Gevlist of geïnformeerd, dat is de vraag
Kabinet meester in 'texelen'
Muiterij moet
in de kiem
gesmoord worden
li
Ruimtelijk beleid in regionaal verband
OPINIE
CeklaeSou/umt
ZATERDAG 22 FEBRUARI 1992
Dinsdagmiddag 18 febru
ari 1992. De Tweede Ka
mer debatteert over een
interview van CDA-sena-
tor Ad Kaland met het
NCW-blad 'De Werkgever'
en de reactie daarop van
PvdA-leider Wim Kok in
een vraaggesprek met Het
Parool. Kaland heeft het
einde van het kabinet
voorspeld en Kok is daar
kwaad over geworden. De
vice-premier heeft het ge
voel, zegt hij, dat de coali
tie van CDA en PvdA door
uitlatingen als van Kaland
(en van fractieleider Elco
Brinkman in diens Texel
se rede) langzaam maar
zeker de vernieling in
wordt gepraat.
Op het spreekgestoelte van de
Tweede Kamer staat de in
stemmig groen gehulde WD-
leider Frits Bolkestein. „Me
neer de voorzitter, ik denk dat
het CDA dit kabinet inderdaad
beu is. Het gaat het CDA niet
eens zozeer om de koers. In
koerswendingen is het CDA
gespecialiseerd. Nee, het CDA
wordt geplaagd door een mor
rende achterban en dat hebben
ze al een tijd niet meegemaakt.
Als de kiezers weglopen van
het CDA, loopt het CDA weg
voor het beleid. Het gezag
van de heer Lubbers is tanen
de, ook binnen zijn eigen par
tij. Zei de heer Kok, die naast
hem zit, niet dat het tijdperk-
Brinkman al zachtjes aan het
beginnen is?".
Enige minuten later geeft ka-
merpraeses Deetman het
woord aan minister-president
Lubbers voor de repliek van de
regering. „Voorzitter, het moet
mij toch van het hart dat ik in
toenemende mate het gevoel
krijg dat ik bezig ben betrok
ken te zijn in een proces van
verplaatsing van gebakken
lucht door de oppositie. Want
wat doet eigenlijk de opposi
tie? De oppositie, waarvan je
zou verwachten dat ze met an
dere voorstellen komt en daar
voor meerderheden tracht te
krijgen in dit Huis, heeft dat
kennelijk terzijde gelegd. Ze is
op een andere toer gegaan. Ze
komt niet meer met reële po
gingen om de Kamer te over
tuigen, maar ze probeert munt
te slaan uit uitlatingen buiten
dit Huis door mensen over in
terviews ter verantwoording te
roepen. Ik vind het een
bedekking van een armzalige
toestand waarin de WD, al
thans de heer Bolkestein die
dit interview (hij bedoelde na
tuurlijk interpellatie!) heeft
aangevraagd, geen kans ziet in
een zaak van belangrijk beleid
een meerderheid in de Kamer
met argumenten te overtui
gen. Dan zeg ik: wat moet ik
hier verder mee? Is dit beleid
in de zin van medewetgeving?
Die indruk heb ik niet. Is het
controle van beleid? Dat is het
ook niet. Wat is het dan wel?
Kennelijk oppositie a la de
WD".
Populisme
De sneeren van Lubbers kre
gen grote aandacht in de me
dia, evenals zijn uitval in het
zelfde debat naar zijn partijge
noot Kaland. In wezen ging het
in beide gevallen ook om de- -
zelfde soort kritiek. Volgens
Lubbers zijn noch de WD-
aanvoerder noch de CDA-sena-
tor echt geïnteresseerd in het
bijsturen van het beleid. Bei
den doen niets anders, sugge
reert Lubbers, dan inspelen op
en voeding geven aan onlust
gevoelens bij dat deel van de
bevolking dat zich is doodge-
schrokken van het eindbedrag
op het loonstrookje van janua
ri.
Is die beschuldiging terecht?
