Rusland, arme, op hol geslagen schoonheid.
CeidóeSomant
BUITENLAND
Kleindochter Gorbatsjov hield zich nog het best
;>v<
MOSKOU Achteraf ge
zien hield kleindochter
Anastasiya zich nog het
best tijdens de driedaagse
'gijzeling', aldus 'opa' Mi-
chail Gorbatsjov. „Ze
snapte er niets van, ze
rende op en neer en wilde
naar het strand maar
dat kon de laatste dagen
niet meer".
Michail Gorbatsjov had giste
ren, tijdens zijn eerste perscon
ferentie na het heroveren van
zijn vrijheid en macht, moeite
de juiste woorden te vinden.
Woorden om te omschrijven
hoe zijn vrouw en dochter er
aan toe waren gedurende de
'gijzeling' in de vakantiewo
ning op de Krim. Vrouw Raisa
en dochter Irina hebben het
heel zwaar gehad, aldus Gor
batsjov. „Gisteren dachten wij
dat we nou ja het is moei
lijk. Ik denk dat iedereen het
begrijpt".
De mislukte coup had hem
duidelijk aangepakt. Met re
gelmaat nam hij pauzes om ge
concentreerd te blijven. Hij zei
te hopen dat de gebeurtenissen
van de afgelopen dagen zich
nooit zullen herhalen.
Strijdbaar was hij wel. „Ik
wijk nooit voor chantage", zei
hij met een ernstig gezicht. In
zijn vakantieverblijf kort na
de mislukking van de coup
verklaarde hij tegen een cor
respondent van The Guardian
liever zelfmoord te hebben
willen plegen dan samen te
werken met de coupleiders.
Gorbatsjov zei toen dat hij wel
onder grote druk stond om het
op een akkoordje te gooien
met de coupleiders. „We had
den te maken met wat we zon
der overdrijving een anti-con
stitutionele staatsgreep door
reactionaire krachten kunnen
noemen Mensen die ik be
noemd had, in wie ik ver
trouwde, bleken niet alleen
deelnemer maar ook organisa
tor (van de coup) te zijn", stak
hij gisteren tijdens de perscon
ferentie de hand in eigen boe
zem. Hij zei „meer fouten ge
maakt te hebben".
Oude radio
De opgeluchte president had
ook tijd voor grappen en grol
len. Gorbatsjov zei dat hij een
reeks gelukstelegrammen had
ontvangen. „De felicitaties
kwamen van leiders in de hele
wereld. Maar er waren geen
felicitaties bij van Saddam Hu-
sayn, kolonel Gaddafi en Ru-
biks", voegde hij er aan toe,
waarop de zaal in de lach
schoot. Saddam Husayn (Irak)
en kolonel Muammar Gaddafi
(Libië) steunden het Comité
van Acht nadat die Gorbatsjov
maandag op een zijspoor had
den gezet Rubiks is de eerste-
secretaris van de communisti
sche partij van Letland die
loyaal is aan Moskou en fel ge
kant tegen de perestrojka.
Met „een oudradiotoestel"
bleef de afgezette Sovjet-leider
tijdens de gijzeling op de hoog
te van wat er in de wereld ge
beurd. Medewerkers vonden
het toestel in de datsja en zet
ten er op goed geluk een an
tenne op, waarop het nieuws
binnenstroomde van westerse
radiostations „vooral de BBC
en later ook Radio Liberty en
de Voice of America".
Gorbatsjov zei argwaan gekre
gen te hebben, toen zonder
aankondiging vooraf zondag
middag kort voor 5 uur een
delegatie aankwam bij zijn vil
la. „Op dat moment merkte ik
dat geen van de telefoons het
deed en besefte ik dat het om
een ongebruikelijk soort ver
gadering ging". Hierop lichtte
hij zijn gezin in. „We weten al
lemaal hoe het eerder met fa
milieleden afgelopen is in der
gelijke gevallen. Er kan van
alles gebeuren", aldus Gorba
tsjov.
De delegatie stelde hem een
ultimatum namens een niet
nader aangeduid comité, en zei
dat hij al zijn bevoegdheden
moest overdragen aan vice-
president Janajev. „Ik zei hun
dat alleen mensen die zelf
moord willen, het totalitaire
stelsel kunnen herinvoeren.
Zeg dat maar tegen hen die
jullie hierheen gestuurd heb
ben", aldus Gorbatsjov.
