Interpolis
0im Kieft voelt zich weer thuis bij PSV
m
INTERPOLIS®
SPORT
19
jennie Kuiper is wielerman vol
eeën, maar zonder kapitaal
mm
M
WTM
m n
mmm
wTmT
A iijMA
öjjj
iQowiant
ZATERDAG 19 OKTOBER 1991
I~r.
brenger^
7 bur. bl.
9 jr., lesb,
om same
ontane
Ie VRIEN
aste vrien
bouwen etp
Tretw. th
eten, boi
igheid. Br
STAAL
hódglIOVEN Onder
g iets van !Ziend oog van tele-
-mn jjjenci Nederland
SV en Ajax morgen
de ongeslagen
in de eredivisie te
precht. E^ven. Vier dagen
Oranje met wat
de Portugezen op
tieën bracht weer
Ijaker in het Neder-
voetbal. Na de al-
belangen in
van het vaderland
dit weekeinde de
lichtingen in een
prestigestrijd. Wim
Soc °éscreer *n Eindhoven-
de (nst, heeft er geen
tie en da) mee- ..Voor een
:tfviteiten|ller zijn dit lekkere
elen, eten' Het houdt je
n, 48 jr.,
\zenslustii
}lz., Ned
DUW. Doe
'im Kieft valt het ove-
iet de topdrukte nog
Hij voert het woord
jen voor Nederland in
de handschoen zal op-
;gen Portugal en heeft
moment al de stille
ing, dat hij in Rotter-
moeten toekijken. In
'ing maakt dat echter
lit; wie denkt dat een
;en als reservist bij het
ids elftal gelijk staan
veredeld uitje, heeft'
en snapt weinig van
rt. Vindt Kieft. „Ik
bij Oranje op dezelfde
bezig met een wed-
bij PSV. Dat mogen
ne verlangen".
;ent de persoon Kieft.
:et een 'echte prof, 28
[sinds zijn zeventiende,
voor Ajax debuteerde
ro Ahead Eagles, ver-
Wim Kieft voelt zich goed in het shirt van PSV. Hier omspeelt hij
de doelman Bako van Besiktas in het Europa Cup-duel in Istan-
boel, waar Kieft later met een rode kaart het veld zou moeten
verlaten.
FOTO: ANP
trouwd met het topvoetbal.
Die weet wat hij kan en beseft
wat zijn tekortkomingen zijn.
Een jongen die content is met
zijn rol, bij PSV en Oranje.
Schaduw
Voor een deel is dat een rol op
het tweede plan, in de scha
duw van de 'groten'. Kieft ont
leent er bijvoorbeeld zijn sta
tus als international aan. Geldt
als wel een vaste waarde,
maar ziet zich in negen van de
tien gevallen veroordeeld tot
de bank. Problemen heeft hij
daar niet mee. „Ik accepteer
het. Wie nuchter is, moet toe
geven dat een Van Basten net
dat beetje meer heeft als spits
dan ik. Dus speelt hij en zit ik
vaak op de bank. Doe ik niet
moeilijk over". Dat is niet he
lemaal waar. Eén keer, voor
de wedstrijd tegen Grieken
land, toen de Ajacieden hem
niet rijp achtten voor een ba
sisplaats, weigerde hij zich te
schikken in een bijrol. Kieft
verdween uit beeld als Oranje
klant, maar keerde later toch
op zijn schreden terug. „Het
was misschien een te voorbari
ge beslissing zomaar weg te lo
pen. Later vond ik het toch
verstandig me weer beschik
baar te stellen voor Oranje.
Het Nederlands elftal betekent
toch iets. Wie daar bij zit, heeft
een bevestiging van zijn kwa
liteiten als voetballer. Ook al
zit je dan op de bank".
Loyaal
Kieft ten voeten uit. Een loya
le persoonlijkheid, die deze zo
mer toch vrij onverwacht
weer zijn opwachting maakte
in Eindhoven. Daar waar hij
een jaar eerder door de nodige
onenigheid met collega's was
vertrokken. De ellendige da
gen van weleer zijn echter
vergeven en vergeten. Anno-
nu heeft hij ook weinig trek
nog eens te graven in die niet
bijster plezierige episode, toen
hij vooral met teamgenoot Ge
rald Vanenburg overhoop lag.
„Wat heeft het voor zin nu
nog over de mens Vanenburg
te praten? Wat telt, is dat de
kwaliteiten van de voetballer
Vanenburg buiten kijf staan.
