Koops voelt zich in z'n hemd gezet
*oud van Blair goed
oor familie en CBS
f
ScHvumt
SPORT
Medaille voor
Christine
Voor Oranje slechts een bijrol weggelegd
OP DE BANK BIJ
tje Keulen-Deelstra
Goud voor Duitse
rodelaar Georg Hackl
DINSDAG 11 FEBRUARI 1992
ALBERTVILLE - Arie
Koops koestert niet de il
lusie ooit nog vat te krij
gen op Yvonne van Gen-
nip. Maar zolang ze nog
behoort tot de kernploeg
eist de bondscoach even
wel een loyale houding
van de onttroonde
schaatskoningin.
Juist dat kan de wispelturige
Haarlemse soms moeilijk op
brengen. „Een eerlijke dialoog
is het minste dat ik mag ver
wachten", gaf een strijdbare
Koops gistermiddag in Albert-
ville aan. Na haar lusteloze
3000 meter, zesde in 4.28,10,
tartte Van Gennip de techni
sche staf en het begeleidings
team. Met een uitgestreken ge
zicht vertelde het voormalige
goudhaantje aan de verzamel
de pers, dat ze eigenlijk al voor
het begin van de Winterspelen
geen trek meer had in de olym
pische vijf kilometer, op maan
dag 17 februari. Van Gennip
had slechts enkele intimi, on
der wie waarschijnlijk ex-
bondscoach Tjaart Klooster
boer, haptonoom Ted Troost
en oud-schaatster Ria Visser,
ingelicht. Koops wist van
niets. En dat stak hem. Boven
dien vond hij de onheilstijding
Van Gennip volstrekt mis
plaatst. Koops riep zijn pro
bleemkind later in het hotel
krachtig tot de orde. Gisteren
meldde ze toch op de vijf kilo
meter te zullen aantreden.
„Ik voelde me door Yvonne in
mijn hemd gezet", bekende de
opvolger van Jan Wiebe Last.
„Zó ga je in de kernploeg niet
met elkaar om. Een drievoudi-
ge Olympische kampioen van
27 jaar zou beter moeten we
ten. Ik heb haar even snel uit
de droom geholpen. Ze heeft
de hele selectieprocedure voor
de Winterspelen doorlopen en
start ook op de vijf kilometer.
Punt uit".
De bijrol van Kloosterboer, in
wie Van Gennip nog altijd een
grenzeloos vertrouwen stelt, ir
riteerde Koops. De ex-bonds-
coach weet alles van het twij
felkontje. Koops een beetje.
Dit seizoen onderhouden
Kloosterboer en Van Gennip
weer regelmatig telefonisch
contact, na een stille periode
van enkele jaren. Koops stoor
de zich aanvankelijk niet aan
de opgebloeide relatie, maar in
Albertville haalde hij plotse
ling fel uit naar Kloosterboer.
„Ik begrijp niet waarmee hij
bezig is. Ik voel me in mijn rug
aangevallen. Het is een be
roepscode om je niet met het
werk van collega's te bemoei
en. Kloosterboer neemt het
echter niet zo nauw. Van een
ex-bondscoach en een CIOS-
docent had ik een andere op
stelling verwacht".
IZE LOLKEMA
ERTVTLLE - Bijna
ïnd verhaalde ze over
twee jaar geleden
leden vader, 's We-
j snelste vrouw op de
vkts had gistermiddag
ite haar tranen te on-
rukken toen ze ver-
dat ze haar gouden
■4trace in Albertville
■bpgedragen aan Blair
le Blair prolongeerde
ee haar olympische titel
Jjopte tegelijkertijd een
Ijn vele Amerikaanse ke-
)iet leek even een goed-
iftmerikaans drama, maar
ejotie van Blair was echt.
3reugde ongetwijfeld van
siemaatschappij CBS,
lij) miljoen gulden voor de
5idrechten van de Winter-
ick uit de achterzak trok.
