'Mega-sterren graag,
maar niet te vlug'
Nu nog B.O.O.S. voor volwassenen
Cowboy Junkies, familiebedrijfje in popmuziek
Ccidóc Qowiant1
ZATERDAG 7 MAART 1992 PAGINA 32
AMSTERDAM - „Ik denk dat
het voordelen heeft om met je
broers in dezelfde groep te spe
len. Als familie bestaat er een
natuurlijke band, waardoor de
onderlinge communicatie uiterst
soepel verloopt. En omdat we el
kaar van haver tot gort kennen,
zullen we ook niet zo snel op el-
kaars zenuwen werken. Ik weet
gewoon wanneer Michael of Pe
ter alleen willen zijn of juist ge
zelschap kunnen gebruiken. Bo
vendien hebben we hetzelfde
doel voor ogen. De ontwikkeling
die Cowboy Junkies doormaakt,
is op onze maat gesneden... niet
te snel. En als familie zorgen we
ervoor dat ieder van ons met bei:
de benen op de grond blijft
staan. Ster-allures ontwikkel je
niet zo snel als je broers toekij
ken. Ze zouden me midden in
m'n gezicht uitlachen. En an
dersom net zo", zegt Margo
Timmins, zangeres van de Cana
dese groep Cowboy Junkies, een
familie-bedrijfje dat handelt in
popmuziek.
Hoewel Alan Anton naast Margo, Mi
chael en Peter de vreemde eend in de
bijt lijkt bij dit kwartet, is hij inmiddels
zo lang bevriend met de Timmins, dat
hij familie is geworden. Tijdens de op
namen van de eerste ceedee 'The Trini
ty Sessions', een wonderschone plaat
die in een dag werd opgenomen in de
Church of the Holy Trinity in Toronto,
speelde ook haar oudere broer John
Timmins nog mee. Margo: „Hij maakt
nu alleen nog muziek voor zichzelf.
John is schrijver van beroep. Wij zijn
met z'n zessen thuis. Ik heb een oudere
zus die kleding inkoopt voor warenhui
zen en mijn jongere zus Cely is actrice.
In Canada heeft ze naam gemaakt als
soap-opera-ster in onder meer 'Ano
ther world'. Als wij in Amerika op tour
nee waren en ik deed 's middags in
mijn hotelkamer de televisie aan, dan
verscheen ze op het scherm. Heel
leuk... Maar ze heeft onlangs die serie
verlaten en beproeft nu haar geluk in
Los Angeles. Het is niet goed om te
lang een bepaalde rol te spelen, zeker
niet in een soap-opera. De mensen
gaan je dan te veel met het tv-persona-
ge identificeren. Bovendien wil ze nu
graag een filmrol".
„Eigenlijk zijn mijn zussen m'n beste
vriendinnen. Ik kom uit een heel hecht
gezin en ik moet er dan ook niet aan
Margo Timmins: ,Als mensen denken: oh, die Margo gaat met meisjes n
ik flink te kort geschoten
denken dat de familie uit elkaar valt
omdat Michael, Peter en ik om een mu
zikaal meningsverschil ruzie krijgen.
Eerlijk gezegd maak ik mij daar wel
eens zorgen over. We hebben het zo
fijn samen. Daarom hebben we ook af
gesproken dat Michael in de studio het
laatste woord heeft. Dat wil niet zeggen
dat er niet flink wordt gediscussieerd.
Iedereen legt zijn argumenten op tafel
waarom iets wel of niet moet gebeuren.
Maar kunnen we het uiteindelijk niet
eens worden, dan is Michael degene die
de knoop doorhakt. En daarin is hij ui-
Cowboy Junkies ...uiterst hechte familieband...
terst zorgvuldig. Niet alleen omdat hij
onze gevoelens kent, maar ook omdat
hij weet dat ik, net als hij, voor altijd
een Cowboy Junkie zal zijn. En ik wil
straks, als oude vrouw, graag met enige
trots terugkijken op het werk dat ik heb
afgeleverd".
„Mijn moeder volgt met veel interesse
onze verrichtingen en is er ook altijd bij
als er bijzondere gebeurtenissen plaats
vinden. Ze heeft dan zoiets van: dit mag
ik niet missen. Als wij tijdens de ko
mende Europese tournee (waarbij de
groep op 9 maart ook het Amsterdamse
Paradiso aandoet) in de Engelse Royal
Albert Hall in Londen staan, laten we
haar overkomen".
Angst
„Wat mij de meeste angst inboezemt in
deze industrie, is het feit dat je van de
ene op de andere dag een mega-ster
kan zijn. Het is ook de enige bedrijfstak
in de wereld waar dat mogelijk is. Ik wil
graag dat onze nieuwe ceedee 'Black
Eyed Man' meer verkoopt dan voor
ganger 'The Caution Horses', maar ik
moet er niet aan denken dat onze popu
lariteit plotseling als een raket omhoog
schiet zoals bij Nirvana en bij voorbeeld
Tracy Chapman is gebeurd. Dat kan
een mens toch nauwelijks verwerken?
