VS houden 'opruiming'
ter dood veroordeelden
VN-vredesoperatie in Cambodja komt maar langzaam op gang
r
BUITENLAND
Roep om vertrek
regering Nigeria
Efiidae Sotvtarat
VRIJDAG 15 MEI 198i j
Ook schone spuiten
voor verslaafden VS
NEW YORK - In navolging van Amsterdam
zullen er binnenkort in New York twee experi
menten met de verstrekking van schone injec
tienaalden worden opgezet in de wijken de
Bronx, Harlem en de Lower East Side. Tegelij
kertijd worden drie soortgelijke projecten op
gezet Chicago, San Francisco en Boulder (in
de staat Colorado). Net als in Nederland kun
nen de verslaafden hun vuile naalden inleve
ren en nieuwe krijgen. De experimenten wor
den gefinancierd door de AmFAR, een Ameri
kaanse stichting voor aids-onderzoek. Ondui
delijk is nog of de verslaafden zelf de naalden
moeten betalen. In Amsterdam zijn ze gratis.
Tot voor kort was in New York het simpele be
zit van een injectienaald zonder recept van
een arts al een misdaad.
LAGOS - Na de tweede dag van onlusten in de
Nigeriaanse hoofdstad Lagos is het gister
avond weer rustig geworden in de hoofdstad.
Volgens de politie zijn er zeker drie doden ge
vallen, de Nigeriaanse kranten maakten mel
ding van zes doden. Het was de studentenbe
weging NANS die het signaal gaf voor betogin
gen tegen de regering, waarbij zich spoedig het
armste deel van de bevolking aansloot, dat on
langs getroffen is door enorme prijsverhogin
gen voor het openbaar vervoer. In het olieland
Nigeria heerst een groot benzinetekort. De
voorzitter van de studentenbeweging, Oluse-
gun Mayegun, verklaarde dat de betogingen
zullen doorgaan totdat de junta van president
Ibrahim Babangida is verdreven.
'Halve' toezegging
Libië verworpen
WASHINGTON - De Verenigde
Staten en Groot-Brittannië hech
ten geen waarde aan de belofte van
Libië, dat het het terrorisme af
zweert. Tripoli liet gisteren weten
dat het resolutie 731 van de Vere
nigde Naties zal naleven voor wat
de afwijzing van terrorisme aan
gaat. „Libië verbant iedereen van
zijn grondgebied van wie betrok
kenheid bij terroristische daden
bewezen is", zei het Libische mi
nisterie van buitenlandse zaken in
een verklaring. Maar de verklaring
betekent niet dat de twee verdach
ten van de aanslag bij Lockerbie
worden uitgeleverd, zoals in de
VN-resolutie wordt geëist.
Kritiek Greenpeace op afvalbeleid EG Aruba blijft bij niet aids-verklarin
BRUSSEL - De milieu-organisatie Greenpeace heeft de Euro
pese Gemeenschap opgeroepen met een voorstel te komen dat
een einde moet maken aan de bouw van nieuwe afval-verbran-
dingsinstallaties. De EG moet volgens Greenpeace ook veel na
drukkelijker de fabrikanten van verpakkingsmaterialen op hun
verantwoordelijkheden wijzen. Afvalverbranding is volgens
Greenpeace niet het juiste antwoord op de groeiende afvalberg.
Veel landen, ook de landen van de EG, zien het verbranden als
een welkome en relatief schone methode om de problemen op af-
valgebied te helpen verlichten. Greenpeace zei gisteren op een
persconferentie in Brussel dat de EG het kwaad veel meer bij de
bron moet aanpakken. Volgens de milieu-organisatie houdt de
EG teveel rekening met de belangen van de verpakkingsindus
trie. Die moet worden verplicht, zoals in Duitsland al gebeurt, om
verpakkingsmaterialen terug te nemen. De Europese tak van
Greenpeace hamert ook op het verbod van chloorhoudende pro-
dukten tegen het jaar 2000. Papieren zakdoekjes, filterzakjes en
toiletpapier worden gebleekt om er mooier uit te zien, waardoor
ze beter verkopen. Bij verbranding van chloorhoudende produk-
ten komt de kankerverwekkende stof dioxine vrij.
