Leidse Courant | 1991 | 29 juni 1991 | pagina 13

Commissie moet
breuk repareren

itussen bewoners

"en De Sleutels

STAD OMGEVING/KUNST/RTV

nte Barbara's Tuin viert openingsfeest

Restauratie van de
Stadstimmerwerf na veel
ups en downs afgesloten

- [EEK EINDE

K. de Vries nieuwe
gemeentesecretaris

DECORETTE. DAAR WORDT EEN HUIS VROLIJK VAN

ZATERDAG 29 JUNI 1991 PAGINA 13

IVf

dia

,EIDEN Het bestuur
van de woningbouwver-
■niging De Sleutels wil
"o een onafhankelijke on
derzoekscommissie in het
even roepen. Deze moet
oven tafel zien te krij-
en waarom het overleg
ussen De Sleutels en de
jewonerscommissies
Jteeds misloopt en begin
ur^eze maand zelfs volle-
lig is afgebroken, en op-
ossingen aandragen om
ien dergelijke ontsporing
-jin de toekomst te voor-
Bomen.

instPe woningbouwvereniging
*il niet wachten op het
wartboek van de bewoners-
pmmissies, dat waarschijn-
jk na de zomervakantie
laar is. Daarin inventarise-
iTifen de commissies alle klach-
a die in de verschillende
lurten leven, en die ertoe
MB lebben bijgedragen dat het
verleg met de woningbouw-
ireniging is opgeschort. Ook
EN( e P0Sltieve dingen, voorzo-
am er die er zijn, komen in het
jpport aan de orde. De be-
merscom missies trokken
:h begin juni de een na de
ider terug uit de bewoners

raad, omdat ze geen heil
meer zagen in verder over
leg, De Sleutels zou zich nau
welijks iets aan de bewoners
commissies gelegen laten lig
gen. Er zouden allerlei belof
tes worden gedaan, zonder
dat er concreet iets veran
dert. De bewonerscommissies
voelden zich machteloos te
genover een 'bureaucratisch
apparaat'.

Welles-nietes

De Sleutels is van mening
dat het weinig zin heeft om
op dit moment met beide
partijen om de tafel te gaan
zitten. „Dat wordt ongetwij
feld een welles-nietes spelle
tje. Daar schiet niemand iets
mee op", denkt voorzitter
J. de Geus. Bovendien ziet
De Geus weinig heil in het
bezitten van een zwartboek
alleen. „Het kan een werk
baar instrument zijn voor een
onderzoekscommissie. Los
van de incidenten die daar
mee boven water komen,
moeten er structurele oplos
singen komen, anders zitten
we over een half jaar wéér
met een rapport". De Geus
verwijst hiermee naar het
participatie-reglement, waar
over bestuur, medewerkers,
bewoners en leden zich bij de

presentatie ervan vorig jaar
alleen maar lovend uitlieten.
De Sleutels stelt dan ook
voor om dit reglement, waar
in onder meer de inspraak
van de bewoners-organen is
geregeld, als uitgangspunt te
nemen bij het instellen van
de onderzoekscommissie.

Zere plek

Een onafhankelijke onder
zoekscommissie is het laatste
redmiddel om weer met el
kaar verder te kunnen nadat
de lucht is opgeklaard. De
Sleutels stelt de bewoners
commissies voor, om geen le
den van de bewonersraad en
ook geen eigen medewerkers
in de commissie te zetten.
Kans op succes is er alleen,
wanneer één bestuurslid, één
door de bewonersraad aan te
wijzen vertegenwoordiger en
één persoon van de Stichting
Welzijn deel uitmaken van
de commissie. „Alleen een
onafhankelijke commissie is
in staat om de vinger op de
zere plek te leggen. Laten we
daarom niet zelf dokterje
gaan spelen, maar een onpar
tijdige groep de diagnose la
ten stellen", vindt De Geus.
De Sleutels verwacht op kor
te termijn een reactie van de
bewonersraad.

IBURG Bewoners van de Rijnsburgse
Sinte Barbara's Tuin houden vandaag een
openingsfeest van hun wijk. Hoewel de
in de wijk al geruime tijd geleden wer-
opgeleverd vieren de bewoners nu pas
omdat deze maand ook de bestrating van

de wegen werd afgerond. Op het programma
staan ondermeer een straattekenwedstrijd, pop
penkast en een optreden van het Harmonieor
kest Voorschoten. Tijdens de festiviteiten zal
een deel van de wijk afgesloten worden voor
verkeer.