Ja en nee. Natuurlijk heeft
Lubbers gelijk als hij sugge
reert dat Bolkestein zit te sto
ken in het huwelijk van CDA
en PvdA. Maar mag de WD'er
alsjeblieft?! Het is zelfs zijn
dure plicht om constant te pro
beren het kabinet ten val te
brengen, zodat de WD met
haar visie op de inrichting van
de samenleving weer aan de
bak kan komen.
Daarbij horen óók pogingen
om de politicus Lubbers te
doen afbladderen. Immers, de
premier heeft zelf gezegd dat
dit zijn laatste termijn op het
Binnenhof is. Na deze kabi
netsperiode geeft hij het esta
fettestokje door aan Brink
man. Welnu, dan zou Bolke
stein wel gek zijn als hij niet
probeerde die periode zo veel
mogelijk te bekorten, bijvoor
beeld door te stellen dat het
Brinkman-tijdperk eigenlijk al
begonnen is.
Impliciet zegt Bolkestein na
melijk dat zijn WD eigenlijk
alweer in de regering had
moeten zitten. Kroonprins
Brinkman stelt zich immers
zodanig rechts op dat de WD
ervan uitgaat dat zijn voorkeur
straks zal uitgaan naar de for
matie van een centrum-rechts
kabinet. Het is niet voor niets
dat de nu bijna legendarische
WD-coryfee Hans Wiegel al
eens heeft gezegd dat hij onder
Brinkman best nog een keertje
vice-premier zou willen wor
den. Ook ligt er het feit dat
Brinkman deze mogelijkheid
nimmer openlijk van de hand
heeft gewezen.
Dualisme
Voor Kaland lijkt de zaak an
ders te liggen. Zijn partij is wil
lens en wetens een coalitie
aangegaan met de PvdA en dat
legt ook hem zekere verplich
tingen op. Maar de CDA-fractie
in de Eerste Kamer heeft géén
handtekening gezet onder het
regeerakkoord zoals de geest
verwante Tweede-Kamerfrac
tie heeft gedaan. Dat biedt de
christen-democratische sena
toren veel meer vrijheid dan
de CDA'ers aan de overkant
van het Binnenhof als het gaat
om het bekritiseren van het
kabinetsbeleid.
Maar al was dat niet zo, dan is
er nog altijd het dualisme. Vol
gens dit staatsrechtelijke be
ginsel, dat het CDA altijd hoog
in het vaandel zegt te voeren,
bestaan er grote verschillen
tussen de verantwoordelijkhe
den van ministers en volksver
tegenwoordigers. De eersten
worden geacht te regeren en
de laatsten te controleren. Dat
geeft een senator, die (hoewel
indirect gekozen) ook een ver
tegenwoordiger is van het
volk, het volste recht kritiek te
leveren op het kabinet.
Als Kaland van mening is dat
de middengroepen „de rug-
gegraat van de samenle
ving" gedupeerd worden
door een opeenstapeling van
lasten verzwarende regerings
maatregelen, dan mag hij daar
wat van zeggen. En als diezelf
de senator constateert dat er
mede daardoor zoveel conflic
ten tussen CDA en PvdA rijzen
dat het kabinet in de modder
dreigt te blijven steken, mag
hij daar op wijzen. Het doet er
niets toe dat bij hem de wens
waarschijnlijk de vader van de
gedachte is.
Gevaar
Nu is het wonderlijke dat Lub
bers, die zelf als volksverte
genwoordiger (CDA-fractielei-
der) menigmaal zijn partijge
noot Van Agt (premier van
1977-1981) het bloed onder de
nagels vandaan haalde, aan
vankelijk precies deze argu
menten aanvoerde om senator
Kaland tegen de toorn van coa
litiepartner PvdA te bescher
men. Voor de NOS-camera's
maakte hij vorige week vrijdag
nog eens duidelijk dat het
CDA het dualisme belijdt. De
PvdA diende dat nu toch wel te
te weten. Welnu, dan moest
fractieleider Thijs Wöltgens
„niet zo kleinzerig doen" over
de uitspraken die Kaland in
een interview had gedaan.
