Postema als waaghals
in portretten-serie
Thessaloniki culturele hoofdstad van Europa
Spanning 'Op
afbetaling'
blijft suggestie
KUNST/RTV
Zes jaar geëist wegens
roof van drie Van Goghs
Gouden Palm Cannes voor 'Den goda viljan'
Christy Moore: Ierse
warmte in historische
entourage
DINSDAG 19 MEI 1992
door RENÉ DE COCO
We durven het bijna niet te zeggen na de
onstuitbare golven van enthousiasme en bijval
die filmer Frans Weisz ten deel zijn gevallen over
zijn VPRO-televisieserie 'Bij nader inzien'. Maar
we zijn bepaald niet stuk van zijn nieuwe ('Op
afbetaling', afgelopen zondag was het tweede deel
te zien en komende zondag alweer het slot).
Natuurlijk steekt het werkstuk wel met kop en
schouders uit boven het merendeel van het
belendende televisietoneel. Er valt te genieten van
ongewoon sterk spel en schitterende belichting en
prachtig camerawerk. Allemaal elementen die
ons, vergelijkenderwijs, op het randje van de bank
zouden moeten kunnen brengen.
En toch, en toch: het kost ons de grootste moeite
deze ambitieuze Vestdijkverbeelding uit te zien.
Traag is het, en eigenlijk ook behoorlijk saai.
Weisz krijgt het deze keer niet voor elkaar de
hoofdpersonen echt tot leven te brengen, laat
staan hun denken invoelbaar en hun handelen
begrijpelijk te maken.
Dat is natuurlijk ontzettend jammer. Zeker in het
licht van de stortbakken met Nederlandstalig
drama die we tegenwoordig over ons heen krijgen
leeggegooid. Het meeste daarvan is gemaakt met
aanzienlijk minder liefde, zorg, vakmanschap en
talent. En geld: van de VPRO-serie straalt af dat
er een dikke buidel omroepcentjes voor is
opengetrokken.
Maar je hoort er bijna niemand over, in
tegenstelling tot 'Bij nader inzien' vorig seizoen,
die vele weken lang in het middelpunt stond van
de belangstelling, op de televisie zelf, bij de
gedrukte media, in gesprekken. Al was het maar
vanwege de manier waarop de makers toen over
het basisgegeven van Voskuil een tweede tijdslaag
hadden gelegd.
Zo'n gedurfde (en in haar omstredenheid
fascinerende) spitsvondigheid zit er deze keer niet
in: het tijdsbeeld en de taal van Vestdijks
gelijknamige boek zijn redelijk getrouw gevolgd.
De verhaallijn en de emotionele problematiek zijn
op zichzelf ook heel helder, maar in beeld, geluid,
muziek en dialoog wordt door Weisz een
thrillerachtige spanning gesuggereerd die door het
verloop van de scènes niet wordt ingevuld en dan
in haar tegendeel verkeert. Zoiets zal het wel zijn,
de reden dat we bij het zien van 'Op afbetaling'
ternauwernood ons geeuwen kunnen
onderdrukken.
Dan beleven we meer kijkplezier aan de
dramaserie 'An angel at my table', de in
afleveringen gehakte gelijknamige maxi-
speelfilm van de Nieuwzeelandse Jane Campion,
over het leven van de schrijfster Jane Frame die
na een vernederende worsteling met de
psychiatrie (ze werd door haar
contactgestoordheid als schizofreen
gediagnosticeerd) haar leven in een beklemmende
De IKON zendt deze prachtige serie ook op
zondagavond uit (haast aansluitend aan de
VPRO-produktie), zodat het vrij makkelijk
vergelijken is. En op vrijwel alle fronten valt die
activiteit in het voordeel van 'Angel' uit. Je
realiseert je daar ook helemaal niet datje naar
een film, naar een reconstructie, naar acteren zit
te kijken, je ervaart watje ziet als het echte leven.
Dat wordt, we geven het toe, wel aanzienlijk
vergemakkelijkt door het feit dat de acteurs
allemaal onbekenden zijn. Wat dat betreft heeft
'Op afbetaling' natuurlijk'de handicap dat, om
maar eens wat te noemen, Coen Flink al héél
goddelijk moet acteren om je zijn Opa Buis te
doen vergeten. En Willem Nijholt, en Renée
Soutendijk, we kénnen hen gewoon te goed. Al
spelen ze goed, en dat doen ze.
