1
ina
e
0
Wedden
op vleugels
Vrieskist
EREKWESTIE OF GELDNOOD
Afstanden
Centraal
Fraude
Nestspel
Levend begraven
'Stunts'
waar
stuntmannen
voor
bedanken
C^idócSouACuit'
ZATERDAG 14 SEPTEMBER 1991 PAGINA
FOTO: STEPHEN EVENHfd?ris
mist
uwvc
lis ei
inker
speeld. De duivin werd van haar jon e pei
gehaald en het moederinstinct zom. E
dan voor een flitsende vliegprestatie, r
genwoordig wordt de methode vanl
'weduwschap' toegepast: de paring wikker
onderbroken zodat de doffer of de at ir
vin extra geprikkeld is om weer teniet of
vliegen naar de wederhelft. Ouderdde. I
„Het is te vergelijken met een soort gelu
ningskamp met afgezonderde voe
Iers. Het is niet wreed, want het wet
schap wordt alleen in de drukke /O
zoensmaanden toegepast. Als het in
treme mate gebeurt dan krijg ik er
mijn handen niet voor op elkaar". idré
vluchtseizoen loopt van mei tot sep aste
ber en na deze periode worden de ee bi
ven vooral tentoongesteld en ver,d a;
teld. De goede duiven dan, wan l2nd<
profs houden aan het eind van een f
zoen maar al te vaak 'opruiming', a]
slechte duiven worden dan verkoel
weggeschonken. Ze eindigen hun lij op'
dan in een opvanghok dan wel bifpe yc
poelier. c
Er niemand die precies weet hoe e
duif nu precies de weg terug naar |Lj..
vindt. Er bestaat een theorie die uifcnk\
van de zonnestand. Feit is dat dua"
zich minder goed oriënteren als he c
wolkt is. Anderen opperen dat het aa
magnetisme een grote rol speelt bin pn
richtingbepaling van de duif en te th
zelfs een geleerde gew.eest die me !r v<
dat 'het' in de poot van de duif zat. ar c
mysterie maakt het voor vele duiferd
houders boeiend om duiven te hoite m
en proberen te behouden. Een duif ;Jje
tijdens een wedstrijd elk moment beenlar
ten op een dak uit te rusten en, hof
het ook is, die spanning wil geen dui
melker missen. Daarom was het eei
weldige tegenslag voor de duivens,j
dat de NOS enige tijd geleden bes J_, J
geen duivenberichten meer uit te zei
op de radio. Reden zou zijn dat Telf
voldoende alternatief zou bieden,
duivenmelkers vinden echter dat
text veel te langzaam werkt en hel
behoefte aan up-to-date informatie
NPO heeft in samenwerking met de
legraaf een duivenlijn opgezet, die i
der geval zo actueel mogelijk probei tloor
zijn.
MST
der water heeft gelegen. Volgens de rede
tie komt het zelden voor dat iemanc b0nc
er na zo'n lange tijd nog levend v )e_j
brengt.
Het gezegde 'een geluk bij een onge01
gaat niet op voor de Saoedische farlsen
Zafer al-Shahrani. Muatak raakte
jaar geleden bewusteloos na de klap
een molen, maar zijn familie dacht
hij dood was en begroef hem. Sch
herders bevrijdden de man uit zijn
nadat hij na 27 uur werd gewekt
hoefgetrappel van schapen. Geklee^1®®'
een lijkwade keerde hij terug naar
het
Waar zijn moeder en zuster vanjjlp™.1
schok het leven lieten.
Een achtjarige jongen uit het Ai
kaanse Cleveland kwam bij zijn si
tocht naar een waterijsje in de vrie
in de garage terecht. Na zeseneei
uur werd het jochie verstijfd gevon
zijn hart was opgehouden met kloj
en zijn lichaamstemperatuur was tc
graden gedaald. Artsen kregen na
m rei
de b<
gebri
gra
met
cent
St;
l'k'
lar 'k<
gang.
