Waren de onderzeeërs
maar Fokkers 100
SAVA voelt
zich GEVLIST
OPINIE
Is een land zonder zwart- en grijs-geldcircuit mogelijk?
Sociale dienstplicht voor alle
jongeren is onderzoek waard
CeidóeSouocwit
ZATERDAG 15 FEBRUARI 1992
door
WILLEM VERMEEND
Er zijn in ons land geen keiharde
cijfers beschikbaar over de omvang
van de fraude en het 'oneigenlijk
i gebruik' in de sfeer van belastin
gen, uitkeringen en subsidies. De
cijfers waarmee in de praktijk ge
werkt wordt zijn gebaseerd op
schattingen van onderzoekscom
missies of individuele deskundi
gen.
De fraudecommissie uit de Tweede
Kamer baseert zich bij haar werk
vooral op de ramingen uit 1985, af
komstig van een werkgroep van
ambtenaren van verschillende mi
nisteries. Deze werkgroep schatte
toen het totale verlies aan inkom
sten voor de overheid als gevolg
van belasting- en premie-ontdui
king alsmede misbruik en oneigen
lijk gebruik van uitkeringen en
subsidies op circa 20 miljard gulden
per jaar. Bij andere studies kwa
men zelfs nog hogere bedragen uit
de bus, variërend van 25 tot 30 mil
jard gulden per jaar.
Onlangs werd mij gevraagd wat het
zou betekenen voor de hoogte van
belastingen en sociale premies in
Nederland als de overheid erin zou
slagen alle fraude en oneigenlijk
gebruik in één klap onmogelijk te
maken. Dit is natuurlijk een vraag
uit de categorie „niet te beantwoor
den". In de eerste plaats gaat het
om een situatie die de werkelijk
heid ver te buiten gaat. In de ge
compliceerde samenleving van
vandaag en morgen, met veelal in
gewikkelde wetten en regels en
vaak beperkte controlemogelijkhe
den, is fraude en oneigenlijk ge
bruik nimmer volledig tegen te
gaan.
Laten we in theorie eens aannemen
dat dit toch mogelijk zou zijn. Daar
bij moet wel bedacht worden dat
het opblazen van het zwarte en grij
ze circuit allerlei neveneffecten
heeft, zoals gevolgen voor de econo
mie, de werkgelegenheid, de inko
mens van burgers, etc. Worden al
deze effecten echter buiten be
schouwing gelaten en gebruiken
we de theoretische opbrengst van
de grote financiële schoonmaak
voor een tariefsverlaging van de
loon- en inkomstenbelasting en de
sociale premies, dan zijn vele ta
riefsvarianten mogelijk.
Een andere theoretische mogelijk
heid is de opbrengst van de uitban
ning van fraude en oneigenlijk ge
bruik te 'vertalen' in een voor iede
re belastingplichtige gelijk bedrag
in guldens. Anders gezegd: onge
acht zijn of haar inkomen krijgt ie
dere belastingplichtige voor de
loon- en inkomstenbelasting een
gelijk bedrag aan lastenverlichting
uitgekeerd. Deze uitkering zou per
jaar per belastingplichtige ruim
tweeduizend gulden bedragen.
Verloedering
Terug naar de werkelijkheid. Er
zijn economen die vinden dat de
overheid voorzichtig moet zijn met
het aanpakken van het zwarte cir
cuit omdat er veel werkgelegenheid
mee gemoeid is. Op zich is het waar
dat er sprake is van een omvangrijk
zwart-werkcircuit. Niettemin is het
belang van de bestrijding van frau
de en oneigenlijk gebruik onbet
wistbaar. Deze verschijnselen lei
den tot financiële onrechtvaardig
heden en tot concurrentieverval
sing, zij brengen bonafide werkge
legenheid in gevaar, ondermijnen
het stelsel van sociale zekerheid,
versterken de criminaliteit en lei
den op termijn tot verloedering van
onze samenleving. De bonafide
burgers en bedrijven betalen daar
voor de rekening in de vorm van te
hoge belastingen en premies.