NOG ZES APPARTEMENTEN TE HUUR

LEIDEN De grond
bleek ernstig vervuild te
zijn en moest worden af
gegraven tot op 7,5 meter
diepte. Op het terrein
brak brand uit. De pan
nen woeien van het dak
bij de grote stormen van
vorig jaar en alsof het al
lemaal nog niet erg ge
noeg was bleken de eeu
wenoude balken te zijn
aangevreten door de bon
te knaagkever. Niets is de
restaurateurs bespaard ge
bleven bij de restauratie
van de Stadstimmerwerf
maar gistermiddag kon
het project, dat anderhalf
jaar langer duurde dan
waarop was gerekend,
toch definitief worden af
gesloten.

Voorzitter C. van der Weijden
van de Stichting tot Exploita
tie van Bejaardencentra leek
het zelf nauwelijks te geloven:
de restauratie van de Stad
stimmerwerf is werkelijk ach
ter de rug. Drie jaar heeft de
restauratie van de monumen
tale, uit 1612 daterende Stad
stimmerwerf geduurd, ander
half jaar langer dan was voor
zien. De ontdekking dat de bo
dem onder de te bouwen ap
partementen ernstig was ver
vuild door onder meer creo
soot, waarmee hout wordt
geïmpregneerd, gooide roet in
het eten.

„De aanzet was door de stich
ting, de architect en de aanne
mer gegeven, iedereen was
klaar om te beginnen en dan
kom je zoiets tegen". De mees
te werkzaamheden moesten
worden stilgelegd en voor sa
nering moest de bodem steeds
dieper worden afgegraven.
Het had ook anders gekund,
door bijvoorbeeld slechts en
kele meters af te graven en op
de vuile grond een schone laag
te storten, maar de stichting
vond dat geen goede oplossing.
„Het moest toch worden

schoongemaakt en we vonden
dat het dan ook goed moest ge
beuren". Dat was echter ook
de duurste oplossing, waar.voor
de gemeente Leiden diep in de
buidel moest tasten. Zij moest
de kosten, 3,5 miljoen gulden,
voorschieten die later door de
provincie zal worden terugbe
taald.

Demotivatie

„Het ergste was echter de de
motivatie. Je had het idee als
of het nooit afkwam", vervolgt
Van der Weijden. Gistermid
dag kon dan toch een punt
worden gezet achter de groot
ste restauratie die de Stichting
ooit ter hand nam en ruim tien
miljoen gulden heeft gekost.
In het historische pand, dat tot
enkele jaren geleden onderdak
bood aan de Gemeentewerken,
zijn 33 appartementen voor
ouderen gebouwd. Zes ervan
staan, ondanks de lage huur,
nog leeg. De voorzitter wijt dat
aan de beperkingen die een
oud gebouw met zich mee
brengt: schuine balken, kleine
ramen, het ontbreken van
vensterbanken voor de sanse-
vieria's en de geraniums.
Het echtpaar Nelemaat lieten
zich daar niet door afschrik
ken. „Je krijgt toch niet vaak
de kans om op zo'n uniek
plekje te komen wonen. Wij
woonden in een nieuwbouw-
flat in Spijkenisse, kregen van
onze dochter de tip om hier
eens een kijkje te nemen en
waren verkocht". Pas een
week geleden betrokken zij
hun drie-kamerappartement,
dat gebouwd is in de voormali
ge smidse.

Heimwee

De verhuisdozen staan nog in
de gang maar de woonkamer
is, op een boekenkast na, vol
ledig ingericht en heimwee
naar vensterbanken hebben ze
niet. „We zijn toch vaak weg".
Beide zitten ze nog vol met
ideeën over hoe het nog mooi
er kan worden en over het uit
zicht vanuit het schuine dak
raam op de Hollandse luchten
raken ze niet uitgepraat. „Het
is werkelijk prachtig. We ho
pen echt dat dit ons laatste
huis zal zijn".

LEIDEN Het college
van B en W wil de 42-jari-
ge K. de Vries uit Delft
voordragen als gemeente
secretaris. Wanneer de
voordracht door de ge
meenteraad wordt be
krachtigd, wordt De Vries
per 1 november de opvol
ger van H. Lodder, die in
de vut gaat.

