Nederland blijkt geen paradijs
Bijzondere aflevering
quiz Tien voor Taal
Ccidóc Souomit
KUNST/RTV
Sponsor geeft 3 miljoen
voor verbouwing Carré
Theatergroep
geschokt na
optredens in
Zuid-Afrika
Procureur-generaal vindt
foto's Mader kinderporno
Tulpen van Jan Cremer
inzet van kort geding
Jagger wordt vader en opa
Geen toestemming voT
20.000 broden in zee mN
- i- Jïeï
L
DINSDAG 17 MAART 1
AMSTERDAM Het Koninklijk Theater Carré
heeft voor de verbouwing van het toneelhuis een
bedrag van drie miljoen gulden gekregen van de
Stichting VSB Fonds. De donatie werd gisteravond
bekendgemaakt tijdens een Sterrengala in Carré.
De opbrengst van het gala, waaraan tal van van ar
tiesten belangeloos meewerkten, komt ook ten goe
de aan de verbouwing. Voor de verbouwing van het
toneelhuis is in totaal een bedrag van 17 miljoen
gulden nodig. De gemeente Amsterdam draagt als
„huisbaas" van Carré negen miljoen gulden bij,
terwijl WVC een bedrag van 6 ton beschikbaar stelt.
Via het reservefonds van Carré is 2 miljoen gulden
gereserveerd. De rest moet vergaard worden via
het bedrijfsleven en een publieksactie die sinds
september loopt. Deze actie, onder het motto
„Bouw mee aan Carré", zou vier miljoen gulden
moeten opbrengen.
And ré Hazes
was een van de
artiesten die
gisteravond
optrad tijdens
het gala in
Eerste landelijke cao voor orkestmusici
UTRECHT - Voor het eerst hebben bonden en werkgevers gis
teren een principe-akkoord bereikt over een landelijke cao voor
alle 1.200 orkestmusici in Nederland. Alleen de werknemers van
het Koninklijke Concertgebouw houden hun eigen cao. De geza
menlijke cao, die al vanaf 1958 is bevochten, treedt per 1 april in
werking. De cao komt in de plaats van de afzonderlijke cao's die
bij de meeste orkesten gelden. In de orkesten-cao is een loons
verhoging afgesproken van 3,5 procent per 1 april 1992. Verder
krijgen de musici een bedrag ineens van 300 gulden. Maar vol
gens de bonden en de werkgevers blijven de salarissen van or
kestmusici nog altijd ver achter. „Een leraar op een conservatori
um verdient al gauw 40 procent meer", aldus bestuurder M. Fe-
rares van de Nederlandse Toonkunstenaarsbond (NTB). De bon
den willen samen met de werkgevers de minister van cultuur
overtuigen een eind te maken aan deze achterstelling. De cao
komt net op het moment dat de Raad van de Kunst zijn voorstel
doet een aantal orkesten op te heffen. De bonden en werkgevers
vinden dit gezamenlijke cao-akkoord in het licht van deze plan
nen extra van belang. „Juist nu is een gemeenschappelijk optre
den van musici en de directies uiterst gewichtig", aldus een ver
klaring van de werkgevers en de bonden.
AMSTERDAM De spelers
van theatergroep De Nieuw
Amsterdam (DNA) zijn „ver
ward en geschokt" terugge
keerd van een reis naar Zuid-
Afrika.
