rlonument voor een kat
De verstilde wereld van Willem Witsen
KUNST/RTV
Directeur Filmfestival beknot door Rotterdamse ambtenarij
iidacSotvuMit
ZATERDAG 8 FEBRUARI 1992
jrstbeeld voor
endrik Andriessen
\RLEM De burgemeester van Haarlem, me-
iw Schmitz onthulde gisteravond in de foyer
het Haarlems Concertgebouw een borstbeeld
de in Haarlem geboren componist Hendrik An-
ssen (1892-1981). Het was een van de activitei-
ivaarmee in de Noordhollandse hoofdstad giste-
het feest rond de herdenking van de honderd-
[eboortedag van Andriessen werd geopend. Het
iriessen Eeuwfeest duurt nog het hele jaar en
fat allerlei manifestaties die vooral plaats heb-
iin Haarlem, Utrecht en Amsterdam. Ter gele-
heid van het eeuwfeest verschijnt een set com-
discs met de complete orgelwerken van An-
sen, uitgevoerd door Albert de Klerk. De
radio zendt tussen mei en november in het
ramma Laudate de complete missen van An-
sen uit.
STER weigert reclame
programma Sky Radio
BUSSUM - De STER weigert een reclamebood
schap voor het programma Candlelight van Sky
Radio via de zenders Radio 1, 2 en 3 uit te zen
den. Sky wilde op die manier luisteraars atten
deren op de overstap die Jan van Veen met zijn
programma maakte. Sky Radio overweegt juri
dische stappen tegen de beslissing van de
STER. Candlelight werd tot januari door de
AVRO via Radio 3 uitgezonden. Door de samen
werking met KRO en NCRV op die zender kwam
het programma te vervallen. Sky Radio heeft het
programma overgenomen. De STER zou de wei
gering hebben gemotiveerd met „strijdig met
het eigen belang". „Verbazingwekkend, omdat
in 1989 de STER een aanvraag van Sky Radio
wèl heeft gehonoreerd", aldus Sky Radio.
Boete geëist tegen
publicist Theo Van Gogh
AMSTERDAM - Officier van justitie mr. W.
Mijnssen heeft gisteren 3000 gulden boete ge
ëist tegen de 34-jarige publicist Theo van Gogh.
Hij stond voor de politierechter in Amsterdam
terecht voor het schrijven van stukken met een
beledigende strekking. Van Gogh wordt verwe
ten in zijn boek 'De Weldoener' passages uit eer
dere publikaties van hem te hebben opgeno
men die door joden als beledigend ervaren zou
den kunnen worden. Of de publicist/filmer die
opzet had of niet, hij had kunnen en moeten be
grijpen dat bepaalde zinnen gewoon niet door
de beugel kunnen, aldus de officier. Eerder al
werd Van G. veroordeeld voor de eerste serie
publikaties in 1984 in het filmtijdschrift Movio
la.
Politierechter mr. L. Michels doet op 21 februari
uitspraak.
Jan van Gilse-prijs
voor Han Reiziger
AMSTERDAM - De radio-presentator Han
Reiziger (57) heeft de Jan van Gilse-prijs
1992 gekregen. De prijs bestaat uit een be
drag van 10.000 gulden. Dit heeft het Ge
nootschap van Nederlandse Componisten,
die de prijs in principe om het jaar toekent,
bekendgemaakt. In het juryrapport staat on
der meer dat Reiziger als geen ander er voor
heeft geijverd nieuwe muziek in het alge
meen en Nederlandse nieuwe muziek in het
bijzonder te promoten. In de jury zaten Gili-
us van Bergeijk, Joep Straesser en Paul Ter
mos. Jan van Gilse was de oprichter van het
Genootschap van Nederlandse Componis
ten. De prijs is in 1986 ingesteld ter gelegen
heid van het 75-jarig bestaan van het genoot
schap.
