Leprastichting viert 25-jarig
jubileum met twee tv-films
üdóeQowumt
fans nemen afscheid
un Freddie Mercury
Country Festival herleeft met The Hiqhwaymen Jeugdige terugval van scapino
Uormen van applaus bij Russisch concert
KUNSTRTV
;en oerlelijk paviljoen vormt Nederlandse bijdrage Expo '92 Benny Hill, meester van de sketch
9
o
P
9
Q
11
Laatste
foorstellingen
in Den Haag
Glerum
DINSDAG 21 APRIL 1992
ïvolg van de voorpagina)
VILLA De Spaanse
ning Juan Carlos heeft
teren de Wereldten-
instelling. waaraan 110
den deelnemen, offi-
el geopend.
het Nederlandse paviljoen
deze Expo '92. die zes
inden duurt en sluit op 12
iber. kleven nogal wat be
ren Zo is het pand geen so-
gebouw. De wanden zijn
isparant en de wind en re-
waaien er voortdurend
rhecn. Daarom is er voor de
,ien schilderijen, die vol
gens Hans de Herder, hoofd
van de afdeling restauratie en
conservatie van de RBK, aan te
veel zonlicht bloot staan, een
speciaal 'museumpje' ge
bouwd.
Volgens De Herder is er een
aantal oplossingen te beden
ken om het zonlicht tegen te
houden. Zo kan bij voorbeeld
een groot gedeelte van de
transparante buitenkant van
het Nederlandse paviljoen
worden afgedekt. Ook is het
mogelijk om tegen de wanden
transparante folies te plakken,
die het licht absorberen en
weerkaatsen.
De schilderijen, onder meer
van Van Gogh, Rembrandt,
Jan Steen, Breitner, en Mon
driaan, hangen op de bovenste
verdieping van het paviljoen.
In deze speciaal ontworpen vi
trine is van een constante tem
peratuur en vochtigheidsgraad
sprake. De vitrinekast wordt
permanent bewaakt door een
achttal Nederlandse mare
chaussees. die speciaal voor de
beveiliging van de Nederland
se kunstobjecten in Sevilla
zijn gedetacheerd.
Als er binnen de kast brand
uitbreekt wordt de ruimte bin
nen acht seconden gevuld met
halogeengas. Het gas gaat een
verbinding aan met de zuur
stof, waardoor het vuur dooft.
Over de algehele Nederlandse
presentatie op Expo '92 hullen
de meeste mensen zich in stil
zwijgen. Marijke van de Wijst,
verantwoordelijk voor de
vormgeving van de kunsteta
ge. spreekt zich wel duidelijk
uit. Met de rest van de inrich
ting wil ze niets te maken heb
ben. Vreselijk vindt ze het.
..Probleem in Nederland is. dat
ze niet in de gaten hebben dat
je ontwerpers moet aantrek
ken voor het ontwerpen van
bepaalde zaken. Een drukker
moet je niet vragen om ook het
ontwerp ergens voor te maken.
Een drukker moet drukken en
meer niet".
De kritiek van Van der Wijst is
vergelijkbaar met die van de
architecten van het paviljoen,
Jansma en Moché. Zij bestem
pelden de inrichting onlangs
als oerlelijk en kwalitatief ver
beneden de maat. Het ontwerp
van Jansma en Moché wordt
wel van alle kanten bejubeld,
hoewel de bijnamen niet van
de lucht zijn. Sommigen spre
ken over de garage, of de door
zonwoning, of het huilende pa
viljoen. De laatste kwalificatie
duidt op het water dat langs de
buitenkant van het paviljoen
naar beneden druppelt. Dit zo
genaamde desert-coolingsys-
teem moet de temperatuur
zo'n 7 graden doen dalen. De
komende maanden moet blij
ken of het systeem werkt.
(Vervolg van de voorpagina)
LONDEN - Benny Hill was de
meester van de sketch. De op
67-jarige leeftijd aan een hart
aanval overleden Britse acteur
en komiek, verzon in zijn le
ven heel wat typetjes, die hij.
vooral op het televisiescherm,
tot in de perfectie gestalte gaf.
