Persoonlijke wensen
combineren met beleid
tennisverenigingen
'finale
4
„Ik geef UVS meer dan vijftig procent kans"
CcidócSoiwcwit'
31
„VNA bestaat uit jongens die zeggen waar het op staat"
ZATERDAG 9 MEI 1992
I door
PETER KLEIN
LEIDEN Earle Zeig
aimabel mens. Maar d
loren de enige reden dat hij zijn
t Poli hoor boeit. De uitspraken van de
;g'ng: rnan, die in Canada en de Vere
nigde Staten met veel respect 'de
vader van het sportmanagement'
wordt genoemd, zijn uit het hart
gegrepen. Met gedrevenheid
pleit hij voor de vrijheid van de
individuele sporter en doet hij
een beroep op de leidinggevende
figuren in de diverse sporten het
klimaat te scheppen om per
soonlijke behoeften en organisa
tiedoel te integreren. Vertaald
naar de tennissport betekent dat
(zoveel, als de persoonlijke wen
sen te combineren met het be-
EVSK|eid van de verenigingen. Maar
ook, dat clubs en coaches dienst-
oojt verlenend worden aan hun spe-
sr si Iers.
Dc titel 'vader van het sportmanage-
P ?5( ment' wordt niet zomaar vergeven. Zei-
;ler, de inmiddels gepensioneerde pro-
essor in de Physical Education (licha-
uü| nelijke opvoeding) van Universiteit
van Western Ontario in London-Cana-
01 la, schreef meer dan twintig boeken
'n >ver zijn passie. Zijn doctorstitel werd
Vee lehaald aan de beroemde Amerikaan-
e jie Yale-University en zijn faam is in-
zot niddels zo groot, dat opname in 'Who
versc swho in the world' niet kon uitblijven.
Kortom een kanjer, die zijn missie, het
?.orn rerbeteren van de sportcultuur veertig
1 .5 aar lang heeft uitgedragen. Zijn le-
n§nl| 'enswerk blijkt nog niet voltooid, want
l 1 n de nadagen van zijn toch al glanzen-
Ie carrière, doet Zeigler nog een aantal
,fn'aanbevelingen voor de toekomst. Stel-
l"kt 'n®en over vre'I)e'c' van handelen
."j van de sporters en integratie tussen
pelerswensen en clubbelang, die er
v liet om liegen, en. die bij de 'studenten'
n lan het Groningen Sport Management
nstituut, een initiatief van de Rijks
Iniversiteit en de Rijks Hogeschool
Groningen, en op studiereis in Canada,
ten gretige aftrek vonden.
In Nederland lijkt voor de reislustige
[studenten van het SMI een markt open
-■ te liggen. De trip naar Canada en aan
sluitend twee universiteiten in de Ame
rikaanse staat Ohio is gericht op mar
keting in en voor de sport. Een onder
werp, dat ook bij tennis steeds meer
aanhang krijgt. Feit is, dat de befaamde
vrijwilliger, die in zijn of haar tijd vele
zaken regelt, een figuur is, die steeds
moeilijker valt te strikken voor een lei
dinggevende positie in de sport en bin
nen de club. Feit is ook, dat voor de
(tennis-) competitie op de hogere ni-
veau's sponsoring onontbeerlijk is.
Maar wie trekt de sponsor, en vooral op
welke wijze En dat zeker in een we
reld waarin de interesse voor tennis als
reclamemedium dalende is dan wel mi
nimaal gelijk blijft, maar tegen een
steeds hoger wordend eisenpakket aan
retourprestaties. De vraag naar een
deskundig opgeleide 'regelaar' wordt
bij de recreant en wedstrijdsporter/ten-
niser, maar ook bij de gulle geldgever
steeds nadrukkelijker. De tennisleraar
en coach is thans in een beperkt aantal
gevallen, maar wordt zeker in de toe
komst een tennismanager, die dienst
verlenend is aan speler, club en spon-
Sponsor
Een toeval of niet, maar in het weekein
de van de terugkeer van de Groninger
SMI-studenten uit de USA treden hun
tennissende collega's van GSTC, voor
alweer de vierde competitieronde aan
tegen Dekker Warmond. Een treffen
tussen een van de vele sportonderdelen
van de Rijksuniversiteit en kwartet pu
pillen van 'technisch manager' Carel de
Bruijn. Via sportstimulatie en sport
marketing probeert de Universiteit stu
denten naaf Groningen te lokken, om
ze als speler weer onder andere War
mond te sturen. Het college van De
Bruijn voert een beleid, waarin de 'stu-
denten'-spelers in de competitie de ge
legenheid krijgen zich te bekwamen in
de professionele tennismarkt. GSTC
herbergt allang niet meer de beste stu
denten. Namen als Evert-Jan Hulshof
en Hans Erik Zwaagstra spelen inmid
dels voor gesponsorde clubs als Top-
spinners en Raalte, waar de laatste sa
men met de finalist van het Noorlander
Paas A-toernooi samenspeelt. Ook bij
Dekker hebben de beste mensen hun
markt verlegd. Michael van der Berg
zag zijn persoonlijke wensen beter ge
regeld door Unicum en stapte over.