Het ligt dan ook voor de hand dat
een doeltreffend en daadkrachtig
beleid gericht op een systematische
bestrijding van misbruik en one
genlijk gebruik zonder meer noot
zakelijk is. De afgelopen jaren
daarmee een begin gemaakt. In d
Tweede Kamer heb ik medio vori
jaar tijdens een fraudedebat de n
gering voorgehouden dat het mt
een optimale inzet van een bree
pakket aan maatregelen mogelij
moet zijn fraude en oneigenlijk gt
bruik in 1994 met tenminste 4 mi
jard gulden te hebben verminderc
Daaraan wordt nu door regering e
Tweede Kamer hard gewerkt.
(Willem Vermeend is lid van o
Tweede Kamer voorde PvdA.)
Nederland houdt blijk
baar niet van „zweterige'
scheepsbouwindustrie.
Vliegtuigindustrie
spreekt meer aan omdat
het in ieder geval schoon
oogt. Nederland blijft nu
eenmaal een land van
handel, kapitaal en een
vleugje „high-tech'.
Stel je voor dat China de leve
ring van 109 Fokkers 100. het
equivalent van de onderzeebo-
tenorder, aan Taiwan zou wil
len blokkeren. De gehele va
derlandse politiek en pers zou
op zijn achterste benen staan.
Maar, het gaat „gelukkig' maar
om scheepsbouw.
Arbeidsintensieve sectoren,
zoals de metaal, moeten het in
Nederland afleggen tegen me-
gaconcerns zoals Shell, Philips
en KLM, die weliswaar veel ka
pitaal accumuleren, maar tege
lijkertijd in gestaag tempo ar-
jeidsplaatsen afstoten. De af
handeling van de Taiwan-or
der maakt eens te meer duide
lijk dat de Nederlandse multi
nationals het laatste woord in
Nederlandse handelspolitiek
lebben.
Iet afblazen van de order voor
le bouw van vier onderzeeërs
net nog een optie op zes kost
le scheepsbouwindustrie zo'n
ilordige zes miljard gulden,
30.000 manjaren, 700 arbeids
plaatsen en wie weet hoeveel
vervolgorders.
Daarbij zijn nog niet eens de
talloze arbeidsplaatsen in de
toeleverende bedrijven gere
kend. Bovendien is Taiwan ge
neigd tal van civiele orders aan
een dergelijke militaire order
te koppelen. Taiwan is wat dat
betreft een betrouwbaarder
handelspartner dan China. En
kele jaren geleden bouwde
deze „opstandige Chinese pro
vincie' haar Europese distribu
tiecentrum in Rotterdam.
De argumenten van de zogehe
ten China-lobby tegen het le
veren van onderzeeërs aan
Taiwan hebben al jaren een
holle klank. In 1980 keurde het
toenmalige kabinet-Van Agt I
een exportvergunning goed
voor de levering van twee on
derzeeboten aan Taiwan door
de Schiedamse scheepswerf
Wilton-Fijenoord. Over de ver-
volgorder ontstond grote con
sternatie en onder zware druk
van Peking en de China-lobby
blies Van Agt de aftocht en
werd de sectie nieuwbouw van
Wilton-Fijenoord ten koste van
honderden arbeidsplaatsen en
onvervangbare „know-how'
gesloten.
Hoedje
Twaalf jaar later worden weer
dezelfde argumenten ge-
bruikt. Deze keer om de expor
torder van 6000 miljoen gulden
aan Taiwan te dwarsbomen.
Hierbij speelt China-lobbyist
Fons van der Stee, oud-CDA-
minister en tegenwoordig (on
der meer) voorzitter van de
China-kamer van het Neder
lands Centrum voor Handels
bevordering, onder één hoedje
met de Chinese ambassadeur
in Nederland, Wang Qingyu.
Van der Stee en Qingyu be
strijden beiden de Taiwan-or
der alsof het een regelrechte
doodsdreiging voor de Neder
landse economie betreft.
De argumenten van Van der
Stee, Qingyu, maar ook van
Andriessen en Van den Broek
zijn echter allerminst steek
houdend. China dreigt met het
afbreken van de diplomatieke
en economische betrekkingen
met Nederland. Het feit dat
Frankrijk ongestoord fregat
ten aan Taiwan levert is in Chi
nese optiek geen ongerijmd
heid. Wat Frankrijk, de VS en
andere landen mogen hoeft
volgens Peking nog niet voor
Nederland te gelden. En het
kabinet stemt hier blijkbaar
mee in.