De groep van migranten-thea
termakers nam deel aan een
progressief, intercultureel fes
tival, dat was georganiseerd
door Het Vrye Weekblad in Jo
hannesburg. DNA was het eer
ste Nederlandse theatergezel
schap dat na de opheffing van
de culturele boycot naar Zuid-
Afrika afreisde. Tijdens een
bijeenkomst in het gebouw
van DNA in Amsterdam, wa
ren de spelers unaniem van
mening dat in Zuid-Afrika nog
veel moet gebeuren. Het was
volgens hen zeker zinvol dat
de groep in Zuid-Afrika heeft
opgetreden. Herhaling van
een tournee moet evenwel
goed worden overwogen. „Het
gaat erom wie het organi
seert", aldus speler Maarten
van Hinte. Gerda Havertong
(een van de speelsters) vertel
de dat de optredens haar zwaar
waren gevallen. „Ik stond op
een gegeven moment m'n keel
schor te schreeuwen omdat de
geluidsinstallatie zo slecht
was, voor een publiek dat voor
meer dan drie kwart uit „wit
ten" bestond. Ik had enorme
zin op te stoppen, want daar
deed ik het niet voor", aldus
Havertong. De opkomst van
het „witte" publiek wijten de
spelers vooral aan de organisa
tie, die wel veel goede bedoe
lingen had, maar ook niet
meer, aldus Havertong. Ze zei
niet van plan te zijn nog een
tweede keer naar Zuid-Afrika
te gaan. Rufus Collins, artis
tiek leider van DNA, zei dat de
tournee hem de ogen had geo
pend voor de werkelijkheid
van apartheid.
'E Paraiso is geen paradijs', docu
mentaire rubriek 'Impact', VARA-tele-
visie, vanavond 23.05 uur, Neder
land 2.
HILVERSUM - Het eer
ste beeld toont de wijk. !^)e
camera glijdt van de ene
flat naar de andere, blijft
hangen op het gezicht van
een Antilliaanse jongen.
„Ik tekende het uit in m'n
hersens. Ik ga naar Neder
land, naar het paradijs. Ik
dacht dat het een paradijs
was, maar 't is niet zo."
'E Paraiso is geen paradijs'
heet de documentaire die de
Vara vanavond in het kader
van de Impact-reeks uitzendt
over het probleem van de hon
derden werkloze Antilliaanse
jongeren in de Amsterdamse
Bijlmermeer. Maker Cees
Overgaauw liet zich inspireren
door de publiciteitsgolf die op
gang kwam nadat in het win
kelcentrum 'De Amsterdamse
Poort' een beveiligingsbeamb
te van de Hema door een Antil
liaanse jongen werd doodge
stoken. Publiciteit die niet al
leen overwegend negatief was,
vond Overgaauw, maar ook
eenzijdig omdat iedereen aan
het woord kwam, behalve de
Antilliaanse gemeenschap
zelf.
In de Bijlmer wonen ongeveer
7.000 Antillianen, waarvan 500
jongeren. Het werkloosheids
percentage bedraagt ongeveer
70 procent. Bij gebrek aan toe-
komstperpectief vervallen
veel jongeren in criminaliteit.
Een derde van hen komt vroeg
of laat in aanraking jnet de po
litie.
„Het is niet dat ze niet willen
integreren en werken, maar de
Nederlandse samenleving
neemt ze niet op. Ook de Antil
len voelden ze zich Nederlan
der. Hier worden ze in de eer
ste plaats als Antilliaan gezien.
De Bijlmer in Amsterdam herbergt honderden werkloze Antilliaanse jongeren.
Dan vallen ze terug op hun ei
gen groep", zo verklaart Lu-
cienne Gena van Streetcorner-
work Blenchi in de film de ge
beurtenissen in een notedop.
Geïsoleerd
Hoe extreem geïsoleerd de
groep inmiddels is geworden,
ervoer Overgaauw toen hij pro
beerde contact met hen te zoe
ken. Bij zijn eerste bezoek aan
een kraakpand in de Hoptille
anderhalve maand geleden
werd hij nog ronduit vijandig
bejegend. „Ik heb er een paar
uur gezeten, zonder een woord -
met iemand te wisselen. We
ken achter elkaar. Alsmaar je
kop laten zien". Na verloop
van tijd had Overgaauw in zo
verre het vertrouwen gewon
nen dat de camera tevoor
schijn kon worden gehaald. In
totaal filmde hij negen dagen,
waarvan uiteindelijk drie
kwartier is overgebleven.
