De ijzeren consequentie van
Kosto leidt naar de duivel
OPINIE
11
jderlandse regering geeft
sC kans voor open doel
v
1 tr.
e
(2)
^idAcSoivuMit
ZATERDAG 8 FEBRUARI 1992
ndert leerling
is voor minister-presi-
Lubbers en minister
den Broek te hopen,
3,zij morgen een rusti-
jzondag hebben dan
ge week. Ze zijn toen
de dag druk geweest
gesprekken te voeren
politieke leiders uit
Afrika om een da-
vast te leggen voor
officieel bezoek aan
-Afrika. Alsof dat niet
goed op een andere
dan de zondag had
ïen gebeuren.
:doe rond het bezoek aan
Afrika heeft haast pot-
Jke vormen aangenomen
öC-leider Nelson Mandela
Izich wel enorm vereerd
gevoeld dat maar liefst
Nederlandse ministers
hem aanjoegen. Tot in
toe. Alsof de wereldvre-
ïet spel stond,
iclusie kon haast niet an-
jn, dan dat het ANC een
'oor open doel heeft ge-
om de Nederlandse re-
naar het pijpen van de
alige terreurbeweging
dansen. Het moet met
voor onze minister van
landse zaken wel een
ïrvelende, haast verne-
fe ervaring zijn geweest
ich door het ANC te
h laten ringeloren.
e discussie is de vraag
lijd of het allemaal toe te
'en is aan een regiefout
|en het ANC tijdig te be-
vergeten vice-pre-
iok in te lichten) of aan
ichattingsfout (het ANC
tl niet moeilijk doen,
"apende honden bij de
ikker maken). Hoe het
hele gang van zaken
a^owel het aanzien van
■and als de verhouding
schade toege-
begin januari in Zuid
toen bekend werd, dat
inisters naar 'de Kaap'
komen. Het leek me
itekend idee. Staatspre-
)e Klerk heeft zoals be-
oktober 1990 een offi-
aatsbezoek aan Neder-
bracht. Bij die gelegen-
e uitnodiging voor het
tzoek al overhandigd,
d dus langzamerhand
om op die uitnodiging
aan. De veranderingen
-Afrika voltrekken zich
ien in een hoog tempo.
)ces van democratise-
onomkeerbaar, al zal
pas echt tevreden zijn
nacht is overgenomen
tens wordt gedeeld met
ke minderheid, die nu
vtjes in handen heeft,
liten toe doet het ANC
de confrontatie zoekt
regering De Klerk,
maar in werkelijkheid wordt
achter de schermen hard ge
werkt om gestalte te geven aan
een nieuw Zuid-Afrika, waarin
alle inwoners van Zuid-Afrika,
ongeacht huidskleur of ras, ge
lijke politieke rechten zullen
hebben.
Vorderingen
Het ANC heeft inmiddels in
vrijwel alle opzichten zijn zin'
gekregen. Zo zijn de politieke
gevangenen vrijgelaten. Over
een kleine honderd personen
bestaat verschil van mening of
er wel dan niet sprake is van
'politieke gevangene'. Een
commissie van geschil buigt
zich over die laatste 'moeilijke
gevallen'. Vervolgens zijn alle
politieke ballingen terug in het
land. In elk geval belet niets de
terugkeer naar Zuid-Afrika,
waarbij controle van de VN
erop toeziet, dat de betreffende
personen de vrijheid wordt ge
laten die hun is beloofd. Ver
volgens zijn er ook steeds be
ter nageleefde afspraken over
het bestrijden van het geweld
in de zwarte woonsteden en de
partijdigheid van de blanke
politie. Rest nu alleen een re
geling van de politieke rechten
en het opstellen van een nieu
we grondwet. Geen kleinig
heid, maar de vorderingen zijn
er. De besprekingen in het ka
der van Codesa (Conventie De
mocratisering Suid-Afrika)
zijn in december boven ver
wachting vlot verlopen. Elke
Zuidafrikaan heeft die bespre
kingen tussen blank en zwart
via de televisie op de voet ge
volgd en er is brede instem
ming met de stappen die zijn
gezet. Het een en ander wordt
bevestigd door de verrassend
soepele wijze waarop het inte
gratieproces in Zuid-Afrika
zich voltrekt. De apartheid is
een gepasseerd station. Aller
hande apartheids wetten zijn
ingetrokken en het op gefor
ceerde wijze naast elkaar leven
van blank en zwart is aan het
verdwijnen. Beide bevolkings
groepen reizen nu niet alleen
in dezelfde voertuigen en
staan in dezelfde rij bij bank
en postkantoor, maar zwarte
mensen vestigen zich hier en
daar ook in voorheen blanke
woonwijken. Na wat aanloop
problemen wordt dit nu geac
cepteerd.