Stichting Frankfurter Buchmesse opgericht
AMSTERDAM - Ter voorbereiding en uitvoering van de pre
sentatie van Nederland en de Vlaamse Gemeenschap op de
Frankfurter Buchmesse van 1993 is de stichting Frankfurter
Buchmesse 1993 opgericht. Dit heeft het ministerie van WVC gis
teren bekendgemaakt. Tot voorzitter van het bestuur is be
noemd dr. A. Pais (oud-minister van onderwijs en wetenschap-
pen en voorzitter van het Nederlands literair produktie- en verta-
lingenfonds). Verder zitten van Nederlandse zijde in het bestuur
drs. G. Meyerink, letterkundige en publiciste, en J. Somerwil,
voormalig directeur van Wolters-Kluwer. Nederland en Vlaande-
ren zijn op de Buchmesse van 1993 de centrale landen die zich
cultureel mogen presenteren en de beschikking krijgen over een"
speciaal daartoe ingericht paviljoen. Het stichtingsbestuur is in
middels begonnen met de werkzaamheden en zal in de loop van
dit jaar de plannen voor de gezamenlijk Nederlands-Vlaamse
presentatie bekendmaken. WVC-minister D'Ancona en de voor
malige Vlaamse cultuur-minister P. Dewael hebben ieder een be
drag van 2,5 miljoen gulden beschikbaar gesteld voor de activi
teiten van de stichting.
iattenKabinet, Herengracht 497,
erdam: De salonkatjes en
ipoezen van Henriëtte Ronner-
it/m 8 maart. Toegangsprijs 7,50
M VAN RIJSWIJK
ijjTERDAM - „Ik heb
j met katten. Ik zal
Ibukken om een kat te
ji, ik verdraag ze".
opmerkelijke uit
hak voor de directeur-
o^ervator van één van
verrassendste musea
[ederland: het Katten-
„jnet.
"iKika van Manen, kunst-
[ica en afgestudeerd op
l^nderwerp 'Kunst in be
en', vindt datje niet van je
1 je werk moet maken.
It dus privé en zaken
■a( gescheiden. Kan inmid-
T&1 terugzien op twee suc-
ille tentoonstellingen, die
"Huizenden kattenliefheb-
jen -liefhebsters naar de
'hgracht 497 in Amster-
"■hebben gelokt. De collec-
bttenkunst heeft inmid-
"kulke vormen aangeno-
lat naar een ander onder-
moest worden gezocht,
gevonden in een bijna
mooi grachtenpand aan
errengracht, maar dan aan
iclerkant op nummer 468.
ijitoonstelling gewijd aan
L,erk van de negentiende-
ie poezenschilderes Hen-
Ronner-Knip is de laat
je 'oude' behuizing. Wie
dus nog een staartje wil zien
van de salonkatjes en pronk-
poezen van Ronner-Knip èn
het fraaie herenhuis aan één
van Amsterdams mooiste
grachten, heeft nog tot 9 maart
de tijd. Daarna volgt de verhui
zing en gaat het nieuw-gehuis-
veste KattenKabinet met Pa
sen weer open.
Monument
De ontstaansgeschiedenis van
het KattenKabinet zal menig
een, op zijn minst, verbazing
wekkend in de oren klinken.
Kika van Manen: „Bob Meier,
een welgestelde Amsterdamse
zakenman, had een rode kater,
John Pierpont Morgan, ge
noemd naar de beroemde
Amerikaanse bankier en
kunstverzamelaar. Bob was
zeer gehecht aan zijn kat. Toen
het dier overleed, wilde hij een
monument oprichten om John
Pierpont Morgan eeuwig in
herinnering te houden. In het
Metropolitan Museum of New
York kreeg Bob Meier het idee
om een museum ter nagedach
tenis van zijn kat op te zetten.