Hill, die na zijn eerste hartaan
val van zijn artsen het advies
kreeg op een streng dieet te
gaan. leefde voor zijn werk. Hij
gebruikte zijn 109 kilo om de
humor in zijn verzonnen sket
ches op de spits te drijven. En
zo zal hij dan ook bekend blij
ven als de mollige acteur die
immer op onhandige wijze pro
beerde schaars geklede dames
te versieren. Benny, die met
zijn humor wereldfaam ver
wierf. was in de jaren zeventig
een van de populairste arties
ten van Groot-Brittannië. Toch
was niet iedereen even blij met
zijn excentrieke humor. Intel
lectuelen hadden kritiek op
zijn ouderwetse onderbroe-
kenlol en feministen verweten
hem seksisme. Desalniettemin
zijn de Benny Hill shows nog
steeds populair en worden op
namen uit de jaren '70 en '80
nog in talloze landen uitgezon
den. Bekende fans zijn onder
anderen Frank Sinatra. Mi
chael Jackson, Liza Minelli,
Michael Caine en Clint East
wood.
Hill was vrijgezel en leidde een
teruggetrokken leven. Hij had
geen familie meer. Om die re
den werd zijn lijk pas gister
avond gevonden nadat de bu
ren. die hem in het paasweek
einde niet hadden gezien, de
politie hadden gewaarschuwd.
Dat hij nooit trouwde, ver
klaarde hij ooit met: „Geeste
lijk ben ik niet ouder dan ze
ventien jaar, dus nog veel te
jong". Op dezelfde manier
sprak hij over zijn rijkdom. „Ik
heb de middelen om een met
goud bedekte Rolls Royce te
kopen, maar ik loop liever".
vergebleven leden van Queen, voor de laatste keer samen, aan het begin van het meer dan vier uur
,1 nde liefdadigheidsconcert ter ere van Freddie Mercury. foto ap
^IDEN Tienduizen-
fans hebben gisteren
;i|een volgepakt Wem
stadion in Londen af-
[°l eid genomen van Fred-
Mereury, de zanger
de Britse groep
ten.
■erleed in november vo
ir aan aids. Tijdens het
itionele concert dat in meer
zeventig landen werden
ïzonden en waarvoor de
l( tdandse fan tot half drie
chts door Veronica werd
gehouden, traden bij-
']<|Dnderd-artiesten op, onder
George Michael, Elton
Guns 'n' Roses, Seal en
Minnelli. Zij brachten
ia imers waarmee het Engel-
wartet bekend werd als
•mian Rhapsody', 'Radio
a' en 'Who wants to live fo-
«r-
p dbye Freddie, we will miss
5. stond op een van de vele
li doeken boven het 72.000
koppige publiek in het sta
dion. waar ook via reuze beeld
schermen clips werden ver
toond van optredens van de ex
centrieke Mercury. Queen-gi-
tarist Brian May beklom sa
men met zijn collega's, drum
mer Roger Taylor en bassist
John Deacon, als eerste het po
dium en liet het publiek weten
dat zij waren gekomen „ter
viering van het leven, het werk
en de dromen van Freddie
Mercury. Wij gaan hem het
grootste vaarwel geven uit de
popgeschiedenis".
Het concert had tot doel men
sen bewust te maken van de
gevaren van de ziekte waaraan
Mercury op 45-jarige leeftijd
overleed en geld in te zamelen
voor de strijd tegen aids.
Actrice Elizabeth Taylor riep
jongeren op alleen safe sex te
bedrijven. „Alsjeblieft, laat het
niet met jou gebeuren. Jullie
zijn de toekomst van de we
reld. liet ze onder ovationeel
applaus weten.
Zanger David Bowie deed zijn
oproep door het Onze Vader op
te zeggen, terwijl George Mi
chael de menigte bad: „In
godsnaam en 'in Freddie's
naam, wees voorzichtig".
