,Ik heb soms de neiging de lelijkste
dank uit mijn cello te halen"
„Ik ga door,
zolang het gaat
"'hand that rocks
KUNST/RTV
21
'Jinnaar Sweelinck concours:
1 GRIJSGEDRAAID
™'CrAdle
ÉUTE
ZIEN IN 40 BIOSCOPEN!
Soft Parade is wolfin schaapskleren
lid&zQowiant
ominaties voor Kinderkast 1992 Mahler-stichting betreurt verkoop manuscripten
STERDAM - De jury van de Kinderkast 1992, de prijs voor
meest verdienstelijke Nederlandstalige televisieprogramma
r de jeugd, heeft gisteren in de Meervaart in Amsterdam de
ninaties bekendgemaakt. Negen programma's die het afgelo-
seizoen door de omroepen, RTL4 of de Vlaamse BRTN zijn
jezonden voor kleuters, kinderen en jongeren, dingen mee
rde Grote Kinderkast. Van de kleuterprogramma's zijn geno-
leerd: 'Duinkonijn' (AVRO) en 'Dag Meneer de Koekepeer'
RO). De genomineerde kinderprijzen zijn: 'Het Zakmes'
RO), 'Meneer Rommel' (VPRO), 'Kinderen voor Kinderen
tival '91' (VARA) en 'Kunstknuts' (VPRO). De genomineerde
gerenprogramma's: 'Next Stop Europe' (BRTN), 'Een meisje
13/jongens van 15' (IKON) en 'Nummer 28' (KRO). Deze pro-
mma's worden in september nogmaals op tv vertoond. Kij-
kunnen via de omroepbladen aangeven welk programma
Kleine Kinderkast verdient. De vakjury deelt de Grote Kin-
tast uit op 20 oktober tijden,s het Cinekid Festival in Amster-
ZATERDAG 27 JUNI 1992
AMSTERDAM - De Ne
derlandse Mahlerstich-
ting vindt het „hoogst be
treurenswaardig" dat de
Willem MengelbergStif-
tung in 1986 een aantal
manuscripten van de
Duitse componist Mahler
heeft verkocht.
Aan de verkoop is destijds
geen ruchtbaarheid gegeven.
De betreffende manuscripten
werden tot 1986 bewaard in het
Haags Gemeentemuseum.
De opbrengst van de verkoop,
enkele miljoenen, was nodig
voor onderhoud aan het voor
malige zomerverblijf van de
vroegere dirigent Mengelberg
van het Concertgebouw-orkest
in Zwitserland. Marius Flot-
huis, lid van de Mahlerstich-
ting, heeft dat gisteren beves
tigd. Volgens Flothuis betrof
het ondere andere de 2e sym-
phonie (de Auferstehung) en
een versie van de 'Lieder eines
fahrenden Gesellen'. Het is
„echter een geluk bij een onge
luk" dat dit keer de manu
scripten in handen zijn geko
men van iemand die er gewe
tensvol mee om is gegaan, stel
de Flothuis. „Het is vroeger
veel voorgekomen dat manu
scripten werden verkocht aan
de hoogst biedende. Resultaat
was dat ze ergens in een kluis
verdwenen. Het ging de ko
pers, ook bij stukken van Mah
ler, Bruckner en Mozart, alleen
maar om kapitaalvorming, niet
om het bezit van belangrijke
kunst". Het manuscript van de
2e Symphonie kwam volgens
Flothuis echter in handen van
de Amerikaan Gilbert Kaplan.
„Ik heb begrepen dat het voor
hem niet puur een belegging
was maar dat hij de stukken
via facsimile, nauwkeurige
kopieën, ter beschikking heeft
gesteld aan anderen. En dat is
natuurlijk een gelukkige
zaak".
Het Haags Gemeentemuseum
was destijds niet blij met de
verkoop. Archivaris Zwart van
het muziekarchief van het mu
seum: „We hebben het Men
gelbergarchief in bruikleen.
We moesten machteloos toe
staan dat die manuscripten
van Mahler werden verkocht.
