„Elkaar steunen om
topper te worden"
Tinali
de afdeling
Menno Jansen
na tegenslagen
weer actief op
atletiekbaan
MVKV het Volendam van
'Ceidóe @ou*a/nt
ZATERDAG 1 FEBRUARI 1992 PAGINA 31
BRENDA CONIJN EN JEROEN VAN DIJK:
Voor Lissese Brenda Conijn en titelfavoriet Jeroen van Dijk zijn de Nationale Kampioenschappen
in Nieuwegein een volgende halte op de weg naar een topsportloopbaan in badminton.
FOTO: HENK SNATERSE
Idoor
PETER KLEIN
LISSE/LEIDEN - Lissese
Brenda Conijn zal na het beha
len van haar VWO-diploma ze
ker een serieuze poging wagen
door te dringen tot de top van
haar favoriete sport, badminton.
Het beetje twijfel, dat er twee
jaar geleden bij de toen zo suc
cesvolle Nederlandse jeugd-
speelster nog bestond, is verdwe
nen. Jeroen van Dijk heeft de
keus reeds gemaakt. De als semi-
prof te omschrijven Rotterdam
mer is de favoriet voor de titel bij
de nationale kampioenschappen,
die dit weekeinde in het badmin-
toncentrum in Nieuwegein wor
den verspeeld.
Bij aankomst in Lisse bij het huis, waar
twee witstenen konijnen de naam van
de bewoners goed aangeven, blijkt de
agenda toch te krap gepland te zijn.
„Brenda heeft net hard gelopen", be
reidt moeder Loni Conijn een als altijd*
hartelijke ontvangst. „Ze staat nog
even onder de douche. Jeroen heeft net
gebeld, dat hij wat later komt, want hij
heeft een gesprek met de bond over
sponsoring. En straks komen ze een
nieuwe vitrinekast brengen. Daar komt
dan onze collectie konijnen in. Brenda
neemt namelijk van haar reizen altijd
wat mee. De eerste keer was dat een
beeldje van een konijn en daar is nu een
hele verzameling van aangelegd". Bad-
mintontopper Jeroen van Dijk is inmid
dels ook een liefhebber van Conijn(en)
geworden, een interesse die anderhalf
geleden werd gewekt, toen zowel Bren
da als hij nog voor de Haagse Dropshot
opereerden. Dit seizoen is de Lissese
doorgedrongen tot de hoofdmacht van
Dropshot en heeft de lange Rotterdam
mer de vereniging in Den Haag verruild
voor BCO/Bali-Oosterhout.
Slagveld.... U FOTO: HENK SNATERSE
Onder redactie van
VELDSLAG
De confrontaties tussen de waterpoloèrs
van AZC en De Zijl zijn nooit wedstrij
den waarin veel punten vóór de fair-play
cup' te winnen zijn. De rivaliteit in deze
streekderby is groot en dat heeft zijn weer
slag op de instelling van de spelers. In het
duel van vorige week gingen beide ploe
gen echter te ver. De kwalificatie veldslag
lijkt geenszins overdreven voor een Wed
strijd waarbij beide ploegen zich te buiten
gingen aan provoceren en schoppen. Een
bloedneus en een gescheurde wenkbrauw
vormden de trieste balans van een avond
je waterpolo. Na afloop deden beide coa
ches nog pogingen om de schuld in el-
kaars schoenen te schuiven, terwijl ook
het lankmoedige optreden van de
scheidsrechters op de hak werd genomen.
Het blijft in spoil blijkbaar moeilijk om
de hand in eigen boezem te steken.
CONTRACTEN
De trainerscarrousel in de zaterdageer-
steklasse is vrijwel tot stilstaand gekomen.
Alleen tussen Arie Lagendijk en Katwijk
moeten nog wat plooien worden rechtge-
streken. Hans van der Zee keerde weer te
rug op het oude nest bij Quick Boys en
John Eelman lijkt het 'Guinnes Book of
Records' te gaan halen bij Noordwijk.
