Duo DD sterk in stilte Waag
Egbert van Hees flirt met komedie
CcidócSouoanl
KUNSTRTV
Monet-expositie
in Luik verlengd
Koninklijke Schouwburg als
supermarkt voor theater
I
De voorkeur van een kunstenaar voor geweld
i
ZATERDAG 25 APRIL 1992
LUIK - Een expositie van werken van de
Franse impressionist Claude Monet in Luik
trekt veel publiek. Vrijdag werd de 100.000e
bezoeker geteld. De organisatoren maakten
tegelijkertijd bekend dat de tentoonstelling,
die tot 10 mei zou lopen, met drie weken
wordt verlengd. Sinds 10 april, toen de
60.000e bezoeker werd verwelkomd, zijn de
organiserende Luikse musea uit de kosten.
Voor hen is de toeloop ongekend en een aar
dige bron van inkomsten Een entreebiljet
kost 200 frank (circa elf gulden).
De expositie omvat veertig, meest uit het
buitenland afkomstige doeken, die een
chronologisch overzicht geven van het werk
van de belangrijkste Franse impressionisti
sche schilder* 1840-1926).
Ouo uO (Reijer Dorresteijn. trompet, en Jaap Derc-
ksen, piano). Composities wan onder anderen Lige-
ti, Greco en Vasquez Oias. Gehoord in de Leidse
Waag. vrijdag 24 april.
Idoor
OSCAR VAN DEN WIJNGAARD
Zo op het eerste gezicht is de combinatie
van piano en trompet niet bepaald de aan
trekkelijkste die je je kunt voorstellen.
Veel vuurwerk, veel 'volharding' verwacht
je, en weinig nuance. De twee leden van
Duo DD spelen allebei ook bij De Volhar
ding. en een deel van het programma van
gisteravond kwam voort uit de school van
Andriessen. Toch gaven de verschillende
nummers die pianist Jaap Dercksen en
trompettist Reijer Dorresteijn gisteravond
speelden een aangenaam verrassende va
riatie te zien.
In veel werken was een duidelijke tweede
ling aanwezig in snelle, agressieve en lyri
scher delen. Bij Steve Martlands 'Duo' en
Richard Ayres' 'Untitled' klonk in de snel
lere passages naar mijn mening iets te
veel de hand van de meester door: beide
zijn leerling van Louis Andriessen. De
structuur die in Andriessens werken altijd
zo prominent aanwezig is, miste ik echter
bij Martland, en nog meer bij Ayres. Het
langzame deel van Martlands compositie,
waarin afwisselend hoge en lage akkoor
den in de piano zachtjes een kalme melo
die van de trompet omspelen, was daaren
tegen zeer fraai; hetzelfde gold voor de ca-
dens-achtige en intense trompetsolo in
het titelloze stuk van Ayres.
'Mysteries of the Macabre' van György Li-
geti is een arrangement gebaseerd op zijn
opera 'Le Grand Macabre'Dit stuk wekt
met al zijn maracca's, scheidsrechters-
fluitjes, gesis en gestamp vooral hilarisch.
Muziek als burlesk vermaak, met uitroe
pen als - na een orkaan van geluid - 'Wie
bitte?', of - terwijl de trompettist rood aan
loopt - 'Wass ist denn schon wieder?'.
