Succes heeft Indurain niet veranderd
Het kleine radertje en het grote geheel
Tour de France
Ceidóc Qowuxnt
ZATERDAG4 JULI 1992 PAGINA 31
i>V
Zoetemelk is
de trouwste
Joop Zoetemelk was de Tour in zijn
loopbaan het meest trouw. De Ne
derlander startte als enige coureur
in de Tour-historie zestien keer en
haalde even veel keer het einde. Lu-
cien van Impe haalde vijftien op vijf
tien. André Darrigade finishte in
veertien starts dertien keer, Ray
mond Poulidor twaalf keer op veer
tien starts, Joaquim Agostinho
twaalf keer op dertien starts en
Henk Lubberding en Gerrie Knete-
mann haalde allebei elf keer het ein
de, terwijl ze dertien maal aan een
Tour begonnen.
Bahamontes en Van
Impe bergkoningen
Frederico Bahamontes en Lucien
van Impe zijn de ongekroonde berg
koningen van de Ronde van Frank
rijk. De Belg won zes keer in de jaren
1970-1980, de 'Adelaar van Toledo
deed dat tussen 1950 en 1960. De
Spanjaard Julio Jimènez werd drie
keer eindwinnaar, Gino Bartali,
Fausto Coppi, Charly Gaul, Imerio
Massignan en Luis Herrera twee
Vijftien maal won een Spanjaard, elf
maal een Belg, negen keer een Ita
liaan of Fransman. Steven Rooks en
Gert-Jan Theunisse zijn de enige
twee Nederlandse triomfators van
het bergklassement dat in 1933
werd geintroduceerd. De bijbeho
rende bolletjestrui is er sinds 1975.
De langste
en de korste
De langste Tour de France van voor
de oorlog was die van 1926 (5745
km); van na de oorlog die van 1948
(4922 km). De kortste Tour van voor
de oorlog was die van 1904 (2388
km); van na de oorlog die van 1989
(3282 km).
De langste etappe van voor de oorlog
werd in 1919 verreden: tussen Les
Sables d'Olonne en Bayonne, een af
stand van 486 kilometer. Na de oor
log was de langste etappe in 1952
toen tussen Vichy en Parijs 354 kilo
meter moest worden afgelegd.
De kortste etappe van voor de oorlog
was die tussen Royan en Saines, in
1937, slechts 37 kilometer. Na de
oorlog was de rit van 1971 tussen
Luchon en Superbagnéres het kort
ste: 19,6 kilometer.
De snelste Tour van voor de oorlog
werd in 1939 verreden toen er een
gemiddelde van 31,986 kilometer
werd gehaald. Na de oorlog, in 1988,
was het snelste gemiddelde 39,142
kilometer per uur.
Merckx de meeste
dagsuccessen
Eddy Merckx voert met grotè voor
sprong de ranglijst aller tijden aan
voor wat betreft het aantal etappe
zeges. De Belg kwam in de Tour 34
maal als eerste over de eindstreep.
Bernard Hinault is goede tweede
met 27 dagsuccessen. André Leducq
volgt dan met 25, André Darrigade
met 22 en Frangois Faber en Nicolas
Frantz met ieder 20.
Ondanks zijn jaarsalaris
van 2,8 miljoen gulden
denkt Miguel Indurain nog
altijd meer aan het
uitbreiden van zijn erelijst
dan aan zijn bankrekening.
De man die weinig waarde
hecht aan uiterlijk vertoon,
was daarom maar wat
gelukkig met zijn triomf
onlangs in de Giro. In de
Tour verwachten velen dat
hij 'op herhaling' gaat.
„Maar", zegt Indurain zelf,
„voor de tweede keer
winnen in Frankrijk is vaak
moeilijker dan de eerste
keer".
DOOR GUIDO BlHDELS
Thuis op de boerderij loopt hij nog
steeds het liefst in afgedragen jeans
en slobbertrui. De slungelachtige
Miguel Angel Larraya Indurain is,
ondanks zijn status van miljonair
ook niet te beroerd om, net als vroe
ger, samen met zijn drie zussen, zijn
broer en zijn ouders de handen uit de
mouwen te steken.
Het succes in de vorige Tour de
France is hem en de nuchtere fami
lie uit Villava, een dorpje vier kilo
meter buiten Pamplona, zeker niet
naar het hoofd gestegen. De woon
kamer staat vol bekers, aan de kap
stok hangen medailles, maar een ge
heim telefoonnummer is er niet bij.