Eén van de hoofdpersonen in
de documentaire is David. Op
Curacao had hij op zijn 17de al
een crimineel verleden opge
bouwd. Zijn moeder kon de op
voeding niet meer aan en
kocht een enkele reis Schiphol
voor David in de hoop dat hij in
Nederland een opleiding zou
kunnen volgen. David, opge
groeid in een van de armere
buurten van Curacao, had hele
andere plannen. In het „para
dijs" wilde hij zijn criminele
carrière voortzetten om als
miljonair naar zijn eiland te
kunnen terugkeren. Op Schip
hol werd hij echter bij toeval
opgevangen door een religieu
ze organisatie. Nu volgt David
een opleiding voor metaalbe
werker.
Harder
Hij moet „het" nog maken.
Stanley Minguel heeft het ge
maakt. Hij werkt bij de politie
in de Bijlmermeer en doet ver
woede pogingen goede contac
ten met de jongere en minder
fortuinlijke Antillianen op te
bouwen. Hij weet als geen an
der hoe moeilijk ze het heb
ben, hij heeft het zelf aan den
lijve ondervonden. Misschien
klinkt hij daarom zo streng.
Harder dan zijn blonde Neder
landse collega. Hij heeft zijn
„met pijn en moeite" bereikte
positie te danken aan hard
werken. „Ik wilde niet op m'n
bek gaan". De Antilliaanse jon
geren moeten zich gewoon aan
de regels houden, zegt hij in 'E
paraiso'. „Crimineel gedrag to
lereer ik niet".
Sommige Antillianen halen
hun schouders op over de
krachtige taal van de wets-
handhavers in Nederland. „Als
je op de Antillianen iemand
vermoord, krijg je 20 jaar. Hier
misschien 4. We voelen ons
.hier gewoon in luilekkerland,
begrijp je?"
Overgaauw hoopt met zijn do
cumentaire begrip te kweken
voor de uitzichtsloze positie
waarin de Antilliaanse jonge
ren in de Bijlmer verkeren en
op z'n minst één misverstand
uit de weg te ruimen; da$ de
jongeren hun taalproblemen
aan zichzelf te wijten zouden
hebben omdat de voertaal op
de Antillen Nederlands is.
„Dat is niet waar", zegt docen
te Nederlands Patricia Sambo.
„In de klas is Nederlands wel
voertaal, maar als je één stap
buiten zet niet meer. Niemand
kan een Antilliaan kwalijk ne
men dat hij het Nederlands
niet spreekt of begrijpt." Het
beeld over het paradijs op aar
de in Nederland is voor de An
tillianen in de Bijlmer al lang
vervlogen. Desondanks hou
den ze tegenover hun achter
gebleven familie en vrienden
de schijn op. „Trots", ver
moedt Overgaauw. Een trots
die er helaas toe kan leiden dat
meer Antilliaanse jongeren in
de toekomst een koude douche
te wachten staat.
ANTWERPEN - „Uit welk
liedje is deze regel: Toen Roc-
co werd gevonden, werd jouw
onschuld niet geloofd". Den-
krimpels verschijnen op de
voorhoofden van de Neder
landse en Belgische muziek-
journalisten die gescheiden
door het tafeltje van quizmas
ter Robert Long elkaar hulpe
loos aankijken.
In het Nederlandse kamp rin
kelt een denkbeeldig belletje:
„Brandend Zand van Anneke
Grönloh". Robert Long kijkt
goedkeurend over de rand van
zijn leesbril: „Goedzo, dat is
een cd voor Nederland". De
volgende vraag is van hetzelf
de laken een pak: „Uit welk
liedje is de regel: Ik ken nu de
betekenis van tegenslag om
dat je met mijn hart ver
dween". Het antwoord komt
uit het Belgische vak: „Het
Ritme van de Regen van Rob
de Nijs". Quizmaster Long
werpt een bestraffende blik op
het Nederlandse team en kent
een cd toe aan de Belgen.
