Lenin handhaaft zich in Finsterwolde
KUNST/RTV
1?
/Artistiek Engeland rouwt om Freddy Mercury Knieval Stants in orpheusaffaire
I
{am on es
lijft trouw
$an wortels
Sterk persoonlijk portret
van Afrikaanse vluchteling
li
1 l^ËcklAcSotiAant
DINSDAG 26 NOVEMBER 1991
ire bij
1 om to
voortu
schuu:
----- u
n. Voorj,
eente m j
van Poij.
de -p'
p«i,
;reid
i zijn w
p dat
een
,ONDEN Vrienden en fans
•uwen om de zondagavond aan
ds overleden Freddy Mercury,
inger van de Britse popgroep
lueen. Elton John noemde Mer-
ury (45) een van de meest vin-
ingrijke artiesten van de laatste
*wintig jaar. „Met Queen werd
igenlijk de videoclip geboren,
"lij had de ideeën. Bovendien
ras hij een kleurrijke frontman,
ie paste in het rijtje Mick Jag
er en Roger Dal trey. Hij was
a rappig, op een extreme manier
aa xtravagant en vreselijk aardig,
k zal hem missen".
ve/f'
deren
Duin
De Britse popster Phil Collins
noemde Mercury's dood een tra
gedie. „Ik heb de grootste be
wondering en waardering voor
hem. Maar als iemand zo'n los
bandig leven leidt als hij deed,
dan loop je altijd het risico aids
op te lopen".
Mercury, die bij het uitbrengen
van de laatste elpee 'Innuendo'
liet weten voor muziek te heb
ben gekozen omdat hij niets an
ders kon, „ik kan niet koken en
ben absoluut ongeschikt als huis
man", wordt door drummer Ro
ger Taylor omschreven als een
inspiratie. Taylor: „Hij was in
staat om het allerbeste uit je te
halen".
Francis Rossi, zanger van Status
Quo zegt over Freddy: „Hij was
een van de weinige die een sta
dium in vuur en vlam kon zet
ten. Misschien is 'Live Aid' daar
het beste voorbeeld van. Queen
was daar het absolute hoogte
punt".
Mercury, die veel vrienden had
in de balletwereld, gaf langgele
den al toe biseksueel te zijn. Hij
schepte vaak op over zijn los
bandige levenstijl, die voort
vloeide uit een ongelukkig pri-
vé-leven. De zanger is de be
kendste Britse rockster die aan
aids overlijdt. Artistiek Enge
land hoopt dat zijn overlijden
het bewustzijn over de ziekte zal
doen toenemen. „Zondag is de
Internationale Aidsdag. Ik ben
er zeker van dat nieuws als dit
iedereen meer vastberaden zal
maken om geld in te zamelen en
een geneesmiddel te vinden voor
de ziekte", aldus zangeres Sandie
Shaw.
Mercury verscheen achttien
maanden geleden voor het laatst
in het openbaar. Volgens vrien
den werkte hij na het succes van
'Innuendo' als een bezetene aan
de opvolger. De opnamen daar
voor zijn onvoltooid achtergeble
ven in de Queen-studio in Mon-
treux.
APELDOORN De leeftijdsgrenzen voor het personeel
van de Apeldoornse schouwburg Orpheus zijn van tafel.
Schouwburgdirecteur I. Stants heeft gistermiddag zijn
spijt betuigd over zijn uitspraken over leeftijdsgrenzen.
Hij zei dit na afloop van een urenlange spoedbijeen-
komst met de Raad van Commissarissen van de schouw
burg. De leeftijdsgrenzen golden voor garderobedames
(42 jaar) en ouvreuses (37 jaar). Stants onderkende dat
het stellen van leeftijdsgrenzen „maatschappelijk discu
tabel" is. Leden van de Raad van Commissarissen had
den vorige week al hun afkeuring over de zaak uitge
sproken. Stants had twee garderobe-dames (42 en 47
jaar) wegens hun leeftijd ontslagen. Zij worden echter
niet opnieuw in dienst genomen. Stants: „Dat lijkt me
ook beter zo. De arbeidsverhoudingen zijn te zeer ver
stoord".
