Frank Fehmers: „Ik heb op
m'n hotelkamer liggen huilen
Kwaaltjes kwellen
tri-atleten in
nachtelijke uren a
O
P
Chabrol volgt Flaubert
als een trouwe slaaf
Harrison Ford leert opnieuw te leven
TIEMTonTlvT
AMSTERDAM - Hij stond
aan de wieg van de lange
serie tekenfilmpjes over
de Barbapapa-familie, hij
maakte de half uur-serie
van 'De bluffers' - inmid
dels in 68 landen ver
toond - en inmiddels
heeft hij een eerste lange
tekenfilm geproduceerd,
'Beertje Sebastiaan: gehei
me opdracht'. Frank Feh
mers, een 49-jarige Am
sterdammer, van uitgever
tot tekenfilmproducent.
Zijn Barbapapa's liet hij in
Japan animeren, de 'Bluf
fers' voorbereiden in
Amerika en in Korea in
beweging brengen en
voor 'Beertje Sebastaan'
ging Fehmers naar China.
Een Nederlands sprekend
beertje uit Guangzhou
(Kanton), Chonqquin en
Shanghai.
Frank Fehmers: „De produk-
tiemanager van de Koreaanse
studio waar we 'De Bluffers'
gemaakt hadden was een
Amerikaan. Hij vertrok naar
een studio in China, wij zijn
meegegaan. Anders had ik 't
nooit aangedurfd. De moeilijk
heid was alleen dat hij er na
twee maanden weer weg was.
Wij hadden nogal veel aanbe
taald, dus we zaten voor 't
blok". Fehmers moest meer
moeilijkheden in China over
winnen voor hij 78 minuten
'Beertje Sebastiaan' in het
filmblik thuis had. Er werd al
les bij elkaar vier iaar aan de
film gewerkt. „Ik neb daar af
en toe op m'n hotelkamer lig
gen huilen", vertelt hij. „Ik
dacht: dat komt nooit goed. En
hoe vertel ik dat m'n finan
ciers thuis".
Een van de problemen: com
municatie. Fehmers: „We ble
ken eerst een verkeerde tolk
te hebben, die alleen in het
Mandarijn vertaalde, terwijl
we Kantonees nodig hadden.
Maar niemand durfde z'n
mond daarover open te doen".
De werkinstelling: „Niemand
durft enige verantwoordelijk
heid te nemen. Er komt een
treintje in de film voor. Terug
in Nederland kreeg ik faxen
als: Moet de koplamp van die
trein nu links, rechts of in het
midden? Dan antwoordde ik:
'Kan me niet schelen, als het
maar een leuke koplamp is'.
Geen WK marathon-
schaatsen
SOEST Er komt geen officieel
wereldkampioenschap marathon-
schaatsen. Het voorstel dat door
de KNSB was gelanceerd, werd
door de internationale schaatsunie
afgewezen. KNSB-praeses Zeijl-
stra zegde toe bij de ISU te zullen
aandringen op herziening van dit
besluit, hoewel hij de argumenta
tie van de internationale schaats
bond wel begrijpelijk acht. De
schaatsbond presenteerde gisteren
ook de wedstrijdkalender voor dit
seizoen. De volle kalender, die
liefst achttien wedstrijden telt, is
verdeeld in drie marathons van
150 ronden en vijftien van 100
ronden.
Wethouder wil
toch bouw nieuw
stadion
AMSTERDAM De Am-
sterdamse wethouder voor
sportzaken, L. Genet, ziet
toch mogelijkheden de plan
nen voor de bouw van een
nieuw stadion in Amster
dam-Zuidoost door te zetten.
De bijdrage die het kabinet
vorige week toezegde, en die
maximaal kan oplopen tot 12
miljoen gulden, biedt volgens
Genet voldoende ruimte om
te werken aan een voorberei
dingskrediet. De gemeente
had ruim 20 miljoen gulden
gevraagd.
Celstraf
voetballer
ANNENCY Eei
se rechter heeft
balier Pascal Rob
FC Dijon een voo
delijke gevangei l1
van een half ja;
legd. Ook moet d<
van de tweede
een boete van oi
6.500 gulden betalt
Robert maakte
tijdens het com r
duel tegen Annenc
dermate grove
ding op tegen!
Omrane Benyahi h<
die ziin loopbaan
beëindigen.
