annis Kounellis' zoektocht
laar nieuwe Europese cultuur
ylians historisch juiste keuze
ïtuele ontwikkeling toneel
ïntrale thema Theaterfestival
Poetry International
blijft dichtersfestival
NST/RTV
EcidóeSowumt
WOENSDAG 12 JUNI 1991 PAGINA 17
dtjand Festival, Nederlands Dans Theater: Jiri Kylian-
dlwpeclief: 'Stoolgame', 'Sarabande' en 'Overgrown
t ,y. At&T Danstheater, Spui Den Haag, gisteravond,
yond afsluiting voorstellingenreeks.
aak al zijn sommige Kylian-balletten in
etT retrospectieve reeks wat gedateerd,
adL zelfs plastisch craquelé geworden,
^jtorisch is deze keuze van het Neder-
eejds Danstheater altijd verantwoord.
imuziek blijft fundamenteel, zelfs als deze
loals in 'Sarabande', waarin een Partita van
jh elektronisch geweld wordt aangedaan
it als muzikale mandekking en ter verster-
onlustgevoelens en zeer lijfelijk ge
rucht. Hier nog net geen happening, ondanks
de grimasserende geintjes en de soms erg goed
kope gekte. De bewondering voor de zes zwoe
gende en zwetende mannen blijft oprecht,
evenals de surrealistische prikkeling.
Het zestien jaar oude 'Stoolgame', heel in de
verte herinnerend aan het Laatste Avondmaal,
heeft een wat overtrokken slot. Iedereen be
grijpt echter dat de Tsjech Kylian choreogra
fisch niet kon zwijgen toen in zijn vaderland de
Praagse lente om zeep werd geholpen. In het
derde ballet, 'Overgrown Path' vol met kleine
intieme bewegingen die toch een grote helder
heid suggeren, spelen de vrouwen een domi
nante rol. Evenals trouwens Walter Nobbe's de
cor dat de dieptewerking van Janaceks met zie-
lepijn geschreven pianocyclus structureel over
tuigend bevestigt. Het valt op dat in Kylians
muziekkeuze de laatromantiek vaak nog net
over de schouder van de componisten meekijkt.
Gestolen
Picasso's
mogelijk naar
Europa
TORONTO De tekeningen
van onder anderen Picasso,
Matisse en De Koning, die
maandagochtend zijn gestolen
bij een inbraak in een galerie
in de Canadese stad Toronto,
worden wellicht naar Europa
verzonden om daar aan de
man te worden gebracht. Dit
hebben de politie en de besto
len galeriehouder meegedeeld.
De waarde van de ontvreemde
kunstwerken wordt geschat op
ruim twee miljoen gulden.
Paul McCartney maakt
oratorium voor Liverpool
LIVERPOOL De wereldpremière van Paul McCart
ney's 'Liverpool oratorium' vindt op 28 en 29 juni plaats
in de Anglicaanse kathedraal van zijn geboorteplaats Li
verpool. Het negentig minuten durende muziekstuk,
waarin acht handelingen zijn verwerkt, gaat over
McCartney's jeugd in de Britse havenstad. Het werk
waarvoor driehonderd musici nodig zijn, zal worden uit
gevoerd door het Royal Liverpool Philharmonic Orches
tra en Choir, het koor van de kathedraal en vier solisten:
sopraan Dame Kiri Te Kanawa, mezzo-sopraan Sally
Burgess, tenor Jerry Hadley en bas-baraton Willard Whi
te. Het 'Liverpool oratorium' is het eerste klassieke werk
stuk van McCartney, die het schreef met Carl Davis, die
zijn sporen verdiende als tv- en filmmuziek-componist,
ter gelegenheid van het honderdvijftig-jarig bestaan van
de Royal Liverpool Philharmonic Society. Het oratorium
wordt ook op de plaat gezet.
NCRV bereid tot hogere eigen bijdrage
HILVERSUM De NCRV is bereid de eigen financiële bijdrage
aan programma's te verhogen als de overheid op haar beurt de
omroepbijdrage „bescheiden" optrekt met tien gulden. Verder
moeten regels die publieke omroepen belemmeren om zelf inkom
sten te werven, opgeheven worden. Dit voor de publieke omroep
nieuwe standpunt, werd gisteren ingenomen door voorzitter mr.