npact: Lenin in Finsterwolde. Do-
umentaire. VARA-televisie. Neder-
Juin- ej|nd 2 om 23.05 uur. Dinsdag.
morgei
mum en
Yefpun
Noord
'njte dat in beeld komt is de
aam van het polderweg-
etje: Hamer en Sikkel-
reg. Daarmee is de toon
<an de 'Impact'-documen-
Jaire 'Lenin in Finster-
/olde', die vanavond door
ba e VARA wordt uitgezon-
en> Sezet- De Vara-foto-
raaf maakte er een spre-
ende 'plaat' bij. Oud-
wethouder en met z'n 85
immer overtuigd
aan dommunist Adolf Bakker
oudt een buste van Le-
in in z'n handen. De do-
umentaire vertoont die
zelfde voorman, maar dan
ügemen1 minder triomfantelijke
Plaai edaante.
de zai
ds Hei Moskou sloopt het volk een
Valkeoeeld van Lenin, woedend
negenwer de coup tegen Gorbatsjov.
öóór heeft men er genoeg van,
rillen de beelden maar zeg
den, hoe kunnen jullie je in
insterwolde zó krampachtig
in dat communisme vast-
impen. Adolf Bakker ver
uit een hoofdrol in de docu-
lentaire. Hij is veel aan het
roord. Bakker is „ontzettend
ileurgesteld" over wat er zich
i icmai Oostbloklanden heeft af-
-speeld- „Dat was geen com-
Eikelaa
morgei
ge ge vi
me B
msulen
m Hui
iemai1
H
hte boi
Zuid-
i een si
\rovinci
r. Tydt
die va
bijzoi
Overwi JHflJ
rU)
de eersifu
de Stiel
l van c
ivordere
m de ki
chijning
derijen i
n bijgi
1
r andei11
orlichtii il
bestuijei
i^mones concert. Met Joey Ramone
1), Johnny Ramone (gitaar),
(basgitaar) en Mark Ramone
ims). Vredenburg, Utrecht. Gis-
ivond.
1 (n
quarelli
Niei
do
expoi
de Grev
den tot
So
van
gro
in Cult
Ran
ntot d'
egint
Kaart
CJP-
n K&
en 15
met
orveri
e VVV
Boekh,
ordwijkt
donderd t
Avond
Noord w\u
n die
luisterépii
begint
- 7'.
in Nooiil
dt
rkt gehi
'et beg1
én uur
duren,
zich
mumsme", oordeelt hij. „Jezelf
verrijken is geen communis
me". Het communisme komt
op voor de grote massa, gelooft
hij nog steeds heilig in het ide
aal. „Maar de mensen stóm
men op Lubbers".
De film vertoont fraaie beel
den van een Oostgroningse
boerderij, prachtig gelegen,
waarna de camera wegglijdt
naar het arbeidershuisje aan
de overkant van de straat. Het
verschil is treffend. Dat ver
schil moet de oorspronkelijke
aanzet voor het ontstaan van
het Oostgroningse communis
me zijn geweest. Aan het
woord komen niet alleen oude
ex-landarbeiders bij die rijke
boeren, ook 'hereboer' Derk
Barlagen en zijn echtgenote
mogen hun zegje doen. De
vraag wat communisme nu ei
genlijk is, blijkt aan hun nau
welijks besteed. „Tja. wat is
communisme, Marx heeft het
uitgevonden, niet?
Volbloed Arabier
Cees Overgaauw zwaait de
Barlagens evenwel lof toe voor
de manier waarop ze stelling
nemen. Barlagen draait niet
om de hete brij heen. Hij er
kent dat het standsverschil
allen in die sloot staan te wer
ken. Iemand moest toch lei
ding geven". Dat deed hij.
Maar Bakker vertelt over een
(andere) boer wiens vader te
paard een volbloed Ara
bier de velden in reed om
de werkende arbeiders te in-
Het voormalige communistische volksgebouw in Finsterwolde.
specteren. O, wat haatte hij
dat, wat haatte hij die man.