Plaats van handeling is de kel
derverdieping van een restau
rant aan de Schelde in het hart
van Antwerpen. Robert Long
geeft een feestje. Zijn nieuwe
cd 'Voor mijn vrienden' heeft
net het licht gezien en ter gele
genheid van dat heuglijke feit
heeft zijn platenmaatschappij
een aantal Nederlandse en
Belgische muziekjournalisten
opgetrommeld om in Longs
huidige woonplaats een alter
natieve aflevering van de quiz
'Tien voor Taal' te spelen. (Ned
2, vanavond, Vara 21.13 uur).
„Er is in het muziekaanbod
van tegenwoordig heel weinig
emotie terug te vinden", ver
klaart Robert Long terwijl hij
uitkijkt over de Schelde. „Al
les is gebaseerd op ritme en de
enige voorwaarde lijkt of je er
lekker op kunt dansen. Ik vind
dat er ook een soort muziek
moet zijn waar je voor moet
gaan zitten. Dat is in ieder ge
val bij mijn nieuwe plaat het
uitgangspunt geweest".
Heel oud
„Ik word binnenkort 50 en ik
heb altijd gedacht: tjonge, als
je 50 bent, dan ben je heel oud.
Maar voordat je het weet heb je
zelf die leeftijd bereikt en dan
is er nog niets gebeurd. Ik heb
nog steeds het gevoel dat wat
ik tot nu toe gedaan heb, alleen
maar een aanloopje was. Dat
het echte werk nog moet be
ginnen. Als je jong bent, staat
de dood ook verder weg. Je
gaat om met jonge mensen en
er sterven in verhouding min
der mensen om je heen. Als je
ouder wordt, sterven er meer
en dat doetje nadenken. Ja, en
dan heb je nog al die jeugddro
men. Neem maar gerust van
mij aan dat er niemand is die
van zijn leven gemaakt heeft
wat hij gedroomd had ervan te
zullen maken. Niemand. Als ik
alles in mijn leven optel, mag
ik niet klagen. Ik krijg aan
dacht genoeg, ik maak mooie
dingen en ik kan doen wat ik
wil, maar in mijn hart zitten
heel veel ontevreden plekken.
En dat geldt voor ieder mens.
Je hebt nou eenmaal altijd iets
anders voor ogen gehad dan
het uiteindelijke resultaat. Als
je zelf een huis bouwt, waarvan
je ook de tekening zelf ontwor
pen hebt, dan komt er een mo
ment waarop je zegt: dat hoek
je had ik anders moeten doen.
Misschien is mijn geluk wel
dat ik nooit een duidelijk doel
voor ogen heb gehad. Ik heb
alle zijpaden genomen die zich
aandienden. Misschien ben ik
daardoor minder teleurgesteld
dan iemand anders".
AMSTERDAM - Kunst of kin
derporno? Deze vraag stond
gisteren voor het gerechtshof
in Amsterdam andermaal cen
traal in de strafzaak tegen de
Amerikaanse fotograaf Don
Mader (43). Deze wordt sinds
een expositie in Amsterdam in
mei 1987 door justitie ervan be
schuldigd kinderpornografie
te hebben tentoongesteld.
Eind 1990 veroordeelde de
rechtbank Mader tot een boete
van 500 gulden omdat zij vond
dat twee van de vijftien in be
slag genomen foto's een porno
grafisch karakter droegen.
Procureur-generaal mr. P.
Brilman achtte dit een passen
de straf en eiste voor het hof
overeenkomstig. Tegen het
rechtbankvonnis tekenden zo
wel Mader als de officier van
justitie beroep aan. Mader, om
dat hij zijn strafvervolging vol
komen onterecht vindt, de offi
cier omdat de rechtbank sterk
van zijn eis (een maand voor
waardelijke gevangenisstraf
en een boete van vijfduizend
gulden) afweek. Mader expo
seerde destijds in de overwe
gend op een homoseksueel pu
bliek gerichte galerie Interma-
Ie in de Amsterdamse Spui
straat. De politie zag na een in
spectie aanleiding een deel
van het geëxposeerde materi
aal in beslag te nemen omdat
de foto's naakte jongens (jon
ger dan zestien jaar) toonden
van wie de geslachtsdelen na
drukkelijk in beeld werden ge
bracht. De fotograaf heeft al
tijd volgehouden dat het om
kunst ging.