Zo begon hij met het verzame
len van kunst, gewijd aan kat
ten. Bob kocht dit pand en
ging er wonen. De begane
grond en de eerste etage reser
veerde hij voor het KattenKa
binet. Op een feestje raakte ik
in gesprek met hem en hij
vroeg of ik zin had om het mu
seum op poten te zetten. Waar
om niet, zei ik. En nu ben ik de
enige vaste kracht, bijgestaan
door stagiaires en werkstuden
ten".
De vaste collectie van het Kat
tenKabinet bestaat uit schilde
rijen, grafiek, prenten en beel
den met uiteraard de Felix Do-
mestica ofwel de huis
kat als onderwerp. In het
oog springende namen van
kunstenaars die met hun kat-
tenkunst een plaatsje in het
KattenKabinet hebben gevon
den zijn Steinlen, Foujita, Pi
casso, Rembrandt, Wain. Sal
Meijer, aan wiens werk de eer
ste expositie was gewijd, en
Henriëtte Ronner-Knip.
Logo
Opvallend in het museum is
het logo van het KattenKabi
net op de speciaal vervaardig
de beige loper in de gang, op de
trap en in de expositieruimte.
Het is een wegwandelende kat
met z'n staart in de lucht. De
inspiratie hiervoor werd ge
vonden in het verhaal 'The Cat
That Walked By Himself van
Rudyard Kipling. Treffender
had deze Brits/Indiase auteur
niet in beeld kunnen brengen
hoe de kat onverstoorbaar zijn
weg gaat en zich niets van ie
mand aantrekt. Hij mag dan
wel voedsel en onderdak van
de mens krijgen in ruil voor
het jagen op muizen en het lief
zijn voor kleine kinderen,
maar dat houdt niet in dat hij
het bezit van de mens is. 'Ik ga
en sta waar ik wil' drukt zijn
hele lichaamshouding uit. Ter
levende illustratie hiervan lo
pen in het museum zes katten
vrij rond, die zich aan de be
zoekers niets gelegen laten lig
gen.
De stijlkamers van het mu
seum zijn het ideale decor van
de tentoonstelling 'Salonka
tjes en Pronkpoezen'. In de
overgang van de expositie
ruimten naar de muziekkamer
staat een levensgrote foto van
Henriëtte Ronner-Knip in een
soortgelijke ruimte, in de jaren
negentig van de vorige eeuw.
Burgerlijk
Het is een opname van haar
huis in Brussel, de stad waar
zij sinds 1850 woonde. Kika
van Manen: „De kamer waarin
zij is gefotografeerd is verge
lijkbaar met deze".
Critici noemden het werk van
Henriëtte Ronner-Knip bur
gerlijke salonkunst. Kika van
Manen: „Het is technisch zó
ontzettend goed. Ze was zeker
de grootste van haar tijd". Bij
het zien van de schilderijen
wordt deze opmerking beves
tigd. Het is ambachtelijke
schilderkunst met oog voor elk
detail. De katten leven en heb
ben een hoge aaibaarheidsfac
tor; ze dommelen, zitten in ge
dachten verzonken, kijken
naar de speelse jonkies, die
kattekwaad uithalen als ze aan
een klok hangen, in een gitaar
kruipen, een schaakspel om
ver gooien. Haar raskatten zijn
elegant, bijna majestueus. De
stofuitdrukking van de decor
stukken op de doeken is niet
minder echt. Wie het werk van
andere kattenschilders heeft
gezien of weieens geprobeerd
heeft een poes te fotograferen
weet hoe moeilijk het is het
wezen van de kat vast te leg
gen. Henriëtte Ronner-Knip is
daar als geen ander in ge
slaagd.
Henriëtte Ronner-Knip tekende in 1896 op een vel papier tal van katten die zij eerder op het doek had geschilderd. FOTO: kattenkabinet
Tassende
i Morrison
v<Vrison concert met zes man
iding. Vredenburg, Utrecht,
ivond. Herhalingen: o.m. in de
damse Rai (10 februari).