In de documentaire is iedereen
zichzelf, misschien met uitzon
dering van een enkeling in de
Sprekershoek in de kom van
Finsterwolde waar de mannen
over politiek en voetbal pra
ten. Die enkeling overdrijft.
Dat doen de Barlagens niet. Ze
zijn in beeld naar wat ze zijn:
hereboeren. En zo kijkt de
oude Bakker in de camera
naar wat hij altijd is gebleven:
een arbeider.
Dood
De jeugd van Finsterwolde
heeft aan beide lagen geen
boodschap meer. Aan drie jon
gens wordt gevraagd wat zij
van het communisme vinden.
Die is dood, zeggen de jongens.
Nu wil iedereen het goed heb
ben, rijk wil worden. En dat
willen zij ook. Dat is andere
taal dan Barteld Smit spreekt.
Die zegt bewogen: „Het ideaal
verdwijnt nooit". En Bakker
hekelt onverdroten de puis
sant rijke boeren. „Ze maakten
enorme winsten in die tijd, al
lemaal waren ze miljonair en
tegelijk echte dicators". Barla
gen begrijpt die haat niet: „Die
is van honderd jaar geleden".
Hij noemt communisme een
uiting van nostalgie. Zijn
vrouw kan de haatgevoelens
al helemaal niet vatten.
De ouderen richten zich op het
verleden, de heel jongere Fin-
sterwolders kijken met kapita
listische neigingen in de toe
komst. Wat daar tussen in zit
en wat hun idealen zijn vertel
len de ex-communiste Gretha
Volders, nu Groen Links en
de raadsleden Sarah Lich en
Emo Bulten, als CPN'ers beho
rende tot het slag der allerlaat
ste Mohikanen. Ze staan met
één been in het verleden ter
wijl het andere naar voren
wil. Lich verfoeit Groen
Links. Zij en Bulten willen
een nieuwe communistische
partij, gestoeld op het aloude
marxisme-leninisme.
De Sprekershoek gelooft er
niet in. „Je kriegen de jongen
der nooit weer bie". Mevrouw
Barlagen wijst op de verpau
perde boerderijen. „Geld om
ze te onderhouden is er niet".
Zó is ook in Finsterwolde de
wereld veranderd. Bakker
houdt z'n hart vast voor de
toekomst. „Ik ben bang voor
m'n nakomelingen. Ik ben blij
dat ik 85 ben. Mie jeuken de
koezen straks nait meer". Hij
moet het nog eens zeggen. „Mij
jeuken dan de kiezen niet
meer".
Het is de les van de documen
taire. Dan is ook de haat ein
delijk weg.
Vergeten Vluchtelingen. Documen
taire van Rob Hof. NOS-televisie.
Nederland 3 om 19.00 uur. Dinsdag.
an de Ramones houd je,
houd je niet. Een tus-
f^nweg is er niet. Zo sim-
ligt dat. Groot gewor-
in in de punk-explosie
de jaren zeventig tim-
ert het kwartet inmid-
ils zo'n zeventien jaar
de weg met een for
mule die eigenlijk nooit is
randerd. Hij zorgt er-
ior dat verrassingen uit
ijven en dat is nu net
['aar, na al die jaren, de
'toen begint te wringen.
;t zijn van alle franje ontda-
composities koos het kwar-
in een uitverkocht Vreden-
rg in Utrecht voor de be
nde sneltreinvaart. Dat
liet wel lekker op natuur-
c, maar heeft niet altijd een
nstige uitwerking op het re-
taat. En dat is bij het mini-
lisme waarin de Ramones
ssiert nu juist van het aller-
•otste belang. Om de compo-
es niet te laten vervormen
een eenduidende brei, is
lerheid in spel onontbeer-
Wat tijdens de zeventig
nuten durende explosie (in-
0 sief twee toegiften) uitein-
iik overbleef, was het mi-
illeur-effect van het re
in, dat als een veelbeloven-
slogan de zaal in werd ge-
HILVERSUM Als tele
visie-kijker word je zo
langzamerhand bijna im
muun voor slachtoffers
van rampen en voor
vluchtelingen die onder
erbarmelijke omstandig
heden in leven proberen
te blijven of zelfs een
nieuw bestaan proberen
op te boüwen. Die Derde
Wereld, waar negentig
procent van het totale
aantal vluchtelingen zich
bevindt, is immers zó ver
van je bed.