'dies
Initiatief wordt niet genomen.
'Vul 't zelf in, zei ik, verander
als je iets leuks vindt, het kan
er alleen maar mooier van
worden'. Maar dat gebeurt
niet. Je moet voor China dan
ook een veel uitgebreider 'sto
ry board' maken dan bijvoor
beeld voor Japan of Korea".
Het werk werd bovendien nog
eens onderbroken door de
neergeslagen revolutie. Feh
mers: „De studio was zes
maanden leeg. Alle tekenaars
vertrokken naar de dorpen of
steden waar ze vandaan kwa
men, niemand wist wat er zou
gebeuren. Anderen namen la
ter de animatie over. Kenners
kunnen de stijlbreuken in de
film zien". En dan was er de
onwennigheid met de westerse
manier van expressie. Feh
mers: „Ik heb het verhaal ge
schreven met Richard Felgate
samen, een Engelse schrijver
en gelukkig ook nog acteur bij
de Royal Shakespeare Compa
ny. Omdat ze in China weinig
gezichtsexpressie kennen,
heeft hij alles vóórgespeeld.
Krankzinnig, een Shakespea-
re-acteur lopend, hollend,
struikelend en springend voor
een publiek van 300 Chinese
tekenaars. Dat werd op video
opgenomen, waarna er beeld
jes van klei werden gemaakt
zodat tekenaars de posities van
de karakters van alle kanten
konden bekijken. En bij het
struikelen altijd gegiechel met
de hand voor de mond. Want
je maakt jezelf toch niet bela
chelijk..?".
Pure chantage
„Een vreemd volk" noemt
Fehmers de Chinezen met wie
hij werkte, „en onbetrouw
baar. Onder elkaar zijn het
ratten. Ik had 's avonds in
m'n hotelkamer voortdurend
een Chinees over die kwam
klagen of klikken over een
collega. En dan gaf ik 'm maar
weer een fiets van 45 gulden.
Het systeem heeft ze zo ge
maakt, want het zijn dezelfde
Chinezen als in Hongkong, in
Taiwan en in de Binnen Ban-
tammerstraat. Ik vraag me
echt af of het ooit goed komt
daar. Dat duurt nog wel hon
derd jaar. Op zondag is er een
vogeltjesmarkt en dan zie je
ook vrachtauto's met mensen
naar het stadion gaan. Alle
maal gestraften die een bord
dragen met wat hun vergrijp
is. In het stadion worden ze
voor een applaudisserend pu
bliek geëxecuteerd. Logisch
dat ze angst hebben iets fout te
doen. Logisch dat ze zich twee
keer bedenken voor er een
koplamp links of rechts gete
kend wordt. Bovendien doen
ze niet wat in het contract
staat. En wanneer je daarop
wijst, is het: 'dat hebben we
niet gelezen'. Maar je hebt
toch getekend, zeg ik dan.
'Yes, because you want us to
sign'. Alleen omdat ik dat wil
de. Sterker nog. Toen de film
klaar was, zeiden ze: En wilt u
dan nu het negatief even beta
len? Volkomen ongebruikelijk,
want als je een film laat ma
ken is dat het negatief. Wat
moet je met 416.000 losse teke
ningen? Pure chantage dus.
Nou, dan neem je contact op
met je financiers en met het
Produktiefonds, waar geluk
kig alle begrip was, en betaal
je die 150.000 dollar extra. En
als dat negatief hier arriveert,
blijkt er een stuk uit een ande
re film in te zitten, dat iemand
daar dus moet missen, en is de
boel zo slordig aan elkaar ge
plakt en gesneden dat we een
jaar hebben moeten monte-
Goedkoop
„Eigenlijk", zegt Fehmers,
„zou je nooit meer terug
moeten gaan. Maar ze kunnen
het wel. Ik heb ragfijn, trans
parant animatiewerk van ze
gezien. En het is nog steeds
goedkoop, ondanks alle ellen
de. Goedkoper dan Korea. Het
is geen Spielberg of Disney-
kwaliteit, maar volgens Ame
rikaanse maatstaven zou zo'n
film toch tien miljoen moeten
Tekenfilm
maker Frank
Fehmers: „Ik
zou nu al een
'Sebastiaan 2'
willen maken.
Desnoods in
China".
foto:
dijkstra
kosten. In China kostte de
film ons 3,2 miljoen".