Nu even afgezien van de eco
nomische problemen waarvoor
Zuid-Afrika zich ziet geplaatst,
kan de conclusie niet anders
zijn dan dat er zich in Zuid-
Afrika een onomkeerbaar pro
ces ten goede heeft ingezet en
er is dan ook geen enkele re
den voor onze ministers om
Zuid-Afrika voorlopig niet te
bezoeken. Tenzij men de oren
laat hangen naar het ANC en
niet te vergeten de Nederland
se anti-apartheidsorganisaties
die met betrekking tot Zuid-
Afrika haast roomser lijken
dan de paus.
(Meindert Leerling is lid van
de Tweede Kamer voor de
RPF).
ly
*5?
■gelopen zondag: premier Lubbers begroet ANC-leider Man-
Twijl minister Van den Broek glimlachend toekijkt.
FOTO:ANP
DEN HAAG - President
Vaclav Havel van Tsjecho-
slowakije heeft mooie boe
ken geschreven. Ze zijn
niet zozeer indrukwek
kend door hun literaire
waarde, maar door de in
houd.
De rode draad in Havels werk
is dat hij in waarheid wil pro
beren te leven. Onder het
oude, repressieve bewind werd
hij vervolgd en geregeld ge
vangen gezet omdat hij zijn
mond noch zijn pen kon hou
den. Nu hij zelf de rol van
machthebber heeft, wil hij die
waarden in praktijk brengen,
zich niet laten leiden door
wraak en niet dezelfde fouten
maken als zijn voorgangers.
Dat is niet eenvoudig als je
eenmaal politicus bent. De
problemen rond de Vietname
se asielzoekers in ons land
hebben aangetoond hoe moei
lijk het is een beleid te voeren
dat humaan, rechtvaardig en
consequent is. Tsjechoslowa-
kije heeft bij monde van Ha
vels vriend en minister van
buitenlandse zaken Dienstbier
besloten niet iedereen tot het
land toe te lateh. Ook geen
Vietnamezen die er ooit als
gastarbeider hebben gewerkt,
hun heil toch in een ander land
wensen te zoeken maar door
dat andere land worden gewei
gerd en teruggestuurd naar
Tsjechoslowakije. Opgestaan
plaatsje vergaan.
Dat standpunt was bekend en
is nog eens uiteengezet in een
gesprek tussen Dienstbier en
zijn Nederlandse collega Van
den Broek. De Nedei'landse re
gering was dus op de hoogte,
maar PvdA-staatssecretaris
Kosto van justitie wenste zich
daar niets van aan te trekken
en stuurde vorig weekeinde
vier Vietnamese asielzoekers
naar Tsjechoslowakije. De
Tsjechen hielden echter voet
bij stuk en zond het viertal 36
uur later terug.
In een kamerdebat daarover
verweet D66 deze week met
grote instemming van de Ka
mer de staatssecretaris 'ge-
pingpong' met mensen. Die
opmerking is volkomen te
recht. Het siert Kosto niet dat
hij ten koste van mensen een
gokje heeft gewaagd. Hij heeft
willens en wetens de vier Viet
namezen op een vliegtuig ge
zet terwijl hij op z'n minst kon
vermoeden dat ze niet welkom
waren in het land van bestem
ming. Kosto ging in het debat
met de Kamer wel zover toe te
geven dat de feiten hem ach
teraf ongelijk hebben gegeven,
maar dat is een uiterst mager
pardon.
Hij blijft de schijn op zich la
den dat hij de Vietnamezen
heeft gebruikt als proefkonij
nen om de Tsjechen voor een
voldongen feit te stellen. In
dachtig het idee: als ze een
maal voor de deur staan laat
men ze toch wel binnen. Maar
dat gebeurde niet. De Vietna
mezen kregen een stempel op
de rug met 'retour afzender' en
zaten bijna twee etmalen later
aangedaan en huilend weer op
Schiphol.
De gebeurtenissen zijn be
schamend en het zou Kosto
hebben gesierd als ook hem
het zweet was uitgebroken.