ORANJESTAD De Arubaanse minister van Justitie J
drik Croes, is het niet eens met minister Ernst Hirsch
(Antilliaanse en Arubaanse zaken) dat het eisen van eer
aids verklaring van buitenlanders tegen de inter nation
spraken is. De Arubaanse bewindsman zei de verklarii
Hirsch Ballin „voor kennisgeving" te hebben aangen
Op vragen van D66 antwoordde minister Hirsch
eerder deze week dat Aruba in strijd handelt met inter
naai gemaakte afspraken door van buitenlanders te
dat ze bij aankomst een verklaring afleggen waaruit
dat ze niet aan aids lijden. De maatregel is van toepass;
niet-Nederlanders, die zich langer dan drie maanden oj
ba willen vestigen.
„Hirsch Ballin heeft een verklaring afgelegd die bede
voor de Nederlandse politiek. Nederland moet goed b
pen dat de resolutie over aids van de Wereld Gezondhe
ganisatie geen kracht op Aruba heeft. Wij moeten onze
sen beschermen en de bedoelde resolutie druist in teg
belangen van onze bevolking," zei Croes.
WASHINGTON - Het
aantal jaarlijkse executies
van moordenaars in de
Verenigde Staten stijgt zo
snel dat critici spreken
van een 'opruiming' door
politici en opperrechters.
Volgens diezelfde tegen
standers van de doodstraf
is het een kwestie van tijd
vooraleer zal moeten wor
den vastgesteld dat ie
mand onschuldig de on
omkeerbare ultieme straf
heeft ondergaan.
Zo iemand zou Roger Coleman
kunnen worden. Deze 33-jari-
ge mijnwerker uit de staat Vir
ginia werd tien jaar geleden
veroordeeld voor moord op
zijn schoonzuster Wanda. Ten
zij gouverneur Douglas Wilder
hem gratie verleent zal Cole
man volgende week donder
dag moeten sterven op de elek
trische stoel. Een zware elek
trische stroom zal hem, vol
gens deskundigen, intern ver
branden en hij zal nog secon
den lang weten en voelen wat
er met hem gebeurt. „Na af
loop zal zijn lichaam minuten
lang te heet zijn om aan te ra
ken en de executieruimte zal
ruiken naar gekookt vlees", zo
schrijft deze week het week
blad Time, een van de Ameri
kaanse media die zich inzetten
voor het behoud van Cole
man's leven
Het is heel goed mogelijk of
waarschijnlijk - dat Roger
Coleman inderdaad de man is
die Wanda McCoy op de avond
van 10 maart 1981 in het dorp
Grundy in Virginia op brute
wijze heeft verkracht en ver
volgens de keel doorgesneden.
Maar mogelijk of waarschijn
lijk is iets anders dan onomsto
telijk of zoals de Ameri
kaanse wet zegt; zonder ruim
te voor redelijke twijfel - be
wezen. Er is alleszins ruimte
voor twijfel aan Colemans
schuld, zo- zal ieder redelijk
mens die de zaak bestudeert
willen toegeven. En de manier
waarop hem niettemin conse
quent is geweigerd een tweede
proces te krijgen maakt duide
lijk dat deze veroordeelde een
kermerkend slachtoffer is van
een politieke en juridische ten
dens in Amerika, waarin de
rechten van verdachten zien
derogen sneuvelen in de strijd
tegen de misdaad.
Vorig jaar zijn in Amerika in
totaal veertien gevangenen
door de overheid om het leven
gebracht. Dit jaar, waarvan de
helft nog lang niet om is, heb
ben al zestien terechtstellin
gen plaatsgehad. De laatste
voltrok zich vorige week in Ar
kansas waar gouverneur en
presidentskandidaat voor de
Democratische Partij, Bill
Clinton, weigerde genade te
schenken aan de 25-jarige
Douglas Hill. Hij was veroor
deeld voor het doodschieten
van een politieagent. In totaal
zitten er nu 2588 Amerikanen
in dodencellen te wachten op
hun executie. Gemiddeld
groeit die rij wachtenden met
één per dag.
Doodlopend
Amerika is nu een van de zeld
zame ontwikkelde landen
waar de doodstraf actief wordt
uitgevoerd. De VS plaatsen
zich daarmee in een rij van lan
den wier overheden ook door
veel Amerikanen als barbaars
worden beschouwd, zoals Iran
en China. Maar in Amerika zelf
blijft het geloof in de heilzaam
heid van een ongenadig straf-
beleid krachtig, ook al sugge
reren de cijfers anderszins. Zo
is tegelijk met de stijging van
het aantal uitgesproken doods
traffen en gepleegde executies
ook het aantal moorden in het
land dramatisch gestegen. Vo
rig jaar zijn zo'n 22.000 Ameri
kanen door landgenoten ver
moord. In 1985 waren dat er
nog 'slechts' 17.500. En in to
taal zitten er nu bijna een mil
joen Amerikanen in de gevan
genis, tweemaal zoveel als tien
jaar geleden. Na jarenlang af
geschaft te zijn geweest heeft
het Amerikaanse hoogge
rechtshof in 1976 de doodstraf
opnieuw toegestaan. Sedert
dien zijn 171 Amerikanen te
rechtgesteld.