Bob Geldof, wiens Live Aid
concert een trendsetter bleek,
zong 'Too late God', een lied
dat hij samen met Mercury
schreef. De show schakelde
ook per satelliet over naar Sa
cramento in Californië voor
een optreden van U2 en naar
Johannesburg in Zuidafrika
voor een aids-concert. De aids-
fondsen hopen honderddui
zenden dollars binnen te krij
gen uit de hele wereld.
Het vier en een half uur du
rend spektakel eindigde met
vuurwerk en op de klanken
van het Britse volkslied 'God
Save The Queen', met beelden
op de achtergrond van Mercu
ry op zijn extravagantst: ge
kleed als koning met kroon.
Zoals iemand in het publiek
naderhand zei: „Freddie zou
trots zijn geweest".
Leven met Lepra. RTL4 om 21.25 uur.
Woensdag. Het verhaal van de Bao
bab. NCRV-televisie. Nederland 1 om
22.17 uur. Vrijdag.
Idoor
GERRIT GEERDS
AMSTERDAM - „Ik kan
nu gemakkelijk tegen jou
zeggen: Hallo ik ben Marit
en ik heb lepra gehad. Het
zou anders zijn wanneer
ik nog lepra zou hebben.
Ik weet niet of ik het dan
zou zeggen".
Aan het woord is Marit Brands-
ma. pas getrouwd en genezen
van lepra. Zij staat centraal in
de film 'Leven met lepra' die
RTL4 ter gelegenheid van het
25-jarig bestaan van de Neder
landse Stichting voor Leprabe
strijding (NSL). morgenavond
op het scherm brengt als on
derdeel van het maandelijks
programma 'Het leven gaat
door'.
De documentaire begint heel
vrolijk: in de kerk wordt het
huwelijk van Marit en haar
man ingezegend. Daarna volgt
de kijker het spoor terug.
Wim Brandsma, de vader van
Marit, maakt na zijn studie fy
siotherapie al gauw kennis
met de ziekte lepra. Vooral de
misvormingen die kunnen op
treden ten gevolge van deze
ernstige ziekte, grijpen hem
bij de keel. Als hij zijn vrouw
voorstelt om voor de Neder
landse Stichting voor Leprabe
strijding naar Oeganda te
gaan, zegt ze: „Dan ga je maar
alleen, ik blijf thuis".
Watje
Na veel wikken en wegen be
sluiten ze toch om twee of drie
jaar te gaan avonturieren in
Lepra-arts Frans van der Steen: „We moeten de leprapatiënt zo
spoedig mogelijk zien te vinden om ernstige verminkingen te voorko
men".
FOTO: LEPRASTICHTING
het leprawerk. Het worden er
maar liefst zestien, in Oeganda
en Ethiopië.
Wanneer de Brandsma's in
1982 naar Carville in Louisiana
verhuizen, waar Wim een baan
krijgt op het grootste lepra- en
onderzoekscentrum ter we
reld, blijkt Marit lepra te heb
ben. Ze is veertien als ze een
witte plek op haar knie ziet.
Verontrust vraagt ze haar va
der naar de oorzaak van het
vlekje. Wim test met een watje
de gevoeligheid van de knie.
De diagnose is snel gesteld.
Er volgen heel vervelende ja
ren. Niet alleen de medicijnen
maken dat Marit zich lichame
lijk zwak voelt, ook het taboe
rond lepra knaagt aan haar.
Zwemmen is vanwege het be
smettingsgevaar verboden.
Tegenover vriendinnen durft
Marit niet te vertellen dat ze le
pra heeft, ze bedenkt een
smoes. Een leprapatiënt wordt
immers net als de aidspatiënt
gemeden als de pest.
Ofschoon het lepracentrum in
Carville (Gilles W. Long Han
sen's Disease Center) tot de
modernste van de wereld be
hoort, zijn de verhalen van de
daar wonende leprapatiënten
niet minder aangrijpend.