„Ik heb natuurlijk behoorlijk veel in
het middelpunt van de belangstel
ling gestaan- Ik ben moeten opdra
ven bij huldigingen en recepties.
Maar ik sta nog steeds met beide
voeten op de grond, ik kan goed rela
tiveren. Belangrijk voor mij was
vooral dat mijn naaste omgeving, die
weliswaar erg blij was, gewoon tegen
mij bleef doen. Mijn vrienden doen
gelukkig nog altijd normaal tegen
me. Toen ik weer thuis kwam ben ik
ook meteen, net als vroeger, pelotte
(een Baskisch balspel, red.) met ze
gaan spelen".
Miguel Indurain is wars van kapso
nes en hecht weinig waarde aan ui
terlijk vertoon. Hij denkt, zegt hij
oprecht, ook nog steeds meer aan het
verder uitbouwen van zijn erelijst
dan aan zijn bankrekening. „Ik doe
geen gekke dingen met mijn geld.
Samen met Marino Lejaretta heb ik
iets geïnvesteerd in een supermarkt
voor sportkleding- en materiaal, dat
is alles".
Ideale schoonzoon
Hij lijkt derhalve nog steeds op het
braafste jongetje van de klas. Bemin
nelijk en lief, de ideale schoonzoon.
Te weinig lef, niet genoeg geldings
drang, roepen zijn critici al jaren.
Zijn zachtaardig karakter, zijn ge
brek aan vuur, zouden hem in deze
Tour wel eens parten kunnen gaan
spelen. Miguel Indurain stoort zich
niet aan zulke uitspraken. Het
wordt immers al jaren over hem ge
zegd en geschreven. Een ieder heeft
nu eenmaal zijn eigen karakter en
hij heeft toch ook zo de Tour gewon
nen.
„Ik ben zoals ik ben. Geen leidersfi
guur, inderdaad. Als het even kan
haal ik zelf mijn drinken op, laat ik
me bij voorbeeld zelf afzakken om
een regenjack te halen. Ik ben geen
renner die vloekend en tierend door
het peloton raast en zijn teamgeno
ten er met de haren bij sleept".
„Ik vind het veel belangrijker goede
ploegmaten om mij heen te hebben
die van de ene kant voor me door het
vuur gaan, maar van de andere kant
mij vergeven als ik een foutje maak.
Agressiviteit maakt nog geen grote
re coureur van je. In een wedstrijd
als de Tour kun je-bovendien beter
vrienden om je heen hebben dan
goedbetaalde huurlingen".
Aan zelfvertrouwen heeft Miguel In
durain, al zou je dat uit bovenstaan
de tekst wel kunnen concluderen,
overigens geen gebrek. Hij
schreeuwt het gewoon niet van de
daken, dat is alles. Indurain is bo
vendien het type dat ook zijn
woorden zorgvuldig weegt alvorens
ze uit te spreken. „Geduld kan een
bron yan rijkdom zijn", is een van
zijn uitspraken. En dat slaat dan
weer op zijn zorgvuldige carrière
planning.
Zijn eerste sportliefde was de atle
tiek. Daarna kwam basketbal en
voetbal. Op z'n elfde deed hij welis
waar in zijn dorp voor het eerst mee
aan een wielerwedstrijdje, maar pas
op z'n achttiende, toen hij Spaans
amateurkampioen werd, koos hij de
finitief voor het fietsen.
„Wellicht ben ik toen nog iets te
vroeg prof geworden, maar ik heb
gelukkig de tijd gehad om in de scha
duw van Pedro Delgado te rijpen".
Jaartje te vroeg
Dat rijpen gebeurde volgens een
naqwkeurig uitgestippelde lijn, die
met akelige precisie werd aangehou
den. Eigenlijk ging er in de hele
planning maar één ding 'mis'. Indu
rain was voorbestemd om in 1992 de
definitieve top te halen en de Tour te
winnen.
Dat gebeurde dus één jaartje te
vroeg. Of won Miguel Indurain de
Tour van vorig jaar terwijl hij nog
niet echt zijn eigen top had bereikt?
De Spanjaard, die in deze Ronde zijn
28ste verjaardag viert, lacht veelbe
tekenend. „Als het goed is liggen
mijn beste vier jaar nog voor me. Ik
geloof niet dat ik het mooiste al ach
ter me heb. Ik groei immers nog elk
seizoen, word constanter, heb min
der last van die voortdurende afwis
seling van pieken en dalen".