Een kleine maar vastberaden
groep advocaten hoopt dat de
zaak Roger Coleman nu einde
lijk aanleiding zal worden tot
een publieke discussie over de
vraag of Amerika op deze
doodlopende weg voort moet
gaan. Een van hen is Jim
McCloskey, een vermaard na-
pluizer van bewijs in moordza
ken, die al vaker de vrijlating
van veroordeelde 'moorde
naars' heeft bewerkstelligd.
McCloskey en de zijnen klagen
vooral de meest recente wets
wijzigingen en uitspraken van
het hooggerechtshof aan, die
het vrijwel onmogelijk maken
om voor een doodstraf, uitge
sproken door een rechtbank in
een deelstaat,, in hoger beroep
te gaan bij een federale recht
bank.
Onwaarschijnlijk
Roger Coleman is, zoals veel
arme verdachten overkomt,
destijds gratis verdedigd door
een door de rechtbank aange
wezen advocaat. Die had wei
nig trek in de zaak en heft tal
van opgelegde kansen laten
liggen om bij de jury, 'redelijke
twijfel' te zaaien aan de schuld
van zijn cliënt. Zo zou Cole
man in dertig minuten tijd een
grote afstand naar het huis van
zijn schoonzuster hebben
moeten lopen, het misdrijf
hebben gepleegd en terug
moeten zijn gelopen naar de
plaats waar een getuige hem
gezien heeft. Er is nooit 'ge-
s hij geen gratie krijgt, zal Roger Coleman volgende week donderdag moeten sterven op de elektrische stoel.
klokt' of dat mogelijk was in
die onwaarschijnlijk korte tijd.
Er zijn ook nergens vingeraf
drukken gevonden van Cole
man of bloed op zijn kleren of
huid. Verder heeft een buur
man een paar dagen na de
moord in een zak in zijn
vrachtwagen met bloed door
drenkte lakens, twee cowboy
hemden en een schaar gevon
den en heeft hij die, uit angst
zelf verdacht te worden, in een
vuilnisbelt begraven. Die
vondst had bewijs kunnen op
leveren dat een andere moor
denaar aan het werk is ge
weest.
Colemans advocaat wist ten tij
de van het proces van de ge
vonden bebloede spullen,
maar achtte dat informatie
zonder waarde, omdat het ma
teriaal toch niet meer te ach
terhalen was. Alleen al zo'n
fout van een advocaat opende
tot voor kort de mogelijkheid
voor een nieuw proces voor
een federale rechtbank.
Gemiddeld verloopt er in de
VS tien jaar tussen veroorde
ling en executie. In de afgelo
pen decennia is maar liefst
veertig procent van de in deel
staten uitgesproken doodstraf
fen door federale rechtbanken
omgezet in levenslang of min
der. Waarnemers achten de
kans niet gering dat gouver
neur Wilder dezer dagen gratie
zal verlenen aan Roger Cole
man. Zulks mede omdat Wil
der zich niet herkiesbaar wil
stellen en daarom onder min
der politieke druk staa!
anders. Zou dat al een
sche reden voor hoop zij p
deren vrezen om even si
re redenen dat de exe^
door zal gaan. Coleman
mers blank en het statist
feit dat naar verhouding
meer zwarten dan blank
Amerika terecht wore
steld, zou gouverneur
(die zwart is) beducht ku i
maken voor het verwijt d i
natuurlijk weer een blar
die gratie krijgt.
PHNOM PENH - Dit
weekeinde arriveren 55
Nederlandse mariniers in
Cambodja om deel te ne
men aan de grootste vre
desoperatie uit de ge
schiedenis van de Vere
nigde Naties. Maar de Ne
derlandse militairen
wacht geen groots onthaal
zoals dat hun Australische
collega's eind vorig jaar
ten deel viel. De vreugde
over de komst van de
blauwhelmen heeft bij
veel Cambodjanen plaats
gemaakt voor scepsis.
„Wanneer verandert er nu
eens wat?" lijken velen
zich af te vragen.
Mearadey Luong schudt het
hoofd zo hevig dat heel haar
tengere lijf mee beweegt.
