Hoat en
Huyen,
veel
geluk!
nale
O* tö*#1
Indiase
bruidenmarkt
bloeit
als nooit
tevoren
CcidaeSou/iortt
Onbekend maakt onbemind, zeggen ze
wel eens. Etnische, religieuze en
culturele minderheden hebben er overal
ter wereld mee te maken. Mensen
hebben vaak snel hun mening klaar over
'vreemde' gebruiken. En dat kan leiden
tot vooroordelen of, erger nog,
vreemdelingenhaat. Ook in Nederland.
Wie echter de moeite neemt zich in te
leven in zo'n andere cultuur, zal tot de
ontdekking komen dat veel gebruiken
eigenlijk heel logisch en verklaarbaar
zijn. En, belangrijker nog, gelijkwaardig
aan wat wij zelf doen. Vandaag de
derde aflevering in een serie over feesten
bij minderheden in Nederland.
Feestdagen die belangrijke
gebeurtenissen in iemands leven
markeren.
De bruid en
bruidegom
doen zich,
samen met
hun gasten,
tegoed aan
het
HYDERABAD - De kleine elfjari
ge Ameena had geluk. Toen ze in
het vliegtuig in tranen uitbarstte,
vroeg een vriendelijke stewardess
van Air India wat er aan de hand
was. De uit Hyderabad afkomstige
Ameena antwoordde dat ze was
„verkocht" aan de oudere Arabier
met de geruite hoofddoek die naast
haar zat en dat ze tegen haar wil
naar Saudiarabië werd gevlogen.
Op het vliegveld in New Delhi, waar het
vliegtuig een tussenlanding maakte,
werd de zestigjarige Arabier door de po
litie gearresteerd; Ameena werd ter be
scherming in hechtenis genomen. Haar
ellende is nog niet voorbij, want haar
straatarme ouders zeggen haar opnieuw
te zullen verkopen zodra ze weer thuis
komt.
Ondanks de enorme verontwaardiging
en de opschudding die ontstond door
Ameena's trieste lot, waarna de verkoop
van kinderen tijdelijk door het optreden
van de politie werd gestaakt, bloeide de
bruidenmarkt in Hyderabad afgelopen
week als nooit tevoren. Bejaarde Arabie
ren slenterden door de onwelriekende
steegjes op zoek naar een vrouw.
Voor westerlingen zijn dit schokkende
praktijken. De verarmde Indiërs in Hy
derabad snappen echter niet waarom ze
zich zo druk maken. „Alles wat ik ver
dien gaat op aan eten en wonen. Hoe
kom ik dan aan de bruidsschat die de
Indiase jongens vragen?", zei Shaikh Ba-
druddin, een fietsriksj a-rij der die drie
gulden per dag verdient om zijn vrouw
en acht kinderen te onderhouden. „Als
ik mijn dochter uithuwelijk aan een In
diër zou dat me op z'n minst vijftigdui
zend roepies (circa 3500 gulden) kosten.
Dienstmeisje
Hyderabad, waarvan de meerderheid
van de inwoners islamitisch is, staat
erom bekend dat het meisjes verkoopt
aan de Golfstaten. Families verdedigen
deze praktijk door te zeggen dat hun
dochters anders nooit aan de man zull-
len komen.
Het komt echter nogal eens voor dat de
meisjes, die vaak enige tijd met hun
„echtgenoot" in India wonen, in de
steek worden gelaten als de man naar
huis terugkeert. En het gerucht gaat dat
degenen die wel meegenomen worden
naar de Golf, gebruikt worden als dienst
meisje, doorverkocht worden aan een
andere man of gedwongen worden als
prostituee te werken.
Yahya al-Sagih, de Arabier die Ameena
voor vijfhonderd gulden van haar vader
had gekocht, was in de zes maanden
daarvoor met nog vier andere jonge
meisjes uit Hyderabad in het huwelijk
getreden. Waarschijnlijk was hij van
plan de meisjes in Saudiarabië weer
door te verkopen. De politie arresteerde
hem omdat hij een minderjarig meisje
trouwde zonder haar instemming, maar
hij haalde een huwelijkscertificaat te
voorschijn waarop Ameena's handteke
ning prijkte. De politie kon hem daarop
niets meer maken en liet hem vrij op
borgtocht. Hij mocht echter het land
niet verlaten.
In plaats van medelijden te hebben met
Ameena, zijn de inwoners van Hydera
bad woedend dat ze zo stom was om
zo'n drukte te maken. Naast de vijfhon
derd gulden die Al-Sagih aan haar vader
had betaald, had hij het meisje een be
drag van honderd vijftig gulden gegeven
om kleren te kopen, een fortuin in een
R ZATERDAG 2 NOVEMBER 1991
een kruis van het katholieke geloof. Het
lijkt misschien gek, maar voor ons is dat
niet in strijd met elkaar".