„Dat wil natuurlijk niet zeggen, dat
ik een tweede keer de Tour win. Als
iemand gewoon sterker is heb ik mij
daar bij neer te leggen. De druk is nu
groter, niet dat ik daar nerveus van
word, maar de tweede keer winnen
lijkt me moeilijker dan de eerste
keer".
„Overigens vind ik het jammer dat
de Tour zo v.er boven alles verheven
is. Of je seizoen slaagt of niet mag ei
genlijk niet alleen van die ene wed
strijd afhangen. Er zijn nog meer
mooie koersen. Dat die zo worden
ondergewaardeerd is geen goede
zaak voor de wielersport".
„Ik wil ook naast de Tour nog heel
wat wedstrijden winnen, maar ik
ben iemand die zijn verlies kan dra
gen. Ik wil bovendien niet in korte
tijd heel veel hebben, maar werk aan
kwaliteit op termijn. Daarvoor heb
je een stevige basis nodig en dat is
waar ik de afgelopen jaren hard aan
heb gewerkt".
De tijd van oogsten is na zijn Tour
succes van 1991 aangebroken. Hij
heeft, zegt de 1 meter 86 lange en 80
kilogram zware atleet, daar stevig
voor moeten investeren. „Met aan
leg alleen kom je er niet. Van nature
ben ik niet zo'n goede klimmer,
maar ik heb altijd veel in de cols ge
oefend. Bovendien heb ik heel wat
aan krachttraining gedaan. In het
krachthonk heb ik vet in spieren om
gezet. Toch doet het fietsen in de
bergen mij nog elke keer pijn, maar
ik kan er nu tenminste mijn manne
tje staan".
„Ik zal echter nooit een renner wor
den die er het hele seizoen kan
staan. Het voorjaar is eigenlijk niet
echt aan mij besteed. En de Ronde
van Spanje viel ook te vroeg. Mijn
piek moet in de Tour liggen en de
Vuelta paste niet in mijn voorberei
ding. Het is dan vaak slecht weer en
daar kan ik niet goed tegen. Ik heb
immers snel last van bronchitis en
van onderkoelde spieren".
Dat hij dit seizoen niet meedeed aan
de Vuelta werd hem in eigen land
overigens door sommigen kwalijk
genomen. Maar Indurain spreekt in
dit verband van een zeer bewuste
keuze. Een keuze die hij bovendien
niet alleen heeft gemaakt. Het ging
hier om een gemeenschappelijke be
slissing; van rijder, sponsor en team
leiding.
Afwisseling
„Na al die jaren Ronde van Spanje
was ik aan afwisseling toe. De Giro
d'Italia bood een aardig alternatief.
In het jaar dat Pedro Delgado de
Tour won, in 1988, heeft hij ook ge
kozen om de Giro in plaats van de
Vuelta als wedstrijd vooraf te ge
bruiken. De rondgang door Spanje
was deze keer loodzwaar. In Italië
lag meer de nadruk op het tijdrijden.
Bovendien kon ik daar, ondanks dat
ik al vroeg in het bezit kwam van de
rose trui, rustiger rijden dan in eigen
land. Dat ik er zo lang de leidersposi
tie moest verdedigen tegen een blok
Italianen beschouw ik achteraf als
een goede test. Alles bij elkaar leek
het me dus gewoon met het oog op de
Tour beter om de Vuelta maar eens
links te laten liggen".
Ploegleider José-Miguel Echavarri
doet daar evenmin moeilijk over. Hij
is de man die Indurain naar de top
bracht via het principe 'geduldig
groeien'. En hij beseft als geen an
der, dat het ontbreken van Indurain
op het deelnemersveld van de Vuelta
al weer lang is vergeten. Dat ook de
Spanjaarden hunkerend uitkijken
naar een nieuwe zegetocht van In
durain in de Tour.
Volgens Echavarri moet dat moge
lijk zijn. Want ook hij heeft de afgelo
pen jaren vaak met verbazing toege
keken hoe de zware atleet met veel
te lange benen zich toch ontwikkel
de tot een compleet renner, die on
danks zijn postuur ook in de bergen
tot de besten ter wereld behoort.