Het interessantst waren echter de twee
werken die dit jaar speciaal voor het duo
zijn geschreven: 'Tosjoe' van de Portugees
Amilcar Vasquez Dias, en 'Spontaneous
Combustion' van de Amerikaan José-Luis
Greco. Met name het eerste deel van Dias'
compositie heeft iets betoverends. als door
het aanhouden van het pedaal in rusten
tussen de snelle zestienden de mooiste sa
menklanken zachtjes nagalmen. Of het
aan het duo lag of niet was niet altijd even
duidelijk, maar ook hier verloor het snelle
re stuk wat van zijn eigen karakter. Mis
schien een iets te Nederlandse, of liever
Haagse benadering. Die speelde c
gloednieuwe stuk van Greco part
een bijna okestrale, symfonische o|
en een prachtig lyrisch middend«
dezelfde sfeer opriep als het 'Ebor
certo' van Stravinski), kwam het s
wegende slot te abrupt. Toch was h
dit stuk dat bewees tot wat voor ui
pende klankbeelden de combinatii
en trompet in staat is, terwijl de v<
lende delen volledig met elkaar ii
wicht waren. Jammer dat in een st
meer dan honderdduizend inwone
meer dan tien man naar zoiets onbi
- en moois - durft te komen luisterer
door
GÉ ANSEMS
DEN HAAG - De tijd dat
de Koninklijke Schouw
burg in Den Haag uitslui
tend toneel hu is voor een
bepaald, wellicht elitair
publiek was, is reeds lang
voorbij. Sinds een jaar of
vijf richt de schouwburg
zich op een breder pu
bliek. Óf om met directeur
Hans van Westreenen te
spreken: „De schouwburg
moet het theater voor heel
Den Haag worden
Van Westreenen wil van zijn
schouwburg een theater ma
ken, waarin zowel de bewoner
van Benoorden hout als die van
de Schilderswijk iets van zijn
gading vindt. Dit blijkt onder
andere uit het abonnementen
aanbod voor het nieuwe sei
zoen 1992/1993. Naast de reeds
bekende serie-abonnement
'Toneel, de lichte genres' zijn
nu ook abonnementen ver
krijgbaar voor 'Musical
Show' en 'Licht-Amusement'
en 'Shakespeare'. Nieuw is ook
dat het Nationale Toneel in de
abonnementen-reeks van de
schouwburg meedraait, zowel
in de keuze als in de serie-
abonnementenreeks.
Eei. serie-abonnement bestaat
uit een reeks voorstellingen
binnen een genre op een vaste'
dag in de week. De bezoeker
krijgt ook een vaste plaats in
de schouwburg. Er is een keu
ze uit 27 series. Een keuze
abonnement bestaat uit ten
minste vijf verschillende voor
stellingen. In deze categorie
zijn alle voorstellingen van de
grote repertoiregezelschappen
opgenomen en bestaat verder
uit amusementsvoorstellin
gen, opera en operette. Kort
om. de schouwburg biedt voor
elk wat wils.
De Koninklijke Schouwburg
heeft ook de middagvoorstel
lingen uitgebreid. Vorig jaar
was de belangstelling voor het
zondagmiddag-abonnement
zo groot, dat dikwijls 'nee'
moest worden verkocht. Daar
om zijn er bij wijze van experi
ment nu ook voorstellingen op
de woensdagmiddag gepro
grammeerd. Verder is uit on
derzoek gebleken dat de wen
sen van het matinee-publiek
nogal uiteenlopen. Daarom
heeft de schouwburg nu vieF
matinee-abonnementen in de
aanbieding: 'Toneel-de lichte
re genres', 'Musical Show'
en 'Het Nationale Toneel' en
een ruimer aanbod in het keu
ze-abonnement.
Vijf jaar geleden is de schouw
burg met de wijziging van de
programmering begonnen. Dit
heeft al geleid tot een aanzien
lijke groei van het publiek.
Werden er vijfjaar geleden nog
2500 stoelen aan abonnees ver
kocht, dit seizoen waren dat er
al 25.000
Het zal duidelijk zijn dat meer
publiek meer geld in het laatje
brengt. Toch is dat volgens
Hans van Westreenen niet het
hoofdmotief voor de verande
ringen. Het belangrijkste mo
tief is voor hem dat de schouw
burg, een gemeentelijke in
stelling. er voor iedere Hage
naar moet zijn. En dan kan
men niet alleen volstaan met
toneel met een hoofdletter T
Toch is Van Westreenen niet
van plan om alles wat het grote
publiek trekt naar zijn
schouwburg te halen. „Bij ons
moet het gaan om woordkunst,
zowel gezongen als gesproken.