Het ging overigens wel om een
openbare veiling. Iedereen
had ervan kunnen weten".
Misschien hadden ze maar één hit, misschien meer.
Maar ooit stonden ze in het volle licht van de schijnwer
pers, waren ze niet weg te branden uit de Arbeidsvita
minen, werden ze grijsgedraaid. Daar is verandering in
gekomen. Hoe is het eigenlijk met hen? Doen ze nog
wat en zo nee, wat doen ze dan wél? Dit keer de kijker
op: Peter Tetteroo uit Delft, zanger/gitarist/organist
van (de) Tee Set. Kon niet zingen, volgens zijn ouders,
hoewel hij dat wel in het kerkkoor deed. Beetje gekke
stem, zo door de neus. „En dat bleek later de succesfor
mule te zijn".
Tee Set in het DHC-stadion. Peter tweede van links.
FOTO: ENGEL LAMEIJER
Peter Tee Set Tetteroo:
DELFT Onlangs traden
ze nog op in het stadion
van DHC. (Eertijds be
taald voetbal, leverancier
van Oranje-keeper Piet
Lagarde, waar blijft de
tijd) in Delft. Bezetting,
naast Peter: Bobby Lan-
genberg, Tijn Smit, Okkie
Klootwijk, Polle Eduard,
Wim van Velzen en Hans
Klein. Wie bij het lezen
van die namen hier en
daar aan 'I've got the bul
lets' moet denken denkt
niet verkeerd.
'A day of the sixties' was het,
met verder groepen als Dozy,
Beaky, Mick Tich, the Tre-
meloes, the Fortunes. Tee Set
zonder tweede man van toen
Hans van Eijck, die ooit korte
tijd met Peter gebrouilleerd
was en toen een eigen groep
had met de wat pesterige naam
'After Tea'. Wel gevraagd,
Hans, maar hij heeft het veel te
druk. „En eerlijk is eerlijk:
Hans houdt niet van optreden.
Van kinds af aan al niet. Hij
wordt een beetje fobisch met te
veel mensen. Daar moet je res
pect voor hebben".
Tussen de 8000 en 10.000 man
waren er, schat hij (met onder
hen burgemeester Van Wal-
sum, die hem toevertrouwde
dat ook hij destijds plaatjes
van Tee Set kocht) en het ging
heel lekker, afgezien van die
twee vreselijke ventilatoren.
Het was „bloedjesheet", van
daar die dingen die hem con
stant in de nek bliezen. Koutje
gevat dus, geen stem meer
over. Behalve die dingen stond
er voor 20.000 gulden aan ver
sterkers en zo. „Waar is de tijd
gebleven dat je een stekkertje
in het stopcontact stppte en
spelen maar? Dat is voorbij".
Opvallend veel jonge mensen
onder het publiek. „Je ziet de
ouderen wel eens naar hun
kinderen kijken van: zie je, dat
is nu mijn muziek. En dan die
reactie van: hoezo, ik vind dit
toch toch ook leuk? Je merkt
dat muziek uit die tijd tijdloos
is".
De jaren zestig dus, vooral,
want Tee Set is van 1965. De
Engelse Tee van Tetteroo?
Nee, zo was dat niet. Het was
de golfsport die hem op het
idee bracht. Een tee-set is een
drietal pinnetjes, gevat in een
houdertje en, in de grond ge
stoken, komt de golfbal daarop
te liggen. Beetje excentrieke
sport toen, dus wel interessant.
„En ik moest een naam heb
ben die je makkelijk kon ont
houden en uitspreken". Later
heeft hij nog eens getracht
zich in die sport te bekwamen.
„Maar het was een beetje te
pittig".
Het museum
Hij woont in het huis waarin
hij geboren werd, op 8 juli
1947, als Petrus Gerardus An-
thonius Tetteroo. Heeft wel
een andere woning gehad,
„maar ik vind dit huis wel wat
hebben". Was trouwens groter,
de flat die hij had, zodat hij een
aantal kunstwerken in de wc-
ruimte heeft moeten onder
brengen. Hij spreekt van „het
museum". Peter woont alleen,
hoewel, onder hem huist ma
nager Theo en het is niet ge
heel ongebruikelijk dat er
mensen over de vloer zijn. Be
wuste keuze, die sologang.