Echavarri: „Ik ken hem al van toen
hij eigenlijk nog een kind was. Hij
zat in een regionale selectie en ik
kreeg steeds brieven en telefoontjes
over hem. 'Let op Miguel, dat is er
een, die gaat het maken'. Nieuwsgie
rig geworden ben ik tenslotte maar
eens gaan kijken. Ik zag een renner
die eigenlijk te jong was voor mijn
ploeg, maar die zoveel klasse uit
straalde dat ik hem toch maar heb
genomen".
„Zo'n groot talent moetje dan ook de
kans geven om zich te ontplooien.
Het heeft even geduurd met Miguel,
we hebben lang op zijn definitieve
doorbraak moeten wachten, maar ik
geloof dat zijn Tour-zege van vorig
jaar een keerpunt in zijn carrière is
geworden. Hij heeft genoeg tijd ge
had om te groeien. Nu moet hij er ge
woon staan".
Indurain zelf heeft overigens geen
behoefte aan een favorietenrol, een
rol, die na zijn succes in de Giro al
leen maar groter is geworden. De
krachtpatser met de opmerkelijke
souplesse probeert zijn gehoor er
zelfs van te overtuigen, dat hij niet
als absolute kopman van het oer
sterke Banesto vertrekt. „Wat de
hiërarchie in het team betreft is er
eigenlijk niets veranderd. Delgado
en ik beginnen aan de Ronde op ba
sis van gelijkheid. Tijdens het ver
loop zien we dan vanzelf wel wiens
kaart we uiteindelijk gaan uitspe
len".
Zelfvertrouwen
„Goed, ik heb meer zelfvertrouwen
gekregen, ik ken mijn eigen moge
lijkheden beter en ik zal ook wat
meer verantwoordelijkheid moeten
nemen. Maar dat zegt nog niets over
het verloop van de wedstrijd. Trou
wens, eigenlijk mag je het wat de
Tour en onze ploeg betreft niet ovqr
een duo hebben. We zijn immers met
drie kanshebbers voor de eindzege.
Want, je mag ook Jeff Bernard niet
uitvlakken. Vorig jaar heb ik veel
aan hem gehad. Nu .is hij nog beter
geworden en kan hij, als dat to uit
komt, ook voor zijn eigen kansen rij
den. Ik denk dat we als geheel dit
jaar alleen maar sterker zijn gewor
den. Taktisch kan dat de komende
weken een groot voordeel zijn".
Een nadeel daarentegen zou het ont
breken van echte etappes door de
Pyreneeën kunnen zijn. De laatste
drie jaar won Miguel Indurain daar
immers telkens een rit. De renner
zelf ziet dat overigens anders. „Het
voordeel in de Pyreneeën was altijd
dat ik daar erg goed de weg ken,
maar in principe maakt het hele
maal niets uit over welke wegen je in
de Tour wordt gestuurd. De Alpen
ritten zijn deze keer zwaarder, maar
ook dat zegt niet alles. De Tour is al
tijd lastig, veel of weinig cols, het
maakt niets uit. Toegegeven het is
een cliché, maar het is echt zo, wij
renners bepalen of de koers hard en
onmenselijk is of niet".
„Ik vind het uiteraard wel leuk dat
we in San Sebastian starten, maar
verder bevalt het me absoluut niet,
dat we deze keer door zeven landen
rijden. Elke grote Ronde heeft zijn
eigen tradities, zijn vaste waarden,
die op eigen grondgebied liggen. De
Vuelta hoort in Spanje te worden
verreden, de Giro in Italië en de
Tour dus in Frankrijk. Voor ons rij
ders verandert er in deze Tour ei
genlijk niets, we hebben maar één
grote verplaatsing, per vliegtuig, dat
is niets nieuws. Maar het gaat om
het idee, het gevoel. En mijn gevoel
zegt dat zo'n rondrit door zeven lan
den eigenlijk niet past bij een wed
strijd als de Tour de France".
Saai
Het zijn zowaar duidelijke uitspra
ken van een man, die toch algemeen
wordt gekarakteriseerd als een van
de saaiste wielrenners sinds jaren.
Miguel Indurain leest geen boeken,
luistert niet naar muziek, kijkt geen
films en houdt, tot verbazing vooral
van de Spanjaarden, niet eens van
een goed stierengevecht. Hij gaat
graag alleen wandelen in de bergen,
maar dan heb je het ook zowat ge
had.