In de tijd dat de Haagse Come-
die de schouwburg bespeelde,
was het een toneelhuis voor de
gegoede burgerij. Er werd to
neel gemaakt dat reflecteerde
aan de waarden van dit bevol
kingsdeel. In de jaren zestig
dacht men nog datje alle lagen
van de bevolking zou kunnen
winnen voor bij voorbeeld een
Anouihl-voorstelling. Dat
bleek een illusie. Maar met een
voorstelling van John Lanting
trek je wel publiek, dat je nor
maal niet in de schouwburg te
genkomt. En als schouwburg
heb je de taak om een zo'n
breed mogelijk publiek te be
dienen".
Nationale Toneel
De verbreding van het aanbod
betekent echter, aldus Van
Westreenen. niet dat het Natio
nale Toneel in de verdrukking
komt. Dit gezelschap, de vaste
bespeler van de schouwburg
neemt veertig procent voor-
stellingen-aanbod voor zijn re
kening En in totaal bestaat on
geveer vijftig procent van het
menu uit voorstellingen van
*de gesubsidieerde gezelschap
pen.
Het Nationale Toneel heeft
voor het nieuwe seizoen vijf
premières in petto: 'De Koop
man van Venetië' (Shakespea
re) in de regie van Ger Thijs.
Hans van Westreenen „De
schouwburg moet het theater
voor heel Den Haag worden"
FOTO: SP
'Leonie is over Tijd' (Georges
Feydeau. regie Herman Gilis),
'Moortje (Bredero) in de regie
van Hans Croiset, 'Bobby Fis
her is alive and lives in Pasade
na (Lars Norén) geregisseerd
door Albert Lubbers en 'Iphi-
genia op Tauris' (Goethe) in de
regie van Ger Tijs.
Anatevka
In de serie Licht Amusement
heeft de schouwburg onder
meer geprogrammeerd 'De
Wijze Kater' (Heijermans). de
musical 'Hello Dolly' (Stewart,
uitgevoerd door het Konink
lijk Ballet van Vlaanderen), de
klucht 'Kink in de Kabel' (Ray
Cooney) door Theater van de
Lach. In de serie Musical
Show zijn onder meer opgeno
men de dansmusical 'Move!'
(met een internationale cast
van dansers en zangers), de
musical Anatevka (door het
Koninklijk Ballet van Vlaan
deren) en de nieuwe Neder
landse musical 'Roze Kroko
dillen' (met Vera Mann in de
hoofdrol).
Voor opera-liefhebbers heeft
de schouwburg onder meer in
de aanbieding: 'La Traviata'
(Verdi) door de Staatsopera
Lodz uit Polen. Dit gezelschap
tekent ook voor de voorstelling
Le Nozze di Figaro (Mozart).
De Vereenigde Algemeene. Kome
die-serie. VARA-televisie. Nederland
2 om 20.40 uur. Dinsdag.
Idoor
HANS PIET
HILVERSUM - Regis
seur Egbert van Hees
heeft vooral naam ge
maakt als de man van de
grote concerten. Hij
bracht Madonna, Tina
Turner, Lionel Richie,
Pink Floyd en Prince -
waarvoor hij in Amerika
de tv-prijs 'The Monitor'
ontving - in beeld en de
wereld smulde. Per keer
trok hij zo'n honderdder
tig miljoen kijkers. Ze ge
noten van de manier waar
op hij in het licht van de
schijnwerpers de muziek
een eigen gezicht gaf.
Maar alles wordt op een
gegeven moment werk,
dus werd het tijd voor een
nieuwe uitdaging: de ko
medie.
