The Items Are' is minder wild geworden
H
Wi il
Op mijn schoenen moet je
1000 mijl kunnen lopen
por forse
ouwen kan
n hoop
daan worden
DE pSE COURANT
MODE
W CHRISTA VAN DER HOFF
:1e
nt
)0l
en
un smalle winkel op de
Nieuwe Rijn loop je zo
voorbij. „Dat klopt", zegt
Monique Tervoort (31).
«1 mensen denken dat dit een
«dehandswinkeltje is". Niets is
der waar: hier wordt op een pro-
iionele manier zelf ontworpen
ling gemaakt.
bos tulpen en de nieuwe collec-
zorgen voor een lente-achtige
r. Een rek vol bestellingen
ht achterin de zaak op de klan-
Samen met John van Harderen
en Karin Cryghton (31) runt
pique al een paar jaar 'The Items
in Leiden. „We willen met de
üng een Italiaanse sfeer uitstra-
zegt Karin. „Elegante model-
in soepele stoffen, die toch rede-
"j geprijsd zijn".
ie|H voegt toe: „We zitten net niet
e trend, om te voorkomen dat
hetzelfde hangt als overal. Zo
uiken we niet exact dezelfde
en die in een bepaald seizoen
n. Meestal kiezen we gedektere
n". Voor het komende seizoen
dat abrikoos, gepoederd-oker-
zand en zwart. Naarmate het
n vordert komen er nieuwe
iren bij. 'The Items' gebruikt
namelijk effen stoffen. De jasjes
smal getailleerd, sluiten hoog
bben veel knoopsgaten.
eeijmaat
okjes zijn strak, en kunnen zo
isi
I SM ensen die beroepsmatig
JlÊW met 'grote maten' bezig
W fl zijn moeten nog heel wat
I leren. Aparte hoekjes die
idezaken voor vrouwen worden
icht: dat werkt niet. „Een forse
iir vindt het niet prettig naast
naatje 38 in de spiegel te kij-
i zegt mode-ontwerpster Mir-
an der Veen (34).
om denkt Mirjam dat speciaal-
d met volslanke verkoopsters
est gedijen. „Je moet een be-
Ie sfeer creëren waarin de klant
irettigvoelt".
liet ze een grote markt voor pa-
n voor zelfmaakmode in de
maten. „Je kunt een patroon
lat 38 niet zomaar vergroten
een maat 52. Als je een grote
hebt, is er van een taille nau-
j s sprake. Het heeft geen zin
ilooien te maken. Je hebt ook
fins meer lengte nodig tussen
npen en het kruis. De kleding-
in moeten een stuk langer
h elk geval over de billen val-
at ik in het begin deed, korte
es en blouses maken, kan nu
;er".
trkant
i spreekt uit jarenlange erva-
fanaf 1983, toen ze bij De Jof-
Leiden begon met een mini-
ie van zes stuks, is ze bezig
ïtwerpen voor de doelgroep
ivige vrouwen. Nu, negen jaar
brengt ze ieder seizoen een
tie waarvan duizenden stuks
li afgenomen. „Het is moeilijk
seds wat nieuws te verzinnen,
e bovenkant van rokken en
in valt weinig te ontwerpen.
geleerd dat men het liefst
k in de taille heeft. Blijft over:
erkant. Daarin kun je varië-
et plooitjes, versieringen en
«turen".
ajlectie van Mirjam is in dertig
■in Nederland te koop. Ze mikt
vrouwen, die be-
■jn meer dan gemiddeld neer
Pen voor een kledingstuk. De
ïgziet er informeel uit, maar is
Monique Tervoort, John van Harderen en Karin Cryghton van 'The Items Are' in Leiden. Op de voorgrond een
van hun nieuwe combinaties voor het voorjaar. Foto Stephen Evenhuis
lang of zo kort gemaakt worden als
de klant wil. Er zijn gehaakte pas-
telkleurige truitjes van bestaande
merken, die prima passen bij de zelf
gemaakte kleding. De kleding
wordt, als de klant dat wil, aange
past.