Wat was er veranderd tussen
die vrijdag en de daaropvol
gende dinsdag, toen Lubbers
Kaland in de Tweede Kamer
zonder pardon over de hekel
haalde? Hoogstwaarschijnlijk
dit: de premier had gemerkt
dat het voortbestaan van zijn
derde en laatste kabinet inder
daad, zoals de PvdA'er Kok en
de VVD'er Bolkestein hadden
gesignaleerd, in gevaar kwam.
De oprispingen van Kaland in
het blad 'De Werkgever' waren
immers met grote gretigheid
geïnhaleerd door de rechter
vleugel van de Tweede-Kamer
fractie van het CDA. De Gual-
thérie van Weezeis, de Van Ier
sels, de Matemannen en de
Hillens, die toch al brooddron
ken waren door de Texelse
rede van hun voorzitter Brink
man, leken zich klaar te ma
ken voor een beslissend offen
sief tegen de door hen 'deep
down' zo verafschuwde PvdA.
Het moest nu maar eens afge
lopen zijn met linkse anachro
nismen zoals een dure volks
verzekering tegen ziektekos
ten (plan-Simons) en kostbare
milieuheffingen op energie
(plan-Alders).
Rebel
Lubbers voelde aan zijn water
dat er muiterij dreigde. En
sinds de gebeurtenissen op de
'Bounty' weet elke gezagvoer
der dat hij een dergelijke ont
wikkeling in de kiem moet
smoren. Hoe? Door een
spraakmakende rebel aan de
hoogste ra te hangen (Kaland)
en vervolgens diens grootste
supporter aan de wal voor een
domme sul uit te maken (Bol
kestein). Zolang kapitein Lub
bers nog geen zekerheid heeft
over het door hem begeerde
admiraalschap over de vloot
van Europa wenst hij niet ge
stoord te worden tijdens de na
vigatie van het schip van staat
der Nederlanden.
De auteur is chef van de parle
mentaire redactie van onze
krant).
In
1
De Leidse regio neemt in het
Zuidhollandse een aparte
plaats in. Tot deze regio beho
ren naast Voorschoten ook Lei
den - als centrumgemeen
te - alsmede Oegstgeest, Lei
derdorp, Zoeterwoude en Al
kemade.
Ingeklemd tussen de agglome
ratie Den Haag/Haaglanden in
het zuiden en Amsterdam/
Schiphol in het noorden en
aan de west- en oostflank op
natuurlijke wijze begrensd
door respectievelijk Noordzee/
duingebied en het groene hart
van Zuid-Holland.
In deze regio tevens het
W.G.R.-gebied - zijn de laat
ste maanden discussies gaan
de, zulks op stringente instiga
tie van de provinciale over
heid, met betrekking tot. nood
zaak c.q. wenselijkheid van
uitbreiding met een aantal
nieuwe woningbouwlokaties,
primair in het regiogebied.
Deze discussies zullen moeten
leiden - blijkbaar op korte
termijn tot zo mogelijk ge
zamenlijke besluitvorming
CDA-RUBRIEK
over de vraag welke lokaties
voor opvang van de (welke?)
woningbehoefte in de regio in
aanmerking komen. Daartoe is
een vooruitziende blik op de
„korte" termijn tot het jaar
2000, maar meer nog op de lan
ge termijn tot de jaren 2000-
2015 noodzakelijk.
Ook deze jaartallen maken het
duidelijk met welke enorm be
langrijke beslissingen wij voor
de volgende eeuw worden ge
confronteerd en wel: ten faveu
re van onze kinderen en klein
kinderen! Immers mag ervan
worden uitgegaan althans
dat is onze ervaring dat wo
ningcomplexen, mits zowel
kwalitatief als kwantitatief
goed en duurzaam gebouwd,
een levensduur plegen te heb
ben van tenminste 75 jaar! Het
zou onverantwoord zijn indien
beslissingen over zulke ingrij
pende kwesties binnen enkele
maanden moeten worden ge
nomen.