Egbert van Hees (46): „Dat
aantal zal ik niet halen met de
komische serie 'De Vereenigde
Algemeene', die de VARA van
af dinsdag op het scherm
brengt. Maar als het er tweeën
eenhalf miljoen per aflevering
worden, ben ik dik tevreden".
Zijn flirt met komedie is niet
zomaar uit de lucht komen val
len. Egbert: „Het idee om dra
ma te gaan doen. heeft heel
lang in mij gesluimerd Vorig
jaar kreeg ik van Veronica
mijn eerste echte kans met de
driedelige serie 'Jaloezieën'
van Haye van der Heijden. Ik
kreeg echt alle vrijheid en heb
het verhaal dan ook helemaal
naar televisie mogen vertalen.
De reacties waren goed. Men
vond het mooi. Op zo'n mo
ment staat al snel een volgen
de klant klaar. Die nieuwe
werkgever was de. VARA. Ze
zochten iemand die geen routi
ne had in het vervaardigen van
komedie-series. De omroep
wilde een reeks die zou verras
sen. Daarom zijn voor de
hoofdrollen ook geen bekende
grappenmakers aangetrok
ken. Ik had wel eens een stuk
van het Werktheater naar tele
visie vertaald, mooie produk-
ten gemaakt voor de IKON en
Egbert van Hees. met schrijvers Gerrit de Jager (I) en Gerrit Mollema (r): „Voor ik aan een concert begin,
wil ik de hoofdpersoon eerst vijftien minuten in de ogen hebben gekeken"
FOTO ANP
mij ingezet voor de 'Ombuds
man'. maar dat is allemaal re
delijk onbesproken gebleven.
Mensen vallen nu eenmaal op
grote namen, dus was ik de re
gisseur van de wereldsterren".
Toevallig
„Hoewel die concerten mijn
normale werkterrein 'lijken,
ben ik daar eigenlijk ook maar
toevallig ingerold. Als je het er
bij de eerste goed vanaf
brengt, krijg je vanzelf een vol
gende aanbieding. Bovendien
is het in die wereld maar dun
bezaaid met regisseurs. In Eu
ropa zijn er eigenlijk maar vijf
en daar ben ik er toevallig een
van. Het punt is dat je behoor
lijk stress-bestendig moet zijn.
Zo'n concert opnemen is een
explosie. Alles moet in die kor
te tijd kloppen. Dat vraagt dus
een inzet van honderdvijftig
procent. Eigenlijk werk je bui
ten jezelf om. Pas achteraf be
sef je wat je hebt gedaan. Bij
drama ligt dat anders. Daar
kun je wat is opgenomen te
rugkijken. Je kunt sleutelen
aan scènes en dialogen. Voor
elke aflevering van 'De Veree
nigde Algemeene' hebben we
drie dagen de tijd".
„De mate van stress is het gro
te verschil tussen het opne
men van een concert en een
komedie-reeks. Bij een optre
den moet je naar die ene cli
max toewerken. Die mag je ab
soluut niet missen. Je bent dus
vreselijk geconcentreerd bezig
dat moment te vinden. Bij ko
medie kun je die hoogtepun
tjes verspreiden over de vijfen
twintig minuten die een afle
vering duurt. Het is wel ver
moeiend, maar je hoeft minder
intens bezig te zijn. Het ver
schil in de manier van werken
is dat je in een komedie vrijer
bent. Je zoekt naar zaken die
een wezenlijk effect kunnen
hebben bij mensen en daar
probeer je voorzichtig mee om
te springen. Doel is de mensen
een paar keer te laten lachen,
want een geamuseerde kijker
stemt de volgende keer weer
af'.
