ury: Dierenverhalen Koolhaas
niek in de wereldliteratuur
itbundig Brits onthaal Residentie Orkest
19
Experiment 'Ockhams scheermes'is slechts ten dele geslaagd
Verdiend standbeeldje
voor Bram Vermeulen
Gouoant
KUNST/RTV
VRIJDAG 22 MEI 1992
ninaties Europese
atuur- en vertaalprijzen
!RDAM De Landelijke Nominatie-
issie van de Raad voor de Kunst heeft
irken genomineerd voor de Europese
lur- en vertaalprijzen. Voor de Euro-
[literaire prijs zijn 'Vervolging vernieti-
literatuur' van S. Dresden uit 1991, 'Au
van W.F. Hermans uit 1989 en 'De geur
verbrande veren' van G. Kouwenaar uit
voorgedragen. Voor de Europese Ver
rijs 1992 staat het vertaalwerk 'Natuur
unst nooit blijvend evenaren' van diver-
iteurs, vertaald door P. Verstegen, op de
Daarnaast het boek 'De dood van Vergi-
van H.Broch, vertaald door A. Brassin-
'Het purper gevecht van de liefde' van
vertaald door J. Eijkelboom. Binnen-
zullen de nominaties worden voorge
en bij de Europese jury's in Brussel en
:id, aldus de Raad voor de Kunst.
'Ockhams scheermes', theatercollage van Han Romer
en Titus Tiel Groenestege. Regie: Helmert Wouden
berg. Gezien als theaterexperiment onder de titel
'Ockhams scheermes snijdt aan twee kanten' op 21
mei in de Leidse Schouwburg.
Eindelijk was het zover: de fans van Han Ro
mer en Titus Tiel Groenestege schoven in
rijen de Leidse Schouwburg binnen om
'Ockhams scheermes', de voorstelling waar
van zij eerder in dit seizoen zo hadden geno
ten. als theaterexperiment terug te zien. Op
initiatief van direkteur Pim Wallis de Vries
en onder de wat gezochte titel 'Ockhams
scheermes snijdt aan twee kanten' zouden
Han en Titus de tekst twee keer spelen, en
bij de tweede keer zouden de rollen omge
draaid zijn.
'Ockhams scheermes' begint als zo'n ver
rukkelijke voorstelling waarbij er alleen
maar bewondering is voor de de virtuositeit
van de acteurs. Je ziet van meet af aan hoe
zeer Römer en Tiel Groenestege plezier heb
ben in hun vak en hoe ze keihard werken om
de hoogste registers van de acteerkunst te
bereiken. De aard van het stuk, of liever: van
de tekstcollage, maakt het onmogelijk dat
zij zich op de traditionele wijze 'inleven in
hun rol', want ze spelen nu eenmaal veel
meer dan één rol. Het fascinerende van de
opvoering is dan ook, dat er altijd een hand
breedte speling blijft tussen speler en perso
nage, en dat je de vakman onophoudelijk
ziet werken aan de totstandkoming van zijn
gefingeerde evenbeeld. De voorstelling is
door de kritiek inmiddels wijd en zijd gepre
zen, hoewel niemand goed met de inhoud
van de teksten uit de voeten leek te kunnen.
„Laten we ons daaraan houden: dat iets is
wat het is en dat we er verder niks mee be
doelen". zegt Römer (of was het Tiel Groe
nestege?) ergens, en dat moet dan ook maar
gelden voor de inhoud van 'Ockhams
scheermes'. Tijdens het dubbelspel gister
avond zat in dit inhoudelijke aspect echter
misschien reeds iets van de gedeeltelijke
mislukking: de tekst biedt uiteindelijk zo
weinig houvast, dat het maar goed is dat je
er normaal gesproken slechts één keer naar
hoeft te luisteren. Een tweede keer biedt als
het ware veel te veel mogelijkheden tot
reflectie.
Natuurlijk is zo'n experiment leuk, daar valt
niets op af te dingen. Al tijdens de eerste op
voering zie je de spelers worstelen met de
vraag hoe ze kunnen voorkomen dat ze
straks niet in eikaars teksten zullen verdwa
len. En als dat tijdens de tweede opvoering
inderdaad gebeurt, zie je ze opnieuw worste
len, maar nu met de vraag hoe ze er deson
danks nog iets van kunnen maken. En daar
gaat het op een bepaald moment écht mis.
