EK'92
ohn Bosman
blijft hopen
Arnold Mühren en
de onderwaardering
37
ZeidUaQowtarit
ZATERDAG 6 JUNI 1992
De carrière van een international valt of staat soms met één wedstrijd. John Bosman begon aan het
Europees kampioenschap in 1988 als basisspeler, Marco van Basten moest hoewel fit verklaard
vanaf de zijkant toekijken. Na de door Oranje verloren openingswedstrijd tegen de Sovjetunie (0-1werden
de rollen door Rinus Michels omgedraaid. Van Basten haalde tegen Engeland zijn gram, Bosman was
terstond vergeten. Inmiddels lijkt de bondscoach de spits voorgoed uit het oog verloren. Arnold Mühren
maakte een min of meer omgekeerde ontwikkeling mee. Hij werd op latere leeftijd nog geselecteerd voor
Oranje en maakte een mooi EK 1988 mee. Beiden kijken terug.
VAN DER POEL
Bosman beschouwt
!K in Duitsland, vier
terug, als een unieke
ring. Hoewel hij er
ie bewuste zondaga-
in Köln nooit meer
f het begin bij is ge-
JCel verbitterd, kende
Elan in Oranje zijn plaats.
bij Ajax was hij al blij
in de schaduw van Van
n mocht opereren. Al-
als de laatste gebles-
was, mocht Bosman op
aatsje rekenen. Zij wer-
,-elden tegelijk gebruikt.
:este interlands bekeek
lardoor vanaf een hou-
iankje. Behalve in de
aar het EK. „Van
s dat jaar gebles-
en ik zat al vier jaar bij
ictie".
juni nam Bosman in
'e-shirt het op tegen de
jgenloze voorstopper
-.Kuznetsov. Hij verloor
nel op punten en het
int van Vassili Rats
het Nederlands elftal
poel van ellende. Van
and en Ierland moest
winnen. Voor Bosman
larbij geen plaats meer.
ied het die eerste wed-
redelijk", zegt het
offer, bijna vier jaar na
,Maar met Van Basten
bank was het logisch
plaats moest maken,
as geen schande. Hij
retig, wilde iets laten
heeft zijn klasse daar-
zezen. Ook ik heb van
ties genoten. Ondanks
leurstelling. Voor het-
geld doe je van begin
/d mee".
John van 't Schip, die
ipijk lot was beschoren,
I c Bosman de wedstrij-
l^arin Oranje het alsnog
finale zou schoppen
imelijk vanaf de zij-
Alleen tegen Ierland
g hij nog één keer de
streden Arnold Müh-
k heb me positief opge-
In het begin kost dat
maar het heeft geen
twee weken met een
:zicht rond te lopen. Je
met wat dingetjes en
irt van alles te genie-
it is tenslotte je eerste
oernooi. En als het elf-
goed gaat draaien, is
uurlijk schitterend".
tweede
veede grote toernooi
losman ontnomen. Na
in 1988 bleef hij met
ieuwe werkgever, KV
len, Europees scoren,
jeo Beenhakker hield
kjacied buiten zijn de-
'e WK-selectie van 22.
Oranje in Italië door
verdeeldheid zijn
te grabbel gooide,
Bosman in Eindho-
PSV had de Amstelve-
België weggelokt -
üfts van eigenwaarde te-
krijgen. „Ik heb tien
onder Beenhakkenge-
Het ging niet anders
ior het EK. Al de pro
die later in Italië
'Uiten kwamen, daar-
toen geen sprake,
igens van Milan waren
er nog niet bij, het was nog te
vroeg. Het WK begon pas drie
weken nadat ik was afgeval
len".
PSV bleek, wat Bosman be
treft, geen club om het zelf
vertrouwen terug te vinden.
De gevolgen van Beenhak
kers beslissing lieten zich in
Eindhoven voelen. „Het kan
ermee te maken hebben",
zegt Bosman. „Maar er speel
den meer dingen. Ik kwam er
met een blessure. Het elftal
draaide niet zo en misschien
was PSV wel geen club voor
mij. Ik was niet scherp, ik
heb me er nooit prettig ge
voeld. Niet op het veld en niet
op de training. Affijn, ieder
een heeft het kunnen zien. Ik
heb nooit de vorm van Me-
chelen te pakken gekregen".