Hij zei dat hij alle besluiten
van het comité voor de nood
toestand ongedaan te hebben
gemaakt. Tegen de deelnemers
aan de staatsgreep loopt een
onderzoek door Sovjet- en
Russische rechters. Hij zei zijn
uiterste best te zullen doen om
de communistische partij te
zuiveren van reactionaire
krachten. „Ik ben het niet
eens met met hen die de partij
als een reactionaire kracht be
schouwen. Ik ken duizenden
mensen, en hier zitten er een
aantal, die echte democraten
zijn en aanhangers van de pe
restrojka".
Hij bedankte de bevolking.
„De mensen zijn dapper ge
worden". aldus Gorbatsjov. De
mensen in Rusland zijn de
machtsfactor geweest, die de
„krachten van de reactie
weerstaan" hebben. Hij prees
ook Boris Jeltsin voor het aan
zich trekken van extra be
voegdheden.
Gorbatsjov zei dat er geen
heksenjacht moet komen na
de mislukte staatsgreeppoging.
„We moeten niet doen zoals in
het verleden gebeurde. We
moeten alles beslissen binnen
het kader van onze democra
tie, op basis van de wet".
Gorbatsjov: „Van Saddam Husayn en Gaddafi heb ik geen gelukstelegram gekregen"
Jelena Bonner, de weduwe van de eind
1989 overleden dissident en kerngeleer
de Andrej Sacharov, voerde vanaf het
begin van de jaren zeventig samen met
haar man strijd voor de naleving van de
mensenrechten in de Sovjetunie. Net als
Sacharov enkele jaren eerder, werd
Bonner in 1984 veroordeeld tot vijf jaar
verbanning naar de stad Gorki. Een jaar
na het aan de macht komen van Michail
Gorbatsjov in 1985, kreeg het echtpaar
toestemming naar Moskou terug te ke
ren. Sindsdien geldt Jelena Bonner als
een luis in de pels van Gorbatsjov, wiens
perestrojka-politiek zij zeer kritisch
volgt. Afgelopen dinsdag riep zij de be
volking van de Sovjetunie op verzet te
plegen tegen de coupplegers.
Het is nacht. Sinds het begin
van de coup, afgelopen maan
dag, zijn 41 uren verstreken.
Het gevoel van verbijstering is
verdwenen. Het heeft plaats
gemaakt voor ongerustheid en
in weerwil daarvan ook voor
de hoop, dat het grote Rus
land, die arme, op hol geslagen
schoonheid, eindelijk wakker
wordt. En dat eindelijk die be
weging begint, haar werkelij
ke beweging in de richting
van de normale geschiedenis,
de hedendaagse wereld tege
moet.
Dus, wie heeft deze coup ge
pleegd - het gaat niet om de
namen, die kent u immers al.
Wat de personen betreft zijn
het allemaal voortbrengselen,
vergeeft u mij mijn taalge
bruik, klootzakken, van de
KGB. Het is het militair-in
dustrieel complex, de structu
ren, die dat complex onder
houden en die het zelf onder
houdt. De legertop en het zich
erbij aansluitende comité voor
staatsveiligheid, is KGB, met
zijn betrouwbare jongere
broer, de 'Zwarte Baretten'.
Waar zijn ze mee begonnen?
Zoals altijd met bedrog: de
president is ziek en de vice-
president haast zich, hem te
vervangen. Op de pers-confe
rentie zit hij met trillende
handen te liegen zonder rood
te worden onder het gelach
van de aanwezigen in de zaal.
Hij zegt, dat de president, die
de afgelopen jaren zoveel ge
werkt heeft, rust en medische
behandeling nodig heeft. In
het voor Rusland onvergetelij
ke jaar 1937 spraken ze zo
over de gearresteerden - „hij
rust uit".
Bedrog ook, is de verklaring
van het staatscomité voor de
noodtoestand (je moet zo'n
naam maar verzinnen), dat de
eerste zorg van dit achttal de
„voortdurende groei van de
welstand van de werkenden"
zal zijn.
Dat is de leuze, waarmee wij
ons met het hele land voortdu
rend bewogen hebben naar
eerst relatieve, en vervolgens
totale verpaupering. Wat moet
een burger van ons land doen,
wanneer hij iets dergelijks
hoort? Huilen? Lachen? In ie
der geval: begrijpen, dat je ei
gen regering je voor een vol
slagen idioot houdt. En aange
zien je een idioot bent, wordt
alles je naar je eigen niveau
opgedist: alle partijen behalve
hun eigen moeten verboden
worden, bijeenkomsten en de
monstraties, en stakingen
eveneens. Een tv-programma.
dat van henzelf. Alle radiosta
tions moeten dicht. Zoals ze in
het oude Rusland zeiden: „alle
begin is moeilijk".