Verder zijn er geen proble
men. De tijd heeft de scherpe
kantjes eraf gehaald. Het heelt
de wonden, noem het zo
maar".
Tijd, die hij doorbracht in Bor
deaux. Waar hij voor drie sei
zoenen tekende en zijn carriè
re zou afsluiten. Dacht Kieft.
„Het liep wel even anders. De
club raakte al vrij snel in fi
nanciële problemen en het was
duidelijk dat ik het seizoen
niets eens zou afmaken", zegt
Kieft, die echter geen frustra
tie aan zijn Franse periode
heeft overgehouden. „Het le
ven was goed in Frankrijk en
op de club viel ook eigenlijk
niet zoveel aan te merken. Ik
moest wel eens wachten op
m'n geld, maar heb m'n salaris
tot op de laatste franc uitbe
taald gekregen. Het is jammer,
dat het doek is gevallen voor
Bordeaux, maar ik stap vrij
snel over dat soort teleurstel
lingen heen".
Rentree
Het was april 1991 toen Kieft
alweer terug was in Neder
land. Hij keerde terug naar
Amsterdam, zijn geboortestad,
en meldde zich bij Ajax om
conditioneel wat op niveau te
blijven. Dat gaf voeding aan
de geruchten dat Kieft zijn
rentree zou maken in De
Meer, daar waar het ooit alle
maal begon. „Toch is van een
terugkeer nooit sprake ge
weest. Ik heb drie dagen mee-
getraind bij Ajax, omdat ik
toevallig in Amsterdam zat.
Was ik in Eindhoven geweest,
dan had ik bij PSV meege-
traind".
Het is ook niet zo dat Kieft in
die dagen echt hoopte op een
terugkeer bij Ajax, zoals wel is
gesuggereerd. „Ajax is een
goede club, waar ik een leuke
tijd heb gehad. Op zich had ik
er ook best wel weer willen
spelen, maar ze hebben me ge
woon niet gevraagd. PSV deed
dat wel en daar bewaar ik goe
de herinneringen aan. Dus
werd het PSV. Daar voel ik
me goed thuis. Het is niet zo,
dat ik door bepaalde sentimen
ten vanuit het verleden hoopte
op een contract bij Ajax. Dat
soort zaken telt niet in de
voetballerij".
Het is bij PSV alsof hij nooit is
weggeweest. Toch lijkt zijn po
sitie een wat andere dan in
zijn vorige Eindhovense perio
de. Daar waar Kieft eerder
een verdienstelijke en nut
tige rol vertolkte in de slip
stream van Romario, daar
heeft hij zich dit seizoen, door
zijn doelpunten en de pijntjes
van de Braziliaan, meer op de
voorgrond geplaatst. Dat moet
hem voldoening schenken.
„Toch doet me dat niet zoveel.
Ik ben niet iemand die zit te
wachten op publiciteit en jui
chende verhalen in de kran
ten. Laat mij maar gewoon
m'n werk doen".
Vorm
Dat gaat hem goed af. Kieft
heeft de vorm weer gevonden
bij PSV, dat er met de defini
tieve terugkeer van Roma
rio alleen maar sterker op kan
worden. Want Kieft heeft
eerder, onder het duo Hid-
dink-Dorjee, al bewezen goed
met Romario uit de voeten te
kunnen. „Hij heeft kwaliteiten
die ik niet heb en ik heb weer
dingen die hij niet heeft. We
vullen elkaar goed aan", weet
Kieft die echter beseft dat het
tandem aanstaande woensdag
in het Europa Cupduel tegen
Anderlecht, door de Europese
schorsing van de Amsterdam
mer, weer even uit elkaar ge
haald moet worden. „Dat mag
ik mezelf verwijten", bekent
Kieft die een paar weken gele
den in Istanboel tegen Besiktas
de Italiaanse scheidsrechter Lo
Bello voor een dictator uit
maakte en met rood op zak
kon vertrekken. „Het is rond
uit vervelend, dat ik er niet bij
kan zijn. Vooral omdat de Eu
ropa Cup dit seizoen door dat
poulesysteem nog interessan
ter is".
PSV wil daar in maart '92
vanzelfsprekend bij zijn. Ten
slotte valt er dan grot geld te
verdienen. Dat legt toch een
zekere druk op Kieft c.s.