Onbewust
„Op het moment dat ik deze
baan kreeg aangeboden, heb
ik niet gedacht, nu ga ik eens
flink veel naar andere kome
dies kijken om te zien hoe zij
het doen. Dan word je onbe
wust toch beïnvloed en dat wil
ik niet. Het moet er juist an
ders uitzien, een ander tempo
hebben. Als ik een speelfilm
zou mogen maken, ging ik ook
niet naar de bioscoop om de
kunst af te kijken. Ik zie overi
gens heel weinig films. Niet
omdat ik er niet van houd. Het
heeft meer met mijn lengte te
maken. Vroeger als ik naar de
bioscoop ging, kreeg ik altijd
opmerkingen als: „Hé lange,
ga eens ergens anders zitten.
Je zit in mijn beeld". Dan gaat
de lol er snel af'.
„Ik neem een nieuwe uitda
ging aan als ik denk dat ik hem
aan kan. Ik moet mij honderd
vijftig procent kunnen geven.
Voor 'De Vereenigde Algemee
ne' was ik behoorlijk zenuw
achtig. Maar, er was dan ook
helemaal niks. Er waren twee
scripts en twee schrijver^. We
hebben, met de VARA. de ac
teurs en actrices bij elkaar ge
zocht. zijn eigenlijk met iets
doods aan de gang gegaan en
hebben het tot leven gewekt.
Daarbij hebben we alles wat
voor de hand lag vermeden. Zo
staat Karin Bloemen (ze speelt
de rol van directeursvrouw Ria
Blauwboer) bekent als een la-
waaipapagaai, dus hebben we
haar nu heel klein gemaakt,
door Ria heel lief te laten zijn
voor haar man. Het moest geen
routine-klus worden, want dan
is het niet leuk, dan doe je het
voor het geld. Ik heb niks te
gen een goed salaris hoor,
maar dit keer telde de artistie
ke uitkomst".
Belang
„Als ik een concert opneem, is
dat ook van het grootste be
lang. Toch is de spanning daar
zo groot, dat ik naderhand
vaak een maand van de wereld
ben, zoals bij Tina Turner bij
voorbeeld is gebeurd. Het is
een avontuur, waarbij je ach
teraf pas beseft welke risico's
je eigenlijk hebt genomen. Ik
herinner mij dat het bij Ma
donna bijna mis ging. Aan het
begin van de show zat
een kruk op het podiui
wijl achter haar de hal
pende luxaflex zonnes
doorlieten. Ik dacht,
bruik voor de opening
den haar schaduw. Maar
cruciale moment vielei
een windvlaag die jalo
dicht, waardoor de kijk
zwart beeld kreeg voorgj
teld. Bovendien zong ze i
ste regels vals. Vanaf d
ment hebben Madonna
er echt keihard aan geti
om het concert toch bov
gemiddelde niveau uit
len, wat uiteindelijk ni
nummers ook lukt. Je zi
ze zich inspant. Voor de
)video hebben ze dat de
gesneden en dat vind i
vreselijk jammer. De spj
is weg".
Ogen
„Voor ik aan zo'n klus!
wil ik de hoofdpersoon
vijftien minuten in de
hebben gekeken, ande
ik het niet. Bij Lionel
was dat geen enkel pro
Daar heb ik heel lang rr
ten praten, ook achter
Prince lukte dat nauy
Hij is heel afstandelijl
vrouwen praten, vindt h
probleem, maar met m
lukt het maar moeilijk. I
ma is dat praten ess«
Daar doe je bijna niks an
Egbert van Hees is gee
kaholic zoals Ate de Jc
voorbeeld. „Daarom b
ondanks wat aanbiec
ook nooit naar Amerib
huisd. Ik vind het hier
leuk. Ik heb eens drie
den in Rome gewoond
werkt Ben daar als eei
behandeld, had een au
chauffeur en een secret,
alles voor mij regelde
maal terug in Nederland
ik de melkboer tegen c
„He, ik heb hier een bc
voor 12,95 gulden. Dat
krijg ik nog van je". Ik 1
man wel kunnen om!
Heerlijk, vind ik dat...".
