"Kunst is er om de mensen te verheffen" Lofzang EVERT THIELEN SCHILDERT DE SCHEPPING schilderplezier De Schepping „Het maakte een overweldigende in druk. Ik wist na tuurlijk wat ik te zien zou krij gen, maar om het in die schit terende ruimte te zien staan...ik heb er minuten lang ademloos naar gekeken". De woorden lij ken misschien wat onbeschei den, maar de toon waarop ze worden uitge sproken is er eerder een van verlegenheid. Het hele optre den van Thielen wordt geken merkt door be scheidenheid. De kunstenaar vertelt over zijn werk, maar doet het voor komen alsof het eigenlijk niet zozeer zijn ei gen verdienste is allemaal. Voor Thielen lijkt het kunste naarschap iets vanzelfspre kends te zijn: hij kan schilderen, dus hij schil dert. Meer dan over zichzelf praat hij over zijn echtgenote en over zijn weldoener, de kunsthandelaar Loek Brons. Zij zijn het die hem met raad en daad en Brons vooral ook met geld terzijde stonden en hem over dode punten heen hielpen. Het veelluik 'De Schepping' van Evert Thielen bevat drie grote voorstellingen. In dichtgeslagen toestand tonen de panelen de natuur in ongeschonden staat: bomen, bloemen en planten, water en bergtoppen. Na opening van de zijluiken ontrolt zich een weids tafereel van de wereld van alledag: een sombere stad met industrieterreinen. Daarboven is een gouden raamwerk zichtbaar met daarop dansende mensen: het streven naar materieel gewin. Helemaal'bovenaan als waarschuwing een hels visioen van een kille wereld die wordt beheerst door stangen, stellages en fabrieken. Vervolgens worden de luiken opnieuw geopend en een visioen van een hogere, hemelse wereld verschijnt (zie foto's). Hier is weer ruimte voor de natuur. Een vrouw, Thielens echtgenote, zit bij de rand van een bergbeek. Op de achtergrond is in het gouden licht van de zon een indrukwekkende stad zichtbaar. DEN HAAG De kunstenaar is er nog steeds helemaal vol van. Een paar weken geleden werd zijn magnum opus, het veelluik 'De Schepping', voor een fotosessie in de Haagse Grote Kerk op gesteld. Tot dan toe had Evert Thielen het kunstwerk alleen maar in losse de-# len gezien, omdat zijn atelier gewoon weg te klein is om het vijf bij vijf meter grote werk in op te stellen. Thielen schilderde al eerder een veel luik. In 1980 voltooide hij 'De Schilder kunst', een geschilderde lofzang op zijn métier. Hij benutte de ruimte van het polyptiek om alle facetten van het am bacht te behandelen. 'De Schilder kunst' bevat dan ook portretten, land schappen en stillevens. Vanwaar toch die voorliefde voor veelluiken? „Ik ben altijd geïntrigeerd geweest door dit type schilderij. Er zit een tijdselement in; je kunt het niet in één keer bekijken. Je ziet het eerst in dichte toestand. Dan klap je het open en zie je iets nieuws. Bij De Schepping is er vervolgens nóg een fase, want het kan twee keer wor den opengeklapt. Daarnaast biedt het veelluik de mogelijkheid om een thema breed uit te werken. Het zijn in feite een aantal losse stukken met verschil lende voorstellingen, die echter wel bij hetzelfde hoofdthema horen". Hoewel de vorm van het werk en de voorstellingen een religieuze dimensie doen vermoeden, stelt de schilder dat het niet zijn bedoeling was een gods dienstig werk te maken. „Het ging mij erom de schepping in de breedste zin van het woord weer te geven: de natuur, de mens en alles wat hij tot stand heeft gebracht maar ook kapot heeft ge maakt en tenslotte de geestelijke we reld, het