Kan er niet tegen dat iemand
in zijn aanwezigheid met een
stofzuiger in de weer is.
Aan de muur van de kamer
hangen, naast een aantal gou
den platen, de diploma's han
delskennis voor het horecabe
drijf en vakbekwaamheid voor
het cafébedrijf. Dat heeft zijn
reden. Zij waren naar Amerika
geweest (stonden daar num
mer drie met 'Ma belle amie'
en hadden er verder nog een
hit met 'If you do believe in
love'), hadden daar heel veel
gedaan en waren „gesloopt, in
de vernieling". „Een optreden
duurde toen nog drie en een
half uur of zo. Wij deden toen
een voorstel: we wilden nog
wel optreden, maar dan drie
kwartier, een uurtje desnoods.
Nou, dat kon in Nederland nog
niet". Dus bedachten ze „een
schitterend alternatief': een
eigen discotheek in Scheve-
ningen. „Dan konden de men
sen naar óns toe komen. En dat
ging uitstekend". De naam,
niet onbegrijpelijk: Belle
Am'ie. Later kwam er nog The
Roller Skate bij en nog een
derde, minder belangrijke.
Voor optredens in het land was
toen geen ruimte meer. „Wat
overbleef was de teevee en pla
ten maken". De vertimmering
van de omgeving van het Kur-
haus sloot die periode af.
'She likes weeds'
'Ma belle amie', waarvan over
de hele wereld tussen de vijf
en zes miljoen zijn verkocht
(alleen de Italiaanse versie was
al goed voor twee miljoen), was
in Nederland niet het popu
lairst. Dat was 'She likes
weeds', eerste plek op de hitpa
rade. En 'Red red Wine' deed
het ook niet gek, een nummer
dat alleen op zijn naam staat.
Achtergrondzang van Patricia
Paay en Anita Meyer, onder
meer. 'Linda Linda', niet te
vergeten, al een beetje een na
komertje. „Wat je noemt een
sleepnummer". Blijft verko
pen. Veel versies. „In het
Zweeds, het Noors, het Turks,
het Arabisch, God weet wat".
Op een gegeven moment kre
gen ze wel een beetje het ge
voel doodgeknuffeld te wor
den. „Ik begrijp best dat Doe
Maar de handdoek in de ring
gegooid heeft. Dan word je zo
populair dat je niet meer weet
wat je moet doen". Uiteinde
lijk kwamen er voor verschil
lende Set-leden ook gedachten
bij als: je kunt natuurlijk niet
tot je negentigste op de bühne
staan. Dus ging Hans naar het
conservatorium (niet als enige)
en zorgde drummer Max er
voor dat hij computerspecialist
werd. „Een van de beste van
Nederland, geloof ik".
Fanclub
Hijzelf ging en gaat door, maar
ook niet ongelimiteerd. Het
moet leuk blijven gaan en dat
gaat het nog. „Niet zo van:
papa gaat nog eens een mara
thon lopen, we zijn enthou
siast". Gezien de reacties, het
aantal telefoontjes ook dat hij
krijgt, meent hij te kunnen
vaststellen dat zij de enigen
niet zijn. „En we hebben nog
een florerende fanclub". Maar:
„Als ik het gevoel krijg dat ik
niet meer kan, dan stop ik".
Hij wil niet zijn zoals Percy
Sledge, van wie hij steeds het
gevoel krijgt dat hij opgewon
den moet worden. „Op het zie
lige af'. Over zijn soort muziek
gesproken: Peter was nog eni
ge tijd manager van The Swin
ging Soul Machine.