Ruud Bröring mag zijn klus gaan afina
ken bij FC Lisse en Arie Kuirer en Aad
Koren gaan gewoon door bij respectieve
lijk Rijnsburgse Boys en ARC.
De laatste jaren is er een tendens om
steeds vroeger de contracten met oefen-
meesters te verlengen of te verbreken.
Wettelijke regelingen liggen daaraan ten
grondslag maar het houdt ook een zeker
risico in. In de voetbalsport kan er in een
half jaar veel veranderen. Een gemist
kampioenschap of een onverwachte de-
De doorbraak van de meervoudig na
tionaal jeugdkampioene naar de besten
bij de senioren staat dit seizoen zeker
niet gepland. Brenda Conijns prioriteit
ligt bij het eindexamen VWO. „Ik heb
van het Fioretti College hier in Lisse al
tijd veel medewerking voor mijn trai
ningen en het spelen van wedstrijden
gehad", is de toelichting. „Daar had ik
bij de jeugdkampioenschappen best
voordeel bij. Voor een eindexamen zal
je je programma toch aan moeten pas
sen. Ik ben best in conditie en ik voel
me in vorm, maar bij de wereldtoppers
is die conditie nog veel meer en beter
getraind en is men er full-time mee be
zig. Tegen mensen als bijvoorbeeld Eli-
ne Coene heb je daardoor niet zoveel
kansen".
Naast Fioretti met de schoolonderzoe
ken, waarvoor ondertussen prima resul
taten zijn behaald, de diverse trainin
gen en de eredivisiecompetitie had
Brenda Conijn toch nog tijd over voor
een paar internationale toernooien,
waarbij de deelname aan de officieuze
WK onder achttien jaar in het badmin-
tonmekka Indonesië een hoogtepunt
was. Een doorbraak van de Nederland
se scholiere naar de alleen maar bad
minton spelende jeugdtoppers was ech
ter niet mogelijk. Tot de kanshebbers
voor de titel bij de NK dit weekeinde
behoort Brenda Conijn dan ook niet.
Mocht de Lissese de eerste ronde tegen
Georgy Trouerbach tot een goed einde
brengen, uitgerekend dan stuit ze op
Eline Coene, de speelster met duidelijk
de hoogste notering op de wereldrang
lijst. Een plaats hoger dan de kwartfina
le zal voor Brenda Conijn dit jaar puur
stuntwerk zijn.
Concurrentie
De afspraak met Brenda Conijn wordt
gecombineerd met de mogelijk nog vol
lere agenda van vriendje Jeroen van
Dijk. De twintigjarige Rotterdammer
bedrijft het spel van racket en shuttle
als een soort semi-prof en geldt bij het
komende kampioenschap als de grote
favoriet voor de titel bij de mannen.
„Jeroen heeft eigenlijk alleen maar
Kees van Kesteren
gradatie kunnen de stemming sterk beïn
vloeden. En dan moet men toch verder
met een trainer die daarvoor verantwoor
delijk is. Wij van Hutspo(r)t zijn be
nieuwd of in juni iedereen nog wel zo blij
is met de in januari genomen besluiten.
VALLEN
Jeroen Straathof en Arnold van der Poel
hebben tijdens de NK-sprint in Heeren
veen geen plaats op het erepodium kun
nen veroveren. Ondanks hun goede pres
taties vielen beide regio-schaatsers op de
afsluitende duizend meter waardoor een
hoge klassering aan hun neus voorbij-
ging. De verkiezing tot sportman van het
jaar in Zoeterwoude vormde voor Straa
thof nog een kleine pleister op de wonde
maar de nasmaak van het kampioen
schap bleef bitter. Maar het schaatssei
zoen is nog lang en het een goed sport
man kenmerkt zich altijd door het in
praktijk brengen van de uitdrukking: val
len en opstaan.