Monique Kiene steeg wellicht nog na
drukkelijker op de wereldranglijst dan
de lange Koudekerker en probeert het
Carel de Bruijn,
manager
technische zaken
bij Dekker Tennis,
had vorig seizoen
nog de
beschikking over
Michael van der
Berg maar na het
vertrek van de
lange
Koudekerker
gaven de
Warmonders de
plek in de
hoofdklasse op.
FOTO: HENK
SNATERSE
dit najaar bij Zandvoort in de eredivi-
Filosofie
De opleiding volgen in het tenniscolle-
ge, maar ook 'in style' blijven en in de
teamopstelling voorkomen van de War-
mondse vereniging, is al jaren de filoso
fie, die door Carel de Bruijn wordt aan
gehangen. „We hebben alweer vele ja
ren ons tenniscollege", stelde de man,
die zich dit jaar bij aanvang van de com
petitie laat omschrijven als een mana
ger 'technische zaken'. Het eerste team
mag nooit te ver verwijderd zijn vari ons
opleidingsverhaal. Dan is er mogelijk
geen aansluiting. Er mag nooit een gat
vallen, want anders is de trek in en naar
Warmond niet aanwezig. Na de over
stap van Michael hebben we daarom
ook de hoofdklasse opgegeven en nieu
we mensen een kans gegeven. De Roe
meen George Cosac, overigens nog
steeds niet aanwezig, is de vreemde
eend in de bijt bij Lydia Jonkman.
Wimpe Thomas, Patrick Kieboom, en
de weer teruggekeerde Birgit Pardoel.
De Bruijn, die de coaching overdeed
aan Richard van Rooy en Piet van Rij,
alsmede Irfan Aytug voor het tweede
team, opereert achter de bekende
schermen. „We proberen toch een zo
financieel afgewogen systeem in te stel
len, zodata wij ons op langere termijn
minimaal met de sub-top kunnen me
ten. Ik voer budget-besprekingen,
waarvan de hoogte afhangt van de ont
wikkelingen van het Nederlandse ten
nis, met centrumeigenaar Coen Dekker
en directeur Philip van der Kwast, maar
onderhandel ook over de contracten
met de spelers. Ik moet er eerlijkheids
halve bij zeggen, dat we hier de finan
ciële achtergrond hebben om deze din
gen te doen. Anders, vind ik, ben je te
veel afhankelijk van het toeval of er niet
net een speler met aanleg in je college
rondloopt. We streven naar continuï
teit"
Het systeem van de Warmondse mana
ger lijkt te werken. „Ik hoop, dat er in
de toekomst spelers van Dekker, we
derom zoals in de voorgaande jaren be
naderd worden", licht Carel de Bruijn
toe, daarbij doelend op het vertrek van
Michael van der Berg en Monique Kie
ne. „Het geeft erkenning van onze ten-
nisopleiding, al heeft het ook zakelijke
consequenties. Ik vind namelijk dat een
betere opleiding ook beter betaald
moet worden. Overigens correspon
deert dat met de vraag van de ouders
naar een meer zakelijke aanpak. De tijd
van vrijheid en blijheid is voorbij, we
hoeven niet alleen maar gezellig bezig
te zijn". De vrijheid wordt bij Dekker
bewust ingeperkt, al hebben spelers en
ouders wel de vrijheid voor dit systeem
te kiezen. Het college lijkt daarmee niet
overeen te stemmen met de filosofie
van Earle Zeigler, bij wie vrijheid van
handelen door de sporter en combina
tie met de doelen van de vereniging
voorop staat. Anderzijds pleit de Cana
dees voor nieuwe concepten bij het lei
derschap. Uit zijn mond valt. „Uitein
delijk bepaalt de manager het klimaat
waarin het doel van de sportorganisatie
gerealiseerd kan worden", als citaat op
te tekenen. Wellicht dat Carel de
Bruijn bij Dekker een nieuw concept
wil aangeven, want na de gelijke spelen
tegen Amstelpark 3 en de Manege 2 en
het verlies tegen Heerhugowaard, zon
der international Cosac, lijkt de War
mondse manager toch het klimaat gere
geld te hebben, waarin de jonge ploeg
toch tot niet verwachte prestaties kan
komen.