A. Herstel tijdens de verenigingsraad van de NCRV.
Tot nu toe hebben omroepen zich fel verzet tegen een hogere bijdra
ge. Maar Herstel vindt wel dat er voorwaarden aan verbonden
moeten zijn. Van de NCRV mag gevraagd worden bij te dragen aan
de kosten van programma's, „als wij dan ook mogen bepalen hoe wij
die voor de eigen bijdrage benodigde gelden willen verwerven", aldus
Herstel. Hij wees daarbij op onder meer de belemmeringen die om
roepen hebben bij het publiceren van uitgaven en commerciële ne
venactiviteiten. Het door minister d'Ancona in haar Pinksternotitie
geuite voorstel het lidmaatschap van de omroepen te verhogen met 25
gulden, om zo het bestel met 125 miljoen gulden te spekken, achtte
Herstel „onaanvaardbaar hoog". Hij acht een lager bedrag echter wel
bespreekbaar.
ÏEDE KAMER LAAT KANS LIGGEN MET AFWIJZING VAN 'KOLENKIT'
81 was er een expositie van Kounellis in het Van Abbemu-
in Eindhoven, met onder meer deze brandende schoor-
foto: van abbemuseum
DEN HAAG „Een goed
kunstwerk cultiveert de
twijfel", zei de Italiaanse
kunstenaar van Griekse
afkomst Jannis Kounellis
vorig jaar naar aanleiding
van de twee grote over
zichtsexposities die toen
van zijn werk in Amster
dam en Den Haag werden
gehouden.
Afgaande op de twijfel die zijn
ontwerp voor een monument
voor het nieuwe Tweede Ka
mer-gebouw wekte onder Ka
merleden, betreft het hier dus
een goed kunstwerk. De ko
lenkit, zoals het schetsblaadje
in de volksmond is gedoopt,
was zelfs zó goed dat de twijfel
het won van de rede. Kounel
lis wordt bedankt, maar we
hebben toch liever iets anders,
zo beslisten de Kamerleden.
Waarmee het cadeautje dat de
toenmalige minister Brinkman
(wvc) ter opvijzeling van zijn
cultureel imago de natie had
toebedacht, bij een andere
groothandelaar in kunsten ge
kocht dient te worden. Het
'aardse' werk van Kounellis
lijkt niet meer voor plaatsing
in aanmerking te komen.
Kounellis staat bekend als een
moeilijk kunstenaar, in de zin
van moeilijk te begrijpen. De
kleine, besnorde Griek, die
sinds hij op 17-jarige leeftijd de
deur in Piraeus achter zich
dichttrok in Rome woont,
heeft een oeuvre dat geken
merkt wordt door felle tegen
stellingen. Hard tegenover
zacht en beweegbaar materi
aal. Staal tegenover katoen,
harde keramiek tegenover
zoete grappa, cactussen tegen
over stalen bakken. En, in bij
na alle tentoonstellingen aan
wezig, kolen. Kolen in zakken
tegen een muur van stalen
platen, een ton kolen op de
vloer van een galerie, een berg
steenkool op een kar met wie
len, of op een stalen vlonder.
En voor de blikvanger van
Nederland, het Tweede Ka
mergebouw, had hij dus ge
dacht aan een gietijzeren
rechthoek, afgetopt met kolen,
met op het onderste gedeelte
een spreuk uit de grondwet.
„De sokkel draagt dus geen
ruiter, engel of ander symbool
van door de hemel verleende
macht, maar een hoop uit aar
de gedolven energie", zo luid
de de tekst bij de aanbieding,
die velen tegen de haren in
streek vanwege de atheïstische
strekking.
Handicap
„Het weergeven in taal van
Kounellis' beelden kan de es
sentie niet raken", schreef de
beeldende kunst-recensent
van Elsevier vorig jaar. Mis
schien is dat ook het grootste
probleem van de kunstenaar
zelf, die zich behalve door een
voor velen onbegrijpelijk
kunst-idioom ook nog verbaal
gehandicapt weet door het feit
dat hij alleen Grieks en Ita
liaans spreekt. Het gesprek dat
hij indertijd had met de Ka
mercommissie die zich over
zijn ontwerp moest buigen, zal
dan ook niet veel verduidelijkt
hebben.