hogere. Een religieuze inter pretatie is overigens wel mogelijk. De stad die oplicht op de laatste voorstel ling zou je dan bijvoorbeeld kunnen zien als het hemelse Jeruzalem. Mijn vi sie op de schepping is uiteindelijk in elk geval positief. Ik vind dat ik de mensen iets positiefs en iets moois moet bieden, want kunst is er om de mensen te ver heffen". Evert Thielen werd in 1954 geboren in Venlo, als zoon van een notaris. Tijdens gewoon niet permitteren nog twee jaar aan het stuk te werken. Maar Brons wil de daar niet van horen. Hij zei: 'Maak het af; ik betaal' En zo geschiedde. Thielen werkte in zijn huis in Duinoord anderhalf jaar lang elke dag aan de enorme panelen. Zijn vrouw Gunilla hield het huishou den draaiende. „Zonder haar had ik dit absoluut niet gekund", zegt de schilder. „Anderhalf jaar is lang. Je moet ie mand hebben die je volledig steunt, an ders red je het niet. Ik wilde absoluut geen concessies doen; de kwaliteit van het werk stond voorop". De kunstenaar heeft het zichzelf dan ook niet gemak kelijk gemaakt. Behalve de vele ver schillende genres die hij beoefende - van weidse landschappen tot verfijnde portretten - putte hij intensief uit het grote reservoir van zijn ambachtelijk kunnen. Het veelluik biedt een enorme veelheid van minutieus uitgewerkte de tails: druppels water, grassprieten, gla zen voorwerpen, gebouwen. Ook nu weer de traditionele materialen. Thie len gebruikte zelfs op een van de pane len bladgoud. Wat er precies met het veelluik gaat ge beuren staat nog niet vast. Na de plech tige onthulling in de Grote Kerk op vrij- FOTO'S: KUNSTHANDEL LOEK BRO} |DEN - later c dag 6 maart, met koorzang, koperbjum e, zers en orgelspel, zal Brons het werk t;delijk nen op de kunstbeurs in Maastricknnel, 1 Het is de bedoeling dat het kunstwan dat t wordt verkocht, bijvoorbeeld aan epn de i bedrijf of aan een persoon of installing aa die het wil tentoonstellen. De Sch^van ping zal waarschijnlijk een bedrag vi oc rond de vijf ton moeten gaan opbrc tur? gen. Dat is niet bestemd voor de stenaar maar voor Brons, die al ei|,inwT naar van het werk is. De kunsthand^ tunn laar heeft kosten noch moeite gespaijroegT om de aandacht op het veelluik t,e veyeertie: gen. Hij gaf opdracht er een boeird gu over te schrijven, liet een speciale tiijde ove duizenden guldens kostende steigotekos constructie bouwen om het werk aanu te hangen en huurde voor begin ma de Grote Kerk af. Zal het gedoe er omheen mensen J Thielens kunst niet waarderen en doen als kitsch, niet sterken in hl overtuiging? Thielen: „Daar haalmEBRAI m'n schouders over op. Wat Bronst omheen organiseert is ook in mijn N HA lang: om meer bekendheid te krijgrkome Ik kan me trouwens niet voorstellen i buitel er mensen zijn die zeggen: 'vreselijke ba: Ook zij die het niet mooi vinden zul[g acj op z'n minst geïntrigeerd zijn". mQ ooiure van Evert Thielen in zijn atelier. FOTO: MILAN KONVALINKA Op 7 en 8 maart is in de Grote Kerk in Den Haag het monumentale veelluik 'De Schepping' te bezichti gen. Het vijfenzeventig vierkante meter grote kunstwerk werd vervaardigd door de Haagse kunstenaar Evert Thielen. De schilder die een sterke voorlief de heeft voor de technieken van de Vlaamse Primitieven, werkte bijna vijfjaar aan de in totaal twintig pa nelen. „Het ging mij erom de schepping in de breedste zin van het woord weer te geven". Mensen in een museum met zwevende voorwerpen uit een stillevendetail van het veelluik. zijn schooltijd