A
Vermisten in Vietnam
lijken hallucinatie
Ceidóc Goiucwit
BINNENLAND BUITENLAND
Studente verdrinkt in Zuid-Frankrijk
Ferré voor Dior: picobello tailleurs in alle toonaarden
DOOR EEN ANDERE BRIL
De mooiste plek is midden
op de Amsterdamse wallen^
I
WOENSDAG 24 JULI 19
PARIJS De 25-jarige Thea Postam uit Gro
ningen is gistermiddag omgekomen bij een
kano-ongeval in Zuid-Frankrijk. De studente,
die samen met een groep andere vakantiegan
gers een tocht maakte door de vallei van de Da-
luis (60 kilometer ten noorden van Nice) werd
verrast door een hevig onweer. Al dagen wordt
SUSKE EN WISKE
gewaarschuwd dat kleine beken in korte tijd
kunnen veranderen in woeste rivieren. Met he
likopters redde de Franse politie negen kano
vaarders. Vier kilometer stroomafwaarts werd
enkele uren later het lichaam van de Groning
se studente gevonden.
HET WITTE WIEF
Speurtocht naar
mini - monstertjes
in Loch Ness
LONDEN Het woord
monster was taboe in het
Natuurkundig Museum in
Londen. Alleen tactloze
aanwezigen spraken het
gevreesde woord dat met
een M begint nog uit.
De bijeenkomst was belegd om
het startsein te geven voor een
uiterst serieuze studie naar
Loch Ness, het diepste en ge
heimzinnigste meer in Groot-
Brittannië. Er werd gepraat
over draadwormen, kiezelwie
ren en onderzoeken naar de
kostbare zoetwaterbiologie van
het meer met behulp van de
nieuwste sonar-apparatuur.
Een wetenschappelijk onder
zoek van groot gewicht, bena
drukte dr. Neil Chalmers, de
directeur van het museum.
Maar hoe zit het nu met het
monst... oeps, even opnieuw.
Hoe zit het nu met die onver
klaarbare verschijningen langs
de donkere oevers van het
loch?
Nicholas Wetchell, een televi
sieverslaggever die Loch Ness
bestudeert en één van de initi
atiefnemers van het onder
zoeksproject 'Urquhart', ant
woordde eenvoudig: „Er is
geen monster in Loch Ness".
Toen hij de teleurstelling in de
gezichten van de belangstel
lenden zag, nuanceerde hij zijn
verklaring. „Ik noch de ande
ren die betrokken zijn bij het
project geloven dat er een
monster is", probeerde hij de
situatie te redden. „Niettemin
zijn er verscheidene interes
sante observaties die nog na
der verklaard dienen te wor
den. Bij een gedegen weten
schappelijk onderzoek mag
anekdotisch bewijs over niet
geïdentificeerde wezens na
tuurlijk niet genegeerd wor
den. Wij zullen geen oordeel
vellen over de oorzaak of de
aard van deze waarnemingen.
Ons onderzoek betreft Loch
Ness in z'n totaliteit".
Project Urquhart is het gees
teskind van Witchell en een
public-relations man genaamd
Terry Bartram Hun idee
wordt gesteund door het Na
tuurkundig Museum in Lon
den, de vereniging zoetwater
biologie, het Koninklijk Schots
Geografisch Genootschap, de
Nationale Museums van Schot
land en 'Highland and Islands
Enterprise'. Nu moeten alleen
nog commerciële sponsors op
getrommeld worden die bereid
zijn een bedrag van twee mil
joen Engelse ponden in het
project te steken zodat volgend
jaar kan worden begonnen
met onderzoek.
Het is echter geen publiciteits-
gerichte monsteijacht, beklem
toonde Witchell. „Het is een
verbond tussen wetenschap en
zaken en daardoor is de keuze
gevallen op Loch Ness. Het
loch is ontzettend groot, diep
en donker het wordt wel
de Mount Everest van de jaren
negentig genoemd. Urquhart is
een serieus, wetenschappelijk,
nauwgezet en diepgaand pro
ject".
Maar zullen er hoe noem je
dat? nieuwe vormen van
leven aangetroffen worden?
„Ja, dat is zeer waarschijnlijk",
bevestigde professor Colin
Curds van het Natuurkundig
Museum Helaas bleek de
hoogleraar het over draadwor
men te hebben. Dat zijn mi
croscopische wormpjes die
voor taxonomen uitermate fas
cinerend zijn, maar voor het
grote publiek minder boeiend
Zo deed iedereen zijn zegje en
was iedereen het er over eens
dat het project een fantastisch
idee was. Alleen Nessie, wier
privacy nu op het spel staat,
hield haar mond. Wanneer ze
weer van zich laat horen, zul
len we allemaal luisteren.