Waarom zou je dan nog af
stemmen op 'Vergeten vluch
telingen', een documentaire
van Rob Hof, die door de NOS
wordt uitgezonden? Simpel,
omdat Rob voor een manier
van filmen heeft gekozen, die
een sterk persoonlijk portret
tot gevolg heeft. Wie afstemt,
deelt in de ellende van de
hoofdpersoon. In dit geval is
het Ebrahim, een vader van
een Somalische familie, die
drie. jaar terug de burgeroorlog
in eigen land ontvluchtte en
nu in het oosten van Ethiopië
huist, om precies te zijn in het
vluchtelingenkamp Hartas-
heikh. Er wonen zo'n 300.000
mensen in tenten en ondanks
het mooie weer en de schitte
rende woestijn-natuur, die een
ietwat vertekenend beeld op
levert, zijn de leefomstandig
heden te erbarmelijk voor
woorden. Al het brandhout is
weggekapt, water is op rant
soen (2 liter per dag), het
voedsel is eenzijdig en alles is
smerig, waardoor de kans op
ziekte toeneemt.
Vluchtelingengroep
Rob Hof: „Somaliërs zijn in
principe een 'rijke' vluchtelin
gengroep. Ze hebben veel ver
wanten in Europa en Amerika
die, door de sterke clan-vor
ming, heel ver gaan in het el
kaar helpen. Ik heb gepro
beerd geen zielige vluchtelin
gen neer te zetten. Waar ik
naar heb gezocht ziin mensen
met een persoonlijk verhaal
die plotseling voor een ramp
staan. Ik wilde weten hoe ze
op zo'n situatie reageren. Met
een beetje goede tolk en het
geduld naar die mensen te wil
len luisteren, krijg je eer na
tuurgetrouw beeld van d< om
standigheden waarin ze zich
bevinden. Ik wilde niet alleen
naar de ellende kijker. Vaak
krijgen die vluchteli ïgen de
kans niet hun mon'. open te
doen. De filmploegen die aan
komen, willen ook weer zo
snel mogelijk weg en aange
zien de beelden voor het op
scheppen liggen, hoeft een be
zoek maar heel kort te duren".
„We wilden dieper ingaan op
de problematiek, ook in het
licht van de hulp die minister
Pronk de vluchtelingen in de
Derde Wereld wil geven. Te
vaak is aan beelden met
vluchtelingen een gironum
mer gekoppeld. Toch blijven
die mensen niet lijdzaam toe
zien tot er hulp komt. Uit de
film blijkt ook dat ze zelf aan
het werk gaan, dat ze flexibe
ler zijn, dan je denkt. Zo kent
het kamp zijn eigen vorm van
economie. Er worden spullen
als dieren en melk gekocht en
verkocht en er wordt enorm
veel gehandeld in gestolen
goederen: ingeblikte vis uit
Noorwegen, vitamine-koekjes
uit Jemen. Mensen blijken
heel snel aan de nieuwe situa
tie te wennen".
Wereldnieuws
„Dat ik voor het kamp Hartas-
heikh heb gekozen komt, om
dat die Somalische vluchtelin
gen pas na een half jaar we
reldnieuws werden. Het was
echt een vergeten groep. Het
was overigens een behoorlijke
uitdaging om in Ethiopië aan
het werk te gaan. Behalve dat
het visum heel lang op zich
liet wachten, krijg je daar te
maken met beschietingen en
moet je vreselijk oppassen
waar je loopt. Er liggen hon
derden mijnen. Het was een
enorme uitdaging om te zien
of het wel zou lukken en nu ik
het eindresultaat zie, ben ik
niet ontevreden".
