ook dikwijls maar
één mogelijkheid: de semina
ries. Daar zocht men dan wel
uit of er roeping was. Zo niet,
dan was er in elk geval een de
gelijke en gelovige opvoeding
gegarandeerd. Toen na het
concilie ruimere opvattingen
opgeld deden, terecht of niet,
was het begrijpelijk dat bij hen
die minder gemotiveerd waren
geweest, twijfels opkwamen.
En dat zij opnieuw hun keus
wilden maken. Denkend dat
dit bijbels wel verantwoord zou
zijn. Logisch dat dit een terug
slag had op nieuwe kandidaten
voor het priesterschap. Terwijl
nog eens de mogelijkheden op
andere soort instituten onder
wijs te genieten ook voor de
katholieken mogelijk werd.
Dat het episcopaat aanvanke
lijk geen raad ermee wist
kwam doordat het onder hevi
ge druk kwam te staan. Het
wachtte af. Maar bewees in elk
geval ook zorg te hebben voor
hen die het ambt verlieten.
Waar niet altijd adequaat op
werd gereageerd. Inmiddesl
waren de ontwikkelingen al
dus, dat door het groeiende
materialisme de mens vereen
zaamde, de mentaliteit ver
hardde en de gangbare me
ning zich afkeerde van het ge
loof. Juist omdat er te weinig
aan de zielzorg kon worden ge
daan door het gebrek aan
priesters. Maar er is een nieu
we uitdaging groeiende, nu de
verwarring de kerk voor het
feit stelde. Zij paste de semina
ries aan de behoeften van nu
aan. Zij leerde de gelovigen on
derscheid maken tussen wat
noodzakelijk was om te weten
en wat bijkomstig was. Waar
het écht om ging: Het verschul
tussen aardse zekerheden en
de zekerheden die God bood.
Hetgeen gepaard ging met be
ter selecteren en een zuiverder
motivatie ten opzichte van de
noden in de wereld. Om het be
sef bij te brengen dat naast
vrijheid, verantwoordelijk
heid, trouw en gezag even
noodzakelijk zijn. Opdat de
priesters weer een zegen wor
den voor de hele gemeen
schap, zoals vroeger. Hoe wei
nigen hebben toch velen ge
red.
H. Rutges,
DEN HAAG.
Pater Zwetsloot
Over het artikel 'Kerk van bo
ven, kerk van onderop' door
pater H. Zwetsloot sj. zou ik
het volgende willen opmerken.
Er is een strijd gaande over wat
er nu belangrijker is: de top of
de basis. Mij lijkt dat nogal
eenvoudig vast te stellen. Als
je maar echt gelooft in de
Christus en wat Die daarover
zegt. Mattheus 16:18: „En ik
zeg u, gij zijt Petrus en op deze
steenrots zal ik mijn kerk bou
wen" etc. Petrus en zijn opvol
gers zijn dus de basis funda
ment waarop gesteund wordt).
En daarop groeit de Kerk in ge
loof, gehoorzaamheid en liefde
(het mystieke Lichaam van
Christus). Verder Johannes
21:15-17. Een ontroerend ver
haal over het primaat van Pe
trus. De heer Zwetsloot draait
de zaak om. Notabene een je
zuïet! Als hij dit niet geloven
wil, laat hij er dan uitstappen.
J.E. Frequin,
VOORBURG.