Wie is Kounellis? Gezagheb
bende kunstconservatoren, on
der wie Fuchs van het Haags
Gemeentemuseum en Beeren
van het Stedelijk in Amster
dam, lopen met hem weg. De
toonaangevende musea voor
moderne kunst in zowel Euro
pa als Amerika rollen vech
tend met elkaar over straat om
exposities van zijn hand in
huis te kunnen halen. De Do-
cumenta in Kassei, de Biënna
le in Venetië, de beeldenpar
ken in Sonsbeek, ze zouden
worden afgebrand als ook
Kounellis er niet zijn bijdrage
aan zou leveren. Een multi-
kunstenaar, die ook op de the
aterpodia vertegenwoordigd is,
zoals onlangs nog met zijn de
cors voor de opera's 'Neither'
en 'Die Gluckliche Hand' bij
de Nederlandse Opera in het
Muziektheater.
Arte Povera
Kounellis komt voort uit een
beweging die bekend staat als
de 'Arte Povera', de arme
kunst, die door de een wordt
gezien als een richting die
voornamelijk onverkoopbaar
is, door de ander als aandui
ding voor een stroming waarin
soberheid troef is. Een experi
mentele groep voornamelijk
Italiaanse kunstenaars, al be
hoorden in de hoogtijdagen
van deze stroming (de jaren
zestig) volgens deskundigen
ook buitenlanders als Joseph
Beuys, Gilbert George en
Lawrence Weiner hiertoe. De
politieke idealen van de toen
malige jeugd, die streefde naar
verandering, zich verzette te
gen traditionalisme, zouden
zijn terug te vinden in het
werk van de Arte Povera.
Maar Kounellis eigen verkla
ring luidt anders: „We hadden
geen manifest. En al hadden
we sympathie voor de idealen
van die tijd, we hadden geen
antwoorden op politieke pro
blemen. Wat de kunstenaars
met elkaar verbond was een
affiniteit, het verlangen naar
zuiverheid en de wil om een
nieuwe taal te ontwikkelen die
in staat was de werkelijkheid
weer te geven. Niet in de zin
van een realistische weergave,
maar om de ware werkelijk
heid, die dieper ligt en veel
meer omvat, opnieuw te ont
dekken en te laten zien. Kunst
ontstaat uit een gevoel van ge
mis, uit het verlangen iets
nieuws te maken uit de leegte.
Dat is niet een verstandelijke
beslissing, maar iets heel
breekbaars, een gevoeligheid,
intuïtief", aldus Kounellis in
een van zijn weinige wat dui
delijker uitspraken.
Opzienbarend
Die* intuïtie kreeg onder meer
gestalte in een van zijn meest
opzienbarende exposities, in
een Romeinse galerie aan het
einde van de jaren zestig.
Daarop stonden twaalf paar
den, met touwen vastgebonden
aan de muur. De geur van
paardestront en -pis was een
wezenlijk onderdeel van de
ervaring van het kunstwerk,
dat in de opvatting van Kou
nellis zowel geroken, gehoord,
gevoeld als bekeken moest
kunnen worden. En dat ge
beurde dan ook. De expositie
veroorzaakte een commotie,
waarbij die rond het beeld
voor de Tweede Kamer niet in
de schaduw kan staan.
Het was mede door dit soort
'eye-openers', waarin Kounel
lis c.s. die diepere werkelijk
heid trachtten vorm te geven,
Aan de muren, bevestigd op stalen platen, hangen jute zakken gevuld met kolen. In het midden
keramiek, gevuld met wijn. De foto werd gemaakt op de tentoonstelling van Kounellis in het Stede
lijk Museum in Amsterdam. foto: stedelijk museum
kunst naar zijn gevoel steeds
meer neigde naar oppervlak
kigheid, in gang gezet door
een vooral in Amerika actieve
kunstmarkt die „een spiraal
van vraag en aanbod had ge-
crëeerd". Kounellis: „Met 'cen-
traliteit' bedoel ik geen centra
le macht, en in geen enkel op
zicht een politieke macht,
maar een centraal uitgangs
punt dat ons helpt de cultuur
opnieuw te definiëren. In de
tijd dat de kathedralen werden
gebouwd was er een eenheid,
een besef van gemeenschappe
lijke bedoelingen, centraliteit.
Voor de beide wereldoorlogen
was er een soort positieve gis
ting waaruit nieuwe kunst kon
ontstaan. Dat is verdwenen.
Als kunstenaar kan ik slechts
verwijzen naar mijn gevoel
van gemis. De vraag is wat we
met 500 miljoen Europeanen
kunnen doen om die positieve
gisting weer te herscheppen,
zodat er weer kunst kan ont
staan die werkelijk van belang
Museumdirecteuren hekelen
afwijzen beeld Kounellis
AMSTERDAM Het voorstel van minister D'An
cona van WVC om bij het nieuwe gebouw van de
Tweede Kamer een beeld van Kounellis te plaatsen
is onzorgvuldig behandeld en dient opnieuw beoor
deeld te worden. Dat vinden directeuren van Ne
derlandse musea in een brief aan Kamervoorzitter
Deetman.