Vlugschrift
En dan belt Zjaboronkov van
Moskovskije Novosti me. Hij
heeft dringend een vlugschrift
nodig: een oproep aan de sol
daten en hun moeders. Ik
schrijf en dicteer. Ze zeggen
dat ik het goed gedaan heb,
maar bij mij blijft geen tekst
haftgen. Vervolgens onophou
delijk telefoontjes van over de
hele wereld - interview, in
terview, interview. De hele
nacht. En zo zal het de volgen
de etmalen blijven. Japan,
Frankrijk, Denemarken, Ita
lië, VS. Ik, tegen de hele we
reld, dat de putsch begonnen
is, maar nog niet afgelopen,
haast u niet hen te erkennen.
Het schijnt dat miin roep iets
in beweging gezet heeft.
Maar het interview met Kozy-
rev - de minister van buiten
landse zaken van de Russische
Federatie - die „de mogelij-
heid van het vormen van een
regering in ballingschap niet
uitsluit", slaat alles. Daar zal je
't hebben, de Here God heeft
ze het verstand ontnomen!
De Opperste Sovjet had allang
het besluit moeten nemen dat
onze volksafgevaardigden niet
zo met het buitenland in de
weer moesten zijn, maar ten
minste toestemming zouden
moeten vragen. Het heeft mij
gewoon woedend gemaakt, dat
in die dagen, toen ze al be
zorgd waren in verband met
de aanstaande ondertekening
van het Unieverdrag, twee
maal een tweetal afgevaardig
den (van de unie en van de re
publiek) een uitnodiging aan
vaardden om lezingen te ge
ven in de Sacharov-universi-
teit.
Ik zelf bijvoorbeeld neem die
uitnodigingen niet aan, ik ben
van mening dat ik niet het
recht heb in dergelijke tijden
het land te verlaten!
V rijheid
's Avonds, vlak nadat alle jon
ge vrienden naar het Witte
Huis (het parlementsgebouw
van de Russische Federatie -
red.) vertrokken zijn, ging ik
onafgebroken met het tele
foonboekje in de hand bellen -
allemaal naar het Witte Huis.
Vanuit Leningrad wordt zon
der ophouden gebeld. Daar
wordt ook gelogen. Jarov en
Sjerbakov zijn helemaal geen
lid geworden van het zelfbe
noemde putsch-comité aldaar.
Tien minuten voor midder
nacht dring ik tot de omroep
'Vrijheid' door. Zij zijn erin ge
slaagd de ether in te komen.
In het algemeen met uitzonde
ring van een paar blunders
heeft 'Vrijheid' geweldig werk
gedaan en kan het, mét de
Moskovieten gerekend worden
tot degenen die Rusland gered
hebben. De twintigste augustus
is er om 12 uur een bijeen
komst. Terwijl ik daar naar.
toe klauterde (de auto van het
tijdschrift 'Ogonjok' moest mij
bij de barricade afzetten),
kreeg ik een aanval van hart
kloppingen. Daarna trad ik
naar voren. Een zee van men
sen onder het balkon. Geen
enkel bekend gezicht, en toch
allemaal eigen mensen! Ze be
groetten me met landurig ap
plaus, uiteraard niet mij, maar
de herinnering aan Andrej. Ik
wind me zelden op als ik moet
spreken. Maar deze keer was
ik bijna tot tranen bewogen.
Net als bij de Nobelprijs-le
zing, toen ik de namen van de
gewetensgevangenen opsomde.
Vertrouwen
Ik was ongerust, maar het ver
trouwen, dat de putsch zou
doodlopen, verloor ik geen
moment, hoewel de onrust in
de tweede nacht voortdurend
toenam, en er bovendien gedu
rende die nacht niemand van
de onzen opbelde vanuit het
Witte Huis. Later zeiden ze,
dat ze niet voorbij de verdedi
gingslinie hadden kunnen ko-
Tegen de avond kwamen de
berichten, het één nog interes
santer dan het ander. Pavlov
was ziek geworden. Zijn
plaatsvervanger was op zijn
post benoemd. Achromeev
trad af, naar het schijnt ook
om gezondheidsredenen. Moi-
seyev heeft het bevel over het
leger. Niemand weet, waar
Kijoetsjkov is. Misschien in
een bunker zoals eens de 'ftlh-
rer'? Het is opmerkelijk, dat de
dag daarvoor juist deze drie op
de persconferentie van de
coup-plegers ontbraken. En
dan, tegen het einde van de
dag, de verklaring van Loek-
janov, afgelegd tegenover een
groep volksafgevaardigen, dat
deze coup door Gorbatsjov ge
organiseerd zou zijn.