Klaus Kinski (65) overleden
wild publiek zich van de
i te bedienen om zo op ei-
wijze de neurotische uit-
aling van de Newyorkers te
werken. Dat Joey Ramone
was te verstaan, deerde
:4mand, net zo min als dat
materiaal, ondanks het vo-
le, behoorlijk vlak klonk,
tomatisme was het sleutel-
u>rd gisteravond en dat kan
•it goed zijn. Overigens was
a tegenstelling tussen publiek
groep groot. Waar in de
l wild heen en weer werd
'44l prongen, daar was onder de
ijnwerpers bijna van een
te voren bedachte choreo-
iie sprake, zo gelijk bewo-
gitarist Johnny Ramone
bassist C.J. aan beide zijde
een verstilte Joey. De zan-
bracht zijn teksten ver-
olen achter zwarte bril,
'aidschoenen en te lang haar.
is 1991, Joey. 1968 is al ge-
SAN FRANCISCO De ac
teur Klaus Kinski, hoofdrol
speler in veel films van de
Duitse cineast Werner Herzog,
is afgelopen zaterdag dood
aangetroffen in zijn woning
ten noorden van San Francis
co. De acteur, vader van de
beroemde actrice Nastassja
Kinski is 65 jaar oud gewor
den.
Volgens de politie is de eigen
zinnige acteur aan een natuur
lijke oorzaak overleden. Kins
ki, wiens onappetijtelijke ui
terlijk met zijn indringende,
bolle ogen zijn handelsmerk
werd, was aanvankelijk ge
doemd tot bijrolletjes in B-
films. Later drong hij, nog
steeds met rollen op het twee
de plan, door in films als 'Dok
ter Zhivago' en 'The little
drummer girl'. In de jaren '50
en '60 speelde hij mee in tal
van zogeheten spaghetti-wes
terns, waarvan Clint East
woods 'For a few dollars more'
de bekendste was.
Hierna begon zijn ster lang
zaam te stijgen en kreeg hij af
en toe een grotere rol in een
grotere produktie. Zijn roem
werd definitief gevestigd,
doordat hij kon uitgroeien tot
'huisacteur' van Herzog. Hij
speelde onder meer hoofdrol
len in diens 'Aguirre, the
wrath of God' en 'Nosferatu'.
Kinski werd in 1926 in Polen
geboren als Nikolaus Naka-
zynski. In de crisisjaren ver
huisde hij met zijn ouders naar
Berliin, waar hij onder zeer ar
moedige omstandigheden op
groeide. Kinski zei later dat hij
als gevolg hiervan zijn rollen
op basis van financiële vergoe
ding koos en daarom niet in
ging op aanbiedingen van re
gisseurs als Federico Fellini en
Luchino Visconti. Als 16-jarige
jongen nam hij dienst in het
Duitse leger. Op de tweede dag
dat hij tijdens de Tweede We
reldoorlog aan de gevechts
handelingen in Nederland
deelnam raakte hij gewond en
werd hij door de Britten
krijgsgevangen gemaakt.
Uit zijn tweede huwelijk
de inmiddels 30-jarige N;
jk werd
Hoofdpersoon Ebrahim met z'n zoontje voor zijn hut in vluchtelingenkamp Hartashelkh.
Vijf Emmy's voor Britse tv-produkties
NEW YORK In de Verenigde Staten zijn gisteren de jaarlijk
se Emmy Awards uitgereikt voor de beste tv-produkties. Vijf
van de zes onderscheiden produkties zijn afkomstig uit Groot-
Brittannie. De onderscheidingen werden in het Newyorkse Hil-
ton-hotel uitgereikt door de Britse acteur Roger Moore. De tv-
registratie van het evenement zal de komende dagen en weken
in de VS en tal van Europese landen worden uitgezonden. De
produkties die met een Emmy Award werden onderscheiden
zijn: 'The Black Velvet Gown', 'The Betrayal', 'Damned in the
USA The Curse of Mr. Bean', 'The Fool of the World and the
Flying Ship' en de Canadese 'Le Dortoir', een tv-bewerking van
de toneelproduktie door Gilles Maheu, theaterdirecteur in het
Canadese Quebec.
De klok tikt
de kostbare
speeltijd weg
bij Astrid
door RENE DE COCQ
Wat de een teveel heeft, heeft de ander te weinig.