Ook in de jaren tachtig ge
bruikte China Nederland als
zondebok voor de westerse wa
penleveranties aan de in Pe-
kings ogen „opstandige Chine
se provincie'. En met succes,
want Den Haag beet in het
zand, zag af van de levering
van nog meer onderzeeboten
en onderging China's diploma
tieke strafmaatregelen als een
geslagen hond. Van den Broek
stelde alles in het werk om bij
de Chinezen weer in een goed
blaadje te komen. China wist
dit staaltje van serviel gedrag
op waarde te schatten, met als
gevolg dat Nederland zich nu
weer voor het karretje van de
Chinese machthebbers laat
spannen.
Het kabinet is tegen levering
omdat het vreest voor de ge
volgen voor de handels- en di
plomatieke betrekkingen op
langere termijn. Hiermee de
gradeert zij de handel met Tai
wan tot een onbelangrijk nie-
mandalletje. Dit is de omge
keerde wereld. Juist de handel
met Volksrepubliek China
stelt niets voor. Gedurende de
jaren tachtig nam de handel
met China zelfs af. Bovendien
haalde het percentage van de
Chinese handel niet eens een
schamele half procent van de
totale Nederlandse handel.
Vergeleken met Japan, Zuid-
Korea, Taiwan, Thailand en In
donesië stelt het weinig voor.
En wat betreft de gouden ber
gen in de toekomst ziet het er
voor Nederland somber uit, on
danks de beloften van Peking.
De vraag is waarom het kabi
net en de Kamer een kniebui
ging maken voor de Chinese
boeman.
Wederom komt de China-lob
by in beeld. Deze lobby telt
zeer invloedrijke megacon-
cerns als Shell, Philips, DSM
en de KLM. Vooral Philips
heeft een aantal belangen in
China. Voor zo'n twee a drie
honderd miljoen gulden helpt
De nieuwbouwwerf van RDM in Rotterdam.
het Eindhoven se bedrijf bij de
aanleg van een telecommuni
catienet. Het merkwaardige is
echter dat alle activiteiten van
deze bedrijven, hoe gering ook
in omvang en qua arbeidsin
tensiviteit, per definitie als
veelbelovender, ergo be
schermwaardiger worden ge
acht dan een levering ter waar
de van zes miljard gulden aan
een land waarmee Nederland
veel lucratievere handelscon
tacten onderhoudt.
Het trieste is dat Nederland
een zeer hoge prijs heeft be
taald voor de deemoedige hou
ding ten opzichte van China in
de jaren tachtig. En nu de Chi
nese machthebbers zich lang
zaam ontworstelen aan de in
ternationale isolatie, die het
gevolg was van de Tienanmen-
plein slachting, toont Neder
land zich opnieuw een willig
slachtoffer van China's toorn.
Het toegeven aan dergelijke
druk belooft voor de toekomst
nog heel wat ellendige buiten
lands-politieke valkuilen:
want Nederland blijkt chan-
teerbaar.
Aan de andere kant krijgen
kartelachtige multinationals
steeds meer invloed op de Ne
derlandse politiek. Zelfs bij
enorme orders als in het geval
van Taiwan blijkt de goed ge
organiseerde China-lobby veel
meer invloed op de beleidsvoe
ring te kunnen uitoefenen dan
de veel zwakkere Taiwan-lob
by. Overigens heeft de
„scheepsbouw-lobby' sinds het
RSV-debacle in Den Haag
niets meer in de melk te brok
kelen.
Terwijl in de landen om ons
heen dergelijke arbeidsinten
sieve industrieën op alle steun
kunnen rekenen, staat de Ne
derlandse politiek nog steeds
op het standpunt dat scheeps
bouw en -reparatie een ouder
wetse, ten dode opgeschreven
industrie is. Den Haag vergeet
dat hTederland een zeevarend
land was. is en blijft en dat ook
FOTOANf
in de scheepsbouw spitstech I
nologie ontwikkeld wordt j
Daarnaast heeft een florerend»
metaalindustrie veel meer ba
nen le bieden dan de giganti
sche multinationals die steed:
meer investeren in kapitaal
goederen in plaats van ar
beidsplaatsen.