Onmiddellijk duikt die vreem
de zin van Sjevardnadze, uit
gesproken tijdens de bijeen
komst, weer op in mijn geheu
gen: als Gorbatsjov bij de coup
betrokken is, is hij een verra
der. In het Russisch, vooral in
gesproken taal, klinkt de aan
voegende wijs - al die „als-
en", „indiens", „misschiens" -
zo weinig bepaald, dat je er
soms niet direct aandacht aan
schenkt. Nu pas dringt de be
tekenis van die zin tot mij
door.
Dat Gorbatsjov qua karakter
een verrader is, is natuurlijk
geen nieuws. Een deel van zijn
levensweg, die aan de ogen
van de wereld voorbijgegaan
is, onderscheidt zich door zijn
verraad van hen, die zich in
de diverse stadia van zijn
schitterende politieke loop
baan in zijn nabijheid bevon
den. En als kind was hij al
nauwelijks anders, als puoer,
als jong Komsomol-lid, en ver
volgens als succesvol partij
functionaris. Maar zo erg? Dan
is hij werkelijk de man van de
Vandaag heb ik op de bijeen
komst over Gorbatsjov gespro
ken. Ik heb altijd geschreven
en gesproken over zijn daden,
die mij verkeerd leken, of
over zijn al even gevaarlijke
nietsdoen. Dat is mijn recht als
burger en kiezer. En als vrij
mens. Maar hij is mijn wettig
gekozen president (hoewel het
mij ook niet aanstaat, wanneer
niet het volk de president
kiest). En geen enkele junta
(nota bene helemaal door
hemzelf uitgekozen, allemaal
evenzeer zijn persoonlijke be
schermers!) heeft het recht
hem te berechten, te arreste
ren, te ontslaan!
En nu is het middernacht. God
geve dat we deze nacht overle
ven. Wij, dat wil zeggen Rus
land. Wij, dat wil zeggen Mos
kou, want het lot van staats
grepen en revoluties wordt al
tijd in de hoofstad bepaald. En
de belangrijkste wij, dat zijn al
die mensen, die zich rond het
Witte Huis, verzameld hebben,
klaar om met hun blote han
den en met hun eigen leven,
Rusland, hun eigen toekomst
te verdedigen.
Toekomst
Jelena Sacharov-Bonner
se krant (die niet in papieren
Pavlov-roebels betaalt). Hoe
moet ik het toch allemaal uit
leggen? Misschien door alle
mogelijke varianten van onze
toekomst te ontleden.
De eerste. De coup loopt op
niets uit. Maar Gorbatsjov
heeft er geen deel aan gehad.
Dan roepen we Gorbatsjov ter
verantwoording voor al zijn
vergissingen, omdat juist die
geleid hebben tot wat er is ge
beurd. En vervolgens wordt er
een nieuw Unieverdrag geslo
ten, zoals dat hoort tussen soe
vereine staten. We zullen de
weg inslaan in naar werkelijke
hervormingen. En wellicht
zullen we met het hele volk
volgens een nog toekomstige
grondwet Gorbatsjov tot presi
dent kiezen. Mooi toch? Een
happy end.
De tweede variant. Dat uit
vaagsel, de nieuwe junta,
neemt vandaag stormender
hand het Witte Huis in. En
Gorbatsjov, die het spel be
dacht heeft, hebben ze niet
langer nodig. Ze vermoorden
hem. Op het geweten van ons
land zal net zo'n smet komen,
als op dat van Roemenië. Nee,
niet net zo een, want onze ge
schiedenis is een grote bloed
vlek, nieuwe kun je nergens
meer kwijt. En Gorbatsjov is
ook geen Ceaucescu. Hij heeft
een onbetwistbare weldaad
verricht - hij is erin geslaagd
een land van totale angst om
te vormen in een land van on
verschrokkenheid, zij het geen
totale. En als hij niet zo'n laffe
politicus was, dan zou hij het
ook de weg van werkelijke
veranderingen op kunnen stu-
Poolse variant
Vanuit de variant, dat de junta
overwint, is het nog eenvoudi
ger om over de toekomst te
oordelen (wat alle westerse
commentatören dan ook al
doen). Iemand zegt dat de jun
ta niet lang zal regeren, 'n
jaar, misschien nog éen, dat zij
niet in staat zal zijn het land te
voeden en te kleden. Honge
roproeren, stakingen en natio
nale tegenstellingen zullen
haar opnieuw in de richting
van hervormingen dwingen.