Zijn gewicht, dat moet hij een
beetje in de gaten blijven hou
den. „Dat vind ik wel heel erg
belangrijk". Is dan ook al
zwaarder geweest. Denkt in
eens aan Mariska Veres van
Shocking Blue. Gelukkig zit
die er niet mee. „Schat van een
mens. En een goede zangeres.
Wordt steeds beter. Het zou me
niets verbazen als we nog eens
iets samen gingen doen". En
de fans kunnen wat Tee Set be
treft een nieuw nummer tege
moet zien. Timeless. Goeie
naam.
AchtW een onschuldig'gezicht en een
ïitdagfende glimlach, séh&ilt een niet te
NNABELLA SCIORRA REBECCA DE MORNAY
...is de hand die de wereld regeert.
NOOOKlllIB-.- .KltratOIMMC». „MMMTOUIMN .MIEHWOV-
■WfflUMU MODEM -MMimiOMCmFMIMMElllEUMN
.U«n -JOMIM EWIDfHN KME1M
-BIMKIWUIIOSOTOT.-. MS1B-. -MIDMDDEN ,0115»
ROTTERDAM - Het moet wel
een lot uit.de loterij zijn als
Dave Stewart interesse in je
toont. Dat overkwam het Til-
burgse kwartet Soft Parade.
Zanger, gitarist Hans Bos
speelde tijdens Stewarts con
cert-uitstapje met The Spiritu
al Cowboys in Noord-Brabant
een cassette-bandje van zijn
groep aan hem door, waarover
de Engelsman zo enthousiast
was, dat Soft Parade vijf dagen
later onder contract stond bij
Anxious Records, de eigen pla
tenmaatschappij van de ex-Eu-
ryhthmics-zanger en gitarist.
Soft Parade is niet de eerste
Nederlandse groep die een
buitenlands contract binnen
sleept. Halverwege de jaren ze
ventig ging Solution het kwar
tet voor door te tekenen bij El-
ton Johns Rocket Records.
Een lang leven was die samen
werking niet beschoren, want
na twee elpees en een ruzie
over het promotiebeleid, voor
al toe te schrijven aan een ge
brek aan communicatie door
de afstand, ging ieder, een er
varing rijker, zijn eigen weg.
Inmiddels zijn er fax-appara
ten en werken de Engelse tele
foons wat beter, waardoor nie
mand donkere wolken behoeft
waar te nemen boven Soft Pa
rade... tenzij ze hun materiaal
muzikaal niet kunnen waar
maken natuurlijk. Bovendien
is Stewart, Elton John niet.
Dave is een muziekliefhebber
in hart en nieren die betrok
ken is bij zijn kleine stal arties
ten (hij heeft Soft Parade ge
produceerd). Zij hebben een
contract omdat hij persoonlijk
in ze gelooft. Bij Elton John
had het meer iets weg van een
'belasting-technisch interes
sante zet', hoewel Kiki Dee er
groot werd.
Voorprogramma
Na een Engelse tournee als
voorprogramma van Shakes-
pear's Sister (Stewart is ge
trouwd met zangeres Siobhan
Fahey), mocht het tot vijf man
gegroeide Soft Parade zich
deze week bewijzen tijdens
een showcase in Popular in
Rotterdam. Dave Stewart keek
vanaf de zijlijn toe en kwam
voor het laatste nummer
'Strange Flowers' op gitaar
meespelen terwijl hij (in zijn
baldadigheid) zanger Hans
Bos een paar schoppen gaf.
Soft Parade op het podium is
niet dezelfde als op de plaat.
De agressieve gitaar-explosies
die in gedempte tonen op het
debuut 'Puur' zijn terug te vin
den, komen onder het licht van
de schijnwerpers in alle hevig
heid bovendrijven. Dat maakt
het contrast, een van de char
mes van de geluidsdrager,
minder evenwichtig waardoor
het zijn kracht verliest. Het
maakt van Soft Parade een
wolf in schaapskleren, want
het betekent veelal dat het pu
bliek wordt geconfronteerd
met een geluidsmuur waarin
de subtiliteiten verdwijnen. Ei
genlijk zet Hans Bos het lief
desspel om in muzikale noten,
maar vergeet hij dat zoenen er
ook bij hoort.