verhuisde de familie naar Den Haag. Evert, die zijn eerste wer ken maakte rond 1970, meldde zich aan bij de Koninklijke Academie aan de Prinsessegracht. Maar de opleiding daar viel hem tegen omdat er weinig aandacht werd besteed aan de ambach telijke kant van de schilderkunst. Thie len verliet de academie en ging zijn ei gen weg, koos zijn eigen leermeesters. Hij maakte een uitgebreide studie van de Vlaamse Primitieven en raakte diep onder de indruk van het meestérschap van de gebroeders Van Eyck, de schep pers van het veelluik 'De Aanbidding van het Lam Gods' in de Gentse St. Baafs. Behalve in de schildertechnieken van de late middeleeuwen verdiepte Thie len zich ook in de kunst van verf maken. Hij was lid van een wetenschappelijke onderzoeksgroep die de verfsoorten van het Lam Gods onderzocht. Sinds dien maakt de schilder al zijn verf zelf uit natuurlijke pigmenten, gebonden met een mengsel van ei en gekookte lijnolie. In zijn atelier staan dan ook honderden glazen potten met ingre diënten. Voordeel van deze ouderwetse verf, die in meerdere transparante la gen over elkaar wordt opgebracht, is dat de kleuren een grote intensiteit krij gen. Ze lijken te gloeien. Evert Thielen ontwikkelde een realisti sche stijl die wordt gekenmerkt door een grote ambachtelijke perfectie en, soms, door een haast onwaarschijnlijke gedetailleerdheid. Zijn oeuvre lijkt ver want aan de kunst van Willink, alleen werken de voorstellingen minder ver vreemdend en zijn de kleuren warmer, en rijker van schakering. Is deze stijl niet één grote aanklacht tegen de ab stracte kunst? De schilder, opnieuw be scheiden: „Ik houd nu eenmaal van ge degen kunst. Ik heb ook geëxperimen teerd met een meer losse penseel streek, maar daar ben ik van teruggeko men. Ik voel me toch het beste bij het gedetailleerde werk. Dat levert me het meeste schilderplezier op. Tja, de ande re kunst...sommige moderne kunst is wel heel emotioneel, maar tegelijk ook vluchtig, vaak niet meer dan een psy chologisch experiment. Maar ach, wat is kunst? Als ik dat wist was ik miljo nair!". De kunstenaar raakt daar aan een mis schien wat laag bij de gronds, maar toch wel zeer fundamenteel probleem. Want ook bij een schilder moet de schoor steen roken. En dat lukt niet erg als je een veelluik gaat maken dat jaren werk kost. Thielen liep dan ook twee jaar ge leden vast. Hij legde zich weer toe op kleinere werken en exposeerde onder andere in Galerie De Twee Pauwen in de Anna Paulownastraat. Maar toen verscheen de Amsterdamse kunsthan delaar en ex-textielmagnaat Loek Brons op het toneel. Thielen: „Ik was toen al weer een tijdje terug uit Mün- chen, waar ik op het idee kwam een tweede veelluik te gaan maken. Ik heb er acht maanden gewerkt in een oude fabriekshal, maar het beviel me niet in Duitsland. Ik keerde terug met een uit gewerkte tekening van De Schepping. Brons had toen net het andere veelluik gezien dat in een ziekenhuis in Den Bosch stond opgesteld en was zeer en thousiast. Hij heeft het werk gekocht en er ook een koper voor gevonden. Brons zei: 'Heb je niet meer van dit soort werk?'. Toen vertelde ik dat ik met een nieuw veelluik bezig was - de onder schildering was toen net klaar - maar dat ik ermee was gestopt. Ik kon het me Het veelluik volledig opengeklapt. Visioen van de hogere wereld met links de schilder zelf en rechts zijn vrouw. Bergbeekdetail van het veelluik.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1992 | | pagina 36