Speelt Dekker morgen tegen Groning
se studenten, die net als hun collega's.
uit Canada en de States, nog maar even
anoniem wensen te blijven, ook de te
genstanders van de andere Leidse top
clubs zijn nauwelijks echt bekend. De
tegenstanders van Harry Verdegaals
Hillegom, de Zwolse LTB zijn een
kampioenskandidaat, maar Joy Mozai-
»ek 2 uit Amsterdam, het Bossche Bas
tion Baselaar en ETC/OVD 2 uit Ede,
de opponenten van respectievelijk Uni
cum, De Merenwijk en Zee en Duin
horen tot de anonimiteit van de mid
denmoot.
Het koudekerkse Artesia kan bogen op
twee derby's. Zijn de spelers van eerste
teamcaptain Taco de Vries, Heddy
Boers, Céline Froma, Hanno van der
Mark en Patrick Niezen wellicht nog
bekend, voorlopig kan TEAN 3 met
jeugdtalent Martin Verkerk nog maar
beter in de anonimiteit opereren. Arte
sia 2 krijgt te maken met de in de Al-
phense regio bekende namen als Catte-
lijne Batelaan, Nicole Pietersen en de
weer van Dekker teruggekeerde Ivor
Bergsma. In afdeling 14 van de vierdek-
lasse twee derby's. Forescate ontvangt
het nog puntloze Hazerswoude, terwijl
Botesa gastheer en -gastvrouw is van
De Boekhorst 2.
Het is voor UVS te hopen dat deze taferelen in de nacompetitie nog regelmatig te zien zul
len zijn. Trainer Ruud de Groot schat de kansen op promotie op vijftig procent.
FOTO: ANDRÉ VAN HAASTEREN
trainer ruud de groot ziet zijn ploeg in hoofdklasse terugkeren
LEIDEN De eerlijkheid ge
biedt te stellen dat de kans dat
UVS zich volgend seizoen weer
hoofdklasser mag noemen niet
overdreven groot is. Allereerst is
^daar de wetenschap dat er voor
zes graag willende eersteklassers
uit 1B en IA aan het eind van de
nacompetitie slechts één plek in
de hoofdklasse is gereserveerd.
Daarbij is er de wetenschap dat
UVS het op beslissende momen
ten nog wel eens wil laten afwe
ten.
Een eigenschap die ook trainer Ruud
de Groot bekend is. „De voorbeelden
'liggen inderdaad voor het oprapen. Dat
degradatieduel tegen HOV, lang gele
den. Die twee wedstrijden tegen AFC
die UVS twee keer degradatie oplever
den. Of twee jaar geleden, toen we uit
eindelijk nog kampioen werden, maar
wel die hele belangrijke partij tegen
SVW gewoon verloren. Ën dit jaar na
tuurlijk, dat alles beslissende duel tegen
Tonegido. Met een overwinning zou
den we praktisch hoofdklasser zijn ge
weest. En UVS verloor".
De beste komt, zo luidt de boodschap
van De Groot, in een dergelijke nacom
petitie lang niet altijd bovendrijven.
Wel de gelukkigste. Hij heeft derhalve
alle reden om pessimistisch in de toe
komst te blikken. Maar .doet dat niet.
„Taboes zijn er om doorbroken te wor
den", zo weet hij. „En waarom zou het
UVS nu niet gewoon een keertje mee
zitten? Neen, ik geef UVS ondanks al
les een hele goede kans om volgend
jaar weer hoofdklasse te spelen. Meer
dan vijftig procent".
Uitgangspositie
UVS kent van de drie deelnemers aan
de nacompetitie van de eerste klasse B
(de winnaar daarvan treedt later in het
strijdperk tegen de sterkste periode
kampioen van IA) de beste uitgangspo
sitie. Zo plaatstde Leidse formatie
zich, door de tweede plek in de regulie
re competitie, voor de 'finale' als de
drie ploegen in de toegift in punten en
doelsaldo gelijk eindigen. Een andere
voordeel is dat UVS morgen met een
uitwedstrijd tegen 's Gravendeel opent.