Luisteren
Maar wie bereid was te luiste
ren, kon horen waarom Dave
Stewart zo gecharmeerd was
van deze groep. Behalve dat
Soft Parade gewoon het schrij
verstalent bezit waarmee een
internationale carrière moet
zijn op te bouwen, hoort Dave
echo's uit zijn geliefde jaren
zestig en zeventig. Met name
de orgelpartijen van Dick Cla-
rysse klinken ouderwets lek
ker. Opvallend zijn ook de bas-
patronen van Eric Maas, die
bijna te mooi door de muziek
worden gevlochten. Wat een
beetje fantasie en vier snaren
al niet teweeg kunnen bren
gen. Zwakke schakel tijdens
de showcase was zanger Hans
Bos, wiens artiestennaam Bos
ton is. Hij was niet genoeg bij
stem om over de kracht van
twee volume-gitaren heen te
komen. Hoewel er nog behoor
lijk moet worden geschaafd
aan het podiumgebeuren,
heeft het loslaten van het
strakke studio-keurslijf zijn
voordelen. Zo ademt Soft Para
de onder de lampen vooral
spelplezier en klinkt het vijf
tal, door de losse, wat rommeli
ge aanpak, als The Rolling Sto
nes off The Black Crowes. En
daar is hiks mis mee.
ISTERDAM - Cellist
oen den Herder (20)
rd onlangs eerste op
t Postbank-Sweelinck
ncours. Sedertdien we-
i concertdirecties hem
vinden voor optredens,
it hem daarbij opvalt is
t de concertorganisato-
weinig durf aan de dag
[gen. Men beperkt zich
[hoofdzaak angstvallig
i het bekende repertoi-
Wat meer avontuurlijk-
id zou hem welkom
En nu wil minister D'Ancona
(cultuur) de conservatoria ook
nog stroomlijnen. Muziekstu
denten kunnen zich tot nu nog
vrij breed oriënteren, voordat
zij zich specialiseren. Jeroen:
„Iedereen die een muziekstu
die begint, staat een solo-car
rière voor ogen. Maar die is
niet voor iedereen weggelegd.
De studie is nu zo ingericht dat
je eigenlijk begint met een bre
de opleiding tot docerend mu
sicus (DM). Muziekleraar met
andere woorden. Bij gebleken
geschiktheid en daar kom
je tijdens die eerste jaren op
het conservatorium heus wel
achter kun je verder voor
het diploma UM (uitvoerend
musicus)".
Die gunstige indeling van de
studie wil de minister nu door
kruisen, door van het meren
deel van de studenten al in een
vroeg stadium een studierich
tingkeuze te eisen. Slechts en
kele conservatoria krijgen vol
gens haar ideeën fasciliteiten
voor eerste en tweede fase mu
ziekonderwijs. Het gevolg zal
volgens Jeroen den Herder
zijn, dat UM-studenten na de
studie ongenadig op hun ge
zicht kunnen vallen, omdat ze
het onderspit delven in de
moordende strijd om het podi-
umbestaan. Velen gaan vol
gens hem dan voorgoed voor
de muziek verloren, omdat ze
niet kunnen terugvallen op an
dere onderdelen van het mu
ziekvak. Bevoegdheid tot les
geven hebben ze niet en voor
andere werkzaamheden bin
nen de muziek ontbreekt hen
de algemene kennis, die bij
voorbeeld de basisstudie voor
DM wel aanreikt.
Die algemene basiskennis is in
de ogen van Jeroen van groot
belang. De muziek is tegen
woordig toch al zo gericht op
competitie en hoogste perfec
tie. „Het is goed om perfectie
na te streven, maar het gaat in
eerste instantie om het maken
van muziek. Zo betrap ik me er
telkens weer op dat ik een pas
aangeschafte ceedee in één
keer beluister en daarna vrij
wel niet meer. Dat is het gevolg
van de dodelijke precisie waar
mee we tegenwoordig muziek
voor reproduktie 'inblikken'.