TREURIG
Wij van Hutspo(r)t dragen de voetbal
sport een warm hart toe maar sommige
ontwikkelingen stemmen ons treurig.
Vooral de manier waarop sommige spe
lers hun ongenoegen uiten richting de
man in het zwart brengt het voetbal in dis
krediet. Het besluit van de Haarlemse
voetbalbond om de competitie twee we
ken op te schorten wegens de toenemende
agressie tegen de scheidsrechters vormt
het voorlopige dieptepunt. Het wordt de
hoogste tijd voor maatregelen. Spelers die
zich bij herhaling niet weten te beheersen
horen niet binnen de witte lijnen thuis.
Dat zijn de enige beslissingen die het ge
schonden blazoen van de voetbalsport
weer wat kunnen oppoetsen.
concurrentie van Chris Bruil, Pierre Pe-
lupessy en Edwin van Daim", meldt
Brenda Conijn. „Voor de andere spe
lers hoeft hij niet echt bang te zijn". De
bescheiden Van Dijk beaamt de
woorden. „In Nederland zijn maar een
paar mensen professioneel met bad
minton bezig. Waar ik op de top van de
wereld op achterloop is de ervaring. Zij
hebben langere trainingen meege
maakt en zijn dus fitter. Die voorsprong
heb ik weer in Nederland".
De bij de NK als eerste geplaatste Van
Dijk dankt die plek aan het winnen van
de Open Ierse en een plaats in de halve
finale bij de Open Schotse titelstrijd.
Met die resultaten is de Rotterdammer
de hoogst geklasseerde Nederlander,
Chris Bruil, gepasseerd. Het ontbreken
van veel concurrentie maakt, dat Je
roen van Dijk de competitie als een
minder belangrijk onderdeel van het
wedstrijden spelen beschouwt. „We
zijn dit jaar met BCO/Bali gedegra
deerd, maar dat is voor mij nog geen re
den om weer van club te veranderen.
De club doet namelijk veel voor de top
sporters".
Samenspel
Door een niet zo heel vreemd samen
spel van factoren stonden Brenda Co
nijn en Jeroen van Dijk dit jaar wel te
genover maar niet naast elkaar. De
wedstrijd tussen Dropshot en BCO/Bali
voorzag daar gewoon in. Lissese Bren
da won met dubbelspeler pur sang, Bas
von Barnau Sijthoff van de semi-prof,
gekoppeld aan Chantal Kessels. „Niet
leuk hoor", merkt de winnares op. „Bij
de return hebben we het omgedraaid".
Samenspelen op de NK is er ook niet
bij. De resultaten in het enkelspel zijn
bepalend voor de loopbaan en dus is de
keuze niet voor de mixed in te schrijven
heel verklaarbaar. „Je moet als top
sporter toch redelijk ego/stisch zijn",
gaat Brenda voort. „Dat wil ik eigenlijk
niet, maar ik heb het intussen wel ge
leerd".
Neen, de jeugdige badmintontalenten
werken op een andere manier samen.
„Brenda wil als ze met school klaar is
STAN VAN HAASTEREN
KATWIJK De voetbalvereni
ging MVKV mag dan wat min
der beroemd zijn dan de succes
volle dorpsgenoten Quick Boys
en Katwijk, de gezelligheid lijdt
daar volgens menig MVKV'er
zeker niet onder. „Bij MVKV
voetbalt iedereen voor de sfeer,
want die is super", zegt Martin
Oudshoorn, de snelle linksbuiten
van het eerste elftal. „Degenen
die het belangrijker vinden om
op hoog niveau te voetballen,
gaan naar Quick Boys of Kat
wijk".