Na de kerkdienst zet de lange stoet au
to's met gepaste snelheid koers naar
Rotterdam. Voorop de fonkelwitte
trouwauto, die voor de gelegenheid is
versierd met bloemen en rode gelukste-
kens. Zo'n 180 mensen zijn uitgenodigd
voor een diner in het drijvende Chinese
restaurant 'Ocean Paradise' vlak bij de
Euromast.
Wanneer het bruidspaar een geheel tra
ditioneel feest had willen geven, was het
nodig geweest om ergens een zaal af te
huren en alles zelf te koken en te organi
seren. Veel landgenoten vieren hun hu
welijk dan ook op die manier. Hoat en
Huyen hebben echter hun keuze laten
vallen op een Chinees restaurant. 'Nood
gedwongen', zou je eigenlijk moeten zeg
gen, want Vietnamese restaurants zijn in
ons land dun gezaaid. Toch heeft de kok
zijn best gedaan om de smaak wat aan te
passen en er staat zelfs een Vietnamees
gerecht - een groentesalade - op het
menu. Zittend aan ronde tafels doen de
gasten zich te goed aan de gerechten die
op een draaiende schijf in het midden
worden neergezet.
Ook hebben de meesten de in goudpa
pier verpakte fles cognac, die op elke ta
fel staat, .opengemaakt. Deze dient ter
vervanging van een typisch Vietnamese
drank, die echter niet in Nederland
wordt geïmporteerd. „Je zou hem nog
het beste kunnen vergelijken met de Ja
panse sake", vertelt iemand. Sommigen
drinken de cognac puur bij het diner.
Maar een mix met cola doet het ook
goed.
Aan onze tafel zit een familie van wie
enkelen destijds Vietnam zijn ontvlucht
in dezelfde boot als Hoat. Het zijn twee
zussen en een broer, tussen de twintig en
dertig jaar. Hun vader, moeder en jonge
re zusje wisten een paar jaar later het
land uit te komen.
„Is het je al opgevallen dat er bijna geen
cadeaus zijn gegeven?", vraagt de moe
der van het gezin. En inderdaad, afge
zien van ons bloemstuk staan er maar
een paar pakjes op de cadeautafel. „Wij
geven op een huwelijk alleen contant
geld. Niet alleen hier hoor. Dat gaat ook
zo in Vietnam. Een huwelijksfeest is
ontzettend duur. Daarom heeft het
bruidspaar meer aan geld".
Even later gaan Hoat en Huyen samen
alle tafels langs, stuk voor stuk. Ze hef
fen het glas met de gasten, er wordt gela
chen en ze nemen met veel dankbetui
gingen de enveloppen met inhoud in
ontvangst. Het bedanken van alle vrien
den en familieleden loopt trouwens als
een rode draad door de hele dag. Steeds
weer wordt benadrukt hoe blij men is
met ieders aanwezigheid. Tijdens de ce
Twee jonge feestgangertjes vermaken zich opperbest.
Het aansnijden van de bruidstaart is een gt
is doorgedrongen.
remonie thuis, in de kerk, aan het begin
van het diner, bij het in ontvangst ne
men van de envelopjes en bij het ver
trek. Dan ontvangen de gasten samen
met de bruidssuikers nog eens een ge
drukt kaartje waarop zowel in de eigen
taal als in het Engels iedereen wordt be
dankt voor zijn aanwezigheid en gulle
gaven.
stad met steeds groter wordende slop
penwijken, waar grote families soms met
z'n allen in één klein krot wonen. Vol
gens de buren had Ameena's vader lo
pen opscheppen dat al-Sagih de familie
nog meer geld zou sturen zodra hij in
Saudiarabië was gearriveerd met zijn
bruid.
Bruidsschat
De politie schat dat er dit jaar zeker zo'n
tienduizend jonge Indiase meisjes uitge
huwelijkt worden aan Arabische man
nen die vaak oud genoeg zijn om hun
grootvader te zijn. Pasha Quadri, een in
specteur van politie in Hyderabad, wijt
het groeiende probleem van de bruiden
markt aan de traditie van de bruids
schat. „Een bruidsschat is een Hindoe-
staans gebruik, maar de moslims hebben
het overgenomen en nu eist zelfs een
riksja-rijder een bruidsschat van zeker
vijfduizend roepies (350 gulden). En dan
zijn er verder nog de kosten voor een
uitzet en juwelen. Arme mensen kunnen
zich dat allemaal niet veroorloven".