;euren, maar spelen. On-
it motto bracht de Ierse
r 'triekeling Van Morrison
abliek in vervoering. Nu
<oW gisteravond tijdens het
nl van vier Nederlandse
jsrten nog wel iets goed te
inn, natuurlijk.
iGjaar april maakte hij er
'0^ invloed van wat te veel
simpelweg een zooitje
"1de Rotterdamse Doelen.
j\ half lege zaal was aan
Inde van het bijna drie
Hurende optreden zijn
leaJisteravond in een uit-
i +cht Utrechts Vredenburg
s,rïiij echter zijn mannetje.
lijn bekende ik-zing-lie-
|n-ik-praat ploegde de
iich op een verrassende
ffeir door zijn carrière,
Pl<*j de nadruk lag op het
Van zijn wonderschone,
'vorig jaar verschenen
fl-ceedee 'Hymns to the
Nog geen tien minu-
erweg ging hij zijn eer-
:ofoon-duetje aan met de
blazende Steve Gre-
lie voor een belangrijk
;t licht van de schijnwer-
'oor zich opeiste, al
hij vooral in het donker
iken.
re de hoge kwaliteit die
li Morrison zijn gewend
I gen, als hij tenminste in
[te stemming is, was dit
ft vooral verrassend.
I Élementen waren daar
[voordelij k voor: het
I eke en opvallende xylo-
el, de veelgebruikte
II (vrouwen )stem, ter on-
euning van Morrisons
||i en de al eerder ge
it blaas-duetjes. Van
Ipn schiep in het langz;'
1 I k een sfeer die Ierlan
'oelbaar maakte en li
iep, in het snelle wer
'jonge hond' te ke<
at zorgde ervoor dat d
kte zaal een uiters.
ld eerste uur kreet
choteld. Zijn zes man
groep wilde wel en
Van in een goede bui
ichten ze ook... voluit,
sici kregen behoorlijk
iite om te soleren, al
e Ier, met een enkel
tiaar, het raamwerk
i materiaal overeind,
i ui improvisaties bleven
uit.
-as voor Van Morrison
ïuzikale brug te ver.
ilstem klonk warm en
larbij hij soms ver van
ofoon ging staan om
dacht op te eisen... je
spelt horen vallen
Amsterdams Historisch Museum,
Kalverstraat 92, Amsterdam: Willem
Witsen (1860-1923), grafiek, t/m 5
AMSTERDAM - Wie
naar Amsterdam gaat om
'even' het grafische werk
van Willem Witsen te be
kijken, mist een hoop en
ziet nog minder. Inzicht in
het leven van toen, op so
ciaal en cultureel gebied,
is essentieel voor het bele
ven van deze kunst.
Aan de muren van het Pren
tenkabinet van het museum
hangen louter op twee olie
verfschilderijen na etsen
met veelal stadsgezichten als
onderwerp. Oppervlakkig ge
zien zijn deze prenten 'slechts'
mooie plaatjes. Je vergeet dan
dat de maker ervan het mid-
•delpunt is geweest van een in
vloedrijke vriendenkring van
jonge schilders en schrijvers,
die we nu kennen als de Tach
tigers. Als telg van een welge
steld Amsterdams patriciërs
geslacht hoefde Willem Witsen
niet op een paar centen te kij
ken. Zijn deur stond altijd
open en zijn atelier leek wel de
zoete inval. Wie'in geldnood
zat, kreeg financiële steun van
hem. Witsen ondersteunde
ook geldelijk het in 1885 voor
het eerst verschenen tijd
schrift 'De Nieuwe Gids', waar
van de dichter Willem Kloos
hoofdredacteur was. Het was
De Oude Waal, een ets van Willem Witsen uit 1912.
deze kring rond Willem Witsen
die de ambitie had een eind te
maken aan de gezapigheid in
het domineesland aan de
Noordzee. De letterkunde
kreeg nieuw leven ingeblazen
en de schilders keerden zich af
van de Haagse School. Amster
dam werd hun nieuwe basis.