De nieuwe gemeentesecretaris
komt uit het bedrijfsleven, en
is sinds 1976 lid van de ge
meenteraad in Delft voor het
CDA. Daar vervulde hij van
1982 tot 1990 een wethouders
functie, met in zijn portefeuille
Welzijn, Sociale Zaken, Werk
gelegenheid, Cultuur en
Emancipatie. Ook Minderhe
denbeleid, Mediabeleid, Orga
nisatievernieuwing en Mana
gementontwikkeling behoor
den tot zijn taakgebied. Als lid
van de commissie-Schaefer,
die de mogelijkheden van soci

ale vernieuwing onderzoekt,
heeft De Vries zijn sporen ver
diend.

Op dit moment is de toekom
stige gemeentesecretaris onder
meer in de weer als redacteur
van CD/Actueel. het opinie
magazine van het CDA, en als
lid van de universiteitsraad
van de Vrij^Uniyersiteit in
Amsterdam.

De nieuwe gemeentesecretaris
krijgt een hoofdrol toebedeeld
in de reorganisatie van het ge
meentelijk apparaat. Als 'ver-
andermanager' zal hij de kar
van de reorganisatie moeten
trekken en zelf ook ideeën
moeten aandragen voor de
herinrichting. De benoeming
van de nieuwe secretaris heeft
heel wat voeten in de aarde
gehad, nadat bleek dat zich
geen geschikte kandidaat uit
één van de doelgroepen
vrouwen of etnische minder
heden aandiende. Intern
kon evenmin een geschikte
kandidaat worden gevonden.

Met het opsteken van een originele gaslantaarn sloot P. Pennekamp, hoofd Ouderenbeleid van het
ministerie van WVC en achterkleinzoon van een echte lantaarnopsteker, officieel de restauratie af.

FOTO: WIM VAN NOORT

'tie

~.^gen: Frank Buurman,
dolf Kleijn en Marieta

r Oft.

"giaat

kopiëren van het werk
u anderen is in de regel een
"Jstreden en zelfs strafbare
c. Er worden heel wat pro
plagiaat gevoerd.
Amsterdamse kunstenaar
de Baat plagieert zichzelf,
dat wordt hem in Leider-
p in ieder geval niet in
ik afgenomen. Het verzets-
nument dat de kunstenaar
ilkaar zette voor deze ge
le en dat aan de Kerk-
werd neergezet lijkt ver-
it veel op een werk dat
der voor het Noorder Die-
irk in Emmen werd gefa-
;rd. Burgemeester Brug-
nan van Leiderdorp kan
wel zeggen dat de meeste
svafstenaars in een bepaalde
cl' werken en dat hun wer-
.Lj» enige gelijkenis vertonen,
ar in dit geval bestaat het
;e verschil eigenlijk uit het
likte materiaal. Verder is
ïitelijk sprake van twee
ïtieke „staartstukken van
raket". Jan de Baat sprak
^eiderdorp beeldend van de
Irale pilaar van graniet, die
Lamenleving voorstelt, die
tracht te bevrijden uit de
ïn greep van de bezetter,
'mboliseerd door de raket
gels van roestvrij staal,
de kunstenaar in Emmen
'ertellen had over zijn ont-
w rp is niet bekend. Hij noem-
n) het daar „Back to the
rtm'ts", een nogal cryptische
ing schrijving voor een abstract
jfl||stwerk dat tussen zulke
(te zaken als leeuwen,
M rs, neushoorns, apen en gi-
es staat. Diverse Leider
iers voelen zich nu voor
gezet. Niet in de laatste
ts oud-verzetsman Chris
ser uit Leiderdorp, die
vele jaren heeft ingezet
een tastbare herinnering
de gruwelen van de twee-
vereldoorlog. Hij voelt zich
het „lopende handwerk"
De Baat, waar een prijs
de aan hangt van 75.000
fen, behoorlijk bekocht,
r de kritiek op het kunst
dat in de Leiderdorpse
lond oneerbiedig het
atorium" wordt ge
ld, wordt in ieder geval
'komen dat de staartstuk
door het gehele land ver-
n h ;n met steeds weer een an-
wei B aan situatie aangepaste
Wrijving. Dat zou de beel-
1 tf ide kunst namelijk nogal
nn tonig maken.

iprii

If gezonken (1
dsleden zijn net mensen,
blijkt maar weer uit de
ovaties van een groepje

Welk huis zou niet willen
kiezen uit prachtige stoffen,
bijpassend behang,
alle kleuren verf,
zonwering op maat, modern
tapijt en leuke accessoires.