Wel geslaagd
Bij Anderlecht, onder Aad de
Mos, zegt Bosman daar wel in
geslaagd te zijn. Hoewel de
Belgische club naast alle prij
zen greep, heeft de Neder
landse spits weer plezier in
het spel gekregen. „Na die
Europa Cupwedstrijden te
gen PSV, waarbij ik tweemaal
inviel, heb ik een periode
doorgemaakt waarin ik veel
scoorde. Dat was een hele
overwinning op mezelf. Toen
zat ik op mijn oude niveau. In
totaal is het zestien keer raak
geweest, ik denk in zo'n beet
je 25 wedstrijden. Veel af
standsschoten zaten erbij. In
België speel je eigenlijk zon
der vleugelspitsen. Je moet
meer vanuit de tweede lijn
komen. De ene keer was ik
diepste spits, de andere keer
stond ik er weer achter".
Een uitnodiging voor Oranje
•heeft Bosman niet uit het
hoofd gezet. „Als je die hoop
niet hebt, kun je als voetbal
ler beter stoppen. Ik ben pas
27 jaar, dan mag je niet zo
denken. Ik heb de pech ge
had dat ik bij Anderlecht voor
drie EC-wedstrijden ge
schorst ben geweest. In die
wedstrijden had ik iets kun
nen laten zien.De bonds
coach heeft een keer op de
tribune gezeten. Dat was bij
Anderlecht - Beveren. Hij
kwam voor mij, dacht ik. Ach
teraf bleek dat Peter van Vos
sen gevraagd was. Ik speelde
geen goede wedstrijd, hij wel.
Je moet een beetje geluk heb
ben".
Aanvankelijk
Van Vossen, die in het vol
gende seizoen het shirt van
Anderlecht om de schouders
heeft, was aanvankelijk wel
één van de twintig voor het
EK geselecteerde spelers,
maar haakte met een trombo
se in de arm toch weer af. Be
vreesd voor zijn plaats is Bos
man, met een fitte Van Vos
sen bij zijn club, niet gewor
den. „Bij Anderlecht is ieder
een een concurrent van ieder
een. Er lopen nu al vijf of zes
spitsen. Van Vossen heeft
een goed debuut in Oranje
gehad, heb ik begrepen. Op
vallend. Hij is een type dat
veel loopt. Blijkbaar dacht
Michels zo'n speler nodig te
hebben. Hij voegt iets toe.
Anders dan Eric Viscaal, zijn
vervanger, ja. Hij is veel tech
nischer, is sterk in de kleine
ruimte. Maar van dat soort
zijn er meer".
Een uitnodiging voor Oranje
heeft John Bosman niet uit het
hoofd gezet. „Als je die hoop
niet hebt, kun je als voetballer
beter stoppen. Ik ben pas 27
jaar, dan mag je niet zo denken".
FOTO. CEES KUIPER
Arnold Mühren: „Ik vind Richard
Witschge een goede voetballer,
maar ik begrijp niet dat hij aan
vankelijk was geselecteerd. Als
een voetballer maar tien wedstrij
den per seizoen speelt, moet je
hem thuislaten. Zo heeft Michels
ook Jerry de Jong behandeld.
Toen hij bij PSV op de bank te
recht kwam, viel hij automatisch
af bij Oranje".
FOTO: BERT VERHOEF
Het lijkt er anno 1992 verdacht
veel op dat er voor de positie van
Arnold Mühren nooit een betere is
geweest dan de voetballer zelf.
Het onwaarschijnlijke finale-doelpunt
van Marco van Basten, waarin de Volen-
dammer met één van zijn laatste acties
voor Oranje een stevige hand had, is voor
Jan Publiek de meest tastbare herinne
ring aan de linkspoot met de fluwelen
baltechniek. Mühren zou het speeltuig
bij de voorbereiding van het tweede doel
punt echter, volgens de kenners, volko
men verkeerd hebben geraakt. „Typisch
Nederlands", pareert de inmiddels 42-ja-
rige voetballer. „Als er eindelijk iets
moois gebeurt, is het weer geluk".