>.b grote uitgave, want tot
3e staat de omroep voor
veertig miljoen gulden rood.
Kijkcijfers lokken adverteer
ders en met nog enkele sprin
tafstanden in het verschiet
waarin Amerikanen een hoofd
rol spelen, kan CBS weer even
tjes ademhalen. Want de zes
tiende Winterspelen verlopen
voor de VS dramatisch, het
geen de interesse voor het eve
nement vliegensvlug doet af
nemen. Blair was de eerste die
een medaille in de Franse Sa-
voie won. En met haar senti
mentele verklaring veel Ame
rikaanse harten stal. CBS
kreeg ongevraagd eindelijk
waar voor zijn geld.
Kinderlijk
Blair is typisch een voorbeeld
van een vrouw die met een on
schuldige, bijna kinderlijke
blik alles voor elkaar krijgt.
Haar instinct wint het altijd
van haar verstand. Ooit werd
ze op het Witte Huis ontvan
gen, nadat ze in Calgary goud
had gewonnen op de 500 me
ter. Voordat het diner met de
familie Bush begon, was haar
champagneglas leeg. En die
van Bush ook. Haar ontredder
de blik deed de staf van de pre
sident smelten. „Ik had ver
schrikkelijke dorst", veront
schuldigde ze zich later tegen
Bush toen die eindelijk was
komen opdagen voor de maal
tijd. Een toast volgde. Met vol
le champagneglazen.
Elke ochtend smeert ze pinda
kaas en jam op een boterham.
Een ander ontbijt smaakt niet,
vindt ze. Van die gewoonte
wijkt ze nimmer af. „Ook al
vinden m'n begeleiders het
soms onverantwoord, ik vind
het lekker en daarom eet ik
het".
Die glimlachende afwijkingen
heeft ze van haar vader. Die
deed ook wat zijn geest hem
ingaf. 27 jaar geleden bijvoor
beeld, enkele uren voor de be
valling van Bonnie, zette vader
Blair zijn vrouw af op de stoep
van het plaatselijke zieken:
huis in Champaign, Illinois,
om met zijn zonen op de
schaatsbaan baantjes te trek
ken. Later op de dag hoorde hij
dat hij een dochter had gekre-
Bonnie Blair droeg haar gouden medaille op aan haar vader, die twee jaar geleden is overleden.
gen. Uit pure vreugde maakte
hij een ererondje.
Longontsteking
Bonnie was amper twee jaar
toen ze voor het eerst op het ijs
stond. Een paar simpele glij
ders werden onder haar
schoentjes gebonden. Haar
broers en zusters ondergingen
dezelfde opvoeding. Enkele ja
ren later won Bonnie haar eer
ste wedstrijd. Haar vader was
haar steun en toeverlaat.
Kerstmis 1989 werd een long
ontsteking hem fataal. Een
dag voor zijn dood voorspelde
hij de gouden race van gister
middag.
„Je kan bijna het vuur uit haar
ogen zien spatten", zei David
Cruikshank eens. Cruikshank
sprint straks namens de VS op
de 500 meter. Die transforma
tie maakt zoveel indruk dat
Blairs' trainer Peter Mueller
haar zelfs als 'killer' karakteri
seert. „Ze weet hoe ze moet
winnen. Ze weet precies hoe ze
haar tegenstanders mentaal
I FOTO: AP
moet i^rnietigen". Haar we
reldrecord (39.10) is voorlopig
onbereikbaar voor iedereen,
haar aanloop naar Albertville,
waarin ze diverse malen onder
magische veertig seconden
grens reed, hield haar oppo
nenten tot aan de Spelen uit
hun slaap. Gisteren rekende ze
definitief met iedereen af, hoe
wel Ye dicht in de buurt kwam
(40.33 tegen 40.51). Een foute
wissel van Ye's tegenstander
Tiouchniakova werd de Chine
se fataal. Een protest mocht
niet baten.
door BERT JANSMA
Nederland, heeft dan nog wel geen
medaillewinnaar, maar we hebben in elk geval een
prima verliezer en dat is zonder dollen ook
niet niks. In sommige opzichten is verliezen
moeilijker dan winnen. En dan heb ik het
natuurlijk over de verwerking van dat verlies. U
kent de kreten wel: Er zat een bobbeltje in het ijs, het
ijs was te zacht, er stond water op, het ijs was te
langzaam, ik had de binnenbaan of ik had de
buitenbaan. Doorstrepen wat niet verlangd wordt.