DE KEMPENAERSTRAAT 59
OEGSTGEEST
TEL. [phone]

Kunstenaar Jan de Baat bij een maquette van het herdenkings
monument in Leiderdorp. Het kunstwerk beeldt uit hoe de sa-
voor het Noorder Dierenpark in Emmen. „Back to the roots" is de menleving zich ontworstelt aan zijn bezetter.

FOTO: WIM VAN NOORT

Leidse psychologiestudenten
die voor hun studie vorige
maand een vergadering bij
woonden van de raadscommis
sie voor financiën. Ze deden
dat om een hen onbekende
groep te observeren. De Stu
denten vielen met hun neus in
de boter met de vergadering
waar wethouder Steven de
Vreeze juist het pakket met
voor tien miljoen aan mogelij
ke. bezuinigingen presenteer
de.

Het was een bijeenkomst waar
politici elkaar ouderwets vlie
gen afvingen. Oppositieverte
genwoordigers Pex Langen-
berg (D66), Theo van der Nat
(VVD) en Cor Vergeer (SP)
lieten wat tandenknarsend
blijken dat ze vonden wel erg
weinig te zijn betrokken bij de
voorbereidingen tot de bezui
nigingen. Voor de studenten
moet het leerzaam zijn ge
weest.

In hun verslag constateren ze
dat het er soms rumoerig aan
toe ging. Er werd veel gela
chen en gegiebeld. En er wa
ren onderonsjes. „Er werd veel
in subgroepjes gepraat", heet
het observerend. Ook het
doorgeven van een zakje
snoep was ook storend. Wie
aan het woord kwam, was
vaak breedsprakig en zei ook
wel heel veel „eh

Aardig is ook de constatering
dat voorzitter De Vreeze zich
niet altijd inspande om het
vertrouwen van de groep te
krijgen. Nadat Theo van der
Nat twee keer naar de inhoud
van een map met niet bekend
gemaakte voorstellen had ge
vraagd, beet De Vreeze hem
doodleuk toe: „Ik vraag u toch
ook niet naar de inhoud van

t abstract heeft gegeven.

uw koffertje". Dat was volgens
de studenten een staaltje van
„dysfunctioneel" gedrag. Ge
drag dus dat niet bijdraagt tot
het doel van de discussie.
De Vreeze deed wel meer niet
goed. Pex Langenberg moest
drie keer herhalen dat het be
zuinigingsstuk al te summier
was voor hij een antwoord
kreeg. Noodgedwongen be
diende hij zich van de „han
gende grammofoonplaat-tac
tiek" aldus het het verslag van
de studenten

Half gezonken (2)

Op aandringen van De Vreeze
gaven de twee studentes die
dat verslag schreven donder
dag uitleg. Dat werd een soort
mini-college over onderhande
lingen en vergaderingen.
Compleet met instructieve vi
deo en lichtbeelden. Dat was
wel nodig want, zo hielden de
studenten de geboeid luiste
rende commissie voor, ook zij
hadden gemerkt dat de be
langstelling voor politiek te
rugliep. En de vergadertech
niek droeg niet bij tot verbete
ring daarvan.

Een aantal politici was stil van
de spiegel die hen met veel
verve was voorgehouden door
de jonge studentes. Maar dat
weerhield Steven de Vreeze er
niet van om hen voor te hou
den dat politiek toch ook iets
anders hoort te zijn dan het
volgens een model in harmo
nie te onderhandelen. Tegen
stellingen horen duidelijk te
worden, daarvoor zijn er nu
eenmaal verschillende partij
en. Zo luidde zijn uitleg.
De ook aanwezige Britse inte
rim-manager Bruce Jamieson,
werkzaam bij de directie fi-

FOTO: BOUDEWIJN BENTING

nanciën, blikte nostalgisch te
rug op zijn eigen studententijd.
Hij had ooit hetzelfde soort ob
servaties moeten doen. En was
net zo teleurgesteld in de ma
nier van discussiëren van En
gelse politici. Maar, zo had zijn
docent hem voorgehouden, de
politiek is als het om discussie
gaat, net een half gezonken
schip. Het blijft wel drijven,
maar het komt heel moeizaam
vooruit.

Het klinkt troostend voor de
studentes. Maar of die weten
schap de belangstelling voor
de plaatselijke politiek stimu
leert?