De Groot: „Op papier is dat de minste
van de drie ploegen, 's Gravendeel is
net boven de middenmoot geëindigd en
speelt ook minder verzorgd voetbal dan
UVS en SVW. Daarbij krijgen we SVW
daardoor thuis. En dat komt ook goed
uit. SVW heeft de laatste thuiswedstrij
den stuk voor stuk gemakkelijk gewon
nen. Vandaar". Aan dat uitduel bij 's
Gravendeel kleeft overigens nog een
praktisch voordeel. Loting heeft uitge
wezen dat UVS ook bij een gelijkspel
een weekje in de wachtkamer kan gaan
zitten, omdat SVW en 's Gravendeel
dan in de tweede partij in actie komen.
Overigens valt er voor UVS in die eer
ste wedstrijd nog wel wat goed te ma
ken. Van 's Gravendeel werd dit sei
zoen immers niet gewonnen. In de eer
ste de beste wedstrijd van het seizoen
werd UVS met maar liefst 0-3 geklopt,
in de terugwedstrijd slaagde 's Graven
deel er op de valreep nog in op gelijke
hoogte te komen: 1-1. Van SVW"pakte
UVS wel drie punten. Uit werd met I -1
gedeeld, thuis met 4-0 gewonnen.
„SVW ligt ons ook beter", weet De
Groot. „Die ploeg is fysiek zeker niet
zwak, maar probeert wel verzorgd voet
bal te spelen. En daar heeft 's Graven
deel minder last van. Dat houdt ge
woon zeven, acht man achter de bal en
dat maakt voetballen een stuk moeilij
ker".
De Groot, volgend jaar werkzaam voor
de in ernstig degradatiegevaar verke
rende hoofdklasser Wilhelmus, gaat
met zestien fitte spelers de eindfase van
het seizoen 1991-1992 in. Drie man
heeft hij inmiddels vrijwel definitief af
geschreven voor dit voetbaljaar. De al
maanden afwezige Rob Dorlas wordt
door De Groot niet meer op tijd fit ver
wacht en ook de het hele seizoen al met
tegenslagen kampende Ruud Boot ziet
hij niet terugkomen. In aanvallend op
zicht denkt De Groot geen beroep
meer te kunnen doen op Gerry Jansen.
Jansen liep in het cruciale duel met To
negido een hamstringblessure op die
vorige week tijdens de training opnieuw
opspeelde. „Ik ben Gerry nu zeker drie
weken weer kwijt. Ik hoop hem dan nog
te kunnen inzetten, want dat zou bete
kenen dat we de hindernissen 's Gra
vendeel en SVW hebben genomen".
Routine
Obstakels die dan vooral door de in
breng van de geroutineerde UVS-kern
moeten worden geslecht, weet De
Groot. „In dit soort wedstrijden is rou
tine een belangrijk gegeven. Nu, daar
van heeft UVS genoeg in de ploeg.
Daarbij is het niet onbelangrijk dat de
meeste spelers gewend zijn aan een lan
ger seizoen. In de hoofdklasse speel je
zesentwintig wedstrijden, in de eerste
klasse vier minder. Die verlenging van
het seizoen behoeft voor UVS dus geen
nadeel te zijn".
De voorbereiding op die laatste duels
verloopt overigens niet zoals De Groot
dat graag zou hebben gezien. „Ik heb
het bestuur voorgesteld zaterdag met
de groep ergens in de buurt van Dor
drecht in trainingskamp te gaan. Dat
bleek niet mogelijk. Financieel kon dat
niet worden geregeld. Jammer? Zeker,
ik begrijp het ook niet zo goed".
Ondanks dat is De Grool optimistisch.
„Ik weet het. Zo'n nacompetitie blijft
een loterij. En de voortekenen zijn niet
allemaal even gunstig. Maar ik geloof
werkelijk dat de ploeg in staat is om die
plek in de hoofdklasse te veroveren".
duid
e' |E
nif
LEIDEN Als slechts de resul-
l.DIjtaten zouden tellen, dan zou de
Leidse voetbalclub VNA een on
opgemerkt bestaan leiden. Ja
renlang had de club aan de Bos-
huizerkade een abonnement op
Lv de laatste plaats op de ranglijst.
Dit seizoen ging het echter on
verwacht goed en eindigde de
1,5 club op de vijfde plaats. Een por
tret van een charmante arbei
dersclub pur sang.
VNA staat voor Voetbal na Arbeid.