Menswording
Wanneer wij als parochianen
van de H. Pastoor van Ars sa
men met onze pastoor tijdens
de. H. Mis onze geloofsbelijde
nis bidden, zeggen wij ook:
„Hij heeft het vlees aangeno
men door de H. Geest uit de
Maagd Maria en is mens ge
worden (Et incarnatus est de
Spiritu Sancto ex Maria Virgi-
ne et homo factus est). Over
het schriftuurlijk gegeven van
de geboorte des Heren is in de
eerste eeuwen veel geredet
wist. Uiteindelijk is op het
Concilie van Nicaea in 325 in
bovengenoemde woorden dit
geloofspunt vastgelegd. Naar
het vlees gesproken (sesarko-
menos - incarnatus vlees
geworden) is Gods Zoon een
gewoon mens net zoals wij al
lemaal. Dit geldt ook voor zijn
moeder Maria. Toch zijn de
Zoon Gods en zijn moeder Ma
ria andere mensen dan wij alle
maal, omdat beiden naar Gods
wil vrijgebleven zijn van de
erfzonde, die alle mensen be
smet heeft sedert Adams zon
deval in het paradijs. Moeder
en Zoon waren in beginsel
krachtens hun paradijselijke
natuur vrij van lichamelijke
pijn en smart. Zij konden al
leen lijden onder hen door der
den aangedaan leed.
De woorden 'incarnatus est'
zijn altoos woorden geweest
om over te peinzen, zoals bij
voorbeeld Sint Anselmus
(1039-1109) deed toen hij zijn
boek schreef ('Waarom werd
God mens' ('Cur Deus homo',
1094-1098). Het zijn woorden
van goddelijke liefde toen de
Zoon de Vader bekendmaakte
als mens een daad van onein
dige waarde te willen stellen
c^e verbolgenheid Zijns Vaders
over het overtreden van Diens
wil goed te maken. Het zijn
woorden die aantonen hoe
zwaar het weegt Gods wil te
overtreden als men bedenkt
dat door een overtreding van
Gods wil engelen voor eeuwig
werden gestraft in het vuur
van de hel en de dood in de we
reld is gekomen. Het zijn
woorden die herinneren aan
het Onze Vader dat de Heer de
mens leerde bidden en waarin
het 'Uw wil geschiede zoals in
de hemel ook op aarde' (Matt.
6,8) en het zijn woorden die in
het woord des Heren 'niet mijn
wil, maar uw wil geschiede'
(Matt. 26,42) bewijzen dat de
wil des Vaders in de hemel en
op de aarde een bevel is, waar
ieder zich naar heeft te richten.
Het zijn woorden die op de dag
van het Laatste Oordeel de
mensheid zullen splitsen in za
ligen en eeuwig verdoemden.
Het zijn ook woorden van lief
de, want ze openen de weg der
zaligheid. God wil de zaligheid
van alle mensen. Als laatste
redmiddel hiertoe dient
's mensen geheugden. Dik
wijls hoort men zeggen: 'Opa
weet niet veel meer, maar van
vroeger weet hij alles'. De her
innering aan vroegere fouten
kan in 's mensen hart gevoe
lens van berouw wakker roe
pen, hem vergiffenis doen vra
gen en zo op het laatste ogen
blik van het leven kwijtschel
ding doen ontvangen door zijn
acte van volmaakt berouw.
Dr.W.J.A. Visser,
DEN HAAG.
Memoires Luns
Als het waar is wat Luns in zijn
boek geschreven heeft over de
plannen om een staatsgreep
uit te voeren, waarvoor hij door
drie of vier (men kijkt niet op
een meer of minder) hoge offi
cieren zou zijn benaderd voor
zijn medewerking, dan eis ik
als Nederlander dat hij alsnog
wordt gearresteerd en berecht.
En ook de betrokken officieren
moeten verantwoording afleg
gen over hun plannen. Op zijn
minst moeten zij gedegra
deerd worden. Hun door of
vanwege de regering verleen
de onderscheidingen dienen
hun te worden ontnomen.
Want de heer Luns had toch
terstond de minister van de
fensie moeten waarschuwen?
Ik beschouw dit als een zeer
ernstige vorm van plichtverza
king. Oud-minister De Jong
mag dan zeggen dat het borrel
praat of Indianenverhalen
zijn, maar ik heb zo mijn twij
fels! Of is het zoals het spreek
woord zegt: grote honden bij
ten elkaar niet? Ik hoop dat ik
in een rechtsstaat leef en dat
deze zaak tot op de bodem
wordt uitgezocht.
