Succesvolle jeugd,
onzekere toekomst
^Doodgewoon: moordweekend voor actieve hotelgasten
final
le
ZATERDAG 29 JUNI 1991 PAGINA 31
GELD EN VERERING EXTRA BELASTING VOOR JONGE TENNISTOPPERS
'ege
Wel
17 i
-27; I
-16;
-21; LONDEN - De zon staat recht bo-
Jven de baan in Key Biscayne, en
nergens is een spoortje schaduw te
bekennen. Een klein meisje, niet
ouder dan veertien, haar donkere
haar in een paardestaartje, leunt
met haar hoofd tegen het canvas
dekzeil achter de baan. Haar racket
hangt 'slap' langs haar zij. Ze is
doodmoe. Volkomen uitgeblust.
Aan de andere kant van de baan loopt
een ander meisje, met de bezadigde leef
tijd van zeventien jaar. Het zweet
stroomt van haar voorhoofd en haar
shirt en rokje zijn doorweekt. Ook zij is
uitgeput. Maar ze is ouder, wijzer en ge-
harder en wil het haar tegenstander niet
tonen. Iets verderop, in de Nick Bollet-
tieri Tennis Academy, leren ze kinderen
dergelijke dingen. Neem de tijd, houd je
hoofd omhoog, laat je schouders niet
zakken, zie er nooit verslagen uit.
De plicht roept. De sponsors wachten.
De fotocamera's klikken. Het meisje met
1-18; het donkere haar, Jennifer Capriati,
draait zich lusteloos om. Ze is tennis-
>-31; wonderkind, miljonaire en scholier,
enz Haar tegenstander in de kwartfinales
niet van het Lipton-toernooi, dat afgelopen
enz maart in Florida plaatsvond, was de
nummer één van de wereld, Monica Se-
les. De gezamenlijke leeftijd van het
1-27; span was 31. Hun gezamenlijke rijkdom
9-13 wordt geschat op dertien miljoen gulden.
Contracten
i dilj
metiCapriati heeft in haar eerste negen
ge-maanden als professional bijna 300.000
t zij,dollar prijzengeld binnengehaald. Ze
e de heeft sponsorcontracten met Prince (rac-
en Diadora (kleding en schoenen)
[er waarde van zes miljoen dollar en an-
lere bedrijven staan te trappelen om de
lieuwe Chris Evert te ondersteunen,
longe kinderen moeten er veel voor
iver hebben als ze de tennistop willen
lereiken. Op zeer jonge leeftijd komen
:e al onder zware geestelijke druk te
itaan en de fysieke inspanning die van
le onvolgroeide lichamen wordt ver-
angd is enorm. Andrea Jaeger is er een
oorbeeld van dat dit niet altijd even
joed uitpakt. De Amerikaanse Jaeger
vas in 1980 op vijftienjarige leeftijd de
jongste speelster op Wimbledon - een
ecord dat later werd gebroken door Ca-
iriati. In 1982 was ze nummer twee op
le wereldranglijst. Blessures en operaties
laakten een vroegtijdig einde aan haar
lopbaan.
Rechts: Het
wonderkind
Jennifer Capriati
heeft al menig
groot contract
mogen
ondertekenen.
Onder: De immer
kreunende
nummer één van
de wereld, Monica
Seles, moest voor
Wimbledon
afzeggen wegens
knieproblemen.
FOTO'S: AP/AFP
Ouders die van hun kinderen een tennis
ster willen maken, moeten goed beseffen
wat dat allemaal inhoudt. Nick Bollettie-
ri, eigenaar van de Nick Bollettieri Ten
nis Academy en coach van Andre Agas
si, heeft zijn antwoord al klaar voor ou
ders die willen dat hij naar hun wonder
kind komt kijken.