Vooral William Hill, de book
maker, die 500 tegen één wedt
dat het monster niet bestaat.
(c) The Times
VS leveren meer troepen
snelle interventiemacht
WASHINGTON De Verenigde Staten zullen in
de toekomst aanmerkelijk meer soldaten leveren
voor de snelle interventiemacht die in Turkije
wordt gestationeerd dan de 1.500 man waarvan
aanvankelijk sprake was. Het Amerikaanse leger
zal 4.165 militairen leveren. Van hen zullen 1.500
het voetvolk vormen, de rest zal bestaan uit be
manningen voor helikopters en gevechtsvliegtui
gen en ander personeel. Woordvoerder Pete Willi
ams van het Pentagon wilde niet zeggen hoe groot
de definitieve interventiemacht zal zijn die met
name de Kurden zou moeten beschermen tegen
nieuwe aanvallen van de Iraakse regering. De om
vang zou nog niet vaststaan, evenmin hoe het com
mando erover gevoerd zal worden. De Turkse re
gering zei onlangs onverwacht ook een bijdrage toe
aan de snelle interventiemacht.
Surinaamse drugshandelaar koopt politie-agenten om
PARAMARIBO Vier Suri
naamse politie-agenten zijn
aangehouden in verband met
de ontsnapping van een drugs
handelaar uit het hoofdbureau
van politie in Paramaribo. R.
de V. ontsnapte in de laatste
week van mei.
Hij was in april naar Suriname uit
geweken na eerst te zijn ontvlucht
uit een Nederlandse gevangenis,
waar hij zeven jaar straf moest uit
zitten wegens handel in cocaïne.
Volgens de Surinaamse politie heeft
De V. aanzienlijke bedragen aan de
agenten betaald voor hulp bij zijn
ontsnappingspoging. Hij was na zijn
ontsnapping uit Nederland in Para
maribo aangehouden voor valsheid
in geschrifte. De V., tegen wie een
opsporingsbevel loopt, zou zich nog
in Suriname bevinden.
De V. wist in april, kort na zijn ver
oordeling, uit een Nederlandse ge
vangenis te ontsnappen toen hij door
een .juridische fout" werd overge
plaatst naar een minder zwaarbe
waakt cellencomplex. Hij was be
trokken bij de import van duizend
kilo cocaïne uit Colombia. Het on
derzoek dat in Nederland tot zijn
aanhouding leidde, zou volgens de
Surinaamse politie een miljoen gul
den hebben gekost.
In Nederland wonen talrijke buitenlanders. Die zijn hier om
zeer verschillende redenen neergestreken: door huwelijk met
een Nederlander of Nederlandse, als vluchteling, als uitgezon
den specialist, of gewoon als toerist die in de Lage Landen is
blijven hangen. Aan hen de vraag op welke plek in Nederland
zij het meest gesteld zijn. Als eerste komt James Russell aan het
woord, een Engelsman uit Middlesborough, die in Amsterdam
aan de Oudezijds Voorburgwal woont. Aan de hoofdstad heeft
hij zijn hart verpand.
PARIJS Edith Cresson,
Frankrijks eerste minister
die doorgaans geen blad
voor de mond neemt, luis
terde het défilé op van
haar lijf-couturière Tor
rente, alias Rosette Mett.
In de wandelgangen wordt
verteld dat Torrente haar
klassiek-degelijke collectie
speciaal op Cressons maten
heeft afgestemd, zodat de pre
mier het zo aan kan schieten,
zonder dat het haar een rotte
frank kost, zoals ze zelf zou
zeggen.
Het sjiekste volk van de laat
ste dagen troepte echter samen
op het défilé van Christian
Dior, het huis waar de steeds
'massiever ogende Italiaan Gi-
anfranco Ferré de plak en de
tekenstift zwaait.
De zaal met wandschilderin
gen, beelden, gouden krullen
en reusachtige kroonluchter in
het Grand Hotel zit afgeladen
vol. Op de ereplaatsen: Ivana
Trump, even blond, even ge
stroomlijnd en met dezelfde
tandpasta smile als voor de
breuk met Donald; Paloma Pi
casso, daarnaast de weelderige
zwarte zangeres Jessye Nor
man en de platinablonde mil
jardairsvrouw Renata Hirsch.
vooral in alle tinten
ondergaande zon. Oranje,egf
koos, felroze, scharlaken
zenhout...