„Nee, beter is het er niet op ge
worden de laatste maanden",
zegt ze. Integendeel. Het leven
in Phnom Penh is fors duurder
geworden, terwijl haar omzet
nauwelijks is gestegen.
Hotels
De 40-jarige Mearadey ver
koopt vers fruit. Ananas, pa
paya, banaan, mango. Ze heeft
haar handeltje keurig en insec-
tenvrij opgestapeld achter een
glazen vitrine en staat er mee
op een steenworp afstand van
het Cambodiana, het grootste
en duurste hotel van de hoofd
stad. De goedkoopste kamer
kost er 175 dollar zes maan
den geleden nog maar 50 per
nacht. Het Cambodiana is de
komende zeven maanden vol
geboekt. Net zoals de andere
drie luxe hotels in de stad. Me
aradey' verhuisde eind vorig
jaar met haar man naar Phnom
Penh, aangelokt door berich
ten van haar jongere zus dat er
in de hoofdstad goed geld te
verdienen is aan de vele bui
tenlanders. Voorheen woon
den ze in Prek Dach, een dorp
je in het zuiden nabij de Viet
namese grens. Ze leefden er
van wat vis uit de Mekong-ri-
vier en groenten uit hun tuin
tje.
Er klinkt iets weemoedigs in
de stem van de vrouw als ze er
over vertelt. Het liefst zou ze
vandaag nog terug gaan. Maar
dat kan niet. Ze hebben alles
verkocht. De Luongs hebben
De opleving in Phnom Penh gaat voorbij aan de armen.
spijt dat ze het rustige en zeke
re bestaan van het platteland
hebben verruild voor het hecti
sche en onzekere leven in de
grote stad. De buitenlanders
die hun intrek hebben geno
men in het pompeuze witge
schilderde Cambodiana willen
het fruit van de vrouw niet. „Ik
zit hier al vanaf zes uur en heb
pas 300 riel (ongeveer twee
kwartjes) binnen", verzucht ze
als de siëstatijd aanbreekt.
Ook haar man gaat het niet
voor de wind. De eerste weken
verdiende hij nog een aardige
boterham met zijn pas aange
schafte, deels overdekte fiets
taxi. Maar nu er steeds meer
brommertaxi's en auto's ko
men loopt zijn klandizie terug.
Chaotisch
Phnom Penh is de laatste
maanden ontwaakt uit een ja
renlang durende boze dróóm.
Sinds oktober, toen in Parijs
het vredesverdrag werd onder
tekend dat een einde moet ma
ken aan de dertien jaar duren
de burgeroorlog, hebben de
veranderingen zich in razend
tempo voltrokken. Reden er
tot voor kort slechts fietsen, nu
maken knetterende brommers
en claxonerende auto's de stra
ten onveilig. In de spits zijn er
al echte opstoppingen op de
drie grote boulevards van de
stad. In de ziekenhuizen van
Phnom Penh liggen tegen
woordig meer slachtoffers van
het chaotische verkeer dan
van het oorlogsgeweld: van
enige discipline valt bij de
weggebruikers niets te be
speuren.
Er is weer 24 uur per dag elek
triciteit en stromend water.
Bouwvakkers maken overuren
om de vervallen herenhuizen
op te knappen. Nieuwe hotels
schieten als paddestoelen uit
de grond. Op de luchthaven
Pochentong is het een komen
en gaan van zakenlieden, voor
namelijk uit Japan, Hong
kong, China, Thailand en Tai
wan. Met aktetas en zaktele
foon. Phnom Penh leeft weer
als was er nooit een oorlog ge
weest.
Maar de economische opleving
gaat aan de meeste Cambodja
nen voorbij, weet Son Suong,
een 26-jarige student aan de
hoofdstedelijke universiteit.
„Het zijn de mensen die al
goed in de slappe was zaten,
die nu pronken met hun grote
splinternieuwe Mercedessen".
Suong klaagt over de enorme
inflatie die de komst van de
VN-troepen met zich heeft
meegebracht. De prijzen zijn
meer dan verdrievoudigd. En
kreeg je eind vorig jaar voor
een dollar nog 300 riel, nu zijn
er dat al bijna 1000.
En dan de exhorbitant hoge
huren die de huiseigenaren
vragen. Een voorbeeld. De vil
la waar een Italiaanse hulpor
ganisatie in is gehuisvest kost
te vorige jaar nog 800 dollar
per maand. Nu moet datzelfde
huis 4.000 dollar opbrengen.