„Ik stel één vraag: 'Hoeveel houden jul
lie van jullie kind?'. Ze antwoorden na
tuurlijk; 'Heel veel'. En dan vertel ik
hun dat ze dat nooit uit het oog moeten
verliezen omdat hun dochter, als ze een
superster wordt, van dat alles wordt af
gesneden en het tennisleven heel erg
hard kan zijn".
Het fenomeen van de kindersterren is
niets nieuws in de tenniswereld. In 1887
won de vijftienjarige Lottie Dod Wim
bledon. Maureen Connolly was zeven
tien toen ze in 1952 zegevierde in de fi
nale van Wimbledon.
Ervaring is niet het enige dat telt bij ten
nis - de ongebreidelde naïveteit van de
jeugd compenseert vaak de wijsheid van
Boven: Andre
Agassi: „Ik heb
het f
afscheidsbriefje
nooit geschreven,
maar ik dacht
ooit veel na over
zelfmoord en wat
mensen ertoe
beweegt zelfmoord
te plegen".
FOTO: AFP
de ervaren speler. De overwinning van
Michael Chang op de twaalf jaar oudere
Ivan Lendl op Roland Garros (finale'89)
getuigt daarvan.
Er is op dit moment een groot aantal
succesvolle jonge spelers dat elkaar pro
beert de loef af te steken. Ze hebben
enorm krachtige rackets, een sterke com-
petitiedrang en een scherp inzicht als het
om tennis gaat. Buiten de omheiningen
van de tennisbaan is hun ontwikkeling
vaak ondermaats.
„De spelers van nu zullen niet zo lang
blijven spelen als Jimmy Connors", al
dus Bollettieri. Connors is nu achtender
tig en speelt nog steeds. „Als ze succes
vol zijn, kunnen ze er als ze vierentwin
tig zijn mee ophouden om een beetje te
gaan leven. Daarom moeten ze ook in
andere dingen geloven dan in tennis".
Maar waar moeten ze dat vandaan ha
len? Lennart Bergelin, coach van Björn
Borg, zei over diens mislukking in de za
kenwereld: „Hoe kan hij nou iets van
zaken afweten als hij zijn hele leven op
de tennisbaan heeft gestaan?" Het is het
bekende verhaal: kampioen in de sport,
verliezer in het leven. Bij het tennis is
dit echter minder vaak voorgekomen
dan bij andere sporten, daarom zijn
Borgs worstelingen zo fascinerend.
Vloek of zegen
De meeste jonge spelers worden gecha
peronneerd door hun familie. Dat kan
zowel een vloek als een zegen zijn. Naast
de geestelijke steun die de aanwezigheid
van ouders kan zijn, kan deze ook de
spanning en de druk vergroten. Agassi's
vader is bokser geweest, net als die van
Jaeger. Stephano Capriati is profvoetbal
ler geweest. Moeten hun kinderen de top
halen die ze zelf nooit bereikt hebben?
Het zou niets nieuws zijn.
De neerwaartse lijn van Steffi Graf van
de afgelopen achttien maanden, uitmon
dend in de pijnlijke nederlaag onlangs in
Parijs tegen Arantxa Sanchez Vicario,
kan gedeeltelijk worden toegeschreven
aan familieproblemen. Een voormalig
minnares van Steffi's vader zei een kind
van hem te hebben gekregen. Peter Graf
won uiteindelijk de rechtszaak die er op
volgde. De crisis kwam vorig jaar tot
een hoogtepunt tijdens Wimbledon, toen
Steffi midden in het toernooi naar
Duitsland vluchtte. Op Roland Garros
dit jaar was Steffi's vader bij een hand
gemeen betrokken. Het incident toonde
opnieuw de donkere wateren onder de
glitterende oppervlakte. Steffi's hoogtij
dagen zijn voorbij. Ze is net 22 gewor
den.