Volgens de schrijvers van de brief diende de kamer zich te
onthouden van kunstkritische oordelen en verdienden Kou
nellis en het beeld „qua intentie en als concept van een al-
lerwege gerespecteerd kunstenaar" een zorgvuldiger behan
deling. De directeuren, onder wie die van Boymans van
Beuningen en het Stedelijk Museum Amsterdam, menen dat
Kounellis' werk onvoldoende is bestudeerd.
die de Grieks-Italiaan zijn
faam bezorgde. De kunstenaar
ging een voortdurend gevecht
aan met zijn omgeving, in
meerdere opzichten. Zijn ex
posities werden een naarge
lang de lokatie wisselde steeds
wijzigende confrontatie met de
ruimte, waarbij hij er niet voor
terugdeinsde die ruimte te
doorsnijden met zes meter
hoge wanden, waarop hij lo
den afgietsels aanbracht. Ex-
jaar, is het opnieuw scheppen
van de ruimte. „Mijn werken
zijn acties, handelingen in de
ruimte. Een tentoonstelling
betekent voor mij licht regelen
in de leegte. Ik maak wat no
dig is voor mijn exposities, niet
meer, niet minder. Een exposi
tie heeft klassieke betekenis.
Ik wil in een theatrale leegte
een drama naar voren bren
gen".
Zoektocht
Opmerkelijk genoeg is het mo
dernisme in Kounellis' kunst
gebaseerd op de belangrijke
kunststromingen uit het verle
den. Althans, de zoektocht die
Kounellis zegt te doen naar
een eigen taal is in feite de
zoektocht naar een in het ver
re verleden gebruikelijke
overeenkomst in mentaliteit
en stijl bij kunstenaars, die
leidde tot een gemeenschappe
lijk beeld. In het verleden be
treurde hij luidkeels het ont
breken van een 'centraliteit',
die als maatstaf voor kwaliteit
zou kunnen dienen. Hij deed
dat in een periode waarin de
Aan Jannis Kounellis zal het
niet liggen, vraag is alleen of
die vijfhonderd Europeanen
zelf er op liggen te wachten.
Het is ook niet echt belangrijk.
Juist mensen als Kounellis, die
de grenzen aftasten, die in ie
der geval op zoek zijn naar die
nieuwe taal, die herformule
ring van wat kunst eigenlijk
moet zijn, verdienen steun bij
hun onderzoek. Hoe contro
versieel en moeilijk te behap
pen hun kunst ook is. Want,
zoals Kounellis al zei, een goed
kunstwerk creëert twijfel. Het
is jammer dat ons de kans is
ontnomen die twijfel in ieder
geval aan den lijve te onder
vinden.
unrfANSEMS
HAAG De actuele
r"tfikkeling van het Ne-
noèndse en Vlaamse to-
kosö is ook dit jaar het
Ld(fale thema van het
f.if,Jterfestival, dat nu al
voor de vijfde keer
hteijlt georganiseerd,
dat
>mt niet alleen tot uiting
en serie toneelvoorstellin-
vapar ook tijdens het zoge-
>nd parallel-programma. Het
genial wordt voor het eerst
vo9 in Nederland als in
nigilderen gehouden met als
ïen fnties Den Haag en Ant-
derPn.
1 gfie jaar Rotterdam, is de
;e vad de komende drie jaar
ihouïederlandse festivalstad,
jkhejerpen mag het festival
achtereenvolgende jaren
ak zjrgen. De Haagse mani-
uit je begint op 28 augustus
t failurt tot 8 september. De
ib'. P beginnen op de 7e en
x oien op de 14e september.
niïland en Vlaanderen
s gin op toneelgebied al
unnjang samen. Al sinds jaar
>k Bg staan Nederlandse en
t zoPse acteurs broederlijk
toe» elkaar op de planken,
kopinig onderscheid is nau-
genis meer sprake. Dat dit
fractutijd zo geweest is blijkt
noglnt de geschiedenis van
i jelgisch Nederlands Cul-
ach| Accoord, een van de tel-
:iëleterugkerende onderwer-
jan het festival.