De medaille voor het Beste Verlies gaat naar
schaatsster Christine Aaftink. Direct na haar rit
deed ze geen enkele poging verbaal iets van haar
vijfde plaats en haar tijd af te knabbelen.
Integendeel. Ze gaf een zeer exacte opsomming van
waar het bij haar aan geschort had: de start die iets
te langzaam was, de binnenbocht die ze te ruim was
ingegaan en waar ze geen extra vaart had kunnen
maken. Ze lachte er zelfs vriendelijk bij: „Ik kan
wel van alles roepen, maar ik was gewoon niet goed
genoeg". En ze betuigde haar respect voor de aan de
top teruggekeerde Duitse Christa Luding. Zo mag ik
het horen. KLasse.
De spanning begint er trouwens een beetje in te
komen wat mij betreft. De ijshockey wedstrijd
Tsjechoslowakije-Frankrijk had het qua
scoreverloop helemaal en ik moet zeggen dat de
Franse televisie dat perfect registreerde. Bij
ijshockeywedstrijden wil het nog wel eens gebeuren
dat ik als buiskijker de puck kwijt ben omdat de
camera te ver afblijft, of net te traag achter de
aanval aanschuift. De Franse slag bleek hier
vlekkeloos.
Verrassing nummer twee kwam van de
demonstratie-wintersport in Albertville. Het vrije
dansen op de ski's. Ongelooflijk. Terwijl ik
eigenlijk hélemaal niet zo gek ben op dat soort
sporten. Van dat vrije 'dansen' in het zwembad
bijvoorbeeld, met van die uiterlijk-verwoestende
knijpers op je neus en wapperende handjes boven
het water krijg ik altijd wat giecheligs. Wat ik
gisteren via de Britse tv zag van dat ski-danseri
veroorzaakte positieve verbijstering: Twee van die
lange latten aan je benen, twee stokken in je
handen en dan nog gracieus zijn ook. Een dame die
salto's maakte, zich via haar stokken optilde,
pirouettes draaide, alles even bevallig. Je kan je
afvragen waar hier de grenzen liggen tussen sport
en acrobatiek, maar ik heb even genoten.
Bijna de ganse familie van
Bonnie Blair zat gisteren in Al
bertville op de tribune. Veel fa
milieleden vierden gister
avond de winnende tijd van
hun dochter, kleindochter,
zus, schoonzus, nicht en ach-
jrten van Oranje bleek onder n
ALBERTVILLE Voor
Christine Aaftink geen
zoen van Don Johnson en
zelfs geen medaille.
De sprintster uit Baambrugge
moest zich gisteren in Albert
ville bij de 500 meter tevreden
stellen met de vijfde plaats
achter Blair, Ye, Luding en
Garbrecht. En dat viel niet
mee. „Ik ben behoorlijk teleur
gesteld", bekende de vijfvou
dige nationale kampioene over
haar bijrol. „Voor de vijfde
plaats ben ik niet naar Albert
ville gekomen. Ik hoopte mini
maal op brons. Het verschil
met Luding was weliswaar
slechts negenhonderdste,
maar dat telt verder niet. Na
mijn race wist ik meteen, dat
mijn tijd niet snel genoeg was
voor een podiumplaats. Ik
hoor blijkbaar nog altijd niet
bij de echte wereldtop".
Aaftink had pech bij de loting.