In principe worden de standaard-
maten gemaakt, maar heeft een
klant een dunnere taille en bredere
heupen, dan wordt het kledingstuk
gratis vermaakt. Vooral vrouwen
tussen de dertig en de veertig voelen
zich tot de kleding van The Items
aangetrokken. Ook studenten die
voor hun afstuderen een leuk pakje
zoeken weten The Items te vinden.
Inmiddels heeft het drietal er ook
een aantal bestaande merken bij
voorbeeld het truienmerk Turn
Over bijgenomen. „Het blijft
knokken voor je eigen inkomen. Met
andere merken kunnen we de com
merciële basis van de winkel breder
maken", vertelt John.
Elegante kleding als uitgangspunt
is een heel verschil met de ideeën
waarmee ze een paar jaar geleden
begonnen. Toen hadden ze nog een
winkel in de Haagse Herenstraat,
en zaten nog helemaal in de sfeer
van de academie. Zowel Karin en
Monique volgden de opleiding mo
devormgeving bij de Koninklijke
Academie voor Beeldende Kunsten
in Den Haag.
John komt uit een heel andere hoek:
de sociale academie. „Stoffen met
wilde patronen, jaren vijftig-stof
fen: mooi maar gek was ons motto.
Als je begint met een zaak weet je
van niks. Op de academie leerden
we ternauwernood patroontekenen,
om van het runnen van een eigen
zaak maar niet te spreken".
Een paar jaar geleden besloten ze
naar Leiden te verhuizen, omdat de
winkel in de Herenstraat niet liep.
Hun ideaal: er nog eens een perso
neelslid bijnemen, zodat ze wat rui
mer in hun jasje komen te zitten.
wsss^-'-yl» vss
Mirjam van der Veen (34) tussen haar collectie grote maten voor voorjaar/
zomer. Foto Milan Konvalinka
De kleding van Mirjam van der
Veen is in deze regio ondermeer te
koop bij: De Joffers (Leiden), Grande
des Grandes (Scheveningen), Rond
om (Den Haag) en Passé Partout
(Delft).
met accessoires sjieker te maken.
Jeans
Mirjam heeft twee collecties: een
jeans-collectie, die als een trein
loopt, en een 'gewone' collectie. De
jeans-collectie voor dit voorjaar is
uitgevoerd in de vrolijke kleuren
geel, fris-groen, roze en het gedekte-
re écru. Er zijn eenvoudige jasjes
met v-hals, rokken en 7/8 broeken
met leuke doorgestikte plooitjes. In
haar gewone collectie gebruikt ze
voile-achtige stoffen met mooie
prints in onder andere groen/blauw/
ecru of paars/bruin/ecru. Ieder jaar
probeert de Leidse ontwerpster een
nieuw element aan haar collectie
toe te voegen. In het winterseizoen
komen er, als experiment, truien
bij. „Die zijn erg gewild. Ik mik op
eenvoudige, sportieve truien met
losse cols. Stof vlak om de hals vin
den de meeste vrouwen niet pret
tig".
Vrouwencafés
Sinds Mirjam negen jaar geleden be
gon is er veel veranderd. „Ik ben
commerciëler geworden dan vroe
ger. Ik maak wat de markt vraagt.
Toen ik net van de academie kwam,
was de kleding veel extremer. Skai-
achtige broeken met draperieën, tu
nieken met stukken plastic ertus
sen enzo. De armoede-look was in,
en daar haakte ik op in met drape
rieën. Het hoorde allemaal bij de
sfeer van die jaren. Ik ben begonnen
naar aanleiding van een uitzending
van de actiegroep VetVrij, een groep
van dikke vrouwen die voor de ac
ceptatie van dikke vrouwen vocht.
Mijn eerste shows waren in vrou
wenhuizen. Daar kwam ik overi
gens voor het eerst. Hele toestanden
waren dat, want mannelijke foto
grafen mochten niet binnen.
Vandaar dat ik al gelijk veel publici
teit kreeg". Nu begint de grote-ma-
ten-markt aardig dicht te slibben.