Aanvankelijk proberen de twee de tekst op
serieuze wijze en in hun eigen stijl te red
den, maar, mede omdat dat toch een klein
beetje gaat vervelen, kiest met name Römer
na ongeveer een half uur voor plat gesc-
hmier en lolbroekerij. Tiel Groenestege doet
na enig uitstel mee, en dan gaat vrijwel alles
wat spontaan was en de kiem van ontroering
in zich droeg teloor in opzettelijkheden en
vaak flauwe imitaties-van-elkaar. Wat res
teert, is evengoed nog een leuke avond, dat
wel, en toneeltheoretisch misschien zelfs ta
melijk leerzaam, maar niettemin blijf je toch
lelijk zitten met de vraag of het allemaal niet
stukken beter had gekund.
Britse literatuurprijs
voor Chinees boek
LONDEN - Een van de be
langrijkste Britse literatuur
prijzen is dit jaar naar een Chi
nees boek gegaan. De NCR-on-
derscheiding werd gisteren uit
gereikt aan Jung Chang voor
haar 'Wilde Zwanen', een auto
biografisch verslag over de
jongste geschiedenis van Chi
na. Het vertelt het verhaal over
de schrijfster zelf, haar moeder
die als guerrillastrijdster vocht
aan de zijde van Mao en haar
oma die toen ze 15 jaar was als
concubine werd verkocht aan
een oorlogsbaron. Chang woont
sinds 1978 in Londen en geeft
les aan de School van Oosterse
en Afrikaanse studies.
treiking P.C. Hooft-prijs
1ANSEMS
HAAG - De schrij-
ENEE^nton Koolhaas kreeg
irmiddag tijdens een
inkomst in het Letter-
dig Museum in Den
g de P.C. Hooft-prijs
ereikt uit handen van
L.J. Pieters, voorzitter
de Stichting P.C.
Ift-prijs. Het ministe-
ran WVC heeft deze
verhoogd van 25.000
'i.OOO gulden, plus een
van 50.000 gulden
m Ljbehoeve van een spe-
uitgave van werk van
iteur.
overleg met zijn uitge-
'an .A. van Oorschot bestemd
•J iet vertalen van zijn werk
de buitenlandse markt.
)orschot zal zijn werk op
rste plaats laten vertalen.
1 Frans, Duits en Engels.
i?™ 1 juryrapport, dat gister-
werd voorgelezen door
'oorzitter Kees Fens
Koolhaas vooral
doo j
om zijn dierenverhalen,
ge-
e iniek kunnen worden
,n 1 d in de Nederlandse en
lSe/- l de wereldliteratuur. Wat
i beer, wat denkt een
wat beleeft een beer? In
°rwachting, die alleen in
'r ïratuur mogelijk is": Ver-
ns citeert de jury uit een
iaivan Koolhaas:
genomen dat alles goed
eld is, ben ik de laatste
imelijk nijdig, dacht de
Burlot, ook al moest hij
ven dat hij tegenwoordig
edachten misschien min-
oed kon uitwerken dan
er wel het geval was.
dat mee samenhing kon
:t uitvissen, maar hij ver
stelde dat het er iets mee
ken had, dat hij vroeger
iarne wat op zijn voorpo-
Dnd en dan met zijn ach-
en tegen de rots omhoog
ot hij praktisch op zijn
Anton Koolhaas krijgt uit handen van mr. L.J. Pieters (links) de P.C.
Hooft-prijs.
kop stond. Zijn pels werd dan
een zeer dikke vacht, vooral
om zijn schouders; en zijn heu
pen werden heel slank. Hij had
daar plezier in en dat bracht
hem op ideeën".
Verderop in het rapport citeert
de jury een fragment uit Kool
haas' verhaal 'Doodstil eitje',
met de mezen Fritzi en Tine:
„Toen vlogen ze de lanen weer
in van de bomen, alsof het voor
het eerst was. Ineens wisten ze
hoe Stille dat gedaan had en ze
vlogen precies eendere golfbe
wegingen, om elkaar dat te la
ten blijken". De jury merkt
hierover op: „In het einde van
de tweede zin licht even iets op
I FOTO. ANP
van de vaak ongewone en ge
waagde zinsconstructies voor
Koolhaas' stijl naast het
oorspronkelijke en vernieu
wend woordgebruik - ken
merkend. Zij hebben zijn ver
halen en romans een zeer ei
gen toon gegeven welke on
miskenbaar die van een groot
schrijver zijn".