Met de eerste rit en een laatste
binnenbocht had ze het niet
slechter kunnen treffen. „Ik
was even aangeslagen toen ik
de indeling hoorde, maar ik
was redelijk snel over die te
genslag heen. Zoiets kan altijd
gebeuren en mag eigenlijk
geen invloed hebben op je con
centratie".
De start van Aaftink was moei
zaam, maar redelijk gezien
haar opening (10,98). In de
laatste binnenbocht ging het
echter opnieuw fout. Ze gleed
naar buiten, verloor snelheid
en moest daardoor voor de
eindsprint weer aanzetten. „Ik
train veel op die bocht, maar ik
beheers de juiste techniek nog
steeds niet. Ik denk, dat ik een
tijdje stage bij de shorttrack-
ploeg ga lopen. Misschien dat
ik op die manier een scherpe
bocht leer schaatsen".
Onderuit
Sandra Voetelink had ook pro
blemen in de laatste binnen
bocht. Halverwege ging ze
hard onderuit. Dat was haar in
Davos ook al twee keer overko
men. Huilend verwerkte Voe
telink haar emoties. „Ik voelde
me bij het inrijden in top
vorm", treurde de ranke all-
rounder uit Heerhugowaard.
„Ik reed goed en op het mo
ment dat ik daaraan dacht, viel
ik. Op dat moment kroop ik
net naar Garbrecht toe. Als ik
op de been was gebleven, had
ik mijn persoonlijke record
van 41,00 kunnen verbeteren.
Het moet nu maar op de 1500
meter gebeuren".
Met de elfde plaats (41,31)
toonde Herma Meijer, de der
de Nederlandse deelneemster,
zich niet ontevreden. „Ik ben
bij wereldbekerwedstrijden
nooit hoger dan de negende
plaats geëindigd", gaf de bloe
menverkoopster uit Assen
aan. „Dit was het het sterkst
denkbare deelnemersveld, dus
ik mag niet klagen. Meer zit er
nog niet in. De overgang van
de allrounders naar de sprint-
ploeg kost tijd. De juiste tech
niek moet ik nog onder de knie
krijgen. Mijn tijd komt nog
wel".
ternicht. Cathy Murphy, Bon
nie's nicht, zette exact een jaar
geleden 'Operation Bonnie
1992' op. Informatie bij diverse
reisbureaus leerde dat de
goedkoopste trip 600 dollar,
ongeveer 1200 gulden per fa
milielid, zou kosten. 42 ver
wanten vonden dat de moeite
waard en droegen bij tot een
Amerikaans feest.
Ze misten hun idool overigens
bij de opening. Bonnie bleef
achter in het olympisch dorp
omdat eindelijk de vijf waslij
nen vrij waren. „En ik had ont
zettend veel vuile was", zei ze.
„En die wilde ik dit keer bui
ten hangen".
Don Johnson (Miami Vice-ster)
en diens vrouw Melanie Grif
fith (actrice, bekend van films
als 'Bonfire of the vanities',
'Working girl' en de erotische
getinte prent 'Something
wild') mochten Bonnie als eer
ste lof toezingen. En na de
huilbui voor de Amerikaanse
tv zocht ze haar vrienden en fa
milie op. Of ze in 1994 opnieuw
een olympisch vuurtje in Ame
rika wil aansteken, wilde Blair
gisteren niet zeggen. „Lille-
hammer is nog ver weg. Aan
het einde van dit seizoen,
neem ik een beslissing".
kjANS LEBER
jifSUM De mond van
J Keulen-Deelstra viel gis-
pjiiddag twee keer open.
^eerste keer was bij de val
1 Sandra Voetelink op de
i (meter voor dames. Keu-
uf ogen werden even voch-
VÈn pas toen Voetelink on-
(ïhadigd overeind krab-
>e, bracht de Friesin er
Upaar woorden uit: „Vallen
'jëel erg, maar het kan ge-
pen", becommentarieerde
ilen-Deelstra nuchter.