Maar opmerkingen als „ik
schaam me" kunnen politici
nu eenmaal niet uit hun mond
krijgen. De staatssecretaris
kwam niet verder dan te zeg
gen dat deze mensen „tussen
de wielen van de geschiedenis
zijn geraakt". Hij gaf de Kamer
wel de verzekering dat het niet
weer zou gebeuren.
Prompt verscheen Vietnam in
beeld als land waar ze nu maar
heen moeten. Want als
Tsjechoslowakije ze niet wil,
dan moeten ze maar terug naar
hun geboortegrond. Nu wordt
het helemaal link. Een rapport
van Amnesty International
laat geen enkele ruimte voor
misverstanden: Vietnam is een
dictatuur. Er zijn talloze he
ropvoedingskampen waar te
genstanders van de regering
het communistisch ideaal
wordt ingepompt. Wie dan nog
niet wil luisteren loopt een
groot risico ter dood te worden
veroordeeld.
Amnesty stelt dat er niet ge
noeg garanties zijn dat men
sen in Vietnam in vrijheid
kunnen leven. Iedereen wordt
er in de gaten gehouden, ook
Vietnamezen die na een lang
durig verblijf in het buitenland
weer naar hun moederland te
rugkeren. D66 eist in een mo
tie dat Kosto garanties geeft
dat Vietnamezen uit Neder
land veilig en vrijuit in hun
land kunnen leven als hij ze te
rugstuurt. De PvdA wil even
eens dergelijke waarborgen.
Kosto kan ze niet geven. De
PvdA zal D66 echter niet steu
nen, omdat ze dan haar eigen
bewindsman laat vallen. Dat
getuigt niet van politieke
moed waar dat wel degelijk op
z'n plaats zou zijn.
Gesloten
Het lijkt er onderhand op dat
bijna niemand nog wil weten
dat asielzoekers gewoon men
sen zijn. Het is blijkbaar te be
dreigend en daarom worden er
prozaïsche formules verzon
nen die dat moeten verbloe
men. Mensen die hier niet wel
kom zijn heten 'uitgeproce
deerd'. Het gebeurt allemaal
heel netjes volgens de regels,
waarbij uiteindelijk de rechter
de finale uitspraak doet. Maar
het komt ei; eenvoudig op neer
dat wij hier geen buitenlan
ders willen hebben die niet in
hun eigen land worden ver
volgd. Wie hier 'alleen maar'
naartoe komt omdat-ie hoopt
op een betere toekomst met
een goed belegde boterham,
die treft het bordje 'gesloten'.
Zo iemand heet voortaan 'eco
nomisch vluchteling' en heeft
pech gehad.
Kosto verdedigt dat beleid met
hart en ziel. Hij noemt het zelfs
humaan, omdat iedereen weet
waar-ie aan toe is. De Kamer
steunt hem in grote lijnen. In
het debat waagde niemand het
zelfs het woord 'inhumaan' te
bezigen, een woord dat na de
ellende rond de vier Vietname
zen wèl op ieders lippen lag.
Maar het wil toch wel iets zeg
gen dat Kosto's drie voorgan
gers, Korte-van Hemel, Schel-
tema en Zeevalking, deze
week in koor riepen dat de
PvdA'er een veel harder beleid
voert dan zij. Vooral wie de tur
bulente periode-Van Hemel
nog vers in het geheugen ligt,
moet dat toch te denken ge
ven. Kosto vat het allemaal
echter op als een groot compli
ment en roept maar al te graag
dat zijn beleid getuigt van een
„ijzeren consequentie".
Mensen die consequent dur
ven zijn verdienen in het alge
meen bewondering. Maar wie
de consequentie te ver door
voert zal, overeenkomstig een
aan Maarten Luther toege
schreven uitspraak, moeten
constateren dat hij uiteindelijk
uitkomt bij de duivel. Dat ge
vaar van 'Jede Konzequenz
führt zum Teufel' hangt Kosto
levensgroot boven het hoofd
nu hij de Vietnamezen die hier
niet welkom zijn naar Vietnam
wil sturen.
Hij zal dat overigens niet zo
maar doen. Er komen gesprek
ken met het bewind aldaar en
minister Pronk van ontwikke
lingssamenwerking heeft al
gezegd dat hij geld wil geven
voor een ontwikkelingsproject
in Vietnam. Daarmee zette hij
het CDA weer voor een dilem
ma omdat de christen-demo
craten in 1990 een plan voor
ontwikkelingshulp in dat land
wegstemden. CDA'er De Hoop
Scheffer, die de oppositie te
gen Pronks voornemen met
succes leidde, wijst er echter
op dat beide zaken niet met el
kaar zijn te vergelijken. Het
CDA zou nu best wel eens
'voor' kunnen zijn. Dat is op
z'n zachtst gezegd dubbelhar
tig-
Verwerpelijk
Maar goed beschouwd doet dat
eigenlijk niet zoveel terzake.