Het Amerikaanse Disney-
channel (een soort Kindernet)
heeft 'Beertje Sebastiaan' al
aangekocht. Fehmers is inmid
dels naar de internationale
filmbeurzen vertrokken om
zijn animatiewerk te verko
pen. Dat werk begon voor
hem met de Barbapapa's. Hij
was de laatste uitgever waar
het Amerikaans-Franse teke-
naarsechtaar kwam leuren
met z'n werk. Hij maakte er
een internationale co-produk-
tie van om de kosten te druk
ken en de deeltjes betaalbaar
te houden. Het werd een suc
ces. „Waarom zouden we er
geen filmpjes van maken"
dacht hij. Hii trok eerst naar
Praag, waar de eerste werd ge
maakt. „De allermooiste" her
innert Fehmers zich. „In m'n
onschuld ging ik er alle tv-sta-
tions mee langs. 'Prachtig', zei
den ze, 'kom maar terug als u
een hele serie heeft'. Polygram
is er toen in gestapt en we
hebben 45 afleveringen van
vijf minuten in Japan ge
maakt". Ze werden in 130 lan
den vertoond. Eenentwintig
jaar later zegt Fehmers: „Ik
zou best nu al een 'Sebastiaan
2' willen maken. Zelfs in Chi
na als dat moet. Ik zou alleen
andere zekerheden inbou-
iVIK
'lling
ar wel
l^nde vai
ie in de
Duits!
die de
o speelde
i! baan tej
de op
van wi
tien p;
MADAME BOVARY'
'Madame Bovary' met Isabelle Huppert, Jean-Franfoia Balmer
en Chriatophe Malavoy. Naar de roman van Guatave Flaubert. Regie: Claude
Chabrol.
Flauberts beroemdste roman, gepubliceerd in 1856, was al acht
maal verfilmd en nu doet Franse filmer Claude Chabrol, inmid
dels de zestig gepasseerd, het voor de negende keer. Een paar uit
de rij: De eerste verfilming is van '32 onder de titel 'Unholy
love', een jaar later kwam Jean Renoir met de eerste Franse ver
sie, in '37 was Pola Negri te zien als Emma Bovary, Vincente
Minelli maakte in '49 zijn Amerikaanse versie met Jennifer Jo
nes, de Poolse Jadwiga Jankoswka speelde Bovary in 'Pani Bo
vary to ja' (Mevrouw Bovary, dat ben ik') in '77, en de Rus
Alexander Sokoerov maakte in '89 een wel zeer eigenzinnige
versie van het boek. Dan was er ook nog een tv-serie (1975).
Claude Chabrol heeft al zijn voorgangers de loef willen afsteken
door juist niet te doen wat zeker latere verfilmingen deden: een
eigen interpretatie te geven van Flaubert. Chabrol stelde zich op
de plek van de schrijver: „Ik heb geprobeerd een film te maken
die Flaubert zou hebben gemaakt wanneer hij in plaats van een
pen een camera gebruikt zou hebben". Chabrol volgt elk zuchtje
uit Flauberts schildering van de romantische boerendochter die
kapot gaat aan de saaiheid van haar huwelijk met een platte
landsdokter en van haar omgeving. En die een aantal minnaars
vindt en uiteindelijk zichzelf op alle fronten ruïneert en zich dan
vergiftigt. „Op het moment dat Emma Bovary zich had vergif
tigd, proefde ik de smaak van arsenicum in mijn mond. Arseni
cum smaakt naar inkt: Madame Bovary, dat ben ik" schreef
Flaubert na het voltooien van zijn boek. Mooie regels die nogal
eens aanleiding gaven tot die persoonlijke film-interpretaties. Zo
niet bij Chabrol: elke voetstap de Flaubert in ziin boek meldt,
staat bij Chabrol op film. Elk geluid dat er in het "boek verwoord
wordt, klinkt ook op de geluidsband. „Net zoals Flaubert, over
kwam het mij dat ik een hele middag besteedde aan het toevoe
gen van een komma nadat ik een hele ochtend besteed had aan
het verwijderen van die komma", stelt Chabrol. Zijn keuze voor
dit boek is verklaarbaar, omdat de thematiek aansluit bii die van
zijn 'eigen' films: kleine gemeenschap, liefde, seks en de macht
die mensen erdoor over elkaar hebben of juist niet. Met een
wrang spottende blik op de kleinburgerlijke omgeving van
Emma Bovary. Chabrol vindt het vreemd dat zijn versie de pu
bliciteit in ging als 'Chabrols Madame Bovary'. Want hij blijft de
slaaf van Flaubert.