Keulen, deelneemster
W de Olympische Spelen
1972 in Sapporo, nestelde
in haar woonplaats Irn-
gistermiddag tegen vij-
'oor de buis en is daar tot
inde van de wedstrijden
meer weg geweest. Een
leitje post, door zoon
aangeleverd, werd door
achteloos terzijde ge-
I. Pas toen de prijzen in
jrtville waren verdeeld,
jjjeek ze een enveloppe van
J reisbureau en schrok ze
r de tweede keer. Atje
t met haar man Jelle hun
Irig huwelijk, begin
flirt, vieren op Tenerife.
cadeautje van de kinde
ken-Deelstra was drie
IJ Europees kampioene,
jd keer wereldkampioene
j'on in 1972 zilver op de
meter en brons op de
v en 3000 meter bij de
n npische Spelen. Ze stop-
I pee jaar later met het all
round-schaatsen en werd nog
vijf keer landskampioene op
de marathon. Voor wie mocht
denken dat Atje Keulen daar
na de schaatsen op zolder leg
de, niets daarvan: op zondag-
ochtend staat zij om zes uur
op om zich om kwart over ze
ven op het ijs van het Thialfs-
tadion in Heerenveen te ver
voegen voor een training:
„We hebben een leuke groep
oudere dames en ik wil graag
fit zijn als er nog eens een Elf
stedentocht wordt gereden".
Korte coupe, geen gram te
veel, strakke spijkerbroek en
sportschoenen; Atje Keulen
oogt op haar 53e als een jonge
sportvrouw. Vroeg opstaan is
zij als boerin wel gewend. Zij
helpt net als Kees en Goos
vaak in het boerenbedrijf van
haar man Jelle. Gistermiddag
zaten ze echter allemaal voor
de televisie. Sport, en zeker
schaatsen, is bij de Keulens
de gemene deler. Het besluit
van de wedstrijdleiding in Al
bertville om de 500 meter een
uur later te laten beginnen,
leidde in de stallen van boer
Keulen dan ook tot grote on
tevredenheid. Daar wachtten
ruim honderd koeien een
half uur op hun melkbeurt.
De Keulens wilden Christine
Aaftink zien schaatsen.
Atje Keulen vond de 40.66 se
conden van Aaftink „keurig",
maar zag vier andere rijd
sters later nog sneller rijden.
Zelf schaatste ze destijds
nooit sneller dan ruim 43 se
conden. Mevrouw Keulen
weet hoe het voelt, de kleine
Atje Keulen-Deelstra schrikt als ze op de televisie Sandra Voetelink onderuit ziet gaan.
verschillen. Tussen haar
duim en wijsvinger geeft ze
een afstand van enkele centi
meters aan: „In Sapporo mis
te ik op de 3000 meter goud
doordat ik één honderdste
van een seconde langzamer
was". Wedstrijden rijdt Atje.
Keulen niet meer. Dat doet
haar dochter Boukje inmid
dels al weer een paar jaren,
maar ook die zit niet meer in
de kernploeg. Toen dit nog
wel zo was, kon het gebeuren
dat de concentratie schaat
stalent in huize Keulen hoog
opliep als Yvonne van Gen
nip er de nacht doorbracht.
Contact met de hedendaagse
generatie schaatsters heeft
Atje Keulen nog steeds. Niet
alleen met zweet in de han
den via de buis, maar ook op
de vele officiële gelegenhe
den waar het fenomeen uit
Irnsum aanwezig is. Atje
Keulen heeft het nog steeds
druk met de schaatssport,
vooral door lezingen die zij in
het hele land geeft. „En zeker
tijdens de winterspelen word
ik veel gevraagd door de me
dia. Tsja, ik kan geen nee zeg
gen. Maar het is natuurlijk
ook leuk dat ze je niet verge
ten zijn".
Keulen-Deelstra werd door
het schaatsen niet rijk. Voor
een winkelopening kreeg zij
destijds misschien honderd
gulden, iets waarvoor de hui
dige schaatsters een paar dui
zend gulden ontvangen.