De essentie ligt elders. Ont
wikkelingshulp die ertoe kan
bijdragen dat een dictatuur
uiteindelijk verandert in een
democratie, is uitmuntend be
steed. Hoewel garanties daar
voor niet te geven zijn, ver
dient het plan steun. Het grote
bezwaar is echter, dat het pro
ject gebruikt zal worden als
schaamlap om Vietnamezen
terug te sturen naar hun land.
Het kabinet meent immers dat
de vrijheid van de asielzoekers
gewaarborgd is als Nederland
ter plekke aan ontwikkelings
hulp doet. Maar zo is het na
tuurlijk niet. Op dit moment is
Kinderziekten
door DICK VAN RIETSCHOTEN
Bami Het irritante geluid van de dichtslaande
zware deur, soms wel vijf keer per minuut hoorbaar,
klinkt nog na in m'n oren. In de Troelstrazaal, één
van de vele warm gestoffeerde vergaderruimten
van het nieuwe gebouw der Tweede Kamer, woonde
ik deze week een bijeenkomst bij van de
kamercommissie voor binnenlandse zaken. De
commissie discussieerde met minister Dales en
staatssecretaris De Graaff-Nauta over de vraag of
grote stedelijke gebieden als Rijnmond aparte
provincies zouden mogen worden. De publieke
belangstelling voor dit overleg was overweldigend.
Het zaaltje zat bomvol ambtenaren, burgemeesters
en wethouders uit alle windstreken, die om de
haverklap neurotisch in en uit liepen. En telkens
klonk dan weer die dreunende slag van de deur,
waarvan het geruisloos bedoelde
sluitingsmechanisme niet naar behoren werkte. Als
je daar eenmaal op gaat zitten letten, word je er
horendol van.
We zouden het nog even hebben over de
kinderziekten van het nieuwe kamergebouw. Dit
was er dus weer eentje. Ach, het valt natuurlijk
allemaal best mee, maar Nederlanders moeten toch
altijd wat te foeteren houden want anders is het
leven zo saai, nietwaarHet is trouwens ook wel
amusant om de denkbeeldige onweerswolkjes te
zien boven de hoofden van 'kamerbewoners' die zich
aan al het kleine ongerief ergeren. Bijvoorbeeld als
de lopende band bij het grote
zelfbedieningsrestaurant weer eens stokt. Op deze
band moeten ieder na gebruik van een maaltijd z'n
dienblad met vaatwerk plaatsen. De afgelopen
weken stond-ie echter herhaaldelijk stil, hetgeen nu
en dan tot chaotische tafereeltjes leidde.
Vaak zie ik ook donderkopjes verschijnen bij
mensen die dagelijks enorme afstanden in het
kamercomplex moeten afleggen. Het is soms ook
niet niks. Van de postkamer, die bij de hoofdingang
van het oude gebouw aan het Binnenhof ligt, is het
al gauw vierhonderd meter lopen naar het CDA-
hoofdkwartier, dat tegenwoordig gehuisvest is in
het stijlvolle vroegere ministerie van justitie aan de
Lange Poten, een pand dat innig met de
nieuwbouw is verweven. Van de week hoorde ik op
een middag iemand zeggen dat hij binnen de muren
al zeker twee keer de afstand naar z'n huis en terug
had gelopen. De man in kwestie bleek in
Scheveningen te wonen, vijf kilometer van het
Binnenhof verwijderd. U zult mij overigens niet
over de toegenomen lengte der wandelgangen horen
klagen. Ik zie de kilometers die ik beroepshal ve te
voet afleg gewoon als conditietraining tijdens het
werk. Mooi meegenomen. Men moet daar trouwens
ook niet te zeer over zeuren want tegenwoordig kun
je in de nieuwe hal tientallen meters per roltrap
overbruggen. Af en toe waan je je echt in een groot
winkelcentrum.