„Ik wil geen slaaf vai
werk zijn Er moet ook i\
sociaal leven over blijvj
vendien wil ik geen ha!
afleveren. En van Jeroei
bé heb ik inmiddels be
dat Amerikanen het n
vinden om twintig miljd
lar voor een film uit fe
maar naar Nederland te
ren vinden ze te duur.
dus maar gewoon hier w
Tentoonstelling: 'Schoonheid en Ge
weld. Japanse prenten van Yoshitos-
hl 1839-1892 Van Goghmuseum,
Amsterdam Tot en met 28 juni. En
gelstalige catalogus 49.50. Lezin
genserie op 9 juni. passe-parlouts
10.-
Idoor
MARION VAN 0UDHEUSDEN
AMSTERDAM - Vincent
van Gogh was, zoals be
kend een groot bewonde
raar en verzamelaar van
Japanse prenten. Hij
stond niet alleen in zijn
waardering voor dergelij
ke afbeeldingen: vele laat
19e-eeuwse westerse
kunstenaars gebruikten
Japanse illustraties als in
spiratiebron. Dat Japanse
kunstenaars echter ook
keken naar westerse voor
beelden is veel minder be
kend. Het werk van Tsu-
kioka Yoshitoshi is hier
een goed voorbeeld van.
Op 9 juni 1992 is het honderd
jaar geleden, dat deze laatste
meester van de Japanse ukiyo-
e prentkunst is gestorven. Het
Van Goghmuseum in Amster
dam besteedt tot en met 28
juni aandacht aan zijn hon
derdste sterfdag met een lezin
genprogramma en een over
zichtstentoonstelling. de
grootste die er ooit buiten Ja
pan over deze kunstenaar is
gehouden.
Houtblokken
De naam Yoshitoshi waaron
der we hem nu kennen, kreeg
hij toen hij in het atelier van
zijn leermeester, de beroemde
Kuniyoshi. werkte. Om aan te
geven bij wie zij in de leer wa
ren geweest, hadden alle leer
lingen van Kuniyoshi een
naam, die begon met het laat
ste deel van zijn naam, Yoshi.
Yoshitoshi's leermeester Uta-
gawa Kuniyoshi was een van
de belangrijkste kunstenaars
van Edo. Hij was een meester
op het gebied van de zoge
noemde Ukiyo-e prent. Dit wa
ren prenten gedrukt door mid
del van houtblokken. De kun
stenaar maakte eerst een teke
ning op dun papier met pen
seel en zwarte inkt. Daarna
werd dit papier omgekeerd en
op een blok hout geplakt,
waarna iemand anders, name
lijk de houtsnijder, het hout
wegsneed, zodat alleen de lij
nen overbleven.
Als er meerdere kleuren ge
bruikt moesten worden, dan
werden er ook meerdere hout
blokken gebruikt. Vervolgens
kwam de drukker aan de
beurt: hij bestreek het eerste
blok met zwarte inkt. zodat de
lijnen op het papier werden
overgebracht. Daarna bestreek
Hij de andere blokken hout
voor de diverse kleuren. Deze
werden een voor een gedrukt.
Uiteindelijk zorgde de uitge
ver voor de verkoop en de ver
spreiding van de tekeningen.
Bij de onderwerpskeuze werd
over het algemeen de smaak
van het publiek gevolgd. De
kunstenaars hadden meestal
niet veel eigen inbreng in de
onderwerpen, maar werkten
voor de behoeften van een
groot publiek. De Ukiyo-e
prent was in de zeventiende
eeuw ontstaan en bleef tot ver
in de negentiende eeuw in
zwang.