Inhalen

Bij de entree van Ter Aar
heerst een grote bedrijvigheid.
Vrachtwagens rijden af en
aan. Diverse hijskranen zijn al
van verre te zien. Gisteren
werd de eerste paal geslagen
voor de uitbreiding van het
gemeentehuis. De contouren
van een nieuwe weg van de
driespong in de richting van
het gemeentehuis zijn ook al
zichtbaar.

Het verkeer kan gewoon door
die drukte heen rijdén. Een
gewaarschuwd mens telt voor
twee, zo moeten ze bij de pro
vincie hebben gedacht. Diver
se verkeersborden maken de
automobilisten namelijk attent
op een inhaalverbod en op het
verbod om harder te rijden
dan 50 kilometer per uur.
Neem nu de Ringdijk: een
smalle dijk, waar je met de
auto bijna stil moet staan om
een tegenligger te passeren.
Nu ineens staat er een bord:
verboden in te halen. Dit bord
staat bovendien nog vlak voor

ig vla

de vrij scherpe bocht met

daarin een veerooster, bij bak
ker Vuyk.

Op dezelfde plek geldt nu in
eens ook een verbod om har
der te rijden dan 50 kilometer
per uur. Ervaring leert dat er
veel moeite moet worden ge
daan om over die dijk harder
dan 50 te rijden. Immers als ie
niet moet remmen voor de
veeroosters, dan is het wel
voor koeien, schapen, honden,
fietsers of voetgangers. Zelfs
een gerenommeerd autocou
reur als Alain Prost zou hier
niet naar 50 kunnen accelere
ren. Ook tegenover het ge
meentehuis, waar de weg zich
als een smalle éénbaansstrook
om de kerk heenslingert, staat
een inhaalverbod. Maar ook
daar zou zelfs de grootste
waaghals die inhaalstünt
waarschijnlijk nog niet kun
nen uitvoeren. De provincie
denkt waarschijnlijk dat alle
inwoners van Ter Aar op trac
toren rondrijden en dat elke
automobilist ze koste wat kost
wil inhalen.

Absurd

De gemeente Ter Aar voert
een absurd beleid. Dat vindt
bakker Ad Otto, tevens secre
taris van de ondernemersvere
niging Langeraar. Wat wil het
geval: de onndernemers moch
ten van burgemeester Piet
Verhoef grotere verwijzings
borden neerzetten. Daarmee
werd verwezen naar het cen
trum van Langeraar, dat door
werkzaamheden aan de Lan-
geraarsebrug niet meer recht
streeks te bereiken is. De bor
den werden door de onderne
mersvereniging zelf gemaakt.
Er werd 1100 gulden aan uit
gegeven. In samenwerking

met gemeentewerken werden
de borden geplaatst. Kennelijk
was dat niet bekend aan de di
recteur van gemeentewerken,
de heer Ruhe. Dat is geen man
die de hele dag passief achter
zijn bureau zit. Hij zag de bor
den, vond het waarschijnlijk
geen gezicht en verwijderde ze
eigenhandig. Met een ferme
zwaai werden ze in de berm
geworpen. Een fraai staaltje
van het vage beleid dat de ge
meente Ter Aar richting on
dernemers voert, vindt Ad
Otto. „Het wordt tijd dat som
mige mensen op het gemeente
huis'zich realiseren dat ze niet
in een ivoren toren zitten en
dat ze er eigenlijk voor ons
zijn", meldt hij in een fax.
Ook het vuilcontainerbeleid in
Ter Aar brengt is voor de on
dernemers niet erg duidelijk.
Zo stelt het voltallige college
van burgemeester en wethou
ders dat iedereen net zoveel
groene containers krijgt als
grijze containers. Wethouder
Van Rijn voert echter nog een
nevenbeleid voor zichzelf al
leen want hij houdt vol dat ie
dereen maar één groene con
tainer krijgt. En daar hebben
de ondernemers absoluut niet
genoeg aan. Trouwens, scholen
en veel particulieren ook niet.
En daar komt dan nog een ab
surde prijsverhoging richting
ondernemers bij, stelt Ad Otto.
„We willen best meewerken
met de gemeente maar zo'n
autoritair beleid mag best an
ders", vindt hij. Het lijkt er in
derdaad op dat de individuele
bestuurders in Ter Aar wel
erg solistisch bezig zijn. Het
wachten is nu nog op bijvoor
beeld gemeentesecretaris
Vonk die eigenhandig de
koopavond afschaft.