„Maar daar moeten we maar
tegen bestand zijn".
SEN
DURS: Ro
1260.-.
3w York I
!530,-. On
1). O70JSINK
.Q,g KAMP Precies
_jaar geleden won
■e Kuiper de schitte-
iherfstklassieker 'De
riendscn' van Lombardije'.
i 5969 pvam alleen aan de
e medew De gehele wereld-
beerde hem nog bij
oi?20*rt te §rijpen, maar
oi5^kker was weg en
ni9I>eg. HiJ buitte zijn
07ojiteit als solist weer
ïi 079-ten volle uit en
alleen aan de
Nu, aan de voora-
itieburo ^an dezelfde klassie-
0.325.27 Kuiper weer alleen
0.321.37 iomen Hij zette af-
?r van m<ji zondag zijn witte
imisierie ^es met Duits num-
WlPJd voor de deur van
iüïftoie nieuwe woning
je weet i
en a/d Ui
HTHAVEI
r. Tel. 02!
nekamp, stapte uit
ploegleider af. Het
i gaat vandaag zon-
;m verder. Kuiper
lleen achter.
zijn echter niet op zijn
Afscheidsparty's of
orden evenmin. Daar-
de Denekamper te
Twentenaren zijn
w in paniek en Hennie
is ook een typische
ickendïn dit land. „Officieel
januari niets meer om
zegt hij. „Mocht ik
geen andere job heb-
n gaat het leven ge-
Dat is duidelijke
npel, maar zeer waar.
i toch wel, dat ik over
jaar wat meer kan
over mijn toekomst.
n-San Remo weet-ik
Klooi gezegd, als je zes-
r profwielrenner was
■jaar ploegleider spreek
meer over concrete
in deel je het jaar in
land van de wielerka-
met Milaan-San in het
weer werk heeft lijkt
uiper een zekerheid.
loeten
oege-
:.4,45)
Optimisme, positief denken,
niet wanhopen. Dat zijn alle
maal eigenschappen die hem
al ruim 40 jaar in het bloed zit
ten. Of dat in de wielersport
moet zijn, die volgende baan
van hem? „Heel zeker. Dat
weet ik sinds de laatste Tour
de France. Ik zou er wel heen,
niet heen, maar ging uiteinde
lijk toch samen met mijn zoon
Patrick. Toen ik er arriveerde,
leek het net of ik weer terug-
was bij mijn familie. Daar
hoor ik dus na al die jaren
V reemd
Dat de Duitse Telekomploeg
Kuiper en zijn vorige baas
Holtmann, die de renners en
Kuiper onder contract had
staan, niet meer nodig heeft, is
nogal vreemd. De ploegleider
heeft in de ogen van de pro
motiemanagers van het com
municatiebedrijf niet voldaan.
Achter zijn rug om werd een
ander gezocht en gevonden in
de persoon van de Gentenaar
Walter Godefroot, toen het lo
pende wielerjaar niet die suc
cessen bracht die de wielerle-
ken bij Telekom hadden ver
wacht. Was dat een coup bij
heldere dag? „Nee", vindt
Kuiper. „Dat is de onwetend
heid bij Telekom. We hadden
een pechjaar, maar vorig jaar
bijvoorbeeld boekten we wel
successen en zat er duidelijk
een stijgende lijn in de presta
ties van de ploeg. Omdat in
zo'n groot bedrijf iedereen aan
iedereen verantwoording af
moet leggen, probeerde de
vrouw die er wel meer van
wist, zich te verschuilen. Ver
der zat er ook nog een rekla-
mebedrijf tussen en zoiets
functioneert niet. Je moet heel
direct kunnen werken. Neem
Willy van Doorne, de toenma
lige directeur bij Daf, de spon
sor waar ik tien jaar geleden
voor reed. Als er iets was,
sprong hij er meteen tussen. Je
voelde ook zijn waardering en
dat heeft iedereen nodig om te
presteren. Dat hadden zij bij
een miljoenenbedrijf als Tele
kom toch moeten weten".