De hoofdstad breidde zich in
snel tempo uit, de handel en
industrie maakten eén bloei
periode door. Met de komst
van Breitner en Israels ont
stond het Amsterdams impres-
Na zijn studie aan de Rijksaca
demie voor Beeldende Kun
sten bij de gewaardeerde prof.
August Allebé werkte Witsen
enige tijd op en rond het bui
ten van de familie, de Ewijck-
shoeve, in de buurt van Biltho-
ven. Het was daar dat hij sa
men met zijn vriend Anton
Mauve - en in navolging van
de Fransman Millet zwoe
gende landarbeiders, boerin
nen en schaapherders als on
derwerp koos. Behalve teke
ningen, aquarellen en schilde
rijen maakte Willem Witsen et
sen. Hij richtte samen met Jan
foto: boymans van beuningen
Veth en Antoon Derkinderen
de Nederlandse Etsclub op.
Witsen wilde daarmee berei
ken dat deze kunstvorm een
herwaardering kreeg. De tijd
van de ets als louter reproduk-
tietechniek om kunst van an
deren te kopiëren was voorbij.
Willem Witsen bleek uitermate
bedreven in de kunst van het
etsen en ging al spoedig expe
rimenteren met minder voor
de hand liggende technieken
als vernis-mou, aquatint en
mezzo-tint. Hierdoor kon hij
effecten bereiken die leken op
krijttekeningen en kleuren
druk, maar die in grotere aan
tallen konden worden ver
spreid.
Breitner
Koos hij eerst nog voor lande
lijke taferelen, na zijn reizen
naar Londen tussen 1888 en
1891 had de stad hem in zijn
greep gekregen. Zijn vriend
George Breitner had die keuze
al eerder gemaakt. Aangetrok
ken door de bruisende dyna
miek van de hoofdstad zette de
Hagenaar Breitner met krach
tige verfstreken het Amster
damse leven op het doek. Zijn
onderwerpen zijn de paarde-
trams, de nieuwbouw in de
stad en de boten in de haven.
De mensen lijken altijd haast
te hebben. Ze lopen bij wijze
van spreken het schilderij uit.
Willem Witsen had een rusti
ger natuur dan de drukbol
Breitner en dat was te zien in
zijn werk. In het Amsterdam
van de eeuwwisseling vindt hij
een inspiratiebron om licht en
donker te vangen in sfeerbeel
den. Grachten en beregende
straten fungeren als spiegel
beelden van het stadsbeeld,
waarvan hij een soort detail
vergroting maakte. Bij hem
geen trap- en klokgeveltjes, zo
als de hedendaagse toerist die
vanuit de rondvaartboot ziet,
maar stoepen en puien. De
mens ontbreekt veelal of is
slechts figurant.
Misschien zocht Willem Wit
sen in zijn kunst een compen
satie voor de drukte om zich
heen die zijn luidruchtige en
drankzuchtige vrienden ver-
Willem Witsen, met de veldezel
over de schouder
archieffoto
oorzaakten. Notoire stappers
als Willem Kloos, Isaac Israels
en George Breitner zijn maar
een paar voorbeelden van
mensen die vaak het gezel
schap van de fijnbesnaarde,
erudiete en introverte Amster
dammer opzochten. „Het le
venslustige gezelschap zijner
vrienden was hem een vreug
de", zei een vriend ooit over
hem. Toch bleef hij een raadsel
voor hen allen, zou een ander
opmerken. Hij was zwijgzaam
en daardoor onpeilbaar. Het
waren waarschijnlijk die ka
raktertrekken die Witsen de
stilte deden zoeken. In zijn tot
atelier omgebouwde boot dob
berde hij vaak in de omgeving
van de Waal en Oudeschans
rond de Montelbaan storen.