Nee, voor mij mag dat succes een groei
proces zijn. Dat kan ik waarschijnlijk
beter aan".
„Veel geld verdienen is natuurlijk heer
lijk, maar het voordeel van die gestaag
groeiende populariteit is dat je de tijd
krijgt om de wereld te zien. Ik heb geen
lijfwachten nodig als ik een museum wil
bezoeken. Deze reis heb ik overigens
nog weinig kunnen rondkijken. Ik was
graag in Milaan naar de tentoonstelling
van Matisse gegaan. Het enige dat ik
heb gezien, is de buitenkant van het
museum terwijl we er, op weg naar het
vliegveld, langs reden. In Madrid is net
een nieuw museum in een oud kasteel
geopend. Daar stonden we voor een
dichte deur omdat het museum op
maandag gesloten blijkt te zijn. Dat is
dus heel frustrerend. Maar, als je maar
lang genoeg over de wereld trekt, leer
je uiteindelijk elk land wel een beetje
kennen. Zo wilde ik altijd al heel graag
de Amsterdamse bloemenmarkt bezoe
ken. Die wens ging bij het vorige be
zoek in vervulling en de keer daarvoor
had fk tijd om even het Van Goghmu-
seum binnen te stappen. Overigens heb
ik tijdens ons laatste bezoek uren door
Amsterdam gezworven. Ik was de weg
kwijt en dom genoeg vergeten te note
ren in welk hotel we logeerden. Ik heb
's nachts zonder kaart door jullie
hoofdstad gezworven. Die kanalen wer
ken echt hèèl verwarrend"..
Margo, die regelmatig een ontwape
nende, wat verlegen lach laat horen, is
op 'Black Eyed Man' de zeemeermin
die de zeelui lokt met haar aantrekkelij
ke klanken. „Ik wilde deze keer vooral
zang-technisch heel goed uit de bus ko
men en wat experimenteren met het
harmoniëren van mijn stem. Tijdens de
opnamen van de 'Trinity Sessions' en
'Caution Horses' zong ik vanuit mijn
hart, waardoor, ondanks de fouten, een
intieme sfeer werd gecreëerd. Maar
doordatje, ook op het podium, een ont
wikkeling doormaakt en ontdekt dat je
stem een veelzijdig instrument is, gaan
andere uitdagingen tellen. Ik heb ook
een krachtiger stemgeluid gekregen en
dat wilde ik niet onbenut laten. Mi
chaels uitdaging was nummers te schrij
ven, zonder te hoeven nadenken of ze
wel geschikt zouden zijn voor mijn
stem. Grappig genoeg leek de muziek
op mijn lijf geschreven. Bij de onder
werpen, die in het materiaal worden
aangesneden, ligt dat soms anders. Op
het moment dat ik bij voorbeeld 'Mur
der, Tonight In The Trailer Park' onder
ogen kreeg, heb ik hard geroepen dat ik
dat niet kon zingen. Hoewel het een ac
tueel onderwerp is - er vinden in Ame
rika veel moorden plaats op campings -
was de tekst zo zwart, zo negatief dat ik
er lang aan heb gewerkt voordat ik de
juiste toon te pakken had. Die tekst is
heel onnatuurlijk voor mij, hij past niet
bij me. Ik raak er een beetje van in pa
niek. Het is alsof je naar een bloedige
journaal-uitzending zit te kijken en dat
doe ik niet graag. Maar, wat ik van
'Black Eyed Man' vooral vind, is dat je
kunt horen hoe we zijn gegroeid".
Zangles
„Om in de studio goed voor de dag te
kunnen komen, dacht ik zangles nodig
te hebben. Ik heb precies één les gehad
en vond het dus vreselijk. Ik begreep
wel waarom ik tijdens de les al die
vreemde geluiden moest maken, maar
kon het niet rijmen met mijn liefde voor
het zingen. Ik heb altijd van mijn eigen
stem gehouden, er graag naar geluis
terd, maar dat veranderde toen ik die
oefeningen moest doen. Bovendien
ging het op werk lijken en dat is het zin
gen voor mij nooit geweest. Ik ben du;
hard weggerend en heb van andere zan
gers begrepen dat les niet noodzakelijk
is. Iedereen met wie ik sprak zei ver
baasd: neem jij les? Je hebt een natuur
lijke stem, ik zou de ontwikkeling daar
van niet forceren".