„Hij lijkt op Joop Zoetemelk", riep
vorig jaar tijdens de laatste perscon
ferentie van de Tour, iemand ver
schrikt. En de scribent voegde er aan
toe niet te hopen dat Miguel Indu
rain Larraya nog vaker de Tour zou
winnen. „Als hij zou fietsen zoals hij
praat, had hij nog steeds op een drie
wieler rondgereden", concludeerde
een ander. „Ik ben nu eenmaal zoals
ik ben", zegt Indurain zelf en zo zij
het. Een wielrenner hoort tenslotte
vooral met zijn benen te spreken. En
dat kan deze brave Bask als geen an
der.
DOOR GUIDO BiNDELS
De tijd dat de Tour de France werd
georganiseerd door een krant is al
lang verleden tijd. Natuurlijk, het
sportdagblad 1'Equipe werpt zich
nog steeds op als dé grote animator
achter de wielerwedstrijd, is dat ui
teraard ook, maar toch, zelfs l'Equi-
pe is maar een relatief klein radertje
in het grote geheel dat valt onder de
holding Amaury.
Sportkranten waren rond de eeuw
wisseling razendpopulair in Frank
rijk. De grootste heette Vèlo, het
blad van Pierre Giffard, die handig
inspeelde op de groeiende belang
stelling voor de wielersport en zich
zelf opwierp als organisator van
wedstrijden als Parijs-Brest-Parijs
en Bordeaux-Parijs.
Op 16 oktober 1900 verscheen l'Au-
to-Vèlo, de krant waarvan Henri
Desgrange directeur èn hoofdredac
teur werd. Op last van Giffard moest
de toevoeging Vèlo al snel van de
nieuwe periodiek worden verwij
derd, maar hoewel het blad daarna
simpelweg l'Auto heette, zocht en
vond Desgrange extra publiciteit bij
het cyclisme.
Terwijl concurrent Giffard het moei
lijk kreeg omdat bekend werd dat hij
een voorstander was van Alfred
Dreyfus, de Franse officier die eind
1894 wegens hoogverraad was ver
oordeeld en verbannen naar het Dui
velseiland, kondigde Desgrange aan
het grootste wielerspektakel ter we
reld te gaan organiseren. De Tour de
France werd in 1903 geboren en was
meteen een succes. De oplage van
l'Auto steeg van 30.000, naar 65.000
exemplaren per dag.
Los koppelen
l'Auto werd l'Equipe, Le Parisien Li-
bèrè kwam erbij en naarmate het
evenement in omvang toenam en er
ook meer geld aan te pas kwam, ver
anderde er het een en ander. In 1973
besloten de beide organiserende
kranten de Tour juridisch los te kop
pelen en onder te brengen in een
zelfstandige onderneming. Anno
1992 is ook die onderneming, De So-
ciètè du Tour de France, weer onder
gebracht in een aparte groep.
WSM heet de 'poot' waaronder de
Ronde van Frankrijk nu valt en het
is logisch dat ook WSM een onder
deel is van de holding Amaury.
Amaury is een persgroep. Uitgever
van l'Equipe (oplage 308.961) en Le
Parisien (oplage 378.938). Onder
l'Equipe resorteert bovendien een
sportweekblad (l'Equipe Magazine,
oplage: 351.115), een voetbalblad
(France-Football, oplage: 208.811),
een. tennisblad (Tennis de France,
oplage: 51.745) en een wielerblad
(Vèlo, oplage: 39.354). Naast beide
kranten bestaat de Groep Amaury
uit een drukkerij (Sicavic), een com
municatie bureau (SCESI) en een
bedrijf voor reclame-drukwerk
(Manchette Publicitè).
De zesde en nieuwste groep is dus
WSM, voluit World Sport Marketing
geheten. Naast de wielerwedstrijden
de Tour de France, Parijs-Roubaix,
Parijs-Tours, Luik-Bastenaken-
Luik; het Criterium International
en de baankampioenschappen wil
WSM zich in de toekomst ook gaan
profileren in andere sportevenemen
ten en daarbij wordt in het bijzonder
gedacht aan tennis, autosport (Pa
rijs-Kaapstad) en golf.
De commerciële activiteiten rond
een en ander zijn weer apart onder
gebracht in een andere tak (EVEN-
TSCO) en al deze opsommingen ma
ken voldoende duidelijk dat het van-
daag-de-dag beslist niet eenvoudig is
om een grote wielerkoers te organi
seren.