Het hoofdmenu bestaat uit de
heropvoering van acht van de
elf toneelvoorstellingen, die
door een jury van theater-re
censenten zijn aangewezen als
de beste van het afgelopen sei
zoen. Dit zijn: 'Ajax/Antigone'
door het Zuidelijk Toneel,
'Voader' door de Blauwe
Maandag Compagnie, 'Staller-
hof' door Theatergroep Hol-
landia, 'Ivanov' door het Na
tionale Toneel, 'Platonov' door
De Trust, Café Lehmitz door
de Theatergroep Carver i.s.m.
het Onafhankelijk Toneel, 'A
hard day's night' door Nieuw
West en 'Andromache' door
Toneelgroep Amsterdam. De
makers van de beste voorstel
ling krijgen de Dommelsch
Theaterprijs, een bedrag van
50.000 gulden. Een speciale
jury, bestaande uit uit de cul
tuurfilosoof Joop Doorman,
het hoofd van het Moskouse
Goethe Instituut, Kathinka
Dittrich en de Britse auteur/
regisseur/acteur Robert David
McDonald kent de prijs toe.
De acht voorstellingen zijn in
Den Haag te zien in de Ko
ninklijke Schouwburg en Kor-
zo, in Antwerpen in Kunsten
centrum 'deSingel' en Monty.
Parallelprogramma
Het theatergebeuren wordt
omlijst door een parallelpro
gramma. Zo begint het Haagse
festival op 28 augustus met de
opening door premier Lubbers
van de expositie 'Politieke te
kenaars en toneelscènes' in het
Haags Historisch Museum. Het
gaat om spotprenten waarop
politici zijn afgebeeld als to
neelspelers, een geliefde bezig
heid van politieke cartoonis
ten. Na de opening wandelen
de genodigden, begeleid door
twee Haagse orkesten, die mu
ziek spelen van Jan Mul uit de
film 'Fanfare' van Bert Haan
stra, naar de Koninklijke
Schouwburg. Daar houdt voor
zitter J. de Ruiter van de Raad
voor de Kunst een beschou
wing over de actuele stand
van zaken in de kunst, in Ne
derland en Vlaanderen met
het accent op het toneel.
De ontwikkeling van het na
tionale cultuur-besef wordt be
licht in een serie lezingen
waaraan onder andere de Am
sterdamse hoogleraren Heerik-
huizen (sociologie) en H. Pleij
(neerlandistiek) meewerken.
De centrale vraag hierbij is:
„Hoe komt het toch dat de Ne
derlander zo weinig respect
toont voor kunst en cultuur?
En wat heeft hem toch doen
besluiten het verwoestende
motto: 'doe maar gewoon, dan
doe je al gek genoeg' tot zijn
wapenspreuk te maken?"
Export
Tijdens een bijeenkomst van
toneelmakers, vertalers, cultu
reel attachés, impresario's, be
middelaars van het Neder
lands en Vlaams Theaterinsti
tuut en ambtenaren de minis
teries van wvc en buitenlandse
zaken komt de export van Ne
derlandstalig toneel aan bod.
Duitse dramaturgen zijn uitge
nodigd om een aantal lezingen
in het Duits over het Neder
landstalig toneel bij te wonen
onder het motto: 'Kennen Sie
Vondel'. De grote Duitse
schrijvers Goethe en Schiller
hebben het toneelschrijven ge
leerd van Gryphius, die voor
zijn lessen eigen vertalingen
van Vondel gebruikte. Tijdens
het Theaterfestival staat ook
telkens een figuur centraal die
in een bepaalde periode een
grote invloed heeft gehad op
de ontwikkeling van het to
neel. Dit keer is dat Jan Joris
Lamers, artistiek leider van de
Maatschappij Discordia. Op
het festival wordt dit keer ook
aandacht besteed aan het
beroep van toneel-auteur met
onder meer een portret van
Judith Herzberg, de belang
rijkste Nederlandse toneel
schrijfster van dit moment. Er
is verder een workshop to
neelschrijven voor dichters.
De festivalleiding koos voor
dichters, omdat zij de 'kunst
van het weglaten' belang
rijk voor het toneelschrij
ven t-, al onder de knie heb
ben in tegenstelling tot bij
voorbeeld romanschrijvers.