Integendeel: zij vragen inten
sieve studie van een bezinning
op ALLE aspecten van een der
gelijke ruimtelijke operatie.
Als daar zijn: hoe gaan wij om
met de steeds schaarser wor
dende ruimte in regio en pro
vincie; mogen wij nog verder
ruimtelijk beslag leggen op de
steeds kleiner wordende groe
ne longen en hart? (het zijn es
sentiële delen van het Zuidhol
landse lichaam); zijn de vraag
stukken van milieu en ecolo
gie niet van groter orde dan wij
ons voor ogen hebben gesteld?
zijn de vervoers- en verkeers
problemen met de komst van
meer bouwlokaties nog oplos
baar? en, wat zijn de financiële
consequenties?
Voor een goed begrip: het zijn
geen argumenten om de pro
blematiek naar de toekomst te
verschuiven. Op ons rust de
verantwoordelijkheid om op
redelijk korte termijn tot be
slissingen te komen. Echter:
zonder dat al deze aspecten op
hun mérites worden beoor
deeld en ingebracht, waarna
een integraal ruimtelijk pro
gramma kan worden ontwik
keld, is het ten enenmale niet
verantwoord reeds nu min of
meer willekeurig tot aanwij
zing van nieuwe lokaties te ko
men. Overigens: over welke
aantallen woningen praten wij
nu eigenlijk, als het gaat om de
werkelijke woningbehoefte en
welke instrumenten gaan wij
gebruiken om die behoefte re
strictief te lijf te gaan?
Met de eerste aanzet van de
nog ongestructureerde struc
tuurschets in de hand behoren
door een extern stedebouw
kundig bureau op alle genoem
de aspecten studies te worden
verricht, van waaruit de ge
meenten uit de Leidse regio
een integrale visie en ruimte
lijk program dienen op te stel
len. De thans zonder prioriteit
aangedragen studielokaties
kunnen dan bij die studie op
eigen gehalte worden beoor
deeld. Zo zullen in gezamen
lijk overleg de Leidse regioge
meenten op verantwoorde wij
ze beslissingen kunnen ne
men - uiteraard in samen
spraak met de provinciale
overheid - over het te voeren
ruimtelijk beleid. Voor zover
onze „draagwijdte" dit toelaat:
ook verantwoord ten opzichte
van de na ons komende gene
raties!
(Drs. W.J. Valkenburg is voor
zitter van de CDA-raadsfractie
in Voorschoten).
Vrouwe Justitia spreekt recht
zonder aanzien des persoons.
Voor een deel van het over
heidshandelen geldt hetzelfde.
Wetten en regels waarborgen
een gelijke behandeling van
burgers.
Als de omstandigheden waarin
sommige burgers verkeren
slechter zijn dan voor andere
burgers, kan de overheid spe
ciale maatregelen treffen ten
behoeve van die burgers. Dat
is een algemeen aanvaarde
taak van de overheid.
Op het financiële vlak streeft
de overheid naar rechtvaardig
heid via het belastingstelsel.
Dat noemen we inkomenspoli
tiek. In de Nederlandse poli
tiek zijn alle partijen daar
voorstander van. Mensen met
lage inkomens betalen een ge
ringer deel van hun inkomen
als belasting dan mensen met
hoge inkomens. De politieke
discussie concentreert zich op
de vraag hoe groot de netto in
komensverschillen zouden
mogen of moeten zijn.
Sinds enige weken is er grote
onrust onder de bevolking.
Het kabinet nam vorig jaar een
aantal belastingverhogende
maatregelen, zoals verhoging
van het huurwaardeforfait, af
schaffing van de inflatiecor
rectie in de inkomstenbelas
ting vanaf de middeninko
mens en verhoging van de ac
cijnzen op brandstof en tabak.
De WD vond en vindt dat zeer
onjuist en ook erg slecht voor
de werkgelegenheid, maar op
zichzelf mag de overheid het
doen.