Dicht bij zijn stad en z'n vrien
den, maar toch op afstand.
ROTTERDAM - „Ik kan
me niet sterk maken voor
de financiële positie van
het Film Festival Rotter
dam zonder eerst belet te
vragen bij de door de ge
meente Rotterdam inge
stelde Rotterdamse
Kunststichting (RKS). Ik
kan niet lobbyen om de
belangen van het festival
te verdedigen en als ik dat
wel doe, loop ik bij voor
beeld de Kunststichting
voor de voeten. Zo is hier
nu eenmaal de structuur".
Directeur Emile Fallaux van
het afgelopen zondag afgeslo
ten en uiterst succesvol verlo
pen 21ste Film Festival Rotter
dam heeft nog veel werk voor
de boeg om het internationaal
gewaardeerde festival uit de
ambtelijke molen te trekken.
„De meeste gemeentelijke
diensten hebben nog nauwe
lijks de meerwaarde in de ga
ten van dit zo langzamerhand
grootste culturele evenement
van ons land. Gelukkig zijn er
ook enkele uitzonderingen".
Het Festival telde dit jaar in
tien dagen ruim 90.000 bezoe
kers voor in totaal 200.000 be
zoeken aan films. Dat beteken
de een fikse groei. Ook inter
nationaal gezien steeg de be
langstelling, onder meer uitge
drukt in de talrijker aanwezig
heid van buitenlandse journa
listen en de verschijning van
bankiers, producenten en tele
visiemaatschappijen op de Ci-
nemart, een soort beurs waar
filmers bij voorbeeld voorfi
nanciering voor op stapel
staande films zoeken.
Fallaux hoopt dat het gestegen
bezoekersaantal en de nave
nant gestegen recettes aanlei
ding voor de overheid zijn om
nu met geld over de brug te ko
men. Hij heeft bij Rotterdam
om twee ton méér gevraagd,
bovenop de jaarlijkse acht ton.
Dat geld wil hij gebruiken om
het festival een plaats in de
stad te geven door het hele jaar
heen en niet alleen gedurende
de jaarlijks terugkerende tien
dagen.
„Het gaat om een naar verhou
ding kleine investering met
een hoge opbrengst. Ik stel me
een ruimte voor waar Rotter
dammers en filmliefhebbers
van elders kunnen binnenlo
pen, informatie kunnen halen
of waar video's van goede films
worden verhuurd. De catalo
gussen die elk jaar worden uit
gegeven, zijn dan ook geen
tiendagsvliegen meer. Het fes
tival legt daar een archief aan,
er kan een montagekamer ko
men en er zal een ruimte zijn
waar video's en films geprojec
teerd kunnen worden".
Prioriteiten
„Maar de Kunststichting ligt
tot nu toe dwars want zij heeft
andere prioriteiten vastgesteld
en zij adviseert de gemeente.
Ik heb tot de gemeente geen
eigen toegang, ik ben afhanke
lijk van de RKS. Als ik tegen
een besluit van de RKS be
zwaar heb, moet ik dat kwijt bij
diezelfde RKS. Zo werkt dat in
Rotterdam".
Fallaux dient ook als hij bij het
ministerie van WVC wil aan
kloppen, eerst langs de RKS te
gaan. WVC krijgt van twee
kanten advies over het vieija-
renplan over de toekomst van
het Filmfestival: van de Raad
voor de Kunst en van de Rot
terdamse Kunststichting. „Die
adviezen wegen even zwaar.
Ziehier mijn bewegingsvrij
heid". vat Fallaux samen.
De RKS had van Fallaux actie
ver mogen zijn bij het archive
ren van de documenten, zowel
op papier als op celluloid, van
het inmiddels 21 jaar oude
Filmfestival. „Nu liggen cata
logi, affiches, achtergrondin
formatie over filmers en films
en kopieën van films in zolder
kamers en bergkasten ver
spreid over Nederland. In de
erven van het overleden dag
blad Het Vrije Volk bij voor
beeld zijn 17.000 filmfoto's
voorradig, waarvan zo'n 2.000
van het Filmfestival. Waar
gaan die heen, het Filmmu
seum archiveert ze niet. Ter
wijl ook die foto's geschiedenis
vormen en dus leerstof zijn
voor studenten en filmfans".