REGARDING HENRY
Caravans, stoeltjes en enkele atleten vormen het nachtelijk decor i
maken zich op voor het laatste stuk van hun monstertocht.
speelt zich allemaal hier af",
wijst Epstein met zijn vinger
naar zijn hoofd. In het dage
lijkse leven is de tri-atleet ad
vocaat in Denver. „Trainen?
Dat doe ik nog niet eens zó
veel. Ik sta 's ochtends om half
zes op en dan ga ik fietsen of
hardlopen en daarna ga ik
naar kantoor. Nee, ik put
voornamelijk moed uit de
geest. Die mentale kracht heb
ik verkregen in de 32 jaar, dat
ik nu advocaat ben. Je leert in
dit beroep wel tegenslagen
verwerken". Epstein is ervan
overtuigd, dat hij over de fi
nish zal komen. „Dat is me tot
dusverre bij elke lange tocht
gelukt", weet de taaie sporter
die dit jaar nog onder het mes
moest vanwege een gebroken
tussenwervelschijf in het on
derste gedeelte van zijn rug.
Epstein is niet de enige die
met kwaaltjes kampt tijdens de
Dutch 5. De Argentijn Maria
no Lorefice, 22 jaar en de jong
ste van het gezelschap, liet we
ten last te hebben van irrita
ties aan de knie en ook Martin
Feijen kreeg gisterochtend last
van z'n knieën. Het was niet
verwonderlijk, dat de Hage
naar tevens sprak van zadel
pijn. Om kwellingen aan het
achterwerk te verzachten was
vrouw Joke stand-by voor
massage, maar afgelopen nacht
moest gedwongen een 'tweede
huid-pleister' aangebracht
worden. Om maar niet te spre
ken van de vaseline en andere
middeltjes die de deelnemers
zelf of de begeleiders bij hen
op verschillende plekken uit
smeren. Kwaaltjes dus en de
weg is nog lang.
Isabelle Huppert als Emma Bovary en Christophe Malavoy als
haar minnaar Rodolphe Boulanger. foto: argus-film
'Regarding Henry' met
Harrison Ford en Annette Bening.
Scenario: Jeffrey Abrama. Regie:
Mike Nichols.
Mike Nichols is in Amerika al
een carrière lang een even
succesvol toneelregisseur als
filmmaker (van 'Catch 22' tot
'Working girl'). Zijn laatste
film 'Regarding Henry' valt
daarom eigenlijk behoorlijk te
gen: ondanks een interessant
gegeven, ondanks acteurs als
Annette Bening en Harrison
Ford. Er kleeft een nadrukke
lijkheid aan zijn film die voor
al de wat gevoeliger scènes in
de richting van de sentimenta
liteit duwen. Je krijgt te dui
delijk signalen: pas op, nu
wordt 't mooi, zielig of tijd
voor de zakdoek.
Het is deels gewoon een kwes
tie van (Amerikaanse) smaak,
deels te wijten aan een scena
rio dat een aantal drastische
veranderingen te snel moet la
ten gebeuren. Harrison Ford
speelt de Henry uit de titel,
een Amerikaanse advocaat die
in één film twee keer mag le
ven. Hij is een gewiekste vos
in de rechtszaal die zojuist een
ziekenhuis uit een netelig pro
ces wegens schuld aan een
verkeerde behandeling heeft
weten te redden. Wanneer hij
op een avond z'n jas aantrekt
en om de hoek nog gauw een
pakje sigaretten wil halen,
wordt de sigarenwinkel net
overvallen en krijgt hij een
kogel in zijn hoofd. In het zie
kenhuis blijkt een deel van
zijn hersenen beschadigd, hij
ligt lang in coma en moet -
daaruit ontwaakt - opnieuw
leren bewegen en praten. Bo
vendien is hij ziin geheugen
kwijt en herkent hij vrouw en
kind niet meer.