Agassi omringt zich met mensen die
hem moeten beschermen tegen te veel
druk en spanning. Wanneer het erom
gaat Agassi als produkt te verkopen en
geld te verdienen, is het team uiterst
succesvol. Agassi heeft dank zij zijn op
vallende uiterlijk en zijn imago een grote
aantrekkingskracht. Hij weet hier munt
uit te slaan door zijn naam te verbinden
aan duizend en één produkten. Hij is de
eerste rock 'n roll tennisser geworden
met zijn afwijkende tenniskleding en
zijn opvallende kapsel. Zelfs de lengte
van zijn haar is contractueel vastgelegd.
Hoewel hij driemaal een grand-slamfina-
le heeft bereikt, heeft hij nog nooit een
grand-slamtoernooi gewonnen. Zijn
tweede jaar als prof verliep even slecht
als het eerste succesvol. Hij dacht er aan
er mee op te houden en zegt dat hij er
zelfs over heeft gedacht nog een stap
verder te gaan. „Ik heb het afscheids
briefje nooit geschreven, maar ik dacht
veel na over zelfmoord en wat mensen
ertoe beweegt zelfmoord te plegen. Een
groot deel van de tijd zat ik naar de tele
visie of gewoon in de lucht te staren".
Kwetsbaar
Agassi kwam echter terug en had vorig
jaar zijn meest succesvolle seizoen. Ach
ter al zijn bravoure en brutaliteit ligt een
diepgewortelde kwetsbaarheid. Waar
schijnlijk ook angst. Angst dat de trein
zal ontsporen, dat het produkt dat zo
handig en schaamteloos wordt verkocht
niet goed genoeg zal blijken, en angst dat
hij de verwachtingen niet zal kunnen
waarmaken. En de toekomst kan, zoals
Borg tot zijn schande heeft ondervon
den, wel eens het moeilijkste van alles
zijn. Want wat kan de toekomst je bren
gen, wanneer je al zo vroeg succes, geld
en verering hebt gekend?
(c) The Times
)g3-
!OOK - Bijna 500 gulden voor
n weekendje spanning? Nuchtere
(ederlanders hebben het er graag
roor over. De boekingen van een
loordweekend' van de Amster-
mse stichting Agatha, waarbij de
lotelgasten de oplossing moeten
ioeken naar mysterieuze moorden
ijdens het weekeinde, hebben een
inorme vlucht genomen. Initiatief-
iemer Sjaak Overbeke deed het
lee op in Engeland, het land van
iherlock Holmes, waar het publiek
:ich al jaren enthousiast stort in
iet zoeken naar de sleutel tot de
•lossing een moordplot. Overbeke
zakelijk compagnon Rob Mol-
deponeerden het handelsmerk
oordweekend' in Nederland en
irtten in 1986 met het eerste
loordverhaal: 'De verborgen
bat'.
Iu, vijf jaar later, spelen de 67 acteurs
i het bestand van stichting Agatha in
0 a 25 weekends. De hotelgasten wor-
en uitgenodigd voor een belangrijke ge-
eurtenis als de sjieke bruioft van Mar
ei Molenwijk en Klazien van der Wal,
f verzeilen in een cocaïnehandel van
rma Meesterwerk bv. Het aantal gasten
arieert van 20 tot 90. De weekends du-
en van vrijdagavond zeven uur tot zon-
drie uur.
inds kort zijn de activiteiten van de
tichting uitgebreid naar 'bedrijfsweek-
n nden', waar de pikante kenmerken van
goetet desbetreffende bedrijf en zijn perso-
Hieel worden verwerkt in het moordver-
Nieuw uit Amerika: het moorddi-
Ph3jer. Een schouwspel voor inspecteurs-in-
e die niet de behoefte voelen zich ac-
ïf in een raadsel te storten, aldus Rob
ïeelèlollee van stichting Agatha,
erlfl
ooiw rij dagavond
]<et statige landhuis openbaart zich on-
rwacht en imposant op een open plek
het bos, aan het eind van de oprij-
i. De zon weerspiegelt zich in ae
inenvijver in de parkachtige tuin
'ndom het buiten. Het is vrijdagavond
de opgewekte, goedgeklede gasten ar-
'eren druppelsgewijs.