MVKV werd op 1 maart 1966 opgericht
als personeelsclub van de vliegbasis
Valkenburg. Over de betekenis van de
afkorting MVKV heerst overigens de
nodige onduidelijkheid, omdat menig
een denkt dat het staat voor 'Marine
Vliegkamp Valkenburg'. Bestuurslid
Joop van de Kolk verzekert echter dat
'Met Vereende Krachten Voorwaarts'
de enige juiste betekenis is.
toch kijken of ze op de wereldranglijst
kan komen", licht Jeroen van Dijk toe.
„Dan zal ze eerst een tweetal jaren con
ditioneel bezig moeten zijn en kracht
training moeten gaan volgen. Van wat
ik fout heb gedaan kan zij nu leren.
Naar mijn mening heeft ze genoeg aan
leg om ver te komen. In de toekomst
kunnen we onze toernooien samen la
ten vallen en kunnen we elkaar in par
tijen bijstaan. De badmintonbond
werkt goed mee, maar topsport blijft
kostbaar en begeleiding is lang niet al
tijd te betalen".
Zelf heeft Jeroen van Dijk een plaatsje
bij de top-tien van de wereld voor ogen.
Een zware doelstelling, want de meeste
wereldtoppers zijn ouder. „Ik badmin
ton zelf', stelt Brenda Conijn. „Ik weet
wat hij af en toe doormaakt. Je begrijpt
elkaar beter en ik weet, dat je daarom
een aantal leuke dingen moet opgeven.
Aan de andere kant is het ook leuk, dat
„Daarin zit ook de sterkte van onze
club, want die krachten zijn echt ver
eend", gaat Van de Kolk verder. Ook
Martin Oudshoorn meent dat het eer
ste elftal nu zo goed draait en de derde
plaats in de zaterdag-afdeling bezet,
omdat „alle spelers iets voor elkaar
over hebben. Niemand slaat een trai
ning over omdat iedereen voor of na de
training even wilt bijpraten. Maar de
training zelf doen we niet voor de lol,
want we vliegen er dan keihard in".
Vrolijk
„MVKV is een vrolijke club", zegt Van
de Kolk. „We hebben dan ook een aan
tal clubliederen". Volgens bestuurslid
Gerrit Aartsen is het een voordeel dat
MVKV een kleine club is, „want dan
maak je wat makkelijker contacten. In
een grotere club val je vaak weg in de
massa".
Volgens Van de Kolk was gezelligheid
al sinds de oprichting datgene wat de
MVKV'ers bond. „Dat waren marine
jongens onder elkaar, dus dat zat wel
goed". Overigens is Van de Kolk niet
alleen bestuurslid, hij runt ook de kan-
er mensen zijn, die je steunen. Mijn
sponsor, Landwer Johann bijvoorbeeld.
En Yonex voor onze materialen". „En
ook niet te vergeten Sjaak Langelaan
en Wim Overman en Sjaak Langelaan",
vult Jeroen van Dijk vlug aan, om daar
mee zijn privétrainers de waardering
toe te zwaaien, die zij verdienen. Zelf
standig naar de top is niet mogelijk,
elke steun is belangrijk. Jeroen van
Dijk heeft in ieder geval de erkenning
van topsporter vanuit het Nederlands
Olympisch Comité, dat hem de beken
de opgesierde Audi ter beschikking
stelde.
£n, Jeroen van Dijk heeft zijn eerste
Conijn verzameld, zoals het van Lissese
Brenda de bedoeling wordt van haar
trips vele exemplaren van deze langha
rige langoor voor de huiselijke vitrine
mee te nemen. De vrolijke Brenda Co
nijn zal het, zoals haar Rotterdamse
vriend, gaan maken. Ze laat immers
nooit de oren hangen.
tine en onderhoudt de gehele accom
modatie. „Hij is het hart van de club",
zegt Oudshoorn. „Zonder hem zou
MVKV niet kunnen bestaan".
In 1980 besloot MVKV 'een gewone
burgerclub' te worden zodat voortaan
ook mensen die niet bij de marine
werkten bij MVKV mochten voetbal
len. Nu is nog slechts ongeveer tien pro
cent van de MVKV'ers bij de marine,
zodat het marine-karakter van de club
nogal verwaterd is.