Henry herstelt niettemin won
derbaarlijk snel, met de hulp
van een zwarte fysiotherapeut
(Bill Nunn) die zó ontzettend
vriendelijk, liefderijk, wijs en
opofferingsgezind wordt géte-
kend dat daar de bezwaren al
beginnen. Henry loopt aarze
lend als op eieren in zijn nieu
we wereld, moet alles opnieuw
ontdekken, opnieuw de weg
van jongetje tot man gaan. Ni
chols' film draait om die ont
dekkingstocht: Henry beseft
stukje bij beetje dat hij de man
DEN HAAG Vrijdag
ochtend, 03.00 uur. Dat
deelnemers aan een vijf
voudige triathlon moeten
beschikken over welhaast
bovennatuurlijke krach
ten, is de afgelopen dagen
tijdens de 'Dutch 5' wel
gebleken.
De energie-voorraad van ene
Stefan Schlett lijkt echter on
uitputtelijk. Na meer dan
veertig uur gesport te hebben
geraakte de spichtige Duitser
met het vlasbaardje afgelopen
nacht om half twee in een im
pulsieve feeststemming.
Schlett rechtte zijn rug nét
voor het ingaan van zijn zo
veelste wielerrondje in het
Zuiderpark en bracht met de
woorden „Let's party" nog een
beetje leven in de brouwerij.
Bij het vrij troosteloze decor,
dat het Zuiderpark in die
nachtelijke uren bood, zorgde
Schlett daarmee voor een ko
mische intermezzo. Schlett
noemt zich niet voor niets een
„professionele avonturier". De
tri-atleet houdt wel van enige
opwinding. Parachute-sprin
gen en bergbeklimmen beho
ren dan ook tot één van zijn
uitdagende hobby's, maar an
derzijds zoekt Schlett het mo
notone werk op getuige zijn
eerdere optreden tijdens de
1.300 mijl-loop van New York.
De vijfvoudige triathlon gaat
ook door voor een geestdoden
de klus. Maar de onwezenlijke
sporttest forceert eveneens een
j.erby a
het Zuiderpark. De tri-alritz Sc
foto: sonja beste0 streep
ite keu:
r geen
„Die jongen heeft volgenlagen
al bijna de viervoolgen.
triathlon gedaan", doeldwerd a
van organisatoren Meslissin
Datl<
ezond
aant
die hij vroeger was helemaal
niet zo aardig vindt. Zijn hu
welijk was in het slop, hij had
een vriendin, geen tijd voor
zijn dochter, en hij ziet dat hij
in de rechtszaak destijds vitale
informatie achtergehouden
heeft - het ziekenhuis had wèl
een fout gemaakt - en hij zal
het een en ander rechtzetten.
Zijn dochtertje haalt hij van de
dure kostschool omdat hij haar
liever thuis wil hebben in zijn
nieuwe leven, hij brengt de
stukken van zijn advocatenbu
reau aan huis bij de gedupeer
de patiënt, leert weer zijn
vrouw lief te hebben, kortom:
hij wordt een vlekkeloos mens
met een grote M. Een gecom
pliceerd proces dat hier van
zoveel leien dakjes gaat dat je
er nooit echt in kan geloven,
waarbij Harrison Ford het na
deel heeft dat hij het een film
lang noodgedwongen met één
enkele gezichtsuitdrukking
moet doen. Zo wordt het alle
maal te mooi om waar te zijn,
en mist regisseur Nichols alle
kansen om er met wat meer
geest en een pittiger aanpak
een modern Capra-achtig
sprookje van te maken.
geestelijk gevecht met jezelf.
Hetgeen ook Martin Feijen,
één van de deelnemers, deze
week tijdens de persconferen
tie verwoordde: „Het is zowel
een strijd met je geest als de
andere deelnemers".
Wedstrijd
Maar in zo'n inspannende en
langdurige race waarbij de
deelnemers momenten van
trance en volledige bewustzijn
meemaken, dreigt het compe
titieve karakter onder te
sneeuwen. „Ik doe zelf aan
'gewone' triathlons", vertelt
Nils Ulrik Nielsen, begeleider
van deelnemer Soren Hejbjer-
re uit Denemarken. „Dan kun
je nog echt spreken van een
wedstrijd. Je let dan veel meer
op je directe tegenstanders dan
in een vijfvoudige versie".