Maar nu hangt de blazer in de
kast. Kuiper lacht bij deze op
merking. „Nee, toevallig niet,
want die hadden we niet. Zou
den we nog krijgen. Dat is nou
typerend voor het bedrijf Te
lekom en voor de manier
waarop we het afgelopen sei
zoen hebben gewerkt. Op za
ken als stickers, foto's, posters,
waar supporters steeds om
vragen, moesten we altijd
maar wachten. Nee, gesprek
ken en evaluaties waren er
ook nauwelijks. Telekom is
een communicatiebedrijf,
maar juist een goede commu
nicatie bleef achterwege", al
dus Kuiper wiens manager
Winfried Holtmann, iemand
met grote verdiensten voor de
Duitse wielersport, nu even
eens op straat staat. Hij kreeg
nog wel een functie als advi
seur aangeboden. „Omdat Te
lekom de zaak rustig wil hou
den, zo geruisloos mogelijk af
wil doen. Die functie is be
doeld als zoethoudertje. Ze ga
ven tijdens het WK een com
muniqué uit waarin Holtmann
werd genoemd als 'berater' en
Godefroot als ploegleider. Mijn
naam kwam daarin helemaal
niet voor".
Ziek
Holtmann was in het afgelo
pen seizoen vier maanden ziek
en dat had zijn weerslag op het
management en de organisatie
van de ploeg, die toch al niet
zo best presteerde. Ziekte en
andere pechgevallen overvie
len de jonge ploeg in het begin
van het seizoen. En ook enkele
coureurs presteerden gewoon
te weinig. „Ze hadden niet al
lemaal de juiste (lees professio
nele) instelling. Als een be
paalde zaak minder goed func
tioneert, komen vanzelf de
zwakkeren snel naar voren",
verklaart Kuiper. „En leggen
dan de schuld van het falen bij
anderen neer. Eigenlijk is het
simpel. Een wielrenner wil
graag fietsen en als hij dat
maar volop kan is hij tevre
den". Sommigen deden dat
goed, zoals Kuipers beste man
Udo Bölts, die echter aan het
begin van dit seizoen niet eens
bij de beste honderd van het
zogenaamde FICP-klassement
stond. „Dat zegt genoeg. We-
Henriie Kuiper
(links) kreeg in
1988 van
toenmalige
staats
secretaris
Dees (van
WVC) de
onder
scheiding
„Ridder in de
Orde van
Oranje
Nassau"
uitgereikt.
FOTO: ANP
reldschokkende prestaties kun
je dan ook niet verwachten.
We stonden 26e op de ranglijst.
Zeg maar top eerste divisie. Is
toch niet slecht voor een be
ginnende ploeg".
Maar Telekom was het tegeno
vergestelde van mening en
royeerde Kuiper en zijn assis
tent Snoeijink. Deze laatste
gaat per 1 januari weer vrolijk
voor de klas staan in Dene
kamp, maar Kuiper zal op
zoek moeten naar ander werk,
hoewel een zelfde soort baan
van hem pok mag. „Het liefst
ben ik leider van een grote
ploeg. Maar waar vind ik zo
gauw een budget van minstens
vijf miljoen? Of andersom, als
er morgen zo'n firma komt,
waar vind ik dan de renners,
die geschikt zijn. Ik moet dan
een nieuwe ploeg opbouwen,
renners losweken bij anderen
enzovoort. Er zijn er inder
daad genoeg vrij, maar ze
moeten natuurlijk wel bij el
kaar passen. Een klassieker
winnen of een Touretappe, dat
moet dan toch minimaal de
doelstelling zijn". Uiteraard
schat Kuiper de kans om een
grote ploeg te kunnen leiden,
op dit moment niet al te groot
Kuiper heeft derhalve zijn zin
nen gezet op een soort wieler-
school. Hij vindt, dat een jonge
prof beter opgeleid moet wor
den en niet zoals nu vaak ge
beurt door een slechte begelei
ding en te weinig aandacht
tussen de wal en het schip be
landt. De drempel tussen de
amateurs en de beroepsren
ners is te groot. Een onervaren
prof krijgt vaak de kans niet
om te wennen, om zelfver
trouwen te kweken, om zijn
talent te ontplooien. Boven
dien werd er door de huidige
ploegleiders slecht gescout.
„Omdat er een soort koude
oorlog is tussen prof- en ama
teurwereld", meent Kuiper.
„Sommige amateurplpegen
werken hard en goed, maar
bijna geen renner krijgt de
kans de overstap te maken.
Neem Erwin Kistemaker, dat
was toch een jongen voor de
profs geweest".