Nee, de RDM doet er beter aar
een order van 109 Fokkers 10(
ter waarde van zes miljard gul
den binnen te halen. En hoe
toevallig dat juist nu China eer
order van zeven Fokkers 10C
bij Fokker openbaart. Niets is
de China-lobby te gek.
door
WIL BIANCHI
milieugedeputeerde
fan de provincie Zuid-
lolland heeft in korte tijd
ie burgers van de ge-
neente Den Haag en om
streken te grazen geno-
nen.
De eerste keer deed hij dat
loor de gemeente Den Haag
liet bij te staan in haar poging
jeen rookgasreiniger te bou-
ven op de bestaande vuilver-
irander (WI) aan de Gaslaan.
)e bouw van zo'n rookgasrei-
liger is nodig om te voldoen
lan de verscherpte milieunor-
nen. Dat is op zich een goede
aak, maar een kapitaalvernie-
iging van 150 miljoen, als men
leseft dat de WI in 1996 zowel
e 'an de provincie als van de ge-
neente dicht moet. In dat jaar
zo waren de plannen zou
ien vuilverwerkingsinstallatie
GAVI) op Ypenburg open
laan. De provincie met de heer
fan de Vlist voorop stond vol-
lig achter deze plannen, al-
hans zo leek het. In december
ïam hij de gemeente en haar
i nilieuwethouder voor de twee-
keer in de maling door zijn
igen plan om afval dat binnen
en bepaald gebied wordt ver-
ameld ook in dat gebied te
n erwerken/verbranden plots te
a fijzigen, zodanig dat de bouw
in'an de GAVI op Ypenburg ui-
12 erst onzeker is geworden. De
evolgen voor de burgers uit
?:)en Haag en omstreken zijn
esastreus. Er is namelijk al
ii oor zo'n 100 miljoen geïnves
teerd. Naast de al eerder ge
noemde 150 miljoen betekent
dat in totaal voor 250 miljoen
gulden. De milieuheffingen
moeten in feite voor niets om
hoog. Van dat bedrag had een
groot aantal andere milieu
maatregelen gefinancierd
kunnen worden.
Opmerkelijk is dat de heer
Van de Vlist (PvdA) in beide si
tuaties heel slim heeft geope
reerd ten opzichte van D66'er
Vlaanderen. De milieugedepu
teerde wijst zelf iedere verant
woordelijkheid van de hand
(financieel handig) en geeft
aan dat de Haagse milieuwet
houder het allemaal zelf mag
beslissen.
Onderuit
Ten aanzien van de bouw van
de rookgasreiniger verschuilt
hij zich achter de Raad -van
State terwijl hij zelf de regelge
ving kan beïnvloeden. Ten
aanzien van de bouw van de
GAVI haalt hij op het cruciale
moment zijn eigen regeling
onderuit. Op basis van een pro
vinciale regeling (opgesteld
door de heer Van de Vlist)
heeft de gemeente Den Haag
samen met andere gemeenten
een samenwerkingsverband
(SAVA) opgericht, met het doel
afval uit die gemeenten bin
nen hun grensgebied te ver
werken en daarvoor een ge
schikte lokatie te vinden. Dat
gebied wordt ruwweg be
grensd door de Bollenstreek,
Zoetermeer, Pijnacker-Delft
en het Westland. Buiten dat
gebied kon het afval niet wor
den verwerkt (dus ook niet op
De bouw van de GAVI op Ypenburg is uiterst onzeker geworden.
de Maasvlakte). Op basis van
die regeling heeft er een mi
lieu-onderzoek (MER) plaats
gevonden ten einde tot een lo-
katiekeus te komen. Uit dat
onderzoek kwam Ypenburg als
meest geschikte (of zo men het
noemen wil de minst schadelij
ke) lokatie. Dit tot verdriet van
onder andere Rijswijk en Voor
burg, die liever de Maasvlakte
aangewezen hadden gezien.