Suong: „De VN-medewerkers
en mensen van andere organi
saties leggen dat bedrag zo op
tafel, terwijl de Cambodjanen
worden weggejaagd".
FOTO: SP
„Steeds meer landgenoten
hebben moeite het hoofd bo
ven water te houden", vervolgt
Suong. Het aantal bedelaars -
oorlogsinvaliden, bejaarden en
jonge moeders met baby aan
de borst is inderdaad schrik
barend toegenomen. Ze klon
teren samen bij de entrees van
de hotels. Als je naar buiten
komt hangen ze aan je kleren,
smekend om een paar riel. Su
ong mokt nog even voort. Over
de corruptie die nog welig tiert
„Wil ik een tentamen doen
dan moet ik met geld over de
brug komen" - en over de log
heid en bureaucratie van de
VN, die volgens hem echte ver
anderingen in Cambodja be
lemmeren.
„De VN zijn hier al zes maan
den, maar er is nog niets ver
anderd. En van vrede is nog
geen sprake, zo lang de man
nen van Pol Pot (de gehate
Rode Khmer, die eind jaren ze
ventig tenminste 1.500.000
Cambodjanen de dood injoeg)
nog schieten. Wanneer ge
beurt er nu eens wat".
het-vuren, om de repatriëring
van de vluchtelingen te bege
leiden en om de verkiezingen
van volgend jaar voor te berei
den en in goede banen te lei
den". Berman is niet bijster
goed geluimd vandaag. Hij is
zijn bril kwijt en zit verkrampt
op zijn stoel omdat hij gisteren
iets te lang in de zon heeft ge
zeten. En die bereikt hier
waarden tot boven de 40 gra
den Celsius. Bovendien ver
veelt hij zich. Boven de deur
van zijn kantoortje in de voor
malige residentie van de Fran
se gouverneur hangt een klei
ne basket. Herhaaldelijk grijpt
de jeugdige Newyorker naar
een rood balletje om door de
plastic ring te gooien. „Er is nu
maar weinig te doen", excu
seert hij zich. „Hopelijk komt
er volgende maanden verande
ring in als fase 2 begint".
Vertraging
Fase 2 van het vredesplan had
eigenlijk al lang in uitvoering
moeten zijn. Ze behelst onder
meer het ontwapenen van de
vier verschillende legers, het
regeringsleger van premier
Hun Sen, de Rode Khmer van
Pol Pot en Khieu Samphan, de
KPNLF van Son Sann (het be
vrijdingsfront van het Khmèr-
volk) en de Funsinpec (het na
tionale front voor een onafhan
kelijk, neutraal en coöperatief
Cambodja), dat geleid wordt
door de zoon van de huidige
president prins Sihanouk.
Na de demobilisatie krijgen de
soldaten trainingen zodat ze
straks in een normale maat
schappij kunnen functione
ren. Financiële problemen zijn
volgens Berman de oorzaak
van de vertraging van de uit
voering van het vredesplan.
„De hele operatie gaat zo'n 1,9
miljard dollar kosten, maar de
landen die zich met het oplos
sen van het Cambodja-pro-
bleem hebben bezig gehou
den, onder andere Frankrijk,
de VS, Rusland en Vietnam,
aarzelen om nu met geld over
de brug te komen".
De VN-vredesmacht in Cam
bodja gaat bijna 22.000 mensen
omvatten: 15.900 militairen en
6.000 man burgerpersoneel en
politie. Volgens het oorspron
kelijke tijdpad hadden die nu
allemaal aan de slag moeten
zijn. Maar er bevinden zich
momenteel pas 3.900 soldaten,
200 politie-agenten en 200 man
burgerpersoneel in Cambodja.
Daaronder 30 Nederlanders,
voornamelijk militairen die
betrokken zijn bij het opspo
ren en onklaar maken van
landmijnen. Daarnaast wer
ken enkele Nederlanders op
het hoofdkwartier van de Un-
tac (de VN-vredesmacht in
Cambodja). De 55 Nederlandse
mariniers die dit weekeinde
arriveren vormen de voorbode
van de in totaal 750 mariniers
die ons land bijdraagt aan de
vredesmacht en die over twee
weken naar Cambodja zullen
afreizen.
Het Nederlandse bataljon zal
waarschijnlijk half juni opera
tioneel zijn. Het wordt gesta
tioneerd in de noordwestelijke
provincie Battambang en bij
de stad Pailin, vlak bij de Thai
se grens. Geen gemakkelijk
gebied, weet brigade-generaal
K. Roos van de Koninklijke
Nederlandse Marechaussee.