„Zeggen dat je lepra hebt. is
hetzelfde als moord", vertelt
Batista Martinez. Aan zijn han
den waar hij voeger sigaren
mee heeft gerold, resten nog
enkele verkrampte stompjes,
Batista Martinez werd vijftig
jaar geleden onder dwang naar
Carville toegestuurd. Zijn
vrouw hertrouwde later met
een ander. Schrijnend is het
om te zien dat een deel van het
ziekenhuis sinds kort door de
Amerikaanse regering als ge
vangenis wordt gebruikt. Op
de etensbonnen voor het cafe
taria staat te lezen dat ze afge
geven zijn door het 'Bureau of
Prisons'. Batista Martinez
heeft zijn woede in een brief
aan president Bush geuit: „We
zijn toch geen criminelen".
Baobab
De NCRV besteedt vrijdag
aandacht aan het 25-jarig be
staan van de Nederlandse
Stichting voor Leprabestrij
ding. Gerard van den Berg be
zocht onlangs een lepraproject
van de NSL in Tanzania. Zijn
tv-verslag heet: Het verhaal
van de Baobab. „Als er één ele
ment is dat sinds onheuglijke
tijden het landschap hier be
paalt. dan is het de baobab-
boom", vertelt Van den Berg.
„Het verhaal gaat hier dat de
Schepper die boom eigenlijk te
mooi vond voor Tanzania en
dat Hij hem daarom onderste
boven in het landschap heeft
gezet, met de wortels omhoog.
Je zou kunnen zeggen dat die
gelijkenis ook opgaat voor de
armsten van de armen hier, de
leprapatiënten. Hun ziel huist
in een lichaam dat is gehavend
en geschonden".
In de film maakt de kijker ken
nis met de Nederlandse arts
Frans van der Steen. Hij werkt
in het lepraziekenhuis van
Kola Ndoto dat in een uithoek
van Noord-Tanzania ligt.
De ontmoeting met Milamila
herinnert Gerard van den Berg
zich nog levendig: „Terwijl we
in en rond het lepraziekenhuis
bezig waren met onze docu
mentaire, zagen we op een ak
kertje een man aan het werk.
In de schaduw van een paar
apebroden zag je telkens de
hak omhoog komen en neerge
slagen worden. De hak is een
sterke, kleine schop, dwars op
de steel geplaatst, waarmee je
door te slaan de aarde min of
meer kunt ploegen. Er was iets
vreemds met die man daar. Hij
stond niet te werken, maar hij
lag min of meer op zijn knieën.
Hij speelde het klaar om half
liggend de aarde te bewerken".
Zware tol
De televisieploeg raakte aan
de praat met Milamila en er
werden opnamen gemaakt. De
man had een heel zware tol
voor de lepra moeten betalen.
Aan zijn handen restten nog
een paar stompjes van vingers.
Zijn linkerbeen was iets onder
de knie afgezet. Dat was de re
den waarom hij in zo'n won
derlijke houding moest wen
ken. De voet van het andere
been was goeddeels verdwe
nen. Met één oog kon hij ken
nelijk niets meer zien. En ver
der was hij in blakende
welstand. Hij had een sterk en
goedgebouwd lichaam, een
goed humeur en welwillendr
heid. Milamila had één grote
wens. Hij wilde graag een pro
these".
Frans van der Steen strijdt er
voor om in de toekomst lepra
patiënten te behoeden voor
ernstige misvormingen. De
kunst is om patiënten snel te
vinden, want met de moderné
medicijnen is genezing in een
half jaar mogelijk. „In het ge
bied dat ik bestrijk, komt er
elke dag gemiddeld een geval
van lepra bij. Mensen die we zo
spoedig mogelijk moeten zien
te vinden omdat zij anders het
risico lopen om. net als Mila
mila. ernstig verminkt, invali
de of zelfs blind te raken".