Belangstelling
De belangstelling voor de goe
de hun groeit - in tegenstel
ling iet die voor de commercië
le film door het hele land
gestaag. Vo'rig jaar nota bene
10 procent meer bezoekers in
filmhuizen; in totaal zo'n
550.000. Bij dat aantal zijn nog
niet eens de ongeveer 200.000
bezoekers aan de Nederlandse
Filmdagen, het Documentaire
festival en het Filmfestival
meegerekend. Minister D'An
cona van WVC maakte zich bij
de opening van het festival
nog eens sterk voor de 5 mil
joen gulden extra die zij in
haar begroting wil. opnemen
ter stimulering van de goede
film. Allerlei belanghebben
den uit de muziek- en theater
wereld vielen daarover. „Die
vonden dat bedrag te hoog. Ze
zeiden: extra geld voor film,
laat Cannon dat maar betalen.
Alsof filmbezoek geen serieu
ze culturele tijdsbesteding is".
Visch fruit:
klasse zonder
veel samenhang
Bert Klunder en Mylou Frencken spe
len Visch fruit. Gisteren in Theater
Pepijn. Den Haag. Herhalingen op 8.
14 en 15 februari.
Henk Zwakjes is een eenvou
dige man met het afgeronde
wereldbeeld van zeg maar de
postmoderne mens. Hij weet
het niet, er is geen ordening
meer. In zijn onzekerheid blijft
hij praten en klampt hij zich
vast aan de zekerheden van
zijn ervaring en cultuur: man
nen praten over brommers en
voetbal, deugen niet en willen
maar een ding. vrouwen hou
den van knuffelen en babbelen
over kleine dingen, daarom is
het zo ingewikkeld tussen de
sexen. Bert Klunder speelt
hem sterk, mikt iets te veel op
de humor van de herhaling,
maar boeit. Klunder won Ca-
meretten in '84 met 'Klunder
Co' maar regisseert nu voor
al. Brigitte Kaandorp bij voor
beeld.
Henk heeft een meisje opge
pikt dat van dezelfde soort on
zekerheid juist heel zwijgzaam
is geworden. Als hij weggaat, is
het programma na de pauze
voor het grootste deel voor
haar. Dan moet ze wel en zingt
ze over een klein meisje alleen
in de opslagplaats van rampen
die de wereld is. Mylou Frenc
ken speelt haar als een angstig
vogeltje en maakt met veel
taalgevoel prachtige liedjes die
wel relativerend ironisch zijn,
maar daardoor niet onderuit
gehaald worden. Ze won ermee
de tweede prijs op Cameretten
vorig jaar november en dat was
minstens terecht.
Wat de twee op zich interes
sante cabaretiers slecht lukt is
het samenvoegen van hun in
dividuele bijdragen tot een
programma met een kop en
een staart. Nu doet Frencken
na de twee kleine one (wo)man
shows de mededeling dat ze
eens een film heeft gezien
waarin twee eenzame en onze
kere mensen samen op een ka
mer in anderhalf uur gelukkig
werden en het dus wel kan.
Licht uit. 'The End', zegt Klun
der.
Jammer. Met meer aandacht
voor het geheel had Visch
fruit een sterk programma
kunnen zijn, nu blijft de kijker
zitten met twee losse brokken.
Mooie brokken, dat wel.
Geen krant ontvangen Bel tussen
18.00 en 19.00 uur. zaterdags tussen
14.00 en 15.00 uur. telefoonnr.071-
122248 en uw krant wordt nog dezelf
de avond nabezorgd.