Maar, zoals eerder aangege
ven, dat was strijdig met de
uitgangspunten van de provin
ciale regeling. Op basis van de
uitslag van het- milieuonder
zoek is het SAVA onder leiding
van haar voorzitter Vlaande
ren begonnen met de voorbe
reidingen van de bouw van de
GAVI op Ypenburg. Daar is in
middels al zo'n 100 miljoen in
gestoken. Groot was de verbij
stering van de SAVA-bestuur-
der toen bleek dat in de ogen
van de heer Van de Vlist die be
grenzing niet meer zo heilig
was. De AVR in Rotterdam
bleek ook tot de mogelijkhe
den te behoren, om daar het af
val te verwerken. Dit gegeven
bleek in het Afval Overlegor
gaan aangereikt te zijn. Door
wie? Dit orgaan is een landelij
ke overleggroep waarin onder
anderen de heer Van de Vlist
zitting heeft en de landelijke
afvalstromen in de gaten
houdt. Deze nieuwe ontwikke
ling was niet doorgegeven aan
Vlaanderen en zijn SAVA-be-
stuur. Dit SAVA was, zo stelde
de provincie, wel „vrij" een
„keuze", een afweging te ma
ken tussen de AVR en door
gaan met de GAVI zo bleek in
een statendebat aangevraagd
door de CDA-fractie. Door de
uitspraak van de heer Van de
Vlist is echter de noodzaak van
de GAVI gaan glijden. Uit een
nader onderzoek moet blijken
wat de mogelijkheden nog
zijn. Van de Vlists voorkennis
ILLUSTRATIE PR
uit het landelijk overlegorgaan
had hij aan het SAVA moeten
meedelen, dan hadden voor-
en tegenstanders elkaar niet
onnodig in de haren hoeven te
vliegen en had het de burgers
in dit deel van Zuid-Holland
minder gekost. Opmerkelijk
daarbij is dat naar nu blijkt
Van de Vlist nooit heeft ge
loofd in een GAVI in 1996; het
jaar 1998 leek hem rêëler.
Misschien schuilt daar het ad
dertje van de dure rookgasrei
niger. Hoe straks ook een on
derzoek moge uitvallen, de
Haagse CDA-fractie vindt de
handelwijze bestuurlijk onver
antwoord.
De heer Van de Vlist wordt na
mens de burgers uit de SAVA-
gemeenten bedankt voor zijn
„creativiteit" en verantwoor
delijkheidsgevoel. Wij voelen
ons behoorlijk GEVLIST!!
(Wil Bianchi is Haags gemeen
teraadslid voor het CDA.)
Met enige spanning wachten
wij in de Tweede Kamer op het
eindrapport van de commissie-
Dienstplicht. Dit is de eind vo
rig jaar ingestelde commissie
onder voorzitterschap van de
commissaris van de koningin
in Drenthe, Wim Meijer, die zal
adviseren over de toekomst
van de militaire dienstplicht.
Hierbij betrekt de commissie
onder meer de volgende aspec
ten: de mate waarin de maat
schappij de dienstplicht aan
vaardt (met de daaraan ver
bonden kosten), de mogelijk
heden voor een goede perso
neelsvoorziening voor de
krijgsmacht, de lengte van de
diensttijd en ook de aanslui
ting tussen diensttijd en maat
schappelijke loopbaan. Eén
der lastigste aspecten is de on
gelijke lastenverdeling: van de
jonge mannen hoeft maar on
geveer één op de drie in dienst
en van de jonge vrouwen nie
mand. Erg rechtvaardig is dit
natuurlijk niet.
De afschaffing van de dienst
plicht staat al sinds 1977 regel
matig op de politieke agenda.
Toen reeds adviseerde de com-
missie-Mommersteeg tot af
schaffing. Het is er niet van ge
komen, maar nu ligt de dienst
plicht opnieuw zwaar onder
vuur. Het komende rapport
van de commissie-Meijer is
een mooie aanleiding om de
militaire dienstplicht in een
ruimer verband te bezien.
Vrije keuze
Ik ga ervan uit dat iedereen
medeverantwoordelijk is voor
het in stand houden van de sa
menleving. Vanuit deze ge
dachte is het logisch om na te
denken over de sociale dienst
plicht. Zouden niet alle jonge
mensen, mannen èn vrouwen,
gedurende een zekere tijd ta
ken kunnen verrichten aan de
vervulling waarvan om allerlei
redenen grote behoefte be
staat? Ik denk aan natuur- en
landschapsonderhoud, taken
in het milieubeheer, in de
zorgsector, in het stadsonder-
houd, enzovoorts.