„Hij heeft alle geluk van de werelf
had", vonden Technici van het Gen
telijk Energie Bedrijf (GEB) Rottei
twee jaar geleden. Met 'hij' bedoele
iwcc jadi gcicucu. ivici iiy ucuucis
de 15-jarige Jeroen Smit die een stro
stoot van 6000 volt overleefde. De l_ T
gen had de ontluchtingspijp op het
van een elektriciteitshuisie, waar IC
volt wordt omgezet in 380 volt,
draaid en zich naar binnen laten zakr
Hij viel vier meter naar benedei
raakte daarbij een rail waarop een
ning van 6000 volt stond. Huizen
buurt, een MTS, een GEB-gebouv
een gedeelte van het Ikazia-ziekea,
waren gedurende een uur van stiftat-
verstoken. KPJ
ïeschi
iderd
l'NQ
Ooit werd de postduif aangeduid als 'het renpaard van de ge
wone man'. De gewone man, die toch ook wel eens een gokje
wil wagen, is met de tijd meegegaan. Dure duivenklokken,
uitgebalanceerd voedsel en al dan niet verboden preparaten
hebben hun intrede gedaan. Sommige duivenmelkers gaan
heel ver en voorzien hun duivenhok van gas, electra en tele
foon. Om de onkosten terug te verdienen zoeken veel profs
hun heil in het zogenoemde 'poolen', maar al vaak blijkt dat
dit ten koste gaat van de gezondheid van de duif. Zo vond er
bijna twee maanden geleden in het noord-oosten van ons land
een rampenvlucht plaats met wedstrijdduiven. Enkele tiendui
zenden vogels keerden niet of te laat terug. De Dierenbescher
ming zag dit als de druppel die de emmer deed overlopen en
dreigde met het aandringen van een verbod op wedstrijden
met sportduiven.
Negentig procent van de postduivenhouders in hel land houden duiven puur als vrijetijdsbesteding".
Idoor
ED KORFF DE GIDTS
DEN HAAG - Ons land kent on
geveer vijftigduizend postduiven-
houders. ..Ruim negentig procent
van hen houdt duiven als vrije
tijdsbesteding", aldus H. Ouder
dorp, directeur van de Nederlandse
Postduivenhouders Organisatie
(NPO). „In principe doen ze wel
allemaal mee met de door de NPO
georganiseerde wedvluchten, maar
het wedden is eigenlijk vrij onbe
langrijk. De meeste leden van de
NPO beleven gewoon plezier aan
hun hobby, zien het als een sociale
bezigheid en strijden slechts om de
eer, niet om het geld. „Slechts vijf
procent is professioneel en 'poolt'
er lustig op los door grote bedragen
in te zetten op de eigen duif'.
Deze gokkers drukken een grote stempel
op de duivensport. „Kijk, je kunt het
voor jezelf net zo duur maken als je wilt.
Voor de gemiddelde dui venhouder ko
men de kosten neer op ongeveer vijftig
gulden per duif per jaar en dat is niet
duur", aldus Ouderdorp. Men wil met
het poolen in ieder geval de onkosten te
rug te verdienen, als winst maken niet
lukt. Zo ontstaat al gauw de situatie dat
de gezondheid van de duif op de tweede
plaats komt.
De Dierenbescherming ziet met argus
ogen toe hoe elk jaar zo'n honderddui
zend postduiven vermist worden. Ze
wijt dit voornamelijk aan drie punten.
Te jonge duiven worden ingezet op te
lange vluchten, aldus de Dierenbescher
ming. Ouderdorp: „Dat is weinig genu
anceerd. Er zijn drie afstanden, de vites-
se (korte afstand), de midfond en de
fond (lange afstand). Duiven worden in
gezet op de afstand die bij ze past. Je
zou dus hoogstens kunnen stellen dat
het niet wenselijk is dat een bepaalde
duif op die en die afstand vliegt". Hij
vergelijkt het altijd met wielrenners. „Je
hebt toch ook sprinters, die in de berg
etappes helemaal nergens zijn". De Die
renbescherming wil een systeem invoe
ren waarbij te verwachten is dat een duif
een afstand kan overbruggen. „Want er
bereiken ons nog steeds signalen dat dui
venmelkers sommige duiven mee laten
doen om er van af te zijn", aldus P. Vin
gerling van de Dierenbescherming.