Scherpenzeelprijs
Jan van de Werk
DEN HAAG - De publicist
Jan Kees van de Werk heeft
gisteren uit handen van minis
ter Pronk voor ontwikkelings
samenwerking de Dick Scher
penzeelprijs 1992 ontvangen.
Hij kreeg de prijs, een bedrag
van 5.000 gulden, vanwege zijn
publicitaire werk op het ter
rein van de cultuur in ontwik
kelingslanden. Van de Werk
heeft onder meer de Afrikaan
se Bibliotheek opgericht, een
fonds dat vertaalde romans uit
alle Afrikaanse landen uit
brengt. Hij is nog steeds hoofd
redacteur. De Scherpenzeel
prijs, genoemd naar de joruna-
list die tot 1973 veel publiceer
de over ontwikkelingslanden,
is door Pronk tijdens zijn vori
ge ambtsperiode in 1974 inge
steld om de berichtgeving in
de Nederlandse media over de
Noord-Zuid-verhoudingen te
stimuleren.
Columnist VS wint
proces om plagiaat
LOS ANGELES - De Ameri-
kaanse columnist Art Buch-
wald heeft gisteren een proces
wegens plagiaat gewonnen
van de Amerikaanse filmmaat
schappij Paramount. De rech
ter erkende dat Buchwald het
idee had geleverd voor de film
hit 'Coming to America'. Een
medewerker van Buchwald die
bij de produktie betrokken
was kreeg alsnog een deel van
de winst van de film toege
kend, waarmee een omstreden
boekhoudsysteem van de film
industrie onderuit werd ge
haald. Buchwald kreeg 300.000
dollar voor zijn aandeel in het
scenario en zijn medewerker
Alain Bernheim 750.000 dollar
voor de produktie. Dit was dan
wel minder dan de 6,2 miljoen
dollar die Buchwald en Ber
nheim aanvankelijk eisten,
maar meer dan de 300.000 dol
lar die Paramount bereid was
hen te betalen.
Idoor
BERT JIPPES
ASSEN Een expressionis
tisch bollenveld met felge
kleurde tulpen, in 1990 ge
schilderd door Jan Cremer,
vormde gisteren in Assen de
inzet van een kort geding. De
schrijver-schilder sleepte het
Meppeler bedrijf Reproscan
voor de rechter, om te voorko
men dat dat stropdassen met
een afdruk van het schilderij
in omloop brengt. Cremer
vindt de dassen een vermin
king van zijn werk.
Reproscan en de schilder slo
ten in 1990 een licensieove-
reenkomt, waarmee het het be
drijf voor twintigduizend gul
den werd toegestaan het schil
derij 'Tulips '90' te gebruiken
voor een exclusieve serie
stropdassen, relatiegeschen
ken voor klanten van het litho
grafisch bedrijf. Met compu
terscanners is het mogelijk
een schilderij digitaal op te
slaan, en vervolgens met de
computer zodanig te bewerken
dat het verkleind en in de
vorm van een das op stof kan
worden overgezet. Eerder al
bracht Reproscan een beperk
te serie dassen met werk van
Herman Brood uit. De bedoe
ling is de das met het tulpen
veld in een oplage van zeshon
derd stuks te verspreiden,
maar wat Jan Cremer betreft
wordt de hele partij vernietigd.
Zijn goedkeuring van het ont
werp is essentieel, zonder die
toestemming gaat het om on
geoorloofde verveelvoudigin
gen produktie ervan.
Mick Jagger
I FOTO: CORNE SPARIDEANS
Zinnig praten
zou eigenlijk
bij elke zuil
moeten kunnen
door RENÉ DE C<j W
De samenwerking van zendgemachtigden levert
soms zowaar iets moois op. Dan doelen we niet op
zoiets als 'Service Salon', ooit doofde AVRO
bedacht, tegenwoordig in het
samenwerkingsverband met KRO en NCRV als een
olievlek over de hele Nederland-l-week verspreid
met alsmaar méér van die gekmakende babbeltaal
en flut-itempjes over ziekte, mode en tuin).