Zo langzamerhand ben ik er
aan toe om uit te proberen wat
de lelijkste klank is die ik aan
m'n cello kan ontlokken".
Jazzmuziek
Jeroen den Herder is behalve
in het oude klassieke repertoi
re, bijzonder geïnteresseerd in
wat hedendaagse componisten
schrijven. Ook de hedendaag
se jazzmuziek trekt hem erg
aan. „In de nieuwe jazz worden
dingen gedaan die je niet voor
mogelijk houdt. Het is de ver
kenning van de uiterste moge
lijkheden die me in die mu-
ziekdiscipline zo aanstaat. In
het algemeen ben ik geïnteres
seerd in muziek die mensen
nog niet kennen. Helaas be
wandelt de 'vraag' vaak heel
andere en platgetreden pa
den".
Binnenkort mogen hij en de
pianist Folke Nauta met wie
hij een duo vormt, bij de com
ponist Leo Samama diens 'Ob
sessions' voorspelen. Als Sa-
mama hun spel gunstig beoor
deelt, komt het werk bij het
duo op het repertoire.
Jeroen den Herder en Folke
Nauta (19) uit Diepenheim zijn
al enige tijd als naamloos duo
samen. Begin juni wonnen ze
de Zilveren Vriendenkrans
van de Vereniging Vrienden
van het Concertgebouw(or-
kest). De prijs werd hen uitge
reikt na een concert op 3 juni
in de kleine zaal van het Con
certgebouw. In de jury zaten
Tan Crone, Theo Olof, Ed
Spanjaard en Jacob Slagter.
Jeroen: „Het was ons debuut
in dat beroemde gebouw. Ik
kneep hem wel beetje van te
voren".
Hij zal ongetwijfeld wel weer
in z'n piepzak zitten als hij in
het najaar tweemaal in de gro
te zaal van de wereldberoemde
muziektempel optreedt. Op 9
oktober is hij de cellosolist in
het Concert voor cello en or
kest nr. 1 van Sjostakowitsj.
Met het Orkest van de Univer
siteit van Amsterdam voert hij
later die maand onder meer
het Concert voor cello en or
kest van Dvorak uit. Op 11 ok
tober voert hij Sjostakowitsj
nogmaals uit, maar dan in de
Beurs van Berlage en op 12 ok
tober nog eens, in Den Bosch
of Eindhoven. Eerder, op 12
juli om precies te zijn, doen Je
roen en Folke mee aan het Fes
tival van West-Brabant, waar
ze behalve 'Fünf Stücken im
Volkston' van Schumann, ook
Sonates van Debussy en wer
ken van Prokofjew en Beetho
ven zullen uitvoeren.
Nieuw instrument
Jeroen den Herder studeert
aan het Sweelinck conservato
rium in Amsterdam, waar hij
les heeft van Dmitri Ferscht-
man. Daarvoor had hij vier jaar
les van Maria Hol op het con
servatorium in Zwolle. Daar
leerde hij ook zijn pianomaatje
kennen. Jeroen komt uit een
groot muzikaal en kunstmin
nend gezin. Vader Den Herder
is gitaarleraar. Van hem kreeg
Jeroen op vijfjarige leeftijd een
zoveelste hands cello. Op het
ogenblik bespeelt hij een
nieuwgebouwd instrument,
gemaakt door vioolbouwer
Jaap Bolink, die op het ogen
blik wederom een nieuw in
strument voor hem bouwt, dat
volgend jaar voor bespeling
beschikbaar komt.
herland beleefde dit jaar
p heuse aardbeving. Maar
Nederlandse kunstleven
eft al jaren in al zijn geledin-
n. De orkesten staan voor de
reelste keer in de vuurlinie
p de „minister tégen cul-
Ir". De beeldende kunst is
relvrij verklaard en overge-
erd aan het marktmecha-
pne van vraag en aanbod en
(kunst)onderwijs sleept
n zuchtend van de ene naar
andere bezuiniging.