De bal plofte uit Mührens voorzet vanaf
de linkerflank op die mooie zomeravond,
dus toch als bedoeld, op de rechtervoet
van Van Basten. „De pass was iets te ver.
Ik wilde de bal twee meter voor 'm krij
gen. Marco liep tussen twee verdedigers.
Het moest allemaal snel. Als ik niet toe
vallig linksbenig was geweest, had hij die
bal nooit gekregen. Zo is het natuurlijk
ook nog eens een keer".
Mühren vertelt het voor de zoveelste
keer en lijkt zich er nog steeds een beetje
kwaad om te maken. Zijn prestatie in
1988, toen hij op 38-jarige leeftijd tot een
vaste kracht was geworden in Oranje,
verdient als het aan de veteraan ligt meer
waardering. Zoals hij dat ook van Ajax
verwachtte, toen hij een jaar later een
punt zette achter zijn loopbaan als
speler. Mühren voelde zich door een
nieuwe aanbieding van Ajax, om er als
jeugdtrainer door te gaan, op zijn zachtst
gezegd in zijn hemd gezet. „Uit die aan
bieding sprak helemaal geen waarde
ring".
Mühren, de enige Nederlandse voetbal
ler die ooit eens de Europa Cup I, II en III
won en in een Engelse FA Cup-finale
heeft gestaan: „Ik deed bij Ajax al twee
jeugdelftalletjes, plus dat ik anderen op
het veld assisteerde. Ik was er elke dag.
In mijn ogen was het werk dat ik deed
een volledige baan. Maar ik zou als part
timer worden uitbetaald. Ik heb twee
kindertjes die ik moet onderhouden en
ik ben geen type dat op zijn knieën ^at
liggen. Ik heb achtëneenhalf jaar bij Ajax
gezeten. Dan hoor je zo'n beetje bij het
meubilair. Het bestuur dacht dat ik nooit
meer weg zou gaan, maar zo is het niet.
Ik ben wat anders gaan doen".
Koffertje
Met broer Gerrit besloot Arnold Mühren
met een koffertje in de ene en een voet
baltas in de andere hand het land door te
trekken. De organisatie van de 'voetbal-
clinics' lag bij een Voetbal International,
voor de uitvoering was het Volendamse
koppel aangetrokken. „Dit is het tweede
seizoen, we hebben al weer voor twee jaar
getekend en er is al gepraat over '94-'95.
Het loopt storm. We doen ongeveer 150
trainingen in twaalf maanden. Meer kun
nen we niet aan. We doen het met z'n
tweeën, 48 jongens per keer, drie uur
lang. Er moet eigenlijk geld bij. We kun
nen er meer mensen bij halen, maar dan
stijgen de kosten. En nog belangrijker:
het effect van de Mührens gaat dan ver
loren".
Het aantal interlands dat Gerrit en Ar
nold Mühren achter hun naam hebben
staan, tien om 23, zorgt niet in de eerste
plaats voor die aantrekkingskracht. „Dat
hadden er, wat mij betreft, ook wel iets
meer kunnen zijn", zegt de jongste van
de twee. „Mijn interland-carrière is met
horten en stoten verlopen. Voordat ik
naar Engeland ging, deed ik een aantal
keren mee. Mijn laatste wedstrijd was te
gen Frankrijk, met Platini. Toen misten
we de kwalificatie voor het WK in 1982.
Kees Rijvers was bondscoach. Hij wilde
geen spelers meer uit het buitenland er
bij. Daardoor ben ik buiten de boot geval
len. Hoe goed ik het ook bij Ipswich
deed, ik kwam er niet meer tussen".
Maar nadat Rijvers had plaatsgemaakt
voor Michels, die op zijn beurt weer tijde
lijk werd vervangen door Leo Beenhak
ker, raakte Mühren langzamerhand weer
in beeld. Ook al doordat goede linksbeni
ge voetballers ontbraken in de generatie
achter Mühren. „Dat was niet alleen het
geval bij het Nederlands elftal, ook bij
Ajax zaten ze met dat probleem. Ik kan
me herinneren dat ze het zelfs een tijdje
met Felix Gasselich links op het midden
veld hebben geprobeerd. En bij Oranje
kan ik mij een interland tegen Polen
voor de geest halen, waarin Ronald Koe
man er moederziel alleen rondhuppel
de".