Jean-Claude Killy
U hoeft trouwens niet raar op te kij
ken als U de komende weken opeens
Jean-Claude Killy in de Tour ziet
rondstappen. Deze voormalige ski-
'kampioen, mede-organisator van de
jongste Winterspelen in Albertville,
is door de grote baas van de uitgeve
rij, Philippe Amaury, aangezocht om
president-voorzitter te worden van
WSM.
Uitstraling
De decision-makers van het concern
zagen Killy tijdens de openingscere
monie van de Winterspelen, waren
onder de indruk van zijn natuurlijke
uitstraling en zochten hem op in
Courchevel. Na de sluitingsceremo
nie werden meteen zaken gedaan.
„Ik ben geen manager", zei Killy.
„Ik ben ook geen technisch consu
lent. Ik ben een man die graag ande
ren stimuleert en beslissingen
neemt".
Samen met directeur-generaal Alain
Krzentowski (tijdens de Winterspe
len was hij Killy's raadgever op het
gebied van marketing, communica
tie en kaartverkoop) gaat Killy nu de
toekomst van mega-sportevenemen-
ten, waaronder dus de Tour valt, vei
lig stellen.
Die twee hebben al aangekondigd de
traditionele waarden te respecteren,
aan de Tour zullen ze voorlopig ook
nog wel niet komen, maar op het ge
bied van management en begelei
ding van organisaties en bonden ligt,
zo is hun overtuiging, een heel ter
rein braak.
„Alles interesseert ons", liet Killy
weten. „Hoe we precies te werk zul
len gaan is nog niet duidelijk. Ik
denk bij voorbeeld dat we enkele ty
pisch Amerikaanse sporten met aan
Europa aangepaste regels zullen
gaan promoten, maar let wel: het is
niet de bedoeling dat wij gaan orga
niseren. We houden ons ook niet be
zig met de sporters, maar puur met
de evenementen".
De holding Amaury moet in eerste
instantie een persgroep blijven,
maar toch, dat de Tour de France nu
indirect onder WSM valt doet ver
moeden, dat de uitgever op z'n
zachtst gezegd vindt dat de huidige
leiding wat extra steuntjes in de rug
kan gebruiken.
Jean-Pierre Courcol, de directeur
van de Sociètè du Tour de France,
wil er nog niet moeilijk over doen.
„l'Equipe en Le Parisien represente
ren nog steeds de basis van Amaury.
Het zijn de bouwstenen. Het zullen
ook onafhankelijke organisaties blij
ven. We zijn allemaal vrij van elkaar,
hebben zelfbestuur. Het geld van de
een gaat niet naar de ander".
Bergafwaarts
GROEP AMAURY
(holding)
omzet 770 milj. gulden
1_
l'Equipe
(oplage 308.961)
I9BM
l'Equipe Magazine
(oplage 351.115) j
France Football
(oplage 208.811)
1
L. LeP
Parisien
(oplage 378.938)
Manchette Publicitè
(reclame-drukwerk)
«HMl
SICAVIC
(drukkerij)
B—I—BwJll
SCESI
(communicatie-bureau)
~;."L
1
WSM
Tour de France
Parijs-Roubaix
Luik-Bastenaken-Luik
p Critérium International
Baankampioenschappen
ElS9!Si313Slf
TSO
(overige sportevenementen
tennis, golf enz.)
EVENTSCO
(commerciële activiteiten
rond de sportevenementen
sponsoring, tv-rechten enz.) '-j
Mooie woorden, die vooralsnog
waarheid zijn. Maar blijft dat ook
zo? Amaury is een multi-national,
met een jaaromzet van 770 miljoen
gulden. De hausse in de uitgevers
wereld is al weer een poosje verleden
tijd. Het gaat zelfs bergafwaarts.
WSM lijkt op Amerikaanse leest ge
schoeid. Bovendien is Jean-Claude
Killy een man, die in het Amerikaan
se zakenleven is gehard.
De Tour is een radertje in een gigan
tisch geheel. Een zeer belangrijk ra
dertje, inderdaad. Wellicht dat juist
daarom sommigen vrezen dat het in
het leven roepen van WSM er in de
toekomst voor zorgt, dat ook de Ron
de van Frankrijk niet ontkomt aan
nog meer veranderingen, dat alles
nog commerciëler, nog harder, nog
zakelijker en dus minder sportief zal
worden.
FOTO SOENAR CHAMID
Miguel Indurain wordt een saaie man genoemd. Het liefst gaat hij in zijn eentje wandelen in
de bergen.