ADVERTENTIE
MONE KLEINSMA
Scapino Ballet met Perfect Skin lil, Amerikaanse choreograaf
INGRESGEB0UW
nog t/m 25 april
dagelijks 20.15 uur
RESERVEREN:
Kassa 070-354 80 00
espr ur Haagsche Courant
070-365 68 06
VVV-Bespreekburo's
Concert The Highwaymen. Met: Way-
lon Jennings, Willie Nelson, Johnny
Cash en Kris Kristofferson. Ahoy',
Rotterdam. Gisteravond
Idoor
HANS PIËT
Het kan bijna geen toeval zijn
dat The Highwaymen juist met
Pasen voor de Rotterdamse
Ahoy' had gekozen. De komst
van het kwartet riep namelijk
herinneringen op aan het
Country Festival dat een aan
tal jaren achtereen op het feest
van de Verrijzenis 's werelds
grootste havenstad verander
de in het Nashville van de lage
landen.
The Highwaymen was het bes
te alternatief voor dit ter ziele
zijnde festijn om de simpele
reden dat Waylon Jennings,
Willie Nelson, Johnny Cash en
Kris Kristofferson alle vier een
legendarische status in de
country-muziek hebben. Ieder
heeft als solo-artiest ruim
schoots zijn sporen verdiend.
En nu stonden ze met z'n vie
ren tegelijk onder de schijn
werpers. Het enige punt van
kritiek had kunnen zijn, dat
het gaat om een country-ge-
beuren waarbij de nieuwe lich
ting, zoals Garth Brooks, niet
aanwezig is, maar dan is zoveel
talent op een podium nog altijd
beter dan helemaal geen coun
try-muziek.
Het meer dan twee uur duren
de concert klonk uiterst ver
zorgd. Bijgestaan door een
acht musici tellende groep die
spetterde, zetten de vier ster
ren de zaal veelal in vuur en
vlam. Opvallend was dat van,
botsende ego's, wat met zoveel
talent dat een microfoon deelt
gemakkelijk zou kunnen ge
beuren. totaal geen sprake
was. Ze hadden het alle vier
zichtbaar naar hun zin en deel
den het licht van de schijnwer
pers zonder mokken. Johnny
Cash, wiens vrouw June in de
zaal zat, en in mindere mate
Waylon Jennings leken zelfs
nauwelijks geïnteresseerd in
al die aandacht. Na ccn reeks
up-tempo samenzangen, waar
door de vaart erin zat. lieten ze
Willie Nelson
...vooral
ingehuurd voor de
ballades, die hij
met veel drama
bracht...
FOTO JET
BELGRAVER
het applaus vooral voor Willie
Nelson en Kris Kristofferson.
Eerstgenoemde leek daarbij
vooral ingehuurd voor de bal
lades, die hij met veel drama
maar tegelijkertijd ook met
een uiterst aangenaam stem
geluid over het voetlicht
bracht. Nelson was overigens
de hardst werkende van het
kwartet. Zo was hij verant
woordelijk voor al zijn soli.
Kristofferson, altijd al de
meest commerciële, deed, als
enige, aan gitaartje wisselen
en liet horen waarom zijn kas
sa altijd wat meer rinkelt dan
die van de anderen door onder
meer een uiterst poppy-uitvoe-
ring te spelen van 'Help me
make it through the night'.
Zulke gemakkelijk in het ge
hoor liggende composities
vormden overigens de rode
draad van het programma,
want Jennings. Nelson. Kris
tofferson en Cash. die na elk
duet zijn partner een hand gaf,
hadden voor hun bekendste
werk gekozen. Enige probleem
was dat het soms wat vlak
klonk. Toch wist het viertal de
zaal op te zwepen al hadden ze
af en toe, als ze niet hoefden te
zingen, meer oog voor de eer
ste rijen dan voor de muziek.