Lot
thuis zijnde Herman Snoeijink
op part-time basis erbij
graag een ploeg opstarten, die
dan onder zijn leiding wordt
ingewijd in het enge wereldje
van de beroepswielrennerij,
waar veel geld wordt verdiend
door de toppers, maar waar
aan opleiding, ontwikkeling,
begeleiding al jaren nauwelijks
iets gedaan wordt en waar de
ene talentvolle coureur na de
andere de top niet haalt, om
dat hij teveel aan zijn lot
wordt overgelaten. Kuiper
pleit dus voor een betere door
stroming van amateurs naar
profs. Hij weet echter, dat zijn
plannen geld kosten en heeft
berekend dat hij met een klei
ne anderhalf miljoen gulden
een heel eind kan komen. Er
komt bij zo'n ploeg heel veel
kijken: medische begeleiding
en ondersteuning, mecanicien,
materiaal, kleding, auto's en
salarissen, maar Kuiper heeft
door zijn goede naam en uitge
breide kennissenkring voor
veel van die belangrijke rand
voorwaarden al een (goedko
pe) oplossing gevonden.
Dat de wielersport mensen
kan gebruiken, die jonge profs
op een rustige en adequate
wijze de gecompliceerde be
roepswielrennerij leert ken
nen, staat buiten kijf. Maar
dan zal er nog veel meer
moeten veranderen. De prof
wereld heeft niet eens door
dat je pas beleid maakt, als je
ook een goede jeugdopleiding
hebt. Kijk naar de voetballerij,
naar het jeugdbeleid bij Ajax,
FC Twente en zelfs een margi
nale club als De Graafschap.
Of naar tennis of andere tak
ken van sport. „Men is in de
wielersport veel te individueel
bezig", vindt Kuiper.
door FRANK WERKMAN
Toeters en
bellen in
het Zuiderpark
Dezer dagen stevent de Amerikaanse
honkbalcompetitie op zijn bekroning af. de world
series. Dat is de reeks wedstrijden tussen de twee
afdelingskampioenen, die elkaar de proftitel in de
States betwisten. Liefhebbers van deze sport van
knuppel en handschoen verheugen zich op de
beelden, die ook in de Nederlandse huiskamer zijn
te zien. Minder goed ingevoerden drukken een
andere toets van de knoppendoos in op zoek naar
beter passend vertier. Over smaak valt niet te
twisten, dus op deze plaats verder geen
verhandeling over de de aantrekkelijke kanten
van deze discipline.
De sportieve beelden van honkbal mogen best
regelmatig op mijn netvlies vallen. Wat ook mij
enorm stoort aan de onderhavige uitzendingen is
het stelselmatig tot mijn oorschelp doordringende
geluid van een orgeltje. Steevast wordt op dat
electronische apparaat een deuntje ten beste
gegeven als het spel even dood ligt. En, de
eerlijkheid gebiedt het te zeggen, dat gebeurt nogal
eens bij honkbal. Dat soort sportieve stiltes wordt
door de Amerikaanse televisie doorgaans op
appetijtelijke wijze gevuld. De huiskamerkijker
wordt doorgaans vergast op een plaatje van een
extravagante toeschouwer in het stadion, hoewel je
die bij Amerikaans honkbal niet zo gek veel ziet.
Veelal zijn het pop-corn peuzelende peuters of
kauwgumballenbellenblazende coaches. Maar altijd
weer is daar dat ergelijke deuntje van dat orgeltje.
Dat je bijna doet terugverlangen naar de tijd van
Tom - Dorus - Manders en meneer Cor Steyn, de
orgelspeler die tenminste nog een echte melodie
aan het instrument wist te ontrukken.
Dat vermaledijde orgeltje bederft, dat zal
inmiddels duidelijk zijn. ook mijn kijkplezier bij
het zien van de baseball-beelden. Maar niet alleen
honkbal-uitzendingen worden vergald door dat
kreng. Ook bij ijshockey-reportages vanuit de
States galmt dat ding door hal en huiskamer. Ook
toevallig een tak van sport, waarbij het spel
nogal eens stil ligt. De Amerikanen vinden het
kennelijk prima. Soms laten ze zich wel eens
opjutten door de plaatselijke orgeldraaier, die dan
verbale steun krijgt van de tot een kunstmatig
enthousiasme opgewekte aanwezigen. Het feit dat
dit muzikale toetsenbord nu al sinds
mensenheugenis Amerikaanse evenementen
opluistert, bewijst eens te meer dat het sportvolk
daar met een paar vingerbewegingen tot
tevredenheid kan worden gestemd. Het doet er
niet toe wat er uit de luidsprekers knalt als het
maar orgelt Weinig kritisch en traditioneel
ingesteld. Welk laatste element blijkt uit het te pas
en te onpas kwelen van het volkslied. Er kan niet
ergens ^en bal of puck in beweging komen of de
sportieve actie dient voorafgegaan door een
zingmens dat de Stars and Stripes ten beste geeft.