Hoogtepunten
Een van de hoogtepunten van
Koolhaas' werk is in de ogen
van de jury zijn verhaal 'Zon
der Mia' uit de bundel Gekke
Witte. „Het is representatief
voor de ongewoon lyrische
kracht van veel zijn proza".
Volgens de jury is er geen we
zenlijk verschil tussen de die
renverhalen en de zogenaam
de mensenromans van Kool
haas. „Koolhaas' werk heeft
maar onderwerp: het leven. En
uiteraard die vorm van leven
die de dood is". Verwijzend
naar Koolhaas' roman 'De ge
luiden van de eerste dag'
merkt de jury op: „Stilstand
van de tijd, eenheid van inner
lijk en buitenwereld, een mys
tieke eenheid van alles, het is
indrukwekkend verbeeld in
deze roman. Op die momenten
van stilstand en eenheid lijkt
het tenslotte in het werk van
Koolhaas begonnen: de mo
menten van uiterste vitaliteit,
die alleen nog door de dood ge
volgd kunnen worden. We zien
de stilstand langzaam gestalte
krijgen in de passage uit 'Vleu
gels voor een rat' waarin het
sterven van de oude boer
wordt beschreven. Van hem is
de schitterende gedachte:
'Binnen eender als buiten. Dat
was vrede'. Het is het ideaal
van alle dieren en mensen in
Koolhaas' werk. 'Binnen een
der als buiten' zou het motto
kunnen zijn bij de verzamelde
werken van Anton Koolhaas".
Acteur
Hoofdredacteur Rinus -Ferdi-
nandusse van Vrij Nederland,
Koolhaas schreef jarenlang to
neel- en balletkritieken voor
dit weekblad, hield ter gele
genheid van de uitreiking van
de P.C. Hooftprijs een feestre
de, waarin hij uitvoerig stil
stond bij Koolhaas als theater
criticus. Hij zei onder meer:
„Koolhaas was in de schouw
burg op de eerste plaats ver
slaggever. Hij kon goed kij
ken. In 1969 zag hij voor het
eerst Freek de Jonge en hij be
schrijft die vroege FVeek in een
verrukkelijke zin: 'Freek de
Jonge, zo te zien een school
boekjesvoorbeeld van een
slappe jongen, bestaat het om
de avond lang geen moment
niet aan het woord te zijn'. De
kracht van Koolhaas was: hij
keek als recensent niet of ie
mand goed een clown uitbeeld
de, maar keek wat die clown te
weegbracht. Zoals hij ook niet
keek of een acteur een bepaald
figuur goed speelde, hij keek
of hij in die gespeelde figuur
kon geloven". Ferdinandusse
memoreerde dat Koolhaas er
ooit van droomde om acteur te
worden. „Kees Fens heeft eens
gezegd: 'Als je over Koolhaas
positief schrijft, hoor je niks.
Maar heb je kritiek, dan rea
geert hij meteen'. Dat is inder
daad verbazingwekkend voor
iemand die bijna beroepsmatig
criticus was en wekelijks men
sen over de knie legde. Maar
die woede van Koolhaas over
de 'burgerpreu' Maarten 't
Hart, zijn lust om de mensen
die zijn boeken niet pruimden
eens flink op de bek te slaan,
hoort bij de acteur. De acteur,
die zijn ziel en zaligheid, zijn
vleugels en veren in zijn werk
heeft gegooid en dan de rauwe
recensie op zijn ontbijtbord
vindt".
Prijzen
Koolhaas heeft in het verleden
al vele prijzen gehad: de Van
der Hoogtprijs, de Prozaprijs
van Amsterdam, de Multatuli-
prijs, de Vijverbergprijs, de
Cultuurprijs van de Neder
landse Filmdagen, de Constan
ts n Huygensprijs en de Frans
Erensprijs. Toen dan ook des
tijds door mr. Pieters werd ge
beld met de mededeling dat hij
de P.C. Hooft-prijs zou krijgen
reageerde Koolhaas met de op
merking: „Allemachtig, ik
dacht dat ik die al had".
Ter gelegenheid van de uitrei
king van de P.C. Hooft-prijs
verzorgt het Nationale Toneel
in samenwerking met het lite
rair theater Branoul in Den
Haag een speciaal programma
op 30 mei. Als eerbetoon bren
gen de acteurs Rein Edzard
van Branoul en Bart Kiene en
Herman Franken van het Na
tionale Toneel enkele van zijn
verhaal op het toneel in Bra
noul. Het evenement begint
om half negen's avonds.