Het tweede kritiekpunt betreft het ver
voer. Vingerling: „Met containerwagens
worden er per jaar zo'n veertien miljoen
postduiven naar het zuiden vervoerd,
soms wel met zo'n zesduizend stuks in
één trailer. „Er zijn geen wettelijke mini
mumeisen voor de vervoerwagens, ter
wijl dit bijvoorbeeld voor het varkens-
vervoer wel geldt". Duiven worden ver
voerd naar zuidelijke startplaatsen als
Perpignan, Bergerac of Chateauroux. De
fond vanuit Barcelona is zelfs een ware
marathon. Op deze reizen zijn lang niet
altijd ventilators in de trailers aange
bracht. De duiven raken door de warmte
al uitgeput voordat ze ook maar één me
ter richting Nederland gevlogen hebben.
Het NPO heeft onlangs opdracht gege
ven aan de Landbouwuniversiteit in
Wageningen om de 'ideale' manier van
vervoer te onderzoeken. Hiermee is een
half miljoen gulden gemoeid, waarvan
het ministerie tweehonderduizend gul
den voor haar rekening neemt. Bekeken
zal worden hoe de duiven gezonder op
de losplaats verschijnen, waarbij zeker
niet voorbijgegaan wordt aan de wagen-
temperatuur, de hoeveelheid duiven in
een trailer en het voedsel. „Mensen ver
geten wel eens dat we net zo veel belang
hebben bij het welzijn van de duiven als
de Dierenbescherming", aldus Ouder
dorp.
De derde doorn in het oog van de Die
renbescherming is de begeleiding van
het lossen, op de ochtend van de vlucht.
De weersomstandigheden zijn nog al
eens de oorzaak van verdwaalde duiven.
Vooral jonge duiven raken gauw gedeso
riënteerd door onweer, smog, of storm.
Het probleem is dat overzien moet wor
den of het op de gehele vlucht accepta
bel weer is, want een onweersbuitje bo
ven België zou de vlucht al danig in de
war kunnen brengen. De Dierenbescher
ming wil dat het lossen vanaf één cen
traal punt wordt geregeld in samenwer
king met de bekende weerinstituten zo
als het KNMI en Meteo-consult. Het
NPO gaat een eind mee in deze richting
maar moet de regionale afdelingen voor
alsnog zo ver zien te krijgen dat ze hun
macht afstaan. Momenteel is het zo dat
de dertig afdelingsfunctionarissen zelf
standig en afzonderlijk bepalen of de
duiven de lucht in mogen. Juist door dit
gebrek aan coördinatie wordt de kans op
rampvluchten groter. „Er zijn geen
dwangmiddelen, voor het geval ze de be
voegdheid niet af willen staan. Even
tueel moet wettelijk worden voorge
schreven dat de lossingsbevoegdheid en
de vluchtbegeleiding centraal door de
NPO wordt beheerd", aldus Vingerling.
De Dierenbescherming en de NPO.
Vroeger zaten ze elkaar meer dan eens
in de haren, nu willen ze beide dat er
eindelijk iets concreets gebeurd. De par
tijen zijn overeengekomen dat in sep
tember staatssecretaris Gabor (Land
bouw, Natuurbeheer en Visserij) in hun
overleg wordt betrokken. Deze zou een
algemene maatregel van bestuur moeten
uitvaardigen die gebaseerd is op de -
dan ingevoerde - Gezondheids en
Welzijnswet voor Dieren (het wachten is
op de Eerste Kamer, die naar verwach
ting begin '92 de wet goedkeurt). De wet
regelt onder meer sportwedstrijden met
dieren. „We willen een regeling die in
principe dergelijke sportwedstrijden ver
biedt. tènzij er aan bepaalde voorwaar
den is voldaan", zegt Vingerling. Deze
nadere voorwaarden zijn uiteraard alle
maal terug te voeren op het welzijn van
de postduif.
Een duif leeft gemiddeld twintig jaar en
moet na vijf jaren met wedstrijdvluch
ten de rest van zijn of haar leven waar
dig kunnen leven.