Voorgoed begrip: we hebben het bij 'Op
afbetaling' nog wel steeds over de eredivisie van
het Nederlandse drama; daar valt niet veel op af
te dingen. Want watje elders te zien krijgt kan in
de meeste gevallen nog niet eens de vergelijking
met de gemiddelde onderafdeling van de
amateurs doorstaan.
Daarbij willen we dan niet eens (herhaald)
zeuren over 'Goede tijden slechte tijdenwaarvan
de succesformule sinds kort ook in het Duits is
vertaald, te zien op RTL Plus; Gute Zeiten,
schlechte Zeiten, het woord zegt het al). Maar we
zagen vrijdag een flard van 'Geluk bij een
ongeluk', de televisieregistratie van een
zaalklucht met Piet Bambergen en Johnny
Kraaykamp De Jongere. Deze vermelding
volstaat: we hebben daarna heel slecht geslapen.
Commissariaat voor de Medi
wil uitbreiding bevoegdhede
HILVERSUM De wette- heeft. Voor hem is het di
lijke taken en bevoegdhe- ,dat ee,n omroep niet
den van het Commissari- "«duizend fMen een
j ,/r j- gramma kan laten maken,
aat voor de Media moeten
worden aangescherpt om Hoeveel geld er dan via
de controle op de publieke achterdeur wordt binnen
omroepen beter te kun- haald valt nu niet te achtt
nen uitoefenen. Deze aan- len- Schattingen over de
beveling doet het Com
missariaat in het maan-
vang van het „zwarte cin
wil Geurtsen ook niet mak
T Ontstaat die duidelijkheid
dag verschenen Jaarver- dan zou het Commissariai
slag 1991. werkelijke waarde van
klachten in Hilversum di
Het Commissariaat wil daad- omroepen geld te kort k
werkelijk greep krijgen op de kunnen bepalen. Het maal
„zwarte" geldstromen binnen de ogen van Geurtsen n
de publieke omroep. Verder wat uit of van de 900 mil
zou voorzitter A. Geurtsen het die in Hilversum omgas
een goed zaak vinden de ver- procent uit ander bronnei
deling van de etherfrequenties beschikking kan komen o
bij het Commissariaat te leg- het percentage uit spons
gen. Het Commissariaat heeft nul is. Bij meer duidelijk
in de vier jaar van zijn bestaan over sponsoring kan vol
ervaren niet genoeg wettelijke Geurtsen ook beter invul
instrumenten te hebben. Uit worden gegeven aan de
het jaarverslag blijkt overi- pese sponsorrichtlijn. Ou
gens wel dat waar het Commis- pen zijn verplicht sponso
sariaat wel kon optreden, de vermelden. Geurtsen achl
Raad van State de besluiten noodzakelijk dat op dit pui
van het Commissariaat meren- wet wordt gewijzigd. Hij
deels in stand heeft gelaten. In daarvoor twee mogelijkhe
negen van de dertien door de Of in de wet wordt de verf
Raad van State behandelde be- ting opgenomen dat het
roepen werd het Commissari- missariaat de boeken van
aat in het gelijk gesteld. buiten-producent kan in
Of de omroepen krijgen d«
PrnhWm plichting in contracten
buiten-producenten de
Voor Geurtsen blijft het een waarde op te nemen dat
probleem dat er in Hilversum Commissariaat -indien
geld circuleert waar het Com- wenst- nadere informatie
missariaat geen greep op krijgen.
EfiidaeSouoant
DEN BOSCH - Aanklager mr. E. Klop heeft gisteren voor de
rechtbank in Den Bosch zes jaar geëist tegen een 37-jarige man
wegens roof en opzet tot heling van drie schilderijen van Vincent
van Gogh uit het Noord-Brabants Museum in juni 1990.
Van de gestolen schilderijen uit het museum in Den Bosch, met
een geschatte waarde van tussen de tien en vijftien miljoen gul
den, is alleen 'De spittende boerin' teruggevonden in een kluis in
het Belgische Eeklo. De verdachte Ontkende gisteren de roof. Hij
bekende wel de opzet tot heling van de in Eeklo teruggevonden
Van Gogh. Het bleef bij opzet omdat het niet lukte de schilderij
en in het illegale circuit van de hand te doen. De zaak tegen de
andere hoofdverdachte werd aangehouden. Hij werd wel als ge
tuige gehoord in de zaak tegen de 37-jarige verdachte. Deze man
wordt ook verdacht van de diefstal in oktober 1988 van onder
meer een schilderij van Frans Hals uit het museum in Leerdam.