Deze naam geeft al aan dat het een ech
te arbeidersploeg is. Mocht dit nog niet
overtuigend genoeg zijn, dan is een blik
naar de oprichtingsdatum alles-onthul-
lend: 1 mei 1946, De Dag van de Arbeid
dus. Toch is het volgens voorzitter G.
Van der Hoed absoluut niet zeker dat
deze dag bewust is gekozen. „Het zou
kunnen, maar waarschijnlijk is het toe
val". Te bewijzen valt het volgens Dirk
van der Neut nooit, omdat iedereen na
de oorlog een beetje links was. Van der
Neut is met zijn 77 jaar de meest beken
de man van VNA. Hij is 25 jaar be
stuurslid geweest en verzorgt nu nog de
lotto. „Ik zou het wel gemerkt moeten
hebben als het erg links was. Maar we
deden altijd alleen maar aan voetbal,
niet aan politiek".
De club heeft op dit moment ongeveer
125 leden (vier seniorenteams, drie
jeugdteams en een zaalvoetbalteam,
dat dit jaar gepromoveerd is naar de
hoofdklasse). Tot twee keer toe is er ge
probeerd een dameselftal op poten te
zetten, maar beide keren strandde het
initiatief. „De eerste keer waren er te
weinig meisjes. Als er een paar onge
steld waren, waren er niet eens vol
doende vervangsters voor handen", al
dus Van der Hoed. „En de tweede keer
was er een meid die de hele boel ver
ziekte. Toen we met schorsing dreigden
gingen haar vriendinnen achter haar
staan en hebben we de boel maar opge
doekt". Toch is VNA nu weer voorzich
tig begonnen met de meisjespupillen.
De sfeer binnen de blauw-witte club
aan de Boshuizerkade is eerlijk en
vriendschappelijk. Dit blijkt uit hele
simpele dingen, zoals een bandje na af
loop van een wedstrijd. „Maar we heb
ben wel de intentie om ooit nog eens in
de KNVB te spelen", vertelt Van der
Hoed, die al zestien jaar voorzitter is.
Het is VNA tot nu toe nog echter nog
nooit gelukt. Sterker nog, het eerste
kampioenschap moet nog gevierd wor
den. Dit seizoen was de ploeg van Per
Krispijn echter dicht in de buurt van
een titel. „Enkele weken geleden heb
ben we helaas onze kansen verspeeld
toen we verloren tegen Teylingen.
Toen was de droom over".
Zo'n twaalf jaar geleden beschikte
VNA over minstens net zo'n goed
team. Van der Hoed: „We hadden toen
vijf Hagenaars in het team, die allemaal
afkomstig waren uit een woonwagen
kamp. Die waren erg goed en vooral
enthousiast. Ik weet nog goed het
weekend, waarin de autovrije zondag
viel. Ze kwamen die dag toch maar
mooi met z'n allen naar Leiden".
De relatie met buurman Leidsche Boys
is goed. „Dat moet ook wel, omdat je
elkaar altijd nodig hebt. Al is het maar
om een kratje bier of koffiemelk",
meent Van der Neut. Hij vindt het nog
steeds jammer dat de fusieplannen tus
sen VNA, Leidsche Boys en Oranje-
Groewn zo'n tien jaar geleden nioet
zijn doorgegaan. „Kijk, ik ben een
VNA-man. Maar je moet reëel zijn.
Met het kleine aantal teams dat we
toen hadden dreigden we te veroude
ren en dan is een fusie heel goed. Dan
hadden we twee van de drie kantiners
bijvoorbeeld kunnen gebruiken als je-
uigdhonk, en één kantine voor ons al
len". Van der Hoed denkt hier echter
heel anders over. „Overal waar je bin
nenkomt proberen ze je een fusie aan
te praten, ook bij de gemeente. Kleine
verenigingen hebben óók hun bestaans
recht. En vooral nu gaat het erg goed
met VNA, onder andere door de aan
was van jeugdspelers".
Op 16 mei wordt het jaarlijkse familie-
toernooi gehouden. Acht teams van ne
ven, nichten, ooms en oma's komen dan
tegen elkaar uit en strijden om de eer.
„Altijd reuze gezellig", aldus Van der
Neut. Op 30 mei is het weer de beurt
aan het Dirk van der Neut-toernooi.
Vier Leidse clubs strijden om jaarlijks
om deze bokaal. Van der Neut is be
scheiden over het toernooi, dat zijn
naam draagt. „Ik heb altijd voor de club
gewerkt omdat ik het zélf leuk vond. Ik
hoef daar dan eigenlijk geen ophef