Aai van de zangeres
De Amerikaanse zangeres Bette Midler geeft de gastheer van de televisieshow Tonight Show' Johnny
Carson een aai over zijn bol tijdens zijn laatste uitzending. Na dertig jaar gaat de 'koning van de nacht'
Carson met pensioen.
FOTO: AP
Medewerkers
van ZDF
gearresteerd
in Peking
PEKING - Drie leden van een
cameraploeg van het Zweites
Deutsches Fernsehen (ZDF)
zijn gisteren enkele uren door
de Chinese politie vastgehou
den nadat zij bij het filmen in
een straat in Peking door een
menigte waren aangevallen.
Een woordvoerder van de
Duitse ambassade zei dat de
televisiemedewerkers een
vrouw filmden die zich in het
openbaar uitkleedde, toen de
menigte zich tegen hen keer
de. De cameraman, geluids
technicus en hun Chinese ver
taler liepen lichte verwondin
gen op en werden vijf uur door
de politie vastgehouden. Hun
videoband werd in beslag ge
nomen, maar een aanklacht
bleef uit.
Bram Vermeulen speelt met Edward
B. Wahr 'Toeters en bellen'. Gezien
gisteravond in het Theater aan de Ha
ven, Scheveningen. Vanavond herha
ling.
IAAN HAGER
HAAG - Van de
jkwoordelijke gere-
Éïrdheid van de door-
Engelsman hebben
en van het Residen-
rkest tijdens de veer-
laagse tournee weinig
:rkt. Integendeel, de
oncerten in plaatsen
Londen, Leicester,
smouth, Newcastle en
zit e zijn door het Engelse
f P® ek met groot enthou-
end<le ontvangen,
van
vo leen directeur Bert van
le\ kker vertelt: Als het En-
publiek echt enthousiast
i staan zij niet zoals bij
lis één man op, maar zij
stampen en fluiten. Bij
iatste concert dat wij ga
lat was in Leicester, heb
zitten rondkijken,
inuten lang duurde de
[Geweldig".
•urnee werd ook meege-
door mevrouw G. En-
ian-Postma, sinds kort
urslid van het Residentie
>t. Het was de eerste maal
het orkest naar het bui-
lid vergezelde. „Ik heb bij
'oncerten steeds tussen
ïbliek gezeten en het was
een wel heel bijzonde-
aring dat het Engelse pu-
inderdaad zó uitbundig
F0 erde. Een aardig voorval
at ik bij één van die con-
n nl i in de buurt zat van een
doende brandweerman.
kie' lormale beeld: die man
Pr°lar met een gezicht van:
Au if het niet met m'n dienst,
ik nu bij een con-
Het was bij één van de
s ringen van Beethovens
toe lcje symfonie. Tegen de
na 1 at het slotkoor werd inge-
V8^.e bij zo enthousiast
°°f.li hij het applaus echt uit
j urnee werd geleid door
firigent Ivan Fischer die
drie verschillende program
ma's presenteerde. Program
ma I: Mozarts 26e symfonie,
concert-aria's van Mozart en
de vierde symfonie van Mahler
met als soliste de sopraan Elly
Ameling; programma II: Beet
hovens tweede symfonie en de
negende symfonie met als vo
cale solisten Janice Watson,
Tamara Mitchell, Donald Step
henson en Stephen Robert;
programma III: de combinatie
van de Mozart-composities
met Beethovens negende sym
fonie. Het slotkoor in de ne
gende werd in de diverse plaat
sen gezongen door respectie
velijk: het Leeds Philharmonic
Chorus, Northampton Bach
Choir, Bristol Choral Society
en Leicester Philharmonic So
ciety Chorus.
Promotie
„Een tournee", aldus Bert van
den Akker ,„is ontzettend be
langrijk. In de eerste plaats
omdat je je in het buitenland
kan profileren als Nederlands,
als Haags orkest. Neem bij
voorbeeld het concert in het
Londense Barbican Centre.
Daar spelen alle wereld-orkes
ten en daar hoort ook het Resi
dentie Orkest thuis. Wij zijn
door heel Engeland gereisd als
The Hagtie Philharmonic, dat
Den Haag een ongelooflijke
promotie. Wij hebben voor Den
Haag veel goodwill gekweekt
en voor brede publiciteit ge
zorgd. Tijdens deze tournee
kregen wij veel vragen over
Den Haag, over het orkest en
over de Dr. Anton Philipszaal.