Deze zaak komt in juni voor. Volgens de politi'e en Justitie zijn
beide heren zware beroepscriminelen.
Aanmoedigingsprijs
Muziek voor Jan van
de Putte
AMSTERDAM Het Amsterdams
Fonds voor de Kunst heeft de Aan
moedigingsprijs Muziek dit jaar toe
gekend aan Jan van de Putte (gebo
ren in 1959). Hij krijgt de prijs van
5.000 gulden voor zijn compositie 'In
hora mortis' voor sopraan en kamer
orkest. Dit heeft het fonds gisteren
bekendgemaakt. In het rapport van
de adviescommissie staat onder meer
dat 'In hora mortis' een werk is „van
geladen klanken, gedurfd van opzet
en trefzeker in zijn realisering". Het
muziekstuk ging vorig jaar bij het Ne
derlands Balletorkest in première tij
dens het Project Jonge Componisten.
Bandleider Lawrence
Welk overleden
LOS ANGELES In zijn woning in Santa
Monica is zondagavond op 89-jarige leeftijd
Lawrence Welk overleden. Welk heeft gedu
rende 30 jaar op de televisie miljoenen Ame
rikanen met lichte muziek geamuseerd. De
beminnelijke bandleider, die zijn musici op
de accordeon begeleidde, reisde 25 jaar door
de Verenigde Staten zonder veel indruk te
maken. Maar sinds 1951, toen hij in Los An
geles voor KTLA op de televisie verscheen,
was hij een doorslaand succes. De show
werd na twee jaar overgenomen door ABC,
en was 16 jaar achtereen te zien als 'The
Lawrence Welk Show'. Daarna was de show
op een eigen netwerk van 248 stations te
zien in de Verenigde Staten en Canada. De
laatste aflevering van de 1.542 shows werd
uitgezonden op 25 februari 1982.
Show Paul van Vliet
SCHEVENINGEN Paul van Vliet brengt
op 25 juli in het Scheveningse Circustheater
zijn nieuwe programma 'Theatershow '92/
93' in première. In deze show krijgt zijn
groeiende publiek iets anders te zien dan
men van Van Vliet gewend was. Maar Paul
van Vliet blijft wel Paul van Vliet, alleen
toont hij in deze show een andere kant van
zijn veelzijdige talent. Hij verlaat de losse
sketches en komistische typetjes als Bram,
de Baron Taets van Avezeathe of Majoor
Kees. Hij brengt aaneengesloten associaties
met zaken, mensen en hun gevoelens in de
jaren negentig. Zijn presentatie is ook veel
directer dan voorheen. De afstand tussen to
neel en het publiek is kleiner. Van Vliet spe
culeert op een een wisselwerking met de
zaal. Zijn programma wordt muzikaal om
lijst door zijn viermans-orkest onder leiding
van John Eskes.
BRUSSEL Thessaloni
ki wordt in 1997 de cultu
rele hoofdstad van Euro
pa. De EG-ministers van
cultuur, die dit gisteren in
Brussel hebben besloten,
willen hiermee Grieken
land belonen dat destijds
het initiatief nam tot deze
actie. In 1984 ging als eer
ste de eer naar Athene,
voorgedragen door toen
malig minister van cul
tuur Melina Mercouri.
Tot 1997 is het schema com
pleet met Madrid, Antwerpen,
Lissabon, Luxemburg en Ko
penhagen, maar de belangstel
ling om culturele hoofdstad te
worden is volgens een Neder
landse EG-diplomaat groot,
ook van buiten de Gemeen
schap.
De ministers willen dan ook
dat na 1997 beurtelings een
EG-stad en een niet- EG-stad
wordt aangewezen. Het hoe
ven ook niet altijd hoofdsteden
te zijn, zo zei de Portugese
staatssecretaris Pedro Miguel
Santana Lopez. Portugal is tot
1 juli EG-voorzitter.