Ik heb trouwens nog niemand gesproken die de
nieuwbouw lelijk vindt. Zelfs degenen die
nostalgisch pleiten voor het behoud van de oude
grote vergaderzaal vinden dat de architect een
imponerend werkstuk heeft afgeleverd. Ook de
nieuwe arena waar Kamer en kabinet vanaf 28
april de degens zullen kruisen wordt over het
algemeen met welgevallen aanschouwd. Er is maar
één onderdeel dat velen stoort: de zetels. Die zijn
namelijk van een stuitende lelijkheid. Het gaat hier
om houten kuipstoeltjes met een lederen zitting en
rugleuning. In de rugleuningen bevindt zich een
gigantische afdruk van het wapen van de Tweede
Kamer: een rechtopstaande, van een kroontje
voorziene ovaalvorm met daarin de Nederlandse
leeuw.
Dat zou allemaal nog tot daaraan toe zijn geweest,
ware het niet dat de kleur van het leer hard blauw
is, tegen het paars aan. Dit vloekt zodanig met de
zachtgroene vloerbedekking dat het pijn aan je ogen
doet. Bovendien zijn de zetels, die met een slede
naar voren en naar achteren kunnen worden
geschoven, te laag afgesteld. Ik kan dat weten, want
ik heb er al één uitgeprobeerd. Ondanks m'n 1.92
meter had ik echt voortdurend de neiging een
kussentje onder de bips te leggen. Ik voorspel
daarom alvast dat kamerleden met een gemiddelde
lengte van 1.75 (of nog kleiner) straks bij bosjes
zullen gaan klagen dat ze zich een kleuter wanen
die voor het eerst aan de Grote Tafel mag meeëten.
slechts één ding belangrijk:
Vietnam heeft een verwerpe
lijk bewind. Pas als de dicta
tuur is verdwenen en er, hoe
breekbaar ook, een democrati
sche samenleving op gang
komt, mag Nederland asielzoe
kers daar naartoe sturen.
Tsjechoslowakije, zelf net ont
worsteld aan de dictatuur, on
derscheidt zich van andere
westerse landen door nadruk
kelijk te weigeren zijn Vietna
mese inwoners naar hun land
terug te sturen zolang het com
munistische regime daar be
staat. Havel c.s. weten waar ze
het over hebben. Nederland
kan daar een voorbeeld aan ne
men. Als Kosto echter zijn ijze
ren consequentie zo ver wil
doorvoeren, dat hij asielzoe
kers naar een dicatuur terug
stuurt, blameert hij daarmee
niet eens zozeer zichzelf, maar
bovenal de democratische
rechtsstaat die Nederland heet
te zijn.
■VEN VAN LEZERS
Brieven graag kort en duidelijk geschreven
yfie redactie behoudt zich het recht voor ingezonden stukken in te korten.
ictie behoudt zich het
or ingezonden brieven
(maximaal 250
•jij eventueel in te kor-
]iuel te weigeren. Ano-
ïzendingen verdwijnen
mllenbak. Brieven die-
porden ondertekend en
It van naam, adres en
nummer. Ze dienen ge
kt te worden aan de
factie van deze krant,
f,2501 CA Den Haag.
pt de paus er bij om te
mat hij het alleenrecht
u overal bisschoppen te
jen van zijn eigen keu-
p de godsvrede in de
[verstoren? Spreuken
De onnozele gelooft al-
pr gezegd wordt, maar
tandig mens let op het
|d dat hij krijgt" (en op
rondom hem heen ge-
ji gebeurde). Paus Leo
p: „Hij die allen moet
h, moet door allen wor-
Paulus: „Men
emand de handen op
het volk niet is ge-
396 werd in Hippo in
pika onder bedreigin-
egen zijn wil Augusti-
[r het katholieke volk
pop gekozen en aange-
wil weten wanneer en
op welke gronden 'kerkleiders'
ons dit recht hebben ontno
men, of sturen ze ons straks in
Breda óók weer een kneusje
met hulpkneusje?
D. v. Fessem,
DEN HAAG.