FOTO: UPI
Anderen beweren, dat de
Poolse variant op zal treden,
voor een jaar of acht, tien.
Weer anderen - en laat onze
toekomst koud, dat is immers
een interne aangelegenheid -
hopen, dat de junta al haar in
ternationale verplichtingen na
zal komen. En zijzelf? Zij zul
len de junta voeden. Natuur
lijk niet meteen. Pas na inlei
dend getreur over Gorbatsjov.
En inderdaad, wat moet het
Westen doen? In ieder geval
niet oorlog voeren met een
grote atoommacht, die haar ei
gen volk niet kan voeden.
Voeren met een lepeltje, dan
valt er wel iets voor het volk
af. En de ogen sluiten voor het
feit, dat de hoofdzaak bij het
militair-industrieel complex
terechtkomt.
Iedere specialist kiest zich
naar eigen wens één van deze
varianten en schrijft een gron
dig artikel, dat hij kracht bij
zet met vele en volstrekt se
rieuze argumenten van histo
rische, politieke, economische,
etnografische en zelfs morele
aard. Hen doet dat geen pijn.
Voor hen is het interessant.
Irak was interessant, daarna
de Koerden. Gisteren nog Joe
goslavië. En nu wij.
Correct
Ook ik zou trouwens prima in
staat zijn een degelijk artikel
volgens welke variant dan ook
te schrijven. Ik zou mijn brood
om zo te zeggen niet voor niets
eten. Maar ik wil het niet.
En nu doe ik het dan correct.
Alles verloopt volgens de
slechtst denkbare variant. Het
is een uur in de nacht. De mi
litaire voertuigen zijn het Wit
te Huis genaderd. Nog niet
vlakbij. Maar ze schieten. De
monstranten hebben twee
voertuigen in brand gestoken.
Daaromheen zijn enkele
slachtoffers. Ergens anders is
iemand door een tank verplet
terd. Drie of vier mensen zijn
door toevallige schoten ge
dood. Moskou haalt Vilnius in
qua aantal slachtoffers. Twee
uur 's nachts. De Voice of
America vertelt, dat Gorba
tsjov niets met het complot te
maken heeft. Zij hadden dat
ergens vandaan, maar de bron
van die informatie konden ze
niet geven.
Vanuit het Witte Huis werd
meegedeeld, dat ze een lan
ding op het dak van het ge
bouw verwachtten. Nu lijkt
het weer wat stiller. Silajev is
naar Sverdlovsk gevlogen om
een regering in ballingschap te
vormen. Jeltsin, Chazboelatov,
Popov, Loezjkov zitten in een
bunker. Daar zitten ook Sje
vardnadze en de zojuist uit Pa
rijs aangekomen Rostropovitsj.
Ach, Gode zij dank, een leven
de ziel - hij moet bij zijn va
derland zijn. De afgevaardig
den hebben zich in de verga
derzaal verzameld. Roetskoj
heeft gezegd, dat ieder die dat
wil kan gaan, maar dat zij die
een wapen bezitten naar de
begane grond moeten gaan en
zich tot de laatste patroon ver
dedigen. 'n Deel van de afge
vaardigden gaat naar de men
sen op straat om hen te over
reden weg te gaan, opdat er
niet nog meer slachtoffers val
len. Allen gedragen zich voor
beeldig, onze eerste door ons
zelf gekozen afgevaardigden
en onze Moskovieten, die hen
te hulp gekomen zijn. Bijna
een eeuw geleden, tijdens de
door Rusland verloren Rus-
sisch-Japanse oorlog is een
liedje ontstaan over de matro
zen, die hun graf vonden op
de bodem van de zee: „Onze
dappere 'Viking' geeft zich
niet over aan de vijand, nie
mand vraagt om genade."