Mirjam heeft er nog niet zoveel last
van gehad. Wat ze in de toekomst
wil? „Als mijn drie kinderen naar
school gaan wil ik mijn activiteiten
uitbreiden naar het buitenland.
door JUDY NIHOF
Als klein meisje was ze al be
hept met een schoenentic.
Daarom ergerde ze zich
dood aan het feit dat er in
Leiden nergens aparte schoenen te
koop waren. „Dat probleem ga ik op
lossen", dacht Hanneke van der
Plas anderhalfjaar geleden.
Hanneke was twaalf jaar lang verte
genwoordiger voor drie grote cosme-
ticafïrma's. Sinds vijf maanden
heeft ze haar eigen schoenenwinkel,
Mille Miglia, op de Hogewoerd in
Leiden. Van een veilige vaste baan
naar het runnen van een eigen zaak,
dat was een sprong in het diepe.
Maar ze is blij de stap te hebben ge
zet. Hoewel ze pas vijf maanden be
zig is, heeft ze al een aardige klan
tenkring opgbouwd, vindt ze zelf.
Onder die klanten bevinden zich de
meest uiteenlopende types. Van
mensen die voor een avondje uit iets
heel speciaals willen tot de echte
schoenenfreaks, die thuis al zestig
paar schoenen hebben staan.
De Hogewoerd was het enige plekje
in Leiden waar Hanneke een winkel
wilde opzetten. De kleine straat
heeft al een aantal exclusieve win
keltjes en daar wilde ze graag bij
aansluiten. Toen 'Meubels van
Toen' het pand op nummer 31 ver
liet, greep Hanneke haar kans. Sa
men met haar man knapte ze de
winkel helemaal op. Donkeroranje,
zalm en grijs op de muren, roestvrij
stalen banken en een marmeren
toonbank geven Mille Miglia Itali
aanse allure.
De naam van de zaak heeft op zich
niets met schoenen te maken, al
weet Hanneke er een compleet eigen
draai aan te geven. „De Mille Miglia
(1000 mijl) is een klassieke autorace
die lange tijd in Italië werd gehou
den. Mijn man en ik zijn autofana
ten en vonden de naam altijd al lek
ker klinken. Bovendien is het een
Italiaanse naam en komen de mees
te van mijn schoenen uit dat land".
Hoewel de collectie van Mille Miglia
voor een deel uit 'maffe' dames- en
herenschoenen bestaat, kijkt Han
neke bij het inkopen wel degelijk
naar het comfort. „Schoenen
Hanneke van der Plas van Mille Mi
glia heeft zelf ook een schoenentic.
Foto Stephen Evenhuis
moeten voor alles lekker zitten, an
ders neem ik ze niet". De meest op
zienbarende schoenen in de collectie
van Mille Miglia zijn afkomstig van
merken als Colisée de Sacha en Mos-
quitos. Daarentegen zijn de de
meeste modellen van Nouschka
weer tijdloos en klassiek, terwijl ook
de cowboylaarzen van Adams Boots
en de stevige stappers van Dr. Mar
tens niet snel zullen vervelen.
Van de schoenen van Lola Pagola is
Hanneke zelf het meest gechar
meerd. De nieuwe collectie is nog
niet helemaal binnen, maar belooft
volgens haar veel. Plateauzolen,
veel kleur en borduursels, dat zijn
de belangrijkste elementen voor dit
voorjaar. Exclusiviteit staat bij Han
neke hoog in het vaandel en daarom
koopt ze van elk model een beperkt
aantal paren in. „Het is niet leuk als
je op een feest komt en je ziet vier
vrouwen dezelfde schoenen dragen
als jij. Dat is mijn bezwaar tegen een
winkelketen als Sacha. Ze hebben er
wel hele gekke schoenen, maar je
ziet de hele stad ermee lopen". Die
exclusiviteit betekent wel dat je bij
Mille Miglia niet snel zult slagen
voor minder dan 200 gulden. Naast
de collectie schoenen en laarzen,
verkoopt de winkel ook een tiental
handgemaakte hoedjes. Hoeden en
schoenen, het is een combinatie die
volgens Hanneke aanslaat.