Erger vindt de WD het dat het
naamde plan-Simons. Maar
pok dit mag de overheid doen.
Zelfs als dit nog eens bovenop
inkomensnivellerende rege
lingen als de studiefinancie
ring en de individuele huur
subsidie komt. Het mag alle
maal zolang er democratisch
in het parlement over beslist
is. Dat is met al deze inko
mensnivellerende regelingen
ook gebeurd. Een grote meer
derheid van CDA, PvdA en
D'66 was daar voor. Alleen de
WD heeft zich daartegen ver
zet. De opeenstapeling van al
deze effecten is veel burgers in
het verkeerde keelgat gescho
ten. Op verzoek van de WD
heeft het kabinet de inkomen
seffecten nog eens uitgere
kend. Dat deze cijfers voor veel
groepen veel negatiever uit
pakken dan door het kabinet
was voorgespiegeld, is natuur
lijk al heel kwalijk. Maar veel
ernstiger is het feit dat al deze
lastenverzwaringen zich voor
sommige burgers opstapelen,
waardoor hun netto-inkomen
vele honderden, zo niet dui
zenden, guldens lager zal blij
ken te zijn. Dat is niet alleen
onrechtvaardig, het is zelfs
ronduit schandelijk.
Dacht de heer Brinkman op
Texel aan die man of vrouw?
Ja, soms voel je op je klompen
aan dat er iets schort aan de
rechtvaardigheid. Zichzelf res
pecterende partijen moeten
daar iets aan doen. Ik ben er
echter niet gerust op. Sinds
kort kent immers onze Neder
landse taal een nieuw woord:
„Texelen". Dat betekent: „Op
de ene plaats flinke taal uit
slaan, die je op een andere
plaats weer vergeten bent".
Vroeger noemden we dat met
twee monden spreken.
(De auteur is lid van de WD-
fractie in de Tweede Kamer).
Kantineleed
Dit wordt een verdrietig stukje. Ik zeg het maar
meteendan weet u waar u aan toe bent. Een
diepe droefheid doorspoelt mijn gemoed terwijl ik
dit schrijf een melancholieke stemming waar ik
mezelf nog niet eerder op betrapt heb. En het komt
allemaal door het eten, ik ben er misselijk van.
Hoe goed kan ik me nog die laatste maaltijd
herinneren. Het was kerst, niet alleen de kaarsen
fonkelden, maar er glom ook iets in de ogen van
die zwarte heren. Haast onmerkbaar d raafden ze
af en aan, met een romige soep, een kalkoenborst
in mosterd-honingsaus, een glaasje wijn en
dessert. Of het ons smaakte, werd fluisterend
geïnformeerd, nou: en dat deed het!
Maar bij het afhalen van de tafel en 't uitserveren
van de Remy Martin, veiwijlde de ober wat langer
bij onze tafel dan gebruikelijk. Dit was de laatste
keer, leek hij te willen zeggen. „Nou we zien wel,
het was een fantastische tijd", zo hielden we de
moed er bij elkaar in, wetend dat die t ijd
waarschijnlijk nooit meer zou terugkeren.
We hebben er dus allemaal aan moeten geloven:
na het kerstreces opende het nieuwe restaurant
van de Tweede Kamer zijn deuren. Of moet ik hier
schrijven: kantineDe obers verdwenen namelijk
achter 'counters', werden 'cashiers' of
'floormanager'. De bewoners van de Kamer
schaarden zich in soms lange rijen ervoor:
dienblad in de hand en de blik op hidpeloos. In de
krochten van de kantine rinkelde het bestek en
ratelde een lopende band zijn boodschap: leve de
vooruitgang!
Inmiddels hebben we allemaal al weereen maand
of twee ervaring met de nieuwe eetgelegenheid en
het wonderlijke is dat vrijwel niemand er
gelukkig van is geworden. Natuurlijk: de
aankleding is fris-modern en het is allemaal heel
efficiënt. Maar de menselijke warmte is zoek, zelfs
de gerechten lijken niet meer goed op
temperatuur.