De mate van succes van een
prent valt af te lezen aan de
toestand van de houtblokken
waarmee ze gedrukt zijn. Po
pulaire. succesvolle prenten
werden veelvuldig afgedrukt,
zodat de houtblokken versle
ten raakten en de afdrukken er
rafelig uitzagen. De prenten,
die er heden ten dage het
mooist uitzien, met scherpe lij
nen. zijn juist die prenten die
Links:
Ondanks
zijn
voorkeur
voor
geweld
dadige
taferelen
maakte
Yoshitoshi
ook
lieflijke
taferelen,
zoals het
reiger
meisje
Rechts:
De
priester
Dainin
vermoordt
Umegae
FOTO S
VAN GOGH
MUSEUM
het minst zijn afgedrukt in de
loop der tijd.
Depressies
Bij Kuniyoshi kwam Yoshitos
hi ook in contact met westerse
prenten en gravures
Toen Kuniyoshi in 1861 stierf,
had Yoshitoshi nog niet de ge
legenheid gehad zich als zelf
standig kunstenaar te vesti
gen. Hij was pas eenentwintig
jaar oud. Tijden van geestelij
ke depressies en financiële
nood wisselden zich af met pe-
■rioden van publieke erken
ning en succes. In de laatste
decennia van zijn leven was hij
echter een succesvol en alom
geëerd kunstenaar geworden.
De ingrijpende, maatschappe
lijke veranderingen waarmee
Japan eind vorige eeuw werd
geconfronteerd en die veel ver
warring met zich meebrach
ten. gingen niet ongemerkt
voorbij aan een kunstenaar ais
Yoshitoshi. Hij stond in gees
telijk en moreel opzicht aan de
zijde van diegenen, die de
oude waarden van Japan wen
sten te behouden. Toch bleek
ook hij wel degelijk gevoelig
voor de vele nieuwe indrukken
uit het Westen. Westerse in
vloeden wat betreft üjnvoering
en perspectief zijn vaak duide
lijk in zijn werk aanwezig.
Geweld
Dergelijke roerige tijden, met
militaire conflicten en opstan
den. leverden Yoshitoshi de
vele gruwelijke beelden op. die
hij in zijn prenten zou verwer
ken Hij schetste op slagvelden
en bij executieplaatsen en
maakte afschrikwekkende te
keningen van lijken en afge
hakte hoofden. Geweld, soms
zelfs bruut, sadistisch geweld
zou tot aan zijn dood een be
langrijke plaats in zijn werk in
blijven nemen.
Het is duidelijk, dat niet alleen
de realiteit van zijn tijd Yoshi
toshi aanzette tot dergelijke
onderwerpen. Naast het feit
dat er in Japan een traditie was
van gewelddadige onderwer
pen. had hij er zelf ook een be
paalde voorkeur voor. Bij het
uitbeelden van mythologische
onderwerpen komt deze vocy-
keur voor gewelddadigheid
eveneens regelmatig terug.
Buiten deze gewelddadige scè
nes, vaak in een historische of
mythologische context, maak
te Yoshitoshi tevens afbeeldin
gen van mooie vrouwen, zoge
noemde Bijin-e prenten. The
ma's als landschappen of dier-
en-bloem-prenten. zo ruim
vertegenwoordigd in de Japan
se kunst, komen we bij hem
nauwelijks tegen. Een overi
gens erg fraaie uitzondering is
op de tentoonstelling te zien:
karpers in een vijver met tak
ken blauwe regen.
Over het algemeen echter
staat de mens en zijn emoties
centraal in zijn werk. Bij zijn
beeltenissen van vrouwen laat
Yoshitoshi een nogal twee
slachtige houding zien. De
vrouwen die hij afbeel
gewoonlijk losbandig.1
zuchtig. Alleen bij de
ties van vrouwen uit
schiedenis. heldinnen
weet hij meer respect
onderwerpen te leggen.j
Bewust probeerde YoS
het verleden levendig j
den en voelde hij dat j
daarbij een rol bchoj
spelen. Niet als chroi
van zijn eigen tijd. nj
verbeelder van traditu
doxaal genoeg maaH
daarbij wel gebruik van)
ten. die de westerse kui
hadden opgeleverd