publieke opinie tenslotte,
kt zich terug op de oude ver-
Lwde bolwerken van tradi-
pn begrijpelijkheid: geen ri
p's, geen avontuur en geen
perimenten. Enkele ver-
reide elites 'consumeren' de
jisten: de echte liefhebbers
jt of zonder geld, snobs mèt
jd èn smaak en snobs met al-
re maar geld.
hedendaagse muziekprak-
lijkt een permanent bewijs
|r de stelling: hoe geavan-
pder de reproduktietech-
k, hoe armzaliger het
ciekleven. Terwijl de mens-
jd zowat 24 uur per dag
rdt afgeladen met muziek
alle toonaarden, zijn er nog
pr weinigen die iets van
ziek begrijpen. Het contact
ft tijdgenoten die muziek
ken popmuziek en an-
fe populaire genres even
jten beschouwing gela-
is vrijwel verloren.
Wellicht is deze armoede te
verklaren uit de inmiddels op
gebouwde technische rijkdom.
Honderd jaar geleden was ie
dere mens op aarde die muziek
wilde horen, aangewezen op le
vende muziek. Mechanische
reproduktiemogelij kheden
waren er nog niet. Alleen muzi
kanten van allerlei pluimage
konden muziek maken.
Onafhankelijk
De hedendaagse elektronica
en geluidstechnieken maken
ons in ruime mate onafhanke
lijk van levende muziekma-
kers. De techniek maakt het
ons mogelijk alleen dat ten ge
hore te brengen dat we mooi
vinden. Alles wat we niet mooi
vinden, kunnen we negeren.
Op zich niets op tegen, lijkt
het. Het rampzalige gevolg is
evenwel dat de werken van he
dendaagse componisten
slechts in zeer kleine en selec
te kring worden gehoord. Want
onbekend maakt onbemind en
„wat de boer niet weet, dat
vreet hij niet", zegt het spreek
woord. Tót de uitvinding van
de fonograaf was de mens ge
noodzaakt te luisteren naar
wat componisten en musici
hem voorzetten. Mooi of niet,
modern of gelikt, men was
aangewezen op het actuele
muziekaanbod, omdat musici
uiteraard weigerden tot verve
lens toe 'oud' repertoire uit te
voeren. Als musicus wil je ook
wel eens wat nieuws en onbe
kends spelen. De moderne re-
produktietechnieken maken
het de hedendaagse luisteraar
evenwel mogelijk te ontsnap
pen aan de actuele „luister
plicht". Het Grote Publiek
wordt niet meer gedwongen
De jonge
cellist Jeroen
den Herder wil
zich graag
inspannen om
een nieuw
publiek te
winnen voor
nog
onbekende en
dus vaak
helaas
onbeminde
muziek.
FOTO:AB
HAKEBOOM
naar nieuw talent te luisteren.
Tot groot verdriet uiteraard
van componisten en avontuur
lijke muziekliefhebbers. He
dendaagse componisten zijn er
gelukkig nog steeds, maar uit
baters en afnemers hebben
zich resumerend fors beveiligd
tegen moderne invloeden. Dat
betekent stilstand en dus ach
teruitgang.
Cellist Jeroen den Herder is
niet van plan zich bij deze heil
loze situatie neer te leggen. Vol
jeugdige strijdlust pareert hij
het spreekwoord van de boer
die niet wil vreten wat hij niet
kent: „Ze moeten het maar lé
ren vreten". Hij wil het pu
bliek nog proberen te winnen
voor muzikale avonturen.
„Musici èn publiek waren
vroeger veel breder dan nu. De
muziek lijdt aan dezelfde
dwang tot specialisatie, die ook
andere beroepen kenmerkt.
De muziekbeleving nu is veel
minder sterk dan pakweg drie
kwart eeuw geleden. De echte
liefde voor de muziek is er niet
meer. Volgens mij onder meer
een gevolg van de verheven
heid die de muziek zich heeft
aangemeten".
(ADVERTENTIE)