Of op zoiets als het succesvolle woordspelletje
'Boggle' van dezelfde drie (deze maand,
merkwaardigerwijze van de programmering
afgevoerd ten faveure van de Rode Kruis-promotie).
Of op zoiets als het gezamenlijk vertonen (alweer
door 'Die 3') van Tom Jerry (dat moet wél
gebeuren, en liefst zo vaak mogelijk, maar het
maakt ons echt niet uit wie het doet).
Nee: we doelen op de maandagavondlijke
praatprogramma's die worden georganiseerd,
bekostigd en uitgezonden door de samenwerkende
'kleintjes' RVU en HOS (Humanistische
Omroepstichting). Een paar seizoenen lang was
daarin actief de gevreesde Ischa Meyer die vooral
de overrompelingstechniek hanteerde en daarmee
zijn gasten wel vaak in het diepe gooide, het mes op
de keel zette en in het algemeen bruskeerde, maar
het was wel lévende televisie).
Sinds een paar weken zit op zijn stoel Hanneke
Groenteman. Ze is vooral bekend van de VARA,
waar ze al jarenlang praatprogramma's op de
radio verzorgt en waar ze in de redactie zit van
Paul de Leeuws televisieschreeuwshows; nu heeft ze
dan de schijnbaar onvermijdelijke overstap naar
het beeld gemaakt. En we verwelkomen haar daar
met enig genoegen.
De formule van haar programma 'Droom Daad'
is ogenschijnlijk heel eenvoudig: ze zit aan een
tafelmet tegenover zich twee gasten, en er wordt
een driehoeksgesprek gevoerd, zonder afleidend
studiopubliek. Die eenvoud is ietwat bedrieglijk. Er
wordt een écht gesprek gevoerd, waarin
Groenteman op nog net niet pinnige manier de
gesprekspartners dwingt tot net iets dieper
doordenken, nét iets inhoudelijker formuleren dan
in vergelijkbare situaties bij, ik noem maar wat,
Ursul de Geer, Gert Berg, Ivo Niehe of Sonja Barend
wordt vereist.
Wie iets zegt moet het ook toelichten, uitleggen,
verdiepen, en dan switcht Groenteman ineens naar
dé ander: „En hoe is dat bij u? Vindt u dat ook?
Ervaart u dat ook zo?" En die ander moet dan ook
toelichten, uitleggen, uitdiepen. En dat alles in
plezierig aandoende 'naturel' techniek: zonder dat
er echt wordt gemonteerd, het oogt 'live' en
onafgebroken, en in dat halve uurtje komt het door
het tactisch leiden van Groenteman ook tot iets
substantieels, iets zinnigs, en we leren de
gesprekspartners wat beter kennen, in hun sterke en
zwakke punten.
Gisteren praatte Groenteman met een
kunstdirecteur en een kunstenares, wat wel aardig
was, maar vooral voor in kunst geïntersseerden.
Vorige week was het algemener, dus interessanter:
toen ontving ze minister D'Ancona en musicus
Jaap van Zweden.
De minister bleek er wat wonderlijke ideeën over de
rol van vrouwen in de samenleving op na te
houden, in elk geval konden we uit haar betoog
ongeveer distilleren dat ze zich meer verwant voelt
met minister May, omdat dat een vrouw is, dan met
mannelijke PvdA-ministers ondanks dat dat haar
politieke geestverwanten zijn. Je zult maar op haar
gestemd hebben.
Van Zweden leerden we in dat eenvoudige praat
halfuurtje bij Groenteman beter kennen dan in de
urenlange feestuitzending die Mies Bouwman ooit
bij de AVRO aan hem wijdde, en waarin iedereen
die iets met de violist te maken had, of had gehad,
de revue mocht passeren, onder veel gelach en
getraan. U herinnert zich 'In de hoofdrol' misschien
nog wel; het komt in onze nachtmerries nog wel eens
voor, en het komt weer terug, hoorden we tot onze
schrik.