•t zijn de zakenrelaties van het gedis-
;eerde firmantenduo Jacco Manschot
en Gerard Winter, Makelaars Beleg
gingsadviseurs te Amsterdam, die deze
exquise en smaakvolle locatie hebben
uitverkoren voor de viering van het eer
ste lustrum van hun bedrijf. De stem
ming onder de gasten is luchtig en ver
wachtingsvol. Niet vermoedend dat ze
binnen enkele uren verdacht zullen zijn.
Dubbel verdacht van een bloederige, or
dinaire steekmoord op een jonge prosti-
tuée en een geraffineerde vergiftiging
van een zachtaardige, sympathieke Lu
xemburgse makelaar.
Natuurlijk is alles nep. De mediterende
jongste vennoot Jacco Manschot bestaat
niet, net zomin als zijn vlotte partner
Gerard Winter, de zachtmoedige make
laar Walter, de gehaaide weduwe Natha
lie Floret, de stoere avonturierster Gem
ma Wildeman, 'de hypnotiserende Mira
en de frigide echtgenote Josien Winter.
De firma viert haar lustrum niet, de op
de display aangeboden villa's zijn niet te
koop, niemand gaat dood en de uitver
koren zakenrelaties zijn gewoon nieuws
gierige hotelgasten die zich de buiten
maatse huizen uit de koker van Man
schot Winter niet eens zouden kunnen
veroorloven.
Alleen het geheimzinnige landhuis met
zijn wirwar van gangen, trappetjes,
muisstille bedienden en antieke meubels
en tapijten is bedrieglijk echt. En al heb
ben de gasten dan vijfhonderd gulden
neergeteld om veel bloed, moorden en
intriges te mogen ervaren en zich in het
leven van gespeelde personages te kun
nen dringen tijdens dit 'moordweekend',
de sfeer in het hotel dwingt ontzag af en'
zaait twijfel.
Mij vergaat het niet anders. Onder het
motto 'mij houdt niemand voor de gek,
ik ben op alles voorbereid' controleer ik
het slot van mijn hotelkamer ongeveer
achttien keer. Toch bekruipt me een on
behaaglijk gevoel als ik onder de douche
sta. Een schaduw glijdt over het douche
gordijn en het water gaat langzamer lo
pen. Ik hoor het goed gecontroleerde ka-
merslot klikken. Stonden die bloemen er
nou al, vraag ik me af als ik de badka
mer uit kom. En dan hard lachen om
mijn eigen paranoia, totdat ik de deur
op een kier zie staan. De deur tegenover
de mijne staat open. Om het hoekje ont
dek ik een steile wenteltrap. De bocht
verdwijnt in het donker. Er klinkt een
klap en een halve seconde later sta ik
weer in mijn eigen kamer. Dit is hele
maal niet leuk.
Sjiek
Mijn tafelgenoten stellen zich voor. Ro
gier, in onberispelijke smoking, werkt als
Een (nep)lijk in een badkuip: het hoort er allemaal bij.
effectenmakelaar bij een Amerikaanse
firma in Amsterdam. Zijn echtgenote Ju
lie is dramatisch opgemaakt en draagt
een lange cocktailjapon van zwart kant.
Een vuistgrote rijnstenen tarantula staart
me vanaf haar schouder aan. Onge
vraagd deelt ze me mee dat ze na haar
verloving met Rogier bij de Amerikaan
se effectenmakelaardij weg wilde en bij
American Express in het zelfde gebouw
'is binnengelopen'. Het jonge, knappe
echtpaar is vergezeld van collega-make
laar en huisvriend Ewald, die me broeie
rig aanstaart van zijn kant van de tafel.
Hij draagt net als Rogier een Ameri
kaans tiendollarbiljet als vlinderstrik.