Slapen
Mijn buren en mijn dochter
komen thuis, zij hebben de
nacht binnen de omsingeling
doorgebracht om het Witte
Huis te verdedigen. Er waren
geen negen slachtoffers, maar
vijf. Later heeft de radio het
over zeven. Ze hebben Sje
vardnadze gezien. Ron
uur of drie ging hij naa
om te slapen. Maar het
pijler
vraag wat voor 'slaper Lt m<
Midc
ld c
kc
Jbië
>n te
Het parlementsgebouw van de Russische Federatie, ofwel het Witte Huis van Moskou, tijdens de coup het bastion van de Jeltsin aanhangers.
was. Ik denk, dat er in IV
deze nacht niemand
Sommigen verdedigden
ren wachtten. Acht uur
ochtend. Twee etmalen
het begin van de coup. Vecht
het derde etmaal ons brejddel
21 Augustus. Drieent
jaar geleden weerkl
vanaf het Wroclaw-ple^"^
Praag over de hele werf
woorden „Wij zijn met
weest met ons." Vandaa
halen wij vanuit Moskc?rêer
Rusland en de hele v, roege
„Wij zijn met jullie, wee P°k'
ons." Óp verzoek van Iet de
stelt Krjoetsjkov hem vo'iog
men naar Gorbatsjov teSinds
gen. Er volgt een vergar >mges
van de Opperste Sovjet \pal'ge
Russische Federatie. Zij and t
ben besloten, dat RoetskfUijks
lajev en een aantal afgé'euws
digden zullen gaan, sameKan G
de pers. De mededeling |izend
binnen, dat de samenz>n de
ders (alle acht) uit Mran L
vertrokken zijn in de ri#nd d
van het vliegveld Vno^e rej
Jeltsin heeft de Rusflkorr
KGB bevolen ze vast tJders
den! Voor het eerst in rrw/de
ven zeg ik: „KGB, 'n °n
werk". f naar
Euforie ji£
Tien over drie: Reuter 1 in c
dat ze alle acht aangehtyn vc
zijn! Bij het Witte Huis loden,
het gejubel van de Moslh ver
ten, van hen die deze i Yass
Rusland en onze toekomflat df
red hebben. Nu kan ik ih hu
zonder emotie mijn a voor
schrijven. Maar ik kan sjevolg
alles opsommen, dat ni^n de
daan is. bevri;
Er is opgeroepen tot stimatij
maar de arbeiders-brifiO m
die het Witte Huis moest$ bew
schermen (en niet mfc niet
Moskovieten), zijn niet ga econ
niseerd. En het verliespalest:
mensenlevens had verrfideel:
kunnen worden. Vele
den na Vilnius had het
Huis nog geen eigen telebï00
en radiostation. De aarze.
troepen hadden niet uitbl6<
kou weggestuurd hoeven
den - wanneer ze ron<
Witte Huis gelegerd
zouden de Moskovieten h
de loop van die twintigst
gustus tot betrouwbare v
digers opgevoed hebben
En wat moeten we erva
gen, dat zelfs de omgevin
het Witte Huis niet van
voorzien was, en het nie
gelijk was je tot de mens
de naderende militaire!'
wenden anders dan vl«
het gebouw zelf. Bec
Moskou. Maar ik ben ban
we nu allen in euforie rrjgeld"
voerd worden. Er kan
soevereiniteit bestaan zi sind:
leger en andere machtsstif „ot
ren. Vandaag de dag k;
geen soevereiniteit be'unisi
zonder massamedia, in hqn
zonder de tv.
Abacadabra
En de hoofdstad van een^.
kan niet de hoofdstad i
een andere staat zijn, wa^j
de eerste staat deel uitm
Het is tijd een eind te itJ
aan dat hele soevere
abacadabra, wanneer
een speelbal in handen]
een volgende junta
worden.
Zo! Alweer nieuws!
nisch vanuit het Witte I
Ze zijn niet gepakt. Zq
weggevlogen, men zegt 1
de Krim. Waarom? Om f
Gorbatsjov te zeggen: vej
ons, we zijn een beetje I
geweest? Of om hem, als f
vanaf het begin bij
dwingen de waarheid tej
tellen? Maar misschien
helemaal niet naar de
gevlogen, maar naar BagH
Dat ligt tenslotte ook uP
zuiden! heefl
Nu is het half vijf 's mid
Over de Russische radio I
kendgemaakt, dat om vijP het
de uitzendingen van de F
sche televisie beginnen.
,£OU
•he'p
bij 1
I) Is h