Ik zie hier veel positieve kan
ten aan, mits wij er van te vo
ren goede afspraken over ma
ken: vrije keuze van de activi
teiten die men gedurende de
sociale dienstplicht wil uitvoe
ren, een behoorlijke financiële
vergoeding, vrije keuze van
het moment waarop men de
sociale dienstplicht wil vervul
len (te denken is aan een perio
de tussen het 15de en 30ste le
vensjaar) en de mogelijkheden
om deze dienstplicht te gebrui
ken als onderdeel van een op
leiding. Kortom: sociale
dienstplicht moet ook voor de
betrokkenen zinvol zijn en de
maatschappelijke loopbaan
eerder ondersteunen dan be
lemmeren.
Het idee van een sociale
dienstplicht is niet nieuw. Het
stamt uit 1978 en duikt her
haaldelijk op. Volgens een
Nipo-enquéte is 64 procent van
de Nederlanders voorstander
van een sociale dienstplicht.
Haken en ogen
Minstens even belangrijk vind
ik wat de betrokkenen er zelf
van vinden. De Jonge Demo
craten van D66 hebben in he-
najaar van 1990 een uitstekenc
rapport gepubliceerd onder dt
titel 'Sociale dienstplicht
dwangarbeid of solidariteit?
Zij namen een resolutie aar
die bouwstenen bevat waarop
een stelsel van sociale dienst
plicht kan worden gebaseerd
Ook de CDA-jongerenorgani-
satie CDJA heeft voor een
maatschappelijke dienstplicht
gepleit. Ik vind dat deze orga
nisaties hiervoor respect ver
dienen. Zij pakken dit politiek
hete hangijzer eerder aan dan
de Tweede Kamer en bewijzen
tegelijkertijd dat die eeuwige
verhalen over egoïsme bij de
jeugd echt niet opgaan.
Moet de sociale dienstplicht
dan nu zonder meer worden
ingevoerd? Nhtuurlijk niet.
Daarvoor zitten er teveel ha
ken en ogen aan. Er moeten
nog talloze vragen worden be
antwoord. Om er een paar te
noemen: wat gaat het kosten?
Gaan er geen bestaande banen
verloren? Hoe gaan wij het or
ganiseren? Welke sancties pas
sen wij toe als iemand zich aan
de sociale dienstplicht ont
trekt? Hoe verhoudt het plan
zich tot de Jeugdwerkgarantie-
wet?
Daarom pleit ik, vanuit een po
sitieve houding, voor een on
derzoek naar de voor- en nade
len van het invoeren van socia
le dienstplicht en naar de wijze
waarop die dienstplicht zou
kunnen worden uitgevoerd.
Daarna moet het afgelopen
zijn met het praten erover en
moet er eindelijk eens een be
sluit over worden genomen.
BRIEVEN VAN LEZERS
Brieven graag kort en duideli)k geschreven
Df radactie behoudt zich het recht voor ingezonden stukken in te korten.
geluidsoverlast
Iet is te prijzen dat Frans Mic-
linghoff de commandant van
et vliegkamp, kapitein ter
ee J.M. Goemans, tot 'bijna
et te geloven' ontboezemin-
in heeft weten te brengen,
tlgens het artikel werd in
985, en rapport opgesteld
er de geluidszonering en
eds in 1991 werden daaruit
nclusies getrokken en werd
sloten om maatregelen te
imen. Eerst nu wordt er aan
dacht om een bestaande wal
verhogen om aldaar het hin-
iriijke proefdraaien te laten
aatsvinden en voor de hinder
de motorproefbank hoopt
en binnen twee jaar een defi-
■flitieve oplossing te hebben. Ik
veronderstel dat de burgers
eerder begrip hebben voor de
overlast van vliegbewegingen,
zolang de woonwijken geen
gvaar lopen, dan voor de geble
ken nalatigheid, betoond bij
het inperken van het lawaai
veroorzaakt door het proef
draaien. Hebben die 980 mari
nemensen nooit eerder plan
nen gemaakt om daar eens wat
aan te doen?