Bijna alle elf concerten waren
uitverkocht. Ik denk dat wij
gemiddeld ruim tweeduizend
bezoekers per concert hebben
gehad en je bestrijkt dus een
groot terrein. Tijdens dat con
cert in Leicester waar het pu
bliek het orkest minutenlang
een ovatie bracht vroeg ik mij
af: Weet Den Haag, weet de
overheid wel wat Den I
betekent toch ook voor de stad Ihet Residentie Orkest bezit?'.
Bert van den
Akker: „Wij zijn
door heel
Engeland
gereisd als The
Hague
Philharmonic".
FOTO: MILAN
KONVALINKA
Iedere keer vraag ik dat op
nieuw: ,Weet Den Haag dat
wel?'. Ik wil daar onmiddellijk
aan toevoegen dat het begrip
lijkt te groeien. Zie het wijze
besluit van het College van B
en W om op het Residentie Or
kest financieel niet te korten.
Dat beschouw ik als een erken
ning".
Eén familie
„Het neven-effect van een
tournee is natuurlijk", zo ver
volgt Bert van den Akker zijn
verhaal „dat je veertien dagen
lang met elkaar op stap bent
als één grote familie, met de
plussen en de minnen die daar
bij horen. Je krijgt een band
met elkaar, je gaat elkaar nog
meer waarderen en respecte
ren. Een tournee met elf con
certen in veertien dagen en
heel veel reis-kilometers kan
bepaald geen snoepreisje wor
den genoemd, er moest kei
hard worden gewerkt. Maar de
sfeer was uitstekend en het
succes was groot".
Concertmeester Jaring Walta
heeft de Engelse tournee als
bijzonder positief ervaren. „Bij
thuiskomst had ik de idee dat
ik een halve vakantie achter de
rug had. De reis was goed geor
ganiseerd, het was ontspan
nend omdat wij de oversteek
met de boot hebben gemaakt,
de concertzalen zijn in Enge
land over het algemeen goed,
het publiek luistert intens, het
enthousiasme was groot, de
hotels waren uitstekend en het
Engelse eten is stukken beter
dan een aantal jaren geleden".
Svetlanov
Het Residentie Orkest wacht
met smart op de komst van de
nieuwe chefdirigent Svetla
nov. Hij is, zo blijkt ook uit de
verkoop van de abonnementen
van het komende seizoen, een
grote publiekstrekker.
„Het gaat goed met de verkoop
van die abonnementen", aldus
Van den Akker. „Er is in verge
lijking met dit seizoen sprake
van een lichte groei en wij zit
ten nu al op de helft van ons
streefgetal. Ik ben bijzonder
tevreden". Dat ontlokt aan de
algemeen directeur de vraag
waar het Residentie Orkest,
nationaal en internationaal ge
zien, over vijfjaar zit. Van den
Akker: „Eens kijken. Over vijf
jaar hebben wij een periode
van vier jaar Svetlanov achter
de rug. Ik denk dat wij dan in
ieder geval tot de top van Ne
derland behoren en misschien
nog wel iets meer. Ik heb abso
luut vertrouwen in de toe
komst. De kwaliteit van onze
spelers en de kwaliteit van
onze chefdirigent rechtvaardi
gen dat vertrouwen".
prille Neerlands-Hooptijd.
komt dat over als een soort ver
dwaalde concessie. Een van
zijn sterke punten is dat hij
nooit abstracte pamfletten en
credo's schrijft, maar steeds en
persoonlijke benadering vindt.
Dus niet: Ouders, laatje kinde
ren niet aan hun lot over!,
maar: Kwart over vier, Pauline
komt uit school, er is niemand
thuis, het is stil in huis.
Hij speelt zijn programma met
zijn muziektheatermaatje Ed
ward B. Wahr. Die draagt voor
al op slagwerk veel bij aan een
verfrissende nieuwe benade
ring van die oude nummers,
die mede dankzij hem vaak
nog zeker de moeite waard
zijn. Vooral hij droeg de toeters
en bellen bij.
Vermeulen zelf zit meestal
achter de piano. Zijn nummers
wortelen in de blues en haar
jongere zusje de rock and roll.
Dat past bij zijn stem. Wat ik
geleerd heb in dit leven (Neer-
lands Hoop Expres, 1975)
krijgt zelfs een Jerry Lee Le-
wis-behandeling, staande, en
met een voet en een bil op de
piano. Bram hakte er lekker en
effectief op los. Dat hij ook een
goed ontwikkeld ritmegevoel
heeft, bleek uit de tweeman
suitvoering van Verveling
(Doe het niet alleen. 1981), met
alleen gevarieerd lichamelijk
slagwerk.