Nu zou er nog wat voor de nieuwe aanpak te
zeggen zijn als het kamerrestaurant een
commercieel bedrijf was dat winst moet maken.
Maar dat is heiendal niet aan de orde. Net als in
slot Bommelstein speelt geld in de Tweede Kamer
een ondergeschikte rol. Het presidium, dat waakt
over de door de belast ingbetalers gevulde
portemonnee, hoeft geen rendement na te jagen en
wenst ook op de salarissen van de 'Joosten' die
ooit zijn aangesteld niet te beknibbelen.
Waarom dan toch die bloedeloze zelfbediening?
Wie het waagt lotgenoten die vraag te stellen,
waait al snel de vijandschap om de oren. Hebben
we dan geen clementie met de kelners, die vroeger
de benen uit hun arme lijft moesten lopen? Zijn
wij soms te beroerd om zélfde handen uit de
mouwen te steken? Is het in de daartoe bestemde
bakken deponeren van glas, papier, bestek en
borden soms te veel gevraagd?
Het ironische is dat juist de obers verbannen
achter hun glimmende toonbanken weinig
ophebben met deze laaiende solidariteit. ,,Ik sta
natuurlijk niet alleen bij die afwasstraat. Ik heb
toch nog hele andere belangrijke functies. Ik
maak ook de tafels schoon met een waterdoekje
dus en ik maak ook asbakken schoon, niet te
vergeten", verzuchtte de van cynisme druipende
ober Wim Rouwendaal deze week in een
interview met NRC Handelsblad.
Het is alles van een droefheid die de ziel verteert.
Het maken van geintjes met de pers, het
ontwikkelen van een eigen stijl, de anekdotes die
verteld werden, het behoort voor Wim en zijn
collega's allemaal tot het verleden. „Ik heb het er
echt moeilijk mee. Je bent al je contact kwijt", zegt
hij. Hier is een ober aan het woord die niet alleen
zijn baan, maar ook zijn waardigheid is
kwijtgeraakt.
Maar er is hoop! Ik had dit stukje nog niet
geschreven of de commissie voor het
restaurantbedrijf maakte bekend dat zij er bij
kamervoorzitter Deetman op zal aandringen de
bediening in elk geval tijdens de avondmaaltijd
wederom in te voeren. „We moeten de zestig
kelners de functie teruggeven waarvoor ze ooit
zijn aangesteld: serveren!", adviseerde
commissielid Alie Doelman-Pel. Een raadgeving
die ik alleen maar krachtig kan ondersteunen. En
laten we, nu we toch bezig zijnook de
flappentappers bij de banken, de
kaartjesautomaten op het station en de
koffiemachines op de werkvloer maar meenemen.
Want waar de machines oprukken gaat de mens
verloren. Zeg nou zelf!
Na het lezen van het arti
kel 'SAVA voelt zich GE
VLIST' van de heer Bian-
chi, raadslid van de ge
meente Den Haag, wil ik
graag reageren.
Het is altijd jammer als een be
stuurder een discussie voert
over personen en niet op basis
van feiten. Hij onthoofdt de
boodschapper van het 'slechte'
nieuws en stopt zelf zijn kop in
het zand. Spijtig, want zou de
heer Bianchi eens wat meer
naar de feiten kijken, dan zou
hij zich misschien wat minder
'gevlist' (variant op de CDA-
versie belubberd?) voelen.
Als bestuurder moet je impo
pulaire projecten durven ver
dedigen. De vuilverbrander
(GAVI) bij Ypenburg is zo'n
impopulair project gezien de
ruim 10.000 bezwaarschriften.
Maar als de omstandigheden
zich zo sterk wijzigen dat de
noodzaak van de GAVI lijkt
weg te vallen, moet je dan om
wille van het geld dat al is uit
gegeven het project doorzet
ten? Ik denk van niet. Het is
juist als Bianchi zegt dat er al
100 miljoen in de GAVI is geïn
vesteerd, maar dat is mijns in
ziens geen rechtvaardiging om
nog eens 1300 miljoen uit te ge
ven als dat misschien niet no
dig is. Daarbij komt dat een
groot deel van de 100 miljoen
is gebruikt voor het aankopen
van de grond. Dat geld zal bij
verkoop weer terugvloeien in
de kas van het SAVA.