A.A. Koene,
WASSENAAR.
De beste wensen,
Hierbij wens ik alle wao'ers
nog een voorspoedig 1992. Dit
geldt ook voor de beleidsmede
werkers, leden van adviesorga
nen, politici en het staats
hoofd, die hun fiat gaven aan
het weerzinwkkend wao-voor-
stel en de restaurateur van het
schilderij 'Who's afraid of red,
yellow and blue III'.
U zult zich afvragen waarom ik
zowel de eerste groep als de
tweede groep de beste wensen
gun. Zowel de mensen uit de
eerste groep als de lieden uit
de tweede groep zijn arbeids
ongeschikt. Opvallend is dat
de tweede groep een zeer hoog
percentage 'niet onomkeerba
re' gevallen bevat. Voor de
mensen uit de eerste groep
heb ik een paar lichtpuntjes:
solidariteit was, is en zal er in
de toekomst.ook zijn; zolang
dit weerzinwekkend voorstel
nog geen wet is, is er tijd om
dit voorstel in heroverweging
te nemen, te wijzigen of naar
de prullenbak te verwijzen; uit
een enquête onder de KNOV-
leden blijkt dat een groot aan
tal ondernemers bereid is
wao'ers in dienst te nemen; ik
kan mij niet voorstellen dat
personenen uit de tweede
groep als bedenkelijke lieden
door het leven willen gaan.
Tot slot gun ik ook iedereen
die niet tot bovengenoemde
groepen hoort een voorspoedig
1992.
Van der Louw
Wat zijn de heldendaden of
verdiensten van Van der Louw
voor de PvdA, anders dan re
bellie? De rebellie heeft hem
destijds de burgemeester
schap van Rotterdam opgele
verd. Nu hij weer aan het re
belleren is. voert hij wat in zijn
schild. Ik heb deze man nog
nooit echt bezig gezien met het
belang van de sociaal zwakke
ren in eigen land en de minder
bedeelden in de rest van de we
reld. Bij hem gaat het om zijn
positie in de partij en het func
tioneren van de parij in het al
gemeen. Ik vind dat deze man
de partij alleen maar mis
bruikt om zijn ego op te vijze
len, en niet om de mensen aan
de basis te helpen. Trouwens,
ik weet niet waaraan hij zijn
vermeende populariteit te dan
ken heeft. Eén ding weet ik, als
hij bij de laatst gehouden ver
kiezing lijsttrekker zou zijn
geweest, dan zou de PvdA een
nog grotere nederlaag hebben
geleden, omdat vele mensen
die ik ken, dank zij de heer
Kok toch nog hebben besloten
om alsnog op de PvdA te gaan
stemmen.
Auto (2)
Stijgende verbazing bij het ar
tikel over de nieuwe Bovag-di-
recteur Jansen in het Binnen
hof van 1 februari. Enkele uit
spraken van deze „moderne
manager": over de gesubsi
dieerde invoering van de kata
lysator: ..Dat was daadwerke
lijk iets doen voor een schoner
mulieu". Niet echt: zelfs al
zouden alle auto's ih Neder
land worden uitgerust met een
katalysator, dan nog zou de
druk op het milieu twee keer
zo groot zijn als het kan ver
dragen. Dat komt doordat de
groei van het autoverkeer, die
de Bovag uit alle macht pro
beert te bevorderen, het effect
van de katalysator volledig te
niet heeft gedaan.
„Straffen van de automobilist
helpt niet. Daardoor worden
niet minder kilometers ge
maakt en nemen de files niet
af'. En door het belonen van
de automobilist door het weg
nemen van hindernissen zeker
wel? Hoe aantrekkelijker het
autorijden, hoe meer het ver
keer groeit. Goed voor de Bo
vag, jazeker, maar funest voor
het milieu.
„Je moet als het kan zelfs op de
ontwikkelingen vooruitlo
pen". De nieuwe ontwikkeling
van het toenemende telewer
ken per computer, waardoor
de werknemer zijn voordeur
niet meer of veel minder uit
hoeft, en dus zijn auto veel
minder zal gebruiken, is de
heer Jansen toch kennelijk
ontgaan.