Tom Blokdijk van Toneel
Theatraal verdedigt tijdens
een paneldiscussie, geleid door
de voormalige Haagse wethou
der Adri Duivesteijn, zijn stel
ling 'Schaf de spreiding af'. De
centrale vraag hierbij is in
hoeverre de verplichting voor
toneelgezelschappen om het
hele land af te reizen de artis
tieke kwaliteit van de voor
stellingen nadelig beïnvloedt.
Luisterspel
Het luisterspel krijgt bijzonde
re aandacht tijdens het festi
val. Dit gebeurt in samenwer
king met de NCRV, de TROS
en de CIRAD (samenwer
kingsverband van de Neder
landse en Vlaamse radio op
het gebied van het luisterspel).
Zo zal een jury een prijs van
5000 gulden toekennen voor
het belangrijkste hoorspel van
het afgelopen seizoen. Dit spel
is in een speciale ruimte te be
luisteren. Voorts is het tijdens
het festival mogelijk om op
verschillende plaatsen via een
koptelefoon naar hoorspelen te
luisteren. Bijvoorbeeld in de
foyer of kassa-ruimte van het
theater of tijdens de pauze van
een voorstelling. Het Paleis
Lange Voorhout biedt onder
dak aan een geënsceneerde le
zing van een vergeten Neder
landse klassieker. Dit jaar is
gekozen voor 'La parfaite li-
berté ou les vous et les tois'
van Belle van Zuylen uit 1749.
ROTTERDAM „Poetry
International is het festi
val voor dichters en ge
dichten. Laten we ons
daaraan houden. Poëzie is
zo oud als de wereld". De
Rotterdammer Martin
Mooij, ook dit jaar weer de
drijvende kracht achter
het 22ste Poetry Interna
tional, heeft geen bood
schap. aan opmerkingen
als zou de formule van het
festival verouderd zijn.
Het festival is vanaf het
begin opgebouwd door
dichters en dat moet zo
blijven, luidt zijn stelling.
Poetry International speelt
zich vanaf zaterdag 22 juni een
week lang af in de Rotterdam
se Doelen. Drie dagen lang (20,
22 en 23 juni) is Poetry on the
Road - dit jaar voor de derde
maal - in Enschede. De na
druk dit jaar ligt op dichters
uit Afrika. Al vanaf 1970, de
voorzichtige start van Poetry,
hebben Afrikaanse dichters
deelgenomen aan het festival.
Nu voor het eerst zijn het er
zoveel: 11. Zij komen uit Ke
nia, Ghana, Kameroen, Zuid-
Afrika, Sierra' Leone, Zimbab
we, Nigeria en Senegal. Twee
bekenden onder hen zijn bij
voorbeeld de Kameroense
minstreel Francis Bebey en de
Senegalees Lamine Konté. De
laatste begeleidt zichzelf op de
kora, een instrument dat het
midden houdt tussen een harp
en een gitaar.
De Zuidafrikaan Breyten
Breytenbach, vermaard oppo
sant van het apartheidsregime
en Adriaan van Dis leiden dit
programma-onderdeel en
Breytenbach zal in discussie
gaan met verschillende van
hen. Breytenbach zoekt ook
Rotterdamse steun voor dich-
tersfestivals in Afrika.
Poetry krijgt ook weer bezoek
van een aantal oude bekenden,
zoals de Engelsen Adrian Hen
ri en Roger McGough. De
komst van een aantal dichters
staat nog niet vast; het is met
name nog niet zeker welke
Chinese dichters hun land mo
gen verlaten voor een bezoek
aan de Maasstad. De inmiddels
bekende dichter Duo Duo kon
indertijd zijn land wel uit
maar niet meer terug na het
bloedbad op het Plein van de
Hemelse Vrede in Peking.
Poetry keert jaarlijks eregeld
uit aan een dichter die wegens
zijn uitspraken en politieke
opstelling gevangen zit. De
toekenning van dit eregeld
blijkt een effectief pressiemid
del. Van de twaalf dichters die
het kregen, zijn er inmiddels
10 op vrije voeten. Eén van
hen is overleden en één zit
nog gevangen.
Het festival geeft ook extra
aandacht aan Bert Schierbeek,
aan wie een vertaalproject is
gewijd. Vorig jaar werd werk
van Annie M.G. Schmidt ver
taald. In het Chinese Shanghai
is een uitgever bezig met een
uitgave van haar werk en in
de Sovjetunië lezen jonge Rus
sen haar gedichten in net be
langrijkste jeugdblad van het
land. Schierbeek: „zegt Li:/
een pond veren/ vliegt niet
als/ er geen vogel inzit/".