Bij Erik van Muiswinkel word je zenuwziek van
de gejaagdheid waarmee de vragen worden
gesteld, bij Astrid Joosten word je daarentegen
zenuwziek van de manier waarop ze de kostbare
tijd van de kandidaten zit te verspillen met losse
opmerkingen en observaties die niks met de
vragen of de antwoorden te maken hebben.
U merkt: we zijn trouwe kwiskijkers. Althans: we
kijken met enig genoegen naar televisiespelletjes
die nog een béétje een beroep doen op kennis en
kunde van de kandidaten, spelletjes waarin de
kans op winnen of verliezen niet vooral
afhankelijk is van het draaien van gelukswielen,
het rollen van dobbelstenen, het trekken van
lottoballetjes, aanmoedigingsgebral van het publiek
of het raden van letters achter draaipanelen. Zo
komen we dus uit op de bescheiden oogst van een
stuk of drie spelletjes per week, nou, dat is nog te
doen. Ook wij hebben recht op ontspanning, toch?
'Megabreinvan de KRO. met ex-cabaretier Erik
van Muiswinkel, leek in eerste instantie een
aanwinst tussen de Lingo's en de Boggles. Maar
hoe vaker we het zien, hoe meer moeite we
hebben er nog plezier aan te ontlenen. Natuurlijk
is het mooi om te zien hoe mensen zich zodanig
hebben vastgebeten in allerlei deelgebieden van de
menselijke kennis dat ze daar vragen over kunnen
beantwoorden waarvoor ieder ander zich
dagenlang door dikke naslagwerken zou moeten
werken.
Een probleem vormt voor ons de gruwelijke
jachtigheid waarmee een en ander zich afspeelt
(„twee minuten lang, de inwijdingsrituelen op
West-Samoa, voor Hendrik de Jager, en die twee
minuten beginnen... NU!"). Daarnaast is nogal
stressbevorderend de mechanische wijze waarop
Van Muiswinkel de presentatie doet. Hij heeft de
procedure van het spel uit het hoofd geleerd, er
een aantal trefzinnetjes ingestampt, en die worden
constant uitgespeeld. Zo te zien zonder dat hij ook
maar enige betrokkenheid voelt met de
kandidaten.
Vervelend is ook dat stoelverwisselen; vooral, lijkt
ons, voor de kandidaten zelf, die toch al stijf staan
van de zenuwen. De vier deelnemers zitten op een
rijtje naast de spelleider, maar degene die aan de
beurt is moet op een andere stoel gaan zitten,
tegenover Van Muiswinkel. Wat een onzin: ze
kunnen die mensen toch ook gewoon laten zitten
en de camera een stukje verplaatsen als iemand
anders de beurt heeft?
Dan VARA 's 'Twee voor twaalf'. Daar mogen de
kandidaten rustig blijven zitten. Maar ze zullen,
samen met ons, wel eens horendol worden van de
tuttige praatjes van de lieftallige Astrid, die niet
alleen de vragen voorleest maar ook tussendoor
haar niet ter zake doende mening geeft over zaken
als het tijdverloop en over het overleg dat de
spelers al of niet voeren, en zich zelfs nu en dan
een grapje veroorlooft, dit alles terwijl de klok de
dure speelseconden wegtikt.
Ze lijkt gelukkig te hebben afgezien van de tot
voor kort alsmaar herhaalde loftuiting „De vraag
wordt geiillustreerd met weer zo'n prachtig
animatiefilmpje van de Hogeschool voor de
Kunsten te Utrecht", waarna je meestal een
wezenloos, slecht getekend en bibberig
tekenfilmpje te zien kreeg dat vrijwel niks met de
vraag te maken had. Ze zegt nu gewoon dat er een
animatiefilmpje volgt; of dat prachtig is mogen we
nu zelf uitmaken.
Het is een leuk spel, 'Twee voor twaalf', maar we
smachten naar een betere presentator. Liefst eentje
die zelf ook iets weet. Joosten maakt wat dat
betreft een volslagen blanco indruk; ze toonde
bijvoorbeeld zaterdag aan dat ze nog nooit van
ELO-punten had gehoord, toen een deelnemer die
in z'n vrije tijd zowel schaakt als wiel rent vertelde
dat hij dat laatste doet op niveau van 1700 ELO-
punten (een kwalificatie uit de schaaksport).