„Nederlandse duiven zijn erg gewild in
het buitenland, vooral de fond-duiven.
Ik denk dat het komt door de aard van
de Nederlander. Die wil altijd uitblinken
en is een volhouder", meent Ouderdorp.
In januari is Nederland in Verona
Olympiade-kampioen geworden. On
danks dat verdedigt Ouderdorp niet
graag de stelling dat de Nederlandse duif
nu superieur zou zijn aan zijn Belgische
collega. „Belgiè is van oudsher het dui-
vensportland en heeft een langere tradi
tie dan ons land". Tijdens de Tweede
Wereldoorlog hebben de Duitsers bevel
gegeven om alle Nederlandse postduiven
te vermoorden voor het geval dat ze hun
oude functie als postkoerier weer zouden
oppakken. De eigenaar moest als bewijs
een pootje meenemen. Belgiè is dit alles
bespaard gebleven en kon rustig topdui-
ven kweken. Onlangs is er nog een Belgi
sche kampioensduif, Playboy genaamd,
voor tweehonderdtachtigduizend gulden
aan een Japanse zakenman verkocht.
Ouderdorp over dit buitensporig hoge
bedrag: „Het is een uitzondering. Over
het algemeen zijn dat alleen de winnaars
van grote concoursen. Eén op de veertig
duizend beesten levert zodoende wel
eens zö'n bedrag op". Japanners kopen
de kampioenen vooral voor het fokken.
Ze selecteren op de stamboom en kopen,
niet gehinderd door enige kennis van de
duivensport, de eieren van topduiven.
Hierbij er van uitgaand dat ze een super
duif op de kop getikt hebben. Toch blijft
het altijd een kwestie van geluk. Het ka
rakter van het beest laat zich niet voor
spellen. Er bestaan ook luie duiven.
Er doen veel verhalen de ronde over de
duivensport. Duivenmelkers zouden el
kaar het licht in de ogen niet gunnen.
Hobbyisten kijken zelf vaak raar op van
de verhalen over hun eigen sport. Do
ping, vervalsing van aankomsttijden en
stambomen of andere fraudevormen zet
ten de sport in een slecht daglicht. Re
centelijk nog zijn twee broers uit Apel
doorn voor dertig jaar geschorst in ver
band met frauduleuze paktijken. Een
grote klap voor het image van de sport,
te meer daar dit duo jaren lang de abso
lute top van de nationale duivensport
wereld was.
Ouderdorp: Kijk, goed nieuws is geen
nieuws. Er zijn vijftienhonderd vluchten
per jaar, en als er twee van fout gaan is
het terecht dat er ruchtbaarheid aan ge
geven wordt".
Hobbyisten als Ouderdorp („Ik heb zelf
ook zeventig duiven") houaen hun dui
ven gewoon voor hun plezier en noemen
ze soms, net als hun vrouw, liefkozend
'duifje'. Deze hobbyisten halen hun ge
strande duif gewoon in een gehucht op,
ook al zijn de reiskosten hoger dan de
waarde van de duif. „Een duif heeft toch
ook emotionele waarde, of hij nou slecht
is of niet", aldus Ouderdorp.
Als er een vogel is zoekgeraakt bestaan
er gespecialiseerde koeriersdiensten, die
voor vijfentwintig gulden een duif opha
len in heel Nederland. Vingerling meent
dat deze diensten te vrijblijvend zijn.
„Ook uit de kring van duivenhouders
zélf horen we dat het terugbrengen van
verdwaalde duiven niet goed geregeld
is".
Op papier is het zo geregeld dat vreemde
duiven tijdelijk ondergebracht worden in
een centraal hok. De 'vinder' moet dan
het ringnummer doorgeven aan de NPO,
die vervolgens de eigenaar op de hoogte
stelt dat zijn duif gevonden is. Deze ket
ting is zo sterk als de zwakste schakel..
Heel vaak is het te veel moeite om te
zorgen dat de duif weer bij ziin baas
komt. Vingerling: „We willen dan ook
aan Gabor voorstellen om wettelijke mi
nimumeisen te stellen aan een centraal
hok dat onder de zorg moet vallen van
de NPO en waarin duiven tijdelijk kun
nen verblijven".