Dit waarschijnlijk tot ongenoegen van
de vliegbasis Valkenburg, dat de velden
beheerde, want op een kwade dag werd
ineens een zendmast op de middenstip
van het hoofdveld geplaatst. „Pure
plaaggeesterij", zegt Van de Kolk. „Ze
wilden ons wegpesten omdat we een
burgervereniging waren geworden. Er
was nauwelijks overleg met ons gevoerd
over de plaatsing van die mast en ze
hadden best een andere plek kunnen
zoeken".
„Dat was bijna de nekslag voor de club.
Gelukkig lukte het ons om het tweede
veld, waarop de jeugd altijd voetbalde,
om te bouwen tot hoofdveld. Dat veld
was echter veel te klein zodat we een
sloot moesten dempen en de lichtmas
ten verplaatsen".
Jeugd
MVKV telt ongeveer 170 leden (zes se
niorenteams en vier jeugdelftallen).
Omdat de club vrij ver van zowel de
Katwijkse als de Valkenburgse dorps
kern verwijderd ligt, is de jeugdafdeling
niet zo groot. „Jeugdspelers kiezen
sneller voor een club die dichtbij ligt",
zegt Martin Oudshoorn. „Gevolg hier
van is dat bijna niemand van het eerste
elftal uit de eigen jeugd-teams afkom
stig is en de spelers onder vrienden en
familie worden gezocht".
Het eerste van MVKV is twee keer
naar de KNVB gepromoveerd, maar
degradeerde beide keren direct weer
naar de Leidse afdeling. „We leken Vo
lendam wel, want dat bungelt ook altijd
tussen de ere- en eerste divisie", zegt
Van de Kolk. „Misschien komt dat
door de clubkleuren, want we voetbal
len ook in oranje shirts".
Na enkele keren in de middenmoot van
de afdeling te zijn geëindigd, doet
MVKV dit seizoen weer mee bovenin.
Spelend vanuit een gesloten verdedi
ging weet MVKV door de snelle bui
tenspelers Hans Brussee en Martin
Oudshoorn vaak gevaar te stichten in
de vijandelijke defensie.
Koploper Koudekerk lijkt bijna niet
meer te achterhalen, vandaar dat
MVKV zijn zinnen heeft gezet op een
periodetitel. „We hebben nu een prima
team", zegt Martin Oudshoorn. „Ik
hoop dus dat we de periodetitel pakken
en zelfs promoveren, want ik denk dat
we best wel mee zouden kunnen komen
in de vierde klasse".
De aandachtige lezer zal het
zeker zijn opgevallen dat in
de krant van vorige week al
een artikel is verschenen over
de Leidse atleet Menno Jan
sen. Door een technische fout
is de tekst van dat verhaal
niet in overeenstemming met
I de huidige toestand van Men
no Jansen. Om misverstan
den te voorkomen plaatsen
we deze week de juiste tekst.
Idoor
GERT VELTHUIZEN
LEIDEN Na anderhalf jaar
angst, teleurstellingen, vreugde
en overwinningen is Menno Jan
sen weer actief terug op de atle
tiekbaan. Na een ongeval in
Griekenland raakte Jansen in
een coma, maar afgelopen dins
dag hervatte hij zijn atletiektrai-
ning weer. Niet als 800 meter lo
per, maar als kogelstoter.
Anderhalf jaar geleden stortte de we
reld in voor Joke en Aad Jansen. Hun
jongste kind kreeg tijdens een vakantie
in Griekenland een ongeluk met een
jeep en kwam (met ook nog allerlei ge
broken ledematen) in een coma te
recht. Zeven heel spannende weken
volgden, weken waarin Menno zich uit
het diepe dal van de coma knokte.