Zijkant
Het doelpuntloze gelijkspel tegen Polen,
op 19 november 1986, was voor Michels
het sein om de 37-jarige Mühren, die bij
Ajax de leemte aan de linkerkant al een
tijdje prima opvulde, te selecteren. „Je
had in die tijd niet veel echte linkspoten.
Ik denk dat Hans van Breukelen en ik bij
het EK in 1988 de enigen waren. Nu had
Michels voor zijn selectie meer keus.
Frank de Boer, Bryan Roy, Richard
Witschge, Rob Witschge en Michel
Kreek. Ze kunnen allemaal wel die
strook aan die linkerkant bespelen. Ik
moest, gezien mijn leeftijd, echt aan de
zijkant spelen. Met Erwin Koeman aan
de binnenkant. Maar ik was 38 jaar, dan
kun je jezelf niet vergelijken met een
jongen van 21".
Mühren stond er niet om diep te gaan of
voorzetten te geven. „Zo iets mag je, vind
ik, wel verwachten van een knaap als Ri
chard Witschge. Ik vind Richard een goe
de voetballer, maar ik begrijp niet dat hij
aanvankelijk was geselecteerd. Als een
voetballer maar tien wedstrijden in een -
seizoen speelt, moet je hem thuislaten.
Zo heeft Michels ook Jerry de Jong be
handeld. Toen hij bij PSV op de bank te
recht kwam, viel hij automatisch af bij
Oranje. Hoewel die jongen het tegen
Griekenland toch fantastisch had ge
daan".
Overigens zegt Mühren meer niet te be
grijpen. In het geval Gerald Vanenburg,
bij het EK in 1988 nog een vaste en ge
waardeerde kracht, had de Volendam-
mer anders gehandeld. „Een fantasti
sche voetballer, die ook nog eens in vorm
was. Of Robbie Witschge, die eerst bui
ten de selectie was gelaten. Hij heeft
eerder alleen tegen Joegoslavië mogen
meedoen. Maar als linksbuiten. Het hele
seizoen speelt hij bij Feyenoord vanuit
het midden. Hij draaide op die positie -
een ijzersterk seizoen, en dan wordt hij
aan de buitenkant gezet. De positie waar
op hij het bij Ajax niet heeft gehaald. Een
gekke zaak, maar Michels zal er wel zijn
redenen voor hebben gehad".
Initiatieven
Wat Mühren betreft, kwam er slechts één
man in aanmerking voor zijn plek. Maar
van Michel Kreek, zijn voorkeur, was een
EK-optreden fysiek te veel gevraagd.
„Hij verdiende het. Richard Witschge
speelt te ver van de goal af. Misschien is
dat zijn opdracht, maar dan nog zou ik
wat meer initiatieven van hem willen
zien. Die nam ik zelf ook. Hij scoort voor
een middenvelder nog steeds veel te wei
nig. Als hij maar kansen zou krijgen. Ook
dat is niet het geval. Kreek had bij Ajax
zelfvertrouwen gekregen. Hij komt van
achteruit en kan de hele linkerkant be
strijken. Een echte allrounder".
Doordat Kreek de selectie voor Oranje op
het laatste moment misliep, verwacht
Mühren geen spectaculaire wijzigingen.
„Wellicht één andere naam. De rest kan
nog prima mee. Ze zijn vier jaar ouder,
maar dat kan alleen maar in hun voor
deel werken. Een oude hap zou ik het elf
tal van 1988 niet willen noemen. Een
voetballer is op zijn top als hij 28 of 29
jaar is. Dat zijn ze, op Adri van Tiggelen
na, zo'n beetje allemaal. En als je weet
dat het EK misschien je laatste toernooi
is, ben je extra gemotiveerd. Ik zie Ne
derland in Zweden de finale halen. Het
zit, met Schotland en het GOS, zeker niet
in de ongunstigste poule. Ja, ik zie het
wel gebeuren".