'Toeters en bellen' is een ener
giek concert, zowel voor de
meer dan halverwege dertigers
van af, maar ook daarin neemt die Neerlands Hoop nog ken-
Bram Vermeulen, ooit de helft
van Neerlands Hoop, ooit lid
van De Toekomst, steeds lied
jesmaker, zit vijfentwintig jaar
in het vak en blikt terug. Uit
351 liedjes koos hij er een stuk
of vijfentwintig, vanaf 'Elsje in
Hopsie Topsie' 'Land en Fa
zant' met zuurkool van Neer
lands Hoop in Panama tot en
met 'De wedstrijd' uit zijn laat
ste soloprogramma 'Vriend en
vijand'. Op het programma
blaadje vraagt hij zich af wat
blijft? Wat houdt stand? Zat er
lijn in?
Er zit zeker lijn in. Bram Ver
meulen is tegen: bange bur
gers, onverantwoordelijke ou
ders, drukke zakenmannen,
eventueel niet een minnares,
afstompend werk, onverschil
ligheid, mannen die hun
vrouw slaan, verveling, ouders
met te weinig aandacht voor
hun kinderen, een te vol Ne
derland, afval. Wat daarvoor
het alternatief is, lijkt vanzelf
sprekend, maar is niet altijd zo
simpel. In ieder geval is hij
voor kinderen, vooral van de
rekening, pubers, mensen bo
ven de zestig die hard gewerkt
hebben. De leeftijdsklasse
daartussenin komt er slechter
Vermeulen het op voor de ver
drukten.
Dat klinkt allemaal nobel en
serieus, maar Vermeulen weet
drammerigheid over het alge
meen te vermijden, en dat on
danks zijn afschuw van relati
veren en melige grappigheid.
Als hij dan als toegift toch een
lollig liedje speelt, 'Er zit een
toepetje in de vlaflip', uit de
nen en in de zaal flink waren
vertegenwoordigd, als voor de
jonkies die er ook zaten. Er
blijkt vooral uit dat de bijdrage
van Vermeulen aan het Neder
landse lied makkelijk onder
schat kan worden. Daarom is
het goed, en verdiend, dat hij
met dit programma een stand
beeldje voor zichzelf heeft op
gericht.
Voortbestaan prijs
KunstRAI zeker gesteld
AMSTERDAM - De KunstRAI in Amsterdam heeft een sponso
rovereenkomst gesloten met het automatiseringsbedrijf Triple
P. Behalve de sponsorbijdrage van 50.000 gulden stelt het bedrijf
een bedrag van 25.000 gulden ter beschikking voor een aanmoe
digingsprijs. Tot voor kort was het onzeker of er dit jaar een prijs
zou zijn, omdat de vorige sponsor zich had teruggetrokken. Voor
deze Triple P Prize worden tijdens de officiële opening van de
kunstbeurs op 2 juni, vijf beeldend kunstenaars genomineerd.
De winnaar wordt op 5 juni bekendgemaakt. De bekroonde kun
stenaar zal naast het geldbedrag, een opdracht in de wacht sle
pen van Triple P. Voor het bedrijf mag hij een beeld maken dat
past bij de filosofie van de onderneming; de drie P's van „part
nership, people en performance". Het beeld wordt in het nieuwe
hoofdkantoor van het bedrijf in Driebergen geplaatst. Aan de
KunstRAI, die voor het publiek is geopend van 3 tot en met 8
juni, doen dit jaar ongeveer zestig Nederlandse en 9 buitenland
se galeries mee.
Historische brieven brengen ruim miljoen op
DEN HAAG Een veiling van historische brieven bij Van Die
ten Postzegelveilingen in Den Haag heeft tot gisteren 1.3 miljoen
gulden opgebracht. Men verwacht een totale opbrengst van ruim
1,5 miljoen, aldus een woordvoerster. De hele veiling beslaat een
kleine 4000 kavels, waarvan er 150 stammen uit de verzameling
van kunstenaar Frits Vogel. Deze zijn inmiddels geveild. Voor
beeld van een bijzondere exemplaar is de oudste brief uit 1512
van Margaretha van Oostenrijk, regentes der Nederlanden van
1507-1530, die 2200 gulden opbracht. Een epistel van stadhouder
Willem III uit 1677, over de oorlog met Frankrijk, kwam op 1600
gulden. De veiling duurde nog tot en met vandaag.