Joosten grinnikte meegaand, maar had duidelijk
geen idee waar hij het over had.
Is Joop Koopman niet de aangewezen figuur voor
die klusBinnenkort loopt zijn NOS-kunstkwis 'De
connaisseur' weer af, en niet alleen om historische
redenen zou het ons een lief ding waard zijn dat hij
daarna weer gewoon 'Twee voor twaalf' gaat doen.
Hij gaf destijds in 'Twee voor twaalf' en geeft nu in
'De connaisseur' op z'n minst de illusie dat hij zelf
ook weet waarover de vragen gaan, hij zeurt niet,
hij lijkt echt geïnteresseerd.
Zijn kunstspelletje is op zichzelf ook niet onaardig.
Al brengt de formule (er worden niet altijd vragen
gesteld maar de deelnemers moeten zelf dingen
bedenken en formuleren) het gevaar met zich mee
dat iemand die wel alles van kunst weet maar
verbaal wat minder begaafd is, wordt
ondergesneeuwd door vlotter pratende
tegenstanders. Ook de procedure en de
puntentelling lijken ons voor renovatie vatbaar, er
zitten onlogische (om niet te zeggen oneerlijke)
elementen in.
ja geboren, die veel oeroemder
werd dan haar vader. Kinski
laat onder anderen een vrouw
en een zoon achter uit zijn
derde huwelijk.
Album met tekeningen Rubens
voor recordbedrag geveild
AMSTERDAM Een album met 44 tekeningen van Peter Paul
Rubens (1577-1640) heeft gisteravond op een veiling bij Christies
in Amsterdam 713.000 gulden opgebracht. Dat is een veelvoud
van de richtprijs van 70.000 tot 100.000 gulden. De nieuwe eige
naar is een Nederlandse handelaar.
Het is het veilinghuis niet bekend of het album in ons land
blijft. Het album bevat de vroegste tekeningen van Rubens. Ze
tonen de dood, die mensen van alle rangen en standen in hun
dagelijks leven verrast. De serie is geïnspireerd op prenten van
Hans Holbein I. Na Rubens' dood kwam het album in handen
van diens leerling Boeckhorst. In 1741 doken de tekeningen op
in bij veiling in Parijs. Na veel omzwervingen kwam het album
uiteindelijk in bruikleen terecht in het Rijksprentenkabinet in
Amsterdam. Ook andere tekeningen van Hollandse, Vlaamse en
Duitse oude meesters brachten flinke bedragen op. Tot de ko
pers behoorden ook het Amsterdamse Gemeentearchief, het
Rijksmuseum en het Scheepvaartmuseum.
Kiss-drummer Carr (41) overleden
NEW YORK De drummer van de Amerikaanse hard-rock-
groep Kiss. Eric Carr (41) is in een ziekenhuis in New York aan
kanker overleden. Ziin impresario, zei dat Carr in september
kort achter elkaar enkele hersenbloedingen had gehad, waarna
hij in een coma raakte waar hij niet meer uit kwam. Carr, die in
1980 tot de groep toetrad als opvolger van de vertrokken mede
oprichter Peter Criss, onderging eerder dit jaar een operatie,
waarbij een kwaadaardig gezwel aan zijn hart werd verwijderd!
De bestrijding van de kanker leek aanvankelijk zo succesvol dat
hij in september aanwezig kon zijn bij de uitreiking van video-
clipprijzen door het muziekstation MTV. Maar na de kort daarop
volgende hersenbloedingen ging het snel bergafwaarts met de
drummer. Kiss was een van de populairste heavy-metalgroepen
van de jaren zeventig. Carr kwam echter bij de groep, toen de
hoogtijdagen al voorbii waren. Carr maakte acht lp's met de nog
immer actieve groep; het laatste album waaraan hij meewerkte,
'Hot in the shaae', dateert van 1990.