Het pure wedstrijd-element
vervalt ook om een andere re
den, omdat het voor de bege
leiders toegestaan is om met de
deelnemers mee te fietsen dan
wel mee te rennen. Een uitge
lezen kans om eens met de
oudste van het hele veld, de
Amerikaan Ted Epstein (56),
op een heuse triathlonfiets 's
nachts mee te rijden. „Het
Topsporters
Is een vijfvoudige triathlon
dan nog verantwoord? „Ik
vind het niet onverantwoord",
meent Frits Brouwers, be
drijfsarts bij de rijksoverheid
en tijdens de Dutch 5 actief als
medisch adviseur. „Als het on
verantwoord zou zijn, had ik
nee moeten zeggen tegen die
functie. De deelnemers zijn in
feite topsporters. Deze mensen
zijn zó getraind, ze moeten wel
over een goede gezondheid be
schikken. Er is overigens heel
weinig bekend over dit soort
extreme duur-evenementen".
De tri-atleten hebben voorals
nog in elk geval verantwoorde
maatregelen getroffen voor
het slapen. De deelnemers mo
gen zo veel en lang slapen als
ze willen, als ze maar vóór
22.00 uur aanstaande zondag
finishen. Ted Epstein doet vol
gens een vrij regelmatig pa
troon een kort dutje, de enige
vrouwelijke deelnemer Sylvia
Andonie kon haar ogen giste
ren nauwelijks openhouden en
nam een 'slaapstop' en ook de
Argentijn Lorefice zocht afge
lopen nacht enige uren de de
kens op. Terwijl Lorefice op
één oor lag, deed zijn begelei
der Saul Hernandez nog wat
rekoefeningen.
Niekerk op Hernandez,
heeft vandaag (gisteren;
heel lang met Lorefice
den". Hernandez, die u
Spaanse Alicante komt weiger
de Argentijnse hoofdstad lijnlijk
nos Aires aan de aca<
voor lichamelijke opvo
studeert, denkt dat hij
fiets wel tweehonderd ki
ter lang zijn Argentijnse
en toeverlaat heeft verj
in het Zuiderpark.
Nils Ulrik Nielsen is ooi
'nigmaal in het wiel van L
jerre te vinden. Gisteren^?"61"1
de uit het plaatsje Hors^ öeste
Jutland afkomstige bouv,
dig ingenieur in totaalf
uur' s ochtends één uur
nachts twee uur. Dat
Nielsen de gelegenheid™1!»1 v
briefje te schrijven naaFave°
vriendin. Even verlweri"
steekt de echtgenoot vaire Pro
via Andonie, die zich 1
houdt in een slaapzak ojw
'stretcher', een sigaret o|
is de trotse man van een t
lete uit Monterrey die inL
land Mexico grote populi
geniet.
Telefoontjes
„Ik krijg vijf telefoontjef
dag uit Mexico", aldus
nie. „Driemaal per dag i
ik gebeld door een radiosL
in Monterrey en twee f
belt een landelijke radiozf-
uit de hoofdstad Mexico c
dereen in Mexico blijft dj
de hoogte van de verrid
gen van Sylvia. Ze is de L
in ons land die in dergjg
langdurige evenementenL
komt. De meesten kiezen)
wedstrijden met veel krf)FDE
'sy_
afstanden".
Hei
vooralsnog de enige ditfpPer},
kortere werk laat voor wfldelij
is en het liefst lichaarf, het
geest op de proef wil stellLxijk
meervoudige uitgaven vaby
staande wedstrijden. F
probeert in de Dutch 5 eepr
te realiseren van 75 uur. Ijkunsi
genstelling tot de andere pan t<
nemers heeft Feijen gis
zijn bed niet opgezocht.jik zij
tolt op z'n benen", zegt jt Fedt
Theo rond het middernaims lai
lijk uur. Theo begeleidt Morstell
vaak bij zulke „knallersten on
verwacht, dat hij later) lande
grote problemen krijgt rmana]
slaapgebrek. Na een mal deel
rijdt Martin Feijen weerjrin Fc
der. Nog even en de strija begin
de eenzame fietser, ooit (Heide:
fend vertolkt door Boudirking
de Groot, is gedaan. Teden", al
stein moet nog heel wat |n, m
meters meer maken dan het o(
en. Op de cliché-matige vijf.
„How are you?" van een jNeder
loze kijker antwoordt de «Van h<
caat om half vijf in de ij is vri;
van donderdag op vroren
„Good, very good". k elke
Ie hocl
minst
I al d«
bid. „E