Spannende en veeleisende weken, die
echter niet voorbij waren toen Menno
uit coma bij kwam. Het herstel en de re
validatie konden met een gerust hart
overgelaten worden aan de" professio
nals van het AZL en het Zeehospitium
in Katwijk, maar de permanente aan
dacht bleef. „Elke dag zat ik in Katwijk
van 's middags twee tot 's avonds tien,"
legt Joke Jansen uit. „Dan moetje in de
ochtend doen wat je normaal over een
hele dag verdeelt en daarnaast komen
er nog allerlei moeilijke zaken als de af
wikkeling van de schuldvraag, aanvra
gen voor een aangepaste behuizing, de
studiebeurs terugdraaien enzovoorts".
Dankzij de hulp van een aantal echte
vrienden („die ga je in dit soort omstan
digheden pas echt ontdekken") bleven
de Jansens overeind. Opvallend daarin
was voor zowel Aad als Joke de rol die
Menno zelf had. „Ondanks alles sleep
te hij ons regelmatig door diepe dalen
heen. Want aan zijn humor is niets ver
anderd".
Dronken
Menno heet veel tegenslagen moeten
verwerken. De zwaarste klap kwam
toen hij te horen kreeg dat hij nooit
meer zou kunnen lopen, laat staan
hardlopen. De bekentenis van de ta
lentvolle 800 meter loper, die al vanaf
kindsbeen een enorme liefde aan de
dag legde voor de atletiek, dat hij die
avond voor het eerst dronken is ge
weest is zeer begrijpelijk. De liefde
voor atletiek werd aangewakkerd door
zijn oudere broer Jan die op de midden
afstanden een aardig woordje mee
sprak in de Nederlandse atletiek (met
zelfs een nationaal kampioenschap in
door). Het hoogtepunt in de carrière
van de jongste van de drie Jansens
moest het nationaal kampioenschap
worden dat in 1990 in Leiden werd ge
houden. Door een wat minder gelukki
ge serie-indeling kwam Menno met de
zevende tijd toch niet in de finale van
de 800 meter terecht. Achter broer Jan
aan nam hij een paar weken later in
Amsterdam sportief revanche door een
heel scherpe tijd neer te zetten. Nadat
ook school goed was afgewerkt was het
tijd voor een welverdiende vakantie.
Daarna zou de wintertraining voor het
eerste seniorenjaar beginnen. Hoe an
ders pakte het uit...
De vele blessures in het verleden die
Menno heeft weten te overwinnen ge
tuigden al van een knokkersmentaliteit,
iets wat hij nu meer dan ooit nodig had.
„Soms was de fysiotherapeut na een
sessie met Menno helemaal op, zo hard
ging hij er tegen aan om terug te ko
men", vertelt Aad. Dat alles met in het
achterhoofd weer te gaan lopen, zij het
niet zo hard als voorneen. Die hoop is
hem echter ontnomen. Toch blijft Men
no knokken. Elke dag oefeningen en
sinds dinsdag dus weer atletiektraining.
„Het gebeurt dat je midden op de dag
Menno ineens op de grond ziet liggen
om oefeningen te doen". Oefeningen
om het bovenlijf sterker te krijgen en
om de algehele vaardigheden te verbe
teren, want Menno moet wel zoveel
mogelijk zelf doen. „Een overhemd
dichtknopen gaat nog niet, maar door
veel te oefenen gaat het steeds beter."
Beter gaat het sinds de komst van de
elektrische scooter ook met de mobili
teit van Menno Jansen. Veel zal de
scooter gebruikt worden voor tochtjes
naar de atletiekbaan want hoewel „ik
zelf niet veel mee zal lopen blijft het wel
de mooiste sport".
In de afdeling vormt inzet en karakter een belangrijke onderdeel van het spel. Door de goede onder
linge sfeer zijn deze eigenschappen bij MVKVoptmaal aanwezig.
FOTO: ANDRÉ VANHA.4STEREN
■;;-v