Ferré, die buitensporige c te
niet schuwt, liet de ree
strikken deze keer acht nte
ge. In de plaats zijn er dj
santé stola's, bijvoorbeek ;pr
roze wol, omzoomd met b;
ter. Of drapeersels op d
van een hazelnootbruin
jurkje, uitpuilend als eer
zenkap. Een wijde trape
jas van wol-plus-zijde is
biesd met geborduurde
en bovendien gevoerd 1
(uitneembaar) sabelbont. I
Couture-klanten doen ni<E
dierenbescherming, tenziS
hun eigen schoothondjes.»
halve fronst niemandl
wenkbrauwen voor de
vellen bont, noch voor eei
fraangele tailleur met I
chetten van krokodil,
nam Ferré ook het initP
om kastanjebruine satijneT
jes te doorstikken in de 1
van kroko-schubben.
's Avonds houden de Ditf
mes diners bij kaarslicht!
schitteren hun lange metT
talkralen geborduurde juf"
glanzen hun broekpakkefcy
goud- en zilverlamé en k/m,
van goudgeborduurde tuj^
wuiven de losse banenL
hun gedrapeerde crêpe
gette gewaden als gorclgj,.
aan een open raam. hg'
De omstreden foto die een recent plaatje zou zijn van drie vermist geachte Vietnamveteranen. Familieleden hebben gezegd de drie
militairen te herkennen geëist dat de Amerikaanse regering een onderzoek instelt naar de vermissing.
FOTO: AP
WASHINGTON Jerry
Wilder knijpt zijn ogen
half toe ten teken dat hij
verdraaid goed door heeft
hoe de hoge lui in het
Pentagon en het Witte
Huis hem proberen te be
lazeren. Hem en duizen
den andere Vietnam-vete-
ranen in Amerika, die er
van overtuigd zijn dat hun
nog altijd in de Zuidoost-
Aziatische jungles vermis
te kameraden niet alleen
nog leven zijn, maar ook
zijn afgeschreven en dus
verraden door de Ameri
kaanse regering.
Jerry is 47 jaar, heeft een ver
weerde grijzende kop, heeft
'Trots in Vietnam te hebben
gediend' op zijn T-shirt staan
en zegt in een krachtig zuide
lijk accent: „Waarom heeft het
Pentagon deze foto acht maan
den geheim gehouden? Het is
het zoveelste bewijs dat ze
daar het bestaan van POW's
en MIA's niet willen accepte
ren. Omdat ze niet aan Viet
nam herinnerd willen worden.
Het is daar een grote doofpot,
een corrupt zooitje".
De foto is het inmiddels be
roemde beeld van drie man
nen, die volgens sommigen de
vermiste Amerikaanse Viet-
nam-soldaten John Robertsen,
Albro Lundy en Larry Ste
vens zijn. Tegen een vage jun-
gle-achtige achtergrond hou
den de drie op de foto een
bord vast met de datum 25
april 1990. POW's zijn krijgs
gevangenen (prisoners of war)
en MIA's zijn vermiste militai
ren (missing in action). En
Jerry Wilder bemant een
kraam van de vereniging van
Vietnam-veteranen bij het
Vietnam-monument in Was
hington en heeft kopieën van
de omstreden foto in een grote
stapel klaarliggen voor belang
stellenden.
Omstreden is de vorige week
in de openbaarheid gekomen
foto, omdat ze de heilige over
tuiging bevestigt van talrijke
Amerikanen dat er nog land
genoten in Vietnam, Laos en
Kampuchea worden vastge
houden, 18 jaar na afloop van
de oorlog daar. En ook omdat
ze evenveel Amerikanen de
verdenking bezorgt dat de foto
vals is en een teken van groot
scheepse fraude, niet in het
Pentagon maar in de inmid
dels omvangrijke 'opsporing-
van-MI A's-industrie'.
Kopie
Dat familieleden van de drie
mannen op de foto hun identi
teit bevestigen, maakt op an
dere betrokkenen in Washing
ton weinig indruk. „Deze
mannen kunnen iedereen zijn.
Hun familie heeft ze twintig
jaar geleden voor het laatst ge
zien, ze dragen grote snorren
en het beeld is vaag en grof.
Het is een kopie van een kopie
van een kopie en er kan zwaar
gemanipuleerd zijn met het
origineel", aldus een mede
werker van de vaste defensie
commissie in de Amerikaanse
Senaat.