Nederland opperde het idee
twee steden samen uit te roe
pen tot culturele hoofdstad. Zo
zou Den Haag, dat is genoemd
als kandidaat voor 1999, met
Praag als tweelingstad in zee
kunnen gaan. Andere'mogelij-
ke combinaties zijn het Duitse
Neurenberg met Krakov (Po
len) en Sint-Petersburg dat
zelf al Kopenhagen zou heb
ben benaderd. Amsterdam was
in 1987 culturele hoofdastad
van Europa.
Thessaloniki, tegenwoordig
een belangrijke havenstad met
ruim 400.000 inwoners en daar
mee na Athene de grootste
Griekse stad, prees zichzelf
aan vanwege zijn rijke culture
le verleden. Thessaloniki ligt
in Macedonië waar in de vierde
eeuw voor Christus de legen
darische Alexander de Grote
werd geboren. De ministers
willen op de volgende (infor
mele) raad, begin september,
in het Engelse Birmingham
het programma na 1997 verder
uitwerken en namen invullen.
Kunstmanifestaties
Culturele hoofdstad zijn bete
kent meestal exposities en al
lerlei kunstmanifestaties orga
niseren. De EG-bijdrage in de
lang niet altijd malse kosten
blijft meestal beperkt tot een
kwart miljoen gulden, met het
idee dat betalende bezoekers
voldoende geld in het laatje
brengen.
Postema op pad. Bezoeken bij Neder
landers in het buitenland. RTL4-tele-
visie om 21.40 uur. Vanavond.
HILVERSUM - „Of ik
deze serie van voorlopig
elf portretten overleef,
weet ik niet. Als ik er zon
der kleerscheuren vanaf
kom, zal ik dolgelukkig
zijn. De eerste ervaringen
zijn niet echt gunstig. Zo
ben ik op Curasao bijna
geconsumeerd door twee
bloedhonden en ben ik bij
het snorkelen op Aruba
bijna verdronken. Ik
kreeg de hele Caraïbische
Zee binnen", zegt Koos
Postema (60).
Hij praat op de rustige toon
van een doorgewinterde
schoolmeester, terwijl hij de
herinneringen aan die angsti
ge ervaringen onderdrukt.
Zijn nieuwe programma, waar
mee hij deze zomer over het
scherm fietst bij het commer
ciële station RTL4, heet 'Poste
ma op pad'. En dat is ook wat
de voormalige 'Achter het
nieuws'-verslaggever doet en
heeft gedaan: op pad gaan.
„Nee, het is geen originele for
mule. Je kunt er net zo einde
loos lang mee doorgaan als er
voetbalwedstrijden zijn. Daar
om praten we over voorlopig
elf afleveringen. Voorwaarde
voor een vervolg is wel dat we
de kijk- en waarderingscijfers
die van 'Klasgenoten' benade
ren. Anders haken we af'.
Beproefd
'Postema op pad' is de beproef
de formule van een interview
met een Nederlander in zijn ei
gen omgeving. Om het voor de
kijker nog iets aantrekkelijker
te maken, werd voor landgeno
ten in het buitenland gekozen.
De eerste, die op een uiterst
vriendelijke manier aan de
tand wordt gevoeld is regis
seur Paul Verhoeven, de twee
de autocoureur Arie Luyen-
dijk, die voor zijn hobby een
galerie in Phoenix heeft geo
pend en in de etalage een
sportwagen heeft staan. Poste
ma: „De eerste twee program
ma's zijn gebonden aan de ac
tualiteit. Verhoeven omdat
zijn nieuwste film 'Basic In
stinct' net in première is ge
gaan, Luyendijk omdat hij een
dag later (27 mei) de Indy 500
in Indianapolis rijdt".
Andere portretten die de kij
ker kan verwachten, zijn die
van George Blake (71), de Brit
se ex-dubbelspion, die in Mos
kou woont en ondanks een
nieuwe politieke wind niet
meer terug durft, hoewel hij
nog graag een keer zijn moe
der, die in een Rotterdams be
jaardentehuis zit, zou bezoe
ken. In vloeiend Nederlands
betuigt hij zijn spijt. Ook Ma
ria Liberia Peters, de vrouw
van de president op Curagao,
komt in beeld. Postema: „Op
een kokendhete middag breng
ik haar een bezoek. Als ik het
hek heb geopend en een paar
stappen heb gedaan, komen er
plotseling twee honden op mij
afrennen. In beeld zie je hoe ik
hard terugren naar het hek.