„Als zangeres voel ik mij een verhalen
verteller. Daarom heb ik er ook geer
moeite mee om een liedje als 'Oregor
Hill' uit te voeren, hoewel het duidelijk
een door een man geschreven nummei
is. Als mensen denken: oh, die Marge
gaat met meisjes naar bed, dan ben ik
flink te kort geschoten. Maar, ik ber
zwaar benieuwd hoe de reacties op
'Oregon Hill' zijn. Ik zeg overigen.'
nooit tegen Michael: kun je die teks
veranderen om de simpele reden dat hi
nog nooit tegen mij heeft gezegd: ik wi
dat je het nummer zó zingt. Dat heet ar
tistieke vrijheid en respect hebben voo
eikaars werk. Er zijn natuurlijk num
mers die ik niet over mijn lippen krijg
Dan zeg ik: sorry, maar dit kan ik ech
niet zingen. Zo heb ik ongelooflijk vee
moeite gehad met 'Cheap Is How
Feel'. Dat heeft mij echt maanden ge
kost. Soms bracht ik het op het podiun
zonder te weten wat ik zong. In onz<
hele carrière is er maar één numme
dat ik resoluut heb geweigerd. Het wa
een compositie van The Birthday Part)
een cover dus; 'She's hit'. Hoewel
The Birthday Party enorm waardeer
was het zo'n zwaarmoedig nummer da
ik tegen Michael heb gezegd: laat he
zingen maar aan Nick Cave, de schrij
ver ervan, over".
i
Vanuit de kelder van het Veronica-gebouw
die suggestie wordt althans gewekt pre
senteert Bart de Graaff zijn wekelijkse pro
gramma B.O.O.S. Een beetje stiekem, een
beetje illegaal, opererend in de sfeer van Ver
onica's piratenjaren. Bart heeft daar zijn 'eigen'
omroepje (Bart Omroep Organisatie Stichting)
en de uitzendingen zijn populair. Bij de doel
groep, zeg maar de basisschooljeugd, maar ook
bij ouderen, die al dan niet over de schouders
van hun kinderen meekijken. De reeks werd
ooit gestart met de bedoeling er niet meer dan
twaalf afleveringen van te maken. Inmiddels is
de 125e geweest en het einde is nog lang niet in
zicht. Want B.O.O.S. kan met de huidige for
mule nog jaren mee.
BUSSUM Hij is nog kleiner
dan gedacht. Een nietige ver
schijning in de grote, donkere
gangen van Rob de Boers pro-
duktiebedrijf in Bussum (het
vroegere Concordia), waar z'n
programma wordt opgenomen..
Links en rechts deelt hij met z'n
hoge stemmetje kwinkslagen uit,
die soms quasi-grappig overko
men. Maar ze worden allemaal
leuk gevonden. Van die wel of
niet gespeelde jolijt is niets meer
te merken als hij aan tafel gaat
zitten voor z'n zoveelste vraagge
sprek. De 24-jarige Bart de
Graaff toont zich dan van z'n se
rieuze kant.
Eerst maar even gesproken over de
single 'Ik wou dat ik voor één keer', die
hij samen met Lee Towers maakte en
waarvan inmiddels tienduizend exem
plaren zijn verkocht. Bart: „Veel van
wat ik doe is met gein omgeven; die
plaat is echter bloedserieus. Pierre
Kartner, die de tekst en muziek schreef,
heeft ons hiervoor gevraagd. In het be
ginstadium was er van een goed doel
nog geen sprake. Wel is duidelijk ge
steld dat Lee en ik er niet aan hoefden
te verdienen. Toen RTL4 en Veronica
met die Unicef-actie begonnen, beslo
ten we hier op in te haken".
Het gaat trouwens goed met 'Ik wou
dat ik voor één keer': na twee weken
tipparade is het nummer op nummer 32
in de Top 40 binnengekomen. De pro
motie van de plaat op radio en tv slokt
veel tijd en energie. Als gevolg daarvan
heeft Bart onlangs z'n medewerking ge
staakt aan Will Luikinga's radiopro
gramma 'De Luikgraaf
Aan B.O.O.S. heeft hij trouwens z'n
handen ook meer dan vol. „Omdat veel
opnamen op locatie plaatsvinden, soms
zelfs in Groningen en Limburg, ben je
voor vijf minuten tv soms de hele dag in
touw", legt Kees Baars, pr-man van
Rob de Boer, uit. De voormalige hard-
rock-journalist wenste bij het gesprek
aanwezig te zijn. Waarom eigenlijk?
Vervult hij de rol van waakhond? „Nee,
het is gewoon een afspraak binnen het
bedrijf dat ik artiesten bij interviews zal
begeleiden", laat hij weten.
Nieren
Terug naar Bart, want het gaat per slot
van rekening om hem. Op negenjarige
leeftijd raakte hij betrokken bij een
auto-ongeval. Hij belandde in het zie
kenhuis en moest verscheidene opera
ties ondergaan. De ene klap na de an
dere volgde: hij werd geteisterd door al
lerlei ziektes, medici zagen zich ge
dwongen Bajts beide nieren te verwij
deren en tot overmaat van ramp groei
de z'n lichaam ook niet door.