Voor meisjes als Ameena is er misschien
nog hoop. Door de publiciteit die de
zaak trok pleiten Hindoe-groeperingen
\ik dat ook in de Vietnamese gemeenschap
Het is dan trouwens nog niet afgelopen
voor Hoat en Huyen. „Het is niet ge
bruikelijk om op huwelijksreis te gaan",
vertelt een tafelgenoot. „De komende
weken gaat het bruidspaar nog op be
zoek bij een heleboel mensen om hun
dank te betuigen voor de cadeaus en alle
hulp die ze gekregen hebben bij het orga
niseren van het feest".
nu voor afschaffing van de islamitische
verordening die bepaalt dat meisjes die
de puberteit hebben bereikt uitgehuwe
lijkt kunnen worden, mits ze het eens
zijn met de keuze van de partner.
India's 100 miljoen moslims wensen
geen inmenging in hun zaken en het risi
co bestaat dan ook dat deze zaak een po
litieke en religieuze rel zal ontketenen.
In het verleden zijn al vaker ongeregeld
heden uitgebroken, omdat geprobeerd
werd het islamitische burgerlijk recht te
veranderen.
De 'Radiance Weekly', de spreekbuis
van intellectuele moslims, voerde aan
dat de Indiase pers wel kritiek levert op
de gebruiken van de moslims in het ge
val van Ameena, maar volkomen voor
bij gaat aan het feit dat Hindoe-meisjes
levend worden verbrand omdat ze de
bruidsschat niet kunnen betalen.
In New Delhi verblijft Ameena nog
steeds in het huis van bewaring. De dis
cussie die bepalend is voor haar toe
komst gaat waarschijnlijk volkomen aan
haar voorbij. Het enige wat ze weet, is
dat ze niet zit te springen om terug te
keren naar haar familie om opnieuw te
trouwen met een man die ze niet wil en
mee te gaan naar een land dat ze niet
kent.
(c) The Sunday Times
Hoat laat Huyen van het eten proeven.
LISSE/ROTTERDAM - Op de to
nen van 'Daar komt de bruid...'
schrijden Bui Due Hoat (32) en
Nguyen Thi Thanh Huyen (26)
door het gangpad naar voren.
Voorafgegaan door pater Hoat, de
geestelijk leider van de Vietnamese
gemeenschap in Nederland. Voor
de traditionele klederdracht is het
een beetje te koud en daarom dra
gen bijna alle gasten gewone, wes
terse kleding. Ook het bruidspaar.
Hij met vlinderstrik, zij in het wit
en met veel kant.
Hoat en Huyen hebben elkaar vandaag
het jawoord gegeven in de rooms-katho-
lieke Agathakerk in Lisse. Ver weg van
hun geboorteland. Maar ondanks dat
weten zich ze toch omringd door tal van
vrienden en familieleden. Elf jaar gele
den kwam Hoat in Nederland terecht,
nadat hij met een groep landgenoten
Zuid-Vietnam in een bootje was ont
vlucht en vervolgens was gered door Ne
derlandse zeelieden. Het is een tragische
geschiedenis die hij deelt met veel van
de aanwezigen vandaag.
Dat nogal wat bootvluchtelingen van ka
tholieke huize zijn is niet zo verwonder
lijk. Juist het actief belijden van hun ge
loof - onder het Franse koloniale
bewind lieten veel Vietnamezen zich be
keren - maakte het velen onmogelijk
onder het communisme een normaal le
ven te leiden. Vluchten was de enige op
lossing. Ook tijdens de mis herinnert de
pater daaraan, wanneer hij in het Neder
lands een kort welkomstwoord uit
spreekt. Hij zal het niet vergeten dat ook
hij, net als veel van zijn landgenoten,
van een wisse dood werd gered.
De mis verschilt nauwelijks van een
'Nederlandse' huwelijksinzegening in
deze Lisser kerk. Hoewel de weinige
niet-Vietnamese gasten de tekst niet
kunnen verstaan - alles gaat in de Viet
namese taal - is de orde van de dienst
zo te zien dezelfde.
Op het eerste gezicht vieren Hoat en zijn
bruid, die pas een half jaar geleden naar
Nederland kwam, een westerse bruiloft.
In grote lijnen is dat ook zo. Maar het
zijn toch die kleine dingen die een tradi
tioneel tintje geven aan deze dag. Voor
de kerkelijke inzegening heeft eerst in
het huis van de bruidegom in Lisse in
kleine kring een ceremonie plaatsgevon
den, waarbij de voorouders worden ver
eerd. Bij het huisaltaar wordt gebeden en
wierook gebrand bij de foto's van de
overledenen. „Een ceremonie die voor
ons heel belangrijk is", vertelt een van
de gasten. „Voorouderverering is het
oudste geloof in Vietnam. Daarna kwam
het boeddhisme en nog later het katho
lieke geloof. Maar ook voor katholieken
is het eren van je voorouders nog steeds
erg belangrijk. Soms hebben hebben
mensen dan ook twee altaren in huis.
Eén voor hun voorouders en één met