Democratie
Uit het ergerlijke 'geklungel'
rondom het Zuid-Afrikabe-
zoek blijkt weer eens zonne
klaar dat in ons land de koop
man het nog immer wint van
de dominee en de pastoor. Het
daaruit voortvloeiend politiek
gesjacher is zonder meer te
herleiden tot ons tweeslachtig
mensenrechtenbeleid, hoewel
dat juist het beleid bij uitstek
is dat eendrachtig behoort te
zijn en waarover consensus be
hoort te bestaan. Mensenrech
ten staan immers boven het
kleingeestig partijpolitiek ge
kissebis, omdat zij niet partij
politiek gebonden maar uni
verseel zijn! Vandaar dat het
mensenrechtenbeleid een
zaak is van 'algemeen belang',
waardoor het eenvoudig niet
tweeslachtig kan zijn, zoals dat
bij ons het geval is. Een absur
de realiteit die evenwel onze
regering niet is aan te rekenen,
omdat zij inherent is aan ons
politiek bestel, waarin niet het
algemeen maar het zakelijk,
partij- of korte-termijnbelang
prevaleert. De uitzichtloosheid
van ons no-nonsense beleid
spreekt wat dat betreft boek
delen. Een uitzichtloosheid die
enkel te doorbreken is door
onze parlementaire democra
tie om te bouwen tot een demo
cratie, ofwel ons no nonsense
beleid te vervangen door een
humaan beleid. Om deze waar
heid politiek vertaald te krij
gen is er uiteraard allereerst
een wisseling van de wacht
noodzakelijk. Dat nu is alles
zins mogelijk, mocht tenmin
ste de politieke wil daartoe in
Den Haag aanwezig zijn.
Wouter ter Heide,
LANGENHOLTE.
Christelijke politiek
Invoering mini-stelsel voor de
sociale zekerheid. Afschaffing
van de vermogensbelasting.
Subsidies op wonen, scholing --
en gezondheidszorg kunnen
best lager. Beperking aftrek De armen in Rio de Janeiro zoeken goede etensresten tussen het straatvuil.
hypotheekrente onbespreek
baar. De heer Brinkman toont
zich een waardig nazaat van de Dwergen
heer Colijn.
L.P. Philipsen,
DEN HAAG.
I FOTO: AFP
Het artikel 'Ondervoeding
maakt van armsten dwergen in
Brazilië' was zeer ernstig. Een
rampen land, met te veel ge
boorten. In die wereld van ar
moede en honger in Brazilië
moet snel aan geboortenrege-
ling worden gewerkt, liever
vandaag dan morgen. Op meer
plaatsen is dat nodig. Ook in
India bijvoorbeeld, waar vorig
jaar een 10-jarig meisje werd
gered uit handen van een rijke
moslim in een vliegtuig. Laten
we hopen dat de NVSH snel en
doelmatig die landen kan hel
pen.
T. Beije,
POELDIJK.
Auto
In uw artikel 'Zonder auto rolt
onze economie niet' is de heer
Frans Jansen, voorzitter van
de Bovag, aan het woord in een
persoonlijke verering van de
auto.
De auto is inderdaad een
steunpilaar van onze economie
en een bron van inkomsten
voor de schatkist. Hierbij komt
tevens de bron van inkomsten
onder het mom „voor het-mi
lieu", zonder dat rekening en
verantwoording wordt afge
legd hoe de ontvangen gelden
ten behoeve van het milieu
zijn óf worden besteed. Lo
gisch, deze gelden verdwijnen
in de bodemloze, schatkist.
Echter, de regering weet maar
al te goed, dat er ergens een
grens is aan het uitzuigen van
de automobilist. Wij kunnen
gerust zijn. Het is niet de be
doeling de automobilist uit de
auto te halen. Er zijn immers
geen opvangmogelijkheden.
Het openbaar vervoer heeft
zijn grenzen bereikt. Zou de
overheid echt de bedoeling
hebben het autogebruik sterk
aan banden te leggen, dan zou
bijvoorbeeld een benzinedis
tributie een middel zijn. Ook
een wettige bepaling van wel
of geen gebruik van de auto be
hoort tot de mogelijkheden. Ik
zou er geen bezwaar tegen heb
ben, als al diegenen die niet
aan het arbeidsproces deelne
men een rijverbod krijgen op
gelegd. Gezien de almaar toe
nemende milieuproblemen
kunnen wij echt niet om rigou
reuze maatregelen heen. An
ders hebben wij binnenkort
geen economische groei meer
nodig. Dan zijn wij allemaal
aan het eind van ons Latijn. Zij
die nu uitsluitend aan onze
economie denken, sluiten uit,
dat onze kinderen ook nog
moeten leven. Dat kan toch
echt niet. Wij allen hebben
pakken veren binnengesleept
ten koste van alles wat leeft en
groeit; wij zullen ook bereid
moeten zijn een veertje te la
ten. En dat veertje hoeft echt
niet alleen maar geld te kos
ten. Wat minder comfort is ook
een middel. Ik ben echter
bang, dat het al te laat is.
C. C. Smits,
DEN HAAG.