I FOTO: JANNES FABER
Maar de cadeaus herinnert zij
zich wel. Even lijkt in haar
woonkamer het televisiepro
gramma 'Eén van de Acht' te
herleven: „Een televisie, een
filmtoestel, een bandrecor
der, een bankstel, een tafel
met zes stoelen, een bureau
tje en een auto". Atje Keulen-
Deelstra was de laatste Ne
derlandse Europese- en we
reldkampioene. In Imsum
heeft dit niet geleid tot een
standbeeld of een straat
naam. Wel leert de Irnsum-
mer jeugd schaatsen op hun
eigen trotse 'Atje Keulen-
Deelstrabaan'. Maar natuur
ijs betekende dit jaar vooral
nog 'geen ijs'. Aldus levert
Irnsum voorlopig geen nieu
we wereldkampioene.
Sport op tv
VANDAAG
BBC 1, 21.30 uur: A Question of Sport,
sportquiz. 23.25 uur: Olympische Spe
len in Albertville.
BBC 2,19.00 uur: Olympische Spelen
in Albertville.
Duitsland 1, 20.15 uur: Olympische
Spelen in Albertville.
Superchannel, 20.00 uur: Prime sport
Sportnet, 18.00 uur: Sport.
Eurosport, 18.00 uur: Sport.
MORGEN
BBC 1, 12.05 en 14.50 uur: Olympi
sche Spelen in Albertville.
Duitsland 2, 09.45 uur: Olympische
Spelen in Albertville.
Sportnet, 08.00 uur: Sport.
Eurosport, 06.00 uur: Sport.
WINTERSPELEN OP TV
Nederland 3:
Vandaag
19.00-24.00 uur: Winter bij de NOS
19.00-20.00 uur: de hoogtepunten van
de dag
20.00-20.25 uur: NOS Journaal
20.25-20.50 uur: Kunstrijden vrije kür
paren en ijshockey Zweden-ltalië
20.50-21.05 uur: NOS Laat
21.05-22.30 uur: Kunstrijden vrije kür
paren en ijshockey Zweden-ltalië
22.30-22.50 uur: Studio Moutiers, met
o.a. de belevenissen van de Nederland
se deelnemers
22.50-23.05 uur: NOS Journaal
23.05-23.32 uur: NOS Laat
23.32-24.00 uur: Samenvatting van de
dag en kunstrijden vrije kür paren
Morgen
09.30-10.00 uur:
dag
10.00-11.30 uur:
11.30-12.00 uur:
12.00-12.07 uur:
12.07-13.15 uur:
natie dames
13.15-15.30 uur:
- Canada
15.30-15.55 uur:
Terugblik op de vorige
Biathlon 10 km heren
Rodelen dames
NOS Journaal
Skiën afdaling combi-
IJshockey Noorwegen
Cross Country 15 km
LA PLAGNE Georg Hackl
heeft gisteren het goud vero
verd in het rodelen, eenzitter.
De 25-jarige Duitser verdedig
de in La Plagne met succes zijn
voorsprong uit de eerste twee
manches. Hackl had in totaal
3.02,363 nodig voor de vier om
lopen. Het zilver kwam terecht
bij de Oostenrijkse wereld
kampioen Markus Prock
(3.02,669). De bronzen medaille
was voor Markus Schmidt,
eveneens uit Oostenrijk
(3.02,942).
Hackl had al twee wereldtitels
en wereldbekers een eenzelfde
aantal Europese kampioen
schappen. Een gouden Olym
pische medaille ontbrak nog in
zijn prijzenkast. Vier jaar gele
den in Calgary was Georg
Hackl dichtbij zijn doel. De
Duitse bankwerker pakte toen
zilver.
De Duitse rodelaar/bankwerker Georg Hackl hapt in een biertje na
zijn zege op de eenzitter.
FOTO: AP