Wat we niet helemaal kunnen doorgronden, is wat
nou precies de educatieve c.q. humanistische
beweegredenen van de praatserie van Hanneke
Groenteman zijn (zie de uitzendende,
gemachtigden, die we eerder al noemden). Een
zinnig en menselijk praatprogramma over
menselijke beweegredenen en idealen zou in
beginsel natuurlijk door elke zuil kunnen (nee:
moeten) worden gemaakt, ongeacht
levensbeschouwelijke afkomst of educatieve
taakstelling.
LONDEN - Mick Jagger kan zich behalve peetvader binnenkort
ook opa van de rock and roll noemen. De 48-jarige zanger van de
Rolling Stones wordt grootvader, slechts enkele maanden na de
geboorte van zijn vijfde kind.
„Hij was blij met het nieuws, maar wel lichtelijk geschokt", zei
Jade Jagger (20), dochter van Mick en de Nicaraguaanse Bianca
Jagger, gisteren in een vraaggesprek. „Het zal voor hem wel
grappig zijn om straks een kleinkind te hebben dat even oud is
als mijn nieuwe zusje."
Jade's kind wordt in juni verwacht. Haar „tante", Georgia May,
werd in januari geboren als derde kind van Jagger en de Texaan-
se Jerry Hall. De zanger heeft nog een 21-jarige dochter van de
actrice en zangeres Marsha Hunt.
Internationale rock-elite
werkt mee aan Mercury-conc(£
LONDEN - De crème de la crème van de international^
reld neemt op 20 april in het Londense Wembley-star
aan het herdenkingsconcert voor Freddie Mercury, de f"
ber aan aids overleden zanger van Queen. Dit hebben o
satoren gisteren bekendgemaakt.
David Bowie, Elton John, Annie Lennox, George Midi
Young en Roger Daltrey, de vroegere Who-voorman, t (j
dens het concert op. Van de begeleidingsband vorme'
andere musici van Queen de kern. Tijdens het spektaty
gehele avond zal duren, is een grote plaats ingeruimd vlj»
dens van heavy-metalgroepen als Guns 'n Roses, Defr*
Metqllica en Spinal Tap. Ook de zangers Ian Hunter fi
Plant (ex-Led Zeppelin) en de Catalaanse zangeres
Caballé, met wie Mercury een plaat opnam, maken huiC
ting. Het concert wordt rechtstreeks uitgezonden door
minister „een nodell
ting van het zeemilif
strijd met de Wet Ve^ y
ging Zeewater. De ff
zend broden staanvan
haar gelijk aan het eècht
lang lozen van afvalf is
een gemiddeld dorp <|en v
gen het kunstplan Wel c
zijn 1200 bezwaarsclkiijk
gediend, met in toUon
handtekeningen. Dejemc
Noord-Holland had f
den subsidie gegevq
r
DEN HAAG - Minister Maij
van verkeer en waterstaat
geeft de stichting Cargo geen
toestemming voor het in zee
brengen 20.000 broden. Het
kunstproject, aangekondigd
als een nationaal geschenk,
waarbij aan de zee iets wordt
terug gegeven voor het land
dat Nederland aan haar heeft
ontstolen, betekent volgens de
kunstwerk.
Indiase regisseur krijgt ere-Oscar in zieken
CALCUTTA - Aan de zieke Indiase regisseur Satyajit)
teren in een ziekenhuis in Calcutta in kleine kring een!
gereikt voor al zijn prestaties. Drie leden van de Arn
Academie voor filmkunsten uit Los Angeles waren ov<^
om de onderscheiding uit te reiken aan de 70-jarige ftl IT
die met hartproblemen in de intensieve zorg-afdelinf
artsen maakten aanvankelijk bezwaar maar Ray ston
Oscar-delegatie te ontvangen. Ray kreeg in december
car voor prestaties gedurende een hele loopbaan toeg
zei te hopen de uitreiking van de Oscars, op 30 maart
geles, te kunnen bijwonen.