Als dank kregen ze. halverwe
ge het concert, ieder een gele
bloemenkrans aangeboden,
waarmee vooral Waylon Jen
nings even geen raad wist. Dat
uiteindelijk niet iedere bezoe
ker tevreden was. had niets
met de muziek te maken. De
klagers waren de mensen die
vijfentachtig gulden voor een
kaartje hadden neergeteld en
vonden dat ze niet dicht ge
noeg bij het podium mochten
zitten. De muziek was er niet
minder om.
Scapino Ballet met Perfect Skin III,
Scapino meets Dap en Puclnella.
AT&T Danstheater. Zaterdag.
door
FRANK DELBOY
Eigenlijk is maar één van de
drie paaseieren van Scapino
bevredigend uitgekomen: het
mombakkessenballet 'Pulci-
nella'. dat Nils Christe in 1987
maakte.
Raak rolbesef voor deze typi
sche. achttiende eeuwse com
media del l'arte, waarin acro
batiek en kleedkunstige aan
passing hoge podiumeisen
stellen. Het functionele decor
speelde naar kinderlijke harte
lust mee. Scapino viel met dit
paasprogramma, waarmee het
gezelschap eerlang ook New
York hoopt te verrassen, sce
nisch op haar eerste jeugd te
rug. Want al zijn popconcerten
en videoclips eigentijds, de
Amerikaanse choreograaf Da
niël Ezralow is met zijn novi
teit 'Scapino meets Dap' door
de prullemand gevallen. Wij
kunnen ons niet voorstellen
dat Amerika een boodschap
heeft aan Dikkertje Dap, die
ook het Haagse publiek er
maar moest bijfantaseren. De
zestien filmisch fietsende Sca-
pinofiguren vormen een rom
melige. veel te haastig in el
kaar gegooide choreografie.
Het derde paasei komt eigen
lijk pas in februari 1993 uit.
Dan zal Ed Wubbe's drieluik
'Perfect skin' klaar zijn. Wub-
bie die Bachs befaamde dub
belconcert gebruikt, heeft op
zijn werkbank helaas te weinig
academisch gereedschap lig
gen, maar hij toont zich weieen
talentvol gezel, wiens subtiele
en vertederende duet, prachtig
gedanst door Talia Paz en Ey-
tan Silvak, een hoogtepunt
werd tijdens dit paasbezoek
aan het Haagse Spui.
(ADVERTENTIE l
GVucUoneer» /"^Auctioneers /"^Aurtionecr* /""^Auctioneer» /""Vim toneer»
LERUM VJL ERl'M I E H i V V_T I. E W I M ULEKl VI
dam Philharmonisch Orkest
leiding van Mstislav Rostropo-
werken van Prokofjev en Sjos-
(le tsj. Solist de pianist Alexander
#ze. De Doelen. Rotterdam. Za-
na If
vc RIAAN HAGER
'jj en de bedrijven door van
Amsterdamse voorstellin-
uH an Schnittke's opera 'Life
30 an Idiot' kwamen dirigent
ilav Rostropovitsj en de
,J i van het Rotterdams
'armonisch Orkest zater-
ie vond naar de Doelen Voor
gn enmalig concert. Een in-
ijii rte voorstelling want vol-
een vooraf gedane mede
deling zouden de orkestpartij
en van de symfonische suite
uit Prokofjev's opera 'Semjon
Kotko' te slecht van kwaliteit
zijn om daaruit te kunnen spe
len. Een bijkomende oorzaak
zal ongetwijfeld zijn, dat het
orkest zoveel tijd in de voorbe
reidingen van de Schnittke-
opera heeft moeten steken, dat
voor die symfonische suite te
weinig ruimte resteerde. Nie
mand zal het echt hebben be
treurd: het concert had veel
schoons te bieden en het pro
gramma was al lang genoeg.
Prokofjev bleef wel op het pro
gramma. maar dan met zijn
tweede pianoconcert dat hij als
22-jarige in 1913 componeerde.