„Ik heb natuurlijk een rotjeugd gehad.
Tot je negende is er niets aan de hand,
dan slaat het noodlot toe en speelt het
leven zich voornamelijk in ziekenhui
zen af, moet ik op dieet, dus geen patat
of ijs meer en ga zo maar door: een nor
maal leven kon ik dus vergeten. Toch
zou ik het nog moeilijker hebben gehad
als me dat nu was overkomen. Ik zou
helemaal gek geworden zijn; toen over
kwam het me. Ik vergelijk het wel eens
met het uit elkaar gaan van ouders.
Zo'n scheiding is, dunkt me, voor een
zestienjarige moeilijker te verwerken
dan voor een vijfjarig kind".
Bart wilde niet langs de zijlijn staan en
stortte zich op het toneel. Hij belandde
bij het Amsterdams Volkstheater.
Doordat z'n benen bij het auto-ongeluk
verbrijzeld werden speelde hij z'n eer
ste rollen op krukken. Zijn tv-debuut
maakte hij in een Ster-spotje voor
koekjes. Niet lang daarna las hij in Club
Veronica een stukje waarin ze een pre
sentator voor een kinderreeks vroegen.
Hij deed auditie en werd aangenomen.
Al gauw zag B.O.O.S. het levenslicht:
Veronica's eerste kinderprogramma en
een rubriek 'vol amusement, wetens
waardigheden, filmpjes en diverse ar
tiesten'. Spil en drijvende kracht Bart
de Graaff maakte zich in korte tijd bij
de jeugd bemind.
Heeft hij zelf daarvoor een verklaring
„Afgaande op de reacties, vinden ze
m'n stijl van presenteren wel leuk. De
mensen een beetje voor de gek houden,
raar doen, een beetje choqueren, alles
durven vragen, lak hebben aan de we
reld. Zoiets van 'dat vraagt-ie toch niet'
en het dan toch doen".
Fanmail
„Ik krijg veel fanmail. En brieven met
vragen als 'Mag ik in je programma ko
men', 'Hoe word ik omroeper' of 'Bart,
kom je op mijn verjaardag'. Voor het
beantwoorden heb ik geen tijd. Wil ik
ook niet. Ik denk ook niet dat ze van
mij een reactie verwachten. Voor de
Tl'-presentator
Bart de Graaff:
'Succes went heel
snel'.
FOTO: PU
meesten is het voldoende als hun brie
voorgelezen wordt op televisie. Dat vin f
den ze te gek. Er kijken ook tiener!
Laatst sprak ik een meisje van veertie I
jaar. Die vond het programma kinde
achtig, maar dat kwam volgens mij a I
leen maar doordat ze haar zesjarig I
zusje, die het wel prachtig vond, bij zie
had", grinnikt Bart.
„Maar er kijken ook veel ouderen'
haakt Kees Baars in. „Ach, dat dede
onze ouders toch ook toen we na«
Swiebertje en Pipo de Clown keker
Laatst zaten er een heleboel bejaarde
bij de opnamen van het NCRV-pn!°F
gramma G'oud en Nieuw. Toen ze Baï
zagen begonnen ze hysterisch te gille|
Echt waar".
Bart weer: „Succes went heel snel.
het begin is het allemaal nieuw, maar!
raakt er gauw aan gewend dat menst|
je op straat aanschieten. Vaak zijn c"
reacties best leuk, maar als ik een keil
een bioscoopje wil pakken heb ik dal
geen behoefte aan. Naar een zwembaj
of strand gaan, betekent onmiddellif
handtekeningen uitdelen. Aan carnavT
begin ik helemaal niet; dat overleef i*
niet. Je bent een soort openbaar bezrfi
Maar simpel gesteld is de keuze dezf
of zonder werk zitten of herkend wol¥
den op straat. Je snapt wel waarvoor
kies". L
Volwassenen
Bart de Graaff is nu al vier seizoen!^
met B.O.O.S. op het scherm geweest |6r
volgens insiders gaat het programnfen
nog wel een paar jaar mee. Heeft |n
nooit eens de behoefte een programri w
voor volwassenen te presenteren „Jk e
zeker wel, en ik heb die wens al eens gaA
uit bij Veronica. Maar tot op heden hft-g
ik nog niks concreets gehoord,
hoeft trouwens geen talkshow te
den. Daar zijn er genoeg van. Ik zitP;
denken aan een soort B.O.O.S. vol
volwassenen. Een prikkelend progra^jp.
ma in de stijl van Paul de Leeuw, wafe^
ik een grote fan van ben. Ik zal wel fcV(
dere vragen dan Paul stellen". vai
(m
leid