Als je het ziet denk je: wat staat
daar voor een belachelijke
man. Later bleek dat ze vopr
die twee bloedhonden een kooi
had waar normaal gesproken
een leeuw of zes in huizen".
Hoewel Postema laat weten
niet direct voor de publiek
strekkers te hebben gekozen,
heeft hij toch de kans op een
prachtig portret van een ui
terst succesvolle Nederlander
in den vreemde links laten lig
gen. Op bezoek bij Luyendijk
in Phoenix bleek dat de cou
reur bevriend is met een man,
die in twaalf Amerikaanse ste
den verantwoordelijk is voor
de (bij uitzondering) winstge
vende reinigingsdienst. Hij
heeft hem niet in beelden ge
vangen en gebruikt de factor
tijd als excuus. „We hebben
voor elk portret vier dagen. De
tijd om die man in beeld te
brengen was er niet omdat er
in die periode al vier andere
portretten op stapel stonden".
Alle gesprekken worden geïl-
Koos Postema in de tuin met Paul Verhoeven. Op de achtergrond
houdt producent Peter Wilmer de microfoon omhoog. FOTO: RTL4
lustreerd met fragmenten uit
het leven van de hoofdper
soon. Bij Arie Luyendijk zijn
dat huiveringwekkende wed-
strijdbeelden, bij Paul Verhoe
ven fragementen uit zijn films.
Postema: „Ik houd van dit
soort programma's. Voor mij is
het een feest als ik met de zil
veren doos (waarin de opna-
men-apparatuur zit) op reis
mag. Het was voor mij een reis
terug naar de periode dat ik als
verslaggever werkzaam was".
Wonderlijk
„Ik vind het nog altijd een
wonderlijk feit dat Nederlan
ders overal ter wereld zoveel
prachtig werk doen. Het is dan
ook terecht dat ze in beeld wor
den gebracht. Ik smul van dit
soort programma's. In de keu
ze hebben we vooral naar won
derlijke mensen gezocht. Dat
geeft 'Postema op stap' een ex
clusiever karakter dan 'Klas
genoten'. Het is dus voor een
kleiner, publiek, omdat je al
leen kijkt als je geïnteresseerd
bent in de persoon. Toch vind
ik het lekker dat we ons dat,
dankzij het succes van 'Klas
genoten', kunnen permitteren.
We doen nu wat we graag wil-
De komst van 'Postema op
stap' betekent niet dat RTL4
met 'Klasgenoten* stopt. Na
honderd afleveringen heeft de
commerciële zender er nog
steeds geen genoeg van. Daar
om zijn voor de komende twee
jaar veertig nieuwe afleverin
gen besteld.
De Deense filmregisseur Bille August met zijn vrouw Pernilla. August toont de Gouden Palm die hij kreeg voor zijn film 'Den goda
viljan'. foto ap
CANNES - De Gouden
Palm van het 45e filmfes
tival van Cannes is toege
kend aan 'Den goda viljan'
(De beste bedoelingen)
van regisseur Bille Au
gust. De echtgenote van
de 44-jarige August, de ac
trice Pernilla Ostergren-
August, die in de film een
hoofdrol speelt, sleepte de
prijs voor de beste vrou
welijke hoofdrol in de
wacht.
De andere winnaar van het fes
tival was een Amerikaanse
film over Amerikaanse films:
Robert Altmans 'The Player'.
De bijtende satire over Holly
wood leverde Altman een on
derscheiding op voor de beste
regisseur en de prijs van de
beste acteur voor Tim Rob-
bins, die in de rolprent gestalte
geeft aan een cynische jeugdi
ge producer die betrokken
raakt bij een moord.
'Den goda viljan', geprodu
ceerd in Zweden en geïnspi
reerd door Bergmans ouders
Bergman schreef het
script vertelt de romance
van een arme theologiestudent
en een jonge vrouw van welge
stelde Zweedse familie in het
begin van de eeuw. August is
een groot bewonderaar van
Bergman. In zijn dankwoord
noemde hij hem: „een van de
grootste filmmakers van de
wereld, die een fantastisch
script schreef'. Overigens won
August won in 1988 de Gouden
Palm ook al eens met zijn film
'Pelle de Veroveraar'.
De Grote Juryprijs werd toege
kend aan Gianni Amelio voor
zijn film 'De kinderdief (II la-
dro di bambini). Deze film was
de enige Italiaanse bijdrage
aan het internationale filmfes
tival.