Andere deskundigen merken
op dat de drie op de foto er als
welgedane heren uitzien, be
paald niet als dwangarbeiders
of anderssoortige gevangenen.
En het opschrift op de foto
lijkt eerder van een Europese
dan van een Amerikaanse of
Vietnamese hand.
Nu de beeltenis niettemin, ge
tuige duizenden emotionele te
lefonades naar Congres, Witte
Huis en Pentagon de verden
kingen bij Vietnam-veteranen
inzake achtergebleven strijd
makkers heeft aangewakkerd,
zijn Congresleden en rege
ringsmensen in Washington
bang om ongevoelig te lijken
en is besloten voor een zoveel
ste maal, en nu grootscheeps,
een onderzoek in te stellen.
Met name Vietnam heeft alle
medewerking toegezegd.
Vruchteloos
Achter de coulissen maken de
onderzoekers echter geen ge
heim van hun overtuiging dat
de inspanning vruchteloos zal
zijn. „Veel Vietnam-veteranen
denken dat de meesten van de
nu officieel 2273 MIA's nog in
leven zijn in kampen. Dat is
een hallucinatie. We zullen blij
zijn als er nog ooit een hand
vol terugkomt, maar er zullen
er waarschijnlijk geen drie,
geen twee en niet een meer le
ven", aldus een hoge ambte
naar van het Pentagon.
Anderen trekken de integriteit
in twijfel van de man die de
foto vorig jaar „van een bron
in Zuidoost-Azië" zegt te heb
ben gekregen. Deze Eugene
McDaniel, zelf een ex-krijgs
gevangene, leidt het ultra-con
servatieve American Defense
Institute, dat zijn jaarlijkse
miljoenenbudget goeddeels
vergaart door beloften in Viet
nam op zoek te gaan naar ver
miste Amerikanen.
Zo zijn er veel meer private
'MIA-jagers', die soms ook
daadwerkelijk op speurtocht
gaan in de Vietnamese en
Kampucheaanse binnenlan
den, die daarvoor grote som
men geld ontvangen van fami
lieleden en andere solidairen
die er alle belang bij hebben
de geruchtenstroom over
'waarnemingen' in de jungle
in stand te houden.
„Feit is dat er sedert het einde
van de oorlog in Vietnam 1483
waarnemingen zijn gemeld bij
het Pentagon en dat in geen
enkel geval hard bewijs is ge
komen. Integendeel, op 103 ge
vallen na zijn alle waarnemin
gen een vergissing of een
moedwillig verzinsel gebleken.
Van die 103 is een groot aantal
te verklaren uit het feit dat er
zo'n 45 Amerikanen vrijwillig
in Vietnam leven, meestal om
dat ze met een Vietnamese zijn
getrouwd", verklaart een zegs
man op het Pentagon.
De meest perfect geknipte, als
het ware op het lijf gesculp-
teerde tailleurs, zijn ongetwij
feld deze van ex-architect Gi-
anfranco Ferré. De heuplange
jasjes, asymmetrisch of niet,
horen bij smalle rokken of
sierlijke broekspijpen, in ca
melbeige of antraciet, maar
James Russell op het dakterras
AMSTERDAM James
Russell, Engelsman, ziet
er uit als een dertiger,
maar hij is 43. Hij vertelt
over zijn verblijf in Ne
derland in een kamer die
uitzicht biedt op de Ou
dezijds Voorburgwal, een
buurt die landelijk be
kend is als de 'wallen'.
Hier vertoeft James het
liefst. Tegenover zijn wo
ning staat een befaamd
oord van lichte zeden,
Casa Rosso.
Russell werkt als public rela
tions-man bij Wavin in Zwol
le, die buizen voor allerlei
doeleinden produceert. Hoe
wel Zwolle hem niet echt te
genstaat („de mensen zijn
aardig, maar een beetje af
wachtend") is Amsterdam
voor hem de meest uitverko
ren plek om te leven. En het
aantrekkelijkst vindt hij de
locatie waar hij woont. Mid
den in de stad, alle voorzie
ningen in de buurt. „Je
woont hier eigenlijk in kunst,
met al die musea en galeries,
maar je kunt ook om de hoek
bij Albert Heijn je boodschap
pen doen".
Het rosse leven dat zich in
zijn woonomgeving ontrolt
deert hem nu niet meer. „In
begin was het even wen
nen. Wij Engelsen zijn een
beetje, hoe noemje dat, stijf in
die dingen, ja precies, Victo
riaans. Maar je went er gauw
Een zekere levendigheid, ook
in de kleine uren, brengt de
buurt beslist mee, beaamt Ja
mes en daar zitten ook best
aardige kanten aan. „Vanaf
elf uur 's avonds wordt het
hier druk door de toeristen
die een rondleiding krijgen
over de wallen. In alle talen
wordt de buurt beschreven".