Een ceremonieel dat door zijn voortdurende
herhaling van zetten steeds meer aan draagwijdte
verliest. Ook de Stars and Stripes zijn tot een
ordinair orgel-deuntje verworden.
Geen sterren en strepen, maar toeters en bellen
brachten afgelopen weekeinde het Zuiderpark in
rep en roer. De radiokamer had voor FC Den
Haag-Feyenoord geen orgeltje geïnstalleerd, maar
een hele serie geluiden op een bandje staan.
Waardoor een ziekenauto-sirene loeide als een
verzorger het veld in sprintte om een gekwetste
voetballer weer ter been te helpen. En
trompetgeschal onder de tonen van het vermaarde
Aaaaaaaaaaaaan vallen weerklonk als de bal in
voorwaartse richting werd getransporteerd.
Prachtig toch
Wim Jansen, toch iemand van wie nog wel eens
een voetbalhumoristische opmerking kan worden
opgetekend, was niet geamuseerd. De coach van
Feyenoord trok na 45 minuten aan de bel en na de
pauze verstomde het opvallende geluid dan ook.
De vaderlandse voetbalwereld blijkt nog niet rijp
voor dit soort creatieve uitingen van muzikaliteit
en inventiviteit. Geen sirenes, geen trompetten
meer door de luidsprekers. Misschien willen
voetbaltrainers liever een lieflijk klinkende
vioolsonate horen, of een ijle dwarsfluitpartij.
Hoewel dat laatste doorgaans al door de
scheidsrechter ten gehoren wordt gebracht.
Ik durf er bijna om te wedden dat Wim Jansen
thuis een orgeltje heeft staan. Of liever: zo'n
Japans electronica geval, dat je boven op het
dressoir kunt zetten. Met een koptelefoon
aansluiting om de buren niet uit de slaap te
houden. Wim Jansen succestrainer, maar ook
cultuurbarbaar.
Marseille wil vergunning voor Boksic
MARSEILLE Olympique Marseille wil een speelvergunning
voor de Joegoslavische aanvaller Allen Boksic in het toernooi
om de Europa Cup voor landskampioenen. Het bestuur van de
Franse titelhouder heeft daartoe bij de UEFA een verzoek inge
diend. Boksic (21) kwam afgelopen zomer over van Hajduk
Split. Hij is dit seizoen nog niet speelgerechtigd in de Franse
competitie. Zijn tranfer werd pas na het verstrijken van de
overschrijvingstermijn afgerond. Volgens de beleidsbepalers van
Marseille staat dat speelverbod los van diens eventuele optreden
in het belangrijkste Europese bekertoernooi.
Bo Karlsson leidt interland Nederland
ZURICH De UEFA heeft de Zweedse scheidsrechter Bo
Karlsson aangewezen voor het EK-kwalificatieduel Grieken-
land-Nederland. De wedstrijd wordt op 4 december aanstaande
in Thessaloniki gespeeld. Karlsson leidde in mei de finale van
het toernooi om de Europa Cup voor bekerwinnaars tussen
Manchester United en Barcelona. John Blankenstein is door de
UEFA aangesteld voor de EK-kwalificatiewedstrijd Roemenië-
Zwitserland op 13 november aanstaande.
ADVERTENTIE
Schaakvraagstuk 1991
Dit vraagstuk werd reeds in 1874 gecomponeerd en kreeg
de naamDans voor Dame en Heer'
Wit geeft mat in 12 zetten. Geef alleen de laatste zet
Het toemooicomité looft onder de goede inzendingen 50
prijzen van f 100,- en 50 toernooiboeken uit. De termijn
van inzending sluit op 15 december 1991. Uw oplossing
ongefrankeerd zenden aan: Interpolis Denksporten,
Antwoordnummer 60606, 5000 WB Tilburg
Uit het buitenland voldoende gefrankeerd zenden aan:
Interpolis Denksporten, Fbstbus 792, 5000 AT Tilburg.
Oplossing: L
Naam:
Adres:
P.C. plaats_