Er zijn natuurlijk ook duiven die nooit
teruggevonden worden. Die vliegen met
de muziek mee en slijten hun dagen dan
ergens ter wereld op een kerkplein, bij
een fontein.
Duivenmelkers passen verschillende me
thoden toe om hun geloste duiven in een
zo snel mogelijke tijd te kunnen 'klok
ken'. Vroeger werd het 'nestspel' ge-
controle van de lift, toen de kabine plot
seling losschoot en naar de begane grond
dook.
„Toen ik in de bomen landde, ontspan
de ik gewoon mijn hele lichaam volko
men. Dat was alles", verklaarde de 34-
jarige Australische parachutist G. Wright
drie jaar geleden nuchter toen hij een ge
dwongen vrije val overleefde van 3600
meter hoogte. Gedwongen omdat zijn
beide parachutes weigerden open te
gaan. Ondanks wat botbreuken blijft
Wright gewoon uit vliegtuigen springen.
Met parachutes, ook al heeft hij bewezen
dat hij zonder kan.
De wonderen zijn ook dichter bij huis
de wereld nog niet uit. De Alkmaarse
bergbeklimmer A. Peters kwam een aan
tal jaar geleden door een overstroming
in een Schots ravijn terecht. Daar ver
bleef hij noodgedwongen vier dagen zon
der eten, kampeerspullen of warme kle
ding. Een thermosfles thee was zijn eni
ge steun. Met een gebroken dijbeen
slaagde hij de vijfde dag erin op een vier
meter hoge' rots te klimmen en wist al
zwaaiend met zijn enige overhemd de
aandacht te trekken van een jachtopzie
ner.
De 81-jarige K. Brontsema is een van de
weinige bejaarden die een hachelijk
avontuur hebben overleefd. Hij lag dit
jaar in Ten Boer 36 uur in een ijskoude
sloot voor hij werd gevonden door een
voorbijganger. De sloot zat vol modder,
hetgeen zijn redding is geweest, volgens
de politie. De modder heeft isolerend ge
werkt, waardoor de man niet onderkoeld
is geraakt. Een vierjarig Utrechts jonge
tje raakte twee jaar geleden wel onder
koeld, zijn lichaamstemperatuur daalde
tot 29 graden celcius. Hij overleefde het.
Bijzonder is dat het kind 25 minuten on-
DEN HAAG - Niemand kijkt
meer op van kranteberichten die
melden dat een automobilist drie
keer over de kop is geslagen en met
de schrik vrij is gekomen. Zo'n be
richt haalt de krant vaak niet eens
meer. Echte rampen, spectaculaire
ongelukken moeten worden over
leefd, anders is het niet interessant
genoeg. Verwend als we zijn met
films waarin de meest ijzingwek
kende capriolen worden uitgevoerd
door stuntteams. Toch zal zelfs
deze laatste groep stoere mannen
en vrouwen bedanken voor de
halsbrekende toeren die 'gewone
burgers' onbewust en ongewild ver
richten.
De oogst van de afgelopen jaren is enigs
zins mager, de meest afschuwelijke ram
pen en ongelukken worden nog altijd
niet overleefd. Maar er zijn uitzonderin
gen in binnen- en buitenland. Zo brak
het fietsenhok vorig jaar de val van een
Finse student vanaf de achtste verdie
ping van zijn flat. Het golfplaten dak
redde zijn leven, maar sneuvelde. Het
benauwde avontuur van de huurder,
weerhield de eigenaar van de flat, de
Vereniging Studentenhuisvesting van
Oulu, er niet van hem een rekening van
2400 gulden voor de schade te presente
ren.
Helemaal bont maakten het twee Au
stralische monteurs, die drie jaar geleden
een val van 35 etages overleefden en
slechts lichte verwondingen opliepen. De
mannen waren op de bovenste etage van
het beursgebouw in Sydney bezig met de
De meeste afschuwelijke rampen en ongelukken worden nog steeds niet overleefd, maar
er zijn uitzonderingen: mannen en vrouwen die ongewild halsbrekende toeren uithalen
én in leven blijven. FOTO: SP