Julie buigt nu en dan samenzweerderig
over naar de huisvriend en legt vertrou
welijk een hand op zijn arm. 'Dat ligt er
wel heel dik bovenop', flitst er door mijn
speurdersgeest. Ik moet mijn lach onder
drukken, als de drie tegen de andere ta-
felgenotes, twee spontane jonge meiden,
beweren dat ze een huis willen kopen
van Manschot Winter. Mijn buur
vrouw speelt er heel handig op in en ver
FOTO: PERS UNIE
telt dat ze de vriendin van Walter is. De
drie glimlachen slechts en vragen waar
ze Walter dan wel ontmoet heeft. „Op
het kantoor van Manschot en Winter",
roept de buurvrouw na enige aarzeling.
Natuurlijk. We knikken allen instem
mend.
Aan een andere tafel zit Evert, aldus zijn
naambordje. Evert is het prototype van
een oude, gedistingeerde Engelse lord.
Hij wrijft regelmatig zijn perfect gekapt
zilveren puntbaardje, draagt een donker
blauw pak met vestzakhorloge en bezit
een wandelstok met een gouden knop.
Zijn familiewapen draagt hij in een ze
gelring, fluistert zijn buurvrouw met
ontzag. „Ik wist niet dat Nederland nog
levende adel rijk is", zeg ik tegen mijn
tafelgenoten, inwendig de acteurs com
plimenterend met hun onbetaalbare ty
petjes.
Vergif
Ewald is een beetje misselijk en laat zijn
garnalencocktail staan. Rogier en Julie
tonen zich erg bezorgd en dringen erop
aan dat Ewald Rogiers wondermiddeltje
tegen katers en andere vormen van on
welzijn probeert. Ewald kijkt me af en
toe meelijwekkend ziekjes aan en accep
teert uiteindelijk Rogiers poedertje. Ik
schrijf de exacte tijd op van Rogiers ver
trek en terugkomst, die het wondermedi-
cijn in zijn kamer gaat halen. Het eerste
lijk zal niet lang op zich laten wachten,
denk ik, mezelf feliciterend met deze lo
geplaats.
Inderdaad. Twee minuten later zakt
Walter kreunend in elkaar. Dood. Mijn
buurvrouw springt op en knielt naast het
onbeweeglijke lichaam. Wanhopig streelt
ze Walters lijkbleke gezicht. Een gelach
stijgt op uit de eetzaal en een zekere Bert
roept: „Hij was toch een rotzak". Ver
scheidene mensen pakken Walters hals
en verzekeren dat ze nog slagaderklop
pingen voelen. Rogier maakt foto's. Ie
dereen vindt zichzelf erg slim. Zij weten
wel dat 'het' niet echt is. Ik vind mezelf
helemaal niet slim. Ik begrijp er niets
meer van.
De drie beginnen enthousiast in hun no
titieboekjes te schrijven en aan Gemma,
die nu naast me zit te snikken, slimme,
scherpe vragen te stellen. Ik word vuur
rood als ik terugdenk aan mijn vragen
over hun relatie, die ik hun stelde in de
volle overtuiging dat ze 'er bijhoorden'.
Niet dus.
De inspecteur arriveert en verheft zijn
stem in de rumoerige zaal: „Wie heeft
Walter Reveling vergif toegediend?"
Even is het stil, iedereen lijkt geïmpo
neerd door de gewichtige verschijning
van de politie. In Walters koffer is een
briefje gevonden van ene Cor. die echt
geld wil zien anders 'sal hij de boel effe
kome verbauwe'. Een nettere versie van
de eisbrief is ondertekend met N.N.
Stuk één en twee voor de be wijskamer.
Die nacht slaap ik slecht. Ik puzzel zin
loos met de gegevens, hoor geluiden op
de gang, de deur springt weer eens open
en midden in de nacht hoor ik een zacht
geschuifel, gevolgd door wegstervende
voetstappen. Het belooft een lang en
spannend weekend te worden...
■ftjidóeGouACMit'