De Russische in Amerika
woonachtige pianist Alexan
der Toradze (40) maakte het
onmogelijke mogelijk. Want
dat concert stelt echt 'onmoge
lijke' eisen. Een waarachtig
virtuoos zal de technische
moeilijkheden nog wel de baas
kunnen, maar Prokofjev pre
senteert ook een muzikale in
houd. Toradze heeft dit alles in
huis, zijn vertolking werd een
sensationele belevenis. Onge
looflijk wat hij presteerde,
maar ook ongelooflijk zoals
zijn landgenoot en maatje Ro
stropovitsj hem begeleidde. Pi
anopartij en orkestpartij sloten
als een bus en de orkestreden
wisten zich in bijzondere mate
geïnspireerd. Het. grotendeels
jeugdige, publiek brak na de
weergave in één lange jubel uit
en de uitvoerenden ontkwa
men niet aan een toegift. Het
werd een herhaling van het
adembenemende Scherzo uit
het pianoconcert. Men is ge
neigd te zeggen: Het kan niet
beter. ProkoQev overleed op 5
maart 1953, op dezelfde dag als
Stalin. Het was dictator Stalin
en zijn vernietigend totalitair
systeem die ook het leven van
componist Sjostakovitsj tot
een hel hebben gemaakt „De
meeste van mijn symfonieën
zijn grafstenen. Ik zou graag
voor ieder slachtoffer een com
positie willen schrijven, maar
dat is onmogelijk en daarom
draag ik mijn muziek aan allen
tezamen op", aldus de compo
nist in latere jaren.
Sjostakovitsj begon aan zijn
tiende symfonie onmiddellijk
na de dood van Stalin. Een be
klemmende, angstaanjagende
klacht en aanklacht, een ver
oordeling. Het werk confron
teert de toehoorder met smar
telijke hartekreten, met de el
lende van foltering en marte
ling, met dood en verderf. „De
Sovjet-componist moet zijn
aandacht het meest op de zege
vierende vooruitstrevende
doelstellingen van de werke
lijkheid richten, op al wat held
haftig. helder en mooi is", al
dus de omschrijving van de
componistenvakbond. Sjosta
kovitsj liet aanvankelijk de be
doelingen van zijn tiende sym
fonie in het midden: „Laat de
mensen er zelf maar naar ra
den". later kwam hij met een
bekentenis. „Ik zal eeuwig lij
den voor hen die door Hitler
werden gedood, maar ik lijd
niet minder voor hen die in op
dracht van Stalin de dood von
den". Rostropovitsj en het Rot
terdams Philharmonisch Or
kest hebben met de impone
rende verklanking van de tien
de symfonie een monument
opgericht. Een monument
voor allen die geleden hebben
onder Stalins schrikbewind,
een monument ook voor Sjos
takovitsj die in deze symfonie
de beker van droefheid en
treurnis heeft gedronken. Tot
de laatste druppel.
O
O
KUNST- EN ANTIEKVEILINGEN BV
Weatelnde 12 - 2512 HD Grirenbigt tel. 070 - 356 01 65
Bee thovenst raat 89 - 1077 HS Amsterdam - lel, 020 - 671 81 21
O
O
Veiling No. 49 in Den Haag
op 28 april 1992 om 10.30 en 14.00 uur
Zilver en juwelen
kijkdagen: 23 t/m 26 april van 10.00 - 16.00 uur
In ons kantoor aan de Beelhovenstraat 89 te Amsterdam
zal van 22 t/m 29 april een «electie te zien zijn van
Chinees en Japans porselein (veiling 6 mei),
ma t/m vr: 10.00-17.00 uur. zat: 12.00-16.00 uur
Inlichtingen en catalogus: tel. 070-356 01 65
Catalogus tevens verkrijgbaar bij: Donner Boeken. Rotterdam.
Scheltema Holkema Vermeulen. Amsterdam. Verwijs, de Haagse
Boekhandel. Den Haag. Broesc Kemlnk. Utrecht
O
Q
Q
W n H 3 1 JTVj W n M 3 TX*V W n 8 31 .TV
vjjjuuniny^/ kjjjuoiijiiv^
W n H 3 1
1 I