Dat gemeentebestuurders, wel
of niet vertegenwoordigd in
het SAVA, niet op de hoogte
waren van de nieuwe afval-
prognoses van het landelijk
Afval Overleg Orgaan kan mij
niet verweten worden. In sep
tember '91 waren bij de provin
cie vergunningaanvragen in
gediend voor een totale ver
brandingscapaciteit van
800.000 ton afval. Daarna is in
oktober in het Regionaal Af
valverwijderingsplatform met
alle betrokkenen (waaronder
SAVA) gesproken over de ver
anderende afvalprognoses van
het Afval Overleg Orgaan. Uit
deze prognoses bleek dat er in
Zuid-Holland maximaal
400.000 ton extra verbran
dingscapaciteit nodig was.
Ook Bianchi's verwijt dat ik
mij achter de Raad van State
verschuil als het gaat om de
verplichting voor Den Haag
om een rookgasreiniger te bou
wen, terwijl 'ik' de regels zou
kunnen beïnvloeden, is on
juist. De provincie is er aan ge
houden een vergunning te ver
lenen die voldoet aan de lande
lijke Richtlijn Verbranden
1985. Waarom zouden de re-
VAN
:ajen v
zeg
k inl
De vuilverbrander bij Ypenburg.
gels die gelden voor vuilver
branders in Alkmaar, Leeu
warden en Zaanstad niet gel
den voor Den Haag. Daarnaast
had de gemeente Den Haag al
bij de sluiting van de vuilver
branding in Leiden in 1990
kunnen voorzien dat de Haag
se vuilverbranding (WI) een
rookgasreiniger moest krijgen.
Die rookgasreiniger had er dus
al lang kunnen zijn.
Het SAVA heeft een verstandi
ge beslissing genomen om te
onderzoeken of de alternatie
ven voor de GAVI realistisch
zijn. Dat doet recht aan de be
zwaren van de vele tegenstan
ders van de GAVI en aan de
TEKENING: PR
portemonnee van burgers die
uiteindelijk de kosten van een
nieuwe vuilverbrander zouden
moeten opbrengen.
Als uit het onderzoek blijkt dat
uitbreiding van de afvalver
werking Rijnmond (AVR) -
eventueel in combinatie met
verbanden bij de GEVUDO in
Dordrecht - geen goed alterna
tief is voor de GAVI, da:
de GAVI alsnog gebouwc
den. Gelet op de afvalpi
ses moet dat dan in ieder
een kleinere installatii
(400.000 ton in plaat:
600.000 ton). Als in maa
onderzoek naar de alterjoet
ven wordt afgerond
SAVA snel een besl
moeten nemen.
Bij het besluit dat het
moet nemen spelen twr °i
ken een belangrijke ro ver{
eerste welke variant ko nak
minst, ten tweede een van
sluiting van de vuilvei jn t
ding Den Haag. Over da r]
ste maak ik mij echt z<
Wanneer er wordt gelnnat
voor de uitbreiding vanoge
AVR dan kan de Wf
Haag al eind 1993 dicht,
het SAVA echter voor de
dan zal die sluitingsdata
ker niet gehaald worde
bouw van de GAVI zal
lijk zeker lange tijd w
vertraagd door langdurig dan
roepsprocedures
Het staat voor mij als eeijaK&
boven water dat de VVjaarbi
Haag zo snel mogelijk
moet. Maar dan moet 4kke
een oplossing zijn voc eian
huisvuil uit Den Haag. Ii
zullen we het weten.
udin
aand
(Hans van der Vlist is gt nem
teerde voor milieu in Zuil e m;
land voor de PvdA). ing
iet. s'
!kt, 2