De jury kon bij het toekennen
van de normale juryprijs geen
definitieve keus maken. De
prijs werd uiteindelijk ver
deeld over de Spaanse film 'El
sol de membriilo' van Victor
Erice - de enige documentai
re in de competitie - en de
Russische rolprent 'Une vie in-
dépendente' van Vitali Ka-
nevski.
De Franse produktie 'Omni
bus' van Sam Karmann werd
tot de beste korte film verko
zen. De speciale juryprijs voor
de beste korte film ging naar
'La sensation' van de Belg Ma
nuel Poutte.
Debuutfilm
De Gouden Camera voor de
beste debuutfilm ging naar
*Mac' van de Amerikaanse fil
mer John Turturro. 'Mac' is
een film over het leven van een
man en zijn broers. Torturro
stond bij het maken van deze
film voor het eerst achter de
camera in plaats van er voor.
Hij kreeg vorig jaar in Cannes
nog de prijs voor de beste man
nelijke hoofdrol in 'Barton
Fink'. De Amerikaanse cineast
James Ivory kreeg de prijs van
de 45e verjaardag van het in
ternationale filmfestival van
Cannes voor zijn film 'Ho
wards End'.
Concert Christy Moore. Theater Car
ré, Amsterdam. Gisteravond.
Idoor
HANS PIËT
Dat de Ierse folkie Christy
Moore gisteravond op het podi
um van Carré in Amsterdam
stond, kan bijna geen toeval
zijn geweest. Het koninklijke
theater, aan de vooravond van
een historische verbouwing,
had zich namelijk geen mooie
re hekkesluiter kunnen wen
sen dan het innemende optre
den van de oudere broer van
Luka Bloom. Moore zorgde
voor Ierse warmte in een histo
rische entourage.
Vandaag heeft het geluid van
de sloophamer de met leven
doortrokken gitaar- en zang
partijen van Christy Moore
verdrongen. Het oude Carré
krijgt een nieuw en veel groter
podium om straks een stevige
concurrent te kunnen zijn bij
het binnenhalen van de grote
re muzikale produkties. De Ier
verwarmde in een uur en
driekwartier (inclusief twee
toegiften) voor de laatste keer
de oude zaal. En hoewel de
mensen, uit beleefdheid, niet
op de stoelen gingen staan,
stonden zij wel op om hem met
een ovationeel applaus te belo
nen.
Geheel terecht overigens,
want wat is die Christy Moore
een entertainer. Tijdens dit
solo-concert wist hij., slechts
begeleid door zijn gitaar, de
feeërieke sfeer van het immer
groene Ierland op te roepen.
Voor wie er ooit voet aan wal
heeft gezet, waren het (veelal)
zoete herinneringen. Hij ont
popte zich al snel als een le
vendig verteller, die soms ge
stoord door wat luidruchtige
branieschoppers, zijn verhaal
niet altijd kon afmaken. Wat
gebeurde er bij voorbeeld in
1971 in die witte Transitbus
met vier wielen achterin?
Het rijke Ierse leven kwam in
al zijn facetten voorbij. Daarbij
schuwt Moore de humor, vaak
in samenspraak met overma
tig drankgebruik, niet. Het
werkt op de lachspieren en
verzacht enigzins de pijn die
ander materiaal domineert.
Moore neemt namelijk geen
blad voor de mond en zet zijn
publiek ook bittere pillen voor
zoals dat verhaal van een vijf
tienjarig meisje dat een kind
moest krijgen. Zijn trommel
begeleiding is bijna even hui
veringwekkend als deze droe
vige geschiedenis. In 'Burning
times' verhaalt hij over de
steeds slechtere staat van de
aarde. En zo zet de zanger, die
vooral als vertolker van ander
mans materiaal zijn sterkste
troeven uitspeelt, de volle zaal
een lesje voor en wordt hij ge
hoord. Moore is, ook a-capella,
vaak sentimenteel doordat hij
zijn emoties de vrije loop laat.
Maar nergens slaat de weeg
schaal door, want dan is er wel
weer een grap. En dat hij met
zijn ene gitaar een heel orkest
vervangt, zegt genoeg over zijn
muzikale kwaliteiten. Daar
kan menig gitarist nog iets van
leren.
Christy Moore begeleidde zichzelf op gitaar. foto: PR