Hij levert op bescheiden
schaal ook een toeristische
bijdrage, door zijn gasten via
het raam uitleg te geven over
het amoureus-commerciële
bedrijfsleven.
Openlijk
In tegenstelling tot wat ver
wacht kan worden levert de
business, van de 'dames', zo
als James zijn buurtgenoten
betitelt, geen forse overlast
op. James is zo langzamer
hand insider geworden in het
wel en wee van dé rosse
buurt. Hij heeft geconsta
teerd dat een bezoek aan ,de
dames' gemiddeld een kwar
tier duurt. En wat daar pre
cies voor moet worden neer
geteld? Russell kijkt een
beetje onzeker bij deze vraag,
die een strikvraag zou kun
nen zijn.
„Ik weet het niet, ik denk
honderd gulden", zegt hij
weifelend. Op de man af ge
vraagd verzekert hij de ver
slaggever zelf niet tot de
klandizie van de buurt te be
horen. Hij verkeert uitslui
tend op het kennissen-niveau
met enkele 'dames'. James:
„Nee, ik weet intussen dat de
dames op een knop drukker,
als een klant lastig is en dat
hun pooier er dan onmiddel
lijk bij is om te helpen. Echt
veel geweld zie ik niet- op
straat, een enkele keer wordt
er wel eens iemand uit zo'n
huis gezet". Hij lacht er be
smuikt bij.
Russell huurt een bovenetage
op de Oudezijds. Zijn bene
den-buurvrouw zit in de bus
iness en zij maakt wel eens
een praatje met hem, gewoon
over van alles en nog wat.
Volgens Russell niet anders
dan de praatjes die buren in
de provincie met elkaar over
de heg maken.
Het feit dat de dames hun
stiel zo openlijk en vrijelijk
kunnen uitoefenen tekent
Amsterdam volgens hem als
een tolerante plaats en daar
voelt Russell zich erg in
thuis. In Engeland waar
openlijke prostitutie bij de
wet verboden is, net als in
Nederland officieel het geval
is, worden deze dienstel >P
ker wel aangeboden,
dan stiekem, op straat.
Nu we toch vergel
roemt hij verder de oper
van de Nederlanders,
geland zeggen de mense
kaar niet zo rechtstreekfv
waarheid. Ik moest ei
even aan wennen vr<
maar nu vind ik het een
systeem. Bij ons vertel
mand je iets via een om
getje".
Op de vraag of heimwee
'good old England' hem
kwelt antwoord Russell
krachtig hoofdschud r
„Nee, heimwee heb ik bi |Al
niet, ik voel me hier heej~-;
op mijn gemak. Voor
uit Engeland is Neder
ook niet moeilijk om t<
ven. De mensen zijn erg
gels georiënteerd en al
een Engels boek wilt 1
heb je hier in Amsterdar
American Bookstore,
enige is dat Engelstalige
ken hier duur zijn".
D]
Wat Russell ook bepaalt tel
mist, is het gebrek aan »e5
nisatie-talent van zijn
genoten, tenminste ver,
ken met de efficiënte inl
van Nederlanders,
landers denken alles k<
uit, veel dingen lopen
soepel door een goede or| er
satie. Bij ons loopt veel i ?r
soep. Neem een gewone 1
derij in Nederland. All< aj
keurig op z'n plaats. Op f,
Engelse boerderij slinger
hele inventaris rond"
Zo te zien is er werk
niets mis in Nederland,
Russell nu echt niets n
tiefs noemen? Hij
breed. „Laat me eer
ken, nou vooruit dan n
Nederlanders zijn wel eh |s j
voorzichtig met geld".
het begrip 'gierig' gaat
weer te ver. „Wat me ve e" j
opvalt is dat de meisjes Vc
veel mooier zijn dan in E e-
land, ja sorry nu zeg ik
iets aardigs van Nederlai
Een model showt een groen gedrapeerde jurk,
ontworpen door Gianfranco Ferré voor de nieu
we herfst-wintercollectie van Dior.
FOTO'S: AFP
De Italiaanse couturier Gianfranco Ferré ont
wierp voor het modehuis Dior deze blouse met
wijdvallende kraag op een camelkleurige rok.
De accessoires bestaan uit een mink sjaal en
lange suède handschoenen.