De Brabander uit Rosmalen zit
sinds een maand in het paleis
van de SNC, de opperste natio
nale raad. Een fraai kantoor,
teakhouten bureau, gedra
peerde fluwelen gordijnen, air
conditioning en propeller en
als gezelschap twee salaman
ders die over de witte muur
snellen. Roos, die eerder voor
de VN actief was in de Sinai en
Namibië, heeft een topfunctie
bij de Untac. Anderhalf jaar
lang staat hij aan het hoofd van
de civiele politie in Cambodja.
„Het gebied waar de Neder
landsejongens naar toe gaan is
in handen van de Rode Khmer
en zoals iedereen weet werken
die nog niet van harte mee aan
de uitvoering van het vredes
verdrag", vertelt hij. Maar de
joviale Brabander ziet de toe
komst vol vertrouwen tege
moet. Hij baseert zijn optimis
me op de ontmoetingen die hij
de afgelopen weken heeft ge
had met de leiders van alle vier
de betrokken partijen.
'General Ros', zoals hij op het
hoofdkwartier wordt ge
noemd, maakt als hoofd van de
civiele politie deel uit van de
opperste nationale raad die tot
aan de verkiezingen van vol
gend jaar het land moet bestu
ren. „Ook de Rode Khmer
heeft zich gebonden aan het
verdrag van Parijs. Ze hebben
zich bereid verklaard mee te
werken". Dat het de afgelopen
maanden een paar maal mis is
gegaan en het staakt-het-vu-
Verveling
De geluiden van onvrede ko
men Eric Berman niet vreemd
voor. De Amerikaan is de
woordvoerder van de Japanner
Akashi, die de leiding heeft
van de VN-vredesoperatie in
Cambodja. „Veel mensen hier
dachten dat de VN alle proble
men van het land eens even
tjes zouden komen oplossen.
Maar zo werkt dat natuurlijk
niet. We zijn hier om toe te zien
op de naleving van het staakt-
Militairen van de luchtmacht worden voorbereid op de dingen die hun in Combodja te wachten staan en
bekijken slangen die in het gebied voorkomen.
FOTO: ANP
ren door de Rode Khmeipe
verbroken wijt Roos
vastgeroeste achterdoch
de Rode Khmer tegen alle
niet Rode Khmer is.
moeten dat wantrouwen 1
te overwinnen en dat ko;
Het is een kwestie van
adem". Meer problemei il
wacht Roos voor de Nedei v:
se mariniers van de maoi
muggen en klimatolog s
omstandigheden. Het
stijgt momenteel tot bovée
40 graden. Bovendien st<
moesson voor de deur. W; r
eigen taak betreft, het li
ten van een politiekorp e
3.600 man dat toezicht erjei
trole moet uitoefenen
55.000 agenten van de reg r
van Hun Sen en de drie
ties, is Roos kort: „Dat 1 rc
geen problemen op. Mijn
nen, ze komen uit zeker 3 J
den, beginnen nu binnf i:
stromen. We gaan bijna 21
litieposten in het land o[
ten. A tremendous job,
ben er van overtuigd da
het tot een goed einde ku
brengen".
Rue 178, café 'No Prob
Een gerenoveerde kolo
uitspanning van de Frans
Jacques Bertrand. Hij
sinds de komst van de
troepen goede zaken. 2,5
lar voor een miniscuul 1
koffie. 'No Problem' is
liefde ontmoetingsplaats
blauwhelmen en medewe
van verschillende orga
ties. Naast de biljartkame
cussiëren een Frangaise,
Cambodjaan en twee VI
daten over het vredespi
„Het gaat helemaal de
keerde kant op", meent d
frouw uit Parijs. „Je ziel
een nieuwe elite ontstaa
corruptie neemt toe en
platteland deelt niet mee
welvaart. Dat zijn preek
zelfde omstandigheden a
de jaren 70. Een prima
dingsbodem voor de
Khmer". De Cambo
knikt. De Untac mag na d
kiezingen van volgend F
niet weggaan, meent hij,|
dan gaat het weer mis.
een Canadese soldaat ka[|
conversatie af. „Cam
moet zijn eigen boontjes
pen. De VN kunnen
maar de richting aange1
daarmee houdt het op"|
loopt vervolgens naar de|
bestelt een groot glas F
bier en slaat zijn arm onj
van de vele lachende hoq
die op dit vroege avondii
aan de bar hangen,
time for fun".
